زنگ خطر برای سرمایه‌گذاری جسورانه

دولت به دنبال ایجاد بستر لازم براى رشد اکوسیستم استارت‎آپى است. حتی در این میان، رئیس‌جمهوری چند هفته قبل با تعدادی از مدیران استارت‌آپ‎‌ها ملاقات کرد تا حمایت خود را از فعالیت اقتصادی در این بخش نشان دهد. اما به‌رغم رشد استارت‌آپ‌ها طی یک دهه گذشته حالا اکثر استارت‌آپ‌ها این روزها حال خوشى ندارند و موج امیدی که در فضای استارت‌آپی به وجود آمده بود با نبود رونق کسب و کارهای این بخش (یا حداقل رونق و رشد پیش‌بینی شده) به سمت فضای نامشخصی در حال حرکت است. طی سال‌های اخیر نه‌تنها میزان سرمایه‏گذاری جسورانه یا VC در این فضا روند نزولی پیدا کرده، بلکه دیگر شاهد شکل‎گیری خوشنامی از جنس نسل اول استارت‎آپ‎ها نیستیم. از نظر رضا زرنوخی، مدیرعامل صندوق توسعه تکنولوژی ایران، نسل اول استارت‎آپ‎ها برخاسته از ایده‎هایی بودند که در آن زمان توجیه اقتصادی داشتند و در حال حاضر اشباع شده‌اند و تکرار همان ایده‎ها جذاب نیست. از طرفی، ایده‌های ناب و نوآوری‌ها قدری محدود شده است.
زنگ خطر برای سرمایه‌گذاری جسورانه
وی به «دنیای اقتصاد» گفت: در مراحل اولیه رشد این استارت‌آپ‎ها، جامعه سرمایه‎گذاری کشور هیجان زیادی برای حمایت مالی از این کسب‎وکارها داشت و وارد شد. اما تاکنون هنوز شاهد بازدهی اقتصادی از محل فروش این استارت‎آپ‎ها یا تقسیم سود آن نبوده است.در واقع، عایدی نداشتند. بنابراین، لازم است برای جذاب شدن فضای استارت‎آپی کشور یک شوک مثبت وارد شود. برای نمونه، یک یا دو استارت‎آپ وارد بورس شوند. البته در حال حاضر، چند استارت‌آپ در تلاشند که به این مرحله برسند. اما برخی از آنها تا سازماندهی ساختار مالی و شفاف‌سازی گزارش‌های مالی، آماده کردن گزارش‌های مالی و اجرای استانداردهای بورس، هنوز کار دارند. علاوه بر این، بازار سرمایه ما فضای سنتی دارد و از شرکت‌هایی استقبال می‌کند که در صورت‌های مالی دارایی‌های فیزیکی یا نقدینگی خوب دارند و چند سال متوالی سودده بوده‌اند. در شرایط فعلی سازمان بورس هنوز تغییری برای پذیرفتن استارت‎آپ‎ها ایجاد نکرده است. در نهایت اینکه نوسانات ارزی و کاهش ارزش پول ملی در سال‎های اخیر باعث شده یک فضای محافظه‌کاری و نااطمینانی در کل بازار سرمایه شکل بگیرد و سرمایه‎گذاران بیشتر به دنبال بازارهای کم‎ریسک و زودبازده باشند. در این میان، سرمایه‎گذاری روی استارت‎آپ‎ها که پس از ۷ تا ۱۰ سال به بازدهی می‎رسند، جذابیت بسیار کمتری نسبت به بازار طلا، ارز، مسکن و سهام دارد.
 
سرمایه‌گذارانی که سرمایه‌گذاری نمی‌کنند
بهبود اکوسیستم استارت‌آپی بی‎تردید منوط به ارائه ایده‎های نوین و جذاب است که بتواند سرمایه‌گذار VC را برای تامین سرمایه متقاعد کند، اما زمانی این ایده‌ها به مرحله تجاری‌سازی و نقطه خروج می‎رسند که توسط یک تیم سرمایه‎گذاری متخصص در یک فرآیند صحیح حمایت مالی و هدایت شوند. در حال حاضر، نزدیک به ۵۰ صندوق سرمایه‌گذاریVC در کشور وجود دارد. مدیران این صندوق‎ها با تیم‌های استارت‌آپی زیادی جلسه برگزار و طرح‌های آنها را ارزیابی می‌کنند. اما تعداد سرمایه‌گذاری اجرا و معاملات بسیار اندک است. در واقع، تعداد صندوق‎های فعال از ۵ عدد فراتر نمی‌رود. عمده میزان سرمایه‌گذاری دو تا سه میلیارد تومان بوده و کمتر صندوقی معاملات با ارزش بیش از ۱۰ میلیارد تومان را انجام می‎دهد. از نظر ایمان عقیلیان، کارشناس حوزه سرمایه‎گذاری VC، صندوق‎های سرمایه‎گذاری جسورانه در فضای استارت‎آپی کشور دو ضعف بزرگ دارند. نخست اینکه صندوق‌ها موفق نشدند جایگاه Limited Partner یا LP (سرمایه‎گذار با مدیریت و اختیارات محدود) را تعریف کنند و رابطه بین آن و Partner General ایجاد کنند.
 
 Partner General یا GP، یک شرکت تضامنی است که تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسوولیت تضامنی تشکیل می‌شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسوول پرداخت تمام قروض هستند. وی ادامه داد: در چند سال اخیر شاهد بودیم که هر شرکتی که سرمایه‌ای در اختیار داشت و مدیریت سرمایه می‌کرد، اعلام کرد صندوق VC تاسیس کرده، این رویه نادرستی است. VC یک کار تخصصی است و نیاز به افراد متخصص در این حوزه دارد. VCها باید به‌صورت تخصصی در قالب یک GP فعالیت کنند و بتوانند صاحبان سرمایه‌های بزرگ (در قالب LP) را متقاعد سازند که به آنها اعتماد کنند و سرمایه را در اختیار آنها قرار دهند تا VCها از محل این منابع سرمایه‌گذاری کرده و منافع ایجاد کنند. اما در بازار سرمایه‌گذاری VC کشور ما، جایگاهLP تعریف نشده است. هر فرد یا شرکت صاحب سرمایه می‌خواهد در قالب یک GP سرمایه‌گذاری کند و عجله دارد که زود عایدی آن را دریافت کند. خواسته‌ای که امکان تامین آن در کوتاه‎مدت در فضای استارت‎‎آپی ممکن نیست. در نهایت، سرمایه‌گذار از ادامه همکاری انصراف می‌دهد. باید به صندوق‌های سرمایه‌گذاری کمک کنیم جایگاه LP شکل بگیرد. آنها به صندوق‎های VC اعتماد کنند تا فعالیت این صندوق‌ها به شکل حرفه‌ای انجام گیرد.
 
از نظر این کارشناس حوزه سرمایه‎گذاری، یکی دیگر از ضعف‌ها در بازار سرمایه به نقش سرمایه‌گذاری مشترک یا lead investor برمی‎گردد که هنوز در بازار شکل نگرفته است. lead investor، سرمایه‌گذاران خصوصی هستند که بزرگ‌ترین سهام را در دست دارند و مدیریت تامین مالی و مشارکت فعال در پروژه کلی بر عهده آنها است.VCها تمایل دارند تمام معامله‌‌ها در حوزه‎های مختلف را خودشان به تنهایی مذاکره کنند. در حالی که در اکوسیستم‎های بالغ‌تر هر VC در تعداد محدود حوزه تخصصی دارد و از طریق شبکه معاملات به VC‎های مربوطه هدایت می‎شود. در واقع، ارزیابی از طریق VC تخصصی انجام می‌گیرد و در صورت جذاب بودن در نقشlead investor سرمایه را به‌صورت جمعی جذب می‌کنند. سایر VCها که در سرمایه‎گذاری مشارکت می‎کنند، درخصوص مذاکره و ارزش‌گذاری به VC متخصص به‌عنوان سرمایه‌گذار هدایت‌کننده یا lead investor اعتماد می‌کنند. اما این سازوکار در کشور ما شکل نگرفته است. در این شرایط VCها رشد نمی‎کنند و توان مالی کافی ندارند، تعداد و میزان سرمایه‎گذاری‌ها کم می‎شود.
 
دولت: از حمایت تا دخالت
سرمایه‎گذاران و VCهای خصوصی بازیگران بلندمدت اکوسیستم استارت‎آپ‎ها هستند. در واقع، بخش خصوصی اجرای واقعی‎تری از اقتصاد را نمایش می‌دهد. انتظار می‌رود این بخش بتواند اتفاقاتی را در این بخش رقم بزند. اما در سال‎های اخیر استارت‎آپ‌ها متولیان متعددی پیدا کرده‌اند. در واقع، دولت درصدد است از برند استارت‌آپ‎ها برای کارآمدی خودش استفاده کند. به هر حال، استارت‌آپ‎ها در چند سال اخیر توانستند جو امید و کارآفرینی و نوآوری را در نسل جدید ایجاد کنند و رشد و موفقیت آنها مشهود بوده است. اتفاقی که در صنایع و بخش‎های دیگر به ندرت دیده می‎شود. از طرفی، فعالیت استارت‎آپ‎ها مبتنی بر نیروی انسانی به ویژه نخبگان بوده و این نکته همیشه برای دولت وسوسه‎برانگیز است تا در این حوزه وارد شده و مانور تبلیغاتی انجام دهد. از نظر رضا زرنوخی، مدیرعامل صندوق توسعه تکنولوژی ایران، وسوسه استفاده از فرصت رشد استارت‌آپی دولت را مایل به دخالت در این فضا می‌کند. به‌طوری‌که نهادی را ایجاد کرده و پول اندکی را به اکوسیستم تزریق می‎کند، اما زمانی که زمینه فعالیت‎ها گسترش پیدا می‌کند، دیگر سرمایه دولت و از طرفی قوانین دست‎وپاگیر آن راهگشای ادامه فعالیت کسب‎وکارهای نوپا نیست.
 
این رفتار دو خطر بزرگ برای اکوسیستم استارت‎آپی کشور دارد. نخست آنکه زمانی‌که سرمایه‌گذاران خصوصی شاهد حضور و دخالت دولت هستند، وارد بازی نمی‌شوند. از طرفی، از آنجا که دولت به دنبال بهره‎برداری تبلیغاتی است و وام‎های کم‎بهره یا بلاعوض می‎دهد، استارت‌آپ‎ها نیز وسوسه می‌شوند سراغ دولت بروند. زیرا دولت دنبال سوددهی نیست. درنتیجه، آنها دولت را به VCهای خصوصی ترجیح می‌دهند. تا زمانی که دولت پرچمی برای حمایت از استارت‌آپ‌ها بلند کرده و دنبال ادبیات جدید از جمله شرکت تحقیقاتی و بعد شرکت دانش‌بنیان باشد تا طرح‌های متعدد رونمایی کند، اکوسیستم را گمراه کرده و اثر منفی دارد. به گفته وی، دولت‌ها معمولا رویکرد بلندمدت ندارند و مایلند در دوره کاری خود به نتیجه برسند، بنابراین به دنبال حمایت از استارت‎آپ‎ها هستند و کمتر به VCها توجه دارند. در کشور ما سیاست‌های تشویقی برای دلگرم کردن و حمایت از سرمایه‎گذران VC وجود ندارد. همه دوست دارند به استارت‌آپ توجه کنند. در واقع، دولت به جای ایجاد طرح‎هایی که صرفا از استارت‎آپ‎ها حمایت می‎کنند، باید به دنبال قانون ثبات اقتصادی و بهبود فضای کسب و کار عمومی باشد تا در بستر آن سرمایه‎گذاری‌های VC و به دنبال آن استارت‎آپ‎ها موفق شوند. باید قانون شفاف‎سازی اقتصادی وضع شده و مانع از رانت‌خواری شود. در این شرایط سرمایه‌گذاری جسورانه و ریسک‌پذیر هم بیشتر وارد خواهد شد. در صورت انزوای سرمایه‌گذاران VC، سرمایه‎ها وارد سایر بازارهای سرمایه می‎شوند یا از کشور خارج می‎شوند، ایده‎ها از بین می‎روند، نخبگان مهاجرت می‎کنند و در نهایت اکوسیستم استارت‎آپ‎ها ضعیف می‎شوند.

وصله امنیتی جدید ادوب برای فوتوشاپ و آکروبات ریدر

 
شرکت ادوب وصله امنیتی نرم افزاری تازه ای را عرضه کرده که برای برطرف کردن چند آسیب پذیری امنیتی در نرم افزارهایی همچون فوتوشاپ، آکروبات ریدر، اکسپرینس منیجر و غیره به کار می رود.
 
 
 به نقل از زددی نت، شرکت ادوب وصله امنیتی نرم افزاری تازه ای را عرضه کرده که برای برطرف کردن چند آسیب پذیری امنیتی در نرم افزارهایی همچون فوتوشاپ، آکروبات ریدر، اکسپرینس منیجر و غیره به کار می رود. وصله جدید ادوب روز سه شنبه منتشر شده و در مجموع 76 آسیب پذیری را برطرف می کند که همگی مهم توصیف شده اند.
 
 
این آسیب پذیری ها اجرای کدهای مخرب را از راه دور بر روی رایانه های افراد قربانی ممکن می کردند و این امر به صدور فرامین مختلف بدون رضایت و اطلاع کاربران، وقوع خطاهای مختلف در حین اجرای نرم افزارها، سرقت اطلاعات و غیره منجر می شود.
 
ادوب با وصله به روزرسان خود تنها 22 آسیب پذیری بسیار مهم را در برنامه فوتوشاپ برطرف کرده است. این آسیب ها تمامی نسخه های این نرم افزار که با ویندوز و رایانه های مک سازگاری دارند را در بر می گیرد.
 
12 آسیب برطرف شده در برنامه آکروبات ریدر هم جلوی نشت اطلاعات از حافظه رایانه را می گیرد و 4 اشکال برطرف شده هم مربوط به برنامه کریتیو کلود دسکتاپ است.

سئو و طراحی سایت منحصر فرد در دیجی ویت

سئو و طراحی سایت منحصر فرد در دیجی ویت

اگر صاحب یک کسب‌و‌کار هستید، می‌دانید که باید یک سایت شرکتی راه بیاندازید. مطمئن باشید افراد زیادی به‌دنبال محصولات و خدمات شما در اینترنت می‌گردند و چون شما بالا نیستید، از رقیبان خرید می‌کنند.

آمادگی دائمی بالن مخابراتی برای مدیریت بحران در شرایط خاص

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران بر آمادگی دائمی بالن مدیریت بحران برای ارائه خدمات ارتباطی در شرایط خاص تأکید کرد.
 
 به نقل از پژوهشگاه فضایی ایران، به منظور بررسی فعالیت‌های انجام شده در زیرسیستم باند اس مخابراتی پروژه بین‌المللی ماهواره دانشجویی کوچک (SSS) و توسعه زمینه‌های همکاری مشترک در حوزه پژوهش و فناوری، دکتر حسین صمیمی، رئیس پژوهشگاه فضایی ایران به همراه هیئتی از پژوهشکده علوم و فناوری هوافضای دانشگاه صنعتی امیرکبیر بازدید کرد.
 
این هیئت از مراحل طراحی، ساخت و تست زیرسیستم باند اس مخابراتی این ماهواره دیدار کرده و در جریان فعالیت‌های انجام شده در ساخت مدل مهندسی زیرسیستم باند اس مخابراتی ماهواره SSS قرار گرفتند.
 
پروژه بین‌المللی ماهواره دانشجویی کوچک (Student Small Satellite)، یک ماهواره ۳۰ کیلوگرمی است که از سوی اپسکو به صورت مشترک بین مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی ایران، چین و پاکستان در دست اجرا است و با توجه به تجارب موفق موجود در پژوهشگاه فضایی ایران، مسئولیت طراحی، ساخت و تست بخش‌های مهمی از این ماهواره در ایران به این پژوهشگاه محول شده است.
 
پژوهشگاه فضایی ایران نیز به منظور توسعه تعامل با دانشگاه‌ها، در قالب قراردادی، طراحی، ساخت و تست زیرسیستم باند اس مخابراتی این ماهواره را به دانشگاه صنعتی امیرکبیر محول کرده است.
 
رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در دیدار با رئیس پژوهشکده علوم و فناوری هوافضای دانشگاه صنعتی امیرکبیر، اظهارداشت: با توجه به اینکه یک پرتابگر چینی وظیفه پرتاب این ماهواره را بر عهده دارد، فرصت بسیار مغتنمی است تا فناوری بومی داخل کشور توسعه یافته و امکان کسب سابقه فضایی برای آن فراهم شود.
 
صمیمی همچنین، با اشاره به حجم بالای همکاری‌های مشترک پژوهشی بین پژوهشگاه فضایی ایران و دانشگاه صنعتی امیرکبیر، خاطرنشان کرد: در حال حاضر، ۴۴ طرح پژوهشی مشترک در قالب پایان‌نامه‌های دکتری، کارشناسی ارشد و طرح پژوهشی مستقل به مبلغ مجموع ۱۰ میلیارد ریال در حوزه‌های مختلف علوم و فناوری فضایی بین پژوهشگاه و دانشگاه صنعتی امیرکبیر در دست اجرا  است.
 
وی با اشاره به وجود مرکز نوآوری و مرکز تحقیقات پیشرانش و انتقال مداری در ساختار سازمانی پژوهشکده علوم و فناوری هوافضای دانشگاه و وجود پروژه‌ها و فعالیت‌های مرتبط با این دو مرکز در پژوهشگاه فضایی ایران، از آمادگی پژوهشگاه فضایی ایران برای گسترش همکاری‌های مشترک در این دو حوزه خبر داد.
 
در این جلسه، دکتر مصطفی صفوی همامی، رئیس پژوهشکده علوم و فناوری هوافضای دانشگاه صنعتی امیرکبیر ضمن معرفی تاریخچه تأسیس، ساختار سازمانی و شرح وظایف این پژوهشکده، به معرفی پتانسیل‌های آن در جهت گسترش فعالیت‌های مشترک پژوهشی بین پژوهشگاه فضایی ایران و پژوهشکده علوم و فناوری هوافضا پرداخت.
 
وی گفت: از ابتدای تأسیس این پژوهشکده، پروژه‌های کلان با کاربردهای مختلف فضایی در آن به اجرا در آمده است که یکی از شاخص‌ترین آنها، طراحی، ساخت و تست زیرسیستم باند اس مخابراتی ماهواره دانشجویی کوچک است که امکان کسب سابقه فضایی برای فناوری‌های تولید شده در کشور را فراهم می‌کند.
 
صفوی تصریح کرد: مدل مهندسی زیرسیستم باند اس از دو بخش آنتن و فرستنده-گیرنده مخابراتی تشکیل شده که بخش فرستنده-گیرنده نیز از دو بخش بورد پردازش باند اس و بخش RF تشکیل شده است که در حال حاضر، ساخت همه قسمت‌های مدل مهندسی با موفقیت به اتمام رسیده و تست‌های عملکردی زیرسیستم در دست اجرا است.
 
رئیس پژوهشگاه فضایی ایران همچنین در جمع مدیران گروه سامانه های بازگشت پذیر پژوهشکده سامانه های حمل و نقل فضایی بر آمادگی دائمی بالن مدیریت بحران برای شرایط خاص تأکید کرد.
 
وی با حضور در پژوهشکده سامانه های حمل و نقل فضایی از پروژه های در دست اجرای این پژوهشکده نیز بازدید کرد.

پتنت جدید اپل احتمالا به حذف ناچ از نمایشگر گوشی‌های آی‌فون کمک خواهد کرد

اپل از 2 سال پیش و زمان نخستین رونمایی از نمایشگر ناچ‌دار خود، هیچ‌گونه تغییری را در ساختار ناچ اعمال نکرده است. اما این پدیده بدان معنا نیست که ناچ، نهایتا کنار گذاشته نخواهد شد. کمپانی به‌صورت فعالانه در خصوص راه‌کارهای بالقوه جایگزین تحقیق می‌کند و پتنت جدید نیز به الگوی احتمالی موردنظر اپل اشاره دارد.

فناوری یکپارچه با نمایشگر، کلید پیشرفت‌های آینده به‌شمار می‌رود

بر اساس اطلاعات استخراج شده توسط اعضای انجمن Apple Insider، دفتر ثبت اختراعات و نمادهای تجاری ایالات‌متحده (USPTO) در اوایل وقت امروز، تائیدیه پتنتی تحت‌عنوان “نمایشگر با پنجره‌های انتقال‌دهنده نور” را به غول کوپرتینویی اعطاء کرد. این پتنت به شکلی موثر، نیاز دستگاه به ناچ یا هرگونه حفره را برطرف می‌کند.

اپل استفاده از مدار فیلم نازک بر روی یک لایه ارگانیک زیرین را پیشنهاد می‌کند. این مجموعه برای ساخت یک نمایشگر اولد، ایده‌آل خواهد بود و در زیر آن می‌توان آرایه‌ای از اجزای مختلف شامل حسگرهای دوربین، نور، مجاورت و حتی اسکنر اثرانگشت را قرار داد و در راستای خلق ایده‌های یکپارچه با نمایشگر تلاش کرد.

اجزای موجود در این پیکره‌بندی برای عملکرد مناسب نیازمند دسترسی به تمامی بخش‌های جلویی نمایشگر هستند. برای تحقق این هدف، اپل استفاده از تکنیک بارگذاری پنجره‌های کوچک انتقال نور را پیشنهاد می‌کند. پنجره‌های بارگذاری شده می‌توانند بر روی لایه ارگانیک قرار گرفته و امکان عبور نور را از میان خود و پشت پیکسل‌های مجزا فراهم نمایند. بدین‌ترتیب حسگرهای تعبیه شده در زیر نمایشگر برای کاربران قابل مشاهده نخواهند بود؛ اما قطعات به‌نوبه‌خود کماکان قابل رویت هستند.

به منظور اطمینان از عملکرد مناسب کلیه اجزاء، ظاهرا پنجره‌ها به شیو‌ه‌ای تولید خواهند شد که از شفافیت بیش‌تری برخوردار باشند. بدین‌ترتیب امکان عبور نور بیش‌تر از میان این پنجره‌ها فراهم می‌شود. بعلاوه به منظور جلوگیری از بازگشت نور از پیکسل‌ها به سمت حسگرها، احتمالا از چندین لایه ضدانعکاسی نیز استفاده خواهد شد.

اپل چه زمانی می‌تواند ناچ را به‌معنای واقعی کلمه حذف نماید؟

کمپانی‌هایی نظیر اوپو و شیائومی پیش‌تر از نمونه‌های اولیه پیاده‌سازی دوربین یکپارچه با نمایشگر رونمایی کردند. اما این فناوری تا زمان آماده‌سازی برای تولید انبوه کماکان فاصله زیادی دارد. هر 2 کمپانی در زمینه ادامه روند توسعه این ایده مصمم هستند و این موضوع بدان معناست که تا سال 2020، نخستین اسمارت‌فون مجهز به دوربین یکپارچه با نمایشگر احتمالا روانه بازار خواهد شد.

سامسونگ نیز کمپانی دیگری است که فرآیند توسعه این فناوری را به شکل فعالانه‌ای دنبال می‌کند. اما بعید است این تولیدکننده تا سال 2021 و تکامل بیش‌تر ایده مذکور، اسمارت‌فونی را عرضه نماید. نهایتا اپل نیز رویکردی مشابه سامسونگ را اتخاذ خواهد کرد. این کمپانی شخصا یک تولیدکننده صفحه‌نمایش محسوب نمی‌شود و احتمالا نمایشگرهای موردنیاز خود را از سامسونگ خریداری خواهد کرد. اما به‌طور معمول، کمپانی کره‌ای صرفا به پیاده‌سازی فناوری‌های تکامل‌یافته می‌پردازد و سال 2020 نیز احتمالا برای چنین پدیده‌ای بسیار زود است.

بنابراین به‌نظر می‌رسد که سال 2021 محتمل‌ترین گزینه برای عرضه یک آی‌فون تمام‌صفحه، بدون هرگونه ناچ یا حفره خواهد بود. این سناریو با پیش‌بینی‌های یک تحلیل‌گر با نام مینگ چی‌کو کاملا هماهنگ است. وی اخیرا پیش‌بینی کرد که آی‌فون‌های سال 2020 اپل در عوض به‌کارگیری ایده یکپارچه با نمایشگر از یک ناچ با اندازه‌ای کوچک‌تر بهره خواهند برد.

آی‌فون‌های سال 2021 اپل در کنار حذف احتمالی ناچ و استقرار سیستم فیس آی‌دی در زیر نمایشگر احتمالا سرآغاز بازگشت به فناوری تاچ آی‌دی نیز به‌شمار می‌روند. بر اساس اظهارات مینگ چی‌کو، کمپانی اپل مشغول آماده‌سازی یک ایده یکپارچه با نمایشگر است که به‌طور بالقوه تقریبا تمامی فضای نمایشگر را پوشش می‌دهد. بدین‌ترتیب، صاحبان این دستگاه‌ها آزادانه قادر خواهند بود میان سیستم‌های فیس آی‌دی و تاچ آی‌دی یکی را انتخاب نمایند.

مطابق روال معمول، برنامه‌های اپل کماکان در حال تغییر هستند و هیچ‌کدام از این پیشرفت‌ها هنوز قطعیت پیدا نکرده‌اند. از این گذشته، کمپانی می‌تواند عرضه ایده‌های یکپارچه با نمایشگر را به تعویق انداخته و از به‌کارگیری مجدد سیستم تاچ آی‌دی صرف‌نظر نماید و یا حتی با سرعت بخشیدن به فرآیند توسعه و عرضه آی‌فون‌های فاقد ناچ در سال آینده همگان را شگفت‌زده کند. به‌هرحال اکنون تمرکز کمپانی به آی‌فون‌های سری 2019 معطوف شده است. این هندست‌ها احتمالا با پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه جدید و مجموعه‌ای از پیشرفت‌های سخت‌افزاری داخلی شامل تراشه A13 بیونیک، باتری‌های بزرگ‌تر و قابلیت پشتیبانی از فناوری شارژ معکوس بی‌سیم معرفی خواهند شد. همچنین بر اساس پیش‌بینی‌ها، سیستم‌عامل iOS 13 اپل به‌صورت پیش‌فرض بر روی اسمارت‌فون‌های مذکور نصب می‌شود.

نوشته پتنت جدید اپل احتمالا به حذف ناچ از نمایشگر گوشی‌های آی‌فون کمک خواهد کرد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

همه از دفاتر باز متنفرند، پس چرا هنوز وجود دارند؟

همه از دفاتر باز متنفرند، پس چرا هنوز وجود دارند؟

کارکنان دفاتر باز را دوست ندارند. پژوهش‌ها هم نشان می‌دهد که آن‌ها کارآمد نیستند ولی به دلایلی همچنان وجود دارند.

جدیدترین بروزرسانی گوگل مپس منتشر شد

گوگل مپس

تازه‌ترین بروزرسانی گوگل مپس منتشر گردید. بعد از اعلان خبر اضافه شدن دوچرخه‌ها و اسکوترهای شرکت لایم (Lime) به گوگل مپس، حالا گوگل گزینه‌های بیشتری را در اختیار کسانی که از سرویس به‌اشتراک‌گذاری دوچرخه استفاده می‌کنند قرار داده است. در آخرین بروزرسانی گوگل مپس قرار است ویژگی‌های جدیدی بر روی تب transit ارایه شود؛ بطوریکه کاربران اجازه خواهند داشت تا به خدمات شرکت لایم از طریق هر دو تب‌ walking و cycling دسترسی داشته باشند.

به‌علاوه، در جدیدترین بروزرسانی گوگل مپس اطلاعات مفیدی درباره هر وسیله، به کاربر نشان داده خواهد شد که از جمله آنها می‌توان به رنج فاصله، قیمت و ظرفیت باتری دوچرخه (یا اسکوتر) و همچنین نزدیک‌ترین مسیر دسترسی به آن اشاره کرد. همچنین، برای مشاهده دوچرخه‌های لایم از طریق تب cycling اپلیکیشن گوگل مپس، ابتدا باید مبدا و مقصد مسیر خودتان را وارد کنید، سپس گزینه Lime را در پایین صفحه انتخاب نمایید.

سرویس گوگل مپس

افزون‌بر این، حالا تب walking، مسیرهای دسترسی به نزدیک‌ترین ایستگاه لایم و مدت زمان تقریبی رسیدن به آن را به کاربران نشان خواهد داد. اگر اپلیکیشن لایم را بر روی گوشی خود ندارید، با فشردن گزینه Unlock در قسمت Lime گوگل مپس، به اپ استور یا گوگل پلی استور جهت نصب برنامه هدایت خواهید شد.

سرویس شرکت لایم در حال‌حاضر در چندین شهر آمریکا که عبارتند از آتلانتا، بالتیمور، Bloomington ،Boise، شیکاگو، دنور، Hoboken، ایندیاناپولیس، لیتل راک، لوس آنجلس، Louisville، میامی، Monterey ،Mountain View، اوکلند، اورلاندو، فنیکس، ساکرامنتو، سن دیگو، سن خوزه، سن مارکوس، سانتا باربارا، Scottsdale ،South Bend ،Statesboro ،Tampa و واشنگتن دی‌سی، فعال است.

نوشته جدیدترین بروزرسانی گوگل مپس منتشر شد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

اینترنت اشیاء، عاملی برای موفقیت بلاک چین در بسیاری از زمینه‌ها

 
تلاقی بلاک‌چین و اینترنت اشیاء را می‌توان اتفاقی امیدوارکننده در عرصه‌ی بلاک‌چین دانست. موفقیت بسیاری از کاربردهای بلاک‌چین نیازمند اینترنت اشیاء است. 
 
بلاک چین (blockchain) و اینترنت اشیاء (IoT)، هر دو فناوری‌های پیچیده‌ای هستند؛ اما اعتبار روبه‌رشد و باورپذیربودن خدمات درحال‌ ارائه در پلتفرم‌های مدیریت‌شده باعث می‌شود جنبه‌های فنی دلهره‌آور آن‌ها کمتر به‌چشم آید. قوانین و فرایندهای موردنیاز برای تغییر فرهنگ و الگوهای تجاری، ازجمله موانع مهمی هستند که در مسیر موفقیت این دو فناوری وجود دارد.
 
بسیاری از پیشرفته‌ترین و موفق‌ترین پروژه‌های بلاک‌چین شامل موارد مرتبط با زنجیره‌ی تأمین و تدارکات هستند و گستره‌ای از کارهای مختلف اعم‌از مدیریت اسناد و مدارک و رهگیری کالاها تا امورمالی تجارت‌ها را دربرمی‌گیرد. دسترسی‌داشتن به «سوابق طلایی» داده‌های مهم را در نوع خود می‌توان یک منفعت مهم از بلاک‌چین دانست؛ با استفاده‌ از این ویژگی، دیگر نیازی به تماس‌های تلفنی و ارسال ایمیل برای دسترسی به اطلاعات نیست؛ همه می‌دانند که هر کالا در کجا قرار دارد و مواردی از این قبیل. اما این‌ها همیشه هم کافی نیست.
 
ترکیب اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، کاربردهای نوینی می‌آفریند
 
هر شبکه‌ی بلاک‌چین که شامل رهگیری یک دارایی هم باشد (فرقی نمی‌کند که این دارایی، یک قطعه تجهیزات گران‌قیمت باشد یا محموله‌ای از محصولات کشاورزی تازه مثل توت‌فرنگی) به‌طور حتم نیازمند اطلاعاتی بیشتر از مکان فعلی کالای موردنظر است. مثلا اینکه آیا توت‌فرنگی‌ها در دمای موردنظر نگه‌داری می‌شوند؟ در کدام مرحله، تجهیزات ارسال‌شده دچار رطوبت شدند؟ و حتی، آیا فلان کالا، محصولی اصل است؟ یا آیا کسی آن را دستکاری کرده است؟ شرکت‌ها بدون دانستن شرایط کالاها نمی‌توانند به‌طور کامل از مزیت‌های شبکه‌های بلاک‌چین بهره ببرند. اینترنت اشیاء هم از این قاعده مستثنی نیست!
 
 
ترکیب اینترنت اشیاء و بلاک‌چین، کاربردهای نوینی می‌آفریند: بسیاری از افراد تصاویری واضح از دستگاه‌هایی که از عهده‌ی کارهای خود برمی‌آیند (و حتی می‌توان گفت که متعلق به خود هستند) رسم می‌کنند که به‌طور خودکفا تعامل برقرار می‌کنند و بین خودشان تراکنش‌های اقتصادی انجام می‌دهند.
 
مارتا بنت، نویسنده‌ی اصلی مقاله‌ی حاضر و همکارش پل میلر به‌طور اشتراکی روی یک پروژه‌ی تحقیقاتی کار می‌کردند تا پیشرفته‌ترین کاربردهای مشترک بلاک‌چین و اینترنت اشیاء را کشف کنند. آن‌ها دریافتند که این فناوری‌ها برخلاف تصور، هنوز چندان توسعه نیافته‌اند؛ با این حال از این موضوع جا نخوردند. آنچه که آن‌ها را شگفت‌زده کرد، شمار کم پروژه‌هایی بود که به موضوعاتی فراتر از اثبات مفهوم (PoC) و مرحله‌ی آزمایشی نمونه‌های کاربردی که امروزه به‌طورکامل قابل دستیابی هستند، اختصاص یافته بودند.
 
شاید موضوع یادشده چندان تعجب‌برانگیز نباشد؛ عملیاتی‌کردن یک ایده، کار سختی است. دست‌به‌گریبان‌شدن با فناوری‌های جدیدی مانند بلاک‌چین و اینترنت اشیاء، حتی بدون اضافه‌کردن پیچیدگی‌های مربوط‌به انجام همه‌ی این کارها در مقیاس بزرگ و درغیاب شرکا و رقبا (که تنها در این صورت بلاک‌چین معنا می‌یابد)، به‌قدر کافی برای سازمان‌ها سخت است که دیگر مجالی برای فکرکردن به موضوعات پیچیده‌ی دیگر نیابند. همچنین، آن‌ها به‌ این نتیجه رسیدند که هنوز پروژه‌های زیادی وجود دارد که گردانندگان آن‌ها نتوانسته‌اند پاسخی برای برخی از سؤالاتی که زیربنای پیشرفت فناوری به‌شمار می‌آیند، پیدا کنند.
 
 
این سؤال‌ها عبارت هستند از:
هدف واقعی شما چیست؟ آيا برای رسیدن به آن نیاز به بلاک‌چین دارید؟ حتما باید اینترنت اشیاء هم داشته باشید؟ هنوز پروژه‌های بیهوده‌ی زیادی وجود دارند که به‌نظر می‌رسد هدف اصلی آن‌ها راه‌یافتن به تیتر اصلی خبرگزاری‌ها با استفاده‌ از کلمات کلیدی «بلاک‌چین» و «اینترنت اشیاء» باشد.
آیا از فناوری یا فناوری‌هایی که می‌خواهید به آن دست یابید، مطمئن هستید؟ پروژه‌های زیادی هستند که می‌خواهند از بلاک‌چین برای حل مسائلی استفاده کنند که یا مشکلاتی مربوط به کار و فرایندهای کاری هستند یا از ویژگی‌های ساختار یک بازار برشمرده می‌شوند؛ در هر حال، آن‌ها مسائلی هستند که هیچ‌کدام از این دو فناوری نمی‌توانند کاری برای آن‌ها انجام بدهند.
به چند اثبات مفهوم نیاز دارید؟ اثبات‌های مفاهیم، راه‌هایی فوق‌العاده برای معرفی مزیت‌های فناوری هستند، به‌خصوص زمانی‌که می‌توانند راه‌هایی کاملا جدید برای انجام کارها معرفی کنند. اما شرکت‌های زیادی هستند که نمی‌دانند چه‌ زمانی باید دست از کار بکشند، خواه زمانی‌که مهلت‌ پروژه‌ها را تمدید می‌کنند (حتی‌ اگر واضح باشد که این تمدیدکردن‌ها راه‌ به‌ جایی نمی‌برند) و خواه زمانی‌که یک اثبات مفهوم دیگر را بدون هدف روشن و بدون مرور مطالب آغاز می‌کنند.
تعریف شما و شرکای اکوسیستم‌تان از فرایندها و حاکمیت چیست؟ امنیت چطور؟ به‌باور کارشناسان، گروه‌های زیادی هستند که فکر می‌کنند باید در مراحل بعدی به این موضوعات فکر کرد؛ چیزی مانند نوشداروی پس‌ از مرگ سهراب. البته این اشتباه بزرگی است؛ چرا که احتمال شکست پروژه‌هایی که این رویکرد را برمی‌گزینند بیشتر است.

کشمیر در ورطه ناآرامی و خاموشی ارتباط و اینترنت

به‌دنبال تصمیم حکومت هند بر لغو وضعیت خودمختاری جامو و کشمیر، ناآرامی‌ها در این مناطق به اوج خود رسیده است و مردم این منطقه در کنار مشکلات اقتصادی و ناامنی‌هایی که تجربه می‌کنند، ازدسترسی نداشتن به سرویس‌های اینترنتی بشدت گلایه مندند. با وجود تلاش هندوستان برای پیشرو شدن در حوزه‌های مختلف فناوری، حالا شاهد محدودیت کامل دسترسی کاربران در دو منطقه جامو و کشمیر به تلفن ثابت، موبایل و اینترنت هستیم . در همین راستا فعالان حقوق بشر، وضعیت کشمیر را نگران‌کننده خواندند و عملکرد دولت هندوستان را زیر سؤال بردند.
70درصد خاموشی‌ اینترنت در کشمیر
کشور هندوستان که میزبان ادیان و اعتقادات متعددی است، با قطع اینترنت مردم بیگانه نیست و در موارد متعددی شاهد بوده‌ایم که برای جلوگیری از تنش‌های بیشتر در این کشور پهناور، رهبران مجبور به قطع دسترسی مردم به شبکه‌های اجتماعی یا ایجاد اختلال عمدی ارتباطات شده‌اند تا غائله زودتر ختم شود اما موضوع اینجاست که تاکنون 70درصد از همه خاموشی‌های اینترنت یا اختلالات آن در کشمیر رخ داده است. هرچند خاموشی و مسدودسازی اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و ارسال پیامک در کشمیر، منطقه تحت کنترل هندوستان حالا دیگر به امری معمول و شایع تبدیل شده هرچند این بار موضوع جدی‌تر است و به‌دنبال قطع اینترنت موبایل، خطوط ثابت و اینترنت مربوط به آن، تقریباً هیچ‌کس نمی‌تواند با خانواده یا دوستان خود ارتباط برقرار کند. مؤسسه پژوهشی Net Blocks محدودیت‌های دسترسی کاربران به اینترنت را در کشمیر تأیید کرده و یادآور شده است که این مسدودسازی به دستور دولت هندوستان انجام شده است. دیتا و اطلاعات تکنیکی این مؤسسه نشان می‌دهد اختلال در دسترسی به اینترنت در کشمیر از 4 آگوست(ماه جاری) صورت گرفته و حالا دیگر علاوه بر قطعی خطوط تلفن ثابت و همراه، کاربران به اینترنت موبایل نیز دسترسی ندارند. فعالان حقوق بشر،قطع دسترسی مردم این مناطق به ارتباطات را خلاف آزادی بیان و دموکراسی می‌دانند و معتقدند با این اتفاق، درواقع حقوق بشر در کشمیر و جامو پایمال شده است. ارتباط در این مناطق با اختلالاتی گسترده همراه است و کاربران به زحمت می‌توانند یک تماس صوتی، ویدئویی یا اتصال اینترنت بدون قطعی داشته باشند که این موضوع باعث شده تا کمتر خبری از کشمیر به بیرون درز کند به همین دلیل بسیاری، نگران وضعیت معترضان در کشمیر هستند.
خسارت 3میلیاردی قطعی اینترنت در هندوستان
خاموشی اینترنت یا ایجاد اختلال عمدی در ارتباطات، علاوه بر مشکلات حقوق بشری سبب ضرر و زیان اقتصادی زیادی هم می‌شود به صورتی که اتاق فکر ICRIER واقع در دهلی، طی گزارشی عنوان کرده است که از سال 2012 تا 2017 درمجموع هندوستان شاهد 16هزار و 315 ساعت قطعی یا اختلال اینترنت بوده است و همین موضوع برای اقتصاد این کشور پهناور حدود 3میلیارد دلار خسارت در پی داشته است. این ضررها برای منطقه مورد مناقشه هند و پاکستان یعنی کشمیر که یکی از فقیرترین مناطق هندوستان محسوب می‌شود نمود بیشتری دارد و خاموشی‌ها و اختلالات مکرر اینترنت در سال‌های اخیر اقتصاد این منطقه را آسیب پذیرتر کرده است. ازسوی دیگر برخی معتقدند با اینکه «نارندرا مودی» نخست‌وزیر هندوستان همه تلاش خود را به کار گرفته تا این کشور را به یک کشور پیشرو در زمینه فناوری و سرویس‌های اینترنتی تبدیل کند ولی استارتاپ‌های فعال در کشمیر به‌دلیل اختلالات مکرر اینترنت همچنان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند.
هر هفته یک خاموشی اینترنت
مردم هندوستان در سال گذشته میلادی 134 بار از دسترسی به اینترنت یا تلفن همراه محروم شدند که این موضوع سبب شد تا مردم از اطلاعات کلیدی دور شوند و نگرانی‌های گسترده گاه نیز زمینه ساز پخش اخبار جعلی دردسرساز شد که البته بیشتر این خاموشی‌ها جزئی بودند ولی مسدودسازی جدید اینترنت در کشمیر کاملاً جدی است.
به نظر می‌رسد حکومت هندوستان همچنان می‌خواهد به این رویه ادامه دهد چراکه طبق آمار مرکز حقوق آزادی نرم افزار(یک سازمان مردم نهاد در هندوستان) از ابتدای سال 2019 میلادی تاکنون، مردم این کشور شاهد 59 خاموشی جزئی یا کامل اینترنت بوده‌اند که البته بخش عمده آن به کشمیر مربوط است. طبق این آمار، در 30هفته نخست سال‌جاری میلادی هر هفته یک خاموشی اینترنت توسط این سازمان در کشمیر گزارش شده که این موضوع، کشمیر و جامو را در صدر نقاطی از جهان قرار می‌دهد که مردم آن بیش از هر نقطه دیگری با خاموشی اینترنت و مسدودسازی در شرایط مختلف مواجه بوده‌اند. البته گفتنی است هندوستان در بزرگ‌ترین انتخابات جهان یعنی انتخابات سراسری هند نیز با مشکل قطعی اینترنت مواجه بود و با وجود تلاش‌های فراوان برای آزادی بیان و آزادی‌های سیاسی، بسیاری از مردم این کشور در زمان برگزاری انتخابات از اینترنت بی‌بهره بودند. در این انتخابات، بیشترین نگرانی سیاستمداران هندی، سوء‌استفاده از قابلیت واتس اپ در جریان انتخابات بود چرا که معتقد بودند واتس اپ و سایر شبکه‌های اجتماعی می‌توانند با انتشار اخبار جعلی درباره کاندیداها، به طور بالقوه بر نتایج انتخابات تأثیر بگذارند.
قطع بی‌دردسر اینترنت در کشمیر
به هرحال خاموشی فعلی اینترنت در کشمیر کاملاً جدی است و میزان ارتباط ساکنان این منطقه با جهان را به حداقل ممکن رسانده و حتی در برخی نقاط، هیچ ارتباط اینترنتی یا تلفن ثابت وجود ندارد. در خاموشی اینترنت اخیر کشمیر، دولت هندوستان کابل‌های فیبر نوری، مودم‌ها و همچنین سوئیچ‌ها را نشانه رفته و هرگونه ارتباط بین کاربران و شرکت‌های تأمین‌کننده اینترنت(ISP)ها را در کشمیر تحت کنترل خود قرار داده است. درواقع به شرکت‌هایی که زیرساخت‌های اینترنت را مدیریت می‌کنند، دستور داده شده است که در مناطقی مشخص، ارتباط به طور کامل قطع شود یا با اختلال همراه و سرعت آن بشدت کم شود.
اما چرا حکومت هندوستان به این راحتی می‌تواند دسترسی کاربران را در این منطقه به اینترنت قطع کند؟ پاسخ این است که ارتباط اینترنتی بین کشمیر و بقیه نقاط هند در مقایسه با سایر ایالت‌ها و مناطق هندوستان بسیار محدود است که این موضوع سبب می‌شود خیلی راحت بتوان آن را مسدود کرد درحالی که در کشورهایی همچون امریکا تعداد فراوانی اتصال فیبر نوری دیده می‌شود و شرکت‌های متعددی آن را کنترل می‌کنند بنابراین مقاومت‌های بیشتری نسبت به دستور خاموشی اینترنت در این کشور دیده می‌شود. ازسوی دیگر در این کشور قوانین محدودکننده‌ای وجود دارد که می‌تواند از تلاش دولت برای خاموشی اینترنت و قطع ارتباط مردم ممانعت کند. به هرحال وضعیت کشمیر صدای بسیاری از فعالان حوزه فناوری و فعالان حقوق بشر را درآورده به همین دلیل هم انتظار می‌رود که زیر فشارهای مختلف، سرانجام دولت هندوستان در روزهای آینده این قطعی کامل اینترنت را به اختلالات جزئی تبدیل کند تا مردم بتوانند از سلامت خویشاوندان خود مطلع شوند و از افزایش خسارت‌های اقتصادی جلوگیری شود. البته انتظار می‌رود همچون نمونه‌های گذشته، سایت‌ها و پلتفرم‌هایی مشخص ازجمله واتس اپ و سایر شبکه‌های اجتماعی هدف مسدودسازی قرار بگیرند هرچند کاربران می‌توانند با وی پی ان به آنها دسترسی داشته باشند.
 
طولانی ترین خاموشی اینترنت هندوستان
 
طولانی‌ترین خاموشی اینترنت در کشمیر و جامو در سال 2016 رخ داد که به‌دلیل کشته شدن «برهان وانی» رهبر گروه شبه نظامی حزب مجاهدین کشمیر در 8جولای 2016، سرویس‌های موبایل و اینترنت برای 133روز مسدود شدند. مرگ برهان وانی در خیابان‌ها و شبکه‌های اجتماعی بازتاب بسیار زیادی داشت. در سال 2017 نیز مردم هندوستان شاهد دومین خاموشی بلندمدت اینترنت بودند چرا که اینترنت در منطقه دارجلینگ بنگال به مدت 100روز قطع بود تا اغتشاشات آرام شود.
 

نقش بلاک‌چین در دولت دیجیتال

 
در مدت کمتر از ده سال از ظهور بلاک‌چین (در سال ۲۰۰۸)، مفهوم «دفاتر کل توزیع شده» خود را در برنامه‌ها و جریانات اصلی تحقیقاتی و سیاست‌گذاری‌ها جای داده است. اقبال عمومی و پذیرش مشتاقانه این مفهوم به واسطه موفقیت بیت کوین، موجب افزایش سریع موارد کاربرد مستعد و دارای قابلیت استفاده از این تکنولوژی شده است که در برخی موارد نیز انتظارات، اغراق آمیز است. انتظاراتی که گاهی بلاک‌چین را دارای نقش متحول‌کننده صنعت و بخش عمومی می‌دانند. گسترش و افزایش تجربیات استفاده از دفاتر کل توزیع شده و عملیاتی کردن نمونه‌های پیاده‌سازی شده، این فرصت را فراهم می‌کند که دیدی فراتر از تبلیغات و گمانه‌زنی بر اساس موارد کاربردی که جنبه نظری دارند حاصل شود.
 
مطالعه و تحلیل موارد توسعه یافته ارائه خدمات عمومی بر بستر بلاک‌چین توسط گروه‌های پیشگام در این زمینه، نشان‌دهنده این است که فناوری بلاک‌چین می‌تواند موجب کاهش دیوان‌سالاری و افزایش کارایی فرایند‌های اداری شود و سطح اعتماد عمومی را در ثبت و نگهداری سوابق افزایش دهد.
 
براساس دستاوردهای حاصل از کارهای انجام شده مبتنی بر فناوری بلاک‌چین، بر خلاف تصوراتی که گاهی اوقات مطرح می شود، تا به حال نشان داده نشده که این فناوری یک نوآوری تحول‌ساز یا مزاحم برای دولت ها است. آنچه که مشاهده می‌شود این است که پروژه‌های در دست اجرا، به جای ایجاد تغییرات اساسی در ظرفیت‌های عملیاتی دولت‌ها، بیشتر تغییرات را به صورت تدریجی و افزایشی در این زمینه بوجود می‌آورند. با این وجود بعضی از تغییرات باعث ارائه ارزش‌های مشهودی برای شهروندان می‌شود.
 
برای نمایان شدن و دستیابی به قدرت تحول‌گرایانه بلاک‌چین،باید بلوغ تکنولوژیکی و اکوسیستم دفاتر کل توزیع شده افزایش یابد. در این مسیر باید د دستور کار و خط مشی حرکت بر رفع موانع غیر تکنولوژیکی مانند ناسازگاری بین راه‌حل‌های مبتنی بر بلاک‌چین و چارچوب‌های قانونی و سازمانی موجود متمرکز شود. این خط مشی و هدف مهم نمی‌تواند از طریق وفق دادن و سازگار کردن تکنولوژی با سیستم‌های موروثی موجود محقق شود؛ بلکه نیازمند این است که از قدرت تحول پذیری بلاک‌چین برای ایجاد فرایندهای جدید، سازماندهی‌ها، ساختارها و استاندارها استفاده شود. از این جهت سیاستگذاری در این زمینه باید پشتیبان و محرکی برای اجرای فرآیند‌های اداری مبتنی بر استفاده از بلاک‌چین و باز طراحی فرایندهای موجود متناسب با تکنولوژی مورد نظر و کسب تجربیات بیشتر باشد.
 
منشاء اولیه و معرفی فناوری بلاک‌چین به سال ۲۰۰۸ بازمی‌گردد، که به عنوان یک طرح متکی بر علوم کامپیوتر به منظور ایجاد اعتماد در مبادلات مستقیم دارایی‌ها به صورت نفر به نفر، بر بستری امن و بدون نیاز به نهاد واسط برای اعتمادسازی پیشنهاد شد. نوآوری اصلی که در بلاک‌چین معرفی می‌شود، در اصل استفاده و ثبت تراکنش‌ها در یک دفتر توزیع شده است که فقط قابلیت افزودن رکورد جدید روی آن فراهم است، به طوری که رکوردها (تراکنش ها) غیرقابل حذف و تغییر است. این مفهوم جدید، نیاز به حفظ واسطه‌های مرکزی را که پیامدهای اقتصادی و سیاسی بالقوه بزرگی دارند، از بین می‌برد.
 
با پذیرش و تبدیل شدن دفاتر تبت تراکنش‌ها به صورت الکترونیکی در سطح جهانی، فناوری بلاک‌چین نیز شروع به گسترش سریع و مطرح شدن به عنوان یک برنامه اصلی در سیستم‌های پرداخت کرد و امروزه به عنوان یک فناوری همه منظوره که در صورت عدم توجه به تاثیرگذاری آن در تحول دیجیتالی می‌تواند، هم بخش صنعت و هم بخش دولتی را مختل کند، توسط گروه‌های در حال افزایشی از توسعه‌دهندگان سامانه‌ها و نرم افزارهای کاربردی از جمله شرکت‌های استارت‌آپی، به شکل یک اکوسیستم پر جنب‌وجوش مورد اقبال قرار گرفته و در حال پیگیری است.
 
امروزه شاهد این هستیم که دولت‌ها نیز به شکل روزافزون در حال توجه و تمرکز بر کاربردهای بالقوه این فناوری در بخش عمومی هستند. به طور کلی، دفاتر کل توزیع شده در حال تبدیل به یک‌ زیرساخت اطلاعاتی جدید است که از تبادل اطلاعات بین ادارات دولتی، شهروندان و مشاغل پشتیبانی می‌کند. در زمینه بخش عمومی، گروه های خاصی از موارد استفاده ای که از زیرساخت‌های اطلاعاتی غیر متمرکز بهره می‌گیرند، مشخص شده اند. به ویژه، از فناوری بلاک‌چین انتظار می‌رود که ایجادکننده یک انقلاب باشد یا حداقل، خدمات و کارکردهای مختلف دولتی را تسهیل کند. این موارد شامل تهیه سوابق شهروندی، اجرای ثبت نام‌های دولتی و پشتیبانی از رای گیری الکترونیکی، تسهیل معاملات اقتصادی و فرایندهای نظارت و تطبیق دستگاه های رگولاتوری، مبارزه با کلاهبرداری/ فرار مالیاتی، توزیع و روانسازی گردش عمومی پول از جمله کمک هزینه‌ها، مستمری‌ها و حقوق بازنشستگی، تبادلات اجتماعی (بدون واسطه) می‌شود
 
دولت دیجیتال یک پارادایم پیشرفته در علم مدیریت دولتی است. تا قبل از این، در مفهومی تحت عنوان دولت الکترونیکی، دیجیتالی شدن به عنوان ورودی یا عامل توانمندساز در نوسازی مدیریت دولتی نقش بسیار محدودتری داشت. دولت دیجیتال یک گام به جلوتر بر می دارد و بر ارائه خدمات عمومی چابک، مبتکرانه و با محوریت کاربر تمرکز دارد. این سرویس‌ها و مدل‌های ارائه خدمات باید از فناوری‌های دیجیتال و دارایی‌های اطلاعاتی دولتی و شهروندی بهره ببرند. قطعاً بلاک‌چین یکی از خلاقانه‌ترین فنلوری‌های دیجیتال است که باید تحت پارادایم جدید سیاستگذاری دولتی و ارائه خدمات مورد توجه قرار گیرد. مزایای اصلی استفاده از تکنولوژی بلاکچین در دولت‌ها عبارتند از:
 
کاهش هزینه‌های اقتصادی، زمان و پیچیدگی در مبادلات اطلاعات مابین سازمان‌های دولتیو همچنین مابین سازمان های عمومی- خصوصی، که این اتفاق موجب بهبود عملکرد اداری و مدیریتی دولت می‌شود
کاهش بوروکراسی، اختیارات فردی و فساد، به دلیل استفاده از دفاتر توزیع شده و قراردادهای هوشمند قابل برنامه‌ریزی
افزایش خودکارسازی، شفافیت، قابلیت ممیزی و پاسخگویی اطلاعات در مراجع ثبت دولتی به نفع شهروندان
افزایش اعتماد شهروندان و شرکت‌ها در فرایندهای دولتی و نگهداری سوابق به واسطه استفاده از الگوریتم‌هایی که دیگر تنها و تماما تحت کنترل دولت نیستند
در زمینه دولت دیجیتال، فناوری بلاک‌چین توانایی تسهیل تعامل مستقیم بین نهادهای دولتی، شهروندان و عوامل اقتصادی را دارد، که در سطح ابتدایی، این به معنی بهبود خدمات عمومی در ثبت و فرآیندهای تبادل اطلاعات است. این فناوری می‌تواند کمک کند تا بخش بزرگی از وظایف اداری را که دولت‌ها در جامعه امروزی انجام می دهند، کنار گذاشته شوند. و این امکان وجود داشته باشد که دولت‌ها مجبور نباشند فرایندهای ذخیره‌سازی و تبادل اطلاعات را به منظور تسهیل فعالیت‌های اقتصادی در جامعه، برای خود ایجاد کنند؛ زیرا این کار می‌تواند با پروتکل بلاک‌چین فراهم شود. در عوض، آنها باید نقش نظارتی را در رابطه با معاملات انجام شده در این زیرساخت حفظ کنند.
 
استفاده از فناوری بلاک‌چین از منظر شهروند محوری نیز امیدوار‌کننده است.به عنوان مثال شهروندان می‌توانند بهره‌مندی از مزایای اقتصادی و افزایش کارایی را در استفاده از خدمات دریافتی خود، به واسطه به کارگیری قراردادهای هوشمند در خودکارسازی فرایندها یا ثبت اسناد در دفاتر رسمی دولتی تجربه کنند. افزون بر این خدمات دیگری را نیز می توان نام برد که بر مبنای ماهیت غیر متمرکز بلاک‌چین قابل ارائه هستند. مانند احراز هویت دیجیتالی یا مشارکت در رأی گیری، تغییر تعادل قدرت، افزایش مالکیت و کنترل شهروندان بر فرآیندهای دموکراتیک و غیره.
 
با توجه به تمام این مزایا و چالش ها، فناوری بلاک‌چین می‌تواند وضعیت موجود در بخش عمومی را متحول سازد. بلاک‌چین ممکن است مدل‌های جدیدی را در ارائه خدمات جدید برای دولت‌ها به ارمغان بیاورد. ساختار معماری بلاک‌چین همچنین می‌تواند ریسک عملیاتی و هزینه‌های معاملات را کاهش دهد و میزان تطبیق با مقررات رگولاتوری و اعتماد به نهادهای دولتی را افزایش دهد. با این حال، فقدان سیستم‌هایی که به میزان کافی بالغ، پایدار، و تجاری شده باشند، و عدم اجرای واقعی در داخل دولت‌ها نشان می‌دهد که این تکنولوژی هنوز به بلوغ کامل نرسیده و با چالش‌هایی در زمینه مقیاس‌پذیری، حکمرانی، انعطاف‌پذیری و سبک‌ها و استانداردهای پیاده سازی مواجه است.