هراس ارتش آمریکا از فناوری به کار رفته در جنگنده J-20 چین

چین روز سه شنبه در نمایش هوایی شهر ژوهای دو جت جنگنده چنگدو J-20 خود را به نمایش گذاشت، این دو جت برای مدت کوتاهی به پرواز درآمدند.اما جاستین برونک، پژوهشگر در زمینه نبردهای هوایی در موسسه رویال یونایتد سرویس می گوید که این نمایش پرسش های بی پاسخ زیادی را به وجود آورده است.

گویا آی تی – برونک می گوید، در تئوری، این جنگنده نشان دهنده یک جهش بزرگ در زمینه قابلیت های PLA (ارتش آزادی بخش خلق چین) در میدان نبرد است.
J-20 در مقایسه با جنگنده های نسل پنجم F-22 و F-35 ایالات متحده دارای ” دامنه عملیاتی گسترده تر، ظرفیت سوخت داخلی بیشتر و گنجایش سلاح بیشتر است.
مقایسه این فاکتورها بیانگر ظهور یک خطر واقعی برای ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام است. داشتن دامنه عملیاتی گسترده برای جنگنده هایی مانند J-20 می تواند برای هواپیماهای آواکس– یا همان سیستم کنترل و هشدار هوایی — و تانکرهای سوخت رسان هوایی و فرودگاه های ایالات متحده خطر بسیار بیشتری را در مقایسه با جنگنده های کنونی ایجاد کند و اگر آنها با تعداد نسبتاً زیاد به پرواز در بیایند می تواند باعث شعله ور شدن مناقشات نظامی در اقیانوس آرام شود.

جنگنده های نسل پنجم آمریکا دارای فناوری هایی هستند که آنها را به جنگنده هایی پیشگام در جهان تبدیل می کند مانند قابلیت اتصال یکپارچه برتر و پیوستگی حسگرها، در صورتی که هیچ نشانه ای وجود ندارد که چینی ها توانسته باشند به این فناوری ها دست یافته باشند. برونک می گوید، ” خلبان F-35 زمان زیادی را صرف مدیریت داده های ورودی نمی کند، بلکه سیستم خودکار جنگنده این کار را برای او انجام می دهد. این سیستم یک تصویر واحد ارائه می کند که خلبان می تواند در مواقع لازم آن را بازرسی کند.”
این قابلیت برای خلبان F-35 یک آگاهی موقعیتی فرآهم می کند که می تواند در نبرد با جنگنده چینی از آن به عنوان اهرم فشار استفاده کنند.
اما این که دقیقاً چه چیزی در درون این جنگنده وجود دارد یک معما است. چیزی که می دانیم این است که چینی ها موفق شده اند میزان قابل توجهی از اطلاعات پروژه های سازمان هوانوردی ایالات متحده را سرقت کنند.

برونک می گوید، ” ما نمی دانیم چینی ها چه میزان از فناوری F-35 را سرقت کرده اند.” او می افزاید، اگرچه با اطمینان صحبت کردن از قابلیت های J-20 غیر ممکن است، اما عقل سلیم می گوید که قابلیت پیوستگی حسگرها و یکپارچگی شبکه در این جنگنده در مقایسه با جنگنده های F-35 و F-22 ایالات متحده به شدت در سطح پایین تری قرار دارد.
او می گوید، ” این گفته من بر اساس این حقیقت است که دستیابی به فناوری پیوستگی حسگرها حاصل صرف پول، زمان و تلاش فراوان ایالات متحده بوده است. ”
اما مقایسه سناریوهای نبردهای تک به تک یا مقایسه ویژگی ها نمی تواند تهدید واقعی J-20 را از بین ببرد.
اگر این جنگنده های پنهان کار دوربرد به تعداد زیاد و به همراه هواپیماهای قدیمی تر، یگان های موشکی سطح به هوا، پایگاه های راداری، موشک ها و واحدهای جنگ الکترونیک چینی به میدان نبرد فرستاده شوند می تواند شرایط سخت و پیچیده آمریکا و متحدانش در اقیانوس آرام را بدتر کند.

اما آیا این یک جنگنده واقعی است؟
واقعاً جای سوال است که آیا چینی ها قادر خواهند بود طبق برنامه ریزی های انجام شده این هواپیما را تا سال ۲۰۱۸ عملیاتی کنند؟
برونک خاطر نشان می کند که تولید مدل پروازی F-22 و عملیاتی کردن آن توسط ایالات متحده چندین دهه زمان برده است. حتی اگر چینی ها از طریق جاسوسی این فرآیند را تسریع کرده باشند، ما می دانیم که ساخت یک جنگنده مرگبار و کارآمد مانند F-22 به چه میزان پول و زمان نیازمند است و احتمال رسیدن چین به این نقطه در آینده نزدیک بسیار بعید است.
علاوه بر این، جنگنده های J-20 در نمایش هوایی ژوهای فقط حدود یک دقیقه پرواز کردند. آنها پرواز ارتفاع کم انجام ندادند و همچنین محفظه های تسلیحات خود را نیز باز نکردند. تنها کاری که آنها انجام دادند یک پرواز ساده کوتاه بود.

گِرگ والدرون سردبیر سایت FlightGlobal به رویترز می گوید، ” ما از این پرواز کوتاه چیز زیادی درباره این جنگنده بدست نیاوردیم. ما متوجه شدیم که صدای گوشخراشی دارد. اما نمی توانیم بگوییم که چه نوع موتوری دارد یا این که قدرت مانور آن چقدر است. ”
برونک حدس می زند که مدل های حاظر در نمایش هوایی چین چیزی بیش از نمونه های نمایشی نبوده اند: ” احتمال دارد که این مدل ها محصولات ابزاری باشند و صرفاً برای این نمایش آماده شده باشند و یا هواپیماهایی با حسگرهای بی شمار برای کنترل عملکرد بوده باشند، به جای این که جنگنده هایی آماده برای نبرد باشند. ”
برونک اشاره می کند که این هواپیماها به احتمال زیاد با موتورهایی نه چندان پیشرفته پرواز کرده اند و این موتورها در مدل نهایی استفاده نخواهند شد. او می گوید، ” عملکرد موتور نکته اصلی در هر هواپیما است. چین و روسیه در این زمینه هنوز از آمریکا عقب تر هستند زیرا برای ساخت و تنظیم موتورهای جت با کیفیت به فرآیندهای تولید با فناوری بسیار بالا نیاز است.”
بنابراین اگرچه جنگنده های جدید ظاهراً شکوهمند چین می توانند تعادل قدرت در اقیانوس آرام را تغییر دهند، اما این که آیا آنها می توانند در آینده نزدیک تعداد زیادی از این هواپیماها را عملیاتی کنند، یک پرسش بدون جواب است.