پایان دنیا در دو و نیم دقیقه مانده به نیمه شب!
به تازگی تیترهای نشریات مختلف در مورد اعلام ساعت پایان دنیا، از ۳ دقیقه مانده به نیمه شب به ۲٫۵ دقیقه به نیمه شب، تغییر کرده است.
گویا آی تی – این ساعت، برای مدت بیش از ۵۰ سال، نزدیک‌ترین ساعت به نیمه‌شب بوده است. شخصی که مسئول اعلام این ساعت است میگوید: “احتمال وقوع یک فاجعه‌ی جهانی بسیار بالاست و اقدامات لازم برای کاهش خطرات ناشی از آن باید خیلی زود انجام شوند.”
لازم است یک هشدار فوری برای رهبران جهان فرستاده شود.
اولین بار، هیات تحریریه‌ی نشریه ای به نام “بولتن دانشمندان اتمی” ایده‌ی “ساعت پایان دنیا” را مطرح کرد و بسیاری از دانشمندانی که روی پروژه منهتن کار می کردند، آن را پیگیری نمودند.
زمانی که این نشریه از شکل یک خبرنامه در جامعه‌ی دانشمندان هسته‌ای به یک نشریه رسمی در سال ۱۹۴۷ ارتقاء پیدا کرد، این ساعت روی جلد آن نقش بست. بنیان‌گذاران این نشریه، ساعت را یک نماد میدانستند:
نمادی از ضرورت اطلاع رسانی در مورد خطرات هسته‌ای که {ما} – و جامعه‌ی علمی ــ سعی داریم اطلاعات آن را به رهبران سیاسی و مردم جهان منتقل کنیم.
در آن زمان، این ساعت روی ۷ دقیقه به نیمه شب تنظیم شد. ۲ سال بعد، با انتشار خبر آزمایش سلاح‌های هسته‌ای از سوی USSR، یعنی دولت کمونیستی به مرکزیت روسیه امروزی، ساعت به ۱۱:۵۷ تغییر کرد.
در سال ۱۹۵۳، آمریکا برای اولین بار بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد، سلاحی هسته‌ای به مراتب قوی‌تر از بمب‌های اتمی که هیروشیما و ناکازاکی را تخریب کرد.
اتحاد جماهیر شوروی (USSR)، هم چند ماه بعد چنین اقدامی را مرتکب شد و ساعت ما به ۱۱:۵۸ تغییر کرد تا این موضوع را هشدار دهد که:
انفجارهای اتمی، از مسکو تا شیکاگو، نیمه‌شب را در تمدن غرب متوقف می کند.
پس از آن، پیشرفت نسبتا کمی حاصل شد. کم‌کم معلوم شد که سلاح‌های جدید آنقدر قوی هستند که با توجه به غیر قابل اجتناب بودن اقدامات تلافی جویانه‌ی و فاجعه‌بار طرف مقابل، فقط یک رهبر بی عقل می تواند در برابر دشمن مسلح مشابه، از آنها استفاده کند.
در سال ۱۹۶۳، پس از آزمایش پی‌در‌پی سلاح‌های کشنده تر، آمریکا و روسیه، پیمان منع آزمایش هسته‌ای را امضا کردند که آزمایشهای جوی را ممنوع می‌کرد. و ساعت به ۱۱:۴۸ برگشت.
این کارها فایده‌ای نداشت. فقط باعث شد این ۲ ابرقدرت، آزمایش سلاح‌های جدید خود را به تآسیسات زیرزمینی منتقل کنند و در همین زمان، کشورهای دیگری مانند انگلیس، فرانسه و چین زرادخانه‌های هسته‌ای خود را گسترش می‌دادند.
ساعت به تدریج به سمت نیمه شب نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ روی ۱۱:۵۷ ایستاد. پس از آن میخائیل گورباچف، رهبری روسیه را به عهده گرفت و مجموعه مذاکراتی را برای کاهش تنش‌ها و خطر جنگ‌های هسته‌ای آغاز کرد.
تخریب دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ نقش مؤثری در پایان جنگ سرد میان کمونیسم و نظام سرمایه‌داری بود. بعد از آن، فروپاشی جماهیر شوروی باعث کاهش چشمگیر شمارسلاح‌ها در زرادخانه‌های هسته‌ای شد و از سال ۱۹۹۱، ساعت به ۱۱:۴۳ برگشت.
یکبار دیگر امید به شروع عصر صلح و پایان تهدیدات سلاح‌های هسته‌ای قوت گرفت. نظام سیاسی آمریکا، تولید سلاح به میزان قبل را تقریبا غیر ممکن ساخت.
هدف پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دهه‌ی ۱۹۷۰، جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای تا حدی فراتر از ۵ کشوری بود که قبلا به آن دست یافته بودند.
اما این کشورها به وعده‌ی خلع سلاح خود عمل نکردند و به همین دلیل، کشورهای دیگر به این نتیجه رسیدند که با داشتن سلاح‌های هسته‌ای امنیت بیشتری خواهند داشت؛ کشورهایی مثل هند، پاکستان و اسرائیل. به این ترتیب، سال به سال ساعت جلوتر رفت و در سال ۲۰۰۲ به ۱۱٫۵۳ رسید.
تهدیدات جدید
از آن زمان، مدیران ساعت پایان دنیا، تهدیدات تازه ای به تهدید اصلی وقوع جنگ هسته ای اضافه کردند. به گفته‌ی آنها در سال ۲۰۰۷، “تغییرات آب و هوایی هم چالش مهلکی را به بشریت تحمیل می‌کند.” و آنجا بود که ساعت به ۱۱:۵۵ رسید.
گزارش های سالیانه‌ی جدیدتر هشدار دادند:
رهبران بین‌المللی از عهده‌ی مهم‌ترین وظایف خود ،یعنی حصول اطمینان و صیانت از سلامت و نشاط بشریت، بر نیامده اند.
باید از این تغییرات استقبال کرد. حتی اگر سلاح‌های هسته‌ای وجود نداشته باشند، تغییر آب و هوا و تسریع در روند از دست رفتن تنوع زیستی، تهدیدات جدی به حساب می‌آیند.
آسیب به محیط زیست سالهاست که اتفاق می‌افتد. تغییر آب و هوا، جان و مال انسان‌ها را گرفته و بر سیستم‌های طبیعی هم اثر می‌گذارد.
همزمان، کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای هم در حال آزمایش دستگاه‌های جدید و سیستم‌های پرتابی پیچیده‌تر هستند.
تعداد سلاح‌ها از مقدار اوج خود یعنی بیش از ۶۰۰۰۰ عدد، به ۱۰۰۰۰ کاهش یافته، اما همین تعداد باقی مانده هم برای بارها و بارها پاک کردن تمدن بشری از روی زمین کافیست.
و بازیکنان جدیدی هم به این بازی اضافه شده اند، از جمله: کره‌ی شمالی و شاید ایران. به گزارش سال۲۰۱۷ :
۲٫۵ دقیقه به نیمه‌شب مانده، صدای تیک تاک ساعت به گوش می رسد، خطر جهانی از دور پیداست. دولتمردان مدبر باید هر چه سریع‌تر وارد عمل شده و بشریت را از آن دور کنند. وگرنه، شهروندان هوشیار باید پا پیش بگذارند و رهبری این راه را به عهده بگیرند.
در واقع این، اخطاری در مورد گسترش سلاح‌هاست و توجه بیشتری از سوی رسانه‌ها طلب می طلبد.