۸ دسامبر؛ سالروز شروع استفاده عمومی از سامانه جی.پی .اس
آنچه امروز "سامانهٔ موقعیت‌یاب جهانی" نامیده می شود و در لایه لایه زندگی ما حضور دارد و تقریبا عموم مردم از آن برای تعیین مسیر استفاده می‌کنند در ابتدا برای ارتش آمریکا و هدایت نظامیان این کشور طراحی شد اما با گذر زمان در اختیار عموم مردم قرار گرفت و رسما در 8 دسامبر 1993 توسط وزارت دفاع اعلام شد.
این سامانه با بهره‌گیری از ۲۴ ماهواره، شبکه‌ای را ساخته است که می‌تواند طول و عرض و ارتفاع جغرافیایی اشیا بین ۱۰ تا ۱۰۰ متر مشخص کند. سامانه ماهواره‌ای موقعیت‌یاب جهانی که ناوستار(Navstar) نیز نامیده می شود می‌تواند به صورت ۲۴ ساعته در تمام شرایط و در همه نقاط دنیا قابل استفاده باشد. سامانهٔ موقعیت‌یاب جهانی قادر به ارائه خدماتی از جمله ناوبری جهانی، موقعیت‌یابی و سرویس‌های زمانی است.
کشورهای مختلف طی سال‌های گذشته به دلایل امنیتی تلاش کردند تا جایی که ممکن است استفاده از این سامانه را محدود کنند چون در هر حال امکان بهره‌برداری از آن توسط کشورهای رقیب در وضعیت تخاصم و جنگ سرد وجود دارد. به همین دلیل روسیه سامانه مکان‌یابی مخصوص به خود به نام گلوناس(Glonass) را راه‌اندازی کرده و علاوه بر نظامیان، مردم عادی را نیز تشویق می‌کنند تا آن را جایگزین جی.پی.اس آمریکا کنند.
اروپا نیز به عواقب احتمالی قطع سامانه جی.پی.اس و خطرات ناشی از آن واقف است و سامانه مکان‌یابی گالیلئو(Galileo) را طراحی کرده تا از وابستگی خود به فناوری‌های آمریکایی یا روسی بکاهد.
شبکه ناوبری ماهواره‌ای بیدو(Beidou) را چین بوجود آورد. این شبکه در آغاز فعالیت خود را در منطقه آسیا-اقیانوسیه آغاز کرد اما بزودی به رقیب جدی سیستم موقعیت‌یاب جهانی آمریکا تبدیل گردید. کار طراحی و ساخت این شبکه ناوبری با هدف کاهش وابستگی چین به سیستم آمریکایی از سال 2000 میلادی آغاز شد. سامانه بیدو اطلاعات مکان‌یابی شهری را با سرعت 0.2 ثانیه و تا فاصله 10 متر در اختیار شهروندان قرار می‌دهد.