راهنمای تراشه‌های اسنپدراگون شرکت کوالکام: کلیه تراشه‌های رایج و مقایسه عملکرد آن‌ها
تراشه‌های اسنپدراگون کوالکام که به تعبیر این شرکت، پلتفرم‌های موبایلی نیز نامیده می‌شوند، رایج‌ترین تراشه‌ها در فضای اسمارت‌فون‌های اندرویدی هستند. سامسونگ علیرغم در اختیار داشتن تراشه‌های اگزینوس تحت مالکیت خود، برای دستگاه‌های گلکسی در ایالات‌متحده از چیپست‌های اسنپدراگون استفاده می‌کند. بعلاوه مدل‌های جهانی اسمارت‌فون‌های ال‌جی، اچ‌تی‌سی، سونی، وان‌پلاس و بسیاری هندست‌های دیگر از این تراشه‌ها بهره می‌گیرند. احتمالا شما نیز اکنون مشغول مطالعه این مقاله بر روی دستگاهی مجهز به پردازنده کوالکام هستید.
تراشه‌های اسنپدراگون تنها در اسمارت‌فون‌های پرچم‌دار گران‌قیمت مشاهده نمی‌شوند؛ بلکه در طیف بسیار وسیعی از هندست‌ها با قیمت‌گذاری‌های مختلف به‌کار گرفته خواهند شد. این مدل‌ها از نظر کارآیی و ویژگی‌ها با یکدیگر متفاوت هستند. بنابراین بگذارید ابتدا به مقایسه جدیدترین تراشه‌های کمپانی بپردازیم.
محصولات پیشرفته با کارآیی بالا
اکنون اسنپدراگون 845، تراشه پرچم‌دار شرکت کوالکام برای اسمارت‌فون‌ها به‌شمار می‌آید؛ در حالی‌که تراشه اسنپدراگون 850 مدل قدرتمندتری بوده و اختصاصا برای محصولات PC متصل در نظر گرفته شده است. اسنپدراگون 845 نخستین محصول کوالکام است که از معماری DynamlQ شرکت ARM بهره می‌گیرد. این موضوع موجب بهبود عملکرد چندبرنامگی، بهره‌وری انرژی و حافظه کش L3 اشتراکی می‌شود. هسته‌های کورتکس A75 و A55 به‌منظور ایجاد توازن میان کارآیی بالاتر و بهره‌وری انرژی به‌کار گرفته شده‌اند و پردازنده گرافیکی اختصاصی کمپانی با نام آدرنو 630 نیز سریع‌ترین عملکرد گرافیکی را ارایه می‌دهد.
تراشه‌های سری 800، محصولات پرچم‌دار کوالکام هستند و مدت زیادی است که در طراحی پردازنده این تراشه‌ها از معماری big.LITTLE استفاده می‌شود. کمپانی چند سال پیش در تراشه اسنپدراگون 821 از هسته‌های پردازشی بسیار سفارشی خود با نام Kryo استفاده کرد. اما به‌منظور تنظیم و بهینه‌سازی هسته‌های آرم کورتکس موجود در پردازنده‌های نسل‌های قبلی، نام‌گذاری این تراشه با نوعی کاهش مقیاس همراه بود. در عوض عملکرد اختصاصی نیمه‌هادی بر مقوله پردازنده‌های گرافیکی یکپارچه کمپانی، پردازنده‌های سیگنال دیجیتال (DSP)، پردازنده‌های سیگنال تصویر (ISP) و مودم‌های 4G LTE متمرکز شد. همچنین این تراشه‌های رده‌بالا مجهز به جدیدترین ویژگی‌ها نظیر شارژ سریع نسخه 4 کوالکام، بلوتوث 5 و پشتیبانی از هدفون‌های TrueWireless هستند.
تراشه‌های سری 800 کوالکام نمایانگر بهترین سطح از قابلیت‌های یادگیری ماشینی و محاسبات ناهمگن کمپانی هستند. کوالکام به‌منظور اجرای شبکه‌های عصبی 16 و 8 بیتی و تسریع الگوریتم‌های دیگری مانند رمزگذاری کدک بلوتوثی aptX که از نظر ریاضیاتی سنگین هستند از DSP شش‌وجهی خود استفاده می‌کند.
جدیدترین مدل‌های اسنپدراگون 845 و 835 دارای افزونه‌های HVX اضافی هستند که مشخصا با هدف سرعت بخشیدن به موارد کاربری مذکور طراحی شده‌اند. DSP کوالکام و NPU موجود در پردازنده‌های کایرین هواوی از نظر معماری با یکدیگر تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند. DSP چندمنظوره‌تر است؛ اما عملکرد آن در زمینه پردازش امور بصری اختصاصی چندان سریع نیست.
تراشه‌های اگزینوس 9810 سامسونگ و کایرین 970 و 980 هواوی، تولیداتی از سوی رقبای کوالکام هستند و عملکرد آن‌ها با چیپست اسنپدراگون 845 قابل‌مقایسه خواهد بود.
پردازنده‌های میان‌رده
بررسی پلتفرم‌های موبایلی میان‌رده کوالکام اندکی پیچیده‌تر است. این موضوع تا حدی به دلیل تعداد زیاد محصولاتی است که طی سالیان متمادی انباشته شده‌اند. از سوی دیگر معرفی تراشه اسنپدراگون 710 که با نام‌گذاری معمول سری 600 سازگاری ندارد نیز موثر بوده است.
تراشه‌های اسنپدراگون 710 و 670 شباهت‌های زیادی با یکدیگر دارند و هر 2 محصول به نوبه خود دربردارنده تعداد شگفت‌انگیزی از ویژگی‌های تراشه‌های پیشرفته کوالکام شامل قابلیت‌های شاخص شارژ سریع و بلوتوث هستند.
طراحی DynamlQ پردازنده با 2 هسته کورتکس A75 و 6 هسته کورتکس A53 به‌وضوح با محصولات سری 800 تفاوت دارد. کارآیی این پیکره‌بندی در زمینه پردازش تک‌رشته‌ای قابل‌مقایسه است؛ اما در موارد نادری که نیازمند چندین هسته با کارآیی بالا هستیم، نتایج ضعیف‌تری ارایه خواهد داد. این موضوع با تراشه قدیمی‌تر اسنپدراگون 660 و طراحی 4+4 هسته‌ای آن در تضاد است؛ چیپستی که در زمینه پردازش چندهسته‌ای، کارآیی بالاتری را از خود نشان می‌دهد. با این‌حال مطمئنا طراحی 2+6 هسته‌ای در موارد کاربری دنیای واقعی مناسب‌تر بوده و موجب افزایش طول عمر باتری خواهد شد.
در بخش GPU نیز سازوکارهای مشابهی مشاهده می‌شوند. تراشه‌های اسنپدراگون 710 و 670 مجهز به پردازنده گرافیکی سری آدرنو 600 هستند. این GPU در زمینه اجرای بازی‌ها قدرتمند عمل می‌کند؛ اما فرکانس آن در مقایسه با اسنپدراگون 845 اندکی کم‌تر است. این وضعیت در خصوص پیکره‌بندی مودم نیز مشاهده می‌شود. با این‌حال در صورت استقرار در مناطقی با کیفیت پوشش قابل‌قبول، همچنان می‌توانید از ارتباط LTE معقول و سریع بهره‌مند شوید. البته کلیه ویژگی‌های این تراشه‌ها در مقایسه با سری 800 تنزل پیدا نکرده است. اسنپدراگون 710 و اسنپدراگون 670 برای ارتقا توانمندی‌های یادگیری ماشین از DSPهای شش‌وجهی سریع پشتیبانی می‌کنند. بعلاوه این تراشه‌ها مجهز به جدیدترین استانداردهای شارژ سریع نسخه 4 و بلوتوث 5.0 هستند و بر اساس فرآیند 10 نانومتری FinFET با بهره‌وری بالا تولید شده‌اند. تراشه‌های اسنپدراگون 710، 670 و 660 کوالکام با قیمت و کارآیی اندکی پایین‌تر، بخش قابل‌توجهی از بهترین قابلیت‌های کمپانی را ارائه داده و مسلما چیپست‌های قدرتمندی به‌شمار می‌آیند.
تراشه‌های اسنپدراگون 630 و 625، نمونه‌های محبوب و اندکی قدیمی‌تر از سری اسنپدراگون 600 هستند. این تراشه‌ها از خوشه‌های پردازشی 8 هسته‌ای و محبوب کورتکس A53 و پردازنده گرافیکی رده پایین‌تر آدرنو 509 و 506 بهره می‌گیرند. بنابراین در مقایسه با چند سال گذشته، کارآیی آن‌ها در تمامی زمینه‌ها به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته است. از سوی دیگر اسنپدراگون 630 همچنان مجهز به مودم‌های قدرتمند X12 LTE بوده و از بلوتوث 5 و DSP شش‌وجهی پشتیبانی می‌کند. اسنپدراگون 625 نیز دارای یک مودم X9 LTE و قابلیت پشتیبانی از بلوتوث نسخه 4.2 است.
تراشه‌های اقتصادی و پایین‌رده
امسال در تراشه‌های ارزا‌ن‌قیمت تر کوالکام شاهد نوعی تجدید حیات اساسی بودیم. رها کردن تدریجی پردازنده‌های 8 هسته‌ای A53 و حرکت به‌سوی ترکیبات معماری big.LITTLE با کارآیی تک رشته‌ای فوق‌العاده، یک پیروزی بزرگ برای مصرف‌کنندگان به‌شمار می‌آید. این موضوع برای اجرای سریع اپلیکیشن‌ها، مالتی‌تسکینگ و اجرای عناوین بیش‌تری از بازی‌های درخواستی حائز اهمیت است.
جدیدترین مدل‌های میان‌رده شامل اسنپدراگون 636 و 632 با اسنپدراگون 710 و مدل‌های پیشرفته‌تر سری 600، شباهت فراوانی دارند و با برخورداری از طراحی big.LITTLE، عملکرد پردازشی چشم‌گیری را ارائه می‌دهند. با این‌حال نهایتا با استفاده از پردازنده‌های سری آدرنو 500 در تراشه‌های مذکور، واحد پردازش گرافیکی شاهد عقب‌گرد محسوس‌تری بوده است. اسنپدراگون 636 همچنان عرضه‌کننده قابلیت‌های DSP قدرتمند و مودم پرسرعت است و از مزایای فناوری شارژ سریع نسخه 4.0 نیز بهره می‌گیرد.
تراشه اسنپدراگون 632، ساختار CPU را حفظ می‌کند، اما با وجود درگاه‌های رم LPDDR3 ارزان‌تر و کندتر، مودم قدیمی‌تر X9 LTE و پشتیبانی از فناوری شارژ سریع نسخه 3.0، عقب‌گرد بیش‌تری را تجربه نموده است. این فناوری حداقل چندین سال عقب‌تر از تراشه‌های پرچم‌دار کنونی قرار دارد و در نتیجه، اسنپدراگون 632 در حد فاصل بین تراشه‌های میان‌رده و طیف پردازنده‌های واقعا اقتصادی اسنپدراگون 400 قرار می‌گیرد.
تراشه‌های اسنپدراگون 450 و 439 آخرین تولیدات کوالکام در رده محصولات اقتصادی هستند. هر 2 تراشه به‌منظور حفظ بهره‌وری هزینه، سطوح پایین‌تری از بهره‌وری CPU، GPU و مودم را ارائه خواهند داد.
یک تراشه محبوب اما قدیمی‌تر از این سری، اسنپدراگون 425 نام دارد. این چیپست مجهز به طراحی 8 هسته‌ای و مشابه کورتکس A53، مودم کندتر X4 LTE، پشتیبانی از تنها یک دوربین و نمایشگر با رزولوشن پایین‌تر معادل با 720p است. سری 400، آخرین تولیدات طراحی شده توسط کوالکام با پردازنده‌های کند و 8 هسته‌ای کورتکس A53 محسوب می‌شوند.
برای تجربه اسمارت‌فونی با کوچک‌ترین اندازه ممکن، این پیکره‌بندی‌ها به اندازه کافی مناسب هستند. تراشه‌های مذکور برای کاربران حرفه‌ای توصیه نمی‌شوند؛ افرادی که پیوسته مایل به اجرای بازی‌ها بوده و یا به‌دنبال جدیدترین فناوری‌های بلوتوث یا شارژ سریع هستند.
نوشته راهنمای تراشه‌های اسنپدراگون شرکت کوالکام: کلیه تراشه‌های رایج و مقایسه عملکرد آن‌ها اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.