DHCP چیست، چه می‌کند و چگونه از آن استفاده کنیم؟
پروتکل پویای پیکربندی میزبان به اختصار DHCP نامیده می‌شود.
DHCP، آدرس آیپی دستگاه‌ها را برای اتصال به اینترنت مشخص می‌کند.
هرچند تخصیص آیپی به‌صورت اتوماتیک انجام می‌شود اما برای زمانیکه نیاز به آیپی استاتیک دارید، آشنایی با DHCP ضروریست.
مدیریت تخصیص آیپی با DHCP
هر دستگاهی که به اینترنت وصل می‌شود به آیپی نیاز دارد.
در ابتدا کاربران، خود مجبور به تنظیم آیپی برای دستگاه‌شان بودند. این کار برای مکان‌هایی با تعداد دستگاه‌های زیاد مانند شرکت‌ها، زمانبر و سخت بود.
DHCP با خودکارسازی، اتصال دستگاه‌ها به شبکه را بسیار ساده کرده است.
سرورها و یا روترهای DHCP، این کار را مبتنی بر قوانین از پیش تعیین شده انجام می‌دهند.
اکثر روترها برای استفاده از رنج آیپی 192.168.0.x تنظیم شده‌اند. برای همین اکثرا آی‌پی‌های شبکه‌های خانگی در این رنج هستند.
این فرآیند بسیار ساده است. هنگامیکه کلاینت (کامپیوتر، تبلت، گوشی و…) به شبکه متصل می‌شود، سیگنالی به سرور DHCP می‌فرستد (DHCPDISCOVER).
سرور با تمام قوانین و تنظیمات شبکه و یک آدرس آیپی، پاسخ می‌دهد (DHCPOFFER).
کلاینت اطلاعات را تایید می‌کند و برای استفاده از آدرس اختصاص داده شده، درخواست مجوز می‌کند (DHCPREQUEST).
در نهایت سرور دی‌اچ‌سی‌پی این درخواست را تایید می‌کند و مشتری می‌تواند به شبکه متصل شود.
کنترل رنج آدرس آیپی
شما می توانید دی‌اچ‌سی‌پی را برای کنترل رنج آدرس‌های آیپی قابل استفاده، پیکربندی کنید.
اگر دامنه را از رنج 192.168.0.1 تا 192.168.0.100 انتخاب کنید، تمام آدرس‌های ممکن در جایی بین این رنج قرار می‌گیرند.
شما هرگز دستگاهی را با آیپی 192.168.0.101 نخواهید دید. همچنین، توجه داشته باشید که آی‌پیِ شروع (در این مثال 192.168.0.1) برای روتر رزرو شده است. بعضی از روترها فقط آدرس شروع و حداکثر تعداد کاربران (که آدرس انتهایی را تعیین می‌کند) را درخواست می‌کنند.
نکته مثبت این است که می‌توانید تعداد دستگاه‌هایی را که به طور همزمان به شبکه متصل هستند، کنترل کنید (در این مثال نهایتا 100 دستگاه).
اگر دامنه را کوتاه انتخاب کنید، ممکن است به طور ناخواسته از اتصال دستگاه‌های جدید به شبکه جلوگیری کنید. در رنج‌های کوتاه، سرور دی‌اچ‌سی‌پی، آیپی را به طور موقت به هر دستگاه تخصیص می‌دهد.
تخصیص موقتی آیپی پویا
سرور دی‌اچ‌سی‌پی آدرس آی‌پی‌ها را تحت سیستم اجاره، (Lease system) اختصاص می‌دهد. کلاینت آیپی را برای تعداد روزهای تعیین شده حفظ می‌کند، پس از آن باید آیپی را تمدید کند. اگر دستگاه هیچ سیگنال تجدیدی ارسال نکند (مثل یک دستگاه خاموش شده)، سرور دی‌اچ‌سی‌پی آیپی را برای اختصاص به یک دستگاه دیگر پس می‌گیرد.
هنگامی که سیگنال تجدید شناسایی می‌شود، دستگاه می‌تواند آیپی خود را تا چند روز دیگر نگه‌دارد.
به این علت اگر از گزینه ipconfig استفاده کنید، ممکن است هر از گاهی آیپی شما تغییر کند.
ممکن است دو دستگاه مانند VM (ماشین‌های مجازی) که معمولا آفلاین هستند، آدرس آیپی یکسانی داشته باشند. ماشین مجازی قادر به ارسال سیگنال تمدید نیست، بنابراین آدرس آیپی آن به دستگاه دیگری تخصیص داده می‌شود.
هنگامی که VM بازگردانده می‌شود، هنوز یک رکورد از آی‌پی‌های قدیمی دارد (به ویژه اگر از Snapshot بازگردانده شود). اما از آن‌جا که آیپی به دستگاه دیگری داده شده است نمی‌تواند از آن استفاده کند. دستگاه بدون مجوز نمی‌تواند به شبکه متصل شود تا یک آیپی جدید بگیرد. اما با استفاده از آیپی پویا از این نوع سناریو جلوگیری می‌شود.
آدرس آیپی استاتیک
داشتن آیپی ثابت برای برخی دستگاه‌ها ضروریست. اگر یک پرینتر و یا سرور رسانه‌ای متصل به شبکه (مانند یک واحد NAS یا سرور Plex) دارید، تغییر آیپی برای آن‌ها مناسب نیست. در حالی که سیگنال تمدید می‌تواند از تغییر آیپی جلوگیری کند، باز هم ممکن است آیپی تغییر کند.
اگر مودم شما ری‌استارت شود، تمامی آدرس آی‌پی‌های دینامیک تخصیص داده شده تغییر می‌کنند.
برای حل این قبیل مشکل‌ها تخصیص دستی آیپی استاتیک لازم است.
فرآیند تعیین آیپی استاتیک برای هر روتری متفاوت است.
یک آدرس آیپی استاتیک باید در صورت وجود با هر قاعده رنجی مطابقت داشته باشد. استفاده از یک آیپی فعلی به عنوان مبنایی برای یک آیپی ثابت، ساده‌ترین کاریست که می‌توانید انجام دهید.
بسته به دستگاه و سیستم‌عامل آن، ممکن است بتوانید آیپی را به جای سرور در کلاینت مشخص کنید. این موضوع مخصوصا اگر روتر شما از آیپی ثابت پشتیبانی نکند، ضروریست.
نوشته DHCP چیست، چه می‌کند و چگونه از آن استفاده کنیم؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.