آیا در زندگی واقعی هم می‌توان یک ابرقهرمان بود؟
آیا کسی می‌تواند در زندگی واقعی نیز به یک ابرقهرمان تبدیل شود؟ آیا شما تفاوت این دو گروه ابرقهرمانان را می‌دانید؟
- دکتر استرنج، جادوگر اسکارلت، سوپرمن.
- پلنگ سیاه، بیوه سیاه، مرد آهنی.
اگر برای شنیدن پاسخ این سوالات مشتاق هستید، در ادامه این مقاله با آی‌تی‌رسان همراه باشید. پاسخ این سوال را می‌توانیم اینچنین بدهیم که ابرقهرمانان گروه اول همه دارای ابرقدرت‌های شخصی هستند، این به این معنی است که آنها می‌توانند کارهایی را انجام دهند که هیچ انسان عادی قادر به انجام دادن آن نیست؛ به عنوان مثال دکتر استرنج می‌تواند از یک مکان به مکان دیگر تلپورت (دورنوردی) کند و اسکارلت ویچ نیز با قدرت ذهن خود می‌توانست همه چیز را حرکت دهد.
از طرفی دیگر، افراد گروه دوم همه انسان‌های معمولی هستند که با استفاده از مهارت‌های خود به هر آنچه که از نظر خیلی از ما غیرممکن است، دست می‌یابند. در بسیاری از موارد، آنها از فناوری‌های پیشرفته یا مخفی نیز استفاده می‌کنند. این فناوری‌ها ساخته شده‌اند و در اصل بیش از 50 سال پیش توسط نویسندگان کمدی‌نویسی مانند استن لی (Stan Lee) اختراع شده‌اند. اکنون ما در قرن بیست و یکم هستیم، فناوری‌هایی که امروزه وجود دارد، توسط اختراعات دهه 1960 به وجود آمده‌اند، بنابراین شاید در آینده فردی بتواند به یک ابرقهرمان مانند Black Panther یا Iron Man تبدیل شود.
بیایید با مرد آهنی شروع کنیم. این شخصیت قادر است با استفاده از یک جت پک شخصی پرواز کند. اما مشکل اینجاست که مرد آهنی می‌تواند هرچقدر می‌خواهد به اندازه کافی سوخت حمل کند و به مکان‌های مختلفی برود.
در اکتبر سال 2019 نیز یک رکورد جدید برای پرواز با جت پک توسط ریچارد براونینگ (Richard Browning) در انگلستان ثبت شد. براونینگ کت و شلواری پوشیده بود که به شش موتور توربین گازی مجهز شده بود. او مانند مرد آهنی برای تهیه فرمان از دو دست خود استفاده کرد و دو موتور کوچک در هر دست داشت و سپس دو توربین بزرگتر در پشت خود قرار داد تا او را از زمین بلند کرده و در هوا نگه دارد.
او با پرواز بر فراز دریا در برایتون، انگلستان، به سرعت 85 مایل در ساعت (135 کیلومتر در ساعت) رسید. براونینگ همچنین با استفاده از جت پک به طور آزمایشی به افراد گرفتار در کوه کمک کرد. در دریاچه نیز براونینگ توانست در عرض 90 ثانیه یک مصدوم را نجات دهد. یک تیم نجات عادی انتظار می‌رود بتواند در طی 25 دقیقه مصدومان را نجات دهد. تونی استارک (Tony Stark) نیز این مقدار زمان را تایید کرده است.
ابرقهرمانان اغلب به داستان‌ها اعتماد می‌کنند. لباس پلنگ سیاه با عنصر vibranium ساخته شده است. این عنصر انرژی را جذب می‌کند و در صورت تمایل فرد می‌تواند بعدا آن را آزاد کند. در حقیقت، تمام عناصر (اتم‌هایی که همه مواد موجود در جهان اطراف ما را تشکیل می‌دهند) کشف شده‌اند؛ هیچ عنصر فوق‌العاده‌ای مانند ویبرانیوم باقی نمانده است که کشف نشده باشد. دانشمندان با خرد کردن اتم‌ها در حال شکل‌گیری عناصر سنگین جدید در شتاب‌دهنده‌های ذرات هستند، اما این عناصر ناپایدار بوده و زمان کمی طول می‌کشد تا از هم بپاشد.
اما این باعث نشده است که مهندسان با استفاده از عناصری که یافت شده است، در ساخت نوآوری‌های جدید متوقف شوند. پارالمپیکی‌ها از پاهای مصنوعی به نام تیغه برای اسکی، دویدن و پرش استفاده می‌کنند. این تیغه ها با استفاده از عنصر کربن ساخته شده‌اند که در سراسر طبیعت یافت می‌شود و به طرز شگفت‌انگیزی قادر به انجام همه کار است. این عنصر در اشکال مختلف باعث ایجاد الماس (سخت‌ترین ماده روی زمین) و گرافیت می‌شود. از گرافیت می‌توان در چربی به عنوان روان‌کننده استفاده شود.
در تیغه‌ها، کربن به شکل الیاف است، مانند پارچه بافته می‌شود و سپس با رزین بسته شده و به عنوان چسب می‌توان برای اتصال آنها استفاده کرد. تیغه‌ها انرژی را ذخیره می‌کنند و سپس انرژی را به ورزشکار برمی‌گردانند. این حالت به ورزشکاران اجازه می‌دهد تا با سرعت بالا بدوند؛ به همین دلیل است که دوندگان پارالمپیک اکنون از پارالمپیک‌های قبلی در المپیک‌های قرن گذشته سریع‌تر هستند.
ابرقهرمانان دیگر از فناوری‌ها برای مدیریت قدرت استفاده می‌کنند. در شگفت‌انگیزان، Baby Jack-Jack می‌توانست آتش روشن کند، بنابراین او به کت و شلوار ساخته شده از موادی نیاز دارد که در این حرارت نسوزد. ما در زندگی واقعی نیز موادی از این دست تولید کرده‌ایم. در مسابقات جایزه بزرگ بحرین در نوامبر سال 2020، راننده‌ای به نام رومین گروسژان (Romain Grosjean) با سرعت 140 مایل در ساعت به مانعی برخورد کرد. اتومبیل او دو تکه شد و چنان آتش گرفت که به نظر می‌رسید منفجر شده است. اما گروسژان نه تنها از این حادثه جان سالم به در برد، بلکه کاملا به معنای واقعی کلمه از این رویداد فرار کرد.
می‌توان گفت دلیل نجات وی به دلیل خاصیت جذب انرژی در سیستم‌های محافظت در برابر تصادف در اتومبیل و لباس مسابقه‌ای او بود. این لباس از یک الیاف نسوز به نام Nomex ساخته شده است. بنابراین آن در معرض شعله‌های آتش ذوب نمی‌شود، نمی‌سوزد و گرما را به فرد منتقل نمی‌کند.
بنابراین پس از گذشت سال‌ها، فناوری‌هایی که ابرقهرمان های دهه 1960 از آن استفاده می‌کردند، امروزه به ابزار قهرمانان واقعی تبدیل می‌شوند. دورنوردی، حرکت اجسام و تله‌پاتی در حال حاضر در حوزه‌های خیالی باقی مانده است و هنوز محققان قادر به ساخت ابزارهایی برای این کارها نبوده‌اند، اما محققانی هستند که می‌خواهند مغز ما را به طور مستقیم به کامپیوترها وصل کنند؛ بنابراین چه کسی از آینده خبر دارد؟ شاید تمامی این‌ها روزی به واقعیت تبدیل شود و ما هم بتوانیم ابرقهرمان‌های دوران خود شویم. شما هم اگر نظراتی در این باره دارید، حتما در قسمت نظرات برای ما بنویسید. به نظر شما آینده چگونه است؟
نوشته آیا در زندگی واقعی هم می‌توان یک ابرقهرمان بود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.