تفاوت بین بمب هیدروژنی و بمب اتمی چیست؟

یک بمب هیدروژنی از بمب های اتمی رایجی مانند بمب هایی که ایالات متحده در اواخر جنگ جهانی دوم در ژاپن استفاده کرد متفاوت است. دو بمب اتمی که در هیروشیما و ناکازاکی منفجر شدند روی هم رفته باعث کشته شدن بیش از ۲۰۰ هزار نفر شد.

گویا آی تی – به گفته کارشناسان یک بمب هیدروژنی می تواند بیش از هزار مرتبه قدرتمندتر از یک بمب اتمی باشد.
کره شمالی در سال های ۲۰۰۶، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۳ بمب اتمی آزمایش کرد. انفجارهای آنها از طریق شکافت ایجاد شده بودند – یعنی شکستن اتم ها به قطعات کوچک تر.
برای انجام این کار به طور ویژه از عناصر سنگین و رادیواکتیوی مانند پلوتونیوم و اورانیوم استفاده می شود.
هر شکافت یا تقسیم کردن اتم مقدار عظیمی انرژی آزاد می کند. این همان کاری است که نیروگاه های اتمی برای تولید انرژی برای خانه ها استفاده می کنند.
با این وجود، اگر اتم ها سریعاً به هم فشرده شوند یک پدیده مهار نشدنی اتفاق می افتد، به طوری که تعداد بسیار زیادی از اتم ها را به سرعت در یک لحظه می شکافد و یک انفجار انرژی فاجعه بار ایجاد می کند.
تصور زیر از سایت رویترز گرفته شده است و دو نوع مختلف از بمب اتم را نشان می دهد. هدف هر کدام منفجر کردن مواد انفجاری سنتی است (قهوه ای مایل به زرد) تا ماده قابل شکافت مانند پلوتونیوم ۲۳۹ (آبی مایل به سبز) یا اورانیوم ۲۳۵ (زرد) را به یک جرم فوق بحرانی فشرده کند، به طوری که به طور جنون آمیزی اتم ها را بشکافد.
دستگاه سمت چپ یک بمب شکافت از درون است که همه چیز را در داخل فشرده می کند، مانند بمب Fat Man که در ناکازاکی منفجر شد.
دستگاه سمت راست یک بمب شکافتی اسلحه مانند است که قطعه جدا شده از هسته اتم را به مرکز آن شلیک می کند تا آن را به سطح فوق بحرانی برساند، مانند بمب Little Boy که بر روی هیروشیما منفجر شد.

بمب های هیدروژنی بسیار شدیدتر عمل می کنند.
این بمب ها به ادغام دو یا چند اتم در یک واکنش متکی هستند، این فرآیند را گداخت می نامند. برای توصیف انرژی پتانسیل یک بمب گداختی می توانیم بگوییم که انرژی داغ و سوزان ستاره هایی مانند خورشید از واکنش گداخت فرآهم می شود.
تصویر زیر یک بمب اتم و یک بمب هیدروژنی تقویت شده را نشان می دهد. حالت ویژه ای از هیدروژن سنگین یا دیوتریوم ( رنگ سبز) در هر دو سلاح نقش اساسی دارد.

این ماده باعث می شود تا اتم های قابل شکافت بیشتری تقسیم شوند و در نتیجه انرژی بیشری در یک لحظه آزاد می شود.
با این وجود، برای انجام گداخت شما به یک تن انرژی نیاز دارید، به همین دلیل اول باید یک بمب شکافتی منفجر شود. بنابراین بمب های هیدروژنی در واقع از دو بمب تشکیل شده اند: یک بمب شکافتی و یک بمب گداختی.
بمب شکافتی تقویت شده درون بمب هیدروژنی یک انفجار قدرتمند از تشعشع اشعه ایکس ایجاد می کند که دقیقاً بر روی بمب گداختی متمرکز شده است.
این اتفاق قبل از منفجر شدن بمب هیدروژنی توسط موج انفجاری روی می دهد. در ضمن، اشعه های ایکس با سرعت نور حرکت می کنند اما امواج انفجاری خیر.
انفجار اشعه ایکس سپس باعث انفجار بمب گداختی می شود به طوری که این انفجار برای ایجاد نیروی انفجاری برای ادغام گروهی از اتم ها، تبدیل برخی از این ماده به انرژی خالص و ایجاد انفجاری به مراتب ترسناک تر و نیرومندتر از بمب های اتمی کافی است.