اثر مقاومت گل پیچک بر شکل گیری حیات در سیارات دیگر
به تازگی دانشمندان به این موضوع دست یافتند که دانه‌های گل پیچک در برابر میزان زیاد اشعه‌ی ماوراء بنفش نیز مقاوم می باشد. انجام این اکتشاف نشان می‌دهد که انواع گوناگونی از گیاهان قادر خواهند بود در سیارات مختلف و در اعماق فضا رشد کنند، این یک ایده‌ی شناخته شده به نام پان اسپرمیا است.
گویا آی تی – بر اساس یافته های دانشمندان پان اسپرمیا حیات قادر است به وسیله شهاب‌سنگ‌ها، دنباله‌دارها، سیارات و حتی سفینه‌های فضایی در کیهان پخش شود. که این اکتشاف چگونگی انجام این کار را نشان می‌دهد. بر اساس گفته های یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، دیوید تپفر از مرکز پژوهش های ورسای فرانسه : « ما نمی‌توانیم ادعا کنیم برای فرضیه‌ی پان اسپرمیا شواهد در اختیار داریم اما می‌توانیم مدعی شویم که با کشف مقاومت این دانه‌ها در برابر شرایط موجود در فضا این فرضیه امکان پذیرتر خواهد بود.»
دانه‌های دیگر استفاده شده در این آزمایش به شدت سوختند که نشان می‌دهد دانه‌های پیچک مشخصه‌های خاصی دارند که باعث مقاوم شدن آنها شده است. دانه‌های این گیاه پس از قرار گرفتن شدید در معرض تابش نور نیز رشد کرده و به گیاه تبدیل شدند دانه‌های پیچک نسبتا بزرگ، با پوششی ضخیم می‌باشند و می‌تواند دهه‌ها پیش از آنکه جوانه بزند در خاک زمین سالم بماند و این همان دلیلی می‌باشد که برای شرکت در تحقیقات در نظر گرفته شد.
پژوهشگران بر این باورند که فلاونوئیدهای موجود در پوشش دانه که به عنوان یک ضدآفتاب طبیعی عمل می‌کنند می‌تواند نقش بزرگی در کمک به زنده ماندن دانه‌های پیچک داشته باشد. دانه‌های تنباکو و رشادی گوش‌موشی (آرابیدوپسیس تالیانا) نیز در این آزمایش مورد بررسی و تحقیق قرار گرفتند. این دانه‌ها از آزمایش سال ۲۰۰۹ گرفته شدند که یک از پنج دانه‌های این نوع‌ها توانستند پس از گذراندن ۵۵۸ روز در فضا، بر روی زمین جوانه بزنند.
اما دانه‌های رشادی گوش موشی و تنباکو برخلاف نتایج امیدوارکننده، نتوانستند دوز بیشتری از اشعه‌ی ماورابنفش را تحمل کنند و همگی از بین رفتند. بنابراین می توان گفت بهترین دانههایی که در اولین سفرمان به مریخ می‌توانیم با خود ببریم این‌ها نیستند. دانشمندان همچنین با بررسی دی ان ای دانههایی که پیش از این در فضا بوده‌اند متوجه شدند که بخش کوچکی از کد ژنتیکی آنها آسیب دیده است اما با این وجود آسیب با رشد دانه ترمیم می‌شود.
اگر واقعا حیات بتواند راهی به فضا بیابد به این معناست که امکان آمدن حیات از فضا به زمین نیز وجود دارد. گفتنی است این موضوع به ما کمک خواهد کرد تا چگونگی فرستادن ارگانیسم‌ها را از سیاره‌ی خود به سیارات دیگر را متوجه شویم. این مطالعه محدودیت‌های خود را دارد. دانه‌های پیچک باید علاوه بر آزمایش در آزمایشگاه در فضا هم مورد بررسی و آزمایش قرار بگیرند. تپفر می‌گوید پژوهش های ما مسیری بالقوه را نشان می‌دهند تا قبل از بررسی سیارات دور دست حیات را بر روی آنها ایجاد کنیم.
تپفر می‌گوید: « تصور کنید که دانه‌های خفته را به سیارات فراخورشیدی ارسال کنیم تا حتی اگر جوانه نزنند، زندگی میکروبی یا بلوک‌های سازنده‌ی حیات را بر روی این سیارات آزاد کنیم. ما انسان‌ها باید بر روی زمین باقی بمانیم و گندهایی که به زمین زده‌ایم را اصلاح کنیم اما در طول این سالیان که نسل ما زنده بوده و از لحاظ فناوری پیشرفت می‌کند باید نقش خود برای اشاعه‌ی حیات (شاید به وسیله‌ی دانه‌های گیاهان که مملو از میکروارگانیسم‌ها می‌باشند.) را انجام دهیم.»