تمرین رژیم غذایی مریخ در زیر آب
طبق اظهارات ناپلئون، یک ارتش، با توجه به شکم خود پیش می رود، و به نظر می رسد که فضانوردان نیز به همین صورت باشند. دومنیک آگوستینو، یکی از اساتید دانشیار در دانشگاه فلوریدای جنوبی، برای کمک به حفظ سلامت تیمی که قرار است در آینده مأموریت هایی در سیاره مریخ انجام دهد، ده روز را به عنوان یک سفر فضایی شبیه سازی شده در آزمایشگاهی در اعماق دریا میگذراند، و قرار است در این ده روز، از رژیم غذایی ویژه ای استفاده کند که برای خنثی کردن اثرات پروازهای فضایی بین سیارهای، طراحی شده است.
گویا آی تی – یکی از اصلی ترین روش های ناسا برای تمرین مأموریت های فضایی انسانی، عملیات های مأموریت در محیط های نامساعد (NEEMO) است.
این مأموریت ها که مشابه مأموریت های اصلی هستند، در زیستگاه Aquarius در زیر دریا انجام می شوند، که در عمق ۶۲ فوتی (۱۹ متری) و با فاصله ۵/۳ مایل (۶/۵ کیلومتر) از جزیره کی لارگو، در پناهگاه دریایی واقع شده در مجمع الجزایر فلوریدا کیز در اقیانوس اطلس قرار دارد. از سال ۲۰۰۱، ۲۱ تیم از فضانوردان بین المللی، در زیستگاه Aquarius مشغول به فعالیت هستند و دو هفته را برای انجام آزمایش های مختلف و تمرین با تکنیک ها و فناوری های جدید در فضای بی وزن شبیه سازی شده در زیر دریا سپری کردند.
آگوستینو، که در دانشگاه فلوریدای جنوبی، به مطالعه تأثیر محیط های نامساعد بر بدن انسان می پردازد، تنها عضوی است که خارج از اعضای ناسا یا آژانس هوایی اروپا (ESA) به شرکت کنندگان طرح NEEMO 22 پیوسته است و قرار است این برنامه در روز ۱۸ ژوئن اجرایی شود. آگوستیونو در این مدت، از رژیم غذایی خاصی استفاده خواهد کرد که شامل فرمولاسیون های مکمل کتون بوده و برای ایجاد متابولیسم کتوتیس تغذیه ای در بدن او طراحی شده است. در این حالت متابولیسمی، بدن سوخت اصلی خود را از گلوکز به چربی تغییر می دهد. با حفظ این متابولیسم در بدن او، سلول های بدون آگوستینو می توانند در شرایطی که او در محیط پر تنش Aquarius مشغول به کار است، از ساختار DNA او محافظت کنند.
برای در نظر گرفتن نمونه های شاهد یا کنترل، سایر فضانوردانی که در Aquarius هستند، از یک رژیم غذایی معمولی استفاده میکنند و داده های مربوط به میکروبیوم (میکراورگانیسم های موجود در بدن انسان) در سیستم گوارش، ترکیبات موجود در بدن، توانایی انجان فعالیت های شناختی، بینایی، کیفیت خواب، و سایر پارامترهای فیزیولوژیکی برای آگوستینو و سایر فضانوردان به ثبت می رسند.
این امید وجود دارد که مکمل های تجویز شده، به فضانوردان کمک خواهد کرد تا خطرات نورولوژیکی ناشی از پرتوهای کیهانی، کمبود اکسیژن، و اضطراب زندگی در محیط بستهی یک فضاپیما تا حدودی خنثی شود..