iMessage سیستم بومی پیام‌رسانی اپل است. بنابراین خیلی‌ها از آن استفاده می‌کنند و دوست دارند نسخه‌ی ویندوز آن را هم داشته باشند. این سرویس بر روی همه‌ی دستگاه‌های اپلی وجود دارد، ولی ویندوز از آن بی‌بهره است. در این آموزش به شما می‌گوییم که چگونه از iMessage بر روی ویندوز استفاده کنید.

چگونه بر روی ویندوز از iMessage استفاده کنیم؟

گویا آی تی: خیلی‌ها فکر می‌کردند بعد از این که اپل اجازه داد امکان نصب ویندوز بر روی مک‌بوک‌ها فراهم شود، حداقل برخی از ویژگی‌های کاربردی این اکوسیستم به ویندوز می‌آید، ولی این طور نشد!

خب، اگر کاربر ویندوز و طرفدار iMessage هستید، برای اجرای iMessage بر روی ویندوز چند راه پیش روی شماست ولی به یاد داشته باشید که این روش‌ها برای دور زدن محدودیت‌های فعلی است و ممکن است نواقصی داشته باشد. در ادامه سه روش ممکن برای انجام این کار را به همراه خطرهای احتمالی تشریح کرده‌ایم.

شبیه‌ساز iPadian

نصب این برنامه می‌تواند کامپیوتر شما را در معرض خطرات امنیتی قرار دهد. برنامه‌ی مذکور همیشه هدف بدافزارهای مختلف بوده است. اگر برنامه‌ی ضد-بدافزاری دارید که بتوانید این نوع خاص از بدافزارها را شناسایی کند، می‌توانید کار را ادامه دهید و شبیه‌ساز iPadian را نصب کنید.

Chrome Remote Desktop

برای انجام این کار حتماً به یک کامپیوتر مک نیاز دارید.

دستگاه اپلی خود را جیلبریک کنید

با این کار گارانتی دستگاه باطل شده و سیستم عامل در معرض خطرات امنیتی قرار می‌گیرد، اما این گزینه فقط در اختیار کاربران آیفون است.

حالا می‌خواهیم روش انجام این کار را به طور کامل برای شما تشریح کنیم و نشان دهیم که کدام روش به درد شما می‌خورد.

استفاده از iMessage بر روی ویندوز با کمک iPadian

اگر بر روی کامپیوتر خود یک نرم‌افزار ضد-بدافزار لایسنس شده داشته باشید که بتواند از فایل‌های ریشه‌ی شما در بالاترین سطح محافظت کند، می‌توانید از iPadian استفاده نمایید. پس آن را دانلود و نصب کنید.

اما قبل از این کار ابتدا مطمئن شوید که برنامه‌ی ضد-بدافزار شما حتماً به آخرین نسخه‌ی خود آپدیت شده باشد.

برای نصب و راه‌اندازی iPadian مراحل زیر را دنبال کنید:

• به وبسایت رسمی iPadian مراجعه نموده و آن را دانلود کنید.
• نرم‌افزار را مثل سایر برنامه‌ها نصب نمایید.
• آن را اجرا کرده و به دنبال iMessage بگردید.

نکته: برای استفاده از iMessage به یک شماره تلفن که سیم کارت آن بر روی آیفون قرار داشته باشد نیاز دارید. پس قبل از هر چیز باید یک آیفون تهیه کنید یا آن را از یکی از دوستانتان قرض بگیرید.

استفاده از iMessage بر روی ویندوز با کمک Chrome Remote Desktop

این روش فقط در صورتی قابل اجراست که در کنار کامپیوتر ویندوزی‌تان یک دستگاه مک هم داشته باشید.

علاوه بر آنچه گفته شد، ایراد مهم این روش این است که در آن نصب و استفاده از سرویس iMessage بدون داشتن یک مک که دائماً در حال اجرا باشد ممکن نیست. همچنین برای استفاده از آن باید اپل آیدی هم داشته باشید.

Chrome Remote Desktop هم مثل سایر سرویس‌های دسترسی از راه دور یک ارتباط امن و ایمن را برای شما ایجاد می‌کند. شما به عنوان مدیر سیستم حتی می‌توانید افراد دیگری را به ارتباط امن خود اضافه کنید.

برای وصل کردن ویندوز به مک و استفاده از iMessage مراحل زیر را انجام دهید:

• Chrome Remote Desktop را از طریق استور Chrome به مرورگر خود اضافه کنید.

• این برنامه را بر روی هر دو سیستم مک و ویندوز نصب کنید.
• در حین این فرآیند، افزونه‌ی Remote Desktop مک به طور خودکار یک کد به شما می‌دهد که باید آن را یادداشت کنید.
• حالا از روی ویندوز مجدداً همان برنامه را باز کنید و کد دسترسی خود را وارد نمایید.
• وقتی ارتباط با موفقیت برقرار شد (معمولاً در کمتر از یک دقیقه)، صفحه‌ای ظاهر شده و مک شما را نشان می‌دهد.
• اکنون به این وسیله می‌توانید به صورت از راه دور از iMessage استفاده کنید.

استفاده از iMessage بر روی ویندوز با جیلبریک کردن iOS

برای تازه‌واردین باید گفت که جیلبریک شما را از همه‌ی محدودیت‌ها رها ساخته و امکان استفاده از اپلیکیشن‌های بسیاری را که در اپ استور وجود نداشت برایتان فراهم می‌کند.

هرچند نصب اپلیکیشن‌هایی که از آیفون شما پشتیبانی نمی‌کنند خطرناک است، ولی اگر می‌خواهید از iMessage بر روی ویندوز استفاده کنید، باید به این کار تن بدهید.

در حال حاضر دستگاه‌های آیفون از SE تا ۶S پلاس در نسخه‌ی iOS 10.2 قابل جیلبریک شدن هستند.

گام بعدی چیست؟

• بعد از این که دستگاه را جیلبریک کردید، باید Cydia نصب کنید.
• سپس Cydia را باز کرده و به دنبال اپلیکیشنی به نام Remote Messages بگردید. قیمت این برنامه فقط ۴ دلار است و می‌توانید آن را از طریق مخزن BisBoss خریداری نمایید.
• این اپلیکیشن بر روی کامپیوتر ویندوزی شما یک رابط کاربری تحت وب باز می‌کند که دقیقاً مشابه iMessage است.
• کافی است در حینی که آیفون به Wi-Fi متصل است آدرس IP آن را وارد کرده و به انتهای آن عدد پورت “:۳۳۳” را اضافه کنید.

نکته: برای افزایش ضریب امنیت فراموش نکنید که باید از یک گذرواژه‌ی قوی استفاده کنید.

حالا با باز کردن یکی از مرورگرهای موجود در کامپیوتر و وارد کردن آدرس IP مذکور به همراه پورتی که گفتیم، می‌توانید به صورت از راه دور وارد iMessage شوید.

منبع۱ | منبع ۲

گوگل اخیراً در اندروید ۸.۱ اوریو قابلیت جدیدی معرفی کرده که قبل از وصل شدن به Wi-Fi نشان می‌دهد که سرعت شبکه چقدر است. یعنی سیستم با نمایش واژه‌هایی مثل Slow، OK، Fast و Very Fast اجازه می‌دهد ببینید شبکه‌ی مذکور ارزش وصل شدن دارد یا بهتر است از اینترنت سیم کارت خودتان استفاده کنید.

گوگل چگونه کیفیت شبکه را می‌فهمد؟

 

گویا ای تی: اندروید این اطلاعات را از قابلیت اشتراکی Usage & Diagnostics به دست می‌آورد. وقتی با موبایل خود به یک شبکه‌ی باز وصل می‌شود، اطلاعات مربوط به سرعت این شبکه (همراه با سایر اطلاعات آن) با گوگل به اشتراک گذاشته می‌شود. با گذشت زمان، وقتی کاربران به این شبکه وصل می‌شود و این اطلاعات بارها و بارها در اختیار گوگل قرار می‌گیرد، سیستم سرعت و میزان اطمینان‌پذیری شبکه را تخمین می‌زند.

 

وقتی وضعیت شبکه مشخص شد، با قابلیت Network Ratings به راحتی می‌توانید قبل از وصل شدن به شبکه ببینید سرعت آن چطور است. البته شبکه‌های نسبتاً خصوصی مثل کافی شاپ‌های کوچک چنین رتبه‌بندی ندارند یا حداقل مدتی طول می‌کشد تا وضعیت آن‌ها مشخص شود، چون برای ارزیابی شدن افراد مختلف باید از آن استفاده کرده باشند.

 

این یعنی گوگل از ما اطلاعات جمع می‌کند؟

 

در دنیایی که به اشتراک گذاشته شدن اطلاعات خصوصی کاربران برای خیلی‌ها یک نگرانی دائمی می‌باشد، طبیعی است که درباره‌ی امنیت این ویژگی هم سوالاتی داشته باشید. به طور خلاصه می‌توان گفت که این اطلاعات هم مثل اکثر اطلاعات اشتراکی ناشناس است. وقتی به این شبکه‌ها وصل هستید، گوگل کارهای شما را ثبت نمی‌کند – هرچند باید گفت که انجام کارهای خصوصی در هنگام اتصال به شبکه‌های عمومی توصیه نمی‌شود – بلکه فقط اطلاعات ابتدایی مربوط به شبکه را گردآوری می‌نماید.

 

البته قابلیت Usage & Diagnostics که برای جمع‌آوری اطلاعات شبکه استفاده می‌شود چیزی بیش از اطلاعات صرف شبکه است. این ویژگی یک ابزار عمومی گردآوری اطلاعات است که کمک می‌کند تا محصولات و سرویس‌ها برای همه بهبود یابد. یعنی سطح انرژی باتری، تعدد دفعات باز شدن اپ‌ها و کیفیت ارتباطات شبکه‌ها هم گردآوری می‌شود.

 

جزئیات مربوط به نحوه‌ی استفاده از این اطلاعات در صفحه‌ی پشتیبانی ویژگی Usage & Diagnostics قرار داده شده و بخشی از آن به شرح زیر است:

 

گوگل از اطلاعات مصرفی و تشخیصی دستگاه برای بهبود محصولات و سرویس‌هایی نظیر اپلیکیشن‌های گوگل و دستگاه‌های اندرویدی استفاده می‌کند. همه‌ی این اطلاعات مطابق خط مشی حریم خصوصی گوگل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

برای مثال گوگل می‌تواند از اطلاعات مصرفی و تشخیصی گردآوری شده برای بهبود موارد زیر استفاده کند:

 

• عمر باتری

گوگل می‌تواند از این اطلاعات استفاده کند تا بفهمد چه چیزی بر روی دستگاه شما بیشترین استفاده را از باتری دارد و قابلیت‌هایی تعبیه کند که به مصرف کمتر باتری کمک نماید.

 

کرش کردن یا فریز شدن دستگاه

گوگل می‌تواند از این اطلاعات استفاده کند تا بفهمد چه زمانی اپلیکیشن‌ها کرش می‌کنند و باعث فریز شدن دستگاه می‌شوند تا با تغییر سیستم عامل اندروید به بهبود وضعیت موجود کمک کند.

 

برخی از این اطلاعات به همکاران گوگل، مثل توسعه‌دهندگان، کمک می‌کند تا اپلیکیشن‌ها و محصولات خود را بهتر از قبل بسازند.

 

با این همه اگر نمی‌خواهید اطلاعات خود را در اختیار گوگل قرار دهید، خوشبختانه استفاده از این قابلیت اختیاری است.

 

چگونه قابلیت Usage & Diagnostics را غیرفعال کنیم؟

 

برای غیرفعال کردن Usage & Diagnostics با استفاده از آیکن چرخ‌دنده‌ی پنل نوتیفیکیشن‌ها وارد منوی تنظیمات دستگاه شوید.

 

 

از آن جا گزینه‌ی Google را پیدا کرده و روی آن تپ کنید.

 

 

از گوشه‌ی بالای سمت راست صفحه بر روی آیکن سه نقطه تپ کرده و بعد گزینه‌ی Usage & Diagnostics را انتخاب نمایید.

 

 

در این صفحه سوئیچ مربوطه را به حالت Off درآورید. با انجام این کار از این پس هیچ اطلاعاتی از طرف دستگاه شما با گوگل به اشتراک گذاشته نمی‌شود، اما همچنان می‌توانید از اطلاعاتی که سایر کاربران به اشتراک گذاشته‌اند استفاده کنید.

در این باره دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

 

منبع

اپلیکیشن پیام‌رسان سیگنال بالاخره بعد از دریافت درخواست‌ّهای زیاد کاربران، سال گذشته قابلیت اعلام خوانده شدن پیام را به برنامه‌ی خود اضافه کرد. اما بعضی‌ها دوست ندارند بقیه بفهمند که چه زمانی پیام‌ها را می‌خوانند. خوشبختانه، سیگنال اخیراً با افزودن قابلیتی جدید به شما اجازه می‌دهد تا این ویژگی را غیرفعال کنید و حریم خصوصی خود را ارتقا بدهید.

گویا آی تی: علامت خوانده شدن پیام به فرستنده اعلام می‌کند که پیامش خوانده شده است. این علامت از طریق آیکن یا متنی که در کنار پیام قرار دارد به هر دو طرف گفتگو نشان داده می‌شود. هرچند این قابلیت مزایای خودش را دارد، ولی ممکن است عواقب ناخواسته‌ای هم داشته باشد. مثلاً اگر پیامی خوانده شود ولی پاسخ دریافت نکند، احتمال دارد که طرف مقابل از نادیده گرفته شدن پیغامش ناراحت شود. حالا با غیرفعال کردن این ویژگی دیگر از دست این اعلان خلاص خواهید شد.

 

مرحله ۱ – غیرفعال سازی علامت خوانده شدن پیام‌ها

 

اپلیکیشن سیگنال را باز کرده و با انتخاب چرخ‌دنده‌ای که در بالای چپ صفحه (در iOS) یا سه نقطه‌ی عمودی بالای راست صفحه (در اندروید) قرار دارد به منوی تنظیمات بروید. Privacy را انتخاب کرده و از پایین صفحه به دنبال گزینه‌ی Read Receipts بگردید و آن را غیرفعال کنید.

 

 

مرحله ۲ – تاییدیه‌ی خوانده شدن پیام غیرفعال می‌شود

 

حالا اگر به صفحه‌ی یکی از پیام‌ها بروید و پیغام جدیدی بفرستید، می‌بینید که فقط یک علامت مبتنی بر دریافت موفق پیام در سرورهای سیگنال و تحویل آن به گیرنده نشان داده می‌شود. البته نحوه‌ی نمایش این علامت در سیستم عامل‌های مختلف متفاوت است.

 

در دستگاه‌های اندرویدی هنوز هم دو تیک خاکستری رنگ قبلی را می‌بینید. ولی از حالا به بعد تیک اول به منزله‌ی دریافت موفق پیام در سرور و تیک دوم به منزله‌ی تحویل موفق آن به کاربر است.

 

در iOS هم دریافت پیام در سرور و تحویل آن به کاربر به همان شکلی که علامت خوانده شدن نمایش داده می‌شد ظاهر می‌گردد. Sent به معنای این است که پیام در سرور سیگنال دریافت شده و Delivered نیز یعنی پیام با موفقیت به کاربر تحویل داده شده است.

 

با غیرفعال کردن این قابلیت حریم خصوصی گیرنده تا حد زیادی افزایش می‌یابد. با این کار دیگر نمی‌توان مشخص کرد که آیا پیام توسط گیرنده خوانده شده یا دارد وانمود می‌کند که هنوز آن را ندیده است. نظر شما چیست؟ دیدگاه‌های خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.

 

منبع

سیستم نوتیفیکیشن اندروید بدون شک یکی از بهترین ویژگی‌های این سیستم عامل است. ولی آیا نمی‌شود آن را بهتر کرد؟ شما می‌توانید به کمک اپلیکیشنی به نام Converbration نوتیفیکیشن پیامک‌های خود را بر اساس محتویات آن‌ها به سلیقه‌ی خود عوض کنید.گویا آی تی: این اپلیکیشن مدعی است که نوتیفیکیشن‌ها را هوشمندسازی می‌کند، چون سیستم آن را (حداقل برای پیامک‌ها) به سطح کاملاً جدیدی از شخصی‌سازی می‌برد. این برنامه برای تغییر الگوهای لرزشی یا صوتی نوتیفیکیشن پیامک‌ها از محتوای آن‌ها استفاده می‌کند، و این به نوبه‌ی خود بی‌نظیر است.

Converbration سعی می‌کند تا انعکاس‌دهنده‌ی محتوای پیغام باشد. مثلاً اگر سوالی از شما پرسیده شود الگوی لرزشی یا صوتی نوتیفیکیشن به شکل پرسشی خواهد بود. پیام‌های کوتاه ویبره و صدای کوتاه، و پیام‌های بلند الگوهای طولانی‌تری دارند. البته مدتی طول می‌کشد تا به این سیستم عادت کنید، ولی با این کار حتی بدون نگاه کردن به موبایل هم می‌توانید بفهمید که پیامک دریافتی چیست.

اما این همه‌ی ماجرا نیست، چرا که کنترل‌های این اپ بی‌اندازه تغییرپذیر هستند. در حقیقت تمام کارکرد برنامه همین است: مجموعه‌ای از امکانات شخصی‌سازی برای سایر نوتیفیکیشن‌ها. بعد از نصب Converbration راهنمایی ظاهر شده و دستورالعمل ساده‌ای را برای اعطای دسترسی به نوتیفیکیشن‌ها و خواندن پیامک‌ها در مقابل شما قرار می‌دهد. این دو مجوز برای عملکرد صحیح برنامه لازم هستند، پس اگر دوست ندارید این دسترسی‌ها را به اپ مذکور بدهید، از خیر این برنامه بگذرید.

 

وقتی عملیات نصب و راه‌اندازی تمام شد، نمایی کلی از هدف اصلی برنامه به همراه چهار مثال سریع از انواع نوتیفیکیشن‌های مختلف به شما نشان داده می‌شود. در این بخش با استفاده از صداها و ویبره‌ها مختلف می‌توانید آن‌ها را آزمایش کنید.

اکنون می‌توانید صفحه‌ی اصلی برنامه را ببینید که یک دکمه‌ی بزرگ Settings در آن قرار گرفته است. ولی اصل قضیه از همین جا شروع می‌شود.

با لمس این دکمه کنترل Converbration در اختیار شما قرار می‌گیرد. اما با توجه به این که امکانات این اپلیکیشن بسیار زیاد است، ما در این جا فقط به ارائه‌ی توضیحاتی درباره‌ی شِمای کلی هر دسته‌بندی می‌پردازیم. چون سایر جزئیات بیشتر مبتنی بر سلایق شخصی است و خودتان باید آن‌ها را امتحان کنید.

اولین گزینه Notification Style است که با کمک آن می‌توانید به شکل کلی‌تر از Converbration استفاده کنید. در این بخش برای صداها (Sounds) فقط یک گزینه وجود دارد و برای عملکرد خود از یک صدای مشخص استفاده می‌کند. سایر گزینه‌ها برای الگوهای لرزشی است که تمرکز اصلی اپلیکیشن روی آن‌ها قرار دارد. تنظیمات پیشفرض برنامه بر روی Quick می‌باشد که منطقی‌ترین حالت است. اگر می‌خواهید بر روی اپلیکیشن کنترل کامل داشته باشید، از گزینه‌ی Custom استفاده کنید.

بخش بعدی Context & Emotion است که به شما اجازه می‌دهد تا نحوه‌ی واکنش برنامه نسبت به محتوای پیام‌ها را مشخص کنید. از این قسمت می‌توانید واکنش‌های مدنظر خود را در برابر پیام‌های اضطراری، سوال‌ها، حس‌های مثبت و منفی، پیام‌هایی که برای محل کار مناسب نیست، پول، و واکنش‌های بله یا خیر تعیین نمایید.

به علاوه می‌توانید پیام‌های تکراری یا پیام‌هایی مثل ok یا lol را نادیده بگیرید. خوشبختانه برنامه آن قدر باهوش است که خودش تفاوت‌ها را تشخیص دهد.

در بخش Custom Filters می‌توانید برای کلمات یا عبارات خاص فیلترگذاری کنید. یا آن‌ها را نادیده بگیرید، یا حتی برایشان الگوهای لرزشی ویژه اختصاص دهید.

بخش Sleep Mode به شما اجازه می‌دهد تا با مشخص کردن ساعت‌های مدنظر خود Converbration را غیرفعال کنید تا بتوانید آسوده بخوابید یا کمی از فشار بی‌امان ویبره‌ها راحت باشید. البته برای این حالت هم گزینه‌ای تحت عنوان still notify if urgent وجود دارد که اجازه می‌دهد تا پیام‌های اضطراری را به صورت معمولی دریافت کنید.

و در آخر گزینه‌ی System Settings را می‌بینید که با کمک آن خیلی سریع می‌توانید Converbration را فعال یا غیرفعال کنید، و از سایر گزینه‌ها استفاده نمایید؛ مثلاً تنظیمات Converbration را در Android Wear اعمال کنید یا این گزینه‌ّها را نسبت به حالت سایلنت موبایل در اولویت قرار دهید.

علاوه بر این در گوشه‌ی راست پایین صفحه دکمه‌ای وجود دارد که با ارسال یک نوتیفیکیشن آزمایشی به شما اجازه‌ی بررسی تنظیمات اعمالی را می‌دهد.

البته گفتنی است که نسخه‌ی رایگان این اپلیکیشن به صورت ماهانه تنها از ۵۰۰ نوتیفیکیشن پشتیبانی می‌کند. اگر استفاده‌ی بیشتری دارید باید نسخه‌ی پولی برنامه را بخرید. هزینه‌ی طرح یک ماهه‌ی این برنامه ۰٫۹۹ دلار، سه ماهه ۱٫۹۹ دلار و یک ساله ۳٫۹۹ است.

Converbration در مجموع روش منحصر به فردی است که اگرچه ایده‌آل نمی‌باشد ولی گزینه‌های خوبی را برای شخصی‌سازی نوتیفیکیشن‌های اندرویدی در اختیار کاربر قرار می‌دهد. برای مثال من ترجیح می‌دهم به جای شخصی‌سازی نوتیفیکیشن‌ها بر اساس محتویات پیام آن‌ها را بر اساس مخاطبین ویرایش کنم. چون این که بدانم چه کسی پیام داده از این که بفهمم محتوای پیام چه بوده برایم مهم‌تر است ولی انتشار این برنامه هم به خودی خود شایسته‌ی تقدیر می‌باشد.

 

منبع

اگر شما از آیفون استفاده می کنید، حتی اگر از حالت شب آن نیز استفاده کنید، و در طول شب، مدت زمان زیادی را با این گوشی سپری کنید، در عین حال باز هم تضمینی نیست که دچار سوزش چشم نشوید.گویا آی تی: خوشبختانه برای حل این مشکل راه حلی وجود دارد، که به کمک آن می توانید میزان شفافیت نمایشگر را به کمتر از آن چه که خود آی او اس به شما اجازه می دهد ( به طور معمولی ) تنظیم کنید.

بدین منظور ابتدا وارد اپلیکیشن Settings در گوشی آیفون خود بشوید و از آن جا بخش عمومی یا General را کلیک کنید:

بعد از این گزینه Accessibility را انتخاب کنید:

در این قسمت، آپشن های مختلفی وجود دارد که ما با گزینه  Display Accommodations کار داریم. روی این گزینه کلیک کنید:

در مقابل عبارت Reduce White Point یک تاگل اسلایدی وجود دارد که کافی است آن را ضربه بزنید.

وقتی این گزینه به طریق گفته شده تنظیم کردید، در زیر این بخش، یک تنظیم کننده لغزان نمایش داده می شود که شما می توانید با کشیدن آن، به سمت چپ میزن شفافیت نمایشگر را کماکان کمتر کنید.

حتی می توانید این گزینه را با کشیدن به سمت راست افزایش دهید اما دقت کنید که این همه چیزی نیست که خود IOS در اختیارتان گذاشته است.

حالا وقتی که بخواهید درصد تنظیم شده را در جایی مورد استفاده قرار دهید، کافی است که به صفحه اصلی بروید، و سه بار روی دکمه هوم ضربه بزنید و بعد به Accessibility بروید و بعد طبق آن چه که در زیر مشاهده می کنید Accessibility Shortcut” را کلیک کنید.

بعد از این گزینه Reduce White Point را انتخاب کنید:

این کار به شما کمک می کند که هر وقت که بخواهید این قابلیت روی نمایشگر شما فعال باشد و بعد از اینکه خواستید آن را غیر فعال کنید. معمولا این قابلیت به گونه ای است که باید فقط شب ها آن را روشن کنید چرا که تنظیم کردن نمایشگر بیش از حد پیش فرض در طول روز دید واضحی برای شما ایجاد نمی کند و چشم شما را به زحمت می اندازد.

در این باره دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

منبع