نسل ششم کنسول‌های بازی‌های ویدیویی، منظورمان همان دوره‌ی پلی‌استیشن2 است، پر بود از بازی‌های ژانر ترسناک. اما حالا چند سالی می‌شود که ساخت بازی در این ژانر به عهده‌ی بازی‌سازان مستقل افتاده است. با این حال، ژانر ترسناک به مخاطب‌اش بسیار وابسته است. یک بازی می‌تواند برای کسی ترسناک و برای دیگری بسیار معمولی باشد. به همین دلیل هم می‌توانیم به بازی‌هایی مثل بایوشاک یا F.E.A.R. هم به عنوان بازی‌های ترسناک نگاه کنیم.
با این حال، ژانر ترس و وحشت، عناصر خاص خودش را دارد. بازی‌های ترسناک را قبل از هر چیز برای آن ساخته‌اند تا مخاطبان موقع تجربه‌شان، حس و حال خوبی نداشته باشند! ترسناک‌ترین بازی‌ها داستان، اتمسفر و هیولاهایی که مستقیم توی صورت‌تان می‌پرند را به خدمت می‌گیرند تا تجربه‌ای هولناک تحویل‌تان بدهند.
با توجه به مدل زندگی تکراری و کم هیجان امروزی، بازی‌های ترسناک یکی از بهترین ابزارها برای تجربه‌ی ترس و هیجان هستند. با تجربه‌ی بازی‌های ترسناک، حتی می‌توانیم دیدی عمیق‌تر از روان انسان و آن چه در پس آن می‌گذرد، به دست بیاوریم.
در ادامه پنج بازی برتر ترسناک را از دیدگاه تحریریه‌ی دیجی‌کالا مگ انتخاب کرده‌ایم. با این حال، مطمئنا شما هم انتخاب‌های بهتری در ذهن دارید؛ انتخاب‌هایی که به ذهن ما نرسیده‌اند. در بخش نظرات از بازی‌های ترسناکی که به یادتان مانده برای ما و دیگران بگویید.
5. Dead Space
اگر نظر ما را بخواهید، مجموعه بازی‌های «هوای مرده» (Dead Space) بعد از آن‌چه با قسمت اول‌اش به گیمرها نشان داد، حسابی افت کرده است. بازی هوای مرده می‌داند چطور شما را بترساند. داستان خوب بازی و دلایل پشت اتفاقات آن به کنار، اتمسفر هوای مرده، یکی از بهترین بخش‌های آن است. وقتی که برای اولین بار هوای مرده را بازی می‌کنید، قدم برداشتن در محیط بازی به‌نظرتان حسابی سخت می‌آید. بازی در ابتدا هیولاهایی را به صورت ناگهانی در مقابل‌تان قرار می‌دهد؛ شما هم بعد از آن با دیدن هر سوراخ سنبه‌ای انتظار دارید تا هیولایی به سمت‌تان حمله کند. صداگذاری در هوای مرده به قدری خوب است که حتی می‌توانید صدای نفس کشیدن و تکان خوردن هیولاها را در کانال‌های کولر بشنوید. اگر هوای مرده را بازی نکرده‌اید، همین حالا دست به کار شوید و به دنبال‌اش باشید؛ با این حال قید شماره‌ی دوم و سوم را بزنید.
4. Resident Evil 2
رزیدنت اویل 2 نسخه‌ای بهتر از قسمت اول این مجموعه بود. از معماهای بازی گرفته تا داستان، شخصیت‌ها و صحنه‌های‌اش، همگی در حالی که بسیار شبیه به رزیدنت اویل اول بودند، اما یک سر و گردن نسبت به آن پیشرفته کرده بودند. رزیدنت اویل 2 از نظر گرافیکی به قدری پیشرفت کرده بود که در زمان عرضه‌‌ی بازی حتی تصورش را هم نمی‌کردیم بتوانیم بازی زیباتر از آن ببینیم. مواجهه با زامبی‌های بازی یکی از ترسناک‌ترین تجربه‌هایی است که از بازی‌های ویدیویی به یاد داریم. با این حال، ترسناک‌تر از زامبی‌ها، غولآخرهای رزیدنت اویل 2 بودند. حتی دیدن «ویلیام بیرکین» به خودی خود کافی بود تا باعث شود از ترس دسته را پرت کنیم. شرکت کپ‌کام، سازنده‌ی مجموعه بازی‌های رزیدنت اویل، گفته است که می‌خواهند رزیدنت اویل 2 را از ابتدا برای کنسول‌های نسل جدید بازسازی کنند؛ فقط امیدواریم که مثل شماره‌های اخیر این مجموعه، بازی به یک اکشن بی‌کله تبدیل نشود!
3. Silent Hill 2
سایلنت هیل (Silent Hill) به این دلیل خوب است که تمام انتظارات‌تان را در هم می‌شکند. سایلنت هیل عجیب است؛ آن قدر عجیب که برخی اوقات چیزی از آن نمی‌فهمید. اما همین موضوع است که این مجموعه را از تمام دیگر بازی‌های ترسناک جدا می‌کند. سایلنت هیل 2 هم اوج عجیب بودن در این مجموعه است. باورتان می‌شود اگر بگوییم در پایان مخفی این بازی، یک سگ بامزه را می‌بینید که پشت صفحه‌ای نشسته و همه‌ی اتفاقات بازی را کنترل می‌کند؟! اگر بگوییم سایلنت هیل 2 یکی از بهترین اتمسفرهای ترسناکی که تا به حال دیده‌ایم را در خود جای داده، دروغ نگفته‌ایم. داستانی درست و حسابی و جذاب را هم به صحنه‌های ترسناک و معماهای خوب ساینلت هیل 2 اضافه کنید تا نتیجه‌ی نهایی، یکی از بهترین بازی‌های ترسناک تاریخ شود.
2. Amnesia: The Dark Descent
«فراموشی» با روان‌تان بازی می‌کند؛ طوری که نمی‌خواهید آن را بازی کنید. به شما قول می‌دهیم که یکی دو ساعت پس از اینکه وارد بازی شدید، از شدت ترس آن را می‌بندید. در تمام بازی‌هایی که تا به الان نام برده‌ایم، حتی اگر هم اسلحه‌ای درست و حسابی به دست نداشتید، باز هم این توانایی را دارید تا از خود دفاع کنید. در فراموشی (و همچنین انتخاب شماره‌ی یک‌مان)، توانایی دفاع از خود را ندارید. اگر هیولایی در بازی پیدای‌تان کند، می‌توانید مطمئن باشید که زنده نخواهید ماند. با این حال، باید در تاریکی مطلق از دست این هیولاها فرار کنید. هر چقدر هم بیشتر در تاریکی بمانید، دیوانگی به سراغ‌تان می‌آید. کار به جایی می‌رسد که دیگر تصویر روی مانیتورتان را هم کج و معوج می‌بینید. بازی کردن فراموشی و تحمل اتمسفر وحشتناک آن کار ساده‌ای نیست؛ چه برسد به اینکه بخواهید آن را تمام کنید.
1. P.T.
هنوز هم وقتی به P.T. و دنباله‌ی لغو شده‌اش فکر می‌کنیم حسابی ناراحت می‌شویم. P.T. یک دموی دو ساعته بیشتر نیست، اما هنوز هم ترسناک‌ترین چیزی است که می‌توانید بازی کنید. بر خلاف تمام بازی‌های ترسناک که از محیط و اتمسفری وحشتناک و عجیب استفاده می‌کنند تا شما را بترسانند و به شما جو بدهند، بازی P.T. در یک خانه‌ی معمولی اتفاق می‌افتد. تمام بازی از یک هال و چند اتاق تشکیل شده است. با این حال، بازی به قدری شما را در همین چند اتاق می‌ترساند که دیگر نمی‌توانید ساعتی را به تنهایی در خانه‌تان بگذرانید. سبک ترسی که در P.T. می‌بینید، درست مثل فیلم‌های دیوید لینچ است. بازی شما را می‌ترساند، اما در عین حال شما را به فکر فرو می‌برد. تمام مدتی که مشغول تجربه‌ی P.T. هستید، به دنبال دلیل و پاسخی برای اتفاقات می‌گردید. اتفاقات مختلف یکی پس از دیگری در اتاق‌های خانه روی می‌دهند و شما هم از فرط ترس نمی‌توانید دسته را روی زمین بگذارید. متاسفانه اگر P.T. را بازی نکرده باشید، دیگر هیچ راهی برای تجربه‌ی آن ندارید.
انتخاب اضافه: Slender
بازی Slender، احتمالا ساده‌ترین عنوانی است که در عمرتان خواهید دید. محیط بازی تنها از یک جنگل تشکیل شده است؛ آن هم جنگلی که فقط چند درخت تکراری است. بازی هم فقط یک هدف دارد: در این جنگل بگردید و هشت تکه کاغذ پیدا کنید. با این حال، یک مانع هم در این میان وجود دارد. فردی به اسم Slender Man به دنبال‌تان است؛ تنها کافی است برای مدت کوتاهی به Slender Man نگاه کنید تا کشته شوید. نکته‌ی جالب درباره‌ی بازی Slender این است که Slender man به‌صورت اتفاقی ظاهر می‌شود. یعنی نمی‌توانید زمان و مکانی که قرار است Slender Man ظاهر شود را پیش‌بینی کنید. ممکن است لحظه‌ای سرتان را به عقب برگردانید و Slender Man را ببینید. دوباره سرتان را بر می‌گردانید، اما او دیگر سر جای قبلی‌اش نیست؛ اما وقتی که دیدتان را به نقطه‌ی اصلی‌اش بر می‌گردانید، Slender Man را آنجا می‌بینید! بازی Slender تجربه‌ی کوتاهی است که پیشنهاد می‌کنیم حتما آن را امتحان کنید.
