مروری بر دلایلی که می‌توانند ارزش دیجی بایت را در آینده افزایش دهند

حدود 2000 رمز ارز متفاوت در بازار ارزهای دیجیتال وجود دارند. حتی اگر زیاد هم به این مباحث علاقه داشته باشید، آنگاه بازهم سخت است که بتوانید حتی در مورد 100 ارز برتر نیز اطلاعات کافی کسب کنید. رمز ارزهای بسیاری وجود دارند که نتوانسته‌اند آن توجهی را که لیاقتش را دارند، به دست آورند، دیجی بایت (DGB) یکی از آن‌ها است. دیجی بایت در سال 2014 توسط جارد تیت (Jared Tate) پایه‌گذاری شد. این رمز ارز را می‌توان از طریق استخراج به دست آورد و از مزایای آن نیز می‌توان به قرار داشتن در میان سریع‌ترین و ایمن‌ترین رمز ارزهای جهان اشاره کرد. DGB در حال حاضر در وب‌سایت coinmarketcap، رتبه 63 را به خود اختصاص داده است. در ادامه این مطلب قصد داریم به شما بگوییم که چرا این ارز دیجیتال می‌تواند در میان 10 رمز ارز برتر قرار داشته باشد. با آی‌تی‌رسان و دلایل برتری دیجی بابت همراه باشید.

سرعت

یکی از دلایل برتری دیجی بایت را می‌توان سرعت آن دانست. به‌عنوان یک ارز دیجیتال قابل استخراج، سرعت تراکنش دیجی بایت، بی‌نظیر است. آیا تابه‎حال برایتان پیش آمده که کمی بیت‌کوین را به کیف پول شخصی دیگر منتقل کرده و تکمیل شدن فرایند انتقال آن، ساعت‌ها به طول بینجامد؟ حال باید بگوییم که چنین مشکلی در دیجی بایت وجود ندارد. سرعت تراکنش DGB حدود 40 برابر سریع‌تر از بیت‌کوین و حدود 10 برابر سریع‌تر از لایت‌کوین است. اکنون شاید با خود بگویید که ارزهای دیگری نیز همانند ریپل وجود دارند که شاید همانند دیجی بایت سریع‌ باشند، اما در اینجا باید از شما بپرسیم که کدام یک از آن‌ها واقعا هم قابل استخراج بوده و هم غیرمتمرکز هستند؟ هیچ‌کدام.

در حال حاضر، دیجی بایت سرعت بلوک 15 ثانیه‌ای دارد. این در حالی است که بیت‌کوین دارای زمان بلوک 10 دقیقه‌ای است. DGB می‌تواند بیش از 560 تراکنش‌ را در عرض یک ثانیه، مدیریت کند. با این اوصاف سرعت تراکنش دیجی بایت از VISA که در هر ثانیه 1700 تراکنش را مدیریت می‌کند، زیاد فاصله ندارد. نکته مثبت این است که این سرعت‌ می‌توانند تا سال 2030، به میزان 200000 تراکنش در هر ثانیه، افزایش یابد.

امنیت

امنیت بالا نیز یکی دیگر از دلایل برتری دیجی بایت است. همان‌طور که شاید بدانید، در یک الی دو سال گذشته، بسیاری از ارزهای دیجیتال قربانی حملات 51 درصد شده‌اند. واضح است که روزبه‌روز مردم بیشتری در رابطه با اهمیت امنیت در فضای بلاک‌چین، آموزش می‌بینند. دیجی بایت یکی از سریع‌ترین (اگر نگوییم سریع‌ترین) بلاک‌چین‌های حال حاضر جهان است. این قضیه بدین دلیل است که DGB از 5 الگوریتم استخراج با وزن یکسان برخوردار است، اما هر الگوریتم از یک MultiSheild) DigiSheild) استفاده کرده و بدین ترتیب هر الگوریتم از تعدیلات دشواری آنی مختص به خود، برخوردار می‌شود. به دلیل نحوه طراحی این بلاک‌چین، تقریبا غیرممکن است که قربانی حملات 51 درصدی شود. از زمان بنیان‌گذاری دیجی بایت، جارد تیت همواره سعی داشته که نگرانی خود را بابت امنیت سایبری در فضای بلاک‌چین، ابراز کند. این سطح از اطلاع و هوشیاری می‌تواند خبرهای خوبی برای DGB به همراه داشته باشد.

تاریخچه

دیجی بایت نیز تاریخچه مختص به خود را دارد. این بلاک‌چین در سال 2014 پایه‌گذاری شده و اکنون از آن زمان، 7 سال می‌گذرد. به دلیل زمان بلوک 15 ثانیه‌ای، DGB توانسته که بزرگ‌ترین بلاک‌چین موجود را پدید آورد. به دلیل سابقه 7 ساله، سرمایه‌گذاران می‌توانند به تاریخچه این ارز نگاهی انداخته (از لحاظ مالی و تکنولوژی) و سپس نسبت به سرمایه‌گذاری اقدام کنند.

بسیار غیرمتمرکز است

بیایید تا ببینیم که چه چیزی توانسته فناوری بیت‌کوین را تا به این حد شگفت‌انگیز کند؟ پاسخ این است که این ارز به‌گونه‌ای طراحی شده که غیرمتمرکز باشد. بیت‌کوین از تنها یک الگوریتم برخوردار بوده و از آنجایی که حجم بالایی از قدرت استخراج این ارز از دو کشور چین و روسیه تشأت می‌گیرد، پس می‌توان گفت که بلاک‌چین بیت‌کوین روزبه‌روز رو به متمرکزتر شدن پیش می‌رود (تمام بار استخراج بر  دوش همین یک الگوریتم است). این در حالی است که دیجی بایت دارای 5 الگوریتم متفاوت استخراج بوده و بلاک‌چین آن نیز در بین بیش از 200000 سرور، کامپیوتر، گوشی و گره در سرتاسر جهان، تقسیم شده است. هیچ رمز ارز بزرگ دیگری نمی‌تواند در این زمینه با DGB رقابت کند. بدین ترتیب نمی‌توان بلاک‌چین دیجی بایت را از طریق یک ورودی خاموش کرد، مگر اینکه بنا به دلایلی، کل شبکه اینترنت موجود در سیاره زمین، خاموش شود.

تراکنش‌های ارزان‌قیمت

تراکنش‌های دیجی بایت بسیار ارزان هستند. مجددا بیایید تا نگاهی به آنچه که بیت‌کوین برای آن طراحی شده بود، بیندازیم: راه‌کاری ارزان‌قیمت جهت ارسال پول به‌صورت همتا به همتا. کسانی که دیجی بایت ارسال می‌کنند، کارمزد آن‌ها، کسری از سِنت خواهد بود. بنابراین از این لحاظ، DGB ارزش امتحان کردن را دارد.

توسعه دائمی

توسعه دائمی نیز یکی دیگر از دلایل مرتبط با برتری دیجی بایت است. شاید مردم در زمان کاهش قیمت‌ (بازار خرسی) رمز ارزها، از آن‌ها ناامید شوند، اما در هر صورت می‌توان چنین مواردی را برای این بازارها ضروری و خوب قلمداد کرد. گاهی اوقات قیمت رمز ارزها بدون داشتن یک علت واقعی، بالا می‌رود، اما از آنجایی که دیجی بایت به‌صورت پیوسته در حال توسعه است، پس می‌توان گفت که افزایش ارزش آن، دلیلی واقعی دارد.

دیجی بایت فقط یک ارز دیجیتال خوب نیست، بلکه بلاک‌چین آن نیز جهت توسعه قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، عالی است. در اینجا فناوری پشت بلاک‌چین دیجی بایت، نقش رهبری پیدا می‌کند. با استفاده از زیرساخت‌های این ارز می‌توان اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز را بر بستر یکی از ایمن‌ترین و ارزان‌ترین بلاک‌چین‌های موجود، توسعه داد.

دیجی بایت همچنان با توسعه بیشتر، می‌تواند پیشرفت کند. این رمز ارز با دارا بودن جامعه‌ای بزرگ از توسعه‌دهندگان، می‌تواند در زمینه اعمال قابلیت‌های جدید و یا رفع مشکلات در فضای بلاک‌چین، حرف اول را بزند. به‌عنوان مثال، این بلاک‌چین در زمینه استفاده از SegWit و همچنین رفع باگ بلاک‌چین‌های UTXO با استفاده از DigiByte Core v6.16.5، پیش‌قدم بوده است.

رشد آگاهی

برخی می‌گویند که دیجی بایت عالی بوده اما در زمینه بازاریابی، ضعف‌هایی دارد. باید به یاد داشته باشید که این رمز ارز به‌طور کامل، به فعالیت‌های جامعه حامی آن وابسته است. هیچ عرضه‌ اولیه‌ای جهت تأمین مالی این پروژه (و به دست آوردن میلیاردها دلار پول)، رخ نداده است. تمامی رشد دیجی بایت طبیعی بوده و با گذشت 7 سال، حدود 363.6 میلیون دلار ارزش بازار دارد. می‌توان دو پروژه را در رشد آگاهی مرتبط با دیجی بایت، دخیل دانست.

پروژه ونزوئلا (Venezuela): جامعه دیجی بایت، به تأمین مالی سفرهایی به ونزوئلا کمک کرده است. همان‌طور که می‌دانید، این کشور با تورمی افسار گسیخته دست و پنجه نرم می‌کند. یکی از کارهایی که در این سفرها انجام شد، آشنا کردن مردم با ارز دیجیتال دیجی بایت بود و اینکه چگونه می‌توان با استفاده از چنین ارزهایی که نسبت به واحد پولی بولیوار، از ثبات بیشتری برخوردار هستند، از کاهش قدرت خرید خود در طول زمان، جلوگیری کرد.

تیم اطلاع‌رسانی دیجی بایت (DGBAT): هدف این تیم این است که جامعه پیرامون این ارز دیجیتال را یاری رسانده و همچنین به‌عنوان یک کمپین طولانی مدت آگاهی‌بخشی، ایفای نقش کند. این تیم قصد دارد که رمزارز DGB را تبلیغ کرده و همچنین در حین ترویج به‌کارگیری آن در پلتفرم‌های مختلف، کاربردهای آن را نیز به سایرین نشان دهند.

جوراب‌های دیجی بایت

دلایل برتری دیجی بایت

احتمالا دلیل اصلی این قضیه که می‌گوییم در آینده DGB در بین 10 ارز دیجیتال برتر قرار دارد، همین قضیه جوراب‌ها باشد! شوخی کردم، اما در هر صورت چنین مواردی می‌توانند نوعی تبلیغات برای این ارز محسوب شوند و همچنین بخشی از عایدی حاصل از فروش آن‌ها نیز می‌تواند به سمت تیم‌هایی همانند DGBAT، روانه شود.

نوشته مروری بر دلایلی که می‌توانند ارزش دیجی بایت را در آینده افزایش دهند اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

مزایای پلتفرم بلاک‌چین دیجی بایت کدامند؟

مزایای DigiByte

هنگامی‌که بحث بر سر امیدوار کننده‌ترین پلتفرم‌های بلاک‌چین باشد، آنگاه دیجی بایت نیز حرف‌هایی برای گفتن دارد. DigiByte توسط کارشناس برجسته ارزهای دیجیتال یعنی جارد تیت (Jared Tate) بنیان‌گذاری شده و یکی از سریع‌ترین، طولانی‌ترین، ایمن‌ترین و همچنین غیرمتمرکزترین بلاک‌چین‌های UTXO این روزها است. این پلتفرم به‌صورت رسمی در سال 2014 ایجاد شده و از آن زمان، این بلاک‌چین متن-باز در خط مقدم رمزارزها بوده و علاوه بر این، رویکردی آینده‌نگرانه داشته و ویژگی‌های خیلی پیشرفته‌ای نیز دارد. DGB کوین رسمی دیجی بایت است. در ادامه این مطلب، به مزایای دیجی بایت می‌پردازیم.

زیرساخت‌ کاملا غیرمتمرکز

یکی از دلایل جلب توجه دیجی بایت، زیرساخت 100 درصد غیرمتمرکز آن است. برخلاف بسیاری از پلتفرم‌های بلاک‌چین که در رابطه با غیرمتمرکز بودن، ادعا بیهوده دارند، دیجی بایت تمرکززدایی کامل را تضمین می‌کند. دیجی بایت یک پلتفرم جهانی جامعه محور بوده و در واقع پروژه‌ای مبتنی بر داوطلب است که در حقیقت، با استفاده از مقادیر قابل توجه کوین‌های از پیش استخراج شده (ICO)، بنیان‌گذاری نشده است.

در اینجا شایان ذکر است که به عامل چند الگوریتمی منحصربه‌فرد دیجی بایت اشاره کنیم. برخلاف بلاک‌چین‌های عادی که تنها با یک الگوریتم کار می‌کنند، دیجی بایت از 5 الگوریتم مستقل و منحصربه‌فرد جهت استخراج، برخوردار است. وجود چندین الگوریتم باعث می‌شود که بلاک‌چین دیجی بایت قدرت هش بیشتری داشته و همچنین ریسک حملات ناشی از قدرت هش اجاره شده در آن نیز کاهش یابد. چنین قضیه‌ای باعث به ارمغان آوردن امنیت بیشتری می‌شود.

این ویدیو را نیز ببینید: هر آنچه که باید در رابطه با بلاک چین بدانید

امنیت بالاتر

امنیت بالا، یکی دیگر از مزایای دیجی بایت است. بلاک‌چین این پلتفرم از ویژگی‌های پیشرفته‌ای همانند عامل “Multi-Algo” و همچنین سیاست تعدیل آنی دشواری، بهره می‌برد. بدین ترتیب ریسک استخراج متمرکز ناخواسته، از بین می‌رود. هیچ نهاد متمرکزی جهت دستکاری و تهدید این پلتفرم، وجود ندارد. یکی از این چندین الگوریتم، Odocrypt بوده که می‌تواند مکانیسم امنیت بالایی را برای دیجی بایت به ارمغان بیاورد.

سیدنی ایفرگان (Sydney Ifergan)؛ کارشناس ارزهای دیجیتال و همچنین مدیر بازاریابی DigiByte Foundation می‌گوید: “یکی از دلایل کشش بالای دیجی بایت در وضعیت فعلی ارزهای دیجیتال، یقینا برخورداری آن از جدیدترین قابلیت‌های امنیتی است. در اینجا باید به الگوریتم Odocrypt نیز که امنیت پرتال را به سطحی کاملا جدید می‌برد، اشاره کنیم. این الگوریتم به‌طرز هوشمندانه‌ای طراحی شده تا از نفوذهای ناخواسته ASIC که به دلایل بازنویسی و شبیه‌سازی خود این الگوریتم پس از هر 10 روز ممکن است رخ دهند، جلوگیری شود.

سرعت بالاتر

سرعت عالی و مقیاس‌پذیری DigiByte، توانسته که جامعه رمزارزها را تحت تأثیر قرار دهد. سرعت پردازش بلاک در این بلاک‌چین، به‌ترتیب 40 و 10 برابر نسبت به بیت‌کوین و لایت‌کوین، سریع‌تر است.

یکی از عوامل اصلی افزایش ضریب سرعت DigiByte، استفاده زودهنگام از فناوری قدرتمند SegWit است. استفاده از SegWit باعث شده که دیجی بایت بتواند تعداد 1066 تراکنش در هر ثانیه را با کارمزدی پایین، تضمین کند.

این ویدیو را نیز ببینید: آشنایی با کاربرد‌های بلاک‌چین

رویکرد آینده‌نگرانه

آینده‌نگری یکی دیگر از مزایای دیجی بایت است. بنیان‌گذاری و توسعه دیجی بایت، با استفاده از یک رویکرد آینده‌نگرانه انجام شده که این قضیه در قابلیت‌های متعدد نسل آینده‌ای آن، تجلی می‌یابد. این پلتفرم بلاک‌چینی در زمینه بسیاری از ویژگی‌های جدید بلاک‌‎چین، اولین بوده است. از جمله این فناوری‌ها می‌توان به عامل استخراج Multi-Algo، الگوریتم Odocrypt و … اشاره کرد. از سایر فناوری‌هایی که برای اولین بار توسط دیجی بایت به کار گرفته شده‌اند، می‌توان به DigiShield، DigiAssets، Digi-ID و همچنین پروتکل حریم خصوصی ++Dandelion اشاره کرد.

کوین بسیار امیدوار کننده

DGB یک ارز دیجیتال بوده و یک واحد پول دیجیتال P2P فوق‌العاده مقیاس‌پذیر را ارائه می‌دهد. این ارز از سرعت تراکنش بسیار عالی برخوردار بوده و همچنین کارمزدهای بسیار مقرون‌به‌صرفه‌ای نیز دارد. فقط این نیست، نمی‌توان کوین DGB را جعل، هک و یا نابود کرد. چنین مزیتی باعث به وجود آمدن امنیت بالایی برای کاربران و استفاده کنندگان این رمزارز می‌شود. اغراق نیست که اگر بگوییم DGB یکی از مطمئن‌ترین راه‌کارهای پرداخت دیجیتال این روزها است.

نوشته مزایای پلتفرم بلاک‌چین دیجی بایت کدامند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

حالت شب در دوربین گوشی‌های هوشمند، چگونه کار می‌کند؟

این روزها از پرچمداران اپل گرفته تا گوشی‌های رده بالای اندرویدی شرکت‌هایی همانند سامسونگ، همگی دارای دوربین‌هایی بوده که از حالت شب برخوردار هستند. در این مطلب قصد داریم که به مقوله حالت شب دوربین گوشی (اندروید و iOS) پرداخته و ببینیم که در شرایط کم‌نوری، جزئیات چگونه ثبت می‌شوند.

حالت شب روزبه‌روز بهتر می‌شود

هر ساله تولیدکنندگان گوشی‌ها، دوربین‌های جدید و باکیفیت‌تری را بر روی اسمارتفون‌های خود قرار می‌دهند و برای این کار نیز دلایل خوبی دارند. در چند سال گذشته، دوربین گوشی‌ها و تکنیک‌های پردازش تصویر در زمینه عکاسی در شرایط نوری کم، به‌صورت نمایی رشد کرده‌اند.

چند سال پیش، دوربین گوشی‌ها در هنگام شب بدون استفاده از فلش، عملکرد نامطلوبی داشتند، اما اکنون دوربین گوشی‌ها می‌توانند در شب هنگام، سوژه‌ها را با جزئیات بالا ثبت کرده و در واقع کاری را انجام دهند که حتی برای دوربین‌های حرفه‌ای بدون آینه و یا DSLR نیز، چالش محسوب می‌شود.

اپل نیز قابلیت عکاسی در نور کم گوشی‌های سری آیفون 12 را بهبود بخشیده است. تصاویر مطبوعاتی این گوشی‌ها، مناطقی کم‌نور را در میانه شب نشان می‌دادند. با استفاده از تکنیک‌های عکاسی محاسباتی، این شرکت توانست که قابلیت حالت شب را بر روی دوربین تمامی دستگاه‌های خود، قرار دهد. این قضیه شامل لنزهای اولترا واید و تله‌فوتو نیز می‌شود.

حالت شب دوربین گوشی

قابلیت Night Sight شرکت گوگل باعث شد که این کمپانی در زمینه عکاسی در محیط‌های کم نور، نقش رهبری پیدا کند. گوگل اخیرا یک ویژگی منحصربه‌فرد مربوط به عکاسی نجومی را بر روی دستگاه‌های خود، معرفی کرد. این ویژگی به کاربران این امکان را می‌دهد که بتوانند از آسمان شب، عکس‌هایی پرجزئیات و پرستاره تهیه کنند. انجام چنین کاری در اکثر گوشی‌های هوشمند، تقریبا غیرممکن است.

این مطلب را نیز بخوانید: مگاپیکسل چیست؟ آیا مگاپیکسل بالا برای دوربین گوشی نیاز است؟

نور و عکاسی

پیش از اینکه بیشتر در مبحث حالت شب دوربین گوشی ها عمیق شویم، ابتدا به چند اصطلاح پایه‌ای در عکاسی می‌پردازیم. بدین ترتیب می‌توانید دید بهتری نسبت به این موضوع داشته باشید.

  • نوردهی (Exposure): مقدار نوری است که به حسگرهای دوربین می‌رسد. این خصیصه می‌تواند میزان روشن و یا تاریکی یک تصویر را تعیین کند.
  • سرعت شاتر (Shutter Speed): مدت زمانی است که طی آن، حسگر دوربین در معرض نور قرار می‌گیرد. هر چه سرعت شاتر طولانی‌تر باشد، آنگاه دوربین نیز بیشتر در معرض نور خواهد بود، اما چنین موضوعی می‌تواند باعث تاری تصویر شود.
  • دامنه پویا (Dynamic Range): طیف رنگی بین تاریک‌ترین (سایه‌ها) و روشن‌ترین (هایلایت‌ها) ناحیه‌های یک تصویر است.
  • دامنه پویای بالا (High Dynamic Range) یا همان HDR: یک تکنیک پردازش تصویر بوده که با استفاده از آن، دوربین با تغییر سرعت شاتر، چندین تصویر با چندین نوردهی متفاوت را ضبط می‌کند. در ادامه، تصاویر ضبط شده با یکدیگر ترکیب شده تا سایه‌ها و هایلایت‌ها جلوه بهتری داشته باشند.

خروجی یک تصویر HDR به طرز گسترده‌ای به نرم‌افزاری که مسئول پردازش تصویر است، بستگی دارد. برخی از تولیدکنندگان ممکن است که اولویت بیشتری برای برخی از جزئیات قائل شوند.

فرایند حالت شب

حالت شب دوربین گوشی

بسته به دستگاه مورد استفاده شما، حالت شب می‌تواند یک ویژگی باشد که به محض تشخیص شرایط کم نوری، فعال شده و یا اینکه حالتی باشد که به‌صورت دستی باید آن را انتخاب کنید. در هر صورت، عکاسی در حالت شب، همانند عکاسی در شرایط عادی خواهد بود. اولین چیزی که شاید متوجه آن شوید، این است که تهیه یک عکس در حالت شب، بیشتر از شرایط نوری عادی، زمان می‌برد. در واقع همین سرعت پایین‌تر ضبط تصویر، برای عکاسی در حالت شب، حیاتی است.

حالت شب دوربین یک گوشی هوشمند، به‌نوعی از تکنیک HDR استفاده می‌کند. این حالت نیز از سوژه شما در شرایط نوری متفاوت (با استفاده از سرعت شاتر متفاوت)، چندین تصویر تهیه می‌کند. در ادامه، نرم‌افزار پردازش تصویر دوربین، تصاویر ضبط شده را تراز و ترکیب کرده تا بدین ترتیب بتواند دامنه پویای حالت شب تصویر نهایی را گسترش دهد.

این فرایند باعث می‌شود که هایلایت‌های تصویر، بیشتر قابل رؤیت بوده و در عین حال نیز تاریکی سایه‌ها حفظ شود. بدین ترتیب جزئیاتی را در محیط مشاهده خواهید کرد که در حالت استاندارد عکاسی، نمی‌توانید آن‌ها را ببینید. برخی از گوشی‌ها بسته به میزان کم نور بودن محیط، مقدار زمان مورد نیاز جهت تصویربرداری را به‌صورت پویا، تنظیم می‌کنند. سایر گوشی‌ها نیز به شما این امکان را می‌دهند که خودتان به‌صورت دستی این زمان را تنظیم کنید. کل این فرایند در عرض چند ثانیه رخ می‌دهد. به محض اینکه توانستید تصویر گرفته شده را مشاهده کنید، آنگاه فرایند تهیه چندین تصویر، ترکیب آن‌ها و همچنین بهینه‌سازی نیز به اتمام رسیده است.

این مطلب را نیز بخوانید: لنز پریسکوپی دوربین گوشی‌های هوشمند چگونه کار می‌کند؟

تغییرات حالت شب

حالت شب دوربین گوشی

بسیاری از پرچمداران شرکت‌های اپل، گوگل، سامسونگ، هواوی و ال‌جی، از حالت شب برخوردار هستند. دستگاه‌های این شرکت‌ها با استفاده از الگوریتم‌های اختصاصی، نمای بهینه تصویر را تشخیص داده و سپس تصویر نهایی را برای شما پردازش می‌کنند. فرایندهای متفاوت ترکیب (که bracketing نیز نامیده می‌شوند) که توسط شرکت‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند، باعث به وجود آمدن تفاوت‌ میان حالت‌ شب دستگاه‌های آن‌ها می‌شوند.

برخی از تصاویر، ظاهری طبیعی‌تر دارند. این در حالی است که برخی دیگر جهت روشن‌تر نشان دادن کل تصویر، بیش از حد هایلایت‌ها را برجسته می‌کنند. چنین مواردی بستگی به این دارد که هر تولید کننده‌ای بخواهد که بر کدام جنبه تأکید کند.

علاوه بر این، نوع حسگر نیز اهمیت دارد. برخی از دستگاه‌ها، دوربین‌های با مگاپیکسل بالا را با استفاده از تکنیکی به نام ترکیب پیکسل‌ها (Pixel Binning)، با یکدیگر ترکیب می‌کنند تا بدین ترتیب بتوانند در شرایط کم نوری، تصاویر واضح‌تری به دست آورند. در این فرایند، اندازه پیکسل‌های بزرگ جهت به دست آوردن تصاویر روشن و پرجزئیات‌تر، کاهش پیدا می‌کند.

چگونه در شب، عکس‌های بهتری بگیریم؟

فارغ از مدل گوشی، اگر دوربین گوشی شما از حالت شب پشتیبانی کند، آنگاه جهت تهیه تصاویری بهتر، باید چند نکته‌ای را در نظر داشته باشید. بخش اصلی این فرایند، تراز کردن تمامی تصاویر گرفته شده است. اگر تصاویری که در حالت شب و با نوردهی بالا ضبط شده، بیش از حد تار باشند، آنگاه تصویر چندان بهینه‌ای نخواهید داشت.

به همین دلیل است که بسیاری از تولیدکنندگان به کاربران توصیه می‌کنند که در حین عکاسی با استفاده از حالت شب، کاملا بدون حرکت بمانند. از این رو در بیشتر تصاویر تبلیغاتی، تنها سوژه‌های ثابت را مشاهده می‌کنید. به همین دلیل در صورت استفاده از حالت شب دوربین گوشی خود، بهتر است که از یک سه پایه نیز استفاده کنید.

علاوه بر این، بهتر است که در محیطی به عکاسی بپردازید که حداقل یک منبع نوری داشته باشد (حتی اگر نور زیادی نیز نداشته باشد). چنین موردی نه‌تنها کیفیت تصاویر شما را افزایش می‌دهد، بلکه می‌تواند پس از پردازش، تاحدودی نیز جنبه نمایشی به تصویر شما بدهد.

نوشته حالت شب در دوربین گوشی‌های هوشمند، چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟

دیجی بایت چیست

دیجی بایت یکی از رده‌های قدیمی‌تر رمزارزها (ارز دیجیتال) بوده که توانسته به‌کارگیری تجاری سریعی را تجربه کند. دیجی بایت ادعا می‌کند که به دلیل زمان بلوک سریع‌تر خود، طولانی‌ترین بلاک‌چین موجود در جهان را اداره می‌کند. در ادامه قصد داریم که بگویم اصلا دیجی بایت چیست و چگونه توسعه یافته است. با ‌آی‌تی‌رسان و توضیحات بیشتر در این باره همراه باشید.

دیجی‌ بایت چیست ؟

  1. دیجی بایت یک دارایی دیجیتال غیرمتمرکز و همچنین یک پلتفرم بلاک‌چین متن-باز است. رمزارز دیجی بایت به اختصار DGB نامیده می‌شود. DigiByte به‌طور کلی، 273.6 میلیون توکن DG را عرضه می‌کند.
  2. بلوک اولیه دیجی بایت در تاریخ 20 دی 1392 (20 ژانویه 2014) به وجود آمد. این کار نیز بدون فروش اولیه توکن صورت گرفت.
  3. دیجی بایت از یک روش چند الگوریتمی استفاده کرده و به همین دلیل می‌تواند چندین روش ماینینگ اثبات کار (PoW) را ایجاد کرده و همچنین ظرفیت ماینینگ را نیز افزایش دهد. بدین ترتیب، دسترسی‌پذیری به مجموعه‌های ماینینگ (Mining Pools) این رمزارز نیز بهبود می‌یابد. این قضیه باعث می‌شود که از تمرکزگرایی جلوگیری شده و همچنین این بلاک‌چین در مقابل حملات 51 درصدی نیز، ایمن باقی بماند.

توسعه دیجی بایت چگونه است ؟

  1. دیجی بایت در سال 2014 توسط جارد تیت (Jared Tate) توسعه داده شد و این شخص هنوز هم وظیفه رهبری توسعه این رمزارز را برعهده دارد. بلاک‌چین DGB توسط هیچ شرکت خصوصی، کنترل نمی‌شود. تیم توسعه دیجی بایت به‌صورت منظم سیستم خود را ارتقا داده تا بتواند قابلیت‌‌های جدیدی را به آن اضافه کنند.
  2. تیم DGB مشغول اعمال تغییراتی در الگوریتم استخراج بوده تا بدین ترتیب بتواند ماینینگ را هر چه بیشتر غیرمتمرکز کند. مورد انتظارترین پروژه این بلاک‌چین، پروتکل “Core 4.1.3” بوده که به کاربران اجازه می‌دهد که بر بستر این بلاک‌چین، نسبت به ایجاد و ورود به قراردادهای هوشمند، اقدام کنند. چنین قابلیت‌هایی می‌توانند به روند صعودی این ارز، کمک کنند.
  3. تیم توسعه دیجی بایت ادعا کرده که مشغول توسعه و استفاده از فناوری امنیتی دیجی بایت بر روی اینترنت اشیاء و سایر سرویس‌های ارتباطی است.
این ویدیو را نیز ببینید: هر آنچه که باید در رابطه با بلاک چین بدانید

فناوری دیجی بایت چیست ؟

  1. در پاسخ به سوال دیجی بایت چیست باید بگوییم که از 5 الگوریتم پیشرفته ماینینگ برخوردار بوده که می‌توانند همچنان فرایند استخراج را غیرمتمرکز نگه دارند. این 5 الگوریتم اثبات کار، عملیات استخراج دیجی بایت و قدرت استخراج را از یکدیگر جدا کرده تا بدین ترتیب بتوانند تراکنش‌های ایمنی را به وجود آورند.
  2. فشار کاری وارد شده بر این 5 الگوریتم استخراج، با استفاده از فناوری MultiShied، مجددا متعادل‌سازی می‌شود. این قضیه باعث تعدیل دشواری گره‌ها شده و بدین ترتیب از سلطه یک الگوریتم بر دیگری و همچنین اعمال نفوذ بر بلاک‌چین‌های کوچک‌تر، جلوگیری می‌شود.
  3. فناوری Segregated Witness با کاهش اندازه دفتر کل (ledger)، مقیاس‌پذیری را به ارمغان می‌آورد. این تکنولوژی، تراکنش‌های میان-زنجیره‌ای و همچنین تراکنش‌های تک تأییدی را نیز امکان‌پذیر می‌کند.
  4. نرم‌افزار DGB دارای سه لایه است:
  • هسته ارتباطی و شبکه جهانی، تمامی گره‌های موجود بر روی شبکه را به یکدیگر متصل کرده و اجازه انتقال داده‌های پایه‌ای بین گره‌ها و سایر لایه‌ها را فراهم می‌آورد.
  • یک دفتر کل عمومی و دارایی‌های دیجیتالی، داده‌ها را بر روی شبکه DGB ذخیره کرده و از آن‌ها در مقابل دستکاری کردن، محافظت می‌کند.
  • لایه اپلیکیشن‌ها نیز بالاترین لایه بلاک‌چین دیجی بایت است. این همان لایه‌ای بوده که کاربران با آن تعامل مستقیم داشته و همچنین نقل‌و‌انتقالات و رابط کاربری برنامه‌نویسی را نیز امکان‌پذیر می‌سازد. کاربران می‌توانند هر دو نوع اپلیکیشن‌های متمرکز و غیرمتمرکز را بر بستر زنجیره دیجی بایت، ایجاد و میزبانی کنند.
این ویدیو را نیز ببینید: آشنایی با کاربرد‌های بلاک‌چین

قابلیت‌های دیجی بایت

  1. در این بلاک‌چین، تأییدیه‌های تراکنش‌ها از یکدیگر جدا شده و اطلاعات نیز با استفاده از SegWit، در داخل بلوک‌ها ذخیره می‌شوند. این قضیه باعث افزایش سرعت تراکنش‌ها می‌شود. بلاک چین این ارز دیجیتال با زمان بلوک 15 ثانیه‌ای، در میان سریع‌ترین بلاک‌چین‌های UTXO عمومی قرار دارد.
  2. تمرکززدایی در قلب رمزارز DGB قرار دارد. این موضوع بدین دلیل است که DGB بیش از 100000 سرور، کامپیوتر، گوشی و گره را در سرتاسر جهان در اختیار دارد.
  3. استحکام طراحی بلاک‌چین عمومی DGB باعث محدود شدن اندازه و در نتیجه افزایش سرعت، کارایی و توان عملیاتی آن شده و علاوه بر این، امنیت شبکه را نیز بالا می‌برد. در هر صورت، محدودیت تراکنش‌های DGB می‌تواند جهت مدیریت تراکنش‌های بیشتر به ازای یک ثانیه (بیشتر از بیت‌کوین)، کاهش یابد.
  4. DiguSign به کاربران این امکان را می‌دهد که هر سند و یا قراردادی را وارد و تأیید کرده و سپس آن را به بلاک‌چین غیرمتمرکز DGB، ارسال کنند. چنین ویژگی‌هایی برای دولت‌ها، سیستم‌های مراقبت بهداشتی و…، کاربردهای مختلفی دارند.

نوشته دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟

دیجی بایت چیست

دیجی بایت یکی از رده‌های قدیمی‌تر رمزارزها (ارز دیجیتال) بوده که توانسته به‌کارگیری تجاری سریعی را تجربه کند. دیجی بایت ادعا می‌کند که به دلیل زمان بلوک سریع‌تر خود، طولانی‌ترین بلاک‌چین موجود در جهان را اداره می‌کند. در ادامه قصد داریم که بگویم اصلا دیجی بایت چیست و چگونه توسعه یافته است. با ‌آی‌تی‌رسان و توضیحات بیشتر در این باره همراه باشید.

دیجی‌ بایت چیست ؟

  1. دیجی بایت یک دارایی دیجیتال غیرمتمرکز و همچنین یک پلتفرم بلاک‌چین متن-باز است. رمزارز دیجی بایت به اختصار DGB نامیده می‌شود. DigiByte به‌طور کلی، 273.6 میلیون توکن DG را عرضه می‌کند.
  2. بلوک اولیه دیجی بایت در تاریخ 20 دی 1392 (20 ژانویه 2014) به وجود آمد. این کار نیز بدون فروش اولیه توکن صورت گرفت.
  3. دیجی بایت از یک روش چند الگوریتمی استفاده کرده و به همین دلیل می‌تواند چندین روش ماینینگ اثبات کار (PoW) را ایجاد کرده و همچنین ظرفیت ماینینگ را نیز افزایش دهد. بدین ترتیب، دسترسی‌پذیری به مجموعه‌های ماینینگ (Mining Pools) این رمزارز نیز بهبود می‌یابد. این قضیه باعث می‌شود که از تمرکزگرایی جلوگیری شده و همچنین این بلاک‌چین در مقابل حملات 51 درصدی نیز، ایمن باقی بماند.

توسعه دیجی بایت چگونه است ؟

  1. دیجی بایت در سال 2014 توسط جارد تیت (Jared Tate) توسعه داده شد و این شخص هنوز هم وظیفه رهبری توسعه این رمزارز را برعهده دارد. بلاک‌چین DGB توسط هیچ شرکت خصوصی، کنترل نمی‌شود. تیم توسعه دیجی بایت به‌صورت منظم سیستم خود را ارتقا داده تا بتواند قابلیت‌‌های جدیدی را به آن اضافه کنند.
  2. تیم DGB مشغول اعمال تغییراتی در الگوریتم استخراج بوده تا بدین ترتیب بتواند ماینینگ را هر چه بیشتر غیرمتمرکز کند. مورد انتظارترین پروژه این بلاک‌چین، پروتکل “Core 4.1.3” بوده که به کاربران اجازه می‌دهد که بر بستر این بلاک‌چین، نسبت به ایجاد و ورود به قراردادهای هوشمند، اقدام کنند. چنین قابلیت‌هایی می‌توانند به روند صعودی این ارز، کمک کنند.
  3. تیم توسعه دیجی بایت ادعا کرده که مشغول توسعه و استفاده از فناوری امنیتی دیجی بایت بر روی اینترنت اشیاء و سایر سرویس‌های ارتباطی است.
این ویدیو را نیز ببینید: هر آنچه که باید در رابطه با بلاک چین بدانید

فناوری دیجی بایت چیست ؟

  1. در پاسخ به سوال دیجی بایت چیست باید بگوییم که از 5 الگوریتم پیشرفته ماینینگ برخوردار بوده که می‌توانند همچنان فرایند استخراج را غیرمتمرکز نگه دارند. این 5 الگوریتم اثبات کار، عملیات استخراج دیجی بایت و قدرت استخراج را از یکدیگر جدا کرده تا بدین ترتیب بتوانند تراکنش‌های ایمنی را به وجود آورند.
  2. فشار کاری وارد شده بر این 5 الگوریتم استخراج، با استفاده از فناوری MultiShied، مجددا متعادل‌سازی می‌شود. این قضیه باعث تعدیل دشواری گره‌ها شده و بدین ترتیب از سلطه یک الگوریتم بر دیگری و همچنین اعمال نفوذ بر بلاک‌چین‌های کوچک‌تر، جلوگیری می‌شود.
  3. فناوری Segregated Witness با کاهش اندازه دفتر کل (ledger)، مقیاس‌پذیری را به ارمغان می‌آورد. این تکنولوژی، تراکنش‌های میان-زنجیره‌ای و همچنین تراکنش‌های تک تأییدی را نیز امکان‌پذیر می‌کند.
  4. نرم‌افزار DGB دارای سه لایه است:
  • هسته ارتباطی و شبکه جهانی، تمامی گره‌های موجود بر روی شبکه را به یکدیگر متصل کرده و اجازه انتقال داده‌های پایه‌ای بین گره‌ها و سایر لایه‌ها را فراهم می‌آورد.
  • یک دفتر کل عمومی و دارایی‌های دیجیتالی، داده‌ها را بر روی شبکه DGB ذخیره کرده و از آن‌ها در مقابل دستکاری کردن، محافظت می‌کند.
  • لایه اپلیکیشن‌ها نیز بالاترین لایه بلاک‌چین دیجی بایت است. این همان لایه‌ای بوده که کاربران با آن تعامل مستقیم داشته و همچنین نقل‌و‌انتقالات و رابط کاربری برنامه‌نویسی را نیز امکان‌پذیر می‌سازد. کاربران می‌توانند هر دو نوع اپلیکیشن‌های متمرکز و غیرمتمرکز را بر بستر زنجیره دیجی بایت، ایجاد و میزبانی کنند.
این ویدیو را نیز ببینید: آشنایی با کاربرد‌های بلاک‌چین

قابلیت‌های دیجی بایت

  1. در این بلاک‌چین، تأییدیه‌های تراکنش‌ها از یکدیگر جدا شده و اطلاعات نیز با استفاده از SegWit، در داخل بلوک‌ها ذخیره می‌شوند. این قضیه باعث افزایش سرعت تراکنش‌ها می‌شود. بلاک چین این ارز دیجیتال با زمان بلوک 15 ثانیه‌ای، در میان سریع‌ترین بلاک‌چین‌های UTXO عمومی قرار دارد.
  2. تمرکززدایی در قلب رمزارز DGB قرار دارد. این موضوع بدین دلیل است که DGB بیش از 100000 سرور، کامپیوتر، گوشی و گره را در سرتاسر جهان در اختیار دارد.
  3. استحکام طراحی بلاک‌چین عمومی DGB باعث محدود شدن اندازه و در نتیجه افزایش سرعت، کارایی و توان عملیاتی آن شده و علاوه بر این، امنیت شبکه را نیز بالا می‌برد. در هر صورت، محدودیت تراکنش‌های DGB می‌تواند جهت مدیریت تراکنش‌های بیشتر به ازای یک ثانیه (بیشتر از بیت‌کوین)، کاهش یابد.
  4. DiguSign به کاربران این امکان را می‌دهد که هر سند و یا قراردادی را وارد و تأیید کرده و سپس آن را به بلاک‌چین غیرمتمرکز DGB، ارسال کنند. چنین ویژگی‌هایی برای دولت‌ها، سیستم‌های مراقبت بهداشتی و…، کاربردهای مختلفی دارند.

نوشته دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟

دیجی بایت چیست

دیجی بایت یکی از رده‌های قدیمی‌تر رمزارزها (ارز دیجیتال) بوده که توانسته به‌کارگیری تجاری سریعی را تجربه کند. دیجی بایت ادعا می‌کند که به دلیل زمان بلوک سریع‌تر خود، طولانی‌ترین بلاک‌چین موجود در جهان را اداره می‌کند. در ادامه قصد داریم که بگویم اصلا دیجی بایت چیست و چگونه توسعه یافته است. با ‌آی‌تی‌رسان و توضیحات بیشتر در این باره همراه باشید.

دیجی‌ بایت چیست ؟

  1. دیجی بایت یک دارایی دیجیتال غیرمتمرکز و همچنین یک پلتفرم بلاک‌چین متن-باز است. رمزارز دیجی بایت به اختصار DGB نامیده می‌شود. DigiByte به‌طور کلی، 273.6 میلیون توکن DG را عرضه می‌کند.
  2. بلوک اولیه دیجی بایت در تاریخ 20 دی 1392 (20 ژانویه 2014) به وجود آمد. این کار نیز بدون فروش اولیه توکن صورت گرفت.
  3. دیجی بایت از یک روش چند الگوریتمی استفاده کرده و به همین دلیل می‌تواند چندین روش ماینینگ اثبات کار (PoW) را ایجاد کرده و همچنین ظرفیت ماینینگ را نیز افزایش دهد. بدین ترتیب، دسترسی‌پذیری به مجموعه‌های ماینینگ (Mining Pools) این رمزارز نیز بهبود می‌یابد. این قضیه باعث می‌شود که از تمرکزگرایی جلوگیری شده و همچنین این بلاک‌چین در مقابل حملات 51 درصدی نیز، ایمن باقی بماند.

توسعه دیجی بایت چگونه است ؟

  1. دیجی بایت در سال 2014 توسط جارد تیت (Jared Tate) توسعه داده شد و این شخص هنوز هم وظیفه رهبری توسعه این رمزارز را برعهده دارد. بلاک‌چین DGB توسط هیچ شرکت خصوصی، کنترل نمی‌شود. تیم توسعه دیجی بایت به‌صورت منظم سیستم خود را ارتقا داده تا بتواند قابلیت‌‌های جدیدی را به آن اضافه کنند.
  2. تیم DGB مشغول اعمال تغییراتی در الگوریتم استخراج بوده تا بدین ترتیب بتواند ماینینگ را هر چه بیشتر غیرمتمرکز کند. مورد انتظارترین پروژه این بلاک‌چین، پروتکل “Core 4.1.3” بوده که به کاربران اجازه می‌دهد که بر بستر این بلاک‌چین، نسبت به ایجاد و ورود به قراردادهای هوشمند، اقدام کنند. چنین قابلیت‌هایی می‌توانند به روند صعودی این ارز، کمک کنند.
  3. تیم توسعه دیجی بایت ادعا کرده که مشغول توسعه و استفاده از فناوری امنیتی دیجی بایت بر روی اینترنت اشیاء و سایر سرویس‌های ارتباطی است.
این ویدیو را نیز ببینید: هر آنچه که باید در رابطه با بلاک چین بدانید

فناوری دیجی بایت چیست ؟

  1. در پاسخ به سوال دیجی بایت چیست باید بگوییم که از 5 الگوریتم پیشرفته ماینینگ برخوردار بوده که می‌توانند همچنان فرایند استخراج را غیرمتمرکز نگه دارند. این 5 الگوریتم اثبات کار، عملیات استخراج دیجی بایت و قدرت استخراج را از یکدیگر جدا کرده تا بدین ترتیب بتوانند تراکنش‌های ایمنی را به وجود آورند.
  2. فشار کاری وارد شده بر این 5 الگوریتم استخراج، با استفاده از فناوری MultiShied، مجددا متعادل‌سازی می‌شود. این قضیه باعث تعدیل دشواری گره‌ها شده و بدین ترتیب از سلطه یک الگوریتم بر دیگری و همچنین اعمال نفوذ بر بلاک‌چین‌های کوچک‌تر، جلوگیری می‌شود.
  3. فناوری Segregated Witness با کاهش اندازه دفتر کل (ledger)، مقیاس‌پذیری را به ارمغان می‌آورد. این تکنولوژی، تراکنش‌های میان-زنجیره‌ای و همچنین تراکنش‌های تک تأییدی را نیز امکان‌پذیر می‌کند.
  4. نرم‌افزار DGB دارای سه لایه است:
  • هسته ارتباطی و شبکه جهانی، تمامی گره‌های موجود بر روی شبکه را به یکدیگر متصل کرده و اجازه انتقال داده‌های پایه‌ای بین گره‌ها و سایر لایه‌ها را فراهم می‌آورد.
  • یک دفتر کل عمومی و دارایی‌های دیجیتالی، داده‌ها را بر روی شبکه DGB ذخیره کرده و از آن‌ها در مقابل دستکاری کردن، محافظت می‌کند.
  • لایه اپلیکیشن‌ها نیز بالاترین لایه بلاک‌چین دیجی بایت است. این همان لایه‌ای بوده که کاربران با آن تعامل مستقیم داشته و همچنین نقل‌و‌انتقالات و رابط کاربری برنامه‌نویسی را نیز امکان‌پذیر می‌سازد. کاربران می‌توانند هر دو نوع اپلیکیشن‌های متمرکز و غیرمتمرکز را بر بستر زنجیره دیجی بایت، ایجاد و میزبانی کنند.
این ویدیو را نیز ببینید: آشنایی با کاربرد‌های بلاک‌چین

قابلیت‌های دیجی بایت

  1. در این بلاک‌چین، تأییدیه‌های تراکنش‌ها از یکدیگر جدا شده و اطلاعات نیز با استفاده از SegWit، در داخل بلوک‌ها ذخیره می‌شوند. این قضیه باعث افزایش سرعت تراکنش‌ها می‌شود. بلاک چین این ارز دیجیتال با زمان بلوک 15 ثانیه‌ای، در میان سریع‌ترین بلاک‌چین‌های UTXO عمومی قرار دارد.
  2. تمرکززدایی در قلب رمزارز DGB قرار دارد. این موضوع بدین دلیل است که DGB بیش از 100000 سرور، کامپیوتر، گوشی و گره را در سرتاسر جهان در اختیار دارد.
  3. استحکام طراحی بلاک‌چین عمومی DGB باعث محدود شدن اندازه و در نتیجه افزایش سرعت، کارایی و توان عملیاتی آن شده و علاوه بر این، امنیت شبکه را نیز بالا می‌برد. در هر صورت، محدودیت تراکنش‌های DGB می‌تواند جهت مدیریت تراکنش‌های بیشتر به ازای یک ثانیه (بیشتر از بیت‌کوین)، کاهش یابد.
  4. DiguSign به کاربران این امکان را می‌دهد که هر سند و یا قراردادی را وارد و تأیید کرده و سپس آن را به بلاک‌چین غیرمتمرکز DGB، ارسال کنند. چنین ویژگی‌هایی برای دولت‌ها، سیستم‌های مراقبت بهداشتی و…، کاربردهای مختلفی دارند.

نوشته دیجی بایت چیست و چه آینده‌ای در انتظار آن است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

منظور از باینینگ CPU چیست؟

شاید تا به حال متوجه این موضوع نشده باشید، اما هر بار که یک CPU جدید خریداری می‌کنید، در واقع بلیطی را نیز برای هدیه‌ای به نام “لاتاری سیلیکون” دریافت کرده‌اید. دو پردازنده از یک مدل، به دلیل فرایندی که باینینگ CPU نامیده می‌شود، می‌توانند در هنگام رسیدن به حداکثر توانایی خود، عملکردی متفاوت داشته باشند.

منظور از باینینگ چیست؟

باینینگ فرایندی است که طی آن، تراشه‌های رده بالا از تراشه‌های رده پایین جدا می‌شوند. این فرایند برای CPU‌ها، پردازنده‌های گرافیکی و حافظه‌های رم نیز کاربرد دارد. بیایید فرض کنیم که شما می‌خواهید دو مدل مختلف از CPU را تولید و به فروش برسانید. یکی از این مدل‌ها سریع و گران‌قیمت و دیگری نیز کندتر و قیمت پایین‌تری دارد. آیا شما دو مدل متفاوت از پردازنده‌ها را طراحی کرده و سپس آن‌ها را جداگانه تولید می‌کنید؟ در اینجاست که فرایند باینینگ CPU وارد عمل شده و معادلات را تغییر می‌دهد.

فرایند تولید هیچ‌گاه بدون نقص نیست، مخصوصا اگر دقت فوق‌العاده زیادی که در زمینه تولید CPU‌ها لازم است را در نظر بگیرید. هنگامی‌که مدل‌های پرسرعت و گران‌قیمت از پردازنده‌ها را تولید می‌کنید، آنگاه با پردازنده‌هایی نیز روبه‌رو خواهید شد که سرعت چندان بالایی ندارند. در ادامه می‌توانید این پردازنده‌ها را تغییر داده تا در سرعت‌هایی پایین‌تر فعالیت کرده و در نتیجه آن‌ها را با قیمتی رقابتی‌تر به فروش برسانید.

به‌عنوان یک نمونه ساده‌تر، بیایید فرض کنیم که قصد تولید پردازنده‌های 6 و 8 هسته‌ای را دارید. در اینجا به جای اینکه دو محصول متفاوت را تولید کنید، کافی است که به کارخانه تولید کننده بگویید که فقط تراشه‌های 8 هسته‌ای را تولید کند. طبیعتا در طول فرایند تولید، برخی از CPU‌های تولیدی با مشکل مواجه شده و تنها دارای 6 هسته عملیاتی خواهند بود. در ادامه شما نیز آن پردازنده‌های 8 هسته‌ای مشکل‌دار را گرفته، آن دو هسته غیرعملیاتی را غیرفعال کرده و در نتیجه پردازنده‌های خروجی را به‌عنوان CPU‌های 6 هسته‌ای، به فروش می‌رسانید. در حقیقت، باینینگ CPU باعث می‌شود که کارایی بیشتری در فرایند تولید داشته و بدین ترتیب، میزان ضایعات نیز کاهش یابد.

این مطلب را نیز بخوانید: پردازنده مرکزی چگونه ساخته می‌شود؟!

فرایند دسته‌بندی پردازنده‌ها

شاید شروع زندگی یک پردازنده به‌گونه‌ای باشد که ابتدا به‌عنوان یک پردازنده قدرتمند همانند Core i7-10700 و یا Core i7-9700 در نظر گرفته شده باشد. اما زمانی که نوبت به بررسی‌های مربوط به گروه Core i7 برسد، آنگاه شاید این CPU نتواند معیارهای لازم را کسب کرده و در نتیجه انتظارها را برآورده نسازد.

به هر حال، پردازنده مشکل‌دار مثال ما می‌تواند همچنان عملکرد خوبی را از خود نشان دهد، اما طبیعتا اگر آن را دور بیندازیم، آنگاه وقت و پول خود را هدر داده‌ایم. بنابراین در اینجا CPU ما وارد جریانی به نام باینینگ شده؛ برخی از هسته‌های آن غیرفعال و در نتیجه از لحاظ عملکردی، در گروه Core i5 قرار می‌گیرد. اکنون این پردازنده می‌تواند در قالب گروه Core i5، وارد عملیات شود.

ساخت یک پردازنده، یک فرایند پیچیده، زمان‌بر و گران‌قیمت به حساب می‌آید. به همین دلیل است که شرکت‌های فعال در این حوزه، همیشه سعی دارند که تا حد امکان از ضایعات و هدر رفتن منابع، جلوگیری کنند. بنابراین اگر یک تراشه در ابتدا با هدف بهترین عملکرد طراحی شده باشد، اما در نهایت نتواند که معیارهای و شاخص‌های لازم را کسب کند، آنگاه به دلیل عملکرد پایین‌تر خود، به‌عنوان پردازنده‌ای ضعیف‌تر، دسته‌بندی می‌شود.

حال جهت روشن‌تر کردن موضوع باید به شما بگوییم که هیچ کسی در این بین، یک CPU را در داخل یک محفظه جداگانه قرار نداده تا در نهایت آن‌ را در جعبه‌های مخصوص پردازنده‌های Core i5 و یا Core i3، بسته‌بندی کند. باینینگ را نوعی دسته‌بندی در نظر بگیرید که در آن، پردازنده‌ها بسته به عملکردشان در تست‌های کارخانه، برچسب‌های قیمتی و عملکردی متفاوتی را دریافت می‌کنند.

این را نیز به یاد داشته باشید که نسل‌های مختلف پردازنده‌ها، می‌توانند فرایندهای باینینگ متفاوتی (حتی چندین فرایند) داشته باشند. فرایندی که آن را در بالا توصیف کردیم، صرفا جهت آشنایی بیشتر شما بود. لزوما قرار نیست که در تمامی نسل‌های پردازنده‌ها، دقیقا چنین موضوعی رخ دهد.

این مطلب را نیز بخوانید: تمام چیزی که باید در مورد نحوه عملکرد CPU بدانید

همه این‌ها چگونه اتفاق می‌افتد؟

باینینگ CPU

به‌طور خلاصه، تولیدکنندگان پردازنده‌ها کار خود را با شمش‌های سیلیکونی آغاز می‌کنند. در ادامه این شمش‌ها در قالب ویفرهای دایره‌ای نازکی، برش داده می‌شوند. سپس طی فرایندی به نام فتولیتوگرافی، ترانزیستورها بر روی ویفرها تعبیه می‌شوند. البته گام‌های مختلفی نیز در این بین وجود دارند. از این گام‌ها می‌توان به صیقل دادن، غوطه‌وری در یون‌های مسی و همچنین اضافه کردن لایه‌های فلزی به ویفرها، اشاره کرد. در نهایت و با اتمام این فرایند پیچیده، با یک ویفر آماده شده و پر از پردازنده‌، مواجه خواهید شد.

اکثر این فرایند توسط ماشین‌ها انجام شده و انسان‌ها نیز با پوشیدن لباس‌های محافظتی، چکمه، روپوش و حتی ماسک، بر کار ماشین‌ها نظارت می‌کنند. این قضیه بدین دلیل است که ویفرها به آلاینده‌ها از جمله پوست و موی انسان، حساس هستند. بدین ترتیب یکی از اهداف اصلی در طول فرایند تولید، دست نخورده نگه داشتن ویفرها تا حد امکان است.

به ناچار، بخش‌هایی از ویفرها نمی‌توانند استانداردهای لازم را کسب کنند. هنگامی‌که یک ویفر در قالب سیلیکون‌ CPU برش داده شده و سپس بر روی لایه سبز رنگ (همان لایه‌ای که بین سوکت CPU کامپیوتر و سیلیکون CPU قرار می‌گیرد) قرار داده می‌شود، آنگاه واحدهای ایجاد شده، راهی تست می‌شوند.

این همان جایی است که بررسی‌ها در آن رخ می‌دهند. شرکت تولیدکننده، تست‌هایی را بر روی CPU‌ها انجام داده تا از عملکرد آن‌ها در ولتاژ، دما و سرعت کلاک درست، اطمینان حاصل کند. هر پردازنده‌ای که این استانداردهای لازمه را کسب نکند، ممکن است که در زمره مدل‌های ضعیف‌تر، دسته‌بندی شود.

از آنجایی که پردازنده مشکل‌دار، عملکرد ضعیفی داشته و یا دارای هسته‌های غیرفعال است، پس امکان دانگرید کردن آن نیز وجود دارد. معمولا با برش لیزری، هسته‌های غیرعملیاتی را غیرفعال می‌کنند. در نهایت چیزی که رخ می‌دهد، این است که یک تراشه 8 هسته‌ای، به یک تراشه 6 و یا 4 هسته‌ای، تبدیل می‌شود.

به طرز مشابهی، اگر گرافیک یکپارچه CPU تولیدی با مشکل مواجه شده باشد، آنگاه غیرفعال شده و بنابراین پردازنده موردنظر نیز در قالب سری Intel F دسته‌بندی می‌شود. سری F همان پردازنده‌هایی هستند که از گرافیک یکپارچه برخوردار نیستند.

به‌عنوان مثال، در اکتبر 2020، شرکت AMD چهار پردازنده دسکتاپی متعلق به سری Ryzen 5000 را روانه بازارها کرد. این مدل‌ها شامل: Ryzen 5 5600X ،Ryzen 7 5800X ،Ryzen 9 5900X و Ryzen 9 5950X می‌شدند. این پردازنده‌ها به ترتیب دارای 12، 8، 6 و 16 هسته هستند. این پردازنده‌ها با استفاده از چیزی که “Core Complex” نامیده می‌شود، ساخته شده‌اند. Core Complex سیلیکونی بوده که حاوی هسته‌های CPU است.

Ryzen 5000 CCX در طراحی خود شامل 8 هسته است. این قضیه بدین معنا بوده که پردازنده هشت هسته‌ای Ryzen 7 5800X، دارای یک CCX بوده و این در حالی است که پردازنده 16 هسته‌ای Ryzen 9 5950X، دارای دو عدد CCX است.

اکنون پرسش اینجاست که چگونه از یک CCX هشت هسته‌ای، یک تراشه 12 هسته‌ای به دست می‌آید؟ سناریویی که بیشترین احتمال را دارد، استفاده از باینینگ CPU و غیرفعال کردن هسته‌هایی است که دارای عملکردی ضعیف بوده و یا اینکه کلا غیرفعال هستند. بدین ترتیب بدون ضایعات زیاد، می‌توان پردازنده‌های 6 و یا 12 هسته‌ای تولید کرد.

این مطلب را نیز بخوانید: پردازنده‌های اینتل یا ای‌ام‌دی؟ کدام یک انتخاب بهتری هستند؟!

باینینگ چگونه بر اورکلاک تأثیر می‌گذارد؟

باینینگ CPU

باینینگ برای کسانی که قصد اورکلاک کردن CPU خود را ندارند، اهمیت چندانی نیز ندارد. بنابراین این افراد آنچه را که بر روی بسته محصول خریداری شده خود مشاهده می‌کنند، در عمل نیز به دست خواهند آورد. اما اگر به اورکلاکینگ علاقه‌مند باشید، آنگاه باینینگ نیز می‌تواند برای شما مهم باشد. در اینجاست که لاتاری سیلیکونی که در بالا بدان اشاره کردیم، وارد عمل می‌شود. به هر حال امکان دارد که هسته‌های غیرفعال شده، به زندگی بازگردند. اما از آنجایی که هسته‌های مشکل‌دار با استفاده از لیزر غیرفعال می‌شوند، پس امکان رخ دادن این موضوع نیز بسیار کم است. رایج‌ترین سناریو این است که CPU شما در فرکانسی بالاتر فعالیت کند.

این موضوع از پردازنده‌ای به پردازنده‌ دیگری، متفاوت است. به همین دلیل است که این قضیه را لاتاری نامیده‌اند. حتی فروشندگان خاصی نیز وجود دارند که CPU‌ها را بر اساس عملکردشان، دسته‌بندی کرده و بنابراین مدل‌های یکسانی از پردازنده‌ها را به همراه حداکثر فرکانس‌های متفاوت، به فروش می‌رسانند.

این موضوع بدین معنا است که دو پردازنده Ryzen 7 قرار داده شده در کنار هم (با یک مدل یکسان)، در زمینه اورکلاک می‌توانند خروجی‌های متفاوتی داشته باشند. یکی از این CPU‌ها شاید عملکرد سریع‌تری داشته باشد و در عین حال نیز بیش از حد گرما تولید کند. این در حالی است که شاید دیگری بر اساس سرعت تقویتی (boost) خود، عملکردی مورد انتظار داشته باشد.

اگر قصد امتحان شانس خود در لاتاری سیلیکون را دارید، آنگاه می‌توانید از مطلب اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر با ساده‌ترین روش‌ها استفاده کنید. با استفاده از نرم‌افزارهای آورده شده در این مقاله می‌توانید اورکلاکینگ آسان‌تری داشته باشید. بدین ترتیب دیگر نیازی به تنظیمات BIOS پردازنده‌های اینتل ندارید. فقط به یاد داشته باشید که اورکلاک کردن CPU می‌تواند باعث باطل شدن گارانتی سخت‌افزار شما شود.

اورکلاک کردن کار هر کسی نیست! اما اگر اطلاعات موردنیاز را در اختیار داشته و همچنین می‌خواهید که بدون پرداخت پول بیشتر، یک پردازنده قوی‌تر داشته باشید، آنگاه اورکلاکینگ می‌تواند یکی از گزینه‌های شما باشد. در بالا به مبحث باینینگ CPU پرداختیم. اکنون حتی اگر علاقه‌ای به اورکلاک کردن پردازنده خود نیز نداشته باشید، آنگاه حداقل با این مقوله و نقش آن در تولید پردازنده‌ها، آشنا شده‌اید!

نوشته منظور از باینینگ CPU چیست؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

هر آنچه که بایستی در رابطه با فرمت ProRAW شرکت اپل بدانید

گوشی‌های آیفون 12 پرو و پرو مکس، اولین آیفون‌هایی هستند که از فرمت ProRAW پشتیبانی می‌کنند. ProRAW را می‌توان فرمت تصویر RAW (خام) شرکت اپل دانست. در عکاسی حرفه‌ای، تصاویر RAW جهت اعمال تغییرات هر چه بیشتر بر روی تصاویر، ضروری هستند. اما این موضوع برای گوشی‌های اپل به چه معنا است؟

منظور از فرمت ProRAW چیست؟

ProRAW، فرمت تصویری RAW مختص کمپانی اپل بوده و در گوشی‌های آیفون 12 پرو، آیفون 12 پرو مکس و احتمالا سایر گوشی‌های آینده این شرکت، در دسترس قرار دارد. فرمت RAW معمولا در دوربین‌های متوسط رو به بالا موجود است. این فرمت به عکاسان اجازه می‌دهد که اطلاعات بیشتری از یک سوژه و یا صحنه را در تصاویر خود ذخیره کنند. فرمت‌هایی همانند JPEG و HEIF، اطلاعات غیرضروری تصویر را در هنگام فشار دادن کلید شاتر، حذف می‌کنند، اما فرمت‌های RAW، سعی می‌کنند که بیشترین اطلاعات را در خود جای دهند.

همان‌طور که از نامشان نیز مشخص است، چنین فایل‌هایی حاوی داده‌های خام هستند. چنین داده‌هایی توسط یک اپلیکیشن ویرایش تصویر همانند فتوشاپ و یا Apple Photos، رندر می‌شوند. با تغییر پارامترهای مشخصی، شما می‌توانید نحوه رندر شدن تصویر پس از ضبط آن توسط دوربین را تغییر دهید. فایل‌های RAW جهت ویرایش‌هایی همانند تغییر نوردهی، بسیار عالی هستند، زیرا داده‌های موجود در این‌گونه تصاویر، جزئیات زیادی در زمینه سایه و هایلایت‌ها را در خود جای می‌دهند.

می‌توان تصاویر RAW را به نگاتیو نوار فیلم‌ها تشبیه کرد. از این فرمت جهت به‌اشتراک‌گذاری تصاویر استفاده نمی‌شود، اما در عوض پس از اعمال تغییرات لازمه، می‌توان آن‌ها را به فرمت‌های با کارایی بیشتر همانند JPEG، تبدیل کرد. به همین دلیل است که فایل‌های خام معمولا توسط حرفه‌ای‌ها و عاشقان عکاسی، مورد استفاده قرار می‌گیرند. این‌ها همان افرادی هستند که وقت زیادی را به استفاده از ابزارهایی همانند فتوشاپ و Lightroom، اختصاص می‌دهند.

فرمت ProRAW

فرمت ProRAW شرکت اپل نیز از فرمت خام رایج “DNG.” استفاده می‌کند. این قضیه بدین معنا است که از لحاظ تئوری، تصاویر ProRAW در تمامی ویرایشگرهایی که از فایل‌های DNG. پشتیبانی می‌کنند، قابل باز شدن هستند. این قضیه در رابطه با برخی از شرکت‌های تولید کننده دوربین‌های عکاسی همانند سونی، کمی متفاوت‌تر است. چنین شرکت‌هایی از فرمت‌های اختصاصی استفاده کرده و به همین دلیل ویرایش تصاویر ضبط شده دوربین‌های آن‌ها در نرم‌افزارهای قدیمی‌تر، کمی مشکل است. اپل به کاربران پیشنهاد می‌دهد که از نرم‌افزارهایی استفاده کنند که صریحا از فرمت ProRAW پشتیبانی می‌کنند. بنابراین اگر در این زمینه ویرایش به مشکلاتی برخوردید، آنگاه شاید بهتر باشد که اپلیکیشن دیگری را امتحان کنید.

با استفاده از تمامی لنزهای موجود در گوشی‌های آیفون 12 پرو و پرو مکس، می‌توانید از فرمت ProRAW استفاده کنید. علاوه بر این، این فرمت با قابلیت‌هایی همانند SmartHDR ،Deep Fusion و حالت شب نیز سازگار است.

البته نباید فرمت ProRAW را با ProRes RAW اشتباه بگیرید. ProRes RAW یک کدک بی‌ضرر ویدیو بوده که در دوربین‌های رده بالا، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این در حالی است که فرمت ProRAW منحصرا فقط در زمینه تصاویر ایستا کاربرد داشته و با ویدیوها سازگاری ندارد.

این مطلب را نیز بخوانید: اینستاگرام اکنون از تصاویر با فرمت ProRAW اپل پشتیبانی می‌کند

اشکالات بالقوه موجود در عکاسی با فرمت ProRAW

بزرگ‌ترین عیب عکاسی با فرمت ProRAW در گوشی‌هایی همانند آیفون 12، مربوط به حجم فایل‌های تولیدی است. این در حالی است که فرمت‌های کم ججم همانند JPEG، جهت کاهش حجم فایل‌ها، بسیاری از داده‌ها را دور می‌اندازند. اپل اعلام می‌دارد که فایل‌های ProRAW حدود 10 الی 12 برابر حجیم‌تر از فایل‌های JPEG و یا HEIF هستند.

فایل‌های ProRAW به‌طور متوسط حدود 25 مگابایت حجم دارند. به همین ترتیب، 40 تصویر ProRAW می‌توانند حدود یک گیگابایت حافظه را اشغال کنند. اگر حافظه گوشی شما چندان زیاد نباشد، آنگاه باید به فکر مدیریت آن بیفتید. حتی اگر آیفون شما از نسخه‌های 512 گیگابایتی نیز باشد، آنگاه بازهم شاید نخواهید که تعداد فایل‌های ProRAW زیادی را به‌ مدتی نامحدود بر روی گجت خود، نگهداری کنید.

اگر هم از سرویسی همانند iCloud Photos استفاده کنید، آنگاه شاید نیاز باشد که طرح ذخیره‌سازی خود را از 50 گیگابایت به 200 گیگابایت و یا 2 ترابایت ارتقا دهید. بدین ترتیب شاید فضای کافی جهت ذخیره تصاویر باکیفیت خود را به دست آورید. شاید هم بخواهید که فایل‌های ProRAW را به حافظه‌ای دیگر منتقل کرده و فقط فایل‌های HEIF و یا JPEG را جهت به‌اشتراک‌گذاری با دیگران، بر روی گوشی خود نگهداری کنید. البته چنین کاری، نیازمند کمی تلاش دستی از جانب خودتان است.

فرمت ProRAW

هنگامی‎که قصد عکاسی در فرمت ProRAW را دارید، آنگاه فقط می‌توانید با استفاده از این فرمت، به عکس‌برداری بپردازید. این قضیه متفاوت از دوربین‌هایی است که عکاسی در دو فرمت ‌JPEG و RAW را ارائه می‌دهند. دومی بیشتر در زمانی کاربرد دارد که بخواهید تصویر JPEG را فورا به اشتراک گذاشته و سپس بعدا بر روی فرمت RAW نیز کار کنید. این در حالی است که در گوشی‌های آیفون باید تصاویر ProRAW را ویرایش کرده و سپس تصاویری با فرمت JPEG را از آن‌ها استخراج کنید.

در هنگام عکاسی در فرمت ProRAW، در حقیقت شما از پردازش‌هایی که توسط اپل بر روی تصاویر استاندارد JPEG و یا HEIF اعمال می‌شوند، چشم‌پوشی کرده‌اید. این قضیه برای عکاسان حرفه‌ای، مشکل چندانی ایجاد نمی‌کند. حتی شاید در نگاه اول و بدون هیچ‌گونه ویرایشی، تصاویر ProRAW، ظاهری بدتر از تصاویر JPEG داشته باشند.

لازم به ذکر است که بگوییم تصاویر زنده (Live Photos) در کنار تصاویر ProRAW ضبط نمی‌شوند. همچنین در حالت Portrait نیز نمی‌توانید از فرمت ProRAW استفاده کنید.

در هر صورت، فرمت انتخابی شما باید تابعی از هدف شما باشد. اگر قصد به‌اشتراک‌گذاری تصاویر بر روی فیسبوک و یا اینستاگرام را دارید، آنگاه فرمت JPEG و یا HEIF برای شما مناسب است. آیا می‌خواهید که در آینده به ویرایش تصاویر پرداخته و یا اینکه آیا بهترین کیفیت جهت چاپ و سایر اهداف حرفه‌ای را نیاز دارید؟ اگر این‌طور است، پس آنگاه شاید فرمت ProRAW برای شما بهتر باشد.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه در آیفون خود، عکس‌های مربعی مناسب برای اینستاگرام تهیه کنیم؟

چرا باید ProRAW را انتخاب کنیم؟

موارد کمی وجود دارند که در آن‌ها شاید بخواهید فرمت ProRAW را انتخاب کنید. مثلا شاید دوربین بدون آینه و یا دوربین SLR دیجیتال که از فرمت RAW پشتیبانی کند را در اختیار نداشته باشید. بدین ترتیب آیفون 12 پرو می‌تواند شما را به دنیای تصاویر باکیفیت، وارد کند.

اما بیایید تا نگاهی به یک مثال مشخص‌تر بیندازیم. شاید در مکان تفریحی خاصی قرار داشته و بخواهید که عکسی از آن را در آینده با دیگران به اشتراک بگذارید. شاید هم بخواهید که تصویر موردنظر را در آینده ویرایش و چاپ کنید. در چنین مواردی، می‌توانید حالت RAW را انتخاب کنید.

با استفاده از فرمت ProRAW، می‌توانید مقدار فشرده‌سازی قابل مشاهده را محدود کنید. طبیعتا اگر تصاویر فشرده‌سازی نشوند، آنگاه طیف رنگ آبی گسترده‌تری در آسمان وجود خواهد داشت. همچنین در زمینه سایه و جزئیات هایلایت‌ها نیز می‌توانید به اطلاعات بیشتری دسترسی پیدا کنید.

چنین قابلیتی به شما امکان می‌دهد که هایلایت‌ها را کاهش داده و بدین ترتیب خورشید و انعکاس‌های آن را نیز کمتر کرده و در عین حال، اطلاعات رنگ‌ها را حفظ کنید. اگر اشیای موجود در تصویر، کمی تیره باشند، آنگاه می‌توانید بدون صدمه زدن به کیفیت تصویر، جزئیات بیشتری را از سایه‌ها به دست آورید. همچنین برخلاف تصاویر فشرده شده JPEG، می‌توانید بدون مختل شدن کیفیت تصویر، ویرایش‌های بیشتری را نیز اعمال کنید.

شاید مجبور شوید که جهت استاندارد کردن تصاویر خود، کار زیادی را بر روی آن‌ها انجام دهید، زیرا گوشی‌های آیفون، سایر فرمت‌ها را در زمینه‌هایی همانند تیزی، کاهش نویز و سایر موارد مرتبط با محیط، پردازش می‌کنند. در نهایت می‌توانید کنترل بیشتری بر تصویر خود داشته و نسبت به تصاویر HEIF و یا JPEG، نتیجه مطلوب‌تری را به دست آورید. از آنجایی که فعال کردن حالت ProRAW به‌سادگی صورت می‌پذیرد، پس همیشه می‌توانید که عکس‌های غیرخام را نیز جهت مقایسه، تهیه کنید.

نحوه فعال کردن حالت ProRAW در گوشی‌های آیفون

جهت استفاده از فرمت ProRAW، ابتدا باید در تنظیمات آیفون خود، این حالت را فعال کنید. به “Settings > Camera > Formats” رفته و سپس “Apple ProRAW” را فعال کنید.

به یاد داشته باشید که در حال حاضر، این ویژگی فقط در آیفون 12 پرو و پرو مکس وجود داشته و همچنین به iOS 14.3 و یا بالاتر نیز نیاز دارد. اگر یک آیفون 12 پرو داشته و این ویژگی را مشاهده نمی‌کنید، آنگاه کافی است که نرم‌افزار گوشی خود را آپدیت کنید. به احتمال زیاد، آیفون‌های عرضه شده در سال 2021 و بعد از آن نیز از این ویژگی برخوردار باشند، اما احتمالا تا چندین سال، این فرمت در انحصار مدل‌های پروی گوشی‌های آیفون خواهد بود.

فرمت ProRAW

پس از فعال کردن قابلیت ProRAW در بخش تنظیمات، اکنون باید با استفاده از صفحه اصلی، Control Center و یا سیری، اپلیکیشن Camera را اجرا کنید. در مدل‌های مورد پشتیبانی، می‌توانید کلید “RAW” را در کنار کلید Live Photos، مشاهده کنید. در هنگام غیرفعال بودن، یک خط بر روی این کلید کشیده می‌شود. جهت فعال کردن باید کلید “RAW” را لمس کرده و سپس به عکاسی بپردازید.

فرمت ProRAW

با فعال کردن این ویژگی، می‌توانید همانند روال عادی، به عکاسی بپردازید. فقط به یاد داشته باشید که جهت صرفه‌جویی در فضای ذخیره‌سازی در آینده، کلید “RAW” را غیرفعال کنید.

سایر اپلیکیشن‌هایی که می‌توانند تصاویر RAW را ضبط کنند

تا هنگام نگارش این مطلب، ProRAW تنها در آیفون 12 پرو و پرو مکس موجود است. این قابلیت به آیفون‌های قدیمی‌تر اضافه نخواهد شد، اما به احتمال زیاد، آن را در آیفون‌های آینده نیز خواهیم دید.

اگر آیفون شما از ProRAW پشتیبانی نکند، آنگاه بازهم می‌توانید از اپلیکیشن‌های سازگار، جهت انجام این کار استفاده کنید. در زمینه اپلیکیشن‌های رایگان، می‌توان به VSCO و Adobe Lightroom و در زمینه اپلیکیشن‌های پولی نیز می‌توان به Manual با قیمت 3.99 دلار، اشاره کرد. اپلیکیشن Halide نیز فریمیوم است.

شوربختانه، اپلیکیشن‌های مورد اشاره در بالا، کیفیتی همانند اپلیکیشن Camera خود آیفون را ارائه نمی‌دهند. قابلیت ProRAW نسبت به اپلیکیشن‌های مشابه، به از بین بردن نویز و بازتولید رنگ‌ها، کمک می‌کند. علاوه بر این، امکان دسترسی به ویژگی‌هایی همانند حالت شب و SmartHDR را نیز از دست خواهید داد.

ProRAW خوب است اما ضروری، خیر!

فرمت ProRAW برای بسیاری از مردم، قابلیتی انقلابی به شمار نمی‌رود. برای اپل بسیار دشوار است که کاربران را متقاعد کند که تنها به دلیل ProRAW، مدل‌های پروی آیفون را خریداری کنند. همچنین عکاسان حرفه‌ای و علاقه‌مندانی که در حال حاضر دوربین‌های حرفه‌ای بهتری را در اختیار دارند نیز به سختی به خاطر این ویژگی، گوشی آیفون خود به مدل پرو ارتقا می‌دهند. با این حال اگر گوشی شما از این ویژگی پشتیبانی کند، آنگاه این قابلیت می‌تواند جذاب باشد.

امیدواریم که در آینده و با قدرتمندتر شدن تراشه‌های شرکت اپل، فرمت ProRAW در آیفون‌های غیر پرو نیز موجود شود. یادمان نرود که قابلیت‌هایی همانند دوربین چندگانه، حالت Portrait و حتی Face ID نیز زمانی در انحصار گران‌قیمت‌ترین مدل‌های آیفون بودند، اما اکنون آن‌ها را می‌توانیم در طیف وسیع‌تری از گوشی‌های شرکت اپل، مشاهده کنیم.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با فرمت ProRAW شرکت اپل بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سامسونگ Knox چیست و چه کاربردی دارد؟

بسیاری از مردم از گوشی‌های خود جهت مقاصد کاری، استفاده می‌کنند. سیاست‌های مبتنی بر “دستگاه خود را بیاورید (BYOD)”، با توجه به افزایش مداوم قیمت گوشی‌ها و بهبود امنیت آن‌ها، روزبه‌روز در حال محبوب‌تر شدن هستند. شرکت‌هایی همانند گوگل و اپل، برنامه‌های سطح شرکتی را برای دستگاه‌های موبایلی نیز عرضه می‌کنند. احتمالا یکی از آسان‌ترین راه‌کارها برای کاربران عادی و مدیران آی‌تی‌، سامسونگ Knox است.

اگر یکی از گوشی‌های جدید شرکت سامسونگ همانند گلکسی S20 FE را داشته باشید، آنگاه احتمالا نرم‌افزار Knox نیز بر روی آن نصب شده است. سامسونگ Knox چیزی نیست که بتوانید خودتان آن را نصب کنید، زیرا این برنامه بخشی از سیستم‌عامل اندروید سفارشی شده شرکت سامسونگ است، نه نوعی اپلیکیشن و یا کتابخانه پشتیبانی. سامسونگ Knox همچنین در سیستم‌عامل Tizen موجود در گجت‌های پوشیدنی این شرکت نیز، گنجانده شده است.

سامسونگ Knox چیست؟

سامسونگ Knoxسامسونگ Knox یک لایه امنیتی مخصوص بوده که در گوشی‌های رده بالای این شرکت موجود است و می‌تواند داده‌های شخصی و کاری را از یکدیگر جدا کند. برای بسیاری از کاربران، Knox جهت Samsung Pass و Secure Folder بیشتر کاربرد دارد. هر دوی این موارد نیز از طریق بخش “Biometrics and security” موجود در گوشی‌های این شرکت، قابل دسترسی هستند.

 

Samsung Pass اطلاعات مربوط به ورود کاربران را به‌صورت امن نگهداری کرده و به شما اجازه می‌دهد که با استفاده از حسگرهای زیستی گجت خود، به آن‌ها دسترسی پیدا کنید. Secure Folder نیز از آنجایی که محیطی جدید را برای فایل و اپلیکیشن‌های گوشی شما ایجاد می‌کند، کمی پیچیده‌تر است. هنگامی‌که این پوشه را تنظیم کرده و سپس آن را باز می‌کنید، آنگاه با نسخه‌های تازه اپلیکیشن‌ها مواجه خواهید شد. اپلیکیشن‌های موجود در این پوشه، توسط سایر بخش‌های گوشی شما قابل دسترسی نیستند.

در حالت پیش‌فرض، هنگامی‌که به پوشه Secure Folder وارد شوید، تنها می‌توانید به اپلیکیشن‌های خاصی دسترسی پیدا کنید. این نرم‌افزارها شامل: دوربین، گالری، My Files، مخاطبین، تقویم، مرورگر اینترنتی سامسونگ و Samsung Notes می‌شوند. شما می‌توانید اپلیکیشن‌های دیگری را نیز به لایه امنیتی Knox اضافه کنید. بدین ترتیب اپلیکیشن‌های جدید شما نیز در محلی کپی شده و بنابراین داده‌های آن‌ها نیز از داده‌های همان اپلیکیشن‌ها در لایه عادی گوشی، جدا می‌شوند.

استفاده از Knox جهت مدیریت دستگاه‌های کارمندان

 

همچنین مورد سومی نیز جهت استفاده مدیریت سازمان وجود دارد که Knox Premium (و یا چیزی معادل آن) نام دارد. این لایه چیزی نیست که در خانه از آن استفاده کنید، هر چند که می‌توانید این کار را نیز انجام دهید. در عوض، Knox Premium راه‌کاری است که با استفاده از آن، واحد آی‌تی شرکت‌ها می‌تواند لایه Knox موجود بر روی گوشی‌های متصل به یک سرور مشخص را مدیریت کند. در حقیقت، این روش یک راه‌کار مدیریتی مبتنی بر فضای ابری بوده که با سامسونگ Knox یکپارچه شده و در واقع یک پلتفرم مدیریتی ایمن را فراهم می‌آورد.

سامسونگ Knox جهت استفاده در ارگان‌های دولتی کشورهای فنلاند، فرانسه، قزاقستان، هلند، اسپانیا، بریتانیا و ایالات‌ متحده، تأیید شده است. این لایه امنیتی در شرایط خاصی، با استانداردهای FIPS 140-2 و ISCCC نیز سازگار است. این موضوع بدین معنا است که سازمان‌هایی همانند وزارت دفاع ایالات متحده، فکر می‌کنند که Knox آن‌قدر ایمن است که کارکنان آن‌ها می‌توانند از آن استفاده کنند (در مواردی که اسناد غیرحساس و یا با درجه حساسیت پایین، ردوبدل شوند). بنابراین می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که سامسونگ Knox برای کاربران عادی نیز ایمن است.

در اندروید اوریو (Oreo)، سامسونگ Knox با راه‌کار شرکتی گوگل یعنی Android for Work یکپارچه شد تا محافظت آنی از هسته لینوکس را انجام داده، به بررسی وجود بدافزار بپردازد و همچنین بخشی از فرایند بوت ایمن باشد. سامسونگ از یک فیوز الکترونیکی استفاده کرده و بدین ترتیب در هنگام تشخیص بوت شدن یک نرم‌افزار غیررسمی، بررسی وضعیت گارانتی را به 0x1 تغییر می‌دهد. با فلش به نرم‌افزار کارخانه نیز، این فیوز ریست نمی‌شود.

این مطلب را نیز بخوانید: سامسونگ برای ارتقاء عملکرد گرافیکی پرچم‌داران خود اپلیکیشن GameDriver را منتشر کرد

آیا به استفاده از سامسونگ Knox نیاز دارید؟

سامسونگ Knox

مجبور نیستید که از سامسونگ Knox استفاده کنید. تا زمانی هم که کمی در سیستم‌عامل و بخش نرم‌افزاری گوشی خود عمیق نشوید، متوجه این ویژگی نخواهید شد. اگر گوشی شما از Knox پشتیبانی کند، آنگاه شما نیز آزاد هستید که از آن استفاده کنید یا خیر.

این احتمال وجود دارد که اطلاعات مهمی را در گوشی خود نداشته و کسی هم سعی نداشته باشد که داده‌های شما را به سرقت ببرد. اما مردم و سازمان‌هایی که سعی در سرقت اطلاعات کاربران دارند، فرصت‌طلب بوده و در صورت دسترسی به گوشی شما، سعی می‌کنند که اطلاعات زیادی را از آن استخراج کنند. با استفاده از Knox می‌توانید به‌سادگی فایل‌های حساس خود را ایمن نگه داشته و همچنین هنگامی‌که بحث بر سر امنیت باشد، آنگاه جریان اطلاعات را نیز بهتر ردیابی کنید.

با وجود رایگان و یکپارچه بودن با گوشی، چرا نباید از Knox استفاده کنیم؟

اگر قصد مخفی کردن فایل و پوشه‌های خاصی از اطرافیانتان را دارید، آنگاه سامسونگ Knox می‌تواند گزینه‌ای عالی باشد. این افراد می‌توانند کسانی باشند که گاهی اوقات به گوشی شما دسترسی دارند؛ همانند اعضای خانواده و یا هم‌اتاقی‌ها. با قرار دادن یک اپلیکیشن در Knox، می‌توانید دسترسی به داده‌های آن را منوط به وارد کردن پسورد کنید. همچنین با استفاده از اپلیکیشن My Files نیز می‌توانید فایل‌ها و پوشه‌ها از دید سایرین، ایمن نگه دارید.

علی‌رغم امکان انجام این کار، شاید نخواهید که جهت انجام امور روزانه همانند پیام‌رسانی و یا دسترسی به مخاطبین، از Knox استفاده کنید. اما در هر صورت در رابطه با موارد حساس، استفاده از Knox می‌تواند راه‌کاری عالی جهت حفظ امنیت اطلاعات باشد. به هر حال جهت ارزشمند قرار دادن اطلاعات خود، لازم نیست که حتما یکی از کارمندان یک شرکت بزرگ باشید. در این رابطه سامسونگ نیز یک ابزار عالی را در اختیار شما قرار داده است.

نوشته سامسونگ Knox چیست و چه کاربردی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

دستگاه اکسیژن ساز چیست و چگونه کار می‌کند؟

2d89cbe1f39c6106fe7fb50c02365c30

به لطف پیشرفت‌های چشم‌گیر پزشکی، دستگاه اکسیژن ساز امروزی جمع و جور، کوچک، بی صدا و سبک است و در عین حال بهترین عملکرد را نیز در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهد. در حال حاضر می‌توان از بین اکسیژن‌سازهای ثابت خانگی و نوع قابل حمل آن‌ها هرکدام که مورد نیاز است را انتخاب کرد. در ادامه با این دستگاه بیشتر آشنا می‌شویم. با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

دستگاه اکسیژن ساز چیست؟

دستگاه اکسیژن ساز یک دستگاه پزشکی است که برای اکسیژن رساندن به افراد دارای اختلالات تنفسی استفاده می‌شود. افرادی که اکسیژن‌سازی خون آن‌ها از حد نرمال کمتر است؛ معمولا به یک اکسیژن ساز برای این کار نیاز دارند. به طور کلی نمی‌توان اکسیژن ساز را به راحتی از فروشگاه‌ها خریداری کرد. تجویز آن باید پس از آزمایشات کامل توسط پزشک انجام شود. همچنین پزشکان به بیماران نحوه استفاده مداوم از این دستگاه در خانه و مسافرت و دیگر مکان‌ها را نشان می‌دهند.

دستگاه اکسیژن ساز هوای اطراف را فیلتر کرده، آن را تا چگالی مورد نیاز فشرده کرده و سپس اکسیژن خالص را به سیستم تحویل دوز یا سیستم انتقال جریان مداوم به بیمار، می‌رساند. همچنین این دستگاه مجهز به فیلترهای ویژه و تخت‌های غربالگری است که باعث خارج کردن نیتروژن از هوا می‌شود تا اکسیژن کاملا تصفیه شده به بیمار برسد. به علاوه این دستگاه‌ها با یک رابط کاربری ارائه می‌شوند تا بتوان سطح اکسیژن را تنظیم کرد. سپس می‌توان اکسیژن را از طریق کانول بینی یا ماسک استنشاق کرد.

میزان خروجی غلظت اکسیژن در این دستگاه‌ها با LPM یا لیتر در دقیقه اندازه‌گیری می‌شود. پزشک معالج این مقدار را تعیین می‌کند که ممکن است هنگام استراحت، خواب یا ورزش متفاوت باشد.

دلیل استفاده از این دستگاه‌ها چیست؟

دستگاه اکسیژن ساز چیست و چگونه کار می‌کند؟

دلایل زیادی استفاده از دستگاه اکسیژن ساز وجود دارد و پزشکان هم در موارد مختلف اکسیژن‌تراپی را به بیماران خود توصیه می‌کنند. به طور معمول ریه‌های شما اکسیژن هوا را جذب می‌کند و آن را به جریان خون منتقل می‌کنند. اگر اخیرا برای ارزیابی میزان اکسیژن خون‌تان آزمایش خون یا پالس اکسی‌متری انجام داده‌اید و مشخص شده است که سطح اکسیژن خون‌تان کم است؛ ممکن پزشک شما اکسیژن درمانی کوتاه‌مدت یا بلندمدت را به شما توصیه کند.

احتمالا تا اینجای مطلب به این فکر کرده‌اید که دستگاه اکسیژن ساز چه کاربردی دارد؟ در شرایط حاد معمولا نیاز به اکسیژن درمانی کوتاه مدت است. این شرایط معمولا در مدت زمان کوتاهی خود را نشان می‌دهند. با این حال، برخی بیماری‌های تنفسی یا مزمن به مکمل‌های اکسیژنی طولانی‌مدت نیاز دارند.

در شرایط حاد به دستگاه اکسیژن ساز نیاز است

در زیر به چند نمونه از شرایط حادی که در آن نیاز به اکسیژن ساز است، اشاره می‌کنیم:

  • آسم: در این بیماری مجاری تنفسی ملتهب شده و شروع به تولید مخاط بیش از حد می‌کند و در نتیجه تنفس مشکل می‌شود. داروهای متعددی وجود دارد که می‌تواند آسم را درمان و کنترل کند؛ اما یک دستگاه اکسیژن ساز می‌تواند هنگامی که بیمار دچار حمله شده، سطح بالایی از اکسیژن را در خون او پمپاژ کند.
  • ذات‌الریه: ذات‌الریه یک بیماری عفونی است که در آن هر دو کیسه هوای ریه‌ها ملتهب شده و در بسیاری از موارد با مایع پر می‌شود. اکسیژن درمانی برای بیماران ذات‌الریه‌ای زیادی تجویز شده و نتایج خوبی را نیز به دست داده است.
  • سندرم دیسترس تنفسی یا RDS: این بیماری نوعی اختلال تنفسی است که بیشتر نوزادان (به ویژه کودکانی که بیشتر از شش هفته زودتر از زایمان متولد شده‌اند) دچار آن می‌شوند. نوزادان مبتلا به RDS به اندازه کافی سورفاکتانت (مایع پوششی ریه) تولید نمی‌کنند و ریه‌های آن‌ها از بین می‌رود و تنفس را برایشان سخت‌تر می‌کند. اکسیژن‌ترابی با دستگاه اکسیژن ساز به پمپاژ اکسیژن در جریان خون و ریه نوزادان کمک می‌کند تا عوارض بعدی را کاهش دهد.

به علاوه موارد بالا، در برخی موارد پس از جراحی، ممکن است بیمار برای مدت کوتاهی به اکسیژن نیاز داشته باشد.

برخی بیماری‌های مزمن به اکسیژن درمانی نیاز دارند

در زیر به بعضی از بیماری‌های مزمنی که به اکسیژن درمانی نیاز دارند، اشاره خواهیم کرد:

  • بیماری انسداد ریوی مزمن یا COPD: افراد زیادی مبتلا شده‌اند؛ اما یک دستگاه اکسیژن ساز می‌تواند درمانی موثر برای آن باشد. فردی که به COPD مبتلاست آسیب مزمن ریوی دارد که جذب اکسیژن کافی برای ریه‌ها را با مشکل مواجه می‌کند. در نتیجه تنفس با مشکل مواجه می‌شود و اکسیژن درمانی با اکسیژن ساز می‌تواند درمان خوبی برای آن باشد.
  • فیبروز سیستیک: این بیماری نادر و ارثی سلول‌های بدن که مسئول تولید مخاط، عرق و آب گوارشی هستند را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مایعات بدن تغییر می‌کنند و در نتیجه محلول چسبنده و ضخیم‌تری تولید می‌شود که مجاری و لوله‌های بدن فرد آلوده را مسدود می‌کند.
  • وقفه تنفسی خواب: اختلال تنفسی خواب نوعی اختلال است که باعث توقف تنفس فرد به طور پراکنده در زمان خواب شود. معمولا درمان این بیماری فشار پیوندی مثبت پیوسته یا CPAP، کاهش وزن و ورزس فیزیکی است. ممکن است برخی بیماران مبتلا به وقفه تنفسی به اکسیژن درمانی نیز نیاز داشته باشند.

دستگاه اکسیژن چگونه کار می‌کند؟

دستگاه اکسیژن ساز چیست و چگونه کار می‌کند؟

فرض کنید دستگاه اکسیژن ساز یک دستگاه تهویه هوا است؛ هوا را می‌گیرد، آن را تغییر می‌دهد و به شکل دیگری تحویل می‌دهد. اکسیژن ساز هوا را می‌گیرد و آن را برای استفاده از افرادی که به دلیل کمبود اکسیژن خونشان به اکسیژن پزشکی نیاز دارند، تصفیه می‌کند.

دستگاه اکسیژن ساز این‌گونه کار می‌کند:

  • فشرده‌سازی هوا به عنوان مکانیزم خنک‌کننده مانع از گرم شدن بیش از حد اکسیژن ساز می‌شود.
  • گرفتن هوا از اطراف
  • استفاده از رابط کاربری برای تنظیم شرایط تحویل اکسیژن
  • حذف نیتروژن از هوا به وسیله تخت‌های غربال و فیلتر
  • رساندن اکسیژن خالص از طریق ماسک یا کانول بینی به بیمار

در گذشته بیمارانی که به اکسیژن درمانی نیاز داشتند عمدتا از مخازن اکسیژن تحت فشار استفاده می‌کردند. درست است که این مخازن کارآمد هستند؛ اما به دلیل اینکه تامین‌کنندگان مجبورند مرتبا به بیمار مراجعه کنند و مخزن اکسیژن آن‌ها را دوباره پر کنند، کم‌بازده هستند.

نوشته دستگاه اکسیژن ساز چیست و چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.