در آینده ای نزدیک پیش بینی های هواشناسی غیر قابل اعتماد، ممکن است منسوخ شوند. در واقع به لطف ماهواره آیولوس، ماهواره هواشناسی بریتانیا که از لیزر برای سنجش باد بهره می برد، می توان در آینده ای نزدیک، انتظار پیش بینی های هواشناسی بسیار دقیق تری را داشت.

ماهواره آیولوس (Aeolus) با روش هایی جدید از جو کره زمین با ابزارهای علمی خود نقشه برداری خواهد کرد. به گفته دکتر رالف کوردی، رئیس بخش مشاهدات زمینی ایرباس: “این (ماهواره آیولوس) برای نخستین بار، به طور مستقیم و به طور مداوم، بادهای کره زمین را اندازه گیری خواهد کرد.”

دکتر کوردی می گوید، ماهواره آیولوس توانایی مدل سازی دقیق الگوهای بادی چهار روز آینده را خواهد داشت. در بریتانیا، جاری شدن سیل اغلب زمانی رخ می دهد که طوفانی از نواحی استوایی به سوی شمال حرکت می کند.

بنابراین زمانی که هوای مرطوبی شروع به بارش می کند، منجر به سیل های ویرانگری می شود، مانند سیل مهیب دسامبر ۲۰۱۵. این سیل قوی منجر به قطعی برق در بیش از ۷۰۰۰ خانه در شمال انگلستان و شکست پل ها و مسدود شدن راه های جاده ای و خطوط راه آهن شد.

این ماهواره پالس های لیزر قدرتمند و کوتاهی را داخل جو کره زمین شلیک می کند. به این ترتیب، نور مولکول های هوا، گرد و غبار و آب، دوباره در تلسکوپ بازتاب پیدا می کنند. داده های ماهواره آیولوس برای اندازه گیری سرعت و جهت باد در ارتفاع های مختلف مورد استفاده قرار خواهد گرفت. ماموریت ماهواره آیولوس سه سال به طول خواهد انجامید که در طی آن، این ماهواره ۱۷,۵۰۰ مدار زمین را دور خواهد زد. به گفته دانشمندان، ماهواره آیولوس قادر است تنها در عرض یک هفته، داده هایی از بادهای جوی معادل تمامی داده های پیشین را جمع آوری کند.

پرفسور جان رمیدیوس، مدیر مرکز ملی رصد زمین بریتانیا می گوید: “هنگامی که تغییرات آب و هوایی را مشاهده می کنیم، ممکن است متوجه نشوبم، تمام الگوی گردش (آب و هوایی) ما ممکن است تغییر کند. بنابراین، ما با مشاهده الگوهای گردش آب و هوایی سطح جهان، قادر خواهیم بود نحوه این تغییرات (آب وهوایی) را رصد کنیم.”

ماهواره آیولوس تقریبا در مرحله پایانی آزمایش خود قرار دارد و آماده پرتاب و شروع ماموریت خود تا پایان سال ۲۰۱۷ است.

.

منبع: newshub

 

نوشته ماهواره آیولوس، نخستین ماهواره هواشناسی جهان، آماده برای آغاز ماموریت است اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ناسا برای فرستادن فضانوردان به ایستگاه فضایی بین المللی و یا کره ماه، انتخاب دیگری جز فضاپیمای سایوز روسکاسموس (آژانس فضایی روسیه) نخواهد داشت، حداقل این روند تا سال ۲۰۱۹ ادامه خواهد داشت.

روز سه شنبه، ناسا در این رابطه درخواستی از یک شرکت خصوصی دریافت کرده بود. به هر حال ناسا، انعقاد قرارداد با شرکت های خصوصی که رقابت چندانی با ناسا ندارند را هم در دستور کار خود دارد. شرکت مورد بحث، روابطی را با دولت روسیه دارد که به نحوی می تواند نقش واسطه را بین فضانوردان آمریکا و فضاپیمای سایوز روسیه برقرار کند. به خصوص اینکه، شرکت بوئینگ اواخر سال ۲۰۱۶ نزدیک به امضای تفاهم نامه ای با شرکت هوا فضایی روسی به نام انرجیا بود.

به نوشته وب سایت رسمی ناسا: “در حال حاضر، تنها فضاپیمای روسیه فضانوردان را به ایستگاه فضایی بین المللی می برد.”

به نقل از اداره خدمات عمومی آمریکا، این خدمات شامل رساندن یک فضانورد در پاییز سال جاری (به ایستگاه فضایی بین المللی) و فضانوردی دیگر در بهار سال ۲۰۱۸خواهد بود.

به نقل از وب سایت ناسا، کپسول فضایی سایوز دارای موشکی است که امکان فرستادن فضانوردان ژاپنی، کانادایی، روسی و آمریکایی را از زمین به فضا تنها در ۹ دقیقه دارد. همچنین این فضانوردان در عرض شش ساعت به ایستگاه بین المللی فضایی خواهند رسید.

کپسول فضایی استارت لاینز شرکت بوئینگ، پروازهای سرنشین دار خود را تا دسامبر سال ۲۰۱۸ به تعویق انداخته است و شرکت ایلان ماسک، اسپیس ایکس هم به دلیل بروز سانحه ای برای یکی از موشک های خود در ماه سپتامبر نخستین ماموریت خود به ایستگاه فضایی بین المللی را به تعویق انداخت.

به این ترتیب، سازمان فضایی ایالات متحده آمریکا، ناسا به وابستگی خود به روسیه (منبع خشم نمایندگان کنگره آمریکا!) ادامه می دهد. به هر حال به نظر نمی رسد که مناقشات سیاسی جایی بین روابط غیر سیاسی (حداقل در فضا) داشته باشد.

دولت واشینگتن تلاش های زیادی از جمله بودجه های سنگینی برای تغییر این رویه (اتکا به روسیه) انجام داده است. بر اساس داده های ناسا، هزینه حمل هر فضانورد به وسیله فضاپیمای سایوز از سال ۲۰۰۶ تاکنون، از ۲۵ میلیون دلار به ۸۱ میلیون دلار رسیده است.

.

منبع: spacedaily

 

 

نوشته ناسا تا سال ۲۰۱۹ از فضاپیمای سایوز استفاده خواهد کرد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

کاوشگر ژاپنی آکاتسوکی موفق به مشاهده یک موج گرانش گرانشی عظیم در اتمسفر زهره (ونوس) شده است. این نخستین باری نیست که چنین موج گرانشی در دومین سیاره منظومه شمسی مشاهده می شود؛ اما این بزرگترین موج گرانشی ثبت شده تاکنون است.

شواهد جدید از این کشش گرانشی ۱۰ هزار کیلومتری حکایت دارند، اتمسفر سیاره زهره پویاتر از چیزی است که دانشمندان پیش از این تصور می کردند.

چنین امواج گرانشی در اتمسفر زمین هم وجود دارد که منجر به تلاطم های عظیم آب و هوایی می شوند. دانشمندان پیش از این هم امواج گرانشی اتمسفر سیاره زهره را مشاهده کرده بودند. ماموریت ونوس اکسپرس اسا (آژانس فضایی اروپا) پیش از پایان ماموریت خود در سال ۲۰۱۴، بارها قادر به رصد این امواج بوده است.

کاوشگر آکاتسوکی، امواج گرانشی فوق را ۷ دسامبر ۲۰۱۵ زمانی که به سیاره زهره رسید، مشاهده کرده بود؛ اما آکاتسوکی با توجه به از دست دادن موقعیت مداری خود در ۷ دسامبر ۲۰۱۵، از نقطه رصد این امواج خارج شد.

این کاوشگر با بازگشت به موقعیت مداری سابق خود در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۶ قادر به مشاهده مجدد ساختارهای روشن امواج گرانشی اتمسفر سیاره زهره شد. بر اساس داده های کاوشگر ژاپنی، این موج گرانشی عظیم از قطب شمال ونوس تا قطب جنوب این سیاره امتداد دارد.

این ساختار روشن برای چهار روز پیاپی در اتمسفر به شدت داغ و متراکم ونوس در حدود ۶۵ کیلومتری بالای سطح این سیاره قابل مشاهده بود. گفته می شود، این ساختارهای روشن حتی در مقابل بادهای سریع سیاره زهره که سرعت شان گاه به ۳۵۹ کیلومتر در ساعت هم رسد، مقاوم بوده است.

نویسندگان این مطالعه بر این باورند که ساختارهای روشن ناشی از موج گرانشی است که در لایه تحتانی اتمسفر سیاره ایجاد شده اند؛ اما اکنون مشخص نیست دقیقا این امواج چگونه در لایه های فوقانی اتمسفر سیاره پراکنده شده اند.

در واقع این امواج پس از تنها چهار روز به همان سرعتی که نمایان شده بودند، ناپدید شدند. این مورد با توجه به دوره چرخشی ۲۴۳ روزه سیاره زهره، معمایی است که دانشمندان هنوز قادر به توضیح دادن آن نشده اند. این موج گرانش عظیم ممکن است به این معنی باشد که شرایط جوی نزدیک به سطح سیاره نسبت به چیزی که پیش بینی می شد، متغیرتر باشد.

.

منبع: theverge

نوشته کاوشگر ژاپنی آکاتسوکی موفق به مشاهده امواج گرانشی عظیم اتمسفر سیاره زهره شد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

مطالعه ای جدید، استدلال می کند، سیاره فرضی نهم احتمالا از مدار گرانش منظومه خورشیدی دیگری خارج شده و سپس تحت تاثیر گازهای بین کهکشانی ناشی از گرانش خورشید ما قرار گرفته است.

از زمانی که دانشمندان شواهدی مبنی بر وجود سیاره نهم منظومه شمسی را مطرح کرده اند، ستاره شناسان به دنبال شواهد قطعی از وجود این سیاره بوده اند؛ اما اگر این سیاره وجود داشته باشد، احتمالا باید خیلی دور باشد. البته با وجود شواهد غیر مستقیم فعلی امکان اثبات چنین موضوعی وجود ندارد.

مطالعه اخیر نشان می دهد، این سیاره مرموز اگر وجود داشته باشد، در بیرونی ترین بخش (لبه) منظومه شمسی واقع است و ممکن است سیاره ای سرگردان باشد که در مدار گرانشی خورشید به دام افتاده است.

احتمال وجود سیاره نهم منظومه شمسی در ژانویه ۲۰۱۶ برای نخستین بار توسط اخترفیزیکدانان کنستانتین باتیگین و مایکل براون در مؤسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) پیشنهاد شد. این محققان متوجه برخی ناهنجاری های گرانشی در خارج از منظومه شمسی شده بودند که می توانسته ناشی از سیاره ای عظیم باشد که فراتر از نقطه مشاهده ماست و فاصله ای حدود ۲۰ برابر دورتر از نپتون به خورشید داشته باشد.

این مطالعه هفته گذشته در ۲۲۹ امین اجلاسیه انجمن نجوم آمریکا در انگور، تگزاس ارائه شد.  محققان پس از ۱۵۶ شبیه سازی کامپیوتری از سیارات سرگردان فرضی در مدار گرانشی منظومه شمسی ما، به این نتیجه رسیدند که سیاره نهم منظومه شمسی، سیاره سرگردانی بوده که به دام مدار گرانشی خورشید افتاده است. جیمز وسپر از دانشگاه ایالتی نیومکزیکو، چنین استدلالی را بسیار قابل قبول می داند.

به گفته جاشوا پیپر، استاد فیزیک و فیزیک نجومی از دانشگاه لی های، پنیسلوانیا که در این مطالعه مشارکت نداشته: “یک سیاره سرگردان، شی کیهانی است که به دور حلقه یک ستاره شکل می گیرد، چیزی مشابه سیارات واقع در منظومه شمسی ما. با این حال، اگر این سیاره در دوران اولیه شکل گیری خود، پیش از قرار گرفتن در سیستم خورشیدی خود، گذر نزدیکی از سیاره ای عظیم و حجیم داشته باشد، می تواند از منظومه خورشیدی خود خارج شود و در فضای بین ستاره ای کهکشان راه شیری در میان ستارگان سرگردان قرار گیرد. “

در شبیه سازی های انجام شده در این مطالعه، سیاره نهم در ۶۰ درصد موارد از تاثیر نیروهای گرانشی وارده خارج شد ( تبدیل به سیاره ای سرگردان شد)؛ اما در ۴۰ درصد موارد به دام نیروی گرانشی خورشید افتاد.

این مورد به توضیح فاصله فرضی سیاره نهم منظومه شمسی ما کمک بسیاری کرد. مایکل اسموتکو استاد اختر فیزیک از دانشگاه نورث وسترن که در این مطالعه مشارکت نداشته، می گوید: “تصور کنید خورشید به اندازه یک پرتقال و یا یک سیب باشد. در همین حال تصور کنید، سیارات چیزی شبیه مگس های میوه در اطراف خورشید هستند. در این مقیاس (فرضی) نزدیک ترین ستاره به خورشید، ستاره پروکسیما قنطورس، ستاره ای حدودا سیب شکل در فاصله ۲۲۵۳ کیلومتر دورتر (تقریبا فاصله بین شیکاگو به توسان) است. اکنون تصور کنید، شانس یک مگس میوه در شیکاگو برای رسیدن به فاصله ای اینچنینی و یافتن سیبی در توسان چقدر است؟ چنین امکانی وجود دارد؛ اما بسیار بعید است.”

به این ترتیب، واضح است، اسموتکو  نظریه تشکیل سیاره نهم در منظومه شمسی را ترجیح می دهد.

اسموتکو توضیح می دهد: “سیارات کلاسیک، عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل و همه دیگر سیارات (منظومه شمسی) به راحتی قابل مشاهده با چشم غیر مسلح هستند و هزاران و هزاران سال است که توسط بشر شناخته شده اند. این اجرام کیهانی موقعیت خود را در آسمان شب با توجه به ستارگان پس زمینه (به نحوی که گویی هیچ تغییری روی نداده) تغییر می دهند. در واقع، نام سیاره –در انگلیسی پلانت- از کلمه (اَستِر پِلانِتِس در زبان یونان باستان) به معنی سرگردان برگرفته شده است. “

پس از اختراع تلسکوپ در اوایل قرن هفدهم، از مرموز بودن سیارات کاسته شد و به شروع دوره ای جدید در کاوش های دوره انقلاب علمی کمک کرد. در سال های ۱۶۰۹-۱۶۱۰، گالیلئو گالیله، با استفاده از تلسکوپ، اهله زهره را مورد بررسی قرار داد و از لحاظ علمی اثبات کرد که سیارات منظومه شمسی به دور خورشید گردش می کند، تا تغییر اساسی در نگرش انسان به جهان پدیدار شود.

پیپر می گوید:” اکتشافات سیارات بعدی، به بشریت، گستردگی جهان و اینکه چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد را نشان داد؛ اما این کشفیات عموما جهان بینی بشریت را همچون کشفیات کوپرنیک و گالیله (از موقعیت زمین ما در منظومه شمسی) و یا انیشتین (ادراک ما از فضا و زمان) را تغییر ندادند. “

مطالعه سیارات همچنان تصورات ما از منظومه شمسی و نقش ما در آن را به چالش می کشد. حتی تغییر دسته بندی پلوتون از یک سیاره به یک سیاره کوتوله در سال ۲۰۰۶، دانشمندان و عموم مردم را مجبور به تجدید نظر در مورد ماهیت سیارات کرد.

پیپر می گوید: “اگر سیاره نهم منظومه شمسی واقعا وجود داشته باشد و تایید و مشاهده شود، به احتمال زیاد به ما نشان می دهد، روند شکل گیری سیارات، خشن تر و پر هرج و مرج تر از چیزی بوده که پیش از این تصور می کردیم. شاید این (اثبات وجود سیاره نهم منظومه شمسی) به ما نشان دهد، هنوز هم فضای بسیاری برای اکتشافات جدید وجود دارد.”

.

منبع: csmonitor

نوشته آیا سیاره نهم منظومه شمسی ، سیاره ای سرگردان است؟ آیا چنین سیاره ای وجود دارد؟ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.