کشف دوقلوهای آسمانی NGC 800 و NGC 799 با فاصله ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین

وقتی که در عالم آسمان سفر می کنیم چیزهای زیادی وجود دارد که می توانیم با آن به شناخت بیشتری از آسمان برسیم. مثلا کهکشان ها یکی از عمده چیزهایی هستند که همیشه نظر من را به خود جلب می کنند. حالا هرچه فاصله این کهکشان ها از ما دور تر باشد، هیجان شناختن آن برایم بیشتر می شود آیا برای شما هم اینگونه اند؟

امروز در میان کشفیات کاوشگران به دو تا کهکشان برخورد کردم که نظرم را به خود جلب کردند. اگر من می خواستم این دو را نام گذاری کنم اسم آن ها را دوقلو های آسمانی می گذاشتم.

یکی از این کهکشان ها NGC 799 نام دارد که در فاصله ای بالغ بر ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. اما دیگری NGC 800 نام دارد و این کهکشان هم در فاصله ای حدود ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.

این دو برادر دوقلو را کهکشان های مارپیچی می نامند که دارای پیچ و قوس های خاصی هستند. اما NGC 799 دارای پیچ های جذاب تری است و سطوح هموار تری دارد.

 NGC 799

کاوشگران می گویند که این دو کهشکان در ارتباط گرانشی با هم بوده اند و این ارتباط بالغ بر میلیون ها سال بوده است. این خیلی جالب است که همین ارتباط ها موجب افزایش عمر آن ها شده و موجب شده کماکان در هستی نقش بازی کنند.

البته فاصله بین این دو کهکشان دقیق مشخص نیست و هنوز چیزی در این باره توسط محققان منتشر نشده است اما به نظر می رسد، شباهت هایی که بین این دو کهکشان زیبا وجود دارد، نشان از ماهیت های مشابه آن ها داشته باشد.

به تصاویر این کهکشان ها نگاه کنید. نوارهای مرزی و داخلی آن ها بسیار جذاب است. کهکشانی که در ابتدا مشاهده می کنید که وضوح بیشتری دارد همان NGC 799 است و دیگری NGC 800 می باشد.

نظر شما در مورد کهکشان ها چیست؟ آیا این غول های جذاب آسمانی برای شما موضوعی هیجان انگیز هستند؟ تا کنون در مورد کدام کهکشان ها چیزهای جالبی خوانده اید؟ نظر خود را با گویا آی تی در میان بگذارید و برای اطلاع علاقمندان این مطلب را روی شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید.

امکان وجود حیات فرازمینی در سیاره ای مشابه زمین خارج از منظومه شمسی

در سال های اخیر تشنگی محققان و علاقمندان به فضا به یافتن حیات فرازمینی بیشتر و بیشتر شده است. کشفی که اخیرا صورت گرفته می تواند این تشنگی را کمی برطرف کند چرا که در شرح و بسط آخرین مشاهدات یک تیم از محققان، این چنین آمده که ممکن است یک سیاره تازه کشف شده توسط آن ها میزبان حیات فرازمینی باشد. باهم ماحصل این تحقیقات را از پنجره گویا آی تی بررسی می کنیم.

محققان رصد خانه نجومی ملی ژاپن (NAOJI) در دانشگاه توکیو و مرکز زیست شناسی نجوم  موفق به کشف یک خصوصیت بسیار مهم از سیاره ای فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) که احتمالا مشابه زمین نیز می باشد شده اند.

تیم محققان از ابزار MuSCAT که بر روی تلسکوپ ۱۸۸ سانتی متری رصد خانه فیزیک نجومی اوکایاما نصب شده است برای بررسی این سیاره فراخورشیدی که K2-3d نام دارد و توسط فضا پیمای کپلر ناسا در سال ۲۰۱۵ کشف شده است استفاده کرده اند.

کشف حیات فرازمینی

این سیاره تقریبا ۱۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد و اندازه ای ۱٫۵ برابر زمین دارد و ستاره منظومه اش را در ۴۵ روز دور می زند. به این دلیل که احتمال دارد K2-3d حامل حیات فرازمینی باشد برای دانشمندان بسیار حائز اهمیت است. محاسبات اینگونه نشان می دهند که دمای ستاره ی منظومه آن و نزدیکی سیاره به مدار ستاره ای که به دور آن می چرخد به آن آب و هوای گرمی مشابه با زمین و امکان وجود آب مایع در سطح اش را می دهد.

طی فرآیند ترانزیت، یک سیاره از جلو ستاره مادر اش رد شده و بخشی از نوری که ساتع می کند را می پوشاند در نتیجه از روشنایی آن ستاره کاسته خواهد شد.

اگر دانشمندان این ترانزیت را با استفاده از تلسکوپ های آینده نظیر تلسکوپ سی متری بررسی و مطالعه کنند، قادر خواهند بود اتمسفر K2-3d را برای یافتن نشانه های از مولکول های تشکیل دهنده حیات نظیر اکسیژن بررسی کنند.

برای انجام این تحقیقات محققان می بایست زمان دقیق چرخیدن مداری  K2-3d را تعیین و در نتیجه هنگام روی دادن ترانزیت در آینده بتوانند به دقت آن را مورد بررسی قرار دهند. در حالی که انجام این کار در گذشته بسیار دشوار بوده است ولی اکنون دانشمندان توانستند زمان چرخش مداری سیاره را با دقت ۱۸ ثانیه ای محاسبه کنند. این موفقیت قدمی بزرگ در بررسی و مطالعه بر روی سیاره فرا خورشیدی و در نتیجه جستجو برای حیات فرازمینی می باشد.

در آینده این تیم تحقیقاتی از تلسکوپ های نسل جدید برای اندازه گیری مقدار کاهش درخشندگی نور ستاره هنگام ترانزیت و نحوه تغییر آن با طول موج استفاده خواهند کرد که نهایتا منجر به کسب اطلاعات بیشتر از اتمسفر سیاره فراخورشیدی خواهد شد.

تیم تحقیقاتی به بررسی و تحقیق بر روی K2-3d ادامه خواهند داد و از  MuSCAT برای تحقیقات مشابه در جستجوی شان برای حیات فرازمینی استفاده خواهند کرد.

منبع: astronomy.com

وقتی دایره ای ترین شی جهان هستی با وضعیت جدید روبرو می شود

در آخرین اخباری که از آسمان به دستمان رسیده متوجه شدیم که کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ وضعیتی جدید به خود گرفته است که این موضوع مورد بحث محققان قرار گرفته است. کسانی که با کپلر آشنا هستند می دانند که این ستاره دور با ستاره منظومه ما بسیار متفاوت است.

کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳، ستاره ایست که در فاصله ۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است و لقب دایره ای ترین شئ طبیعی در جهان که تا کنون کشف شده است را یدک می کشد.

 کپلر 11145123

ستاره ها و سیاره ها عموما به دلیل دوران ناشی از فشار سانتریفیوژی، در میانه صاف تر هستند به همین دلیل کشف این ستاره جالب است.

کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ کره ای کاملا کروی نیست اما نسبت به دیگر ستاره ها و سیارات بیشتر ساختار کروی دارد.  این ستاره در مدار خطی استوا تنها ۴ مایل نسبت به دو قطب اش بزرگتر است در حالی که این رقم برای زمین ۱۳ مایل و برای خورشید ۶ مایل می باشد.

منجمان با استفاده از ابزار های واقع در رصد خانه فضای کپلر و با استفاده از تکنیکی نوین در تعیین سایز با دقتی مثال زدنی این کشفیات را به عمل آورده اند.

لاورنت گیزون از انستیتو  تحقیقات منظومه شمسی ماکس پلانک آلمان و نویسنده اصلی این تحقیقات گفته است که آن ها برنامه دارند تا از این روش جدید برای رصد دیگر ستارگان نیز استفاده کنند.

گیزون در مصاحبه ای با USA Today اعلام کرد که “یک رشته تئوریک در فیزیک نجومی هم اینک قابل رصد شده است”

این تحقیق و مطالعه در Science Advances در روز چهارشنبه به انتشار رسیده است.

منبع: astronomy.com

آسمان شب ۱۶ نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

خیلی از ماها به یاد داریم که شهاب باران های هیجان انگیز لئونید در میان سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ چه طوفانی به پا می کرد. وقتی که این اتفاق رخ می داد همه چشم ها هر چند پر خواب بودند منتظر می شدند که این رویداد شروع شود تا نظاره گر آن و شگفتی هایش باشند. به راستی که زیباترین آتش بازی ها در آسمان شب رخ می داد. این رویداد همیشه در اواسط نوامبر رخ می داد به طوری که هنگام نمایش این  پدیده نجومی هرکس می بایست آب در دستش را بر زمین می گذاشت و به تماشای آن می نشست. در آن زمان سیلی از ذرات خاکی توسط ستاره دنباله دار در منشا این بارش یعنی Comet 55P/Tempel-Tuttle پراکنده می شدند و آسمان صبحگاه را نورانی می کردند و هرکس که در حال تماشا بود به تمجید آن می پرداخت.

آسمان شب 16 نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

اما اخیرا بارش های لئونید بسیار معمولی تر شده اند و در اوج خودشان نهایتا ۱۰ تا ۱۵ شهاب را شامل می شوند. اما امسال حتی این میزان اندک از ستاره گان دنباله دار هم در اوج بارش به سختی دیده خواهند شد، بارش امسال که در ساعت ۱۱ به وقت جهانی در ۱۷ نوامبر به اوج خود می رسد و دقیقا ۳ روز پس از سوپرماه اتفاق خواهد افتاد. پیش بینی شده دیسک کلفت و برجسته ی ماه که درست در زیر برج جوزا قرار گرفته است به احتمال زیاد تمام درخشش لئونید ها را از بین خواهد برد.

علاوه بر این، با این وجود که متخصصان در این زمینه درخشش بهتر و یا حتی فروان شهاب ها را هنگامی که زمین از نواری غلیظ از ذرات پراکنده شده توسط دنباله ستاره دنباله دار  عبور می کند، را پیشبینی می کنند اما امسال حتی وقوع این مسئله هم به دور از انتظار است. ( در واقع، بر اساس گفته های سازمان بین المللی شهابی، احتمالا باید تا سال ۲۰۹۹ برای دیدن شکوه شهاب های لئونید صبر کنیم.)

اما اگر در اواخر ۱۶ ام و یا در ۱۷ ام نوامبر بیرون از خانه هستید و آسمان هم صاف است بد نیست که نگاهی به آسمان بیاندازید. بارش شهابی شعاعی است، و در نزدیکی صورت فلکی داسی شکل در بالای لئو ی شیر، قرار خواهد گرفت و در مناطق شمال شرقی بین ساعات ۱۱ شب تا نیمه شب ظهور خواهد کرد، درست زمانی که ماه به خوبی در آسمان جای خوش کرده است.

آسمان شب 16 نوامبر، میزبان رویداد شهاب باران Leonid

جهت تماشا هم جایی که آسمان تاریک تر باشد شکوه شهاب سنگ ها بیشتر به چشم می اید. قطعا انتخاب مکانی که ماه توسط ساختمانی و یا درختی پوشیده شده باشد در امر دیدن بارش کمک شایانی خواهد کرد.

به جهت حرکت شهاب ها دقت کنید، تنها آن دسته ای که در حال دور شدن از صورت فلکی لئو هستند، لئونید اند. این شهاب ها نسبتا پر سرعت هستند و با سرعت ۷۱ کیلومتر بر ثانیه از اتمسفر زمین عبور خواهند کرد.  برخی اوقات شهاب ها از خود گوی های آتشینی بر جای می گذارند که پس از رد شدن آن ها باقی خواهند ماند و مانند ردی شبح وار از خود شهاب برای دقیقه ای در آسمان شب باقی خواهند ماند.

منبع: skyandtelescope

راز اندازه های متفاوت اجرام آسمانی چیست؟

تحقیقات دال بر این است که جهان هایی که شامل برخی اجسام بزرگ و اجسام کوچک بسیار هستند نسبت به جهان های متحد الشکل کشش جاذبه ای را سریع تر برطرف می کنند.

منظومه شمسی ما یک شی بسیار غول پیکر  دارد که خورشید است و تعداد زیادی سیاره و سیارک های دیگر نیز در کنار آن نگهداشته است. تحقیقات جدید که در دانشگاه دوک در دورهام، ایالت کارولینا شمالی انجام گرفته است توضیح جدیدی برای تفاوت در ابعاد اجسام آسمانی ارائه کرده است. این علت در سراسر کهکشان پیدا می شود و سلسله مراتب (hierarchy) نام دارد.

آدریان بجان از دانشگاه دوک گفته است که”از سال های ۱۷۰۰ تا به کنون دانشمندان از این موضوع که جاذبه باعث بزرگتر شدن اجسام موجود در فضا می شود با خبر بوده اند اما پدیده رشد سیارات و دیگر اجسام برای روند سلسله مراتبی آن ها توجیح کافی ندارد. البته بنده بسیار تعجب می کنم که این موضوع تا کنون مورد توجه قرار نگرفته است.”

Why celestial bodies come in different sizes

تخصص آقای بجان در رشته ترمودینامیک است و هم چنین او نویسنده کتاب Constructal Law است که در این کتاب ادعا شده است که سیستم های طبیعی برای تولید شارش تکامل پیدا می کنند.  او تا کنون قانون تکامل را به جهت توجیه شکل دانه های برف، آبگیر رودخانه ها، شش ها و حتی هواپیما ها به کار برده است، هنگام گفتگو با یکی از دانشجویان کارشناسی او به فکر اینکه قانون Constructal چگونه خود را در کیهان نمایان می کند افتاد.

او گفته ” این اولین قدم من در علوم سیاره ایست”.

بجان و دانشجویش، راسل واگ استاف کارشان را با محاسبه کشش ناشی از جذب مغناطیسی بین اجسامی با اندازه مشابه که به صورت منظم در فضا پراکنده شده اند آغاز کردند. آن ها به این موضوع پی بردند که  اگر اجسام به صورت اجسام بزرگ و تعدادی جسم کوچک با هم در آمیزند، با سرعت بیشتری کشش جاذبه ای شان را از دست خواهند داد.

بجان همچنین گفت که “کشفی که ما کردیم این بوده است که پدیده  سلسله مرتبی از همان ابتدا به خودی خود تشکیل می شود”  او همچنین اضافه کرد که به هم خوردن تعلیق متحد الشکل اجسام آسمانی به اجسامی بزرگ و تعداد بیشتری اجسام کوچکتر به این دلیل روی می دهد که این راه سریع ترین راه کاهش و آرام ساختن تنش جاذبه ای است “.

بجان اذعان داشت که، تمایل طبیعی سیستم های فضایی برای تکامل به سمت و سوی تنشی کمتر از عوامل ناشی قانون Constructal  می باشد و می توان آن را در دیگر پدیده های طبیعی نظیر شکسته شدن خاک تحت تاثیر وزش باد خشک  مشاهده نمود.

بجان همچنین گفته است که امیدوار است که ورود و اعمال قانون Constructal در مقیاس کیهانی بتواند دیگر محققان را در بررسی نحوه عملکرد و تاثیر گذاری این قانون در رشته های تحقیقاتی خودشان ترغیب کند.

او گفت ” من هرگز تصور نمی کردم که  در زمینه فیزیک محض و در خصوص اجسام آسمانی حرفی برای گفتن داشته باشم اما اقبال اینگونه بود که فهمیدم من کلیدی برای باز کردن دری جدید دارم. هر چیزی  تکامل دارد و قانون Constructal می تواند در پیش بینی آن کمک کند. برنامه این است که به جستجو ادامه دهیم.”

منبع: astronomy

در روزهای آتی چه بر سر منظومه پرسیوس، آلگول و مریخ خواهد آمد؟

هر چند خیلی سر از آسمان و آنچه در آن می گذرد در نمی آورم اما دوست دارم بدانم هر روزی که در آن سپری می کنم، چه بر سر آسمان و اهل آن می آید. مثلا دیروز جمعه بود و برای این روز ، هر چند دیرتر خبر دار شدم، متوجه شدم که آسمانی پر خبر پشت سر گذاشته ام. اگر شما هم دوست دارید بدانید دیروز جمعه در آسمان چه خبر بوده، و روزهای آتی چه چیزهایی در آسمان رخ خواهد داد می توانید به خواندن همین مطلب اکتفا کنید:

جمعه، ۴ نوامبر

در میانه عصر جمعه یک ستاره تنها در جنوب آسمان خودنمایی کرد  این فلم الحوت که گاها از آن با نام “ستاره تنها” نیز یاد می کنند به صورت فلکی پیسکیس آسترینوس به کهکشان ماهی جنوبی تعلق دارد. این ستاره در  عرض های جغرافیایی نیمه شمالی ، در بهترین شرایط تا ۲۰ درجه از افق اش بالا تر رفت و به خوبی مشاهده شد. حالا فلم الحوت تا چه حد تنهاست؟ نزدیک ترین ستاره که درجه روشنایی ۱ دارد به آن، آشرنر است که مه در انتهای جنوبی اریدانوس رودخانه ای و۴۰ درجه دورتر از آن قرار گرفته است.

رویداد آسمان

شنبه، ۵ نوامبر

ستاره متغیر آلگول که در منظومه پرسیوس قرار دارد در ساعت ۱۱:۳۱ پس از ظهر به وقت جهانی به کمترین حد روشنایی اش می رسد که به درجه روشنایی ۳٫۴ خواهد رسید. اگر در عصر این روز به دنبال این ستاره هستید می توانید صبح هنگام که درجه روشنایی اش سه برابر است (۲٫۱ درجه روشنایی) تماشا کنید. این ستاره  در یک چرخه که هر ۲٫۸۷ روز تکرار می شود از حالت کمترین حد روشنایی به بیشترین حد می رسد. آلگول در کل طول شب قابل مشاهده خواهد بود و تقریبا در ساعت ۱ نیمه شب به وقت محلی به وسط آسمان می رسد.

یکشنبه، ۶ نوامبر

مریخ عصر امروز ۸ درجه پایین تر هلال ماه قرار خواهد گرفت.  این دو کره صبح زود امروز با هم در اتصال بوده اند (هنگامی که ماه به  ۵ درجه شمالی سیاره سرخ، مریخ حرکت کرده است) اما  سپس از آمریکا شمالی هر دوی آن ها زیر افق قرار گرفتند.

رویداد های تمام اجرام آسمانی به یک طرف، و آنچه که در مریخ هم می گذرد به یک طرف! اصلا مریخ انگار زمین دوم است چرا که انتظار داریم روزی، روی آن فرصت زندگی پیش بیاید به همین خاطر تشنه مشاهده رویداد های آن هستیم.

اگر شما هم علاقه شدیدی به پیگیری رویدادهای هر هفته آسمان دارید حتما با ما همراه باشید، و هر روز مجله اینترنتی گویا آی تی را چک کنید. علاوه بر این توصیه اکید من این است که این مطلب را روی پیج شبکه های اجتماعی تان به اشتراک بگذارید چرا که کمتر کسی پیدا می شود که به آسمان بالای سر، و رویدادهایش علاقه نداشته باشد.

منبع: astronomy

آیا منظومه شمسی هم اکنون حامل سیاره ای شبیه زمین است؟

بالاخره متوجه شدیم که Pale Red dot ماموریت اخیر خود را به پایان رساند. در واقع ماموریت Pale Red dot پیدا کردن سیاره ای در حواشی Proxima Centauri بود. اما اهداف این پروژه همچنان توسط گروهی دیگر در حال بررسی است. گروهی جدید که با نام ProjectBlue یا پروژه آبی فعالیت دارند قصد دارند نگاه همگان را به سمت بزرگترین ستاره های این منظومه جلب کننده: این ستاره ها قنطوریس آلفا A و B نام دارند.

هدف چیست این گروه جدید چیست؟ درواقع می توان گفت که هدف این گروه این است که کاری که بقیه در آن شکست خورده اند را به اتمام برسانند و این کار پیدا کردن سیاره ای در آنجا بود اما نه هر سیاره ای. این پروژه دو ساله بر روی پیدا کردن سیاره ای قابل سکونت در یکی از نواحی نزدیک یکی از ستارگان  تمرکز می کند. این پروژه طیف های نوری مرئی را از طریق کانال های سبز و آبی رصد می کند. چیزی که دیده می شود خیلی چشمگیر نیست، شاید در حد یک پیکسل یا بیشتر اما برای اینکه بفهمیم سیاره آبی و قابل سکونت است یا خیر کافیست.

حامل سیاره ای شبیه زمین

موسسه Boldly Go در حال تدارک دیدن پروژه ای است که موسسه SETI و دانشگاه ماساچوست و همچنین سرمایه گزاران و سهام داران دیگری را در این کار دخیل می کند. مدیر عامل انستیتو Boldly Go ، جون مورس  در این باره می گوید: “پروژه آبی خودش را از نیاز به گرفتن تصویر نقطه آبی کمرنگ (Pale Blue Dot image) که کاریست که همه در تحقیقات خارج از سیاره ای به آن روی می آورند مبرا کرده است” .

این برنامه ملزم به ارسال تلسکوپی با روزنه لنز ۱۷٫۷ اینچی (۴۵ سانتی متر) به مدار پایینی زمین است. عملا این تلسکوپ اندازه تلسکوپی خانگی بسیار بسیار پیشرفته است. این تلسکوپ از یک کرونوگراف برای تیره کردن نور ستارگان و هم چنین از لنز های حالت پذیر برای ایجاد ضریب سیگنال به نویز قوی ای استفاده می کند.

مورس می گوید، “قطعا مشاهده سیاری ای کوچک پیرامون ستاره ای مشابه خورشید چالشی دلهره آور است- هاله دور خورشید بسیار کوچک است و همین هم در نوک چیزی که ما قصد بدست آوردنش داریم، قرار دارد.”

اگر پروژه به موفقیت دست یابد، ما سیاره ای را پیدا می کنیم که تا به حال در فیلم های علمی تخیلی آن را دیده ایم. اگر هم موفقیتی حاصل نشد، با این حال هنوز هم تیم اطلاعات ارزشمندی در اختیار دارد تا  از آن برای رسد کردن دیگر سیاره های مشابه خورشید استفاده کند.

نظر شما در مورد حیات فرازمینی بر روی سیاره ای دقیقا شبیه به زمین چیست؟ راستی اگر شما بتوانید چنین سیاره ای را یپدا کنید آیا حاضرید که با صرف مبلغ نا معقولی به دیدار آن بروید و یا حتی از آن برای زندگی استفاده کنید؟ نظر خود را با گویا آی تی در میان بگذارید و با انتشار این مطلب به دیگران در مورد این خبر اطلاع رسانی کنید.

منبع: astronomy

این تصویر فوق‌العاده زیبا، نشانه‌ای از خداست!

 

اوایل این هفته بود که اتفاقی عجیب در آسمان برخی شهر‌های کاستاریکا افتاد و در جریان آن بخشی از ابر‌های آسمان شبیه به یک عروسی دریایی زیبا شدند که حتی رنگ خاصی نیز داشتند. با وجود اینکه اتفاق مذکور نادر است اما غیر طبیعی نیست!

Glowing-Jellyfish-Clouds

Jessie Montealerge در شهر Escazu ویدیویی را از این اتفاق ضبط کرده و آن‌ را نشانه‌ای از خدا خوانده است. در این ویدیو کاملا معلوم است که سایر بخش‌های آسمان حال و هوای عادی خود را دارند اما بخشی از آن به شکل یک عروس دریایی درآمده که رنگ‌های قرمز، بنفش و سبز آن را تشکیل داده است.

دلیل این اتفاق نیز تقریبا با دلیل به وجود آمدن یک رنگین کمان یکسان است و در واقع کریستال‌های یخ و قطرات باران که نور خورشید را از خود عبور می‌دهند باعث ایجاد رنگ‌های مختلف در این ابر شده‌اند و زیبایی خاصی را به آن بخشیده‌اند و چون خورشید نیز پشت آن ابر‌ها قرار دارد، شکل بسیار زیبایی پدید آمده است.

نوشته این تصویر فوق‌العاده زیبا، نشانه‌ای از خداست! اولین بار در -آی‌تی‌رسان پدیدار شد.