خدمات شبکه و پشتیبانی شبکه

امکان وجود حیات فرازمینی در سیاره ای مشابه زمین خارج از منظومه شمسی

آذر ۹, ۱۳۹۵/در آسمان, اجرام آسمانی, حیات فرازمینی, زندگی در فضا, سیاره, سیاره شبیه زمین, علم و دانش, فضا, متفرقه, مقالات, منظومه خورشیدی, منظومه شمسی, نجوم, هوا و فضا /توسط ادمین

در سال های اخیر تشنگی محققان و علاقمندان به فضا به یافتن حیات فرازمینی بیشتر و بیشتر شده است. کشفی که اخیرا صورت گرفته می تواند این تشنگی را کمی برطرف کند چرا که در شرح و بسط آخرین مشاهدات یک تیم از محققان، این چنین آمده که ممکن است یک سیاره تازه کشف شده توسط آن ها میزبان حیات فرازمینی باشد. باهم ماحصل این تحقیقات را از پنجره گویا آی تی بررسی می کنیم.

محققان رصد خانه نجومی ملی ژاپن (NAOJI) در دانشگاه توکیو و مرکز زیست شناسی نجوم موفق به کشف یک خصوصیت بسیار مهم از سیاره ای فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) که احتمالا مشابه زمین نیز می باشد شده اند.

تیم محققان از ابزار MuSCAT که بر روی تلسکوپ ۱۸۸ سانتی متری رصد خانه فیزیک نجومی اوکایاما نصب شده است برای بررسی این سیاره فراخورشیدی که K2-3d نام دارد و توسط فضا پیمای کپلر ناسا در سال ۲۰۱۵ کشف شده است استفاده کرده اند.

کشف حیات فرازمینی

این سیاره تقریبا ۱۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد و اندازه ای ۱٫۵ برابر زمین دارد و ستاره منظومه اش را در ۴۵ روز دور می زند. به این دلیل که احتمال دارد K2-3d حامل حیات فرازمینی باشد برای دانشمندان بسیار حائز اهمیت است. محاسبات اینگونه نشان می دهند که دمای ستاره ی منظومه آن و نزدیکی سیاره به مدار ستاره ای که به دور آن می چرخد به آن آب و هوای گرمی مشابه با زمین و امکان وجود آب مایع در سطح اش را می دهد.

طی فرآیند ترانزیت، یک سیاره از جلو ستاره مادر اش رد شده و بخشی از نوری که ساتع می کند را می پوشاند در نتیجه از روشنایی آن ستاره کاسته خواهد شد.

اگر دانشمندان این ترانزیت را با استفاده از تلسکوپ های آینده نظیر تلسکوپ سی متری بررسی و مطالعه کنند، قادر خواهند بود اتمسفر K2-3d را برای یافتن نشانه های از مولکول های تشکیل دهنده حیات نظیر اکسیژن بررسی کنند.

برای انجام این تحقیقات محققان می بایست زمان دقیق چرخیدن مداری K2-3d را تعیین و در نتیجه هنگام روی دادن ترانزیت در آینده بتوانند به دقت آن را مورد بررسی قرار دهند. در حالی که انجام این کار در گذشته بسیار دشوار بوده است ولی اکنون دانشمندان توانستند زمان چرخش مداری سیاره را با دقت ۱۸ ثانیه ای محاسبه کنند. این موفقیت قدمی بزرگ در بررسی و مطالعه بر روی سیاره فرا خورشیدی و در نتیجه جستجو برای حیات فرازمینی می باشد.

در آینده این تیم تحقیقاتی از تلسکوپ های نسل جدید برای اندازه گیری مقدار کاهش درخشندگی نور ستاره هنگام ترانزیت و نحوه تغییر آن با طول موج استفاده خواهند کرد که نهایتا منجر به کسب اطلاعات بیشتر از اتمسفر سیاره فراخورشیدی خواهد شد.

تیم تحقیقاتی به بررسی و تحقیق بر روی K2-3d ادامه خواهند داد و از MuSCAT برای تحقیقات مشابه در جستجوی شان برای حیات فرازمینی استفاده خواهند کرد.

منبع: astronomy.com

وقتی شی مشکوک در فضا، به صورت زباله فضایی شناسایی می شود

آبان ۲۵, ۱۳۹۵/در اجرام آسمانی, اخبار, اخبار آسمان, اکتشافات فضایی, تحقیقات فضایی, زباله فضایی, شی فضایی, علم و دانش, فضا, متفرقه, نجوم, هوا و فضا, کاووشگران /توسط ادمین

در روزهای اخیر از سوی رسانه های خبری شاهد این بودیم که یک شی فضایی، که البته عجیب و غریب هم هست در فضا رویت شده و محققان و کاوشگران را به دنبال خود کشیده تا بتوانند از چیستی آن سر در بیاورند. راستش را بخواهید. سخت است که تیتر خبری ای که می گوید “شئ ای فضایی” را جذاب نداتست، مخصوصا اگر آن شئ از فضا به زمین برگشته باشد. از طرفی کسی فکر این را هم نمیکرد که این شی، یک زباله فضایی باشد. چرا که بر خلاف آن چه در تیتر ها آورده شده است، افرادی که به دنبال زباله های فضایی هستند می دانند که دنبال چه می گردند.

mysterious-space-debris

ماجرای این شی فضایی عجیب و غریب از سوی BBC به شرح زیر است:

“خبر گزاری های محلی می گویند، یک شئ فلزی فضایی بزرگ از آسمان بر روی یک معدن استخراج سنگ های قیمتی در ماینمر شمالی سقوط کرده است.” گزارش یک سری نکاتی که از زبان افراد محلی گفته شده است را نیز بازگویی می کند: صدایی بزرگ درست قبل از سقوط شی از آسمان شنیده شده است، یک شئ سیلندری شکل از آسمان سقوط کرده و همراه آن تکه هایی که نوشته های چینی بر تن داشتند به زمین افتاد، علاوه بر این خانه ها نیز لزیدند.

تمام شواهد حاکی از یک راز فضایی دارند. البته اگر از علم حرکت اشیائ فضایی چیزی بدانید این موضوع را باور نخواهدید کرد، درست مانند جاناتان مکدوول در مرکز فیزیک نجومی دانشگاه هاورارد.

” این شئ حاصل از مرحله دوم پرتاب موشکل CZ-11 که در ۹ ام ماه نوامبر از چین پرتاپ شده است می باشد. این موشک در مسیر اش از برما ی شمالی گذشته است.”

داستان های این چنینی بسیار هستند. که البته در اکثر مواقع حقیقت پشت پرده به زودی توسط منابع آگاه و متخصص به زودی فاش می شوند از این رو بهتر است زیاد از مسائل این چنینی هیجان زده نشوید!

منبع: astronomy.com

ماه حاصل تصادف زمین و Theia 100 است اما چگونه؟

آبان ۲۲, ۱۳۹۵/در Theia 100, آزمایش های صورت گرفته در ماه, اجرام آسمانی, اخبار, اخبار آسمان, اختر شناسی, تشکیل ماه, روش تشکیل ماه, ساختار ماه, علم و دانش, ماه, ماه آسمان, متفرقه, مقالات, نجوم, هوا و فضا /توسط ادمین

در سنگ های بدست آمده از کره ماه اثرات شیمیایی دیده شده که به محققان اجازه می دهد دری نو بر روی روش ایجاد ماه نظریه ای جدید صادر کنند اما قضیه از چه قرار است؟

آنطور که ژئوشیمیدان های دانشگاه UCLA و همکاران آن ها در این بخش گزارش کرده اند، ماه از ضربه ای مستقیم میان زمین پیشین و یک “جنین سیاره ای” به نام Theia 100 سال قبل از شکل گیری کره زمین شکل گرفته است.

دانشمندان هم اینک از این تصادم فضایی آگاه بوده اند که تقریبا ۴٫۵ بیلیون سال پیش رخ داده است اما بسیاری بر این باور بودند که زمین با Theia ( که تایه تلفظ) می شود با درجه ۴۵ درجه و یا بیشتر برخورد کرده است و در واقع یک لغزش از جانب بسیار قدرتمند بوده است. شواهد جدید امکان وجود برخوردی شاخ به شاخ را بسیار قوت می بخشند.

محققان هفت عدد سنگ که از ماموریت های آپولو ۱۲، ۱۵ و ۱۷ از ماه به زمین آورده شده اند و هم چنین ۶ سنگ آذرین بدست آمده از گدازه های مرکز زمین که پنج عدد از هاوایی و ۱ عدد از آریزونا آورده شده است را بررسی کرده اند.

تشکیل ماه

کلید بازتولید این برخورد عظیم اثری شیمیایی بود که در اتم های اکسیژن سنگ ها دیده شد. ۹۰ درصد از مواد تشکیل دهنده سنگ ها و ۵۰ درصد از وزن شان را اکسیژن تشکیل می دهد. بیش از ۹۹ درصد از اکسیژن های زمین از نوع O-16 هستند و دلیل نام گذاری آن ها هم به دلیل وجود ۸ پروتون و ۸ نوترون در آن هاست. اما در زمین مقدار کمی از ایزوتوپ های سنگین اکسیژن نیز یافت می شود، یعنی O-17 که یک نوترون اضافی دارد و O-18 که دو نوتورن اضافی در ساختار خود دارد. زمین، مریخ و دیگر سیارات منظومه شمسی همگی مقدار O-17 و O-16 مشخص خودشان را دارند که مانند اثر انگشت برای هر سیاره منحصر به فرد است.

در سال ۲۰۱۴ تیمی از دانشمندان آلمانی اعلام کردند که ماه نیز ضریب ایزوتوپ های منحصر به خودش را دارد که با زمین متفاوت است. تحقیقات جدید این ادعا را نقض کرده است.

ادوارد یانگ از دانشگاه UCLA گفته است ” ما تفاوتی میان ایزوتوپ های اکسیژن زمین و ماه ندیده ایم، آن ها غیر قابل قیاس هستند”.

تیم یانگ از تکنولوژی های روز دنیا و تکنیک های جدید برای انجام محاسبات به شدت دقیق و محتاطانه استفاده کردند و با استفاده از طیف سنج جرمی دانشگاه UCLA محاسبات شان را تایید کردند.

طبق گفته یانگ، این حقیقت که اکسیژن موجود در سنگ های زمین و ماه اثرات شیمیایی مشابه ای دارند بسیار بدیهی بود. اگر تایه و زمین به صورت جانبی با یکدیگر برخورد می کردند بیشتر بخش های ماه از تایه تشکیل می شد و زمین و ماه می بایست ایزوتوپ های متفاوت از یکدیگر می داشتند. اما برخورد شاخ به شاخ به احتمال قوی می تواند دلیل تشابهات شیمیایی میان ماه و زمین را توجیه کند.

یانگ همچنین افزود” تایه به زمین و ماه تقسیم شد و به صورت مساوی میان آن دو به پراکنده شد، این قضیه عدم پیدا کردن اثرات شیمیایی متفاوتی از تایه در تقابل میان ماه و زمین را توجیه می کند”

بعد از برخورد چیزی از تایه باقی نماند و اکنون تایه بخش های عظیمی از ماه و زمین را تشکیل می دهد. یانگ گفته است که، در صورت عدم وقوع برخورد تایه رشد می کرد و به یک سیاره کامل تبدیل می شد. یانگ و برخی دیگر از دانشمندان بر این عقیده اند که سیاره تایه اندازه ای مشابه با زمین داشت در حالی که برخی دیگر بر این باور اند که این سیاره کوچک تر از زمین بوده و اندازه ای مشابه با مریخ داشته است.

سوال جالب دیگری که پیش می آید این است که آیا برخورد زمین با تایه آب های احتمالی که در زمین وجود داشته اند را از بین برده است یا خیر؟ یانگ افزود که احتمالا میلیون ها سال پس از تصادم، سنگ های فضایی کوچک که احتمالا برخی از آنان غنی از آب بوده اند با زمین برخورد کرده اند. او همچنین گفت که برخورد سیاره های در حال رشد در آن زمان بسیار شایع بوده است اما با این حال مریخ از برخورد های بزرگ مصون ماند.

نظر شما در این باره چیست؟ آیا تا کنون فکر این را کرده بودید که این همسایه ی همیشگی ما، از چه رویدادی حاصل شده است؟ نظر خود و دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید و با انتشار این مطلب روی شبکه های اجتماعی، به اهالی زمین بگویید که چه اتفاقی برای زمین پیشین افتاده است.

منبع: astronomy

منظومه شمسی در همسایگی یک دنیای یخی عظیم

آبان ۱۲, ۱۳۹۵/در L91‌, TNO‌, آموزش, اجرام آسمانی, اجسام فرانپتونی, اختر شناسان, دانشمندان, ستاره, سدنا, سیاره, سیاره زمین, سیاره یخی, سیارک, سیارک تازه کشف شده FE72, شئ آسمانی, شئ کشف شده, شئ یخی, علم و دانش, متفرقه, مقالات, منظومه شمسی, نقد و بررسی, نهمین سیاره, نپتون, هوا و فضا, واحد نجومی /توسط ادمین

دانشمندان و اخترشناسان به تازگی شئ یخ زده جدیدی را در نزدیکی منظومه شمسی رصد نموده اند که به نظر می رسد بتوان به کمک آن اطلاعاتی درباره نهمین سیاره منظومه مان بدست آورد. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید.

دانشمندان به تازگی خبر کشف یک جهان یخ زده را در حاشیه منظومه شمسی منتشر نموده اند. این شئ که در فاصله ای بسیار دور از ما قرار گرفته است در واقع نهمین سیاره منظومه شمسی خواهد بود که L91 نام گذاری شده است. این سیاره جدید در دسته اجسام آسمانی دور دستی قرار می گیرد که آنها را TNO یا «اجسام فرانپتونی» می نامیم. به این معنا که جایی فراتر از نپتون واقع شده اند.

این سیاره که فاصله بسیار زیادی از خورشید دارد مدت زمانی زیادی را صرف گردش به دوره آن می کند. تاکنون نپتون به عنوان دورترین سیاره منظومه شمسی با فاصله ای معادل ۴٫۵ میلیارد کیلومتر از خورشید شناخته می شد و وجود آن به طور قطعی به عنوان یک سیاره تایید شده است. فاصله نپتون تا خورشید به میزان ۳۰ واحد نجومی است که به معنی آن است که این سیاره در حدود ۳۰ برابر فاصله زمین تا خورشید از مرکز منظومه شمسی فاصله دارد. اینک با کشف این سیاره جدید لقب دورترین سیاره منظومه شمسی به L91‌ اختصاص خواهد یافت.

solar-system

همانطور که حدس می زنید قوس L91‌ از این میزان نیز گسترده تر است و فاصله آن تا خورشید به میزان ۵۰ واحد نجومی اندازه گیری شده است. از آنجا که مدار حرکتی این جرم آسمانی به صورت بیضوی است بیشترین فاصله آن در طول حرکت به دور خورشید در حدود۱۴۳۰ واحد نجومی ارزیابی شده است. فاصله L91‌ در حرکت بر روی مدار بیضوی خود پس از رسیدن به میزان بیشینه مجددا کاهش می یابد.

به وسیله اطلاعات بدست آمده از این سیاره یک چرخش آن به دور خورشید برابر با ۲۰ هزار سال می باشد. این مدت زمان طولانی L91‌ را در رتبه دومین TNO‌ با فاصله زیاد از خوزشید قرار می دهد.

رتبه دورترین TNO‌ در منظومه شمسی متعلق به سیارک تازه کشف شده FE72 است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ رویت شد و فاصله آن از خورشید برابر ۴۲۷۴ واحد نجومی محاسبه شده است.

پیش از کشف L91 رتبه دوم متعلق به سیاره کوچک سدنا با ۹۳۹ واحد نجومی بود که اینک این سیاره به رتبه سوم تنزل مقام می یابد.

در این میان یک نکته اعجاب انگیز و قابل تامل درباره سیاره یخ زده L91 وجود دارد و آن، این است که به نظر می رسد مسیر مداری این سیاره در حال تغییر بوده و این دنیای کوچک در حال جا به جا شدن بین یک پیکره آسمانی با نام ابر اورت و گروه دیگری با نام کمربند کویپر است.

تا کنون در هیچ TNO ای چنین انتقالی مشاهده نشده است و محققان بر این باورند که شاید یکی از اصلی ترین دلایل این انتقال تاثیرات کششی نپتون در طول تاریخ باشد که چنین تاثیری را بر روی سیاره مورد بحث گذاشته است. البته این نظریه نتوانسته همه اخترشناسان را قانع نماید و آنها هنوز در حال تحقیق بر روی این شئ جدید هستند.

کنستانتین باتگین (Konstantin Batygin) دانشمند سیاره‌شناس از موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (کلتک)، که در این یافته نقشی نداشته، در گفتگو با ساینس گفت:

چنین سناریویی نامحتمل نیست، اما من باور دارم که ما نیاز به چنین روندی نداریم.

از آنجایی که باگتین عضو یک تیم پژوهشی بزرگ درباره منظومه شمسی است که عقیده دارند جهان پیرامون ما در منظومه شمسی بسیار گسترده تر از چیزی است که ما قادر به رویت کردن آن هستیم. این گروه بر این باورند که تغییرات پیش روی L91 میتواند از منشا همان اجرام کوچک و بزرگ دیگری باشد که در خارج از دید ما در منظومه شمسی قرار گرفته اند.

icy-world-in-solar-system

بانیستر یکی دیگر از دانشمندانی است که با تیم خود در حال تحقیق در این زمینه می باشد هرچند نتایج تحقیق جدید آنان تاکنون منتشر نشده است اما آنها در حال تحلیل بر روی این موضوع هستند که آیا سیاره ای با جرم تقریبی تعیین شده برای L91 به میزان حدود ۱۰ برابر کره زمین قادر است چنین حرکت ها و جا به جایی های عجیبی را انجام دهد یا خیر؟ که به نظر می رسد پاسخ تیم برای این سوال تا حدودی منفی بوده است.

اما با یافت شدن تعدا بیشتری از این اجرام آسمانی در حاشیه ی منظومه شمسی، کم کم می توان تجزیه و تحلیل قوی تر بر آنچه در دنیای پیرامونمان رخ می دهد انجام دهیم همانطور که یکی از اعضای گروه، مگ شوامب (Meg Schwamb) از رصدخانه‌ی گمینی در هایلو هاوایی در گفتگو با الکساندرا ویتز (Alexandra Witze) در نیچر در این باره گفت:

هر بار که ما یکی دیگر از این اجرام آسمانی را شناسایی می ‌کنیم، در واقع تکه‌ ی دیگری به پازل ما افزوده می‌ شود.

در پایان لازم است اشاره نماییم که تمامی یافته های عنوان شده در این مطلب بر اساس اطلاعات اخیر انجمن نجوم آمریکا برای علوم سیاره ای در پاسادنا، کالیفرنیا است که هفته گذشته تشکیل گردیده است.

منبع SCIENCEALERT

فرضیات جدید دانشمندان درباره تشکیل عناصر گرانبهای زمین چه می گوید؟

مهر ۲۷, ۱۳۹۵/در Siderophile Element, اجرام آسمانی, اخبار, برخورد شهاب سنگ با زمین, سیارک ها, شهاب باران, شهاب سنگ, عناصر سایدروفیل, عناصر گرانبها, متفرقه, معرفی, مقالات, مواد معدنی ارزشمند زمین, نقد و بررسی, هوا و فضا, کره زمین /توسط ادمین

به تازگی یک گروه بین‌ المللی از دانشمندان به سرپرستی موسسه‌ ی تکنولوژی توکیو، با انجام یک شبیه سازی رایانه ای از دوره ۳۰۰ ساله ابتدایی زمین توانسته اند اطلاعات جالب و هیجان انگیزی را درباره کره خاکیمان بدست آورند. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید تا به طور دقیق تر به بررسی کشفیات جدید این دانشمندان بپردازیم.