تنوع شرکت‌ها، مدل‌های ارائه اینترنت و خدمات مختلف آنها در کشور ما باعث شده در انتخاب بهترین اینترنت برای مصرف خانگی دچار سردرگمی شویم. از طرفی هزینه زیاد اینترنت در ایران می‌تواند این انتخاب را سخت‌تر کند. در این مقاله به انواع اینترنت و مزایا و معایب آنها پرداخته شده است.
فقط من اینطوری هستم که تا وقت آزاد پیدا می‌کنم، در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی چرخی می‌زنم تا ببینم دور و برم چه اتفاقاتی می‌افتد یا شما هم این عادت را دارید؟! بر اساس تجربه من، اکثرا سرعت اینترنت به حدی اذیت‌کننده است که خیلی زود دنیای مجازی را ترک می‌کنم و به دنیای واقعی برمی‌گردم تا به بقیه کارهایم برسم. شاید انتظار من از سرعت اینترنت کمی بالاتر رفته ولی برای اینکه برای این سطح از انتظاراتم، جواب خوبی پیدا کنم، رفتم ببینم برای داشتن اینترنت خوب خانگی، چه انتخاب‌هایی دارم. اگر شما هم مثل من انتظار سرعت خوب و لذت‌بخش با هزینه معقول را دارید، پیشنهاد می‌کنم این متن را تا پایان بخوانید و نظر خود را برای ما بنویسید.
تا چند سال پیش انتخابی به جز ADSL نداشتیم ولی الان وضعیت تغییر کرده و می‌توانیم به داشتن اینترنت LTE یا فیبر نوری هم فکر کنیم. با احترام به همه سرویس‌دهنده‌های ADSL، من ترجیح می‌دهم این گزینه را با دلیل مشخص حذف کنم. بیشترین سرعتی که می‌توانیم از اینترنت ADSL دریافت کنیم، 16 مگ است. به زبان ساده‌تر هنگام دانلود یک فایل، سرعت بالاتر از 800 کیلوبایت رو تجربه نمی‌کنید که البته بهترین حالت است و اصولا هم اتفاق نمیفتد. چون در حالت نرمال سرعت اینترنت شما روی 500 کیلوبایت قفل می‌شود و بالاتر از آن را نخواهید دید. با این سرعت، برای دانلود یک فیلم با کیفیت Full HD، حدود یک ساعت باید انتظار بکشید.
در حال حاضر، اینترنت فیبر نوری سریع‌ترین اینترنت موجود در کشور است و می‌توانید سرعت 100 مگابیت را با آن تجربه کنید ولی برای لمس این سرعت، باید هزینه بسیار بالایی پرداخت کنید. از طرف دیگر، محدودیت‌هایی هم برای استفاده از اینترنت فیبر نوری وجود دارد؛ مثلا به‌صورت شخصی نمی‌توانید آن را تهیه کنید و باید کل آپارتمان محل سکونت یا محل کار به فیبر مجهز شود و تعداد واحدهای ساختمان هم باید بیشتر از 20 واحد باشد. از همه این محدودیت‌ها که بگذریم، از لحظه درخواست اینترنت فیبر نوری تا لحظه فعال شدن آن، حدود یک ماه زمان می‌برد. پس ناچارم این اینترنت دوست‌داشتنی و پرسرعت را هم از انتخاب‌های خود حذف کنم و سراغ آخرین گزینه موجود می‌روم. البته اگر هزینه برای شما مهم نیست و می‌توانید یک ماه صبر کنید و تعداد واحدهای آپارتمان شما از 20 واحد بیشتر است، فیبر نوری را از بین انتخاب‌هایتان حذف نکنید.
سراغ گزینه سوم یعنی اینترنت LTE می‌رویم. از نظر من این اینترنت راحت‌ترین و سریع‌ترین مسیر را برای داشتن یک اینترنت خوب با هزینه معقول پیش روی شما قرار می‌دهد که از لحاظ سرعت و هزینه بین اینترنت ADSL و فیبر نوری قرار می‌گیرد اما دردسرهای آن دو را ندارد؛ نیازی نیست خط تلفن داشته باشید، نیازی به کابل‌کشی نیست و زمان نصب و فعال‌سازی اینترنت LTE هم کمتر از هفت روز است. قبل از اینکه سراغ بررسی سرویس‌دهنده‌های اینترنت برویم، بهتر است کمی در مورد فناوری LTE بدانیم. احتمالا علامت LTE را روی گوشی همراه خود دیده‌اید. این فناوری نسل 4.5 اینترنت است و سرعت تا 40 مگابیت بر ثانیه را فراهم میکند.
احتمالا این علامت سوال در ذهنتان شکل گرفته که چرا به‌جای خرید اینترنت LTE، از اینترنت موبایل خود استفاده نکنیم درحالی‌که می توان آن را به اشتراک هم گذاشت! این کار را پیشنهاد نمی‌کنم چون باعث کم شدن عمر باتری موبایل می‌شود و تعداد افراد و دستگاه‌های کمی هم می‌توانند از اینترنت موبایل شما استفاده کنند. بهترین راهکار، اینترنت LTE است چون هم گوشی موبایل بیشتر سالم می‌ماند و هم تعداد افراد و دستگاه‌های زیادی همزمان به اینترنت پرسرعت وصل می‌شوند.
عبارت اینترنت LTE را که جستجو کنید، به‌ترتیب با سایت‌های ایرانسل، مبین‌نت و زیتل مواجه می‌شوید که هر کدام چندین طرح و بسته دارند. سعی می‌کنم نظر شخصی خود را دخیل نکنم و صرفا به بیان موضوعات اکتفا کنم ولی حتما از شما دعوت می‌کنم که نظر و تجربه خود را در قسمت کامنت‌ها به اشتراک بگذارید.
هر سه سرویس‌دهنده حداکثر سرعت 40 مگابیت بر ثانیه را ارائه می‌دهند ولی حداقل سرعت مبین‌نت روی 4 مگابیت است، حداقل سرعت ایرانسل و زیتل هم روی عدد 1 قرار دارد.
راه‌اندازی سرویس مبین‌نت به گفته کارشناس فروش بین 2 تا 3 روز است. سرویس ایرانسل هم تا یک هفته طول می‌کشد تا فعال شود و حداقل زمان نصب و راه‌اندازی سرویس زیتل هم تا 2 هفته در نظر گرفته شده است.
اگر حتی اهل فیلم دیدن و بازی آنلاین هم نباشید، به‌خاطر وجود و جذابیت شبکه‌های اجتماعی، مصرف میانگین یک خانواده 4 نفره در طول یک سال بیشتر از 400 گیگ است (اگر ماهانه هر نفر فقط 8 گیگ مصرف داشته باشد، این حجم بعد از یک سال تمام می‌شود) پس باید طرح‌هایی انتخاب کنیم که با اندازه مصرف ما جور در بیاید. طرح‌های مبین‌نت پاسخگوی این حجم از مصرف است. مبین‌نت در ارائه بسته‌های یک ماهه تا حجم 100 گیگ و 180 گیگ، 6 ماهه تا 480 گیگ، یک ساله تا 800 گیگ و 1100 گیگ پاسخگوی مصارف خانگی است. طرح‌های زیتل هم نامحدود است و به گفته کارشناس فروش حتی آستانه مصرف هم ندارد؛ یعنی اینکه شما اگر در یک روز، 1000 گیگ هم دانلود داشته باشید، تاثیری در سرعت نخواهد داشت و نیاز به پرداخت هزینه اضافی هم نیست.
ایرانسل در بازی حجم‌ها بازنده است. نهایت حجمی که می‌توانید با اینترنت ایرانسل تهیه کنید، 360 گیگ است و بعد از اتمام این حجم باید مجددا طرح بخرید.
ایرانسل و مبین‌نت پوشش‌دهی گسترده در سراسر کشور دارند اما زیتل تنها تهران، کرج و لواسان را پوشش می‌دهد. البته امکان دارد وارد نقشه مناطق تحت پوشش زیتل شوید و ببینید که منطقه شما جزو تهران نیست! مثلا من در بلوار طبیعت دریاچه چیتگر ساکن هستم ولی نقشه زیتل این منطقه را، که بخشی از تهران است، در نظر نگرفته و به این منطقه سرویس نمی‌دهد.
علاوه بر اینکه زمان تحویل هریک این سرویس‌دهنده‌ها متفاوت است، نحوه فعال‌سازی سرویس اینترنت آنها هم فرق دارد. ایرانسل از خدمات پستی استفاده میکند و اگه خوش‌شانس باشید و خودتان یا کسی در منزل باشد، می‌توانید بسته را تحویل بگیرید و البته خودتان باید سرویس را فعال کنید. اما زیتل و مبین‌نت از قبل زمان دریافت سرویس را با شما هماهنگ می‌کنند و کارشناس نصب به‌صورت حضوری سرویس را فعال کرده و با آزمایش و تست سرعت، مودم را در محل موردنظر جانمایی میکند تا حداکثر سرعت را داشته باشید.
شما تجربه استفاده از اینترنت LTE را داشته‌اید؟ در بخش کامنت‌ها، برای ما بنویسید که از کدام شرکت سرویس اینترنت خود را تهیه می‌کنید و تجربه خود را با ما و سایر خوانندگان به اشتراک بگذارید.
نوشته کدام اینترنت برای مصرف خانگی مناسب است؟ اولین بار در آی تی رسان منتشر شد.
