هشتمین شیرجه بزرگ کاسینی در حلقه‌های زحل

/در , , , , , /توسط

هشتمین شیرجه بزرگ کاسینی در حلقه‌های زحل

فضاپیمای کاسینی هشتمین شیرجه بزرگ خود را بین سیاره زحل و حلقه‌های آن انجام داد. کاسینی در مأموریت نهایی خود موسوم به پایان بزرگ (Grand Finale) به درون گردوغبارهای حلقه‌های زحل و توفان‌های کیهانی رفته است.

کاسینی پس از عبور از درونی‌ترین لبه حلقه زحل در دو شیرجه قبلی، این بار مسیر آسان‌تری را طی کرد. این شیرجه فضاپیما روز ۱۰ ژوئن (۲۰ خرداد) از فاصله ۴۳۰۰ کیلومتری لبه داخلی حلقه D، سیاره زحل عبور کرد. در این مانور جدید، کاسینی نیازی به استفاده از آنتنش به عنوان سپر نداشت، بنابراین، در طول این شیرجه ارتباط کاملی با زمین داشت.

کاسینی در طول شیرجه‌های قبلی با توجه به قرار گرفتن در شکافی بین جو زحل و حلقه‌های آن، جایی که گردوغبارهای کیهانی پتانسیل تخریب کاوشگر را داشتند؛ از آنتن خود به‌عنوان سپری برای محافظت از ابزارهای علمی بهره می‌برد.

ناسا اعلام کرد، فضاپیمای کاسینی در طول این شیرجه، نیروی گرانش زحل را برای کمک به درک شکل و توده حلقه آن اندازه‌گیری کرده است. کاسینی همچنین در این مأموریت با استفاده از آنالیزور گردوغبار کیهانی خود، ذرات موجود در این حلقه زحل را مورد بررسی قرار داد.

فضاپیمای کاسینی همچنین نقشه‌برداری وضوح بالایی را از نیمکره جنوبی زحل انجام داد، بنابراین، دانشمندان می‌توانند چگونگی ایجاد بادها، ساختار ابرها و تغییر شیمیایی اتمسفر این سیاره را در طول فصل‌های مختلف مورد بررسی قرار دهند. کاسینی در موقعیت مداری بعدی که روز ۱۶ ژوئن (۲۶ خرداد) اتفاق می‌افتد، تلاش می‌کند، تصاویر ماوراءبنفش و مادون قرمزی از شفق‌های زحل به ثبت برساند و تبادل بین حلقه‌ها و جو زحل را بررسی کند.

کاسینی تا پایان مأموریت خود، تنها ۱۴ مانور دیگر در پیش دارد. پس از دو دهه حضور در فضا، مأموریت موفق کاسینی روز ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۱۷، با شیرجه مرگ‌بار در جو سیاره زحل به پایان خواهد رسید. این رویداد دراماتیک، پایان یکی از موفق‌ترین سفرهای فضایی تاریخ ناسا را رغم خواهد زد.

درحالی‌که کاسینی از لحاظ فنی قابلیت رصد سیاره زحل را تا چندین سال آینده خواهد داشت، ولی با توجه به کمبود سوخت کاوشگر، ناچارا مأموریت آن هم به پایان خواهد رسید. در واقع، اگر سوخت کاسینی به پایان برسد، دانشمندان دیگر قادر به کنترل مدار آن نخواهند بود و خطر برخورد آن به یکی از دو قمر زحل که دارای پتانسیل زندگی هستند، بسیار بالا خواهد بود. به این ترتیب، به منظور جلوگیری از نشت هر گونه آلودگی میکروب‌های زمینی که کاسینی با خود حمل می‌کند، ناسا تصمیم دارد، به این روش فوق‌العاده دراماتیک با کاسینی خداحافظی کند.

مأموریت کاسینی پروژه‌ای مشترک بین ناسا،  آژانس فضایی اروپا (اسا) و آژانس فضایی ایتالیا است. آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، بخشی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادنا، بخش علمی مأموریت را مدیریت می‌کند. مدارگرد کاسینی و دو دوربین پردازنده آن در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا طراحی، توسعه و مونتاژ شده‌اند. همچنین مرکز عملیات تصویربرداری این مأموریت در موسسه علوم فضایی بولدر، کلرادو قرار دارد. فضاپیمای کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت.

.

منبع: space

مطلب هشتمین شیرجه بزرگ کاسینی در حلقه‌های زحل برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

/در , , , , , , , , /توسط

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

/در , , , , , , , , /توسط

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

/در , , , , , , , , /توسط

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.