کشف استراتوسفر در یک مشتری داغ چگونه می‌تواند به کشف حیات فرازمینی کمک کند؟

اخترشناسان برای نخستین بار موفق شدند، وجود استراتوسفر را در سیاره‌ای فراخورشیدی شناسایی کنند. این سیاره در فاصله ۸۸۰ سال نوری زمین واقع شده است. استراتوسفر، از لایه‌های فوقانی جو است که در آن درجه حرارت بالاست. این کشف ممکن است به اخترشناسان کمک کند تکنیک‌های جدیدی را توسعه دهند که درنهایت منجر به کشف حیات در دیگر سیارات خارج از منظومه شمسی شود.

کشف این سیاره در نشریه نیچر گزارش شده است، این سیاره WASP-121b نام دارد. این سیاره متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که به معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند. این سیارات بسیار بزرگ هستند، به این دلیل به‌راحتی می‌توانند مطالعه شوند و در نتیجه اجازه می‌دهند که اخترشناسان دانسته‌های خود از سیارات خارج از منظومه شمسی افزایش دهند و فرضیه‌های خود را به اثبات برسانند. این کشف جدید تردید اخترشناسان در مورد وجود استراتوسفر در سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را به اثبات رساند.

سیاره WASP-121b ، سیاره‌ای عظیم، تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. از آنجایی که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از ۴۵۰۰ درجه فارنهایت (۲۴۸۲ درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا در واقع می‌تواند آهن را بجوشاند.

اخترشناسان با بهره بردن از تلسکوپ فضایی هابل، قادر به شناسایی مولکول‌های آب در جو سیاره WASP-121b شدند که نشان می‌دهد، این سیاره فراخورشیدی دارای استراتوسفر است. اخترشناسان می‌گویند، دقیقا چیزی که باعث مرموز بودن استراتوسفر می‌شود، این است که گازهایی مانند اکسید وانادیوم و اکسید تیتانیوم به نظر همچون لایه ازون زمین عمل می‌کنند.

سیاره WASP-121b متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی است که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند

سیاره WASP-121b متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی است که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است.  استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین ۹۹.۹ تا ۹۵ درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود. این بدان معنی است که با پایین آمدن از لایه‌های جو، در تروپوسفر درجه حرارت کاهش می‌یابد و در استراتوسفر دما بالا می‌رود. اکثر دیگر سیارات منظومه شمسی ما، همچون مریخ، مشتری، زحل و حتی قمرهایی مانند تیتان سیاره زحل، دارای استراتوسفر هستند. به عنوان مثال در مشتری و تیتان، متان نقش اصلی را ایفا می‌کند. بنابراین اخترشناسان مدت‌هاست که فکر می‌کنند، سیارات خارج از منظومه شمسی هم ممکن است که دارای استراتوسفر باشند

دانشمندان بر این باورند که در جو مشتری‌های داغ، استراتوسفر به‌وسیله عناصری همچون اکسید وانادیوم و اکسید تیتانیوم پدید می‌آید که تشعشعات ستاره میزبان را جذب می‌کنند و فقط در حالت گازی در دمای بالا حضور دارند. اما پیش‌ازاین کشف جدید، اخترشناسان موفق به پیدا کردن شواهد قطعی از وجود استراتوسفر در سیارات فراخورشیدی نشده بودند.

مایکل لین، استادیار دانشکده زمین و اکتشافات فضایی دانشگاه ایالتی آریزونا که در این مطالعه جدید حضور نداشته به The Verge گفت: “واقعیت این است که ما هیچ استراتوسفری را درجایی (سیارات فراخورشیدی) که انتظار داشتیم، ندیده بودیم، به همین دلیل در این مورد تردید زیادی وجود داشت. بنابراین در نهایت کشف یک استراتوسفر (در سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی) بسیار هیجان‌انگیز است.”

اخترشناسان برای کشف سیاره WASP-121b، چگونگی تغییر روشنایی سیاره فوق را در طول‌موج‌های نوری مختلف بررسی کردند. آن‌ها متوجه شدند که مولکول‌های آب در لایه‌های فوقانی جو سیاره WASP-121b می‌درخشند و به‌جای جذب نور، آن را منعکس می‌کنند. این بدان معناست که در این سیاره لایه آب داغی به‌صورت گاز وجود دارد. درواقع اگر در این سیاره استراتوسفر وجود نداشت، به‌جای این لایه داغ، لایه‌ای سرد در این قسمت از جو سیاره وجود می‌داشت. تغییر دما در استراتوسفر سیاره WASP-121b بسیار شدید است. تغییرات دما در این لایه از جو سیاره، حدود ۱۸۰۰ درجه فارنهایت (۹۸۲ درجه سانتی‌گراد) است. برای مقایسه، تغییرات دما در سیاره‌های قسمت بیرونی منظومه شمسی، معمولا کمتر از ۲۱۲ درجه فارنهایت (۱۰۰ درجه سانتی‌گراد) است.

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است. استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین 99.9 تا 95 درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است. استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین ۹۹.۹ تا ۹۵ درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود

توماس ایوانز از دانشگاه اکستر در انگلستان محقق ارشد این مطالعه به The Verge گفت: “این یکی از بهترین شواهدی است که تاکنون از یک استراتوسفر در سیاره‌ای فراخورشیدی در اختیار داریم.”

اما با این وجود، هنوز دانشمندان چیزی‌های زیادی در مورد سیاره WASP-121b  و جو آن نمی‌دانند. ایوانز می‌گوید، دقیقا نمی‌دانیم چه چیزی باعث پدید آمدن استراتوسفر در این سیاره شده است. اخترشناسان قادر به شناسایی اکسید وانادیوم و مقادیری اکسید تیتانیوم شده‌اند، اما این شواهد قطعی نیستند.

توماس بیتی، اخترشناسی از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که در این مطالعه حضور نداشته، می‌گوید که این کشف سؤالات زیادی را در مورد سایر مشتری‌های داغ مطرح کرده که دارای استراتوسفر نیستند. چرا سیاره WASP-121b استراتوسفر دارد و دیگر سیارات ندارند؟ چه اتفاقی در جو سیاره WASP-121b رخ داده است؟

زمینه تحقیقاتی سیارات فراخورشیدی هنوز در ابتدای راه خود است و بخشی از این تحقیقات برای پیدا کردن حیات در خارج منظومه شمسی است. سیاراتی مانند WASP-121b ، خیلی داغ‌تر از چیزی هستند که بتوانند حیات را در خود جای دهند. مشخصا این موضوع به وجود استراتوسفر در این سیارات ارتباط چندانی ندارد. اما مطالعه این سیارات اهمیت زیادی دارد، این سیارات به اخترشناسان امکان تست نظریه‌هایشان و همچنین درک بهتر این نوع سیارات را می‌دهد.

کوین هِنگ، مدیر مرکز فضایی دانشگاه برن در سوئیس، می‌گوید: “مطالعه این سیارات، اولین قدم‌ها برای بالا بردن مهارت‌ها، توسعه ابزارها و آماده شدن برای مطالعه سیارات شبیه زمین هستند. و این اولین گام در جاده‌ای طولانی است.”

لین می‌گوید، این دقیقا به مانند بازی سوپر ماریو است. شما در این بازی، می‌توانید از یک سوت جادویی برای رفتن به مراحل بالاتر و مرحله نهایی بازی استفاده کنید، اما بدون کسب مهارت‌ها و جمع‌آوری ابزارهای لازم، هیچ شانسی برای پیروزی بر غول مرحله آخر سوپر ماریو ندارید. مطالعه سیاراتی مانند WASP-121b مانند گذشتن از همه مراحل است که به اخترشناسان امکان افزایش دانسته‌هایشان را می‌دهد، بنابراین وقتی با سیاره‌ای شبیه به زمین مواجه شوند که قادر به‌جای دادن حیات در سطح خود است، آن‌ها برای مطالعات بیشتر آماده خواهند بود.

سیاره WASP-121b تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. ازآنجایی‌که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از 4500 درجه فارنهایت (2482 درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا درواقع می‌تواند آهن را بجوشاند

سیاره WASP-121b تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. ازآنجایی‌که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از ۴۵۰۰ درجه فارنهایت (۲۴۸۲ درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا درواقع می‌تواند آهن را بجوشاند

لین می‌گوید: “قطعا ما نمی‌خواهیم که در طول سفر خود، مشتری‌های داغ را نادیده بگیریم، چرا که می‌خواهیم ابزارهای خود را بسازیم. بنابراین وقتی‌که به دنبال سنجش مواد زیستی در سیاره‌ای شبیه به زمین باشیم، نیاز به درک بهتری از فیزیک پایه‌ای (این سیارات) داریم.”

ایوانز می‌گوید، باید برای مدت بیشتری سیاره WASP-121b را رصد کنیم. او در نهایت امیدوار است که این سیاره با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب مطالعه شود. تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده آغاز به کار می‌کند، می‌تواند به اخترشناسان امکان مشاهده دقیق‌تر را بدهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند.

جیمز وب، به‌اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک ‌میلیون کیلومتری را دارد. و با وجود سنجش‌های دقیق‌تری که با استفاده از قوی‌ترین تلسکوپ فضایی جهان حاصل می‌شود، اخترشناسان امیدوارند که درنهایت قادر به کشف دلیل پدید آمدن استراتوسفر در سیاره WASP-121b شوند.

لین می‌گوید: “جیمز وب به‌کلی همه‌چیز را تغییر می‌دهد و اطلاعاتی که از هر سیاره (با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب) به دست می‌آوریم، بسیار بیشتر از اکنون خواهند بود.”

.

منبع: theverge

مطلب کشف استراتوسفر در یک مشتری داغ چگونه می‌تواند به کشف حیات فرازمینی کمک کند؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

دانشمندان روش جدیدی برای کنترل افزایش دمای جهانی و ترمیم لایه ازون پیدا کرده‌اند!

روش جدید دانشمندان برای کنترل افزایش دمای جهانی و ترمیم لایه ازون
معاهده آب و هوایی پاریس، تلاش تاریخی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بود، اما اکنون دانشمندان می گویند، روش دیگری هم می تواند به کاهش افزایش دمای جهانی و همچنین ترمیم لایه ازون کمک کند.

در فرایندی که به آن ژئو مهندسی خورشیدی می گویند، ذرات انعکاسی می توانند به استراتوسفر زمین فرستاده شوند، اشعه خورشید را به فضا بگردانند و سیاره زمین را خنک تر نگه دارند. در حالی که این ایده ها برای چندین دهه موضوع بحث دانشمندان بوده است، خطرات ناشی از ژئو مهندسی تا حد زیادی کنار زده شده و حال دانشمندان می گویند، روشی برای انجام بی خطر این فرایند یافته اند.

فرایند ژئو مهندسی خورشیدی معمولا به پخش آئروسل های (ذرات معلق در هوا) سولفات (ذرات غنی از گوگرد) در استراتوسفر اشاره دارد. این فرایند به طور طبیعی در خلال انفجارهای آتشفشانی رخ می دهد، جایی که ذرات نور خورشید را انعکاس می دهند و اثر خنک کننده ای را بر روی سیاره می گذارند؛ اما به گفته محققان دانشگاه هاروارد، مشکل آئروسل های سولفات این است که موجب تولید اسید سولفوریک در استراتوسفر جو زمین می شوند، چیزی که به لایه ازون آسیب می رساند.

اما اگر نوع مختلفی از آئروسل استفاده شود که امکان منعکس کردن نور خورشید را بدون هیچ آسیبی به ازون را داشته باشد، چه خواهد شد؟

به گفته فرانک کویچ، دانشمند جوی از دانشکده مدرسه مهندسی و علوم کاربردی جان پالسون دانشگاه هاروارد: “در هر زمانی حتی اگر سطوحی که در ابتدا غیر واکنشی هستند را به استراتوسفر وارد کنید، با وجود تولید اسید سولفوریک منجر به واکنشی می شوند که در نهایت به آسیب رساندن به لایه ازون ختم می شوند. به جای تلاش برای به حداقل رساندن واکنش پذیری آئروسل ها، ما می خواهیم، ماده ای بسیار واکنش پذیر داشته باشیم؛ اما با روشی که از تخریب لایه ازون جلوگیری کند.این روش می تواند به ترمیم لایه ازون منجر شود”

این محققان در جستجو برای ماده ای که قادر به خنثی سازی اسید سولفوریک، نیتریک و اسید هیدروکلریک باشد، به جدول تناوبی رجوع کردند.
محققان تیم هاروارد پس از انجام شبیه سازی های گسترده ای، دریافتند، کلسیت، از ترکیبات تشکیل دهنده سنگ آهک، چیزی است که در جستجویش بوده اند، چرا که این ماده قادر به تبدیل کردن اسیدها به نمک های پایدار است.

ترمیم لایه ازون

کویچ می گوید: “اساسا ما به یک آنتی اسید برای استراتوسفر دست یافتیم.”
این محققان پس از شبیه سازی شرایط استراتوسفر در آزمایشگاه گفتند که این کلسیت قادر به منعکس کردن نور و در عین حال کاهش آسیب به لایه ازون است، همچنین فراوانی این ماده می تواند آن را به منبع قابل دسترسی برای ژئو مهندسی تبدیل کند و این شیوه ای برای ترمیم لایه ازون خواهد بود.

به گفته فیزیکدان کاربردی دیوید کیت: “کلسیت یکی از فراوان ترین ترکیبات موجود در پوسته زمین است. میزانی که می تواند در فرایند ژئو مهندسی خورشیدی مورد استفاده قرار گیرد، در مقابل گرد و غبارهای سطحی میزان ناچیزی محسوب می شود.”

اما با وجود پیشرفت های زیاد در این زمینه، محققان می گویند، باز هم باید تحقیقات بیشتری انجام شود. کیت می گوید: “ساختار شیمیایی استراتوسفر پیچیده است و ما همه چیز را در مورد آن نمی دانیم.”

در واقع با توجه به اینکه کلسیت، اسیدها را خنثی می کند، در هنگام انجام این فرایند، احتمالا باید یک واکنش شیمیایی بزرگ در اتمسفر رخ دهد.
کیت در ادامه گفت: “کلیست ها با اسیدهای قوی موجود در استراتوسفر واکنش نشان می دهند و حاصل آن تولید نمک به صورت باران است، این باعث معکوس شدن روند سوراخ شدن لایه ازون و ترمیم لایه ازون می شود.”

در حالی که این واکنش می تواند برای ترمیم لایه ازون مفید باشد؛ اما هنوز نمی دانیم، باران شور ممکن است، چه اثرات زیست محیطی بر اقیانوس ها، خاک و همچنین نواحی قطبی داشته باشد. کیت می گوید: “قطعا عواقب ناخواسته ای هم وجود خواهد داشت. همچنین هیچ کس حاضر نیست به صورت جدی به دلایل آن بپردازد؛ چرا که این تحقیقات هنوز یک تابو محسوب می شوند.”

دلایل این تابو متنوع هستند، برخی از محققان می گویند که ژئو مهندسی خورشیدی باعث منحرف کردن توجه و منابع به تکنولوژی های پاک، انرژی های تجدید پذیر و دیگر تلاش های معمول برای کاهش انتشار کربن می شود. همچنین خطرات احتمالی انجام یک آزمایش ژئو مهندسی ناکارآمد هم نباید نادیده گرفته شود، این فرایند ممکن است، موجب یک فاجعه زیست محیطی خطرناک نیز بشود.

به همین دلیل محققان می گویند، ما نیاز داریم، تحقیقات لازم در مورد تکنولوژی ژئو مهندسی را ادامه دهیم. کاهش انتشار کربن، بهترین شانس ما برای کاهش خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی در قرن حاضر است؛ اما اگر ذرات انعکاسی هم بتواند به شیوه ای امن در این راه به ما کمک کند، می تواند فرصت بزرگی در اختیار ما قرار دهد.
کیت می گوید: “به نظر من، ژئو مهندسی خورشیدی در این مورد فقط یک مکمل محسوب می شود، در نهایت ما هنوز هم باید انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهیم. اما کاهش انتشار به طور کلی خطر را رفع نمی کند، بلکه باید یک راه حل ترکیبی لحاظ شود.”

مطالعه این محققان در مجموعه مقالات مجله “بین ‌المللی آکادمی ملی علوم (PNAS)“ به چاپ رسیده است.

.

منبع: sciencealert

نوشته دانشمندان روش جدیدی برای کنترل افزایش دمای جهانی و ترمیم لایه ازون پیدا کرده‌اند! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ابرهای آبی در قطب جنوب زودتر از موعد مقرر دیده شدند؛ آیا رازی درمیان است؟

دانشمندان در پی توضیحی برای ظاهر شدن زود هنگام ابرهای آبی در قطب جنوب

هر سال، توده ابرهای اسرار آمیز آبی روشنی بر فراز قطب جنوب ظاهر می شوند. در واقع انعکاس نور خورشید در لایه های متراکم کریستال یخ موجب شکل گرفتن، مهی درخشان و زیبا می شود که از فضا قابل مشاهده است.

اما بر اساس عکس های جدید ناسا، به نظر می رسد این ابرهای مرموز امسال زودتر از انتظار دانشمندان ظاهر شده باشند. حال دانشمندان به دنبال ارائه توضیحی برای چگونگی ظاهر شدن این ابرها یا به تعبیری پدیده “شب درخشان” قطب جنوب دو هفته پیش از موعد هستند.

علت پدیده ای که موجب شب تاب یا شب درخشان در قطب جنوب می شود، هنوز به طور کامل شناخته نشده است؛ اما به نظر می رسد، این پدیده به نوعی مرتبط به تغییرات فصلی در ارتفاعات پایین و احتمالا فوران فاجعه بار کراکاتوآ در سال ۱۸۸۳ باشد.

کراکاتوآ آتشفشانی است که در کشور اندونزی قرار دارد. این آتشفشان که به نظر می رسد غیرفعال است، ناگهان در سال ۱۸۸۳ دوباره فعال شد. گفته می شود توده ۲۷ کیلومتری خاکستر پرتاب‌ شده از این آتشفشان آن قدر زیاد بوده که باعث شده دمای متوسط جهانی در یکسال پس از این حادثه، ۱.۲۵ درجه سلسیوس کاهش یابد. همچنین شرایط دمایی تا ۴ سال بعد از این حادثه نیز به همین منوال باقی مانده بود.

عکس گیف پدیده شب درخشان( ابرهای آبی) از داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر
عکس گیف پدیده شب درخشان (ابرهای آبی) از داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر

در حالی که ناسا پدیده ابرهای شب تاب را با استفاده از ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر (AIM) در دو نیمکره شمالی و جنوبی رصد کرده؛ اما تاکنون این نور آبی را تنها در ماه های نوامبر و دسامبر بر فراز قطب جنوب مشاهده کرده بود. در واقع داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر که همواره در حال حرکات این ابرها بوده، نشان می دهد، این ابرها معمولا از اواخر ماه نوامبر و یا اوایل دسامبر شروع به ظاهر شدن می‌کرده اند.

اما ابرهای آبی امسال در ۱۷ نوامبر (۲۷ آبان) ظاهر شدند که به زود هنگام ترین ابرهای شب تاب ثبت شده تاکنون تبدیل شده اند.

به گزارش ناسا: “ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر امسال فصل ابر شب تاب را در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۶ مشاهده کرده که زود هنگام ترین شروع این پدیده با توجه به داده های ثبت شده ماهواره از نیمکره جنوبی بوده است. دانشمندان بر این باورند که این پدیده به تغییرات فصلی پیش از موعد در ارتفاعات پایین تر مرتبط است. تغییر فصلی زمستان به تابستان در قطب جنوب موجب به وجود آمدن واکنش های پیچیده ای در جو می شود. یکی از این واکنش ها ظاهر شدن زود هنگام شب تاب هاست.”

ابرهای شب تاب بالاترین ابرهای زمین هستند که در فاصله ۸۰ کیلومتری سطح سیاره و در لایه ای به نام مزوسفر که بین استراتوسفر و ترموسفر قرار دارد، واقع شده اند.

در ۲6 اوت سال ۱۸۸۳، صدای مهیبی به گوش رسید، صدای هولناکی که به نظر می رسد، بلندترین صدایی باشد که در تاریخ بشر شنیده شده باشد. در واقع این صدا تا فاصله 4800 کیلومتری و در جزیره رودریگز واقع در اقیانوس هند هم به گوش رسیده باشد. انفجار آتشفشان کراکاتوآ، سونامی با امواجی به ارتفاع ۳۰ متر ایجاد کرد که باعث نابودی بسیاری از نواحی ساحلی و مرگ بیش از 120 هزار نفر شد.
در ۲۶ اوت سال ۱۸۸۳، صدای مهیبی به گوش رسید، صدای هولناکی که به نظر می رسد، بلندترین صدایی باشد که در تاریخ بشر شنیده شده باشد. در واقع این صدا تا فاصله ۴۸۰۰ کیلومتری و در جزیره رودریگز واقع در اقیانوس هند هم به گوش رسید. انفجار آتشفشان کراکاتوآ، سونامی با امواجی به ارتفاع ۳۰ متر ایجاد کرد که باعث نابودی بسیاری از نواحی ساحلی و مرگ بیش از ۱۲۰ هزار نفر شد.

تصور می شود، این ابرها از گرد و غبارهای منجمد شده شهاب سنگ های از هم پاشیده تشکیل شده باشند. در واقع این ابرها از کریستال های یخ تشکیل شده اند و هنگامی که نور خورشید از این بلورهای پراکنده عبور می کند، نور آبی درخشانی را بر فراز زمین ایجاد می کند. چیزی که احتمالا پدیده جذابی برای فضانوردان محسوب می شود.

فضانورد ناسا، دون پتیت که با تلویزیون ناسا صحبت می کرد در این باره گفت: “مشاهده این ابرها از ایستگاه بین المللی فضایی، قاعدتا برای ما لذت بخش است.”

یکی از عجیب ترین چیزها در مورد این ابرهای آبی این است که این ابرها، پدیده ای نسبتا جدید محسوب می شوند؛ چرا که هنوز دانشمندان نمی دانند چرا این ابرها به طور ناگهانی از سال ۱۸۸۵ شروع به ظاهر شدن کرده اند.

شاید ابرهای آبی با یکی از بزرگترین فوران های آتشفشانی تاریخ مرتبط باشد.

به گفته گری توماس استادی از دانشگاه کلرادو: “ابرهای شب تاب پدیده نسبتا جدیدی هستند.”

این ابرها برای نخستین بار در سال ۱۸۸۵ مشاهده شدند، یعنی دو سال پس از فوران فوق العاده قدرتمند کراکاتوآ در اندونزی، فورانی که توده های عظیم دود و خاکستر را به ارتفاع ۸۰ کیلومتری جو فرستاده بود.

این خاکسترها در همان زمان ناپدید شدند؛ اما ابرها همچنان باقی مانده اند.

 توماس می گوید: “این مورد گیج کننده است. ابرهای شب تاب نه تنها به ظاهر شدن ادامه داده اند، بلکه پراکنده هم شده اند.”

فشارسنج هایی که در فاصله 160 کیلومتری محل انفجار آتشفشان کراکاتوآ بوده اند، شدت صدای این انفجار را ۱۷۲ دسی‌ بلی ثبت کرده اند که در نوع خود مهیب ترین صدایی است که تاکنون شنیده شده است. در واقع گفته می شود، شدت انفجار کراکاتوآ معادل ۲۰۰ مگاتن تی ان تی بوده است، در واقع ۳ برابر قدرتمندتر از انفجار بمب تزار. بمب تزار بمب هیدروژنی است که قوی ‌ترین بمب اتمی آزمایش شده تاکنون محسوب می شود. این بمب، در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۱ در مجمع ‌الجزایر نوایا زملیا (در نزدیکی قطب شمال) آزمایش شد.
فشارسنج هایی که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری محل انفجار آتشفشان کراکاتوآ بوده اند، شدت صدای این انفجار را ۱۷۲ دسی‌ بلی ثبت کرده اند که در نوع خود مهیب ترین صدایی است که تاکنون شنیده شده است. در واقع گفته می شود، شدت انفجار کراکاتوآ معادل ۲۰۰ مگاتن تی ان تی بوده است، در واقع ۳ برابر قدرتمندتر از انفجار بمب تزار. بمب تزار بمب هیدروژنی است که قوی ‌ترین بمب اتمی آزمایش شده تاکنون محسوب می شود. این بمب، در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۱ در مجمع ‌الجزایر نوایا زملیا (در نزدیکی قطب شمال) آزمایش شد.

در این مورد هنوز دانشمندان مطمئن نیستند چرا شب های درخشان امسال، پیش از موعد در قطب جنوب مشاهده شده اند و همین طور اینکه آیا این پدیده پیامدهایی مشخصا برای جو زمین در پی خواهد داشت یا خیر؟

در گذشته ناسا اعلام کرده بود، ابرهای شب تاب شاید به دلیل فعالیت معادن زغال سنگ و انباشت گاز متان در اتمسفر ایجاد شده باشد. فرضیه ای که هنوز هم پذیرفته نشده است؛ اما اکنون چیزی که می دانیم، این است که ابرهای آبی در حال پراکنده شدن هستند.

ناسا در سال ۲۰۱۳ گزارش داده بود: “در سال های اخیر ابرهای شب تاب تشدید و پراکنده شده اند. هنگامی که ابرهای شب تاب برای نخستین بار در قرن ۱۹ ظاهر شدند، برای مشاهده آن مجبور بودید به نواحی قطبی سفر کنید؛ اما در قرن حاضر، این ابرها در نواحی نزدیک به استوا هم قابل مشاهده بوده اند.”

.

منبع: sciencealert

نوشته ابرهای آبی در قطب جنوب زودتر از موعد مقرر دیده شدند؛ آیا رازی درمیان است؟ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.