دو سال پیش و در جریان کنفرانس توسعه دهندگان گوگل، Google I/O 2014، پلتفرم اندروید Wear که مختص گجت‌های پوشیدنی بود، رسما معرفی شد. پس از آن به سرعت از سه ساعت هوشمند از کمپانی‌های ال‌جی، سامسونگ و موتورولا رونمایی شد که این سیستم عامل را اجرا می‌کردند که در میان این سه ساعت، موتو ۳۶۰ با ظاهر دایرهای و شباهت بیشتر به ساعت‌های کلاسیک مورد توجه بسیاری قرار گرفت اما ساعت‌های مربعی شکل ال‌جی و سامسونگ، چندان که باید مورد استقبال قرار نگرفتند.
نسخه اولیه اندروید Wear بر پایه اندروید کیت‌کت ۴.۴ طراحی شده بود و در حال حاضر آخرین نسخه این سیستم عامل که نسخه ۱.۴ است بر پایه اندروید مارشملو ۶.۰ بنا شده است، اما گوگل در کنفرانس امسال خود از نسخه بعدی که نسخه ۲.۰ خواهد بود، رونمایی کرد.
در نسخه ۲.۰ از اندروید Wear شاهد بهبودهایی هستیم، اما گوگل معتقد است که سیستم عامل ابزارهای پوشیدنی‌اش یک نسخه آراسته شده از همان نسخه‌های اولیه اندروید است. اگر به اولین روزهای ظهور اندروید برگردیم، با دستگاه‌های ساده‌ای مواجه می‌شویم که نسخه ۱.۵ و بعد از مدتی نسخه ۱.۶ اندروید را اجرا می‌کردند. این روال تا ژانویه ۲۰۱۰ و معرفی نکسوس One، اولین نسل از این خانواده که توسط اچ‌تی‌سی ساخته شده بود، ادامه داشت. نکسوس وان از اندروید Eclair که نسخه ۲.۱ این پلتفرم بود، بهره می‌برد که امکانات جدیدی به اندروید اضافه نمود و به لطف نکسوس وان، گوگل از آینده اندروید مطمئن شد و همچنان به تلاش برای ارتقا و پیشرفت آن ادامه می‌دهد.
اما حالا خبرهایی از تولید یک ساعت هوشمند اندرویدی از سوی گوگل و با برند نکسوس به گوش می‌رسد. با هم به بررسی دلایل تولید ساعت هوشمند اخنصاصی این غول دنیای فناوری می‌پردازیم:
گوگل بر این نکته تاکید دارد که اندروید Wear با نسخه‌های معمول اندروید که بر روی گوشیهای هوشمند و دستگاه‌های بزرگتر (از اسمارت واچ‌ها) می‌بینیم، تفاوت دارد. گوگل در پلتفرم ابزارهای پوشیدنی خود سعی دارد تا کنترل همه چیز را خودش به دست داشته باشد. اندروید Wear بر خلاف خود اندروید، سازندگان را برای تغییر در رابط کاربری و امکانات این سیستم عامل محدود کرده است، تا جایی که هوآوی به انتقاد از گوگل پرداخته و خواهان انعطاف بیشتر اندروید Wear در بخش رابط کاربری است و سامسونگ و ال‌جی هر کدام ساعت‌هایی با سیستم عامل متفاوت را در کنار نسخه‌های اندرویدی خود تولید کرده‌اند. اندرویدی که روی گوشیهای هوشمند اجرا می‌شود به شرکت‌های تولید کننده این گجت‌ها امکان شخصی سازی رابط کاربری و طراحی مجزای آن را می‌دهد و تنها برند نکسوس است که پرچم‌دار اندروید خالص محسوب می‌شود، اما در دنیای ساعت‌های اندرویدی چنین نیست و همگی در این بخش یکسان هستند، بنابراین به نظر می‌رسد یک ابزار پوشیدنی نکسوسی تغییر خاصی در این حوزه نخواهد بود و رابط کاربری متفاوتی از آن چه در حال حاضر موجود است، ارایه نمی‌کند.
سامسونگ Gear S2 با سیستم عامل تایزن (سفید) و ال‌جی G Watch Urbane با سیستم عامل WebOS (طلایی)
به نظر می‌رسد علت این که گوگل سازندگان را در بخش رابط کاربری اندروید Wear محدود کرده است، این باشد که بتواند این پلتفرم در همه مدل‌ها (که عمدتا مشخصات سخت افزاری آنها پایین است) عملکرد یکسانی داشته باشد، دلیل دیگر هم می‌تواند به تعامل بهینه‌تر نسخه پوشیدنی اندروید با نسخه‌های اندروید ۴.۳ و بالاتر که در گوشیهای هوشمند در حال اجراست، مربوط شود. همچنین با این کار گوگل خیال خود را از بابت یک مشکل بزرگ که در قلمرو گوشیهای هوشمند اندروید با آن مواجه است، راحت می‌کند؛ با یکسان بودن اندروید Wear در همه ابزارها سازندگان دیگر بهانه‌ای برای عرضه همزمان آپدیت این پلتفرم برای دستگاه‌های خود ندارند.
اما برگردیم به نسخه ۲.۰ اندروید Wear. در این نسخه گوگل به نظرات کاربران نسخه‌های قبلی توجه کرده و تغییراتی در این سیستم عامل و به خصوص رابط کاربری آن به وجود آورده است. این تغییرات شامل حذف برخی از محدودیت‌هاست به خصوص وابستگی ساعت به گوشی هوشمند! در این نسخه اسمارت واچ به طور مستقل از گوشی به اجرای اپلیکیشن‌ها و انجام ارتباطات می‌پردازد. تغییر مهم بعدی وجود دستیار گوگل (Google Assistant) در این نسخه است که قرار است در آینده‌ای نزدیک جایگزین سرویس Google Now شود. در حالی که گوگل ناو پیش از نسخه اولیه اندروید Wear تولید شده بود، برنامه ریزی شده تا گوگل Assistant از زمان عرضه نسخه ۲.۰ این پلتفرم آماده اجرا باشد.
همان‌طور که گفتیم با توجه به محدودیت‌های اندروید Wear، به نظر می‌رسد اسمارت واچ‌های نکسوسی از لحاظ امکانات نرم افزاری نسبت به سایر ساعت‌های اندرویدی برتری نداشته باشند. بنابراین شاید هدف گوگل از تولید ساعت اختصاصی خود جلب توجه سایر سازندگان به مشخصات سخت افزاری است. بسیاری از ساعت‌های اندرویدی فعلی به نسخه‌ای ضعیف شده از اسنپدراگون ۴۰۰ با ۵۱۲ مگابایت رم مجهز هستند. البته کوالکام و سایر تولید کنندگان چیپ‌ست‌های موبایلی چیپ‌هایی متناسب با فناوری ابزارهای پوشیدنی را تولید کرده و می‌کنند، اما هنوز توجهی به این پردازنده‌ها نشده است. ممکن است گوگل با به کارگیری چیپ‌ست‌های بهینه‌تر در خط تولید گجت‌های نکسوسی مبتنی بر اندروید Wear به جنگ با عمر باتری محدود این ساعت‌ها برود. نظریه دیگر این است که گوگل با تولید سنسورهای جدید و بهبود تعامل ساعت هوشمند خود با گوگل Assistant، سازندگان دیگر را هم به تعامل بیشتر با این دستیار تشویق نماید.
البته تولید ساعت هوشمند تحت برند نکسوس به هر دلیلی که باشد، باعث گسترش برند نکسوس و همچنین اندروید Wear و سهم بیشتر گوگل از بازار فناوری‌های رایج خواهد شد. این ساعت می‌تواند مثالی از آن چه گوگل برای آینده این پلتفرم در نظر دارد، باشد و نقشه راه این شرکت در این حوزه را به سایر سازندگان نشان دهد.
نوشته چرا گوگل ساعت هوشمند تحت برند نکسوس می‌سازد؟! اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.
