پس از اینکه اخیرا هارد درایوم خراب شد همه چیز را از دست دادم. مقاله های قدیمی دانشگاه، داستان های نیمه نوشته، فیلم های کوتاه و از همه مهم تر تمام عکس هایی که از ۵ سال گذشته ذخیره کرده بودم، همه آنها از دست رفته بودند.

گویا آی تی: از آنجا که از هارد درایوم نسخه پشتیبان نداشته ( اشتباه وحشتناک شماره ۱) و عکس هایم را در خدمات ابری آپلود نکرده بودم ( اشتباه وحشتناک شماره۲) به معنای واقعی در مخمصه افتاده بودم.

بعد از آن به یادم آمد که بیشتر عکس هایی که ذخیره کرده بودم را بین دوستان و اعضای خانواده ام با ایمیل به اشتراک گذاشته بودم. پس شروع به جستجو در ایمل هایم کردم و بین ضمیمه های فراوان به طور تصادفی تعداد کمی از عکس هایی که در هارد درایو داشتم را پیدا کردم.

ولی بعد از مدتی مشکل کار مشخص شد. با تعداد بسیار زیاد ایمیل ، باید راهی پیدا میکردم که سرعت کار را بیشتر کنم. به جای صرف ساعت ها برای گشتن ایمیل های قدیمی، سه راه ساده برای پیدا کردن تمام ضمیمه هایی که در اکانت  gmailخود نیاز دارید را به شما نشان میدهم.

روش شماره ۱

از جستجوی پیشرفته استفاده کنید

اگر میخواهید از راهبردی کلی  برای پیدا کردن عکس های ضمیمه شده در ایمیل استفاده کنید، از آنجا که فرمت های متعددی وجود دارد، میتوانید جستجوی خود را با تایب has:attachment در نوار جستجو برای هر ایمیلی که ضمیمه دارد نظم دهید.  از اینجا به بعد گشتن ضمیمه ها که نه تنها عکس ها بلکه فیلم ، متن، pdfو سایر فرمت ها را شامل میشوند بر عهده شماست.

به جای آن، جستوی خود را با  تایپ filename:(jpg OR jpeg OR png) محدود تر کنید. این کلمه کلیدی جستجوی تنظیم شده تری را با نمایش ایمیل هایی که فقط ضمیمه عکس دارند ارائه میدهد.

از آنجا که این روش کمی خسته کننده است میتوانید این فرایند را با دیدن عکس ها هنگام بازکردن ایمیل و استفاده از آیکون های فلشی در بالا برای پیش نمایش ضمیمه ها به سرعت و بدون برگشتن به  صفحه اول و باز کردن ایمل ها به صورت یک به یک  سرعت ببخشید.

روش ۲

Microsoft Outlook وIMAP

با استفاده از Outlookو IMAP میتوانید به سرعت تمام ایمیل های خود را به صورت آفلاین دانلود کرده تا به راحتی تمام عکس های ضمیمه ای که شامل میشوند را ببینید.

با کلیک کردن روی آیکون چرخ دنده در گوشه بالای راست Gmail کلیک کنید و سپس از گزینه های موجود تنظیمات را انتخاب کرده، بر  *ارسال و POP/IMAP* کلیک کرده و سپس به پایین اسکرول کنید و دایره کنار*فعال کردن IMAP* را پر کنید.

حالا به Inboxبرگشته و کارهای زیر را انجام دهید:

1. filename:(jpg OR jpeg OR png) را در نوار جستجو تایپ کنید.
2. بر * همه* برای انتخاب تمام ایمیل هایی که ضمیمه عکس دارند کلیک کنید.
3. بر آیکون برچسب کلیک کرده و برچسب جدیدی با عنوان عکس ها یا چیزی شبیه به آن ایجاد کنید.

 

با این کار پوشه ای ساختید که میتوانید به راحتی به Outlookدسترسی داشته باشید. این روش برای من از روش اول ساده تر است زیرا ایمل های آفلاین سریع تر از ایمیل های موجود در سرور های گوگل باز میشوند. وقتی یک عکس را باز کنید آن را در یک پنجره جدا وقابل تغییر سایز خواهید دید.

اگر از Outlookدر Windows استفاده میکنید میتوانید از GetEmailAttachments macroبرای دانلود تمام ضمیمه های عکس در پوشه عکس هایتان استفاده کنید، البته از آنجا که برخی عکس ها را نمیخواهید این روش خیلی مناسب نیست.

روش ۳

Mailcloud برای Android و  iOS

Mailcloud که به زودی برای Android و  iOS  قابل دسترسی خواهد بود( برای دسترسی بتا در سایتشان عضو شوید) به شما راحت ترین گزینه را برای خارج کردن عکس ها از ایمیلتان با انجام تمام کار های مورد نیاز برای شما را ارائه میدهد. به راحتی به حساب گوگل خود (و یا سایر ایمیل ها) وارد شده و صبر کنید تا Mailcloud تمام فایل ها را از inbox شما بیرون بکشد که این کار میتواند ساعت ها طول بکشد.

زمانی که این کار انجام شد میتوانید در گزینه عکس ها در پایین Mailcloud برای دیدن تمام ضمیمه های عکس در هر ایمیل به صورت یک جدول ببینید.

بر روی عکس ها کلیک کنید تا تاریخ عکس های دریافتی و یا ارسالی را ببینید و همچنین امکان ذخیره عکس ها در گالری و یا اشتراک آن با سایر برنامه های موجود در صفحه اشتراکتان را داشته باشید.

تمام ایمیل های آینده که با ضمیمه برای شما ارسال میشود در Mailcloudبه سرعت نشان داده میشوند.

خوشبختانه با این نکات قادر خواهید بود بدون سختی تمام عکس ها را از حساب جیمیل خود دانلود کنید. روش مورد علاقه خود را در بخش نظرات با ما به اشتراک گذارید.

منبع

 

همه طرفداران اندرویدی قطعا ژست های فشاری یا Squeeze gestures ها را که با HTC U11 معرفی شدند را به خاطر دارند. گوگل با آوردن این قابلیت ها به Pixel 2  و Pixel 2 XL این گرایش را ادامه داد. به لطف یک اپلیکیشن جدید حالا می توانید از همین قابلیت ها در گوشی Galaxy S9  و S9+ و حتی گوشی های قدیمی تر سامسونگ استفاده کنید.

گویا آی تی: هم HTC U11 و هم پیکسل ۲ سنسور های خاصی داشتند که اجازه تشخیص فشار وارده ناشی از فشاردن گوشه های تلفن همراه را می داد. خوشبختانه می توان از سنسوری دیگر در گوشی نیز برای همین هدف استفاده کرد. همانطور که برای نخستین بار از سوی XDA گزارش شد، اپلیکیشنی جدید به نام SideSqueeze از سنسور فشار سنج بارومتریک گوشی برای تشخیص ژست های فشاری استفاده می کند. برای اینکار گوشی شما باید مقاومت در برابر آب را داشته باشد تا به خوبی محکم کاری شده باشد.

سازگاری

به طور فرضی، این آموزش باید بر روی تمام گوشی هایی که حسگر فشار بارومتری و قابلیت ضد آبی دارند جواب دهد اما ما تمرکزمان بر روی Galaxy S9 خواهد بود. شایان ذکر است که توسعه دهندگان SideSqueeze تنها اپلیکیشن شان را بر روی S8 و Note 8 با اندروید نوقا تست کرده اند. ما به طور مستقل تایید می کنیم که این اپلیکیشن به خوبی بر روی هر دو نسخه اسنپ دراگون و اکسینوس Galaxy S9 و S9+ کار می کند.

SideSqueeze را نصب کنید

برای شروع کار برنامه SideSqueeze را از لینک زیر دانلود کنید. پس از نصب برنامه آن را باز کنید و اجازه های لازمه را به آن بدهید. در این مرحله نصب اولیه چندین قدم مهم وجود دارد به همین خاطر بدون خواندن به سرعت همه چیز را قبول نکنید و سریع از آن نگذرید.

دریافت SideSqueeze از پلی استور

SideSqueeze را در Accessibility Services فعال کنید

پس از صدور اجازه های دسترسی یک پاپ آپ به شما داده می شود که نشان دهنده درخواست SideSqueeze برای دسترسی به سرویس های Accessibility گوشی است. با زدن OK شما به صفحه Accessibility Services تنظیمات برده خواهید شد.

به سمت پایین اسکرول کنید تا لیبل SideSqueeze را مشاهده کنید و بر روی آن زده و مطابق شکل زیر سوییچ زیر را فعال کنید. این کار به برنامه اجازه می دهد که از سنسور فشار بارومتریک برای اجرای اپلیکیشن های خاص یا انجام کار های خاص استفاده کند. پس از فعال سازی چند بار بر روی کلید بازگشت بزنید تا به اپلیکیشن برگردید

SideSqueeze را از بخش Battery Optimization حذف کنید

در مرحله بعد برای شما یک پاپ آپ بالا می آید که می گوید می بایست اپلیکیشن را از Battery Optimization سامسونگ حذف کنید تا عملکرد درست داشته باشد. با زدن OK به تنظیمات مربوطه هدایت می شوید.

در بالای صفحه تنظیمات، گزینه “All apps” را از منو دراپه انتخاب کنید و سپس به سمت پایین اسکرول کنید و مطمئن شوید که SideSqueeze بر روی حالت خاموش قرار دارد. پس از تمام کردن این مرحله چند بار کلید بازگشت را بزنید تا به اپلیکیشن برگردید. اگر نگران مصرف باتری اپلیکیشن هستید باید بگوییم که ما با چند روز کار متوجه مصرف باتری ناچیز آن (کمتر از۰٫۵% در ساعت) شدیم.

پاپ آپ نهایی که برایتان بالا می آید به شما در مورد اعمال فشار بیش از حد هشدار می دهد. این بدیهیست اما حین وارد کردن فشار به گوشه های گوشی حواستان باشد. اگر قابلیت فشاری به خوبی کار نکرد مطابق توضیحات بعدی آستانه فشار را تنظیم کنید.

تنظیم آستانه فشار

پیش از تنظیم کردن اپلیکیشن ها و تنظیمات فشاری مخصوص خودتان می بایست فشار ایده آل برای خودتان و گوشی تان را تنظیم کنید. شایان ذکر است که هر گوشی نوع دست گرفتن مخصوص خود را حین انجام ژست های فشاری دارد.

اگر از Galaxy S9 یا Note 8 استفاده می کنید، حلقه کردن انگشتانتان دور گوشه های گوشی حین فشار دادن گوشی بهتر است اما از طرف دیگر برای S8 و S8+ فشار مربعی شکل و بدون حلقه کردن انگشتان مناسب تر است.

با رعایت این قواعد از اندازه گیر بالای صفحه اپلیکیشن برای سنجیدن آستانه فشار استفاده کنید. ما متوجه شدیم که برای گوشی های Galaxy S9 فشار بین ۱۰ تا ۱۲ ایده آل ترین است.

فعال سازی اکشن های Home Screen شخصی سازی شده به وسیلهADB ( مخصوص نسخه Pro)

یکی از پرکاربرد ترین قابلیت های SideSqueeze فعال سازی اعمال شخصی سازی شده از صفحه هوم گوشی شماست که جدا از اعمال فعال شده در دیگر اپلیکیشن ها می باشد. برای انجام ای کار شما باید در بخش Command در PC یک فرمان ADB اجرا کنید.

اگر با ADB یا Command Line آشنا نیستید این مقاله را مطالعه کنید. پس از نصب ADB tools، صفحه Command را بالا بیاورید و این متن را تایپ کنید: adb shell sh /sdcard/grant.. پس از اتمام شما باید قادر به تنظیم اعمال شخصی سازی شده در صفحه هوم و استفاده از قابلیت immersive در SideSqueeze باشید.

تنظیمات برای عملکرد بهتر

تنظیمات مفیدی در SideSqueeze وجود دارد که باعث بهبود عملکرد خواهد شد. بر روی منو در بخش چپ فوقانی بزنید و سپس بر روی “Setting” بزنید. مطمئن شوید که هر دو گزینه “Disable SideSqueeze while in a call” و “Disable SideSqueeze while in a call” انتخاب شده باشند.

علاوه بر این تنظیمات بد نیست که  “Hold a wakelock for screen-off actions (uses battery).” را نیز فعال کنید. این تنظیم آخر ممکن است مصرف باتری داشته باشد اما باعث بهبود تشخیص ژست های حرکتی در صفحه لاک اسکرین خواهد شد. البته بهتر است که بررسی کنید که آیا Wakelock در گوشی شما باتری زیادی مصرف می کند یا خیر.

اکشن های فشاری خودتان را فعال کنید

حالا این قسمت جالب کار است. به صفحه اصلی SideSqueeze رفته و اکشن های شخصی تان را برای هم “Normal Squeeze” و هم “Long Squeeze” فعال کنید. هر یک از این ها را می توان برای صحه روشن، صفحه هوم (نسخه پرو)، لاک اسکرین و صحفه خاموش تنظیم کرد.

ما متوجه شدیم که اکشن های صفحه لاک اسکرین حین فعال بودن قابلیت Always on Display نمایان نمی شوند. اکشن های زیادی برای هر یک از این دسته ها وجود دارد که می توانید با خریدن نسخه پرو تعداد بیشتری از آن ها را پیدا کنید. در آزمایش ما اکشن های Google Assistant و Recent Apps بسیار کاربری جلوه کردند.

 

استفاده از ژست های فشاری نیاز به کمی عادت دارد اما اگر اعمالی را چندین بار در طول روز انجام می دهید می تواند برایتان خیلی مفید باشد. در حالی که این قابلیت شاید برای خیلی ها چندان جالب نباشد ولی همین که توسعه دهندگان توانسته اند با استفاده از نرم افزار به آن دست پیدا کنند خود فوق العاده است.

منبع

 

 

با شروع کار به عنوان یک پیام رسان با تصاویری که به طور خودکار تخریب می شدند، اسنپ چت تبدیل به یک پلتفورم شبکه اجتماعی کامل شده است. گویا آی تی: با افزایش قابلیت ها اجازه دسترسی های بیشتری افزوده می شد و ما هم معمولا همیشه کلید “OK”  را می زنیم و ادامه می دهیم. اما برخی اوقات بد نیست که نگاهی به تنظیمات بیاندازیم و ببینیم که چه اطلاعات شخصی ای را در اختیار همگان قرار داده ایم.

قابلیت هایی نظیر Ghost Mode می تواند با عدم نمایش مکان شما از حریم خصوصی شما محافظت کند در حالی که دیگر قابلیت های اسنپ چت نظیر پیش فرض های ردیابی تبلیغات و آنتی اسپم به شما آسایش خاطر می دهند. ما در ادامه وارد جزئیات هر یک از این تنظیمات حریم خصوصی برای کاربران اندرویدی و آیفون می شویم که اگر نگرانی امنیتی دارید خیالتان را آسوده کنیم.

Ghost Mode یا حالت روح

راهی بسیار خوب برای خصوصی ماند فعال سازی این قابلیت است. به طور پیش فرض این تنظیم فعال است اما اگر با Snap Map کار کرده باشید این قابلیت به طور خودکار غیر فعال می شود از این رو بد نیست دوباره آن را بررسی کنید. پس از فعال سازی هیچکس حتی دوستان شما نیز نمی توانند محل دقیق شما را پیدا کنند.

۲-Factor Authentication

فعال سازی ۲FA یا همان تایید صلاحیت دو مرحله ای بهترین کار برای ایمن سازی اکانت شماست زیرا تنها راه وارد شدن به اسنپ چت شما وارد کردن رمز عبور و یک کد خاص است که به موبایل شما پیامک می شود. چندین راه برای فعال سازی آن وجود دارد. اول بر روی Bitmoji خودتان در سمت چپ فوقانی صفحه بزنید و سپس بر روی علامت چرخ دنده سمت راست فوقانی بزنید تا وارد تنظیمات شوید.

سپس بر روی “Login Verification” بزنید (که اسنپ چت به آن ۲FA می گوید). شما می توانید بدین دو طریق این قابلیت را فعال کنید: از طریق پیامک و یا از طریق اپلیکیشن تایید صلاحیت متفرقه.

فعال سازی با پیامک بسیار آسان است. بر روی “SMS” در صفحه Login Verification بزنید تا کد تایید صلاحیت را از طریق پیامک در هر بار لاگین کردن برای شما ارسال شود.

اگر می خواهید از اپلیکیشن تایید صلاحیت متفرقه استفاده کنید ما استفاده از Google Authenticator را پیشنهاد می کنیم. پس از نصب کردن این اپلیکیشن به صفحه Login Verification در اسنپ چت بروید و از آن جا بر روی “Authentication App” بزنید و سپس “Set Up Manually” را بزنید و اسنپ چت پس از یک جستجو سریع اپلیکیشن Google Authenticator را خوایت یافت. سپس  برنامه گوگل را باز کنید و از شما خواسته می شود که برای نام کاربری اسنپ چت “Add the token” انجام دهید. بر روی “Yes” بزنید و وارد اسنپ چت شوید و کد را وارد کنید و “Continue” را بزنید.

چه کسی می تواند با شما ارتباط برقرار کند

در تنظیمات اپلیکیشن (بر روی تصویرتان در صفحه اصلی بر روی آیکون چرخ دنده بزنید)، به پایین آمده تا به یک تیتر Who can… برسید. بر روی “Contact Me” بزنید و مطمئن شوید که بر روی “My Friends” تنظیم شده است. بدین صورت افراد غریبه نمی توانند با داشتن نام کاربری شما به شما پیام بدهند.

چه کسی می تواند استوری شما را ببیند

درست همانند گزینه قبل، بهتر است که تنها دوستان شما بتوانند استوری شما را ببینند. به همان بخش Who can… بروید و گزینه “View My Story” را بزنید و مطمئن شوید که گزینه بر روی “My Friends” تنظیم شده است. از طرفی می توانید گزینه “Custom” را انتخاب کنید. این قابلیت علی الخصوص برای وقتی که می خواهید کاربران خاصی را بلاک کنید مناسب است از این رو My Friends حریم خصوصی بهتری فراهم می کند.

چه کسی می تواند شما را اد کند

احتمالا مهم تر از همه این است که نمی خواهید افراد غریبه شما را اد کنند. در همان بخش Who can… بر روی “See me in Quick Add” بزنید. مطمئن شوید که گزینه تیک نداشته باشد تا کسانی که شما آن ها را اد نکرده اید نتوانند شما را اد کنند. با این حال، اگر به آن ها اسنپ کد یا نام کابری بدهید می توانند شما را اد کنند.

Ad Tracking

به طور پیش فرض، اسنپ چت بر اساس کوکی ها و دیگر داده های جستجو برایتان تبلیغات نمایش می دهد. اگر یک وبسایت کوکی های Ad tracking داشته باشد و طرف قرارداد با اسنپ چت باشد شما در اسنپ چت بر اساس فعالیت هایتان در وبسایت مذکور تبلیغات هدف مند  دریافت خواهید کرد.

این کار این روز ها معمول است اما شما مجبور نیستید در این کار نقشی داشته باشید. برای راهایی از این تبلیغات اختصاصی به بخش تنظیمات در اسنپ چت بروید و گزینه “Additional Services” را انتخاب کنید. از آن جا گزینه “Manage” را انتخاب کنید و بر روی “Ad Preferences” بزنید و تیک هر دو گزینه موجود را بردارید. به خاطر داشته باشید که با تغییر دادن این تنظیم شما همچنان تبلیغات را مشاهده می کنید اما دیگر از ردیاب های بین پلتفورمی برای دریافت تبلیغات هدفمند استفاده نخواهید کرد.

دیدگاه خود را در این باره با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

منبع

 

از زمانی که اینستاگرام روی کار امده است، تنها جایی که این شبکه به شما اجازه داده تا لینک قرار دهید، در قسمت بیو بوده است. این بخش برای همه افراد به خوبی عمل می کند. 

گویا آی تی: اما حالا اینستاگرام به شما لطف کرده و بخش دیگری به نام، استوری را به گونه ای قرار داده که می توانید لینک در آن قرار دهید. کاربر باید تا قبل از تمام شدن استوری، عکس العمل خود را داشته باشد و وارد لینک مورد نظر شود.

این ویژگی در هر دو نسخه Android و iOS در برنامه Instagram موجود است، اما فقط کاربران خاصی قادر به استفاده از آن در حال حاضر خواهند بود.

در حال حاضر تنها افرادی که تایید شده اند قادر به استفاده از این ویژگی خواهند بود. افرادی که از نظر اینستاگرام تایید شده اند کسانی هستند که جلوی پروفایل آن ها یک تیک آبی رنگ قرار گرفته است.

البته شما نمی توانید برای داشتن این تیک درخواست کنید آن هم با فالورهای کمتر از ۱۰۰ تا.

گروه دومی که می توانند از این ویژگی استفاده کنند businesses profile هایی هستند که تعداد فالورهایشان به ۱۰ هزار تا رسیده است. البته تا پیش از این اینستاگرام به ۱ میلیون فالورر فکر می کرد و شرط ارسال تیک آبی اش این بود که پیج مورد نظر ۱ میلیون کاربر داشته باشد اما حالا اگر پیج کسب و کاری دارای ۱۰ هزار فالور باشد می تواند این تیک را دریافت کند.

اگر شما در حال حاضر جزو این دو دسته هستید خوب است که این آموزش را ادامه دهید چرا که در حال حاضر هیچ گونه امکانی برای کاربران وجود ندارد که بتوانند به طور مرسوم لینک در استوری خود قرار دهند.

اضافه کردن لینک به استوری اینستاگرام

زمانی که عکس یا فیلم مورد نظر خود را برای ورود به اینستاگرام درست کردید، می توانید به راحتی روی علامت زنجیر در بالای صفحه کلیک کنید.

اگر شما این علامت را مشاهده نمی کنید معلوم است که از دو حالت خارج نیست

۱- یا هنوز پروفایل تان تایید شده نیست

۲- یا اکانت شما از نوع بیزینسی نیست

زمانی که روی این گزینه کلیک کردید، یک صفحه پاپ آپ باز می شود که می توانید لینک خود را در آن بنویسید یا لینک کپی شده را paste کنید.

دقت کنید که بعد از انجام این کار از قابلیت Preview Link استفاده کنید تا مطمئن شوید که لینک ارسالی درست است یا خیر.

این قابلیت پیش نمایشی از لینک را ارائه می کند.

بعد از اینکه لینک را قرار دادید، روی علامت Done در آیفون و یا علامت رنگی در اندروید کلیک کنید تا زنجیره به رنگ سفید پر شود. این یعنی استوری مورد نظر حاوی یک لینک است.

ویرایش لینک در استوری اینستاگرام

بعد از این که شما لینک را در استوری خود قرار دادید، به راحتی می توانید محتویات آن را تغییر دهید و هر گونه ویرایشی که می خواهید انجام دهید. بدین صورت که برای این کار باید به سراغ همان استوری بروید که حاوی لینک است.

بعد روی علامت زنجیره سفید کلیک کنید تا یک منو باز شود و شما از میان منو ها Edit را انتخاب کنید.

بعد از تغییرات می توانید Done را بزنید تا تغییرات ثبت بشود اما اگر می خواهید لینک را حذف کنید کافی است که روی عبارت Clear Link کلیک کنید.

شما در این جا می توانید همه چیز را متوقف کنید و کار لینک گذاری را تمام شده بدانید. اما افراد وقتی صفحه شما را می بینند ممکن است عبارت هایی مثل  “Learn More,” “See More,” “Sign Up,” را مشاهده کنند تا بتوانند متوجه لینک شوند.

اما برای این که مطمئن شوید چیزی از دید کاربرانی که استوری تان را می بینند پنهان نیست می توانید با ابزارهای ثانویه یک نشانه ایجاد کنید که بتوانند لینک را مشاهده کنند و از پایین استوری غافل نشوند.

بدین صورت می توان لینک ایجاد کرد و کاربر با کمک سوایپ کردن به راحتی لینک مورد نظر را مورد استفاده قرار دهد.

امیدواریم که به زودی محدودیت های اینستاگرام برای این بخش برداشته شود و تمام کاربران بتوانند لینک های دلخواه خود را ارسال کنند.

نظر خود را در مورد این قابلیت بنویسید و تجربیات خود را برای ما بگویید.

این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

منبع

فوچسیا (Fuchsia) سیستم عامل کاملاً جدیدی است که در حال حاضر در مراحل ابتدایی توسعه توسط گوگل قرار دارد. اما این سیستم عامل چه تفاوتی با اندروید و کروم دارد و آیا ممکن است روزی جایگزین یکی از این‌ها شود؟ با ادامه‌ی مطلب همراه باشید.

فوچسیا چیست؟

گویا آی تی: فوچسیا اولین بار در اواسط سال ۲۰۱۶ در حالی به دنیای فناوری آمد که آن را از یکی از مخازن گیت‌هاب گوگل در یک پروژه‌ی متن باز ناشناخته پیدا کردند. بر اساس تحقیقات اولیه‌ی خبرگزاری‌ها، این پروژه بنا بود یک سیستم عامل جهانی باشد، سیستم عاملی که بتواند بر روی هر دستگاهی، از ساعت‌های مچی گرفته تا کامپیوترهای قدرتمند، اجرا شود. هدف این بود که علاوه بر این‌ها فوچسیا بتواند موبایل‌ها، تبلت‌ها، لپتاپ‌ها، خودروهای الکترونیکی، دستگاه‌های مجهز به اینترنت چیزها و نظایر آن‌ها را هم در بر بگیرد.

 

یک سیستم عامل جهانی برای تولیدکنندگان نرم‌افزار شبیه جام مقدس مسیحیان است، اما این سیستم عامل هنوز به نقطه‌ی مطلوب خود نرسیده است. مایکروسافت تلاش کرد با فراهم‌سازی شرایطی که تحت آن تلفن‌ها حداقل امکان اجرای نسخه‌های سبک شده‌ی ویندوز ۱۰ را داشته باشند این سیستم عامل را جهانی کند. اپل هم قبلاً (با تردید) مدعی بود که نسخه‌ی اول آیفون از یک سیستم عامل جهانی استفاده می‌کند، ولی بعدها از این ایده صرف نظر کرد و سیستم عامل iOS را توسعه داد. شبیه‌ترین سیستم عاملی که نسبت به این ایده داریم و روی همه‌ی سخت‌افزارها کار می‌کند، لینوکس است. نسخه‌های مختلف هسته‌ی لینوکس در اندروید، Chrome OS، ستاپ‌باکس‌ها، روترها و مودم‌ها، دستگاه‌ّهای هوشمند و بسیاری از نرم‌افزارهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

 

ولی نکته این است که هدف راه انداختن سخت‌افزارهای مختلف با یک نرم‌افزار ثابت نیست. مقصود مایکروسافت، اپل و گوگل ساختن سیستم عاملی است که با کمترین تغییر در طراحی بتواند اپلیکیشن‌ها را در گستره‌ی وسیعی از سخت‌افزارهای ممکن اجرا کند. با این کار ارتباط داخلیِ ساده در سطح دانش فنی کاربران تسهیل شده، توسعه‌دهندگانی که می‌خواهند برای پلتفرم‌های مختلف برنامه نویسند جذب می‌شوند، و از همه مهم‌تر، همه‌ی کاربران در یک اکوسیستم نرم‌افزاری قرار می‌گیرند و کنترل آن‌ها آسان خواهد بود (و جایی برای رقبا باقی نمی‌ماند).

 

فوچسیا چه ارتباطی با اندروید و کروم دارد؟

 

در حالی که اندروید و Chrome OS هر دو نسخه‌های کاملاً ویرایش شده‌ی لینوکس هستند، فوچسیا از پایه بر اساس یک میکروکرنل جدید به نام Zircon طراحی شده است.

 

تشریح فرق بین کرنل سیستم عامل‌های متداول و میکروکرنل‌ها مشکل است، ولی به طور خلاصه می‌توان گفت که میکروکرنل‌ها از اساس برای کارآمدی و انعطاف‌پذیری بیشتر ساخته شده‌اند. مفهوم این ایده به دهه‌ها قبل بر می‌گردد، اما این کرنل‌ها از دهه‌ی ۹۰ میلادی به خاطر قدرت، حافظه و فضای ذخیره‌سازی کامپیوترها تا حد زیادی فراموش شدند. حالا با گرایش مجدد به سوی دستگاه‌های الکترونیکی کوچک، کارآمد و قابل حمل، گوگل هم معماری میکروکرنل را به عنوان کاندید مناسبی برای نسل آینده‌ی سیستم عامل‌ها تشخیص داده است.

 

 

با توجه به این که خود گوگل تمام بخش‌های این سیستم عامل را ساخته، قبل از ورود به بازار و حتی بعد از آن، کمابیش کنترل کاملی بر توسعه‌ی Zircon و فوچسیا دارد. گوگل از تجربه‌ی اندروید که به خاطر ماهیت متن بازش در سطح کاربری بسیار شاخه شاخه شده درس‌های زیادی گرفته است. Chrome OS اساساً به خاطر شرایط حقوقی منبع خود زمین‌گیر شده، هرچند خود این سیستم عامل از لحاظ فنی متن باز است. فوچسیا هم متن باز است، اما احتمالاً به طور کامل توسط خود گوگل کنترل خواهد شد، حتی اگر قرار باشد بر روی سخت‌افزار سایر شرکت‌ها استفاده شود.

 

فوچسیا چه تاثیری روی توسعه‌دهندگان می‌گذارد؟

 

فوچسیا هنوز در مرحله‌ای نیست که توسعه‌دهندگان عملاً بتوانند برای آن اپلیکیشن بنویسند. ولی وقتی به آن مرحله برسد، گوگل نمی‌خواهد بگذارد تمام تلاشی که بر روی اندروید داشته به کلی نابود شود. اپلیکیشن‌های فوچسیا را می‌توان با کیت توسعه‌ی نرم‌افزاری جدید Flutter از طریق بسیاری از زبان‌های برنامه‌نویسی محبوب نوشت.

 

Flutter به اپلیکیشن‌ها اجازه می‌دهد تا با حداکثر سازگاری بین فوچسیا، اندروید و iOS نوشته شوند. این یعنی نه تنها می‌توان با کمترین منابع برای این سه پلتفرم برنامه نوشت، بلکه امکان پورت کردن اپلیکیشن‌های موجود به فوچسیا و پشتیبانی آسان از این سه پلتفرم هم ممکن می‌شود.

 

Flutter با استاندارد طراحی فعلی گوگل – یعنی طراحی متریال – ساخته شده، بنابراین برنامه‌های آن با همه‌ی خصوصیات اندروید، Chrome OS و برنامه‌های تحت وب سازگاری دارد. این کیت توسعه از المان‌های UI پیشرفته‌ای که مبتنی بر موتور رندرینگ Vulkan هستند، مثل سایه‌های حجم‌دار و انیمیشن‌های بسیار روانِ ۱۲۰ فریمی، پشتیبانی می‌کند. علاوه بر این امکان تولید بازی و اپلیکیشن‌ّهای رسانه‌ای در آن وجود دارد، منتها نحوه‌ی عملکرد برنامه‌ها به سخت‌افزار دستگاه بستگی خواهد داشت.

 

اگر برایتان سوال است که چرا Chrome OS در این لیست سازگاری وجود ندارد، فراموش نکنید که تقریباً همه‌ی اپلیکیشن‌های کروم مبتی بر وب هستند. کد این برنامه‌ها دانلود نشده و مثل اکثر سیستم عامل‌ها به صورت محلی اجرا نمی‌شود. اما Chrome OS حالا می‌تواند اپلیکیشن‌های اندروید را هم اجرا کند، این قابلیت با انتشار آپدیت‌های جدید گوگل روز به روز بیشتر توسعه می‌یابد. ساده‌ترین نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که گوگل امید دارد تا زیرساخت پلی استور خود را حداقل به برخی از اپلیکیشن‌های دسکتاپ اندرویدی Chrome OS منتقل کند.

 

در این شرایط، اگر گوگل بتواند فوچسیا را راه‌اندازی کند و این دو پلتفرم را با هم جایگزین نماید، توسعه‌دهندگان (و در نتیجه کاربران) هم راحت‌تر می‌توانند خود را با شرایط آتی وفق دهند.

 

فوچسیا چه زمانی منتشر می‌شود؟

 

در یک کلام می‌توان گفت که هیچ ایده‌ای نداریم. فوچسیا هنوز آن قدر در مراحل ابتدایی است که احتمالاً خود گوگل هم نقشه‌ی راهی برای آن تعیین نکرده است. این شرکت چیز زیادی درباره‌ی پروژه‌ی مذکور اعلام نکرده و صرفاً تایید کرده که چنین پروژه‌ای وجود دارد و از حمایت گسترده‌ای برخوردار است. در حال حاضر، بیشترین اطلاعاتی که از فوچسیا در اختیار داریم، کد منبع آن است که در گیت‌هاب و مخزن خود گوگل وجود دارد.

 

احتمال دارد که در آینده گوگل با ارزیابی فوچسیا در مقایسه با وضعیت بازار تصمیم بگیرد که این پروژه را متوقف کند. شاید چاره‌ای جز ادامه دادن با اندروید و نقایص آن وجود نداشته باشد، شاید هم چیز جدیدی رو شود که هیچ‌کس از آن خبر نداشته باشد. ولی فعلاً فوچسیا شبیه‌ترین پروژه برای جایگزین شدن با اندروید و احتمالاً Chrome OS است.

 

می‌توانیم همین حالا فوچسیا را امتحان کنیم؟

 

بدنه‌ی اصلی فوچسیا به صورت متن باز موجود است و می‌توان یک نسخه‌ی کاملاً ابتدایی از آن را ساخت و اجرا کرد؛ هرچند در حال حاضر فقط چند دستگاه از این سیستم عامل پشتیبانی می‌کنند. در هنگام نگارش این مطلب، مینی کامپیوتر Intel NUC، تبلت Acer Switch Alpha 12، HiKey960 و Khadas VIM این لیست را تشکیل می‌دهند. دو مورد آخر دستگاه‌های سیستم-روی-تراشه (SoC) هستند که مثال قدرتمندتر آن‌ها رزبری پای می‌باشد.

 

 

یک دستگاه دیگر هم هست که به طور رسمی از فوچسیا پشتیبانی نمی‌کند ولی امکان اجرای آن را دارد: پیکسل‌بوک. منطقی است که این دستگاه به عنوان قوی‌ترین کروم‌بوک گوگل در اختیار بسیاری از توسعه‌دهندگان گوگل باشد و از آن برای اجرای سیستم عامل مذکور استفاده کنند. Ron Amadeo از وبسایت Ars Technica موفق شده کد فعلی فوچسیا را سر هم کرده و آن را بر روی پیکسل‌بوک اجرا کند.

 

 

علاوه بر این‌ها امکان اجرای کدهای قدیمی‌تر فوچسیا بر روی موبایل‌های اندروید هم وجود دارد. اما برای انجام این کار باید دانش فنی کافی برای سر هم کردن کدها و نصب آن‌ها را داشته باشید؛ البته باید بدانید که در انتها نیز با سیستم عامل جذابی روبرو نخواهید شد. پس اگر واقعاً می‌خواهید بدانید که فوچسیا چه شکلی است، بهتر است در اینترنت به دنبال تصاویر و ویدیوهای آن بگردید.

 

منبع