اینستاگرام هم مثل اکثر شبکه‌های مجازی می‌تواند یک شمشیر دولبه باشد. در یک طرف روش مناسبی برای به اشتراک گذاشتن عقاید و بیان نظرات شماست، اما از سوی دیگر به راحتی می‌تواند حریم خصوصی و امنیت شما را به خطر بیندازد. خوشبختانه، با انجام چند کار می‌توانید از خودتان محافظت کنید.

گویا آی تی: اصل اول امنیت سایبری می‌گوید هیچ چیزی صددرصد امن نیست. پس حتی اگر این نکات را مدنظر قرار دهید، اطلاعات شما همچنان در معرض خطر قرار دارد و ممکن است دست افرادی که نمی‌خواهید بیفتد. اما با دستکاری تنظیماتی که در ادامه می‌گوییم، تا حد زیادی می‌توانید این خطرات را کاهش دهید.

 

نکته ۱ – احراز هویت دو مرحله‌ای را فعال کنید

 

یکی از ساده‌ترین چیزها برای ارتقای خطوط دفاعی شما این است که سیستم احراز هویت دو مرحله‌ای (۲FA) را فعال کنید. با انجام این کار (اگر اکانت خود را صرفاً با استفاده از ایمیل یا حساب کاربری فیسبوک ساخته باشید) اینستاگرام از شما می‌خواهد که شماره تلفن خود را به اکانت‌تان وصل کنید. با این کار یک لایه‌ی امنیتی اضافه‌تر به اکانت شما اضافه می‌شود.

با سیستم احراز هویت دو مرحله‌ای، برای وارد شدن به اکانت اینستاگرام علاوه بر گذرواژه به یک رمز یکبار مصرف (OTP) هم نیاز دارید. این رمز در هنگام ورود به موبایل شما فرستاده می‌شود. با این کار هکرها نمی‌توانند به حساب کاربری شما دسترسی پیدا کنند مگر این که به موبایل‌تان دسترسی فیزیکی داشته باشند.

برای فعال‌سازی ۲FA از منوی اصلی اینستاگرام به زبانه‌ی Profile بروید. از آن‌جا اگر روی اندروید هستید از گوشه‌ی سمت راست بالای صفحه و اگر روی آیفون هستید با لمس آیکن چرخ‌دنده‌ی کنار Edit Profile، بر روی دکمه‌ی منو تپ کنید. سپس گزینه‌ی Two-Factor Authentication را انتخاب و سوئیچ کنار Require Security Code را فعال نمایید. آنگاه مراحل مربوطه را دنبال کنید تا شماره‌ی شما اضافه شود و فرآیند تکمیل گردد.

 

 

نکته ۲ – از یک نرم‌افزار مدیریت گذرواژه استفاده کنید

 

گذرواژه‌ی شما در کنار یکبار رمز اصلی‌ترین عاملی است که از دسترسی غیرمجاز به اکانت‌تان جلوگیری می‌کند. متاسفانه، خیلی از کاربران از گذرواژه‌هایی استفاده می‌کنند که به خاطر سپردنشان آسان است، بنابراین به طور ناخودآگاه هک کردنشان هم آسان‌تر می‌باشد.

 

پس بهتر است به جای تکیه کردن بر گذرواژه‌های حفظی، برای ساختن گذرواژه‌های قوی از یک نرم‌افزار مدیریت گذرواژه استفاده کنید. برخلاف گذرواژه‌های شما، این نرم‌افزارها تضمین می‌کنند که گذرواژه‌هایشان به اندازه‌ی کافی قوی است. به علاوه، می‌توانید هر چند وقت یکبار (ما توصیه می‌کنیم هر ۹۰ روز) گذرواژه‌ی خود را عوض کنید تا حدس زدن آن برای هکرها مشکل‌تر شود.

 

فرقی نمی‌کند که کاربر iOS باشید یا اندروید، ما استفاده از نرم‌افزار LastPass را توصیه می‌کنیم. این برنامه‌ی کم‌هزینه پر از قابلیت‌های مختلف است که در هیچ برنامه‌ی دیگری یافت نمی‌شود.

 

• نصب LastPass: اندروید، iOS

 

 

نکته ۳ – سیستم GPS Tagging را خاموش کنید

 

اکثر دوربین‌ها بسته به محلی که در آن حضور دارید بر روی تصاویر برچسب می‌گذارند تا نشان دهند که از کجا عکس گرفته شده است. این سیستم برای یادآوری ماجراهایی که قبلاً در مکان‌های خاص داشتید بسیار خوب است. اما با اضافه شدن این اطلاعات به تصاویر شما، افراد ناخواسته هم می‌توانند از موقعیت‌تان مطلع شوند.

 

در اندروید از طریق خود اپلیکیشن دوربین می‌توانید این قابلیت را غیرفعال کنید، اما فرآیند انجام این کار بسته به هر دستگاهی فرق می‌کند. این گزینه در حالت کلی در منوی Settings اپلیکیشن دوربین و در بخشی تحت عنوان GPS Tagging یا Tag Locations قرار دارد.

 

 

در iOS کمی راحت‌تر می‌توانید آن را پیدا کنید. کافی است اپ Settings را باز کنید، به بخش Privacy > Location Services بروید و Camera (یا هر اپلیکیشن دیگری که از آن به عنوان دوربین استفاده می‌کنید) را انتخاب نمایید. حالا سوئیچ Allow Location access را به حالت Never درآورید تا قابلیت مذکور غیرفعال شود.

 

 

نکته ۴ – تگ شدن شما روی عکس دیگران باید منوط به دریافت تاییدیه باشد

 

حضور شما در اینستاگرام به تصاویری که آپلود می‌کنید محدود نیست. اگر کس دیگری از شما عکس بگیرد و شما را روی آن تگ کند، این تصویر چه بخواهید، چه نخواهید بر روی صفحه‌ی شما هم به نمایش در می‌آید. خوشبختانه امکان تغییر تنظیمات به نحوی که قبل از انتشار تصویر بر روی صفحه‌ی شما نیاز به تاییدیه باشد وجود دارد.

 

پس به بخش Options رفته و Photos of You و بعد Add Manually را انتخاب کنید. اکنون هر تصویری که شما در آن تگ شده باشید، پیش از انتشار بر روی پروفایل‌تان باید به تایید شما برسد.

 

 

نکته ۵ – اکانت خود را به حالت خصوصی درآورید (اختیاری)

 

برای دستیابی به حداکثر حریم خصوصی، اکانت شما نباید به صورت عمومی باشد. اکانت‌های عمومی در دسترس همه قرار دارند، در نتیجه هر کسی می‌تواند تصاویر و ویدیوهای شما را با ابزارهای مخصوص کپی کند. با این حال حریم خصوصی بهایی دارد. برای مثال افرادی که به دنبال تبلیغ برند خود هستند با خصوصی کردن اکانتشان به بخشی از این فرآیند لطمه وارد می‌کنند. به همین دلیل، این نکته بسته به اولویت‌های شما قابل اجراست.

 

اگر یک کاربر معمولی هستید که فقط می‌خواهید از طریق این شبکه‌ی اجتماعی با دوستانتان در ارتباط باشید، به بخش Options بروید و گزینه‌ی Private Account را فعال کنید. زمانی که این حالت فعال شد، فقط کسانی که شما تاییدشان کرده باشید می‌توانند محتوای صفحه‌تان را ببینند. دنبال‌کنندگان فعلی صفحه‌ی شما تحت تاثیر این تغییر قرار نمی‌گیرند.

 

 

نکته ۶ – از اینستاگرام هوشمندانه استفاده کنید

 

علاوه بر راهکارهای فنی، انتخاب‌های شخصی دیگری هم وجود دارد که برای محافظت از اطلاعات خصوصی خود می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. ابتدا به خاطر داشته باشید که هر چیزی که پست می‌کنید (حتی اگر اکانت‌تان خصوصی باشد) توسط افراد دیگر قابل دستیابی است. عکس‌هایی که بعداً ممکن است باعث پشیمانی‌تان شود را پست نکنید؛ خصوصاً تصاویری که می‌توانید شما را شرمسار کند یا حاوی اطلاعات خصوصی‌تان باشد. همیشه به یاد داشته باشید که هر آنچه امکان استفاده شدن علیه شما را داشته باشد، حتماً بر علیه شما استفاده خواهد شد.

 

در وهله‌ی بعد، بدانید که لازم نیست مدام در صفحه‌تان محتوا پست کنید. اطلاعاتی را که لازم نیست منتشر ننمایید. هر چقدر هم که به دنبال‌کنندگان‌تان اعتماد داشته باشید، تنها یک نفر کافی است تا بر روی همه‌ی زندگی شما تاثیر بگذارد.

 

در پایان، از قابلیت بلاک کردن کاربران استفاده کنید. به سراغ لیست دنبال‌کنندگان خود بروید و هر کاربری را که نمی‌شناسید یا دوست ندارید با کمک گزینه‌ی Block که در منوی گوشه‌ی بالای صفحه قرار دارد از دسترسی به اکانت‌تان محروم سازید.

 

 

با این نکات می‌توانید کمی از شدت برندگی شمشیر دولبه‌ی اینستاگرام کم کنید. هرچند این خطر به طور کامل از بین نمی‌رود، ولی تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند. شما چه پیشنهادات دیگری برای ارتقای حریم خصوصی در اینستاگرام می‌شناسید؟ آن‌ها را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.

 

منبع

وقتی صحبت از مدیا پلیرها می‌شود، نرم‌افزارهای کمی هستند که از VLC بهتر باشند. این برنامه با پشتیبانی کدک قدرتمند خود قادر است تقریباً هر نوع فایل ویدیویی را پخش کند.گویا آی تی: بخشی از این توانمندی به خاطر ذات متن-باز این نرم‌افزار است که باعث شده قابلیت‌های مختلف دائماً به آن اضافه شود. در ادامه‌ی همین جریان به تازگی هم قابلیت جدیدی برای پشتیبانی از Chromecast به آن اضافه شده است.

کاربران VLC، پیش از جدیدترین آپدیت این برنامه برای اجرای ویدیوهایی که بر روی تلفن‌های هوشمند خود داشتند باید از همان صفحه نمایش کوچک دستگاه استفاده می‌کردند. چون بدون ارسال فایل‌ها به تلویزیون یا ستاپ باکس هوشمند آن، امکان مشاهده‌ی ویدیوها وجود نداشت.

 

کروم‌کست گوگل از زمان معرفی تغییر بزرگی در دنیای فناوری‌های بیسیم به حساب می‌آمد، زیرا در ازای تنها ۳۵ دلار اجازه می‌دهد تا ویدیوهای خود را از طریق موبایل در تلویزیون و بلندگوهای آن پخش کنید. حالا VLC با این آپدیت به شما اجازه می‌دهد تا به راحتی فیلم‌های خود را از موبایل به تلویزیون بفرستید.

 

محدودیت‌ها

 

کروم‌کست طوری طراحی نشده که امکان پخش فایل‌های محلی را داشته باشد. معمولاً وقتی یک ویدیو پخش می‌کنید، کروم‌کست فایل‌ها را مستقیماً از طریق وب پخش می‌کند و موبایل شما هم صرفاً نقش کنترل تلویزیون را خواهد داشت. کروم‌کست فقط از چند کدک رایج وب پشتیبانی می‌کند و به این خاطر کیفیت ویدیوی مربوطه به کدک مورد استفاده‌ی خود ویدیو بستگی دارد.

 

اگر ویدیوی مورد نظر شما از کدک‌هایی استفاده می‌کند که توسط کروم‌کست پشتیبانی شده‌اند، VLC فقط نقش سروری برای فراهم‌سازی ملزومات پخش را خواهد داشت. اما اگر کدک فایل ویدیویی شما توسط خود کروم‌کست پشتیبانی نشده باشد، VLC باید هم ویدیو را تبدیل کند و هم آن را پخش نماید، به همین خاطر منابع CPU زیادی مصرف می‌شود و مصرف باتری را بالا می‌رود. از این رو، تجربه‌ی کاربری شما بسته به دستگاهی که دارید و فایلی که می‌خواهید پخش کنید متفاوت خواهد بود.

 

مرحله ۱ – به‌روز رسانی VLC به جدیدترین نسخه‌ی موجود

انتقال ویدیو قابلیت جدیدی است که به تازگی به جدیدترین نسخه‌ی VLC اضافه شده است، پس برای استفاده از این ویژگی باید نرم‌افزار خود را به نسخه‌ی ۳٫۰ یا نسخه‌های بالاتر آن آپدیت کنید.

 

نصب جدیدترین نسخه‌ی VLC: اندروید و iOS

مرحله ۲ – پخش ویدیو از منوی اصلی

 

قبل از باز کردن VLC مطمئن شوید که موبایل و کروم‌کست حتماً به یک شبکه‌ی Wi-Fi محلی وصل شده باشند. اگر وقتی VLC را باز می‌کنید بر روی اینترنت سیم کارت باشید، آیکن گوگل کست ظاهر نمی‌شود (حتی اگر بعداً Wi-Fi را فعال کنید هم فایده‌ای ندارد). بعد از باز کردن VLC آیکن Cast که در سمت راست Video قرار دارد را انتخاب کنید. حالا پنجره‌ای باز شده و لیست همه‌ی دستگاه‌های سازگار با فناوری Cast که در شبکه‌ی شما وجود دارند را نشان می‌دهد.

کروم‌کست (یا هر دستگاه دیگری که مجهز به گوگل کست است) را انتخاب کنید. یک ویدیو از لیست خود انتخاب نمایید تا بعد از چند ثانیه، پخش ویدیو بر روی تلویزیون‌تان شروع شود. از حالا به بعد موبایل شما به کنترل تلویزیون تبدیل می‌شود و با استفاده از آن می‌توانید ویدیوها را پخش و متوقف کنید، جلو بزنید یا به عقب برگردانید.

 

مرحله ۳ – پخش یک ویدیوی خاص (اختیاری)

 

اگر می‌خواهید یک ویدیوی خاص را پخش کنید، روش ساده‌تری وجود دارد. در صفحه‌ی Videos به جای انتخاب آیکن Cast، ویدیوی مورد نظر خود را انتخاب نمایید. حالا از گوشه‌ی بالای سمت راست صفحه همان آیکن Cast را می‌بینید. آن را انتخاب کنید و کروم‌کست را لمس نمایید تا پخش ویدیو از روی موبایل شما متوقف شود و ادامه‌ی آن بر روی تلویزیون پخش گردد.

 

 

با پشتیبانی از کروم‌کست در VLC، دیگر به سرویس‌های آنلاین پخش ویدیو محدود نیستید و می‌توانید همه‌ی فایل‌های شخصی خود را بر روی تلویزیون پخش کنید. به علاوه، در این روش مصرف باتری هم نسبت به روش‌های جایگزین مثل استفاده از اپلیکیشن Google Home که کل صفحه را نشان می‌دهد پایین‌تر می‌آید. نظر شما درباره‌ی اضافه شدن این ویژگی به VLC چیست؟ دیدگاه‌های خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.

 

منبع

گوگل اخیراً در اندروید ۸.۱ اوریو قابلیت جدیدی معرفی کرده که قبل از وصل شدن به Wi-Fi نشان می‌دهد که سرعت شبکه چقدر است. یعنی سیستم با نمایش واژه‌هایی مثل Slow، OK، Fast و Very Fast اجازه می‌دهد ببینید شبکه‌ی مذکور ارزش وصل شدن دارد یا بهتر است از اینترنت سیم کارت خودتان استفاده کنید.

گوگل چگونه کیفیت شبکه را می‌فهمد؟

 

گویا ای تی: اندروید این اطلاعات را از قابلیت اشتراکی Usage & Diagnostics به دست می‌آورد. وقتی با موبایل خود به یک شبکه‌ی باز وصل می‌شود، اطلاعات مربوط به سرعت این شبکه (همراه با سایر اطلاعات آن) با گوگل به اشتراک گذاشته می‌شود. با گذشت زمان، وقتی کاربران به این شبکه وصل می‌شود و این اطلاعات بارها و بارها در اختیار گوگل قرار می‌گیرد، سیستم سرعت و میزان اطمینان‌پذیری شبکه را تخمین می‌زند.

 

وقتی وضعیت شبکه مشخص شد، با قابلیت Network Ratings به راحتی می‌توانید قبل از وصل شدن به شبکه ببینید سرعت آن چطور است. البته شبکه‌های نسبتاً خصوصی مثل کافی شاپ‌های کوچک چنین رتبه‌بندی ندارند یا حداقل مدتی طول می‌کشد تا وضعیت آن‌ها مشخص شود، چون برای ارزیابی شدن افراد مختلف باید از آن استفاده کرده باشند.

 

این یعنی گوگل از ما اطلاعات جمع می‌کند؟

 

در دنیایی که به اشتراک گذاشته شدن اطلاعات خصوصی کاربران برای خیلی‌ها یک نگرانی دائمی می‌باشد، طبیعی است که درباره‌ی امنیت این ویژگی هم سوالاتی داشته باشید. به طور خلاصه می‌توان گفت که این اطلاعات هم مثل اکثر اطلاعات اشتراکی ناشناس است. وقتی به این شبکه‌ها وصل هستید، گوگل کارهای شما را ثبت نمی‌کند – هرچند باید گفت که انجام کارهای خصوصی در هنگام اتصال به شبکه‌های عمومی توصیه نمی‌شود – بلکه فقط اطلاعات ابتدایی مربوط به شبکه را گردآوری می‌نماید.

 

البته قابلیت Usage & Diagnostics که برای جمع‌آوری اطلاعات شبکه استفاده می‌شود چیزی بیش از اطلاعات صرف شبکه است. این ویژگی یک ابزار عمومی گردآوری اطلاعات است که کمک می‌کند تا محصولات و سرویس‌ها برای همه بهبود یابد. یعنی سطح انرژی باتری، تعدد دفعات باز شدن اپ‌ها و کیفیت ارتباطات شبکه‌ها هم گردآوری می‌شود.

 

جزئیات مربوط به نحوه‌ی استفاده از این اطلاعات در صفحه‌ی پشتیبانی ویژگی Usage & Diagnostics قرار داده شده و بخشی از آن به شرح زیر است:

 

گوگل از اطلاعات مصرفی و تشخیصی دستگاه برای بهبود محصولات و سرویس‌هایی نظیر اپلیکیشن‌های گوگل و دستگاه‌های اندرویدی استفاده می‌کند. همه‌ی این اطلاعات مطابق خط مشی حریم خصوصی گوگل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

برای مثال گوگل می‌تواند از اطلاعات مصرفی و تشخیصی گردآوری شده برای بهبود موارد زیر استفاده کند:

 

• عمر باتری

گوگل می‌تواند از این اطلاعات استفاده کند تا بفهمد چه چیزی بر روی دستگاه شما بیشترین استفاده را از باتری دارد و قابلیت‌هایی تعبیه کند که به مصرف کمتر باتری کمک نماید.

 

کرش کردن یا فریز شدن دستگاه

گوگل می‌تواند از این اطلاعات استفاده کند تا بفهمد چه زمانی اپلیکیشن‌ها کرش می‌کنند و باعث فریز شدن دستگاه می‌شوند تا با تغییر سیستم عامل اندروید به بهبود وضعیت موجود کمک کند.

 

برخی از این اطلاعات به همکاران گوگل، مثل توسعه‌دهندگان، کمک می‌کند تا اپلیکیشن‌ها و محصولات خود را بهتر از قبل بسازند.

 

با این همه اگر نمی‌خواهید اطلاعات خود را در اختیار گوگل قرار دهید، خوشبختانه استفاده از این قابلیت اختیاری است.

 

چگونه قابلیت Usage & Diagnostics را غیرفعال کنیم؟

 

برای غیرفعال کردن Usage & Diagnostics با استفاده از آیکن چرخ‌دنده‌ی پنل نوتیفیکیشن‌ها وارد منوی تنظیمات دستگاه شوید.

 

 

از آن جا گزینه‌ی Google را پیدا کرده و روی آن تپ کنید.

 

 

از گوشه‌ی بالای سمت راست صفحه بر روی آیکن سه نقطه تپ کرده و بعد گزینه‌ی Usage & Diagnostics را انتخاب نمایید.

 

 

در این صفحه سوئیچ مربوطه را به حالت Off درآورید. با انجام این کار از این پس هیچ اطلاعاتی از طرف دستگاه شما با گوگل به اشتراک گذاشته نمی‌شود، اما همچنان می‌توانید از اطلاعاتی که سایر کاربران به اشتراک گذاشته‌اند استفاده کنید.

در این باره دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

 

منبع

سیستم نوتیفیکیشن اندروید بدون شک یکی از بهترین ویژگی‌های این سیستم عامل است. ولی آیا نمی‌شود آن را بهتر کرد؟ شما می‌توانید به کمک اپلیکیشنی به نام Converbration نوتیفیکیشن پیامک‌های خود را بر اساس محتویات آن‌ها به سلیقه‌ی خود عوض کنید.گویا آی تی: این اپلیکیشن مدعی است که نوتیفیکیشن‌ها را هوشمندسازی می‌کند، چون سیستم آن را (حداقل برای پیامک‌ها) به سطح کاملاً جدیدی از شخصی‌سازی می‌برد. این برنامه برای تغییر الگوهای لرزشی یا صوتی نوتیفیکیشن پیامک‌ها از محتوای آن‌ها استفاده می‌کند، و این به نوبه‌ی خود بی‌نظیر است.

Converbration سعی می‌کند تا انعکاس‌دهنده‌ی محتوای پیغام باشد. مثلاً اگر سوالی از شما پرسیده شود الگوی لرزشی یا صوتی نوتیفیکیشن به شکل پرسشی خواهد بود. پیام‌های کوتاه ویبره و صدای کوتاه، و پیام‌های بلند الگوهای طولانی‌تری دارند. البته مدتی طول می‌کشد تا به این سیستم عادت کنید، ولی با این کار حتی بدون نگاه کردن به موبایل هم می‌توانید بفهمید که پیامک دریافتی چیست.

اما این همه‌ی ماجرا نیست، چرا که کنترل‌های این اپ بی‌اندازه تغییرپذیر هستند. در حقیقت تمام کارکرد برنامه همین است: مجموعه‌ای از امکانات شخصی‌سازی برای سایر نوتیفیکیشن‌ها. بعد از نصب Converbration راهنمایی ظاهر شده و دستورالعمل ساده‌ای را برای اعطای دسترسی به نوتیفیکیشن‌ها و خواندن پیامک‌ها در مقابل شما قرار می‌دهد. این دو مجوز برای عملکرد صحیح برنامه لازم هستند، پس اگر دوست ندارید این دسترسی‌ها را به اپ مذکور بدهید، از خیر این برنامه بگذرید.

 

وقتی عملیات نصب و راه‌اندازی تمام شد، نمایی کلی از هدف اصلی برنامه به همراه چهار مثال سریع از انواع نوتیفیکیشن‌های مختلف به شما نشان داده می‌شود. در این بخش با استفاده از صداها و ویبره‌ها مختلف می‌توانید آن‌ها را آزمایش کنید.

اکنون می‌توانید صفحه‌ی اصلی برنامه را ببینید که یک دکمه‌ی بزرگ Settings در آن قرار گرفته است. ولی اصل قضیه از همین جا شروع می‌شود.

با لمس این دکمه کنترل Converbration در اختیار شما قرار می‌گیرد. اما با توجه به این که امکانات این اپلیکیشن بسیار زیاد است، ما در این جا فقط به ارائه‌ی توضیحاتی درباره‌ی شِمای کلی هر دسته‌بندی می‌پردازیم. چون سایر جزئیات بیشتر مبتنی بر سلایق شخصی است و خودتان باید آن‌ها را امتحان کنید.

اولین گزینه Notification Style است که با کمک آن می‌توانید به شکل کلی‌تر از Converbration استفاده کنید. در این بخش برای صداها (Sounds) فقط یک گزینه وجود دارد و برای عملکرد خود از یک صدای مشخص استفاده می‌کند. سایر گزینه‌ها برای الگوهای لرزشی است که تمرکز اصلی اپلیکیشن روی آن‌ها قرار دارد. تنظیمات پیشفرض برنامه بر روی Quick می‌باشد که منطقی‌ترین حالت است. اگر می‌خواهید بر روی اپلیکیشن کنترل کامل داشته باشید، از گزینه‌ی Custom استفاده کنید.

بخش بعدی Context & Emotion است که به شما اجازه می‌دهد تا نحوه‌ی واکنش برنامه نسبت به محتوای پیام‌ها را مشخص کنید. از این قسمت می‌توانید واکنش‌های مدنظر خود را در برابر پیام‌های اضطراری، سوال‌ها، حس‌های مثبت و منفی، پیام‌هایی که برای محل کار مناسب نیست، پول، و واکنش‌های بله یا خیر تعیین نمایید.

به علاوه می‌توانید پیام‌های تکراری یا پیام‌هایی مثل ok یا lol را نادیده بگیرید. خوشبختانه برنامه آن قدر باهوش است که خودش تفاوت‌ها را تشخیص دهد.

در بخش Custom Filters می‌توانید برای کلمات یا عبارات خاص فیلترگذاری کنید. یا آن‌ها را نادیده بگیرید، یا حتی برایشان الگوهای لرزشی ویژه اختصاص دهید.

بخش Sleep Mode به شما اجازه می‌دهد تا با مشخص کردن ساعت‌های مدنظر خود Converbration را غیرفعال کنید تا بتوانید آسوده بخوابید یا کمی از فشار بی‌امان ویبره‌ها راحت باشید. البته برای این حالت هم گزینه‌ای تحت عنوان still notify if urgent وجود دارد که اجازه می‌دهد تا پیام‌های اضطراری را به صورت معمولی دریافت کنید.

و در آخر گزینه‌ی System Settings را می‌بینید که با کمک آن خیلی سریع می‌توانید Converbration را فعال یا غیرفعال کنید، و از سایر گزینه‌ها استفاده نمایید؛ مثلاً تنظیمات Converbration را در Android Wear اعمال کنید یا این گزینه‌ّها را نسبت به حالت سایلنت موبایل در اولویت قرار دهید.

علاوه بر این در گوشه‌ی راست پایین صفحه دکمه‌ای وجود دارد که با ارسال یک نوتیفیکیشن آزمایشی به شما اجازه‌ی بررسی تنظیمات اعمالی را می‌دهد.

البته گفتنی است که نسخه‌ی رایگان این اپلیکیشن به صورت ماهانه تنها از ۵۰۰ نوتیفیکیشن پشتیبانی می‌کند. اگر استفاده‌ی بیشتری دارید باید نسخه‌ی پولی برنامه را بخرید. هزینه‌ی طرح یک ماهه‌ی این برنامه ۰٫۹۹ دلار، سه ماهه ۱٫۹۹ دلار و یک ساله ۳٫۹۹ است.

Converbration در مجموع روش منحصر به فردی است که اگرچه ایده‌آل نمی‌باشد ولی گزینه‌های خوبی را برای شخصی‌سازی نوتیفیکیشن‌های اندرویدی در اختیار کاربر قرار می‌دهد. برای مثال من ترجیح می‌دهم به جای شخصی‌سازی نوتیفیکیشن‌ها بر اساس محتویات پیام آن‌ها را بر اساس مخاطبین ویرایش کنم. چون این که بدانم چه کسی پیام داده از این که بفهمم محتوای پیام چه بوده برایم مهم‌تر است ولی انتشار این برنامه هم به خودی خود شایسته‌ی تقدیر می‌باشد.

 

منبع

ایجاد لوکیشن‌های سفارشی در اینستاگرام یکی از بهترین روش‌ها برای تولید ترافیک برای حساب کاربری شما است. این روش در رقابت با سایر شرکت‌ها به شکل قابل توجهی شما را منحصر به فرد می‌سازد. علاوه بر این اجازه می‌دهد تا افراد بتوانند با هم به یک محل خاص بروند و اکانت شما را در پلتفرم‌ها مختلف تبلیغ کنند.

گویا آی تی: وقتی برای اولین بار به عنوان مدیر شبکه‌های اجتماعی شرکت F45 استخدام شدم، نخستین کاری که باید می‌کردم این بود که در اینستاگرام برای باشگاهم یک لوکیشن سفارشی بسازم.

 

خب، آن زمان موفق به انجام این کار نشدم. به مدت دو هفته سعی کردم این لوکیشن سفارشی را اضافه کنم، ولی هیچ وقت نتوانستم در جستجوهایی که در اینستاگرام انجام می‌دادم لوکیشنم را پیدا کنم. خیلی ناامید شده بودم. بنابراین به این نتیجه رسیدم که کار با اینستاگرام و شبکه‌های اجتماعی را بلد نیستم و تظاهر کردم که ساختن لوکیشن سفارشی اصلاً ممکن نیست.

یک روز بالاخره آن لوکیشن سفارشی را پیدا کردم، اما مشکل از کجا بود؟ مشکل این بود که اپلیکیشن فیسبوک موبایلم را آپدیت نکرده بودم چون فکر می‌کردم با این کار برنامه کارایی خودش را از دست می‌دهد.

 

پس قبل از هر چیز اول مطمئن شوید که اپلیکیشن‌ها به‌روز باشد. در این مورد چون فیسبوک مالک اینستاگرام است، باید اپلیکیشن این شبکه‌ی اجتماعی را هم آپدیت کنید، سپس ابتدا بر روی فیسبوک یک لوکیشن سفارشی بسازید و بعد آن را با اکانت اینستاگرام خود سینک نمایید. نحوه‌ی انجام کار به شرح زیر است:

 

مرحله ۱ – قابلیت Location Services را فعال کنید

 

برای فعال‌سازی این قابلیت هم می‌توانید از خود اپلیکیشن فیسبوک استفاده کنید هم از تنظیمات موبایل. پس اپ فیسبوک را باز کنید، سپس دکمه‌ی منو را لمس نمایید.

 

حالا، اگر از آیفون استفاده می‌کنید، گزینه‌ی Settings، سپس Account Settings و بعد Location را انتخاب کنید. در صفحه‌ی بعدی بهتر است گزینه‌ی While Using the App را انتخاب نمایید.

 

 

اگر از اندروید استفاده می‌کنید، گزینه‌ی Account Settings، سپس Location را انتخاب کنید و مطمئن شوید که هر دو گزینه‌ی Location History و Location Services فعال شده باشد. اگر گزینه‌ی Account Settings را نمی‌بینید، ابتدا Settings را انتخاب کنید.

 

 

اگر برای فعال کردن قابلیت Location Services از داخل اپ فیسبوک مشکل دارید به بخش تنظیمات دستگاه بروید.

 

اگر از آیفون استفاده می‌کنید به مسیر Settings > Privacy > Location Services بروید و مطمئن شوید این بخش فعال باشد. همچنین فیسبوک هم باید از لیست Privacy فعال شده باشد.

 

در اندروید باید به بخش Settings بروید و وارد منوی Location شوید. سپس مطمئن شوید که این قابلیت فعال باشد و بر روی حالت High accuracy قرار گرفته باشد. حالا از پایین صفحه به بخش Google Location History بروید و مطمئن شوید که این سرویس هم فعال است. علاوه بر این از بخش Settings به قسمت Apps هم بروید و از آن جا بعد از پیدا کردن فیسبوک روی Permissions بزنید و مطمئن شوید که گزینه‌ی Location فعال باشد.

 

مرحله ۲ – ایجاد استاتوس Check-in در فیسبوک

 

اکنون بر روی اکانت فیسبوک خود یک استاتوس Check-in بسازید. نام لوکیشنی که می‌خواهید سفارشی کنید را درون نوار جستجو تایپ نمایید. حرف اول این اسم باید با حروف بزرگ نوشته شود و متاسفانه امکان افزودن اموجی یا علائمی مثل # و @ هم وجود ندارد.

 

حالا به پایین صفحه بروید تا گزینه‌ی Add [Custom Location] … را ببینید. آن را لمس کنید.

 

 

مرحله ۳ – ایجاد لوکیشن سفارشی

 

بعد از این که روی گزینه‌ی Add [Custom Location] … زدید، باید تعیین کنید که کدام دسته‌بندی لوکیشن شما را بهتر توصیف می‌کند.

 

بعد از انتخاب دسته‌بندی مربوطه، فیسبوک از شما می‌خواهد تا لوکیشن خود را انتخاب کنید. گزینه‌ی I’m currently here را لمس کنید یا به دنبال لوکیشنی که می‌خواهید سفارشی‌سازی نمایید بگردید. سپس لوکیشن خود را بسازید و استاتوس Check-in خود را در فیسبوک ارسال کنید.

 

 

مرحله ۴ – اپلیکیشن اینستاگرام را باز کنید و یک پست جدید بسازید

 

اول اطمینان یابید که لوکیشن سفارشی شما ساخته شده باشد، سپس به اپ اینستاگرام بروید، یک پست جدید بسازید و نهایتاً گزینه‌ی Add Location را لمس کنید. از میان نتایج جستجو به دنبال لوکیشن‌هایی که اخیراً ساختید بگردید و لوکیشن مورد نظر خود را در اینستاگرام پست کنید.

 

در این باره دیدگاه و تجربه خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید

منبع