استارتاپ Clearview AI در واکنش به این حمله گفت:
 
«متأسفانه لو رفتن داده ها جزوی از زندگی قرن بیست و یکم است. به سرورهای ما هرگز دسترسی پیدا نکردند. ما مشکل را برطرف کردیم و به تقویت امنیت خود ادامه خواهیم داد.»
 
استارتاپ یاد شده اواخر دی ماه امسال سیستمی مبتنی بر تشخیص چهره توسعه داده بود که با تکیه بر پایگاه داده ای شامل 3 میلیارد تصویر، کاربران را تنها با در اختیار داشتن تصویری از آنها شناسایی می کرد. این سیستم برای کمک به پلیس آمریکا برای شناسایی افراد مظنون شکل گرفت.
 
سیستم تشخیص چهره استارتاپ Clearview AI به کمک یادگیری ماشینی و الگوریتم های رایانه ای پیشرفته، قادر به تشخیص اشیاء با دقت بسیار بالا حتی از روی تصاویر بی کیفیت دوربین های نظارتی است. این استارتاپ به سه میلیارد تصویر از میلیون ها سایت و شبکه اجتماعی از جمله یوتیوب، فیسبوک، لینکدین و PayPal دسترسی دارد.

بر اساس گزارش سایت Buzzfeed، مجموعاً 2900 مؤسسه از خدمات استارتاپ Clearview AI از زمان راه اندازی آن استفاده کرده اند که از این تعداد، 2228 مؤسسه نزدیک به 500 هزار سرچ انجام داده اند.
 
برای نمونه وزارت امنیت میهن ایالات متحده آمریکا که اداره گمرک و محافظت مرزی را مدیریت می کند، با بیش از 280 حساب ثبت شده در این سیستم، 7500 جستجو انجام داده است.
 
پلیس مهاجرت و گمرک این کشور نیز با تنها 60 پروفایل، بالغ بر 8000 جستجو برای شناسایی افراد در این سامانه انجام داده است. پلیس فدرال و سرویس مخفی ایالات متحده نیز به ترتیب با 5600 و 5700 سرچ، استفاده زیادی از این دیتابیس کرده اند.
'>

استارتاپ Clearview AI هک شد؛ دسترسی هکرها به لیست مشتریان

 
 
استارتاپ Clearview AI که به سه میلیارد تصویر کاربران از سایت هایی مثل فیسبوک، یوتیوب و توییتر دسترسی دارد، هک شد. در این حمله لیست استفاده کنندگان و مشتریان این سرویس لو رفت، اما به گفته این استارتاپ اطلاعات سرورها فاش نشدند.
 
هزاران شرکت دولتی و خصوصی آمریکا از جمله Best Buy، Macy's، پلیس مهاجرت و گمرک ایالات متحده (ICE)، اداره گمرک و محافظت مرزی آمریکا (CBP)، پلیس بین الملل (اینترپل)، دادستانی ایالات متحده در ناحیه جنوبی نیویورک و همچنین چندین شرکت خارجی از کشورهایی مثل امارات متحده عربی، در این لیست بوده اند.

 
استارتاپ Clearview AI در واکنش به این حمله گفت:
 
«متأسفانه لو رفتن داده ها جزوی از زندگی قرن بیست و یکم است. به سرورهای ما هرگز دسترسی پیدا نکردند. ما مشکل را برطرف کردیم و به تقویت امنیت خود ادامه خواهیم داد.»
 
استارتاپ یاد شده اواخر دی ماه امسال سیستمی مبتنی بر تشخیص چهره توسعه داده بود که با تکیه بر پایگاه داده ای شامل 3 میلیارد تصویر، کاربران را تنها با در اختیار داشتن تصویری از آنها شناسایی می کرد. این سیستم برای کمک به پلیس آمریکا برای شناسایی افراد مظنون شکل گرفت.
 
سیستم تشخیص چهره استارتاپ Clearview AI به کمک یادگیری ماشینی و الگوریتم های رایانه ای پیشرفته، قادر به تشخیص اشیاء با دقت بسیار بالا حتی از روی تصاویر بی کیفیت دوربین های نظارتی است. این استارتاپ به سه میلیارد تصویر از میلیون ها سایت و شبکه اجتماعی از جمله یوتیوب، فیسبوک، لینکدین و PayPal دسترسی دارد.

بر اساس گزارش سایت Buzzfeed، مجموعاً 2900 مؤسسه از خدمات استارتاپ Clearview AI از زمان راه اندازی آن استفاده کرده اند که از این تعداد، 2228 مؤسسه نزدیک به 500 هزار سرچ انجام داده اند.
 
برای نمونه وزارت امنیت میهن ایالات متحده آمریکا که اداره گمرک و محافظت مرزی را مدیریت می کند، با بیش از 280 حساب ثبت شده در این سیستم، 7500 جستجو انجام داده است.
 
پلیس مهاجرت و گمرک این کشور نیز با تنها 60 پروفایل، بالغ بر 8000 جستجو برای شناسایی افراد در این سامانه انجام داده است. پلیس فدرال و سرویس مخفی ایالات متحده نیز به ترتیب با 5600 و 5700 سرچ، استفاده زیادی از این دیتابیس کرده اند.

آیا می توان از تبلیغ‌دهنده‌ ایرانی بر بستر گوگل مالیات گرفت؟

پس از انتشار متن پیشنهاد مرکز پژوهش‌های مجلس در خصوص اصلاحیه بند الحاقی تبصره ۱۵ مصوبه کمیسیون تلفیق به منظور «اخذ مالیات ۵۰ درصدی از تبلیغ دهندگان ایرانی بر بستر گوگل» این پیشنهاد در همان ساعات اولیه واکنش‌ها و مخالفت‌های بسیار زیادی به همراه داشت. سوال اکثر کاربران و فعالان حوزه دیجیتال مارکتینگ این بود که چگونه می‌خواهند تبلیغ‌دهنده را شناسایی کرده و از او مالیاتی برای هزینه روی یک سرویس خارجی دریافت کنند. در واقع موضوع اصلی اینجاست که این مالیات از چه کسانی و با چه معیاری و به چه طریقی می خواهند دریافت کنند؟ هر چند تاکنون دلایل ارایه این پیشنهاد مشخص نیست و بسیاری معتقدند که این پیشنهاد عملا راه را برای دریافت مالیات از هزینه باز می‌کند در صورتی که نفس دریافت مالیات از درآمد( سود) قانونی است. در ادامه سعی می‌کنیم به معرفی انواع سرویس‌های تبلیغاتی آنلاین و نحوه کارکرد آن‌ها بپردازیم.
 
تاریخ تبلیغات اینترنتی به قرن ۲۰ میلادی و زمان شکل‌گیری اینترنت برمی‌گردد. شبکه تحقیقاتی (ARPANET) یا سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته شبکه، برای اولین‌بار در سال ۱۹۶۹پیامی از یک رایانه به یک رایانه دیگر ارسال کرد و پایه‌گذار اینترنت جهانی شد. بعد‌ها در سال ۱۹۷۸ میلادی یک بازاریاب از یک شرکت لوازم دیجیتال، ایمیلی را برای تعدادی از کاربران آرپانت ارسال کرد و برای مراسم رونمایی از مدل جدیدی از کامپوتر‌های DEC تبلیغ کرد. این اولین تبلیغ در دنیای آنلاین بود که به سرعت رشد کرد و توسعه یافت.
 
حال با گذشت بیش از ۴۰ سال از اولین تبلیغ بر بستر اینترنت، این موضوع به یک کسب‌وکار پررونق و پرسود تبدیل شده است. برای درک بهتر پرسود بودن این بیزینس کافی‌ست بدانید در سال ۲۰۱۱ به‌صورت تقریبی ۹۶ درصد از درآمد گوگل از طریق تبلیغات به دست آمده است.
 
 
۵۰ سال پیش اولین پیام اینترنتی از دانشگاه کالیفرنیا ارسال شد.
 
تبلیغات آنلاین بسیار پیشرفته‌تر، پیچیده‌تر و درعین حال ساده‌تر از گذشته شده است. تبلیغات آنلاین انواع و روش‌های مختلفی دارد. برای مثال می‌توان از تبلیغات ایمیلی، بنر‌ها، پاپ‌آپ‌ها، تبلیغات بر مبای کلیک، رپورتاژ آگهی، شبکه‌های اجتماعی، تبلیغات بر مبنای موتورهای جست‌و‌جو و بسیاری از موارد دیگر نام برد. حال شرکت‌های تبلیغات در سراسر دنیا تمامی این موارد را در قالب سرویس تبلیغات به کاربران ارائه می‌کنند. تبلیغات برمبنای موتور‌های جست‌وجو که در ایران بیشتر با نام Google Ads شناخته می‌شود، یکی از روش‌های تبلیغ پرطرفدار در سراسر جهان است. سال ۱۹۹۸ موتور جست‌وجوی گوگل راه‌اندازی شد و تنها ۲ سال بعد از آن، گوگل از سرویس AdWords به‌عنوان سرویس تبلیغات بر اساس کلمات کلیدی رونمایی کرد. این سرویس از سال ۲۰۱۸ به گوگل ادز تغییر نام داد.
 
SEM به چه معناست؟
SEM یا (Search Engine Marketing) به معنای بازاریابی موتور جست‌وجو است. در این روش فارغ از رتبه سئوی سایت، امکان نمایش در صدر نتایج جست‌وجو بر اساس کلیدواژه‌ها وجود دارد. مزیت این روش قرارگیری در صدر نتایج موتورهای جست‌وجو فارغ از کیفیت محتوای سایت است که البته مهمترین مشکل یا چالش این نوع تبلیغ هزینه‌بر بودن آن است. این روش‌ها و زیرمجموعه‌های آن‌ها در هر موتور جست‌وجویی وجود دارد. در موتور جست‌وجوی گوگل نیز این امکانات زیرمجموعه گوگل ادز قرار دارد. که به دلیل فراگیری موتور جستجوی گوگل عملا با اقبال کاربران و مشتریان مواجه شده است و جایگاه انحصاری در این زمینه پیدا کرده است.
 
گوگل‌ادز چیست؟
گوگل ادز (google ads)، سرویس تبلیغاتی گوگل است. این سرویس به مشتریان این امکان را می‌دهد تا بتوانند سایت‌هایشان را در همان صفحه اول نتایج جست‌وجوی گوگل برای کاربرانی که کلمات کلیدی خاصی را جست‌وجو می‌کنند به صورت تبلیغات کوتاه به نمایش بگذارند. به این ترتیب صاحبان کسب و کارها و ارائه دهندگان خدمات و کالا بر بستر اینترنت  می‌توانند با هزینه‌ نسبا کمی، وب‌سایت و یا کسب‌وکار خود را در معرض دید کاربران قرار دهند. در گوگل ادز، گوگل برای نمایش دادن تبلیغ از حساب کسی که تبلیغ داده‌ است مبلغی کم نمی‌کند و تنها زمانی که کاربر روی تبلیغ کلیک کرده و به سایت وارد شود هزینه محاسبه می‌شود. اعدادی که گوگل برای هر کلیک از حساب مشتری کم می‌کند، ثابت نیست و با موقعیت تبلیغ، نوع لغت و چندین مورد دیگر تغییر کرده و ممکن است در یک روز اعداد متفاوتی از یک حساب کم شود.
 
 
دیگر سرویس‌دهنده‌ها
علاوه بر گوگل، بینگ، یاهو، فیسبوک، یوتیوب، لینکدین، اینستاگرام، اسنپ‌چت و توییتر نیز بر بستر اینترنت و فضای مجازی، سرویس تبلیغات آنلاین ارائه می‌دهند. این موتورهای جست‌وجو و شبکه‌های اجتماعی در ازای رایگان بودن محصول خود، به کاربران تبلیغ نمایش می‌دهند و اکثرا تنها راه درآمدیی آنها همین فروش تبلیغات است. این سرویس‌ها با نمایش محتوای تبلیغاتی شما در لابه‌لای محتوای کاربران، نوعی از تبلیغات ناخواسته را به نمایش می‌گذارند. البته امروزه نوع دیگری از تبلیغات بر بستر شبکه‌های اجتماعی به وجود آمده با عنوان اینفلوئنسر مارکتینگ که به نظر کاربرپسند است و هیچ پولی هم به جیب صاحبان این شبکه‌های اجتماعی نمی‌رود. افراد معروف و مشهور در ازای دریافت مبالغی که غالبا بسیار بیشتر از مبالغ خود پلتفورم اصلی است حاضر به تبلیغ محصول یا محتوای شما در صفحه شخصی خود می‌شوند.
 
راه‌کار‌های پرداخت و روش‌های تبلیغاتی بر بستر پلتفرم‌ها
از آنجایی که در خدمات گوگل، فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و دیگر سرویس‌های غیرایرانی، امکان پرداخت ریالی وجود ندارد، سایت‌های زیادی در کشور وجود دارد که امکان استفاده از این خدمات تبلیغاتی را برای کسایی که امکان پرداخت غیرریالی ندارند فراهم می‌کنند‌. عملا این شرکت های بدلیل محدودیتی که کاربر ایرانی برای دسترسی به سرویس‌های خارجی همچون گوگل دارند؛ به صورت غیر رسمی به عنوان واسط‌های غیر ایرانی امکان استفاده از خدمات گوگل ادز یا دیگر سرویس‌های تبلیغی پلتفرم های خارجی را برای مشتری ایرانی فراهم می کنند. کافیست عبارت «خرید تبلیغات فلان سرویس» را جست‌وجو کنید تا با شرکت‌ها و سایت‌های خدمات دهنده در این زمینه و تعرفه‌های آن‌ها آشنا شوید. این سایت‌ها و شرکت‌ها بسته به خدمات متفاوتی که ارائه می‌کنند، مبالغ متفاوتی هم دریافت می‌کنند. این هزینه‌ها از ۳۰۰ یا ۴۰۰ هزار تومان تا بیش از ۴۰ میلیون تومان بسته به مدت زمان نمایش، تعداد نمایش، تعداد کلیک، کنترل‌پنل اختصاصی، گزارشات لحظه‌ای و موارد دیگر متغیر است. در موارد این‌چنینی اگر امکان پرداخت غیرریالی برای کاربران وجود داشته باشد، به‌لحاظ هزینه‌ای بسیار هزینه کمتری پرداخت خواهند کرد. چرا که مدل درآمدی این سایت‌ها و شرکت‌های واسط پرداخت، گرفتن کارمزد برای پرداخت غیرریالی و در مواردی هزینه پشتیبانی و ارائه خدمات است.
 
در واقع تبلیغات درون برنامه‌ای اصلی‌ترین روش برای تبلیغ در هر پلتفورمی است. هر پلتفورمی با توجه به ویژگی‌های سرویس خود، مدل‌های مختلفی از تبلیغ ایجاد می‌کند. مثلا در اینستاگرام امکان تبلیغ در صفحه سرچ، تایملاین و استوری وجود دارد که بابت هرکدام، مدت زمان نمایش و تعداد کاربر تبلیغ‌شونده، هزینه‌ی جداگانه‌ای دریافت می‌شود. در این شبکه اجتماعی لازمه تبلیغات، داشتن اکانت بیزینسی و اتصال اکانت اینستاگرام به اکانت فیسبوک است.
 
در این میان فیسبوک با ۱۱ روش مختلف برای نمایش تبلیغات، کامل‌ترین و پیچیده‌ترین الگوریتم برای تبلیغات آنلاین را در اختیار دارد. این ۱۱ روش عبارتند از تبلیغ بر اساس کلیک و ورود به سایت، تبلیغ بر اساس کلیک، ورود به سایت و انجام عملی مشخص، تبلیغ بر اساس انگیجمنت یا به عبارت دیگر (لایک، کامنت، اشتراک‌گذاری)، خرید لایک، خرید نصب اپلیکیشن‌های متصل به فیسبوک، تبلیغ بر اساس ورود به اپلیکیشن از طریق فیسبوک، نمایش تبلیغ یا تخفیف به‌صورت مستقیم در تایملاین، ترویج رویداد‌های فیس‌بوکی، نمایش محتوای ویدئویی به‌صورت ناخواسته به کاربران و نمایش محصولات شما در باکس جست‌وجو. علاوه بر تمامی این آپشن‌ها، امکان مشخص کردن نوع مخاطب برای تبلیغات اعم از جنسیت، سن و موارد این چنینی در فیسبوک وجود دارد.
 
با توجه به این شرایط و کارکرد و شیوه‌های غیر رسمی که برای تبلیغ کردن کالا و خدمات بر بستر پلتفرم‌های خارجی همچون گوگل وجود دارد و در بالا بدان اشاره کردیم؛ عملا پیشنهاد ارائه شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس فارغ از اهدافش همانگونه که شرکت‌های واسط ارایه کننده این خدمات و مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کردند هنوز معلوم نیست بر چه اساس و الگویی می‌خواهد اقدام به شناسایی تبلغ‌دهندگان کند.

آیا می توان از تبلیغ‌دهنده‌ ایرانی بر بستر گوگل مالیات گرفت؟

پس از انتشار متن پیشنهاد مرکز پژوهش‌های مجلس در خصوص اصلاحیه بند الحاقی تبصره ۱۵ مصوبه کمیسیون تلفیق به منظور «اخذ مالیات ۵۰ درصدی از تبلیغ دهندگان ایرانی بر بستر گوگل» این پیشنهاد در همان ساعات اولیه واکنش‌ها و مخالفت‌های بسیار زیادی به همراه داشت. سوال اکثر کاربران و فعالان حوزه دیجیتال مارکتینگ این بود که چگونه می‌خواهند تبلیغ‌دهنده را شناسایی کرده و از او مالیاتی برای هزینه روی یک سرویس خارجی دریافت کنند. در واقع موضوع اصلی اینجاست که این مالیات از چه کسانی و با چه معیاری و به چه طریقی می خواهند دریافت کنند؟ هر چند تاکنون دلایل ارایه این پیشنهاد مشخص نیست و بسیاری معتقدند که این پیشنهاد عملا راه را برای دریافت مالیات از هزینه باز می‌کند در صورتی که نفس دریافت مالیات از درآمد( سود) قانونی است. در ادامه سعی می‌کنیم به معرفی انواع سرویس‌های تبلیغاتی آنلاین و نحوه کارکرد آن‌ها بپردازیم.
 
تاریخ تبلیغات اینترنتی به قرن ۲۰ میلادی و زمان شکل‌گیری اینترنت برمی‌گردد. شبکه تحقیقاتی (ARPANET) یا سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته شبکه، برای اولین‌بار در سال ۱۹۶۹پیامی از یک رایانه به یک رایانه دیگر ارسال کرد و پایه‌گذار اینترنت جهانی شد. بعد‌ها در سال ۱۹۷۸ میلادی یک بازاریاب از یک شرکت لوازم دیجیتال، ایمیلی را برای تعدادی از کاربران آرپانت ارسال کرد و برای مراسم رونمایی از مدل جدیدی از کامپوتر‌های DEC تبلیغ کرد. این اولین تبلیغ در دنیای آنلاین بود که به سرعت رشد کرد و توسعه یافت.
 
حال با گذشت بیش از ۴۰ سال از اولین تبلیغ بر بستر اینترنت، این موضوع به یک کسب‌وکار پررونق و پرسود تبدیل شده است. برای درک بهتر پرسود بودن این بیزینس کافی‌ست بدانید در سال ۲۰۱۱ به‌صورت تقریبی ۹۶ درصد از درآمد گوگل از طریق تبلیغات به دست آمده است.
 
 
۵۰ سال پیش اولین پیام اینترنتی از دانشگاه کالیفرنیا ارسال شد.
 
تبلیغات آنلاین بسیار پیشرفته‌تر، پیچیده‌تر و درعین حال ساده‌تر از گذشته شده است. تبلیغات آنلاین انواع و روش‌های مختلفی دارد. برای مثال می‌توان از تبلیغات ایمیلی، بنر‌ها، پاپ‌آپ‌ها، تبلیغات بر مبای کلیک، رپورتاژ آگهی، شبکه‌های اجتماعی، تبلیغات بر مبنای موتورهای جست‌و‌جو و بسیاری از موارد دیگر نام برد. حال شرکت‌های تبلیغات در سراسر دنیا تمامی این موارد را در قالب سرویس تبلیغات به کاربران ارائه می‌کنند. تبلیغات برمبنای موتور‌های جست‌وجو که در ایران بیشتر با نام Google Ads شناخته می‌شود، یکی از روش‌های تبلیغ پرطرفدار در سراسر جهان است. سال ۱۹۹۸ موتور جست‌وجوی گوگل راه‌اندازی شد و تنها ۲ سال بعد از آن، گوگل از سرویس AdWords به‌عنوان سرویس تبلیغات بر اساس کلمات کلیدی رونمایی کرد. این سرویس از سال ۲۰۱۸ به گوگل ادز تغییر نام داد.
 
SEM به چه معناست؟
SEM یا (Search Engine Marketing) به معنای بازاریابی موتور جست‌وجو است. در این روش فارغ از رتبه سئوی سایت، امکان نمایش در صدر نتایج جست‌وجو بر اساس کلیدواژه‌ها وجود دارد. مزیت این روش قرارگیری در صدر نتایج موتورهای جست‌وجو فارغ از کیفیت محتوای سایت است که البته مهمترین مشکل یا چالش این نوع تبلیغ هزینه‌بر بودن آن است. این روش‌ها و زیرمجموعه‌های آن‌ها در هر موتور جست‌وجویی وجود دارد. در موتور جست‌وجوی گوگل نیز این امکانات زیرمجموعه گوگل ادز قرار دارد. که به دلیل فراگیری موتور جستجوی گوگل عملا با اقبال کاربران و مشتریان مواجه شده است و جایگاه انحصاری در این زمینه پیدا کرده است.
 
گوگل‌ادز چیست؟
گوگل ادز (google ads)، سرویس تبلیغاتی گوگل است. این سرویس به مشتریان این امکان را می‌دهد تا بتوانند سایت‌هایشان را در همان صفحه اول نتایج جست‌وجوی گوگل برای کاربرانی که کلمات کلیدی خاصی را جست‌وجو می‌کنند به صورت تبلیغات کوتاه به نمایش بگذارند. به این ترتیب صاحبان کسب و کارها و ارائه دهندگان خدمات و کالا بر بستر اینترنت  می‌توانند با هزینه‌ نسبا کمی، وب‌سایت و یا کسب‌وکار خود را در معرض دید کاربران قرار دهند. در گوگل ادز، گوگل برای نمایش دادن تبلیغ از حساب کسی که تبلیغ داده‌ است مبلغی کم نمی‌کند و تنها زمانی که کاربر روی تبلیغ کلیک کرده و به سایت وارد شود هزینه محاسبه می‌شود. اعدادی که گوگل برای هر کلیک از حساب مشتری کم می‌کند، ثابت نیست و با موقعیت تبلیغ، نوع لغت و چندین مورد دیگر تغییر کرده و ممکن است در یک روز اعداد متفاوتی از یک حساب کم شود.
 
 
دیگر سرویس‌دهنده‌ها
علاوه بر گوگل، بینگ، یاهو، فیسبوک، یوتیوب، لینکدین، اینستاگرام، اسنپ‌چت و توییتر نیز بر بستر اینترنت و فضای مجازی، سرویس تبلیغات آنلاین ارائه می‌دهند. این موتورهای جست‌وجو و شبکه‌های اجتماعی در ازای رایگان بودن محصول خود، به کاربران تبلیغ نمایش می‌دهند و اکثرا تنها راه درآمدیی آنها همین فروش تبلیغات است. این سرویس‌ها با نمایش محتوای تبلیغاتی شما در لابه‌لای محتوای کاربران، نوعی از تبلیغات ناخواسته را به نمایش می‌گذارند. البته امروزه نوع دیگری از تبلیغات بر بستر شبکه‌های اجتماعی به وجود آمده با عنوان اینفلوئنسر مارکتینگ که به نظر کاربرپسند است و هیچ پولی هم به جیب صاحبان این شبکه‌های اجتماعی نمی‌رود. افراد معروف و مشهور در ازای دریافت مبالغی که غالبا بسیار بیشتر از مبالغ خود پلتفورم اصلی است حاضر به تبلیغ محصول یا محتوای شما در صفحه شخصی خود می‌شوند.
 
راه‌کار‌های پرداخت و روش‌های تبلیغاتی بر بستر پلتفرم‌ها
از آنجایی که در خدمات گوگل، فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و دیگر سرویس‌های غیرایرانی، امکان پرداخت ریالی وجود ندارد، سایت‌های زیادی در کشور وجود دارد که امکان استفاده از این خدمات تبلیغاتی را برای کسایی که امکان پرداخت غیرریالی ندارند فراهم می‌کنند‌. عملا این شرکت های بدلیل محدودیتی که کاربر ایرانی برای دسترسی به سرویس‌های خارجی همچون گوگل دارند؛ به صورت غیر رسمی به عنوان واسط‌های غیر ایرانی امکان استفاده از خدمات گوگل ادز یا دیگر سرویس‌های تبلیغی پلتفرم های خارجی را برای مشتری ایرانی فراهم می کنند. کافیست عبارت «خرید تبلیغات فلان سرویس» را جست‌وجو کنید تا با شرکت‌ها و سایت‌های خدمات دهنده در این زمینه و تعرفه‌های آن‌ها آشنا شوید. این سایت‌ها و شرکت‌ها بسته به خدمات متفاوتی که ارائه می‌کنند، مبالغ متفاوتی هم دریافت می‌کنند. این هزینه‌ها از ۳۰۰ یا ۴۰۰ هزار تومان تا بیش از ۴۰ میلیون تومان بسته به مدت زمان نمایش، تعداد نمایش، تعداد کلیک، کنترل‌پنل اختصاصی، گزارشات لحظه‌ای و موارد دیگر متغیر است. در موارد این‌چنینی اگر امکان پرداخت غیرریالی برای کاربران وجود داشته باشد، به‌لحاظ هزینه‌ای بسیار هزینه کمتری پرداخت خواهند کرد. چرا که مدل درآمدی این سایت‌ها و شرکت‌های واسط پرداخت، گرفتن کارمزد برای پرداخت غیرریالی و در مواردی هزینه پشتیبانی و ارائه خدمات است.
 
در واقع تبلیغات درون برنامه‌ای اصلی‌ترین روش برای تبلیغ در هر پلتفورمی است. هر پلتفورمی با توجه به ویژگی‌های سرویس خود، مدل‌های مختلفی از تبلیغ ایجاد می‌کند. مثلا در اینستاگرام امکان تبلیغ در صفحه سرچ، تایملاین و استوری وجود دارد که بابت هرکدام، مدت زمان نمایش و تعداد کاربر تبلیغ‌شونده، هزینه‌ی جداگانه‌ای دریافت می‌شود. در این شبکه اجتماعی لازمه تبلیغات، داشتن اکانت بیزینسی و اتصال اکانت اینستاگرام به اکانت فیسبوک است.
 
در این میان فیسبوک با ۱۱ روش مختلف برای نمایش تبلیغات، کامل‌ترین و پیچیده‌ترین الگوریتم برای تبلیغات آنلاین را در اختیار دارد. این ۱۱ روش عبارتند از تبلیغ بر اساس کلیک و ورود به سایت، تبلیغ بر اساس کلیک، ورود به سایت و انجام عملی مشخص، تبلیغ بر اساس انگیجمنت یا به عبارت دیگر (لایک، کامنت، اشتراک‌گذاری)، خرید لایک، خرید نصب اپلیکیشن‌های متصل به فیسبوک، تبلیغ بر اساس ورود به اپلیکیشن از طریق فیسبوک، نمایش تبلیغ یا تخفیف به‌صورت مستقیم در تایملاین، ترویج رویداد‌های فیس‌بوکی، نمایش محتوای ویدئویی به‌صورت ناخواسته به کاربران و نمایش محصولات شما در باکس جست‌وجو. علاوه بر تمامی این آپشن‌ها، امکان مشخص کردن نوع مخاطب برای تبلیغات اعم از جنسیت، سن و موارد این چنینی در فیسبوک وجود دارد.
 
با توجه به این شرایط و کارکرد و شیوه‌های غیر رسمی که برای تبلیغ کردن کالا و خدمات بر بستر پلتفرم‌های خارجی همچون گوگل وجود دارد و در بالا بدان اشاره کردیم؛ عملا پیشنهاد ارائه شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس فارغ از اهدافش همانگونه که شرکت‌های واسط ارایه کننده این خدمات و مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کردند هنوز معلوم نیست بر چه اساس و الگویی می‌خواهد اقدام به شناسایی تبلغ‌دهندگان کند.

درآمد ۱۵۰۰ میلیارد تومانی گوگل از تبلیغات شرکت‌های ایرانی

۳۰۰ هزار کسب وکار ایرانی مشتری تبلیغات گوگل هستند و با فرض آنکه هر تبلیغ ۵ میلیون تومان عاید این شرکت کند، میزان درآمد سالیانه گوگل از محل تبلیغات شرکتهای ایرانی به ۱۵۰۰ میلیارد تومان خواهد رسید.
 
 
باتوجه به گسترش کسب و کارهای دیجیتال از مواردی که می‌توان آن را در جای جای فضای اینترنت شامل سایتها،کانالهای مختلف و ...  مشاهده کرد، تبلیغات اینترنتی است. امروزه شاهد افزایش درآمدها از طریق جذب مخاطب و تبلیغات در فضای مجازی هستیم. در چنین شرایطی کنترل و نظارت بر فضای این کسب و کارها و استفاده از آن به عنوان یکی از درآمدهای مالیاتی در بودجه عمومی کشور امری دور از ذهن نیست، چنانکه طبق آمارها، دولتهای 7.5 (ترکیه)، 3 (در اسپانیا) تا 2 ( انگلستان) درصد از کل درآمد ناخالص شرکتهای فعال در اقتصاد دیجیتال حاصل از کاربران ساکن در کشور را به صورت مالیات از شرکتهای فعال در اقتصاد دیجیتالی اخذ می‌کنند.
 
در همین ارتباط، می‌توان از شرکتهایی که در سامانه‌های برخط خارجی به تبلیغ کالا یا خدمات خود می‌پردازند، عوارض دریافت کرد. لازمه تحقق این امر این است که وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نسبت به شناسایی و معرفی کسانی که از تبلیغات این بسترها استفاده می‌کنند به سازمان امور مالیاتی اقدام کند.
 
براساس بررسی‌های صورت گرفته توسط مرکز پژوهشهای مجلس، یکی از مصادیق تبلیغ در فضای مجازی تبلیغ در جویشگرهای اینترنتی است. در کشور ایران انحصار جستجو در اینترنت در اختیار شرکت آمریکایی گوگل است. مطابق بررسی‌های به عمل آمده، شرکت گوگل از حدود سیصد هزار تومان تا شصت میلیون تومان از هر کسب و کار برای تبلیغات دریافت می‌کند که بعضاً چندین هزار مشتری دارند.
 
طبق این گزارش،‌ تخمین‌زده می شود که بیش از 300 هزار مورد از کسب وکارها و افراد بخاطر کاربران ایرانی مشتری تبلیغات این شرکت باشند و اگر به‌طور متوسط هر تبلیغ 5 میلیون تومان عاید شرکت گوگل کند و هر شرکت تنها یکبار به گوگل تبلیغ سفارش بدهد، میزان درآمد سالیانه گوگل از محل تبلیغات شرکتهای ایرانی بالغ بر 1500 میلیارد تومان خواهد شد.
 
پیشنهاد می‌شود عبارت زیر به ابتدای بند الحاقی 1 تبصره 15 مصوبه کمیسیون تلفیق لایحه بودجه 1399 الحاق شود:
 

مشترکان اینترنت از چه سرعتی استفاده می‌کنند؟

مشترکان خانگی و تجاری ارتباطات پهن‌باند ثابت تا پایان سه ماهه سوم سال جاری، بیش از هشت میلیون و ۷۷۱ هزار نفر هستند که از فناوری‌های اینترنت پرسرعت، شامل ADSL، VDSL و FTTX که سرعت‌های متفاوتی دارند، استفاده می‌کنند.
 
 امروزه کمتر کسی از اهمیت استفاده از اینترنت غافل است و فناوری اطلاعات به پدیده‌ای ضروری در زندگی افراد تبدیل شده است. طی سال‌های گذشته، روند استفاده از اینترنت از سرعت‌های کیلوبیتی در اینترنت دایال‌آپ، رفته‌رفته جای خود را به فناوری ADSL داد که سرعتی به مراتب بیش‌تر داشته و سرعت‌هایی تا ۵۲۱ کیلوبیت بر ثانیه و حتی ۱۶ مگابیت را هم پوشش می‌داد و اکنون نوبت به فیبر نوری است که سرعت‌هایی به مراتب بالاتر را برای کاربران به ارمغان آورد.
 
در حال حاضر، انواع سرویس‌های موجود اینترنت در ایران، به‌دلیل داشتن ویژگی‌های متمایز از هم، برای کاربران با شرایط مکانی و موقعیتی متفاوت ارائه می‌شود. سرویس‌های پرسرعت فراهم‌شده از سرویس‌های ثابت تا نقطه به نقطه و درنهایت همراه را شامل می‌شوند که هر سرویس نیز در خود دارای انواع مختلفی سرویس‌های متمایز از  هم است که کاربران اینترنتی بسته به شرایط و نیاز خود می‌توانند مناسب‌ترین سرویس را انتخاب کنند.
 
یکی از انواع اینترنت پرسرعت، اینترنت ثابت است که اینترنت‌های ADSL ،VDSL  و FTTX را شامل می‌شود؛ این دسته به یک مکان مشخص و محدوده جغرافیایی خاص یا بستر فیزیکی محدود هستند و خارج از این محدوده‌ی مشخص، امکان استفاده از این سرویس وجود ندارد.
 
طبق آمار سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی تا پایان سه ماهه سوم سال جاری، مشترکان خانگی و تجاری ارتباطات پهن‌باند ثابت بیش از هشت میلیون و ۷۷۱ هزار نفر را شامل‌ می‌شوند که تعداد مشترکان به تفکیک در جدول زیر آمده است.
 
 
اینترنت ADSL  مخفف Asymmetric Digital Subscriber Line است و جزو قدیمی‌ترین سرویس‌های اینترنت در جهان است که با استفاده از خطوط تلفن ثابت و بدون ایجاد مزاحمت برای تماس‌های صوتی (اتفاقی که در دایال‌آپ رخ می‌داد)، اطلاعات را از مراکز مخابراتی به روی مودم می‌آورد. اتصال اینترنت ADSL را می‌توان روی خطوط تلفن ثابت ایجاد کرد و نیازی به کابل‌کشی و نصب خطوط جدید ندارد.
 
اینترنت ADSL ، ارزان و نسبت به انواع دیگر اینترنت پهن‌باند در دسترس‌ و راه‌اندازی سریع و ساده‌تری دارد؛ با وجود این، محدودیت‌هایی از جمله سرعت دانلود کمتر از ۲۴ مگابیت بر ثانیه و سرعت آپلود کمتر از دو مگابیت روبه‌روست. هم‌چنین سیم‌های تلفن، فاصله از مرکز مخابرات، بستر خطوط تلفن شهری روی سرعت و کیفیت آن تاثیرگذار است و برای مثال افرادی که به سرویس‌دهنده یا مرکز مخابراتی نزدیک‌ترند، از امکانات بهتری برخوردار می‌شوند.
 
اما اینترنت VDSL  مخفف Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و روی بسترهای کابل‌های شبکه است. بنابراین برخلاف ADSL از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده نمی‌کند و نیاز به کابل‌کشی دارد. البته سرعت دانلود روی اینترنت VDSL نزدیک به پنج برابر سرعت دانلود ADSL است و سرعت آپلود آن نیز ۱۰ برابر ADSL است.
 
فناوری VDSL از نزدیک‌ترین کافوی نوری (صندوق توزیع خطوط مشترکین که ورودی آن فیبرنوری و خروجی آن کابل مسی است) به مشترک سرویس‌ می‌دهد، بنابراین فاصله‌ی کاربران از مرکز مخابراتی تفاوتی ایجاد نمی‌کند و تمامی مشترکان یک سرعت اینترنت را دریافت می‌کنند اما نکته‌ای که می‌تواند روی سرعت اینترنت تاثیرگذار باشد، کیفیت کابل‌های مسی و تداخل است.
 
اینترنت فیبر نوری (FTTx) مبتنی بر کابل‌های فیبر نوری است و از کابل‌های مسی یا خطوط تلفن استفاده نمی‌کند و کابل‌های فیبر نوری انتقال‌دهنده اطلاعات هستند. به دلیل استفاده اینترنت فیبر نوری از سیگنال‌های نوری، کیفیت و سرعت بیش‌تری نسبت به ADSL و VDSL دارد و می‌تواند یک کیفیت و سرعت را بدون در نظر گرفتن فاصله کاربر تا سرویس‌دهنده ارایه دهد. فیبر نوری می‌تواند سرعت‌های دانلود و آپلودی بالغ بر یک گیگابیت ارائه دهد.
 
یکی دیگر از انواع اینترنت پرسرعت، سرویس‌های ثابت بی‌سیم است که انواع  ADSL ،TD-LTE، وایمکس و اینترنت نقطه‌به‌نقطه بی‌سیم را شامل می‌شود؛ این دسته از سرویس‌ها همان اینترنت پرسرعت ثابت هستند، با این تفاوت که در همان حوزه مکانی قابلیت اتصال بی‌سیم را دارند و هم‌چنین امکان اتصال چند دستگاه، به‌صورت همزمان را فراهم می‌کنند.
 
اینترنت TD-LTE حداکثر سرعت آزمایشگاهی ۱۱۰ مگابیت بر ثانیه را دارد و حداکثر سرعت عملیاتی آن هم، ۴۰ مگابیت بر ثانیه برآورد شده است. محدودیت این سرویس قطع سرویس در صورت جابجایی بین آنتن‌ها، کاهش کیفیت سرویس با افزایش فاصله کاربر از آنتن و یا وجود اختلال‌های رادیویی، تعرفه بالاتر به دلیل نوع سرویس، هزینه نصب و نگهداری بالا و استفاده اختصاصی از فرکانس رادیویی است.
 
البته مسوولان معتقدند در ۱۰ سال گذشته، اینترنت ثابت رشد کمی داشته و اکنون رشدش منفی شده است، از طرفی مردم که خواهان دریافت خدمات باکیفیت هستند هم ترجیح می‌دهند با توجه به تعرفه پایین موبایل و بهتر بودن سرعت و کیفیت اینترنت اپراتورها، از موبایل استفاده کنند، هرچند این موضوع در درازمدت برای ایران خوب نیست و باید چاره‌ای برای آن اندیشید. مشترکان ارتباطات پهن‌باند ثابت به تفکیک سرعت و فناوری در جداول زیر آمده است.
 
 

تحویل ماهواره “ناهید-۲” در ۶ ماهه دوم سال ۹۹/آمادگی “سامان” برای انجام تست‌های زیر مداری

رییس پژوهشگاه فضایی ایران گفت: ۳ ماهواره از ۶ ماهواره‌ای که وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرده در نوبت پرتاب قرار دارند، در این پژوهشگاه طراحی و اجرا می‌شود که از این تعداد ماهواره "ناهید-۱" تحویل داده شده است.
 
سعید صمیمی در خصوص آخرین وضعیت پروژه‌های فضایی پژوهشگاه فضایی ایران افزود: در حال حاضر در پروژه ماهواره سنجشی "پارس-۱" به غیر از محموله‌های (دوربین‌های تصویربرداری) آن، سایر بخش‌های این ماهواره آماده شده است.
 
وی ادامه داد: ما منتظر هستیم که دوربین‌های تصویربرداری این ماهواره از سوی پیمانکار به ما تحویل داده شود تا تست نهایی را انجام دهیم تا بتوانیم ماهواره "پارس-۱" را به سازمان فضایی ایران تحویل دهیم.
 
صمیمی ماهواره "ناهید-۲" را از دیگر پروژه‌های در دستور کار پژوهشگاه فضایی دانست و خاطر نشان کرد: ماهواره "ناهید -۲" از نوع مخابراتی است که ساخت مدل مهندسی آن به پایان رسیده است و وارد فاز کیفی آن شدیم.
 
رییس پژوهشگاه فضایی ایران اضافه کرد: امیدواریم بتوانیم مدل پروازی این ماهواره را در ۶ ماهه دوم سال ۱۳۹۹ تحویل دهیم.
 
وی، طراحی و ساخت بلوک انتقال مداری را از دیگر برنامه‌های پژوهشگاه فضایی نام برد و یادآور شد: فاز تجمیع کیفی بلوک انتقال مداری "سامان" تا ۱۰ روز آینده تکمیل و آماده انجام تست‌های زیر مداری خواهد شد.
 
صمیمی با اشاره به ساخت موتور "آرش" گفت: بلوک انتقال مداری به موتور سوخت جامدی نیاز دارد که این موتور را طراحی کردیم و ساختیم و به فناوری‌های بسیار پیچیده آن دست یافتیم.
 
وی این فناوری‌های پیچیده را شامل فناوری‌هایی چون شکل‌گیری "تیتانیوم گرید ۵" دانست و ادامه داد: تست این موتور نیاز به الزامات خاصی داشت؛ از این رو سکویی برای تست آن طراحی کردیم.
 
به گفته وی، تا کنون ۲ بار این موتور مورد تست قرار گرفته که نتایج موفق‌آمیز بوده است.
 
رییس پژوهشگاه فضایی ایران با اشاره به گفته وزیر ارتباطات برای قرار گرفتن ۶ ماهواره در نوبت پرتاب، گفت: ماهواره‌هایی که سهم این پژوهشگاه می‌شود، شامل ماهواره‌های "پارس-۱"، "ناهید-۱" و ماهواره ناهید-۲ است.
 
وی با تاکید بر اینکه ماهواره "پارس-۱" در دست اقدام و ماهواره "ناهید-۱" تحویل داده شده است، گفت: مابقی ماهواره‌هایی که در نوبت پرتاب قرار دارند، ماهواره‌هایی هستند که از سوی سازمان فضایی ایران به دانشگاه‌ها واگذار شده‌اند.
 
 پروژه ماهواره مخابراتی "ناهید-۲" طی قراردادی بین پژوهشگاه فضایی ایران و سازمان فضایی ایران به اجرا درآمده است. این ماهواره یک میکرو ماهواره مخابراتی است که برای انجام ماموریت‌های مخابراتی در مدار LEO و توسعه تکنولوژی زیر سیستم‌های حساس ماهواره‌های مخابراتی GEO طراحی شده است. 
 
این ماهواره قابلیت انجام ماموریت‌های متعددی را دارد که در دو دسته اولیه و ثانویه تعریف شده‌اند. در ماموریت‌های اولیه تمرکز بر توسعه و تست تکنولوژی‌های اساسی مورد نیاز، از جمله آزمون انتقال مداری با استفاده از پیشرانش تک مؤلفه‌ای و دستیابی به عمر عملیاتی ۲ سال است. آزمون موقعیت‌یابی رادیویی مستقل از GPS، آزمون اعمال گشتاور وضعیت با استفاده از پیشرانش، ارتباط مخابراتی S&F، اندازه‌گیری تشعشعات(دزیمتری) و آزمون ارتباط همزمان تلفنی به عنوان ماموریت ثانویه در نظر گرفته شده است.
 
ماهواره "ناهید-۲" یک ماهواره مکعبی شکل است که توان مورد نیاز خود را با استفاده از آرایه‌های خورشیدی روی بدنه تامین می‌کند. این ماهواره با توجه به الزامات ماموریتی تعریف شده از یک زیر سیستم کنترل وضعیت سه محوره با دقت نشانه‌روی ۳ درجه RMS در هر راستا بهره می‌برد.  ارتباطات مخابراتی ماهواره "ناهید-۲" در باندهای فرکانسی S و KU و UHF و VHF انجام می‌شود و برای کنترل حرارت زیر سیستم‌های بحرانی همچون پیشرانش از ترکیب کنترل حرارت فعال و غیر فعال در این ماهواره استفاده شده است.
 
ماهواره مخابراتی "ناهید-۱" نیز در پژوهشکده سامانه­‌های ماهواره پژوهشگاه فضایی ایران به کارفرمایی سازمان فضایی ایران طراحی و ساخته شده است. ماموریت‌های ماهواره مخابراتی "ناهید-۱" در راستای دستیابی به فناوری طراحی و ساخت ماهواره مخابراتی زمین آهنگ، مطرح و در یک ماهواره پیاده‌سازی شده است.
 
 
ماهواره "ناهید-۱" راه میانی برای دستیابی به بخشی از فناوری‌های مخابراتی زمین‌آهنگ است و فناوری‌های به کار گرفته شده در آن، پایه‌ اصلی فناوری‌های مورد نیاز ماهواره‌های عملیاتی کشور است. رسیدن به دانش فنی ماهواره‌های مخابراتی زمین آهنگ از دیرباز از آرمان‌ها و اهداف ملی کشور بوده است. اما پیچیدگی‌های فنی و تکنولوژیکی بسیار زیادی پیش روی توسعه چنین فناوری قرار داشته است. از آنجا ‌که توانمندی‌ها و تجربیات موجود کشور در زمینه طراحی، ساخت و پرتاب ریزماهواره‌های آزمایشی در مدار LEO بوده، ماهواره "ناهید-۱" راه میانی برای دستیابی به بخشی از فناوری‌های مخابراتی زمین‌آهنگ است.
 
همچنین سامانه انتقال مداری که برای انتقال ماهواره‌ها از مدارهای پایینی زمین به مدارهای بالاتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، در پژوهشکده سامانه‌های حمل و نقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، طراحی و ساخته شده است. یکی از روش‌های ارسال ماهواره به مدار زمین، به خصوص مدارهای با ارتفاع بالا، استفاده از سامانه‌های انتقال مداری است. این سامانه‌ها امکان انجام ماموریت‌های مختلف را در اختیار قرار می‌دهد.
 
 
اجزاء این سامانه شامل "سیستم ناوبری و کنترل" کامل و مستقل یک سیستم پیشرانش کامل (با بازدهی بالا برای کاهش وزن)، سیستم توان و سخت‌افزار و کامپیوتر پرواز است. با توجه به رها شدن سیستم انتقال مداری و ماهواره در مدار پارک توسط حامل، سیستم انتقال مداری وظیفه پایدارسازی، دفع اغتشاشات بعد از رهاسازی و در نهایت تزریق دقیق ماهواره در مدار را دارد.
 
ماموریت این سامانه، انتقال یک ماهواره ۱۰۰ کیلوگرمی از مدار پارک با ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری به یک مدار بیضوی با ارتفاع اوج ۷۰۰ کیلومتر و حضیض ۴۰۰ کیلومتری تعیین شده است. با توجه به مستقل بودن سیستم انتقال مداری از حامل، امکان انجام ماموریت‌های مختلف با مدار مبدا و مقصد مختلف برای این سیستم وجود دارد. پروژه "سامان-۱"، اولین تجربه جدی کشور در حوزه انتقال مداری و تغییر شیب مداری است.

تعداد مشترکین FTTH در اسپانیا به ۱۰ میلیون پورت رسید

Spain-townscape.jpg
 
ایستنا: براساس آخرین گزارش رگولاتوری اسپانیا، اپراتورهای مخابراتی این کشور، در ماه نوامبر با اتصال129 هزار و 707 خانه دیگر به شبکه FTTH خود مجموع تعداد اتصالات فعال FTTH در این کشور را به بیش از ۱۰ میلیون پورت رساندند.
 
به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا)، رگولاتوری اسپانیا اعلام کرد که ۱.۶ میلیون پورت از این میزان در ۱۲ ماه منتهی به نوامبر پیاده سازی شده اند، که بیش از ۱.۲ میلیون کاهش در خطوط DSL را به ۲.۶ میلیون کاهش داده است.
 
از نظر اپراتورها، بیش از ۴۲ % مشترکین   FTTHمتعلق به اپراتور تلفنیکا است، که در کل با اضافه شدن ۹۰۰ مشترک پهن باند ثابت در طول ماه گذشته مجموعابه رقمی در حدود ۵.۹۵ میلیون پورت رسیده است.
 
گروه مخابراتی Masmovil هم بر اساس این گزارش، بار دیگر در صدر رده‌بندی ماهانه قرار گرفت و با جذب ۵۳،۹۰۰ مشترک FTTH در ماه نوامبر به ۱.۴۳ میلیون مشترک رسیده است. این در حالی است که وودافون در با جذب هزار و 800 مشترک جدید در یک ماه به 3 میلیون و 180 هزار مشترک و اورنج تلکام با جذب 11 هزار مشترک جدید در یک ماه به مجموعا ۳.۹۵ میلیون مشترک فیبر رسیده اند.
 
Euskaltel، اپراتور منطقه‌ای اسپانیا هم در ماه نوامبر به دوران رشد خود بازگشت و با جذب حدود 3 هزار مشترک به مجموعا 624 هزار مشترک رسیده است.

آیا پیشنهاد دریافت مالیات ۵۰ درصدی از تبلیغ‌دهندگان ایرانی گوگل اصلاح می‌شود؟

 
پیشنهاد مرکز پژوهش‌های مجلس مبنی بر دریافت عوارض ۵۰ درصدی از شرکت‌های ارائه دهنده تبلیغات ایرانی به گوگل و سایر سامانه‌های آنلاین خارجی  فعال در حوزه تبلیغات مانند ریختن هیمه در آتش کسب وکارهای بازاریابی دیجیتالی بود. هنوز ساعتی از انتشار این خبر نگذشته بود که بسیاری از فعالان این حوزه در شبکه‌های اجتماعی با آن مخالفت کردند. مخالفت با این پیشنهاد فقط از سمت کسب‌وکارهای آنلاین و سرویس‌دهندگان خدمات آگهی‌های دیجیتال نبود؛ بلکه مدیران وزارت ارتباطات نیز که در این طرح به عنوان مجری انتخاب شده‌اند با این طرح مخالفت کردند.
 
رضا باقری اصل دبیر شورای اجرای فناوری اطلاعات سعی کرد در توییتی آبی بر آتش بریزد اما آن توییت نیز نتوانست فضا را به حالت اول برگرداند. او در توییت خود اعلام کرد که فارغ از درستی یا نادرستی این پیشنهاد با پیشنهاد دهندگان این الحاقیه در مرکز پژوهش‌های مجلس صحبت کرده و آنان دو اشتباه را پذیرفته‌اند. اول اینکه در صدر پیشنهاد دریافت مالیات ۷.۵ درصدی مطرح بوده و در ذیل رقم ۵۰ درصد ذکر شده است. همچنین موضوع اصلی دریافت مالیات از درآمد شرکت‌های خدمات تبلیغاتی بوده اما در پیشنهاد تبدیل به مالیات از هزینه تبلیغات شده است. هر چند که پیشنهاد دهندگان این طرح قول اصلاح در این الحاقیه را داده‌اند اما باز هم این اصلاح نمی‌تواند فعالان این حوزه را آرام کند چرا که بسیاری از آنان در شرایط فعلی مالیات بر ارزش افزوده می‌پردازند.
 
 
 
 
فعالان این حوزه معتقدند این پیشنهاد مانند جرقه آتشی است که برای یک لحظه به جان کسب‌و‌کارهای اینترنتی افتاد که اگر تصویب و نهایی شود نه تنها هدف ارائه‌دهندگان این پشنهاد مبنی بر دریافت مالیات از این گروه و افزایش درآمدهای دولت را محقق نخواهد کرد؛ بلکه همین تعداد شرکتی نیز که به صورت شفاف در این زمینه فعالیت می‌کنند و مالیات می‌پردازند را مجبور به پنهانکاری و فعالیت غیر شفاف خواهد کرد.
 
تضاد‌های قانونی یک پیشنهاد
‌اولین موضوعی که در شبکه‌های اجتماعی از سوی منتقدان این پیشنهاد مطرح شد عدم ارتباط ایران با گوگل بود. به عقیده بسیاری از منتقدان در فضای مجازی زمانی که ارتباطی میان گوگل و ایران به صورت رسمی وجود ندارد مطرح کردن چنین پیشنهاداتی فقط کار را برای کسانی‌که سعی می‌کنند با هزار زحمت و از طریق راه‌های مختلف سرویس‌های تبلیغات آنلاین را به متقاضیان داخلی ارائه‌دهند سخت‌تر می‌کند.
 
عادل طالبی، دبیر انجمن کارفرمایان کسب و کارهای اینترنتی، در گفت‌وگو با پیوست با مطرح کردن این سوال که زمانی که گوگل در ایران دفتر ندارد چگونه می‌خواهند این مسیر را کنترل کنند می‌گوید: «تمامی فعالان این حوزه در تلاش هستند تا تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا را به گونه‌ای دور بزنند تا منشا پول مشخص نشود حال خودمان در مسیری حرکت می‌کنیم که امکان تحریم بیشتر را فراهم کنیم.»
 
 
طالبی با مطرح کردن این انتقاد که چرا باید قانون‌گذار ما به سمت تدوین قانونی حرکت کند که احتمال اجرایی کردن آن بسیار پایین است توضیح می‌دهد: «البته این اولین باری نیست که چنین قوانین تدوین می‌شود بارها چنین اتفاق افتاده است اما در نهایت قانون شکل اجرایی به خود نگرفته است.»
 
او صحبت‌های خود را اینگونه ادامه می‌دهد که به نظر می‌رسد در شرایط فعلی همه به دنبال راهی هستند تا درآمدهای دولت را افزایش دهند و در این راه  حتی به این فکر نمی‌کنند که آیا این مسیر درست است یا خیر.
 
طالبی از اینکه مرکز پژوهش‌های مجلس برای پیشنهاد این طرح از هیچکدام از کارشناسان این حوزه و کسب‌و‌کارها نظر مشورتی نگرفته انتقاد می‌کند و می‌گوید: «وقتی صحبت از مرکز پژوهش‌های مجلس می‌شود معنی‌اش انجام یک کار پژوهشی و استفاده از نظرات فعالان این حوزه و انجمن‌ها و کسب‌و‌کارهای این حوزه است؛ اما برای این موضوع از هیچ‌کس  نظرخواهی صورت نگرفته است.»
 
در همین زمینه شایان شلیله، بنیان‌گذار جشنواره وب موبایل نیز همین انتقاد را مطرح می‌کند و به پیوست می‌گوید: «۲سال پیش مرکز پژوهش‌های مجلس برای بررسی موضوع تبلیغات اینترنتی از کارشناسان این حوزه دعوت کرد اما آن موضوع کاملا با این متفاوت بود.»
 
او این طرح را کاملا غیر کارشناسی می‌داند و ادامه می‌دهد: «برای چه فقط به گوگل ادز اشاره شده است؛ چرا اینستاگرام یا فیس‌بوک مطرح نشده یا اصلا چرا ۵۰ درصد. این شاخص‌ها را چگونه کارشناسی کرده‌اند و به آنها رسیده‌ند باید گفته کارشناسان یک مرکز پژوهشی دلیل منطقی داشته باشد.»
 
مالیاتی که باید دوبار پرداخت شود
در این میان موضوع پرداخت مالیات و نحوه محاسبه آن برای شرکت‌های ارئه دهنده خدمات تبلیغاتی بسیار اهمیت دارد چرا که آنان ملزم به پرداخت مالیات برارزش افزوده هستند و طبق قانون شرکتی که مالیات برارزش افزوده می‌پردازد از پرداخت هر گونه عوارضی معاف است. به اعتقاد شایان شلیله«تعدادی از این شرکت‌های فعال در این حوزه به صورت قانونی کار می‌کنند و در این زمینه فاکتور رسمی می‌دهند و مالیات ارزش‌افزوده پرداخت می‌کنند. مگر ما قانونی نداریم که اگر مالیات ارزش‌افزوده پرداخت شد از پرداخت هرگونه عوارض معاف هستید. بنابراین این نکته درست در تقابل با پیشنهاد مطرح شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس قرار می‌گیرد.»
 
جلال روحانی کارشناس دیجیتال مارکتینگ نیز به همین موضوع در میان صحبت‌های خود اشاره می‌کند. او به پیوست می‌گوید که در شرایط فعلی شرکت‌هایی تبلیغاتی فعال که با گوگل کار می‌کنند در شرایط فعلی ۲۱ درصد بیشتر هزینه می‌کنند. او دلیل این بیشتر هزینه کرد را پرداخت مالیات برارزش افزوده و پرداخت کارمزد تبدیل ارز و بخشی از آن نیز هزینه صدور فاکتور رسمی.
 
به عقیده او کارشناسان مرکز پژوهش‌های مجلس فراموش کرده‌اند که این فرایند اصلا در کشور به رسمیت شناخته نمی‌شود. همکاری با گوگل نه تنها در ایران رسمی نیست؛ بلکه گوگل نیز آن را نمی‌پذیرد. از همین رو از فعالیتی که هیچکدام از طرفین آن را به رسمیت نمی‌شناسند چگونه قرار است که مالیات دریافت شود.
 
او ادمه می‌دهد: «در شرایط فعلی بسیاری از فاکتورهایی که از سوی شرکت‌ها برای پرداخت هزینه‌هایی مانند خرید دامین یا هاست یا حتی انتقال وجه برای پرداخت‌های گوگل ادز پرداخت می‌شود از سوی سازمان امور مالیاتی به رسمیت شناخته نمی‌شود چرا که آنان فاکتور رسمی می‌خواهند و طبیعی است که گوگل نیز فاکتور رسمی نمی‌دهد در چنین شرایطی چگونه انتظار شناسایی درآمدها برای پرداخت مالیات را دارند.»
 
بسیاری از کسب‌وکارهای فعال در حوزه تبلیغات آنلاین نسبت به قانونی شدن این پیشنهاد مرکز پژوهش‌ها نگران‌اند. این گروه اعلام می‌کنند در شرایطی که با وجود تحریم‌ها و مشکلات ارتباط با شرکت‌های بین‌المللی آنها سعی می‌کنند بهترین سرویس را به مشتریان خود ارئه دهند مطرح شدن چنین پیشنهاد‌هایی و در قدم بعد تصویب آن شرایط کاری برایشان را سخت‌تر از گذشته خواهد کرد.
افشین قلی‌نژاد، مدیرعامل ادنگاه یکی از شرکت‌های فعال در زمینه تبلیغات آنلاین در این مورد به پیوست می‌گوید: «حاشیه سود ما ۱۰ درصد و در نهایت ۲۰ درصد است چگونه پرداخت عوارض ۵۰ درصدی پیشنهاد شده است. تعیین عدد ۵۰ درصد بسیار خنده‌دار و بسیار عجیب است. اصلا مشخص نیست که این عدد را چگونه تعیین کرده‌اند. از سویی اگر قرار به پرداخت عوارض به ازای هزینه پرداخت آگهی باشیم بسیاری از شرکت‌ها علاقه‌اشان به کار شفاف را از دست می‌دهند.»
 
براساس اظهارت او از زمانی که این خبر در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده تعداد زیادی از مشتریان با آنها تماس گرفته و خواسته‌اند که مدل کاری‌شان تغییر پیدا کند. او در این مورد توضیح داد: «تعدادی از مشتریانمان با ما تماس گرفتند و اعلام کردند که دیگر دوست ندارند دراین زمینه شفاف کار کنند در این صورت آنان از چرخه خارج می‌شوند و در بخش‌های غیر شفاف اقتصادی فعالیت می‌کنند و دولت همین میزان درآمدی که از مالیات کسب شده از سمت آنان به دست می‌آورد را هم از دست خواهد داد.»
 
مجری هم مخالف است
 
اجرای این طرح پیشنهادی مرکز پژوهش‌ها در صورت تصویب به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات سپرده شده است. براساس این طرح پیشنهادی وزارت ارتباطات باید شرکت‌هایی که از تبلیغات بسترهای همچون گوگل استفاده می‌کنند را شناسایی و آنان را برای پرداخت مالیات به سازمان امور مالیاتی معرفی کند.
 
اما مدیران وزارت ارتباطات با بیان اینکه در بررسی این طرح پیشنهادی از این وزارتخانه به عنوان مجری آن دعوت نکرده‌اند با این طرح مخالفت می‌کند.
 
امیر ناظمی، رئیس سازمان فناوری اطلاعات در یک روز گذشته و همزمان با انتشار این خبر در پیوست در شبکه‌های اجتماعی نظیر توییتر و اینستاگرام مشغول پاسخ دادن به انتقاد کاربران و کسب‌وکارها در این زمینه بود. ناظمی براین باور است که تصویب چنین پیشنهادی به معنی کشتن فرزند نوپایی است که سال‌ها برای رشد آن برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری شده است. ناظمی در گفت‌وگو با پیوست می‌گوید که تدوین هر قانونی دو وجه دارد مطلوبیت و امکان‌پذیری.
 
او تاکید می‌کند که اگر کشوری این مدل عوارض را از شرکت‌ها دریافت می‌کند بخاطر همکاری‌اش با گوگل است در شرایط فعلی در ایران به دلیل تحریم‌های وضع شده و آمریکایی بودن گوگل امکان این همکاری وجود ندارد از همین رو اگر می‌خواهیم این کار را اجرایی کنیم باید ترافیک تمام وب‌سایت‌ها را کنترل کنیم؛ در چنین شرایطی علاوه بر اینکه هزینه زیادی بر دولت تحمیل می‌شود باعث بروز فساد نیز خواهد شد.
 
ناظمی می‌گوید: «کنترل کردن کل ترافیک شرکت‌ها هزینه زیادی را طلب می‌کند و از سویی امکان مداخله دولت را نیز افزایش می‌دهد. چنین اقدامی موجب می‌شود در آینده دست دولت را برای کنترل ترافیک شرکت‌ها باز کند و امکان تعرفه‌گذاری برای هر نوع ترافیک را مهیا کند.»
 
به عقیده او تصویب چنین پیشنهادی در آینده موجب افزایش فساد در بدنه دولت خواهد شد؛ چرا که یک بدنه مهندسی را تبدیل به یک بدنه مالی خواهیم کرد من اجازه خواهم یافت که برای شرکتی مالیات در نظر بگیرم و فاکتور صادر کنم که همچین سازوکاری برای آن تعریف نشده است.
 
او ادامه می‌دهد: «در صورت مصوب شدن این پیشنهاد در آینده به وزارت ارتباطات ایراد خواهند گرفت که چرا این طرح را اجرا نکرده است و وزارتخانه نیز برای اجرایی کردن آن باید میلیاردها تومان صرف ایجاد یک سامانه کند و درنهایت اینکار نه تنها به سود دولت نیست بلکه هزینه‌هایش را نیز افزایش می‌دهد.»
 
او صحبت‌های خود را اینگونه ادامه می دهد که دولت تصمیم می‌گیرد از یک بخش نوپا عوارض و مالیاتی دریافت کند تا برای بخش رفاه اجتماعی هزینه کند که خود این کار اشتباه است. به باور او نه تنها این پیشنهاد نباید به تصویب برسد بلکه اگر قرار است در هر مبحثی از بخش‌های نوپا مالیات و عوارضی دریافت شود باید درهمان بخش هزینه شود: «نمی‌توان بخش نوپا را تبدیل به گاوشیردهی کرد که برای سایر اموری که پول نداریم از او پول دریافت کنیم. ما مالیات ارزش افزوده، مالیات سود، مالیات درآمد و هر نوع مالیات را از شرکت‌های نوپا دریافت می‌کنیم در آخرین مرحله نیز به نظر می‌رسد می‌خواهیم مالیات بر هزینه دریافت کنیم.»
 
براساس آنچه در این طرح آمده هدف از این کار اینگونه عنوان شده که در نهایت در آمد حاصل از گرفتن این میزان مالیات جهت انجام امور معلولان و کودکان خیابانی در اختیار سازمان بهزیستی قرار بگیرد.
 
حال ناظمی تاکید می‌کند که باید مشخص شود پیشنهاددهندگان این طرح چه کسانی بودند آیا سازمان بهزیستی چنین طرحی را مطرح کرده است یا تعدادی از نمایندگان مجلس. براساس اظهارت او اگر مرکز پژوهش‌های مجلس تصمیم به مطرح کردن چنین پیشنهادی دارد قاعدتا باید نظر کارشناسان این حوزه را جویا شود که به گفته او در این زمینه نه تنها دراین مسیر حرکت نکرده بلکه از دستگاه مجری نیز نظرش را نپرسیده است.
 
هر چند که رضا باقری اصل دبیراجرایی شورای فناوری اطلاعات در توییت خود اعلام کرده است که این طرح اصلاح خواهد شد. اما نگرانی‌های مطرح شده از سوی فعالان این حوزه همچنان باقی است و معلوم  نیست اصلاحات قول داده شده چه مسیری برای این طرح یا آگهی دهندگان و شرکت‌ها رقم بزند.

آمادگی شبکه ملی اطلاعات برای کلاس‌های غیرحضوری دانشگاهها

 
 
نایب رئیس شرکت ارتباطات زیرساخت درپی تصمیم برخی دانشگاه‌ها و مدارس برای آموزش غیرحضوری به دلیل شیوع ویروس کرونا گفت: زیرساخت شبکه ملی اطلاعات آمادگی ارتباط رسانی به این خدمات را دارد.
 
سجاد بنابی از آمادگی شبکه ارتباطی کشور برای برگزاری کلاس‌های غیرحضوری در پی شیوع ویروس کرونا خبر داد و گفت: زیرساختهای ارتباطی کشور آماده ارائه خدمات به دانشگاه‌ها و مدارس برای ایجاد کلاس درس غیرحضوری است.
 
وی گفت: هم اکنون دانشگاه‌ها از طریق شبکه علمی کشور از شبکه ملی اطلاعات سرویس می‌گیرند؛ البته متولی شبکه علمی کشور، شرکت ارتباطات زیرساخت نیست و اپراتور شبکه علمی به صورت مستقل به مجموعه شبکه دانشگاه‌ها سرویس می‌دهد و شرکت ارتباطات زیرساخت، تنها متولی برقراری زیرساخت‌های مدنظر است.
 
بنابی خاطرنشان کرد: هم اکنون زیرساخت پهنای باند و فیبرنوری مورد نیاز در اختیار تمامی دانشگاه‌ها قرار دارد و مشکلی از این بابت گزارش نشده است؛ در همین حال شبکه مدارس نیز که از طریق شبکه رشد به هم متصل هستند، مشکلی از بابت زیرساخت‌های ارتباطی ندارند.
 
وی با اشاره به تصمیم برخی مدارس و دانشگاه‌ها برای برگزاری کلاس‌های درس غیرحضوری گفت: هم اکنون مشکل زیرساخت ارتباطی در دانشگاه‌ها و مدارس وجود ندارد و موضوع اصلی برای برگزاری کلاس‌های درس غیرحضوری، داشتن محتوا و پلتفرم آموزشی در هر رشته و درس است که باید توسط دانشگاه‌ها و آموزش و پرورش برای مدارس آماده شود.
 
نائب رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت تاکید کرد: هرگونه درخواست برای ارائه خدمات زیرساختی به دانشگاه‌ها و مدارس قابل انجام است و شبکه ملی اطلاعات قابلیت ارائه تمامی زیرساختهای ارتباطی را برای خدمات رسانی در برقراری ارتباطات غیرحضوری دارد. اما در این موارد، موضوع اصلی به لایه خدمات دسترسی در شبکه باز می‌گردد که مدارس و دانشگاه‌ها باید از اپراتورها درخواست خدمات کنند.

کرونا به مایکروسافت خسارت زد

 
 
مایکروسافت اعلام کرده به دلیل شیوع ویروس کرونا در چین نمی تواند به درآمد پیش بینی شده خود برسد. پس از این خبر ارزش سهام شرکت ۲.۵ درصد کاهش یافت.
 
 به نقل از تلگراف، مایکروسافت اعلام کرده به دلیل شیوع ویروس کرونا در چین و تاثیر آن بر چرخه تامین ذخایر محصولاتش، نمی‌تواند به درآمد پیش بینی شده در تابستان ۲۰۲۰ دست یابد.
 
مایکروسافت جدیدترین شرکت آمریکایی است که در نتیجه انتشار این ویروس با اختلال و کاهش درآمد پیش بینی شده، روبرو می‌شود.
 
مایکروسافت اعلام کرد بخش تولید رایانه‌های شخصی اش نمی‌تواند به درآمدی که پیش بینی شده دست یابد. این بخش تبلت‌های سرفیس را تولید می‌کند و لیسانس ویندوز را به تولیدکنندگان رایانه می‌فروشد. پس از اعلام این خبر ارزش سهام مایکروسافت در بورس ۲.۵ درصد کاهش یافت.
 
این بخش از شرکت مایکروسافت ۳۵ درصد از درآمد کل این شرکت را در بهار ۲۰۱۹ میلادی تامین کرده بود. بنابراین خبر مذکور نشان می‌دهد خسارت به این شرکت احتمالاً زیاد باشد.
 
این در حالی است که یک هفته قبل اپل یعنی رقیب مایکروسافت در بازار رایانه‌های شخصی، اعلام کرد نمی‌تواند به درآمد پیش بینی شده دست یابد. زیرا شیوع ویروس کرونا تولید در کارخانه‌های چینی را متوقف کرده و از سوی دیگر تقاضا برای محصولات اپل را در چین کاهش داده است.
 
مایکروسافت در بیانیه‌ای اعلام کرد: هرچند پیش بینی می‌کنیم تقاضا برای ویندوز همچنان قدرتمند باشد چرخه عرضه و تقاضا با سرعتی کمتر از پیش بینی ما به وضعیت عادی خود بر می‌گردد.
 
مایکروسافت تبلت‌های سرفیس را در چین می‌سازد و همچنین لیسانس ویندوز برای تولید کنندگان پی سی را به شرکت‌های چینی می‌فروشد. این شرکت قصد دارد زنجیره تولید خود را به ویتنام منتقل کند.