الگوی تجاری اینترنت اشیا برای جهان

در ماه جولای گذشته بانک انگلستان اعلام کرد که روی اسکناس ۵۰ پوندی جدید آن، تصویری از «آلن تورینگ» خواهد بود؛ ریاضیدان بریتانیایی که به‌عنوان پدر معنوی علوم کامپیوتری در سراسر جهان شناخته می‌شود. این اسکناس جدید با گزیده‌هایی از یک سند مالی ابتدایی در سال ۱۹۳۶ و تصویری از تاریخ تولد تورینگ، شامل نقل‌قولی از سال ۱۹۴۹ و زمانی است که تنها تعداد کمی کامپیوتر در دنیا وجود داشت.
 
 
این نقل‌قول با این جمله آغاز می‌شود: «تنها یک نمونه از چیزی که قرار است بیاید، وجود دارد.» اظهارنظر تورینگ امروز هم همچنان درست است. کامپیوترها طوری جهان را تغییر داده‌اند که مخترعان آنها هم هرگز نمی‌توانستند تصور کنند. تورینگ دیگر نمی‌توانست سلبریتی‌های اینستاگرامی و کاربرانی پرطرفدارتر از کارل بنز - پیشرو صنعت خودرو - را پیش‌بینی کند که می‌توانند الگوی تجاری مراکز خرید را پیشگویی کنند. و البته او هرگز تصوری از وجود ده‌ها میلیارد کامپیوتر در جهان نداشت. اگر پیش‌بینی‌ها درباره روند رشد اینترنت اشیا درست باشند، تعداد این کامپیوترها می‌تواند تا صدها برابر هم افزایش داشته باشد. سرنخ‌هایی درباره آینده می‌توانند برداشت کلی از تغییراتی باشند که اتفاق افتاده‌اند. با گذشت ربع قرن بعد از آنکه اینترنت به پدیده‌ای مصرفی و رایج تبدیل شد، این پدیده حالا روی فرآیندهای تجاری تاثیرات زیادی دارد. اطلاعات و داده‌ها، ارز رایج دنیای آنلاین هستند که جمع‌آوری، تحلیل و فروخته شده و حتی گاهی به‌عنوان الگوی تجاری به سرقت می‌روند که می‌توانند بعضی از ارزشمندترین شرکت‌های جهان را شکل بدهند. اما همین ویژگی‌ها بیشتر توجه دولت‌ها و نهادهای قانون‌گذار را برای نظارت دقیق و سختگیرانه جلب می‌کنند؛ نظارتی که منتقدان آن را به‌عنوان «سرمایه‌داری نظارتی» مطرح می‌کنند.  
 
پردازش‌های کامپیوتری که حالا همیشه و همه جا در دسترس هستند، باعث ظهور شرکت‌هایی می‌شوند که قدرت زیادی در زمینه استخراج اطلاعات از دنیای واقعی دارند؛ آن هم درست به همان روشی که شرکت‌های تکنولوژی بزرگ حالا اطلاعات را از دنیای مجازی استخراج می‌کنند. نتیجه این جریان یک انقلاب تدریجی در شیوه سنجش اطلاعات خواهد بود که در آن علم و دانش که در بسیاری موارد مبهم، ناقص یا حتی غیرموجود است، به سرعت دقیق و کامل می‌شود؛ انقلابی که می‌تواند به‌عنوان انقلاب بهره‌وری هم شناخته شود.
 
این روند شیوه عملکرد شرکت‌ها را تغییر خواهد داد. در دنیایی که بیشتر چیزها کامپیوتری هستند، بیشتر شرکت‌ها هم شبیه شرکت‌های کامپیوتری خواهند شد. در صنایع گران‌قیمت تکنولوژی‌های پیشرفته که اقتصادهای بزرگ برای دهه‌های آینده روی اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری کرده‌اند، نتیجه این تغییرات در حال حاضر مشهود است. شرکت بزرگ بریتانیایی رولز رویس که سازنده موتورهای جت است، در سال ۱۹۶۲ خدمات «قدرت برای هر ساعت» خودش را معرفی کرد و در آن خدمات نگهداری و تعمیرات موتورها را با هزینه ثابت برای هر ساعت ارائه می‌کرد. تغییر و تحول دیجیتالی این شرکت به طور جدی در سال ۲۰۰۲ آغاز شد تا به این ترتیب بتواند کنترل و بررسی محصولاتش را به صورت متوالی و در لحظه انجام بدهد. داده‌های لحظه‌ای به معنای آن است که مهندسان این شرکت می‌توانند موتورهای جت را در حال پرواز دیده و زیر نظر بگیرند. وقتی چیزی نیاز به تعمیر داشته باشد، آنها می‌توانند تیم‌های تعمیر را مدیریت کنند تا روی زمین منتظر فرود بمانند. داده‌ها و اطلاعات این شرکت نکات و ترفندهای پرواز را به خلبان‌ها ارائه می‌کند که می‌تواند به صرفه‌جویی در مصرف سوخت و صدها هزار دلار هزینه منجر بشود.
 
تغییر شیوه تجارت به معنای تغییر فرهنگ است. این شرکت حالا برنامه‌نویسان کامپیوتری را درست مانند مهندسان هوانوردی استخدام می‌کند و یک بخش نرم‌افزار داخلی به نام r۲ Data Labs دارد که شبیه یک استارت‌آپ اداره می‌شود و به‌دنبال راه‌های جدید مدیریت جریان اطلاعات به سمت کسب‌و‌کارهای تازه است. این شرکت حتی برنامه‌هایی برای الگوسازی مجدد بخش‌هایی از ساختمان‌های ظاهرا صنعتی‌اش و جایگزینی آنها با ساختمان‌هایی دارد که از آجر کمتر و آینه‌ها و فضای سبز بیشتر در آنها استفاده می‌شود؛ به همان سبک معماری محبوب و رایج در سیلیکون‌ولی. با این همه «اندرو هاتسون اسمیت» رئیس بخش نرم‌افزاری r۲ Data Labs در این مورد می‌گوید: «ما در بخش نیروی کار با شرکت‌هایی مانند فیس‌بوک و گوگل رقابت می‌کنیم.»
 
رولز رویس تنها شرکتی نیست که این روند را در پیش گرفته است. شرکت جنرال الکتریک که رقیب بزرگ و جدی آن در تجارت موتورهای جت است، خدمات مشابهی را ارائه می‌کند. این الگوی تجاری برای کاهش هزینه‌ها در حال گسترش است. در یک کنفرانس با موضوع اینترنت اشیا که اوایل سال میلادی جاری در لندن برگزار شد، شرکت‌هایی مانند TVH بلژیکی که تولیدکننده جرثقیل و ماشین‌آلات صنعتی است و ABB سوئدی که شرکت مهندسی ماشین‌آلات سنگین است، برای توضیح مزایای بهره‌گیری از اینترنت اشیا، حاضر شده بودند.
 
امنیت زیر چشمان تیزبین
اگر پردازش‌های کامپیوتری رایج شرکت‌های تولیدکننده محصولات را به شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات تبدیل کنند، اینترنت اشیا مصرف‌کنندگان محصولات را به کاربران کامپیوتر تبدیل می‌کند؛ درست همان‌طور که شبکه‌های اجتماعی، ایمیل یا گجت‌های هوشمند راحتی و آسایش را با هزینه‌ای اندک فراهم می‌کنند. در حال حاضر تلویزیون‌های هوشمند کاربرانی را که آنها را تماشا می‌کنند، زیر نظر دارند و اطلاعات به‌دست آمده از آنها را روی برنامه‌های پایش عادت‌های تماشا و انتخاب ارسال می‌کنند. بعضی از این تلویزیون‌ها حتی مکالمات پس‌زمینه افراد با یکدیگر را هم کنترل می‌کنند. این داده‌ها به شرکت‌های تبلیغاتی و سازندگان برنامه‌های تلویزیونی فروخته و با سیستم‌های یادگیری ماشینی فشرده می‌شوند. این در حالی است که کسب اجازه و رضایت کاربران همچنان در ابهام قرار دارد. در سال ۲۰۱۷ کمیسیون تجارت فدرال، شرکت آمریکایی سازنده تلویزیون Vizio را به پرداخت ۲/ ۲ میلیون دلار جریمه کرد. این اتفاق بعد از آن افتاد که نهادهای نظارتی متوجه شدند استخراج اطلاعات مربوط به عادت‌های کاربران برای تماشای برنامه‌های تلویزیونی بدون اجازه آنها و فروش این اطلاعات، کار درستی نیست.
 
علاوه بر تلویزیون‌های هوشمند، ترازوهای هوشمند هم حالا به‌خاطر اطلاعاتی که در اختیار دارند، به دارایی ارزشمندی برای صنعت تناسب اندام تبدیل شده‌اند. حالا دیگر گجت‌های هوشمند از روبات‌های تمیزکننده خانه تا قفل‌های هوشمند و خودروهای خودران جدید هزاران داده خصوصی کاربران را در اختیار دارند و به سرقت می‌برند. این دستگاه‌ها حالا با سیاست‌های حفظ حریم شخصی به بازار می‌آیند که هزاران واژه و فرمان کاربران را شامل می‌شوند. با اینکه بسیاری تصمیم می‌گیرند از این دستگاه‌های هوشمند در خانه‌هایشان استفاده کنند، اما گجت‌ها و دستگاه‌های متصل به اینترنت حالا در اماکن عمومی وجود دارند و هر روز به تعداد آنها هم افزوده می‌شود. کامپیوتری شدن همه چیز با اینکه باعث شده است اطلاعات کاربران در دسترس شرکت‌ها قرار بگیرد، اما از طرفی امکان کنترل و نظارت بر این اطلاعات و نحوه استفاده از آنها را هم ایجاد کرده است. اگر اینترنت اشیا با همین سرعت جلو برود و گسترش پیدا کند، پتانسیل آن را دارد تا تمام جهان را با تصویری از سیلیکون‌ولی دوباره شکل بدهد.
 

الگوی تجاری اینترنت اشیا برای جهان

در ماه جولای گذشته بانک انگلستان اعلام کرد که روی اسکناس ۵۰ پوندی جدید آن، تصویری از «آلن تورینگ» خواهد بود؛ ریاضیدان بریتانیایی که به‌عنوان پدر معنوی علوم کامپیوتری در سراسر جهان شناخته می‌شود. این اسکناس جدید با گزیده‌هایی از یک سند مالی ابتدایی در سال ۱۹۳۶ و تصویری از تاریخ تولد تورینگ، شامل نقل‌قولی از سال ۱۹۴۹ و زمانی است که تنها تعداد کمی کامپیوتر در دنیا وجود داشت.
 
 
این نقل‌قول با این جمله آغاز می‌شود: «تنها یک نمونه از چیزی که قرار است بیاید، وجود دارد.» اظهارنظر تورینگ امروز هم همچنان درست است. کامپیوترها طوری جهان را تغییر داده‌اند که مخترعان آنها هم هرگز نمی‌توانستند تصور کنند. تورینگ دیگر نمی‌توانست سلبریتی‌های اینستاگرامی و کاربرانی پرطرفدارتر از کارل بنز - پیشرو صنعت خودرو - را پیش‌بینی کند که می‌توانند الگوی تجاری مراکز خرید را پیشگویی کنند. و البته او هرگز تصوری از وجود ده‌ها میلیارد کامپیوتر در جهان نداشت. اگر پیش‌بینی‌ها درباره روند رشد اینترنت اشیا درست باشند، تعداد این کامپیوترها می‌تواند تا صدها برابر هم افزایش داشته باشد. سرنخ‌هایی درباره آینده می‌توانند برداشت کلی از تغییراتی باشند که اتفاق افتاده‌اند. با گذشت ربع قرن بعد از آنکه اینترنت به پدیده‌ای مصرفی و رایج تبدیل شد، این پدیده حالا روی فرآیندهای تجاری تاثیرات زیادی دارد. اطلاعات و داده‌ها، ارز رایج دنیای آنلاین هستند که جمع‌آوری، تحلیل و فروخته شده و حتی گاهی به‌عنوان الگوی تجاری به سرقت می‌روند که می‌توانند بعضی از ارزشمندترین شرکت‌های جهان را شکل بدهند. اما همین ویژگی‌ها بیشتر توجه دولت‌ها و نهادهای قانون‌گذار را برای نظارت دقیق و سختگیرانه جلب می‌کنند؛ نظارتی که منتقدان آن را به‌عنوان «سرمایه‌داری نظارتی» مطرح می‌کنند.  
 
پردازش‌های کامپیوتری که حالا همیشه و همه جا در دسترس هستند، باعث ظهور شرکت‌هایی می‌شوند که قدرت زیادی در زمینه استخراج اطلاعات از دنیای واقعی دارند؛ آن هم درست به همان روشی که شرکت‌های تکنولوژی بزرگ حالا اطلاعات را از دنیای مجازی استخراج می‌کنند. نتیجه این جریان یک انقلاب تدریجی در شیوه سنجش اطلاعات خواهد بود که در آن علم و دانش که در بسیاری موارد مبهم، ناقص یا حتی غیرموجود است، به سرعت دقیق و کامل می‌شود؛ انقلابی که می‌تواند به‌عنوان انقلاب بهره‌وری هم شناخته شود.
 
این روند شیوه عملکرد شرکت‌ها را تغییر خواهد داد. در دنیایی که بیشتر چیزها کامپیوتری هستند، بیشتر شرکت‌ها هم شبیه شرکت‌های کامپیوتری خواهند شد. در صنایع گران‌قیمت تکنولوژی‌های پیشرفته که اقتصادهای بزرگ برای دهه‌های آینده روی اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری کرده‌اند، نتیجه این تغییرات در حال حاضر مشهود است. شرکت بزرگ بریتانیایی رولز رویس که سازنده موتورهای جت است، در سال ۱۹۶۲ خدمات «قدرت برای هر ساعت» خودش را معرفی کرد و در آن خدمات نگهداری و تعمیرات موتورها را با هزینه ثابت برای هر ساعت ارائه می‌کرد. تغییر و تحول دیجیتالی این شرکت به طور جدی در سال ۲۰۰۲ آغاز شد تا به این ترتیب بتواند کنترل و بررسی محصولاتش را به صورت متوالی و در لحظه انجام بدهد. داده‌های لحظه‌ای به معنای آن است که مهندسان این شرکت می‌توانند موتورهای جت را در حال پرواز دیده و زیر نظر بگیرند. وقتی چیزی نیاز به تعمیر داشته باشد، آنها می‌توانند تیم‌های تعمیر را مدیریت کنند تا روی زمین منتظر فرود بمانند. داده‌ها و اطلاعات این شرکت نکات و ترفندهای پرواز را به خلبان‌ها ارائه می‌کند که می‌تواند به صرفه‌جویی در مصرف سوخت و صدها هزار دلار هزینه منجر بشود.
 
تغییر شیوه تجارت به معنای تغییر فرهنگ است. این شرکت حالا برنامه‌نویسان کامپیوتری را درست مانند مهندسان هوانوردی استخدام می‌کند و یک بخش نرم‌افزار داخلی به نام r۲ Data Labs دارد که شبیه یک استارت‌آپ اداره می‌شود و به‌دنبال راه‌های جدید مدیریت جریان اطلاعات به سمت کسب‌و‌کارهای تازه است. این شرکت حتی برنامه‌هایی برای الگوسازی مجدد بخش‌هایی از ساختمان‌های ظاهرا صنعتی‌اش و جایگزینی آنها با ساختمان‌هایی دارد که از آجر کمتر و آینه‌ها و فضای سبز بیشتر در آنها استفاده می‌شود؛ به همان سبک معماری محبوب و رایج در سیلیکون‌ولی. با این همه «اندرو هاتسون اسمیت» رئیس بخش نرم‌افزاری r۲ Data Labs در این مورد می‌گوید: «ما در بخش نیروی کار با شرکت‌هایی مانند فیس‌بوک و گوگل رقابت می‌کنیم.»
 
رولز رویس تنها شرکتی نیست که این روند را در پیش گرفته است. شرکت جنرال الکتریک که رقیب بزرگ و جدی آن در تجارت موتورهای جت است، خدمات مشابهی را ارائه می‌کند. این الگوی تجاری برای کاهش هزینه‌ها در حال گسترش است. در یک کنفرانس با موضوع اینترنت اشیا که اوایل سال میلادی جاری در لندن برگزار شد، شرکت‌هایی مانند TVH بلژیکی که تولیدکننده جرثقیل و ماشین‌آلات صنعتی است و ABB سوئدی که شرکت مهندسی ماشین‌آلات سنگین است، برای توضیح مزایای بهره‌گیری از اینترنت اشیا، حاضر شده بودند.
 
امنیت زیر چشمان تیزبین
اگر پردازش‌های کامپیوتری رایج شرکت‌های تولیدکننده محصولات را به شرکت‌های ارائه‌کننده خدمات تبدیل کنند، اینترنت اشیا مصرف‌کنندگان محصولات را به کاربران کامپیوتر تبدیل می‌کند؛ درست همان‌طور که شبکه‌های اجتماعی، ایمیل یا گجت‌های هوشمند راحتی و آسایش را با هزینه‌ای اندک فراهم می‌کنند. در حال حاضر تلویزیون‌های هوشمند کاربرانی را که آنها را تماشا می‌کنند، زیر نظر دارند و اطلاعات به‌دست آمده از آنها را روی برنامه‌های پایش عادت‌های تماشا و انتخاب ارسال می‌کنند. بعضی از این تلویزیون‌ها حتی مکالمات پس‌زمینه افراد با یکدیگر را هم کنترل می‌کنند. این داده‌ها به شرکت‌های تبلیغاتی و سازندگان برنامه‌های تلویزیونی فروخته و با سیستم‌های یادگیری ماشینی فشرده می‌شوند. این در حالی است که کسب اجازه و رضایت کاربران همچنان در ابهام قرار دارد. در سال ۲۰۱۷ کمیسیون تجارت فدرال، شرکت آمریکایی سازنده تلویزیون Vizio را به پرداخت ۲/ ۲ میلیون دلار جریمه کرد. این اتفاق بعد از آن افتاد که نهادهای نظارتی متوجه شدند استخراج اطلاعات مربوط به عادت‌های کاربران برای تماشای برنامه‌های تلویزیونی بدون اجازه آنها و فروش این اطلاعات، کار درستی نیست.
 
علاوه بر تلویزیون‌های هوشمند، ترازوهای هوشمند هم حالا به‌خاطر اطلاعاتی که در اختیار دارند، به دارایی ارزشمندی برای صنعت تناسب اندام تبدیل شده‌اند. حالا دیگر گجت‌های هوشمند از روبات‌های تمیزکننده خانه تا قفل‌های هوشمند و خودروهای خودران جدید هزاران داده خصوصی کاربران را در اختیار دارند و به سرقت می‌برند. این دستگاه‌ها حالا با سیاست‌های حفظ حریم شخصی به بازار می‌آیند که هزاران واژه و فرمان کاربران را شامل می‌شوند. با اینکه بسیاری تصمیم می‌گیرند از این دستگاه‌های هوشمند در خانه‌هایشان استفاده کنند، اما گجت‌ها و دستگاه‌های متصل به اینترنت حالا در اماکن عمومی وجود دارند و هر روز به تعداد آنها هم افزوده می‌شود. کامپیوتری شدن همه چیز با اینکه باعث شده است اطلاعات کاربران در دسترس شرکت‌ها قرار بگیرد، اما از طرفی امکان کنترل و نظارت بر این اطلاعات و نحوه استفاده از آنها را هم ایجاد کرده است. اگر اینترنت اشیا با همین سرعت جلو برود و گسترش پیدا کند، پتانسیل آن را دارد تا تمام جهان را با تصویری از سیلیکون‌ولی دوباره شکل بدهد.
 

گوگل مرد گمشده را پس از ۲۲ سال پیدا کرد

 
مردی که با استفاده از تصاویر ماهواره ای «گوگل ارث» مشغول بررسی محله سکونت قدیمی خود بود، به کشف بقایای یک مرد گمشده پس از ۲۲ سال کمک کرد.
 
 به نقل از آسوشیتدپرس،تصاویر ماهواره ای گوگل سبب شد بقایای یک فرد گمشده پس از ۲۲ سال کشف شود. 
 
 یکی از کاربران گوگل با زوم کردن نقشه گوگل در محله قدیمی خود در ایالت فلوریدا به کشف بقایای این مرد کمک کرد.
 
 
به گفته  پلیس محلی پالم بیچ، تصاویر ماهواره ای گوگل کمک کرد بقایای اسکلت ویلیام مولت که در سال ۱۹۹۷ میلادی  و در سن ۴۰ سالگی مفقود شد، به تازگی کشف شود.  سخنگوی پلیس محلی در این باره گفت: یکی از ساکنان سابق محله «گرند آیسلز» در ولینگتون مشغول بررسی محله با کمک «گوگل ارث»بود. او با زوم کردن تصاویر روی دریاچه متوجه چیزی شبیه خودرو در آن شد.
 
 
 او با مالک فعلی خانه خود تماس گرفت . مالک فعلی نیز با استفاده از یک پهپاد متوجه خودروی سفیدی  در دریاچه پشت خانه اش شد.  او پلیس محلی را در جریان این رویداد گذاشت. نیروهای پلیس پس از بیرون کشیدن خودرو با بقایای یک اسکلت در آن مواجه شدند.

گوگل الگوریتم‌های جست‌وجو را تغییر می‌دهد

 
 گوگل در حال تغییر الگوریتم‌های جست‌وجوی خود در زمینه اخبار است. گوگل در روز ۱۲ سپتامبر اعلام کرد که می‌خواهد در نتایج جست‌وجوهای خود، بر خبرنگاری «اصیل» تاکید کند. 
 
به گزارش شبکه رسانه‌ای و وب‌گاه ورج (Verge)‌ این شرکت برای این هدف، دستورالعمل‌های جدید خود را بین ده هزار نیروی انسانی توزیع کرده تا بازخورد خود را برای آموزش الگوریتم گوگل ارائه دهند. این مساله، اعتراض برخی را هم برانگیخته است؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌داند این تغییرات دقیقا چه خواهد بود. تاکنون، برخی تغییرات اعمال‌ شده از سوی گوگل جزیی بوده‌اند، اما برخی دیگر آنقدر بزرگ بوده‌اند که مدل‌های تجاری صدها وب‌سایت را به طور بنیادین تغییر داده‌اند. 
 
بر اساس این تغییراتی که گوگل در نظر دارد در الگوریتم جست‌وجوی خود ایجاد کند، قابلیت دیدن مقاله‌هایی که به نظر گوگل «روایتی اصلی» هستند، افزایش خواهد یافت. گوگل در همین زمینه و در  پست وبلاگ خود گفته است که «هیچ تعریف یا استاندارد مطلقی در مورد خبرنویسی و گزارشگری وجود ندارد» و باید برای فهم چرخه حیات یک داستان یا خبر یا روایت همیشه تلاش کرد. در این میان، سوالی اساسی ایجاد می‌شود: آیا اصالت اهمیت بیشتری دارد یا صحت خبر؟
 
 پست وبلاگ گوگل سعی دارد برخی از دغدغه‌ها در این زمینه  پاسخ دهد؛ این شرکت می‌گوید نیروهای انسانی به اعتبار گزارش، رتبه خواهند داد و اطلاعاتی ارائه خواهد شد که قبلا در مقاله‌ای به آن اشاره نشده است. 
 
این تغییرات از جانب گوگل، در حال اجرا است و هنوز مشخص نیست چقدر این تغییرا جزیی هستند یا برعکس، دامنه وسیعی را در برخواهند گرفت. 

گوگل الگوریتم‌های جست‌وجو را تغییر می‌دهد

 
 گوگل در حال تغییر الگوریتم‌های جست‌وجوی خود در زمینه اخبار است. گوگل در روز ۱۲ سپتامبر اعلام کرد که می‌خواهد در نتایج جست‌وجوهای خود، بر خبرنگاری «اصیل» تاکید کند. 
 
به گزارش شبکه رسانه‌ای و وب‌گاه ورج (Verge)‌ این شرکت برای این هدف، دستورالعمل‌های جدید خود را بین ده هزار نیروی انسانی توزیع کرده تا بازخورد خود را برای آموزش الگوریتم گوگل ارائه دهند. این مساله، اعتراض برخی را هم برانگیخته است؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌داند این تغییرات دقیقا چه خواهد بود. تاکنون، برخی تغییرات اعمال‌ شده از سوی گوگل جزیی بوده‌اند، اما برخی دیگر آنقدر بزرگ بوده‌اند که مدل‌های تجاری صدها وب‌سایت را به طور بنیادین تغییر داده‌اند. 
 
بر اساس این تغییراتی که گوگل در نظر دارد در الگوریتم جست‌وجوی خود ایجاد کند، قابلیت دیدن مقاله‌هایی که به نظر گوگل «روایتی اصلی» هستند، افزایش خواهد یافت. گوگل در همین زمینه و در  پست وبلاگ خود گفته است که «هیچ تعریف یا استاندارد مطلقی در مورد خبرنویسی و گزارشگری وجود ندارد» و باید برای فهم چرخه حیات یک داستان یا خبر یا روایت همیشه تلاش کرد. در این میان، سوالی اساسی ایجاد می‌شود: آیا اصالت اهمیت بیشتری دارد یا صحت خبر؟
 
 پست وبلاگ گوگل سعی دارد برخی از دغدغه‌ها در این زمینه  پاسخ دهد؛ این شرکت می‌گوید نیروهای انسانی به اعتبار گزارش، رتبه خواهند داد و اطلاعاتی ارائه خواهد شد که قبلا در مقاله‌ای به آن اشاره نشده است. 
 
این تغییرات از جانب گوگل، در حال اجرا است و هنوز مشخص نیست چقدر این تغییرا جزیی هستند یا برعکس، دامنه وسیعی را در برخواهند گرفت. 

مدیرعامل شرکت نبات: محتوای حوزه کودک با بحران مواجه است/ تنها چیزی که نیاز داریم حمایت است/ محتوا را در جامعه بی‌ارزش کرده‌ایم

 
مدیرعامل شرکت نبات با اشاره به این‌که آینده خوبی را برای بچه‌های کشور پیش‌بینی نمی‌کند، گفت: کشوری که بچه‌هایش تفکر نداشته باشند آینده خوبی ندارد و بچه‌ها دچار خلا محتوا هستند. هیچ‌کس برای آن‌ها محتوا تولید نمی‌کند و هرکسی هم که وارد عرصه شود حذفش می‌کنند، تولیدکننده‌های خصوصی هم به دلیل مشکلات اقتصادی در حال حذف شدن هستند.
مجتبی سادات مدیرعامل شرکت نبات در گفت‌وگو با خبرنگار مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بابیان این‌که هزینه تولید انیمیشن در ایران بسیار بالا است، گفت: ما در گام اول برای تخصصی بودن کار از انتهای سال ۹۳ ابتدا به جمع‌آوری محتوای مناسب خردسال (زیر ۷ سال)‌ پرداختیم. در این فضا انیمیشن‌ها و ویدیوهای بلند برای کودکان بالای رده سنی ۷ سال وجود دارد و حتی انیمیشن‌هایی مانند بره ناقلا وجود دارد که همه افراد با رده سنی متفاوت آن را می‌بینند و با آن ارتباط برقرار می‌کنند درحالی‌که در این فضا به محتوا برای کودکان زیر ۷ سال کمتر توجه شده است.
 
سادات بابیان این‌که شبکه‌هایی مانند بی‌بی‌سی بر روی انیمیشن‌های آموزشی و سریالی بسیار حرفه‌ای کار می‌کنند، گفت: شکل‌گیری سرویس‌های تعاملی (VOD) برای پخش آنلاین با توجه به محدودیتCD  و DVD برای فیلم‌های کوتاه شکل گرفتند به این دلیل که برای شرکت‌های تولید کنند توجیه اقتصادی نداشته است که ۱۰۰ قسمت دو دقیقه‌ای از یک انیمیشن را به‌صورت یک CD ارائه کنند که حتی خانواده هم آن را نمی‌شناسد و برای تهیه آن هزینه نمی‌کند.
 
وی افزود: این محدودیت برای انیمیشن‌های سینمایی وجود ندارد زیرا بازاریابی آن قبلاً توسط رسانه‌های جهانی انجام‌شده و مخاطب برای تهیه آن هزینه می‌کند و تولیدکننده هم بدون هزینه بازاریابی برای معرفی محصول آن را می‌فروشد.
 
انیمیشن در ایران چرخه اقتصادی معیوبی دارد
 
 مدیرعامل شرکت نبات بابیان اینکه تولید انیمیشن باوجود انیماتورها و ایده‌های خوب در ایران هزینه‌بر است و چرخه اقتصادی معیوبی دارد، اظهار کرد: به همین دلیل ما تمرکز خود را روی بررسی انیمیشن‌های تولیدی کشورهای دیگر گذاشتیم که نتایج آن نشان داد که در کشورهای مختلف به‌ویژه کشورهای اروپای شرقی انیمیشن‌های ویژه‌ای برای رده سنی زیر هفت سال تولید می‌شود که بدون کلام هستند و مختص به فرهنگ خاصی نیستند.
 
سادات افزود: ولی درنهایت برای عرضه محصول با مشکلات زیادی روبه‌رو شدیم. ابتدا قرار بود این شبکه را با نام «نبات تی وی» راه‌اندازی کنیم که سازمان تنظیمات و مقررات کلمه «تی وی» را مختص به صداوسیما اعلام کرد.
 
این تولیدکننده محتوای کودکان بابیان اینکه بعد از تمام این مراحل کار را به‌صورت محدود به بازار عرضه کردیم ولی مدتی بعد متوقف شد، گفت: دلیل این توقف در پلت فرم کودک ما نیز وجود دارد حتی برای بقیه تولیدکننده‌های فاخر در ایران هم هست.
 
وی با اشاره به اینکه Mega Application این شرکت بیش از دو سال قبل در مرکز تحقیقات مخابرات رونمایی شده است ولی هنوز بعد از دو سال نتوانسته تجاری و وارد بازار شود، افزود: دوستان دولتی پشت میز نشسته‌اند و می‌گویند پلتفرم (launcher) مخصوص کودک راهکار خوبی نیست و ذهنیت خودشان را درست می‌دانند و آن را به جامعه القا می‌کنند. درصورتی‌که ما در بخش خصوصی برای بالا آوردن پلتفرم کودک دو سال در مورد کشورهای مختلف تحقیق کردیم تا بفهمیم کاربرد پلتفرم چیست؟
 
 پلتفرم بهترین راه‌حل برای حفاظت از کودکان در فضای مجازی
 
سادات ادامه داد: ایرادهای سیم‌کارت کودک را که برای اولین بار با همکاری رایتل و نبات وارد بازار کرده بودیم پیدا کردیم و متوجه شدیم که پلتفرم بهترین راه‌حل برای حفاظت بچه زیر ۷ سال در فضای مجازی است؛ اما سن کودک که از ۱۰ سال می‌گذرد پلتفرم دیگر پاسخگو نیست و نمی‌توان دسترسی او را از طریق پلتفرم در فضای مجازی کنترل کرد.
 
مدیرعامل شرکت نبات در ادامه افزود: در دنیا رژیم اشغالگر قدس دارای قوی‌ترین سیستم کنترل کودکان در فضای مجازی است. آن‌ها دیدن هر چیزی را برای کودکان سرزمین ما تجویز می‌کنند اما خودشان به محدودسازی و عدم مشاهده هر چیزی توسط بچه‌ها اعتقاد دارند و فضای مجازی را برای کودکان خود بسیار امن کرده‌اند.
 
وی افزود: نیاز توجه به بازار کودک مسئله‌ای است که از سوی رهبر معظم انقلاب هم بیان‌شده است؛ اما متأسفانه در بحث مدیریتی ما زنجیره‌ای با حلقه‌های فولادین وجود دارد که هر چه قدر هم که قوی باشند زمانی که یک حلقه‌ی برنجی در بین آن باشد، آن‌ها را از هم پاره و ضعیف می‌کند.
 
سادات با اعلام اینکه در حدفاصل زنجیره تولیدکننده محتوا و مصرف‌کننده، دسترسی به نیازهایی ضروری است، گفت: اطلاع‌رسانی و تبلیغ کالا جز جدایی‌ناپذیر زنجیره توزیع است. ولی به دلیل اینکه تعداد نمایشگاه‌های کشور در این حوزه زیاد نیست و بیشتر در تهران متمرکز است، تعامل رودررو بین تولیدکننده و مصرف‌کننده کمتر رخ می‌دهد.
 
وی در ادامه با اشاره به اینکه در بحث فروش محصول در حوزه کودک دو حالت رخ می‌دهد، افزود: اول این‌که مادر کودک به این نتیجه می‌رسد که محصول برای فرزندش مناسب است و اقدام به خرید محصول می‌کند و دوم اینکه کودک بر خواسته خود که خرید محصول است اصرار و پافشاری کند.
 
مدیرعامل شرکت نبات ادامه داد: تحقیقات ما نشان داد که برای افراد بزرگ‌سال در شبکه‌های اجتماعی بسیار راحت می‌توان از دیجیتال مارکتینگ استفاده کرد و نتیجه‌بخش است ولی تجربه به ما نشان داد که در حوزه کودک شبکه‌های اجتماعی بر فروش محصول اثرگذار نیستند. تحلیل هزینه‌های ما نشان داد که بنر، دیجیتال مارکتینگ و شبکه‌های اجتماعی بافاصله زیادی از تلویزیون عقب هستند، زیرا رسانه تصویری برای کودک جذاب است.
 
وی بابیان این‌که مردم عادت کرده‌اند محتوا را رایگان دریافت کنند، گفت: در فضای مجازی شما با ارائه سه چیز می‌توانید از مردم پول دریافت کنید؛ کالایی که ارائه دهید مانند شرکت دیجی کالا، خدمات ارائه دهید مانند شرکت‌های تاکسی اینترنتی و یا محتوا بفروشید. متأسفانه در سال‌های گذشته محتوا را در نظر جامعه بی‌هویت و پست کرده‌اند به‌طوری‌که کاربر رغبتی به پرداخت هزینه برای دریافت محتوا ندارد.
 
سادات گفت: ما برای فروش محصولاتمان باید با اپراتورها قرارداد ببندیم. همکاری با اپراتورها در همه جای دنیا برای جمع‌آوری پول مرسوم است اما زمانی که وارد مسیر می‌شوید، از این همکاری ضرر می‌کنید. در همکاری با اپراتورها تنها ۱۰ الی ۱۵ درصد از هزینه‌ای که کاربر پرداخت می‌کند به تولیدکننده می‌رسد که این مبلغ در مقایسه با هزینه‌ای که برای تولید محتوای فاخر می‌شود بسیار ناچیز است. اگر هم بخواهیم درصد دریافتی را بالاتر ببریم باید تن به قراردادهای ناعادلانه بدهیم.
 
این تولیدکننده محتوا با اشاره به فشارهای وزیر ارتباطات به اپراتورها برای حمایت از محتوای فاخر گفت: بعدازاین اتفاقات اپراتورها پیشنهاد می‌کردند که درصد مشارکت را به 40 برسانند ولی باید قراردادی را امضا می‌کردی که 50 درصد برند را محضری به نام آن‌ها و 33 درصد سهام را هم به آن‌ها واگذار کنید.
 
 تین تاک، توسکا و روبیکا یکی هستند
 
سادات ادامه داد: برای تبلیغات تلویزیونی هم اگر به شرکت توسکا مراجعه کنید جواب شما را نمی‌دهند و شما را به روبیکا ارجاع می‌دهند و می‌گوید محتوا را در روبیکا نمایش دهید. من پلت فرمی دارم که می‌خواهم تلویزیون برای من تبلیغ کند و هزینه آن را هم پرداخت می‌کنم اما این کار را نمی‌کنند. زمانی که می‌گوییم در حوزه‌ی کودک فعالیت می‌کنیم جواب می‌دهند که شبکه‌ی پویا را انحصاری به تین تاک داده‌ایم و شما متوجه می‌شوید که تین تاک، توسکا و روبیکا یکی هستند. وقتی هم که به تین تاک مراجعه می‌کنید دوباره همان قراردادهای مشارکتی پیشنهاد داده می‌شود که ۵۰ درصد برند را به نام آن‌ها کنیم تا تبلیغات در تلویزیون انجام شود.
 
مدیرعامل شرکت نبات با اشاره به این‌که هزینه تولید اثر فاخر بسیار بالا است و کسانی که در این بازار پول درمی‌آورند کپی کار هستند و از اینترنت محتوا جمع می‌کنند، تصریح کرد: وقتی من محتوایی درست می‌کنم که باید برای هر قسمت آن ۳۰۰ هزار تومان هزینه کنم با درآمدی زیر ۵۰ میلیون تومان نمی‌توانم ادامه بدهم و نکته جالب اینجا است که این درآمد به‌عنوان درآمد شرکت شما در اداره مالیات شناسایی می‌شود که مثلاً به اسم شرکت نبات کاربران در ماه ۴۰۰ میلیونی هزینه کرده‌اند اما هیچ‌کس نمی‌گوید که تنها ماهی ۴۰ میلیون درآمد از طریق اپراتورها به ما می‌رسد.
 
وی با اشاره به اینکه گروه‌های زیادی در ایران هستند که دغدغه تولید محتوا فاخر را دارند، افزود: مصرف‌کننده که مردم هستند واقعاً به این محتوا نیاز دارند و از محتوای خوب هم استقبال می‌کنند و درک انتخاب آن را هم دارند ولی در این زنجیره تولیدکننده تا مصرف‌کننده حلقه‌ای در وسط قرارگرفته است که می‌گوید همه‌چیز برای من.
 
سادات، ادامه داد: کارشناس معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری شخصاً در دفتر من گفت در این پلت فرم launcher)) شما تجمیع دیتای خانواده‌های ایرانی اتفاق می‌افتد و معلوم است که به تو اجازه انجام این کار را نمی‌دهند. مشکل الان اسنپ و تپسی هم این است که سیستم داده‌کاوی ((data mining درست می‌شود یعنی شما به رفتار مردم پی می‌برید و می‌گویند خارجی‌ها از این data mining ها استفاده می‌کند.
 
 سیاست‌گذاری‌های صداوسیما برای تبلیغات کالای فرهنگی سلیقه‌ای است
 
وی با اشاره به برخوردهای سلیقه‌ای در سیاست‌گذاری‌های صداوسیما برای تبلیغات کالای فرهنگی افزود: ما برای تبلیغ مجله نبات از طریق تلویزیون شروع به تحقیق کردیم و سپس با یک شرکت تبلیغاتی قراردادی امضا کردیم. با یک مرکز تماس (call center) حرفه‌ای قرارداد بستیم. زیرساخت فروش درست کردیم و ۳۰۰ هزار مجله در سه بسته ۱۰۰ هزارتایی آماده کردیم تا با تبلیغات تلویزیونی به فروش برسانیم.
 
سادات ادامه داد: همه کارها آماده بود و فقط گرفتن تائید شورای نشر از طریق بخش بازرگانی صداوسیما مانده بوده تا انجام شود.
 
مدیرعامل شرکت نبات با اشاره به اینکه شورای نشر متشکل از یک تیم هفت نفره است که رئیس آن هیات مجموعه ناشران انقلاب اسلامی است، گفت: مجله نبات سه ماه در نوبت بود و پس‌ازآن به ما اعلام شد نبات به دلیل ترویج موسیقی رد شده است. به سراغ مجمع ناشران انقلاب اسلامی رفتم و علت رد شدن مجله‌ام را پرسیدم آن‌ها اعلام کردند که مجله‌ی نبات را می‌خوانند و آن را رد نکرده‌اند و از دید آن‌ها مجله نبات تائید است.
 
وی افزود: روال کار اداری به این صورت است که زمانی که درخواست پخش تبلیغات به بخش بازرگانی صداوسیما می‌دهید، این بخش نسخه‌ای از کالای فرهنگی را با نامه‌ای به مجمع ناشران می‌فرستد. زمانی که از مجمع ناشران خواستم نامه تأییدیه به من بدهد اعلام کردند نامه‌ای از بخش بازرگانی برای بررسی مجله شما نیامده است تا آن را تائید یا رد کنیم. اینجا معلوم شد که برخوردی سلیقه‌ای با مجله نبات انجام‌شده است که نمی‌دانم از طرف چه کسی بوده.
 
مدیرعامل شرکت نبات در پایان با اشاره به اهمیت توجه به حوزه‌ی کودک گفت: کودکان آیندگان این مملکت هستند و آن چیزی که برای این نسل اهمیت دارد محتوا، کالا و خدماتی است که به آن‌ها ارائه می‌دهیم. امروزه نیاز به افرادی دغدغه‌مند که به فکر آینده‌ی بچه‌ها هستند پیش از گذشته احساس می‌شود. متأسفانه متخصصان این حوزه به دلایل مختلف از کار خود خارج‌شده و به کارهای دیگر مشغول هستند. ما انیماتورهای قوی داریم که با بی‌توجهی روبه‌رو شده‌اند و نیاز به توجه جدی دارند. در طی ۹ سال فعالیت، من ۲۸ نیروی عالی در این زمینه تربیت کردم که متأسفانه همه با بی‌مهری مواجه شده‌اند.
 
وی افزود: من در جلسه‌ای که با آقای جهرمی داشتم اعلام کردم که تمام چیزی که در حوزه کودک نیاز است را من آماده کرده‌ام. تنها چیزی که ما نیاز داریم حمایت است. من با این موانع که برای شما بخشی از آن را شرح دادم باید چه‌کار بکنم؟ اگر واقعاً وزیر ارتباطات می‌خواهد کاری در حوزه کودک انجام شود باید برای رفع این موانع به ما کمک کند.

قابلیت Memories به گوگل فوتوز اضافه شد؛ دسته بندی و چاپ آسان عکس‌های قدیمی

 
به کمک قابلیت خاطرات یا «مِموریز» (Memories) که به استوری اینستاگرام شباهت دارد، کاربران می توانند عکس های قدیمی خود را به راحتی در گوگل فوتوز دسته بندی کرده و چاپ کنند.
 
گوگل می گوید Memories برای از بین بردن مشکل دسته بندی صدها یا هزاران عکس توسعه داده شده. از این پس اپلیکیشن گوگل فوتوز به کمک یادگیری ماشینی، عکس هایی که در بازه زمانی یکسان در طول سال های گذشته گرفته شده اند را هایلایت کرده و از آنها خاطره یا مموری می سازد. این عکس ها برای دسترسی سریع تر در بالای صفحه اپلیکیشن نمایش داده می شوند.
 
 
با ضربه زدن به سمت راست قسمت Memories، عکس های جدیدتر و با ضربه زدن به سمت چپ عکس های قدیمی تر نمایش داده می شوند. با لمس کردن منوی سه نقطه ای بالای بخش Memories تمام عکس هایی که کاربر در یک روز به خصوص گرفته ظاهر می شوند.
 
قابلیت Memories شباهت زیادی به استوری اینستاگرام و اسنپ چت دارد با این تفاوت که در Memories عکس ها فقط توسط کاربر قابل دیدن هستند.
 
گوگل برای کاربرانی که می خواهند عکس های قدیمی را تبدیل به آلبوم واقعی کنند گزینه های پرینت عکس را گسترش داده تا کاربران انتخاب های بیشتری برای چاپ عکس داشته باشند.
 
 
کیفیت چاپ عکس در فروشگاه والمارت (چپ) اندکی با فروشگاه CVS Pharmacy تفاوت دارد
 
می توان عکس ها را بدون حاشیه یا با حاشیه سفید یا مشکی در کاغذ 20 در 20 سانتی متری به قیمت 20 دلار، 28 در 35 سانتی متری به قیمت 30 دلار و 40 در 50 سانتی متری به قیمت 45 دلار سفارش داد. پس از ثبت سفارش، عکس ها 7 یا 10 روزه به دست کاربر می رسند. با پرداخت هزینه بیشتر امکان ارسال سریع تر عکس ها هم موجود است.
 
همچنین امکان پرینت کردن عکس ها در فروشگاه والمارت روی کاغذ فوجی فیلم و یا فروشگاه CVS Pharmacy روی کاغذ کداک وجود دارد. البته این فروشگاه ها عکس ها را فقط در سایز 10 در 15 سانتی متر چاپ می کنند ولی می توان سفارش را همان روز تحویل گرفت.
 
قابلیت Memories برای iOS و اندروید منتشر شده است.

سرقت اطلاعات کاربران از طریق مودم‌های اینترنت وای‌فای!

 
به تازگی کارشناسان و پژوهشگران امنیتی آسیب‌پذیری‌های جدیدی در مودم و روترهای اینترنتی برندهای D-Link و Comba کشف کرده‌اند که به هکرها اجازه نفوذ و دسترسی به اطلاعات کاربران را می‌داده است.
 
 با توجه به افزایش روزافزون امنیت سایبری و محافظت از حریم خصوصی کاربران در فضای مجازی، بسیاری از کارشناسان و محققان امنیتی در تلاشند که با کشف و رسانه‌ای کردن حفره‌های امنیتی و آسیب‌پذیری‌های خطرناک، به شرکت های توسعه دهنده آنها برای برطرف کردن این ضعف‌های امنیتی و ارائه به روزرسانی‌های جدید هشدار داده و هم زمان از سرقت اطلاعات شخصی و محرمانه کاربران توسط هکرها و مجرمان سایبری جلوگیری کنند.
 
حالا در تازه ترین اخبار و گزارش‌های منتشر شده در وب سایت تک رادار، پژوهشگران فعال در حوزه امنیت سایبری به تازگی دریافته و اعلام کرده اند که در مودم و روترهای اینترنت وای فای برندهای D-Link و Comba آسیب پذیری و ضعف های امنیتی جدی و خطرناکی وجود داشته که برای مدت ها به هکرها و مجرمان سایبری امکان دسترسی به اطلاعات کاربران همچون نام کاربری و گذرواژه های مورد استفاده آنها بر روی مودم را فراهم می‌کرده است.
 
سایمون کنین، موسس و مدیرعامل شرکت امنیتی Trustwave، در این گزارش از کشف پنج آسیب پذیری در مودم‌های اینترنت وای‌فای خبر داده است که از این تعداد، دو حفره امنیتی به مودم‌های برند D-Link و سه حفره امنیتی دیگر نیز به مودم های ساخت شرکت Comba telecom مربوط می‌شود.
 
وی در ادامه اظهارات خود افزوده است که این آسیب‌پذیری‌ها قابلیت آلوده سازی تمام کاربران و دستگاههای متصل به مودم هی مذکور را داشته است و به احتمال زیاد به مدت زیادی مورد استفاده خیل عظیمی از هکرها و مجرمان سایبری قرار گرفته بوده است.

گشتی در دنیای فضاپیماها

 
 «فضا»، «فضانوردی»، «سفر به ماه»، «سفر به کره مریخ» و موضوعاتی از این دست به حد اعلایی جذابیت دارند. مخاطب معمولا غرق در قصه‌های فضایی می‌شود و ذهنش به سمت اولین انسانی می‌رود که پایش به ماه رسید. به آنانی که قرار است بروند مریخ. برای آشنایی با این دنیای مرموز، قبل از هر چیزی نیاز است گشتی در دنیای فضاپیماها بزنیم.
 
انسان تا کجای فضا پیش رفته است؟ تا ماه؟ تا مریخ؟ با چه چیزی؟ چطور؟ این‌ها از پرتکرارترین سوالاتی است که علاقمندان به حوزه فضا دوست دارند درباره آن بدانند. مهندس لیلا خلج زاده از محققان پژوهشگاه فضایی ایران با ارائه‌ای درباره گشت و گذار در دنیای فضاپیماها، علاوه بر پاسخ به این سوالات به ساده‌ترین شکل ممکن دنیای فضاپیماها را مرور کرد.
 
پاسخ او به این سوال که انسان تا کجای فضا پیش رفته، یک کلمه است؛ ماه. ماهی که۳۸۰هزار کیلومتر با زمین فاصله دارد. اما هنوز کسی نتوانسته به مریخ سفر کند. خبرهایی که گاهی در این خصوص به گوش می‌رسد درست نیستند. علاوه بر سفر ماه، فضانوردان یکبار برای تعمیر تلسکوپ هابل Hubble Space Telescope که در مدار۶۰۰کیلومتر زمین به فضا سفر کردند.
 
سفر دیگرشان هم به ایستگاه‌های فضایی «میر»، «سالوت» و ایستگاه فضایی بین المللی بوده که ۳۰۰ تا ۴۵۰کیلومتر از زمین فاصله داشته‌اند. در تعریف دقیق‌تر باید بگویم تا امروز و با این امکانات، انسان نمی‌تواند بالاتر از این فاصله برود چرا که  برای رفتن به مریخ در بهترین شکل قرارگیری زمین و مریخ، به اندازه شش ماه مسافت در پیش است که آن را نشدنی می‌کند.
 
 
در ادبیات فضایی، سفینه و موشک درست نیست
 
زمانی که صحبت از فضاپیما و وسیله فضایی به میان می‌آید، تنها با دو چیز سر و کار داریم. یکی پرتابگر (نه موشک) و دیگری فضاپیما (نه سفینه). این فضاپیما می‌تواند ماهواره باشد، ایستگاه فضایی باشد، سرنشین داشته باشد یا بدون سرنشین به فضا برود.
 
فضاپیما در غلاف پرتابگر قرار می‌گیرد و مابقی ۸۰/۹۰ درصد پرتابگر را موتور و سوخت تشکیل می‌دهد. برای رسیدن به سرعت‌های فضایی و قرارگیری در مدار نیاز به انرژی بسیاری است.
 
هواپیماها از زمین کنده نمی‌شوند و در واقع با موتور خودشان در آسمان می‌چرخند و مسیر پروازشان را طی می‌کنند، اما درباره فضاپیما ماجرا به این شکل نیست. فضاپیماها باید از زمین کنده شوند و زمانی که در فضا قرار می‌گیرند تا نیاز نباشد، موتورشان را روشن نمی‌کنند.
 
برای پرتاب موفق، همین قدر که پرتابگر، فضاپیما را به سرعت لازم برای قرار گرفتن در مدار برساند، کافیست. مدارهایی که فضاپیماها در آن قرار می‌گیرند معمولا به شکل دایره و بیضی هستند که رسیدن به آن سرعت زیادی می‌خواهد.
 
چرا فضاپیماها پرتاب می‌شوند؟
 
فضاپیماها انواع و اقسام مختلف دارند. از عکسبرداری و مخابراتی گرفته تا فضاپیماهایی که وظیفه تعیین موقعیت را انجام می‌دهند. فضاپیما با چند هدف به فضا پرتاب می‌شوند. یا باید زمین را نگاه کند، یا نگاهش به جرم دیگری باشد، یا بازگرداندن فردی که او را به فضا برده است.
 
فضاپیما زمان نگاه کردن به زمین چند هدف دارد. یا می‌خواهد از آن عکسبرداری کند (ماهواره سنجشی)، یا پیامی را مخابره کند (ماهواره مخابراتی) یا اطلاعاتی به دست بیاورد که می‌توان برای تعیین موقعیت (ماهوارهGPS) از آن استفاده کرد.
 
 
سیستم‌های یک فضاپیما
 
هر فضاپیما فارغ از مدل، برند و کیفیتش یکسری بخش‌های مشخص دارد. در ادبیات تکنولوژی فضایی این بخش‌ها به زیرسیستم معروف هستند. زیرسیستم‌هایی مانند زیرسیستم توان برای تامین برق، زیر سیستم مخابرات که ارتباط فضاپیما با ایستگاه‌ها، زمین و جاهای دیگر را برقرار و اگر نیاز باشد پیامی را مخابره می‌کند. دیگری زیرسیستم کنترل حرارت که دمای مناسب بخش‌های مختلف فضاپیما را تامین می‌کند.
 
زیر سیستم کنترل وضعیت، شکل درست شناوری فضاپیما در مدار را برای این سازه تامین می‌کند. این زیرسیستم باید مرتب وضعیت فضاپیما را پایش، هماهنگ و تنظیم کند تا از وضعیت مطلوب خود خارج نشود. روی زمین دامنه عمل افراد به دو حالت جلو و عقب محدود است اما در فضا دامنه بسیار زیاد می‌شود و همین مسئله تعیین و کنترل فضاپیما مهم می‌شود.
 
سازه‌ عضو دیگری از فضاپیماست که همه چیز در دل آن قرار دارد و فضا را برای بقیه زیرسیستم‌ها ایجاد می‌کند. نوع ساز و کارش مانند اسکلت بدن است. علاوه بر این که تمام زیرسیستم‌ها را در کنار هم قرار می‌دهد، آن‌ها را از بارهای فشارآورنده هنگام پرواز حفظ می‌کند.
 
«پردازش داده» مانند مغز هواپیماست که خروج و ورود اطلاعات از آن طریق انجام می‌شود. در فضاپیما یک محموله وجود دارد که حمل می‌شود. بر خلاف باور عامیانه، در ادبیات فضایی، «محموله» به بخش‌هایی گفته می‌شود که فضاپیما را به سرانجام می‌رسانند. به طور مثال اگر ماهواره سنجشی باشد محموله‌اش می‌شود دوربین و عکسبرداری.
 
انواع و اقسام ماهواره
 
زمانی که صحبت از ماهواره‌ به میان می‌آید، منظور ماهواره‌های زمین است چون هر فضاپیمایی که نزدیک یک جرم آسمانی بچرخد ماهواره آن جرم آسمانی به حساب می‌آید. این ماهواره‌ها خدمات‌رسانی درباره زمین را برعهده دارند.
 
ماهواره‌ها چند دسته تقسیم می‌شوند. ماهواره‌های مخابراتی که هم سیستم‌ زمینی دارند هم ماهواره‌ای و کارشان مخابره اطلاعات به زمین است.
 
ماهواره‌های سنجش از دور، در خدمت پایش زمین هستند. ماهواره های سنجشی باید زمین را نگاه کرده و از آن عکس‌برداری کنند و برای عکسبرداری دقیق باید فاصله‌شان با زمین کم باشد. البته فاصله نباید آن‌قدر کم باشد که ماهواره سریع‌‎تر از حد دور زمین بچرخد و سقوط کند.
 
از ماهواره ناوبری برای تعیین موقعیت استفاده می‌شود. برای تعیین موقیت هر پدیده روی زمین سه تا چهار ماهواره نیاز است که تمام آن‌ها به شکل مجموعه‌ای از ماهواره‌ها کار می‌کنند. این ماهواره‌ها معمولا در ارتفاع ۲۳هزار کیلومتری زمین هستند و نیاز نیست خیلی نزدیک زمین باشند.
 
ماهواره‌های مخابراتی و ماهواره‌های تحقیقاتی نیز از انواع دیگر ماهواره‌ها به حساب می‌آیند و همانطور که از نام‌شان پیداست کارشان مخابره اطلاعات و تحقیق از سیارات دیگر است.
 
 
ایستگاه‌های فضایی
 
ایستگاه‌های فضایی پیچیده‌ترین و شگفت‌انگیزترین مصنوعات بشری به حساب می‌آیند. ایستگاه‌های فضایی میر، سالوت و ...از مشهورترین ایستگاه‌های فضایی هستند که تقریبا هر ۹۰ دقیقه یکبار دور زمین می‌چرخند.
 
برخی از ایستگاه‌های فضایی تک ماژول هستند. به همان شکل به فضا پرتاب می‌شوند و کارشان را انجام می‌دهند. برخی هم مانند ایستگاه فضایی «میر» که معروف‌ترین ایستگاه به حساب می‌آید، تکه تکه به پرتاب شد و بعد از آن چند فضانورد برای مونتاژ آن راهی فضا شدند که در حوزه فضایی، تجربه بسیار شگفت انگیزی بود. از آن‌جایی که هزینه نگهداری این ایستگاه فضایی بسیار زیاد بود، دولت روسیه بعد از ۱۳ سال تصمیم به نابودی آن گرفت.
 
البته نابودی‌ فضاپیما و ایستگاه فضایی کار سختی نیست. با وصل کردن چند فضاپیمای کوچک، آن را به سمت پایین هلش می‌دهند. مدتی که می‌گذرد دما بالا می‌رود، قطعات می‌سوزند و چیزی که به زمین می‌رسد زباله های بی‌خطر کوچکی است که در اقیانوس سقوط می‌کنند.
 
ایستگاه فضایی بین المللی بزرگ‌ترین ایستگاه فضایی ساخته شده در ارتفاع ۳۳۰ کیلومتری زمین قرار است. ایستگاه شناوری که فضای داخلی به اندازه یک آپارتمان سه‌خوابه پر از تجهیزات است. این فضاپیما که هزینه ساخت و نگهداری زیادی دارد با همکاری چند کشور ساخته شد.
 
ایستگاه فضایی بین المللی و ایستگاه فضایی چین Tiangong-۲ در حال حاضر ایستگاه‌هایی هستند که در فضا وجود دارند. ایستگاه فضایی چین، مستقل برای استفاده این کشور است. آن‌ها ایستگاه فضایی‌شان را تکه تکه به فضا بردند و تکمیل آن مدت‌ها طول کشید. تا الان حدود هشت هزار ماهواره به فضا پرتاب شده که تعداد زیادی از آن‌ها از رده خارج شده‌اند.
 
 
کاوشگرها و تلسکوپ‌ها
 
کاوشگرها دسته دیگری از فضاپیماها هستند که به سمت بقیه سیارات دیگر می‌روند. اگر سیاره مورد نظرشان خاکی باشد روی آن فرود می‌آیند و اگر گازی باشند معمولا در «جو» آن شیرجه می‌زنند. مانند سیاره مشتری که گاز است و اصلا سطحی ندارد که فضاپیما بتواند  روی آن فرود بیاید. برعکس؛ سطح مریخ خاکی است و بیشترین کاوشگری که برای سیاره‌ای غیر از زمین ساخته شده، مریخ است.  
 
تلسکوپ‌های فضایی، فضای دور از زمین را می‌بینند. معروف‌ترین آن‌ها تلسکوپ هابل Hubble Space Telescope است که در ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری زمین فعال است. تلسکوپ جیمز وب James Webb Space Telescope قرار است سال ۲۰۲۱ پرتاب شود و بسیار پیشرفته‌تر از هابل است.  
 
فضاپیماهای سرنشین‌دار از انواع دیگر فضاپیماها هستند که تا الان سه کشور ایالات متحده، روسیه و چین به سمت ساخت آن رفته‌اند.  فضاپیمای سرنشین‌دار، تکنولوژی پیشرفته‌ای دارد چون محموله‌ای که حمل می‌کند انسان است و باید این توان را داشته باشد که به هر ترفندی، محموله ارسالی را به زمین برگرداند.   

تصویر شعله‌های آتش در ایستگاه فضایی بین‌المللی!

 
ناسا تصویری از شعله‌های آتش را منتشر کرده که توسط فضانوردان ایستگاه بین‌المللی ایجاد شده‌ است.
 
ناسا تصویری را منتشر کرده که در نگاه نخست، مانند یک آتش‌فشان به نظر می‌رسد اما در حقیقت، تصویری از شعله‌های درخشان آتش و همچنین دوده‌ای است که بیرون از "ایستگاه فضایی بین‌المللی" (ISS) ایجاد شده‌ است. دوده‌ها، بیش از اندازه معمول خود روی زمین هستند زیرا در شرایط ریزگرانش، مدت بیشتری در شعله باقی می‌مانند.
 
فضانوردان ایستگاه بین‌المللی برای بررسی نحوه واکنش شعله‌های آتش نسبت به ریزگرانش و تولید سوخت‌های پاک‌تر، آتش‌هایی را در فضا ایجاد کرده‌اند.  آنها برای این کار، از تجهیزات آزمایشی مخصوصی موسوم به "CIR" استفاده کردند تا بتوانند آتش را با روشی ایمن و کنترل شده ایجاد کنند.
 
شعله‌ای که در این تصویر می‌بینیم، یکی از نمونه اشتعالاتی است که برای بررسی میزان دوده‌ای که در شرایط متفاوت تولید می‌شود، در یک مرکز پژوهشی احتراق صورت می‌گیرد.
 
بر اساس گزارش‌های ناسا، شرایط ریزگرانش در ایستگاه فضایی بین‌المللی، تاثیر قابل توجهی بر آتش‌های ایجاد شده داشته است. شعله‌های آتش در این شرایط برخلاف زمین، به سمت بالا حرکت نمی‌کنند و مثلث شکل نیستند بلکه شکل کروی دارند. آتشی که فضانوردان ایجاد کرده‌اند، به گروهی از کرم شب‌تاب شباهت دارد که به شکل دایره حرکت می‌کنند. فضانوردان در توضیحات خود گفتند: با گسترش گاز گرم در اثر کمبود جاذبه، آتش از منبع یا مرکز خود دور می شود.
 
 
فضانوردان با کمک این آزمایش موفق شدند نحوه واکنش آتش را در فضا درک کنند. آنها علاوه بر دیدن شکل غیرمعمول آتش، دریافتند که بقایای کربن شعله‌ها، در فضا بیش از زمین باقی می‌مانند. آنها با استفاده از تجهیزات آزمایشی CIR توانستند به شرایط محیطی موثر بر تولید دوده آتش نیز پی ببرند.
 
 دوده، باقیمانده‌های کربنی است که در اثر کامل نسوختن یک ماده آلی یا هر مادی حاوی کربن باقی می‌ماند. این بقایای کربن، مشکلات بسیاری برای محیط و سلامت ایجاد می‌کنند اما در برخی موارد هم می‌توانند مضر باشند.
 
چنین آزمایش‌هایی می‌توانند امکان تولید شعله‌هایی را فراهم کنند که حاوی دوده یا بدون آن هستند. شاید نتایج این آزمایش‌ها، به تولید سوخت‌هایی منجر شوند که کارآیی بیشتری دارند و آلودگی کمتری تولید می‌کنند.