تحول همیشه می‌تواند یک سرآغاز باشد، آغازی برای یک پیروزی، شکست و یا تغییر روند برای جبران شکست. در این بین، یک چیز تفاوت نمی‌کند و آن هم مثبت بودن این حرکت است؛ چرا که وقتی یک سازمان دست به تحول می‌زند، این ریسک را پذیرفته که با تغییر در روند موجود، از حالت سکون قبلی خارج شده و وارد فاز تازه‌ای شود. ممکن است یک کمپانی مانند نوکیا باشد که به‌خاطر تبدیل شدن گوشی‌هایش به ویندوزفون، سقوط کند و یا مانند آیفون شود که با ورود به دنیای تاچ، صعود نماید.
در این بین، سامسونگ را همیشه به علت ریسک پذیر بودنش ستوده‌ام، شاید سیستم عامل بادا آن چیزی نشد که انتظارش می‌رفت، شاید استفاده زود هنگام از یواس‌بی ۳ سبب پشیمانی‌اش شده باشد و یا حذف کارت حافظه جانبی، باعث شد که دوباره به خانه اول بازگردد اما همه اینها سبب نگردید که دست از تغییر و تحول بردارد.
یکی از همین نقاط که تبدیل به نقطه عطفی برای این کمپانی شد، تحول در دیزاین گوشی‌های پرچم‌دارش از سری ششم گلکسی S بود که با فاصله گرفتن از بدنه پلاستیکی، وارد دنیای شیشه و فلز شد تا بگوید: من پنیرم را عوض کردم!
البته تحول زیاد خالی از ایراد نیست و بی‌تردید در طول زمان، می‌توان به بهبود اندیشید، چیزی که در طراحی گلکسی S7 بیشتر نمود یافت و این بار تکامل بود که نقش اصلی را بازی کرد. حال به‌این بهانه قصد داریم تا گوشی گلکسی S6 که بازیگر نقش تحول بود را در کنار گلکسی S7 بگذاریم تا ببینیم تحول بهتر است یا تکامل!
آغاز تحول
زمانی که بازیگر نقش تحول متولد شد، سامسونگ تلاش زیادی کرد تا مرزهای گذشته را تا حد زیادی بشکاند، جنس بدنه از پلاستیک که غالب بود، به شیشه با فریم فلزی رسید. ضخامت از ۸.۱ میلی‌متر به ۶.۸ کاهش یافت، وزن از ۱۴۵ گرم به ۱۳۸ گرم رسید، درگاه کارت حافظه ناگهان غیب شد! باتری دیگر دسترس پذیر نبود، خاصیت ضد آب بودن پودر شد و خلاصه به قدری تحول در گوشی جدید به‌وجود آمد که برخی احساس کردند شخصیت دستگاه نیز در حال تغییر است، چیزی که برای یک کمپانی بزرگ چندان پسندیده نیست. البته فرم طراحی کلی و یا شکل دکمه اصلی، همچنان اصالت گذشته را حفظ کرده بود.
تجربه شخصی
هنگامی که برای نخستین بار گلکسی S6 را در دست گرفتم، می‌دانستم که این گوشی، سامسونگ است و رگه‌های پر رنگی از طراحی قبلی در ظاهر آن وجود داشت، اما از طرفی نمی‌دانستم که این ساختار را چگونه در قامت این کمپانی کره‌ای معنا کنم. گلکسی S6 Edge را هم می‌دیدم و حقیقتا از نسخه اج خیلی بیشتر خوشم آمد. احساس می‌کردم که S6 تا حد زیادی بی‌روح است! مثل سنگی بود که با یک دستگاه مدرن تنها تراشیده شده بود اما محصول نهایی، آن گیرایی لازم برای استفاده بر روی طاقچه را نداشت. دوربین از حدقه بیرون زده، واقعا در ذوق می‌زد، جذب اثر انگشت در حد اعلا بود و با نگاه به اطراف و به‌خصوص پایین گوشی، نقش یک سیب گاز زده در ذهن تداعی می‌شد. خلاصه S6 یک تحول بود اما طعم شیرینش بیشتر به سمت نسخه اج متمایل شده بود تا در ارتباط با این گوشی به سامسونگ بگویم: شجاع هستی اما هنرمند نیستی!
آغاز تکامل
هنگامی‌که در کنگره موبایل بارسلونا، سامسونگ از گلکسی S7 پرده برداشت، بسیار گفتند که این همان است! فقط کمی قطورتر شده تا ضعف بیرون زدگی لنزش برطرف شود و شکاف کارت حافظه و قابلیت ضد آب بودن که قبلا هم وجود داشت، دوباره برگشته است. اما بیایید کمی دقیق‌تر شویم، آیا S7 همان S6 است؟
جواب این سوال خیر است! می‌پرسید چرا؟ خب مشخص است، چون این ۷ دارد و آن ۶! سامسونگ در این محصول به‌خوبی فهمید که نازک کردن به هر قیمتی، خوب نیست؛ سبک شدن با هر بهایی، دلپذیر نیست و حذف قابلیتی چون کارت حافظه جانبی هم دلچسب نیست و برای همین چیزی را که ساخته بود، این‌بار تکمیل کرد. شاید خیلی‌ها بگویند که این قابلیت‌ها بود و فقط برگشت، ولی من می‌گویم سری قبل را اگر نمی‌شد بر روی طاقچه گذاشت، اما این‌بار به‌قدری ماهرانه تراش خورده است تا با اطمینان بیشتری بتوانید آن را در دست‌تان بگیرید و پز بدهید!
تجربه شخصی
پیش از آنکه S7 را در دستم بگیرم، چندان خوش‌بین نبودم. به‌خصوص اینکه پیش از آن S7 Edge را هم بررسی کرده بودم و با توجه به زیبایی‌اش، انتظار داشتم که نسخه ساده، چندان به دلم ننشیند. اما وقتی گوشی را گرفتم، نظرم برگشت. البته عاشقش نشدم، اما فهمیدم که تکامل، کار خودش را به‌خوبی انجام داده است. ضخیم شدن گوشی نه‌تنها بد نبود، بلکه به علت حالت قوسی شکل در پشت دستگاه، خیلی هم خاص به‌نظر می‌رسید. لنز گوشی دیگر آن حالت از حدقه بیرون زدگی را نداشت و به آرامی در پشت دستگاه آرمیده بود. مقدار کمی از حاشیه‌های بالا و پایین کاسته شده اما وزن بیش از ۱۰درصد افزایش داشت. در کل هر اتفاقی افتاده باشد، بایستی این تکامل را به دیده مثبت نگریست و اگر شما در خرید S6 دو به شک بودید، با خیال آسوده می‌توانید S7 را بگیرید، چون واقعا بهتر شده؛ اگرچه نسخه اج، یه چیز دیگه‌ست!
تحول و تکامل بر مداری مشابه
زمانی بود که سازندگان عادت کرده بودند تا با معرفی یک گوشی پرچم‌دار جدید، سایز نمایشگر آن را هم افزایش دهند، رویه‌ای که در سامسونگ هم متداول بود؛ جایی که گلکسی S نخست با یک نمایشگر ۴ اینچی و وضوح ۴۸۰ در ۸۰۰ پیکسلی عرضه شد، سپس به ۴.۳ اینچ در نسخه دوم رسید و بعد از آن در یک جهش نسبتا بلند به ۴.۸ اینچ رسید. در نسخه چهارم از نمایشگری ۵ اینچی استفاده شد و سرانجام به رقم ۵.۱ اینچ در S5 با وضوح فول اچ‌دی رسیدیم. در گلکسی S6 برای نخستین بار، اندازه نمایشگر هیچ تغییری نکرد اما وضوح آن به QHD افزایش یافت. در واقع همیشه یک چیزی تغییر کرده است، حالا چه سایز باشد و چه وضوح؛ فرقی نمی‌کند، تغییر بوده اما این بار چه؟ ظاهرا سامسونگ در این قسمت هم فقط به تکامل اندیشیده و نه تنها اندازه نمایشگر افزایش نیافته، بلکه تعداد پیکسل‌ها هم ثابت باقی مانده تا شاهد همان چگالی ۵۵۷ در هر اینچ باشیم، اما چرا؟
مطمئنا برای سامسونگ، افزایش سایز نمایشگر مثلا به ۵.۲ اینچ و یا حتی افزایش وضوح تصویر تا ۴K هم شدنی بود، اما این کار منطقی به‌نظر نمی‌رسید. از طرفی، سازنده با توجه به داشتن مدل‌هایی چون گلکسی نوت ۵ با نمایشگر ۵.۷ و S7 Edge با نمایشگر ۵.۵ اینچی، سعی می‌کند تا حد امکان فاصله سایزی پرچم‌دارانش را با یکدیگر حفظ نماید و از سوی دیگر میزان پیکسل‌ها به قدری در نمایشگر بالا رفته که همین مقدار هم زیاد از حد به‌نظر می‌رسد و دیگر دلیلی برای استفاده از وضوح بالاتر نیست.
در واقع بخش نمایشگر، یکی از آن قسمت‌هایی است که بسیاری از سازندگان به حد اعلای کیفیت با توجه به ساختار موجود رسیده‌اند و چاره کار، شاید تغییر در بنیاد آن باشد، چیزی مثل همین نسخه Edge و حتی نمایشگرهای تاشو که زمزمه‌های حضورشان به گوش می‌رسد.
در هر صورت، S7 در این قسمت حتی از نظر کیفیت هم دچار تغییر چندانی نشده و تنها برای آنکه عنوان تکامل را از رویش برنداریم، قابلیتی به نام Display On را اضافه کرده است، یک ویژگی که به‌واسطه آن، نمایشگر همیشه روشن بوده و دیگر نیازی نیست برای دیدن ساعت یا برخی نوتیفیکیشن‌های مهم، دستگاه را روشن و خاموش کنید. این عملکرد که به گفته سامسونگ مصرف باتری بسیار پایینی هم دارد، به صورت هوشمند عمل کرده و در صورتی‌که دستگاه در جیب شما و یا به پشت باشد، خاموش خواهد شد.
تجربه شخصی
از زمانی که نخستین گوشی گلکسی S را در دستانم گرفتم، همیشه از کیفیت نمایشگر لذت بردم، چه زمانی که از شدت غلظت رنگ، احساس می‌کردم دستان و لباسم هم رنگی می‌شود و چه الان که با کنترل شدن این اشباعی زیاد، تصاویر به سمت حقیقی‌تر شدن پیش رفته است. با نگاه به نمایشگر هر دو گوشی، تغییر چندانی را ندیدم، کمی احساس کردم که سامسونگ باز تلاش کرده در گلکسی S7 مقدار طبیعی بودن رنگ‌ها را با سرد کردن و افزودن آبی افزایش دهد که چندان محسوس نیست. در کل این بخش به‌قدری خوب است که بگویم مدت‌هاست که سامسونگ بر مدار تکامل بر رویش حرکت می‌کند و نیازی به تحول ندارد!
تحولی که بی‌انتها و بی‌فایده زیاد می‌شود!
در بخشی چون نمایشگر، چون کاربران با چشمان خودشان بر کیفیت تصاویر واقف هستند، سازنده می‌داند در صورتی‌که بخواهد تعداد پیکسل‌ها را به سمت بی‌نهایت هم زیاد کند، باز کاربر تفاوتی را حس نکرده و قاعدتا وقعی به آن نمی‌نهد. پس این کار فقط باعث بالا رفتن هزینه‌ها و افزایش مصرف باتری خواهد شد و به همین علت اکثریت بر روی QHD استاپ کرده و برخی (چون اپل و هواوی) حتی فول اچ‌دی را هم کافی می‌کنند.
اما در بخش سخت‌افزار، هر سال قدرت گوشی‌ها بالاتر می‌رود، بدون آنکه برخی بپرسند چرا؟! در واقع الان اگر مدلی چون گلکسی S5 را هم در دست بگیرید، تمام بازی‌ها و برنامه‌های روز را به‌خوبی اجرا می‌کند، پس چه دلیلی وجود دارد که محصول جدیدتر، امتیاز چند برابری در بنچمارک‌ها به‌دست بیاورید؟
البته یک نکته مثبت در این بخش وجود دارد و آن بهینه شدن فناوری ساخت است، بدین معنی که با افزوده شدن به قدرت، میزان مصرف بالاتر نمی‌رود و حتی ممکن است پایین‌تر نیز بیاید.
در گلکسی S6 سامسونگ به دلیل آنکه چیپست اسنپدراگون ۸۱۰ دارای مشکلات فراوانی چون داغ شدن زیاد بود، تنها از محصول خودش یعنی اگزینوس ۷۴۲۰ استفاده کرد که یک چیپست ۸ هسته‌ای بوده و ۳ گیگابایت رم نیز در پردازش سریع‌تر اطلاعات به آن کمک می‌کرد.
در نسخه تکامل یافته یعنی S7 شاهد بهره گرفتن از اگزینوس ۸۸۹۰ هستیم که برخی مدل‌ها مجهز به اسنپدراگون ۸۲۰ هستند و در کنار این دو، از ۴ گیگابایت رم هم استفاده شده است تا مجموعه امکانات سخت‌افزاری گوشی به حد اعلای خود برسد.
البته همان طوری که گفتم، هر دو گوشی توانایی اجرای تمام برنامه‌های روز را دارند اما برای آنکه زحمت سامسونگ در تکامل نادیده گرفته نشود، یک بنچمارک مشابه را از هر دو گوشی گرفتم که نتایج را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید.
تجربه شخصی
اگر نیاز اصلی در بخش سخت‌افزار را اجرای سریع برنامه‌ها و عملکرد روان در بازی‌ها بدانیم، هر دو مدل کارایی بسیار خوبی دارند و با آنکه نتایج در بنچمارک‌ها کفه ترازو را با اقتدار به سمت S7 سنگین می‌کند اما در عمل چنین تفاوت فاحشی دیده نمی‌شود. هر دو خوب هستند و شاید حالا حالاها نیاز به تحولی در این بخش احساس نشود.
تکاملی که شبیه به تحول است!
شاید بتوان بخش دوربین را نقطه‌ای دانست که سامسونگ دست به خانه تکانی زده و به جای تکامل، این بار تحول را چاشنی کار خودش کرده است. اگر به اعداد نگاه کنیم، رقم ۱۶ مگاپیکسل در گلکسی S6 به ظاهر بهتر از ۱۲ مگاپیکسل در S7 است، اما خب، همه چیز که تعداد پیکسل نیست!
سامسونگ این بار تلاش کرده تا کیفیت پیکسل‌ها را بالاتر ببرد، اولین گام در تحقق این امر، افزایش اندازه آنها از ۱.۱۲ میکرون به ۱.۴ میکرون بوده که سبب می‌شود تا نور بهتری جذب شده و میزان نویز عکس پایین بیاید. از سوی دیگر میزان گشودگی دیافراگم از f/1.9 به رقم تحسین برانگیز f/1.7 رسیده تا در تاریکی، تصاویر با کیفیت بالاتری ثبت گردد. همچنین سیستم فوکوس لیزری توانمند در S7 باعث بالاتر رفتن سرعت عکاسی شده است و در حالت کلی، این تحول که این بار به S7 تعلق دارد، یک برگ برنده برای پرچم‌دار جدیدتر است.
البته دوربین سلفی بر روی همان عدد ۵ مگاپیکسل ثابت مانده و تغییر و تحول خاصی دیده نمی‌شود.
برای آنکه تفاوت در عکاسی را بیشتر و بهتر بتوانیم بسنجیم، از چند سوژه مختلف و در شرایط مساوی با گوشی‌ها شروع به گرفتن عکس کردیم که نتایج را خودتان بهتر می‌توانید تشخیص دهید. تفاوت اصلی، در هنگام تاریک‌تر شدن به‌وجود می‌آید که اختلاف عکس‌ها فاحش است!
در بخش فیلم‌برداری، بر روی کاغذ توانایی هر دو مدل کاملا یکسان است. در نهایت وضوح ۴K قادر به فیلم‌برداری هستند، با دو سرعت ۳۰ و ۶۰ فریم بر ثانیه فول اچ‌دی می‌گیرند و تصویربرداری اسلوموشن نیز برایشان فراهم شده است، با این تفاوت که S7 با سرعت ۲۴۰ فریم بر ثانیه در اچ‌دی هم می‌گیرد اما S6 با ۱۲۰ فریم بر ثانیه که همین امر سبب می‌شود تا برتری با گوشی تکاملی ما باشد. در بحث مقایسه کیفیت فیلم‌برداری، سرعت بالای فوکوس در S7 به کمک می‌آید و سبب شکار تصاویری با کیفیت‌تر به‌خصوص در تاریکی می‌شود.
تجربه شخصی
دوربین در گلکسی S6 خوب بود اما در S7 یک چیز دیگه هست! به‌خصوص اگر بخواهید در تاریکی عکاسی کنید، کیفیت تصویر شما غافل‌گیر می‌کند، در واقع سامسونگ با هوشمندی، دست روی نقاطی گذاشته است که دیگران سخت درگیر آن هستند. دیگر امروز کسی چندان بر روی عدد مگاپیکسل گوشی حساس نیست و اگر دو رقمی باشد، برای اکثریت کافی‌ست (مگر آنکه بخواهند عکس برای بیلبورد بیندازند!). به‌همین علت، بالاتر بردن کیفیت تک تک پیکسل‌ها ارزش بیشتری دارد، امری که سامسونگ تلاش کرده تا در S7 به آن پایبند باشد و همین موضوع، تکاملی است که بیشتر میل به تحول داشته و سازنده کره‌ای به‌خوبی از پس پیاده‌سازی‌اش بر آمده است.
نه تحولی هست و نه تکاملی!
اگر صدا را یکی از فاکتورهای مهم در ساخت یک گوشی در نظر بگیریم، سامسونگ در آن مدت‌هاست که حرکت چندان مثبتی از خودش نشان نداده و ظاهرا اعتقادی هم به آن ندارد. استفاده از تک بلندگوی مونو در پایین دستگاه، نشان می‌دهد که که سازنده کره‌ای یک اسپیکر را برای گوشی موبایل کافی می‌داند (ما نمی‌دانیم!). برای آنکه ببینم کیفیت صدا در S7 نسبت به S6 دارای چه تحولی شده، چند آهنگ مشابه را بر روی هر دو گذشته و صدا را تا انتها زیاد کردم و به تناوب یکی را قطع و صدا را از دیگری شنیدم. هرچه از زمان گوش دادن می‌گذشت، بر این امر مطمئن‌تر می‌شدم که خبری از تکامل نیست، حجم صداها تقریبا در یک اندازه بود و تنها احساس می‌کردم که صدا در S6 کمی تیزتر بوده و در S7 بم‌تر است.
این کیفیت صدا در هدفون دچار تفاوت بیشتری می‌شد (نه خیلی زیاد) و گلکسی S7 قادر بود تا صدای بالاتری تولید کند.
تجربه شخصی
خیلی دوست داشتم تا روزی بیاید که سامسونگ بر روی پرچم‌دارش، از اسپیکرهای استریو استفاده کند. حالا نمی‌خواهد که ساب و تیوتر بگذارد، همین که تفکیک صدا را بهتر انجام داده و به دلیل پوشیده شدن تک اسپیکر مونو، صدا را کامل از دست ندهیم، خودش کلی پیشرفت محسوب می‌شود، اما کو گوش شنوا!
تحولی که پسرفت بود!
سامسونگ در زمان تولید گلکسی S6، به دلیل نازک‌تر کردن گوشی، باتری را تا حدی فدا کرد و از ظرفیت ۲۸۰۰ میلی‌آمپری به ۲۵۵۰ قناعت نمود، اما خب این دلیل نمی‌شود تا کاربر هم بخواهند قناعت کند و به‌همین خاطر بسیاری سر به ناله و شکوه ذاشتند که چرا ظرفیت باتری را کم کرده‌ای. حال سامسونگ در گلکسی S7 صدای کاربرانش را شنیده و از یک نمونه ۳۰۰۰ میلی‌آمپری که در تاریخچه گوشی‌های سری S نمونه است، بهره گرفت تا تحول در اینجا رقم بخورد.
البته زود قضاوت نکنید، قرار نیست تا به واسطه یک عدد، همه چیز بوی طراوت بگیرد. در تست‌های انجام شده بر روی S7، توانایی باتری به صورت میانگین در حد ۱۰ درصد بهتر شده و در یک استفاده معمولی تا نسبتا زیاد، می‌توان بر روی یک روز کارکرد کامل دستگاه حساب باز کرد. اما خب هنوز معجزه‌ای به وقوع نپیوسته است!
تجربه شخصی
در طول مدتی که با هر دو گوشی کار کردم، تفاوت فاحشی ندیدم، به‌خصوص در زمانی که قابلیت «نمایشگر همیشه روشن» در S7 فعال بود، این تفاوت کمتر و حتی مساوی می‌شد که نشان می‌دهد علی‌رغم بالاتر رفتن ظرفیت اسمی باتری، اما تحول گسترده‌ای ایجاد نشده است.
همیشه تحول خوب نیست!
زمانی که گلکسی S6 معرفی شد، حذف شدن درگاه کارت حافظه به همراه قابلیت ضد آب بودن، بسیاری را به تعجب وا داشت که چرا؟ در واقع سامسونگ دو قابلیتی را حذف کرده بود که بسیاری آن را دوست داشتند و بالاخره دامنه اعتراضات به‌خصوص در قسمت کارت حافظه، این کمپانی را مجبور کرد که در بخش تکامل، هر دو را مجددا به گوشی جدیدش بیاورد که حرکت مثبتی است. در واقع سامسونگ چیزی را برگرداند که در S5 هم وجود داشت اما تا وقتی که حذف نشده بود، کسی قدرش را نمی‌دانست!
البته در این بین، یک نکته منفی نیز وجود دارد و آن حذف پورت مادون قرمز در S7 است که تا پیش از این وجود داشت. یکی نیست به سامسونگ بگوید که چرا؟ چون باقی سازندگان هم حذف کردند، شما هم باید این کار را می‌کردی؟ خب مگر چه ایرادی داشت که آدم با گوشی موبایلش، تلویزیون و بسیاری از وسایل برقی اطراف را کنترل کند؟ شاید هم مدیریت یک سری از اماکن عمومی به علت مردم آزاری اعتراض کرده‌اند و شرکت‌ها به سمت حذف این پورت مظلوم می‌روند (شوخی!). در هر صورت، خبری از مادون قرمز نیست و قاعدتا دیگر هم نخواهد بود. از سوی دیگر، همانطور که سامسونگ جز معدود (و شاید هم تنها) شرکتی بود که از یواس‌بی ۳.۰ بر روی پرچم‌دارش (گلکسی S5) استفاده کرد و سپس آن را حذف نمود، در حال حاضر جز معدود سازندگانی شده که بر روی پرچم‌دارش از یواس‌بی تایپ C بهره نمی‌گیرد (شاید لج کرده که چون دفعه پیش کسی استقبال نکرد، این بار من استقبال نمی‌کنم!).
البته به شخصه اعتقاد دارم که این مدل از کانکتور، آن چنان تحول بزرگ و یا نیاز سریعی نیست که بخواهیم به علت عدم وجودش، به سازنده خرده بگیریم. فرصت هست، سامسونگ عجله نکن!
تجربه شخصی
همه چیز در بخش تحول خوب بود، به‌جز همان قسمت حذف مادون قرمز (همیشه کنترل‌های خانه را گم می‌کنم و گوشی مرهم دردم است!) که در بالا اشاره شد. محصول جدید در دو نسخه ۳۲ و ۶۴ گیگابایت به بازار عرضه شده که به شخصه نسخه ۶۴ گیگابایت را ترجیح می‌دهم، چون سرعت حافظه داخلی خیلی بالاتر از مموری کارت است. از اینکه S7 مجددا ضد آب شده هم خوشحال شدم، چون هر وقت که گوشی کثیف شد (حسابی مستعدش هم است!) آن را به زیر شیر آب گرفته و یک توفیق اجباری را نصیبش می‌کنم.
تحول را تکامل کنیم؟
اگر شما صاحب یک گوشی گلکسی S6 هستید، بهتر است همان را نگاه دارید! صرف هزینه مجدد برای خریدن محصول جدیدتر که در ظاهر، تغییر اندکی داشته و در باطن دچار تحول شگرفی نشده، چندان منطقی نیست (مگر آنکه یک عکاس در تاریکی باشید). اما اگر می‌خواهید یکی از محصولات سامسونگ را بخرید و بین S6 و S7 مردد مانده‌اید، به سراغ نسخه تکامل یافته‌تر بروید. شاید گران‌تر باشد، اما به‌طور قطع آن قدری عوض شده که ارزش پول پرداختی بیشتر برای شما را داشته باشد.
نوشته مقایسه دو گوشی سامسونگ گلکسی S6 و S7: تحول و تکامل! اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.
