۱۰ راه حل ساده برای کاهش ریسک ناشی از میدان‌های الکترومغناطیس تلفن همراه
پیرو مقالات قبل پیرامون بررسی امواج آنتن‌های BTS شبکه موبایل و پرتوهای ساطع شده از گوشی‌های همراه، برآن شدیم تا با ارایه ۱۰ راه کار ساده به افزایش ضریب اطمینان بیشتر استفاده از خدمات پیشرفته ارتباطات موبایل از راه کاهش ریسک ناشی از پرتوگیری از این امواج کمک کنیم. با ما همراه باشید:
۱- افزایش تعداد آنتن‌های BTS
یکی از فاکتورهای مهم که در مقالات قبل بررسی کردیم، نسبتِ تعداد آنتن به توان ارسالی آنها بود. متاسفانه نصب دکل‌های BTS همواره با مقاومت مردم از یک سو و کارشکنی برخی از دستگاه‌های اجرایی از سوی دیگر همراه است که از روی ناآگاهی باعث افزایش قدرت امواج در اطراف مردم می‌شوند.
طبق گفته‌های پیشین با افزایش تعداد BTSها، ارتقاء پوشش شبکه به‌منظور تامین ظرفیت و ارتقای کیفیت دسترسی، برای اپراتور راحت‌تر شده و آنها قادرند توان آنتن‌ها را در پایین‌ترین حد نگاه دارند و دیگر لزومی به افزایش توان برای پوشش، ظرفیت و کیفیت دیده نمی‌شود. از طرفی گوشی‌های همراه نیز با این افزایش تعداد BTSهای نزدیک، از شدت توان تشعشعی خود می‌کاهد و در نهایت به کاهش ریسک ناشی از این امواج می‌انجامد. پس با یک فرهنگ سازی و دانایی افزاییِ سراسری در این مورد، می‌توان این امر را محقق ساخت و به سلامت عمومی جامعه کمک نمود.
۲- استفاده از گوشی همراهِ استاندارد با کمترین میزان تشعشع
طی مقالات پیشین ما به بررسی فاکتور چگالی سطحی توان تشعشعی پرداختیم که این معیار برای میدان‌های دور که اصطلاحاً Far-Field نامیده می‌شوند، استفاده گسترده‌ای دارد. در خصوص پرتوگیری از گوشی‌های همراه که در فاصله نزدیک ما قرار دارند و علاوه بر میدان‌های دور، میدان‌های نزدیک گوشی که اصطلاحا Near-Field نامیده می‌شوند نیز حضور دارد، معیار دیگری تعریف شده است که نرخ جذب ویژه یا میزان جذب توان میدان‌های الکترومغناطیس در ۱۰ گرم بافت زنده در مدت ۶ دقیقه است که اصطلاحا SAR نامیده می‌شود.
از چند سال قبل، کارخانجات سازنده گوشی‌های همراه این استاندارد را می‌گذرانند تا محصولات تولیدی آنها از نظر کیفیت و سلامت مورد تایید واقع شوند. طی بررسی‌های به عمل آمده توسط سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در ایران حدود ۳ درصد گوشی‌های موجود در بازار حتی از برندهای معروف نتوانسته‌اند شرایط این استاندارد را در آزمایشگاه‌های مورد تایید این سازمان با موفقیت پشت سر بگذارند. حداکثر مقدار SAR مورد قبول طبق استاندارد ملی ISIRI-8567 در ایران ۱.۶ وات بر کیلوگرم در شرایط گفته شده است؛ پس در انتخاب گوشی همراه خود این مورد را حتما در نظر بگیرید.
۳- کاهش زمان مکالمه
هرچقدر هم که میزان توان تشعشعی یک گوشی موبایل کم باشد، باز هم با افزایش زمان تماس، انرژی حرارتیِ جذب شده در بدن افزایش خواهد یافت. بیایید مثالی بزنیم تا فرق پارامتر فیزیکی توان با پارامتر فیزیکی انرژی را بیشتر بفهمیم. فرض کنید یک تخم مرغ را برای ۱ دقیقه در آفتاب ۴۵ درجه این روزهای تهران قرار دهید. اتفاقی برای آن نخواهد افتاد اما اگر این میزان به بیش از ۴۰ دقیقه افزایش یابد، می توانیم انتظار داشته باشیم تخم مرغ پخته شود. توان خورشید ثابت است اما با افزایش زمان تماس، میزان انرژی حرارتی جذب شده در تخم مرغ افزایش می‌یابد و این کار باعث پخته شدن تخم مرغ می‌شود. این مثال مستقیما ربطی به موضوع موبایل و بدن ندارد، و تنها برای تشریح فرق توان با انرژی مطرح شد.
حال در تماس میدان‌های الکترومغناطیس و همچنین امواج ساطع شده از گوشی موبایل با غشاهای سلولی بدن انسان، با ادامه مکالمه و گذشت زمان، انرژی حرارتی در بدن ایجاد و جذب می‌گردد، لیکن به‌دلیل مکانیزم‌های پیچیده‌ای که خداوند متعال در بدن انسان به ارمغان نهاده است، و با توجه به اینکه امواج رادیویی در زمره امواج غیر یونیزان قرار دارند، در انسان سالم افزایش انرژی حرارتی، هرگز منجر به پخته شدن غشای سلولی بدن و تخریب آن نمی‌شود و حرارت ایجاد شده از راه‌های مختلف دفع می‌گردد و دمای بدن حداکثر نیم درجه سلسیوس بالا می‌رود، ولی توجه داشته باشید که برای کاهش ریسک جذب انرژی حرارتی که تابع زمان مکالمه است، بهتر است زمان مکالمه را کم کنیم.
۴- عدم قرار دادن گوشی همراه در مجاورت نقاط حساس بدن
مناطق و ارگان‌های حساس در بدن انسان وجود دارند که بدلیل فیزیولوژی و عملکرد حیاتی‌شان، بهتر است از جذب انرژی حرارتی و افزایش دمای این مناطق خودداری شود. این نقاط شامل دور کمر یا ناحیه کمربند که در مجاورت کلیه‌ها هستند، جیب کناری شلوار که در مجاورت ارگان‌های پایین تنه و تناسلی قرار دارند، جیب پیراهن که در نزدیکی قلب است و عدسی چشم ها خواهد بود که آخری فاقد هر گونه محافظ در برابر افزایش دما است و به‌شدت باید مراقبت شود. این نقاط به دلیل وظایف مهمی که دارند، باید در برابر امواج الکترومغناطیس و به ویژه میدان‌ها و تابش‌های گوشی همراه محافظت شوند.
۵- استفاده از هدست سیم دار
اگر زمان تماس‌های شما طولانی است، بدون شک بهتر است از هدست استفاده کنید. هدست‌های سیم دار از دو جهت نسبت به هدست‌های بی‌سیم برتری دارند. اولا هدست‌های با سیم بر خلاف بی‌سیم به شارژ مجدد در تماس‌های طولانی نیازی ندارند و ثانیا هدست‌های بی‌سیم خود تولید امواج مغناطیس مضاعف می‌کنند و چون ما در این مقاله قصد کاهش این امواج در اطراف بدن را داریم، این گزینه توصیه نمی‌شود؛ اما در حالت کلی توان ساطع شده از این نوع هدست‌ها، خیلی ضعیف‌تر از توان ساطع شده از گوشی‌های همراه است. در انتخاب هدست‌های بی سیم دقت کنید، مثلا از هدست‌های بزرگ‌تر که آنتن آنها از گوش فاصله دارد، استفاده کنید و زیاد به‌دنبال هدست با برد بالا نباشید؛ همان فاصله ۲ تا ۵ متر کافی است.
۶- از قاب‌های فلزی برای گوشی خود استفاده نکنید
استفاده از قاب‌های فلزی در پشت و به‌خصوص در قسمت آنتن گوشی‌ها، باعث به‌هم ریختگی میدان مغناطیسی اطراف گوشی می‌شود و با کاهش قدرت امواج اولیه باعث می‌شود تا گوشی همراه برای ارتباط پایدارتر، قدرت فرستنده خود را افزایش دهد و این خود سرچشمه‌ای برای افزایش ریسک‌های از پیش گفته شده برای شما خواهد بود.
۷- قطع ارتباط اینترنتی در موارد غیر ضروری
زمانی که به اینترنت نیازی ندارید یا گوشی در جیب یا کیف شماست، بهتر است ارتباط با اینترنت را متوقف کنید. گوشی‌های همراه و به‌خصوص نسل ۴ از توان بیشتری برای ارتباط با شبکه استفاده می‌کنند که این خود ریسک را بالا برده و ممکن است باعث پدید آمدن عوارض سو در افراد بیمار، کودکان و ورزشکارانی که بدن آنها عرق کرده است، شود.
۸- در هنگام رانندگی و در وسیله نقلیه از گوشی همراه استفاده نکنید
پیشنهاد ما به شما این است، حتی اگر راننده نیستید هم از گوشی همراه در اتومبیل استفاده نکنید زیرا خودرو یک فضای بسته با احاطه شیشه و فلز است. امواج ارسالی توسط گوشی همراه به این سطوح برخورد می‌کنند و بازتابش می‌شوند؛ در نهایت ممکن است باعث افزایش توان ناشی از بر-هم-کُنش امواج بازتابش با موج اولیه شوند و به‌دلیل عدم امکان تهویه حرارت جذب شده در بدن، بالا ماندن فشار CBF مغز منجر به سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ یا اختلال در هوشیاری سرنشینان گردد؛ پس مراقب استفاده از گوشی همراه در خودرو باشید و هر ۴ نفری در خودرو با گوشی‌های خود صحبت نکنید!
۹- دوری از گوشی همراه هنگام خواب
بهتر است در منازلی که آنتن دهی موبایل ضعیف است گوشی موبایل همراه را داخل اتاق خواب نیاورید و از گوشی هنگام خواب فاصله بگیرید، قطعا هیچ پیام و ارتباط کاری مهمتر از سلامتی شما نیست، پس گوشی خود را بیرون از اتاق قرار داده و یک خواب آسوده‌تر را تجربه کنید. طبق نظرسنجی‌های انجام شده افراد در هنگام خواب با گوشی نزدیک به خود دچار علایمی شامل سردرد، وزوز گوش، اضطراب، عدم کیفیت خواب خوب مثل بی خوابی یا کابوس، سوزش چشم، فشار خون بالا و یا حالت گُر گرفتگی، اضطراب و دلهره، تپش نامنظم قلب، استرس و پرخاشگری بوده‌اند.
۱۰- پس از برقراری ارتباط، گوشی همراه را کنار گوش خود بگیرید
پس از شماره گیری با گوشی خود تا زمان برقراری تماس، گوشی در حال ارسال اطلاعات جهت برقراری ارتباط با آنتن BTS است، پس این زمان، برای قرار دادن گوشی بر روی گوش مناسب نیست. گوش انسان به علت فاصله نزدیکی که با غشای سلولی مغز دارد، میزان جذب انرژی بیشتری داشته و لذا باید در برابر پرتوگیری به خوبی از این بخش محافظت نمود. در اکثر گوشی‌های همراه گزینه‌ای وجود دارد که پس از برقراری تماس توسط مخاطب شما یک ویبره کوچک احساس می‌شود، با فعال کردن آن از طریق تنظیمات می‌توانید از برقراری تماس، بدون قرار دادن روی گوش، مطلع شوید.
نوشته ۱۰ راه حل ساده برای کاهش ریسک ناشی از میدان‌های الکترومغناطیس تلفن همراه اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.
