دانشمندان به یک ارتباط ژنتیکی بین ویژگی های شخصیتی و بیماری های روانی پی برده اند. آنها دریافتند که رازهای بی پاسخ فعلی در درمان برخی بیماری های روانی در DNA ما نهفته اند.

گویا آی تی – دانشمندان در بین یک سری از عوامل روان شناختی که با عنوان ” پنج ویژگی بزرگ شخصیتی” شناخته می شوند ارتباطات ژنتیکی را شناسایی کرده اند، که شامل: برون گرایی، روان پریشی، سازش کاری، درست کاری و تجربه پذیری می شوند. آنها می گویند که این ویژگی ها همچنین می توانند بر عوامل خطرآفرین اختلالات روانی خاص تاثیر بگذارند.
اگرچه از قبل هم می دانستیم که شخصیت تا اندازه ای به ژنتیک ارتباط دارد، اما این گونه تحقیقات اخیر در زمینه رابطه ژنومی (GWAS) پژوهشگران را قادر می سازد تا به بخش هایی از کدهای DNA که بر روی جنبه های خاصی از شخصیت ما تاثیر می گذارند نگاه دقیق تری داشته باشند.

چی هووا چِن، پژوهشگر ارشد دانشگاه کالیفرنیا در سن دیه گو توضیح می دهد، ” با وجود این که ویژگی های شخصیتی موروثی هستند، اما مشخص کردن تنوع ژنتیکی مرتبط با شخصیت تا قبل از تحقیقات اخیر مقیاس گسترده GWAS دشوار بوده است. ”
چِن و تیم او داده های ژنتیکی از ۶۰ هزار نمونه ژنتیکی جمع آوری شده توسط شرکت خصوصی ۲۳andMe و ۸۰ هزار نمونه ارائه شده توسط کنسرسیوم ژنتیک شخصیت (GPC) را مورد بررسی قرار دادند.
آنها با داشتن این داده های فراوان DNA قادر بودند تا به دنبال ارتباط بین ویژگی های ژنتیکی خاص، ویژگی های شخصیتی و اختلالات روانی باشند.
ما می دانیم که بخشی از شخصیت ما — برای مثال، هوش — ترکیبی از ژن های زمان تولد ما – یا DNA ما– و تجربیات زندگی ما است، مانند نقش معلمان در تربیت.
اما دانشمندان درباره میزان برقراری تعادل بین این دو عامل مطمئن نیستند، به همین دلیل است این گونه تحقیقات مقیاس گسترده مفید هستند.
پژوهشگران بین ژن های خاص و ویژگی های خاص ارتباط هایی یافته اند. برای مثال، ژن های WSCD2 و PCDH15 به برون گرایی مرتبط هستند، در حالی که ژن L3MBTL2 و کروموزوم ۸p23.1 با روان رنجوری در ارتباط می باشند.

آنها همچنین پی برده اند که ژن های مرتبط با روان رنجوری و تجربه پذیری در ناحیه یکسانی دسته بندی شده اند، به عنوان ژن هایی که با اختلالات روانی خاصی در ارتباط هستند.
ارتباطات ژنتیکی دیگری نیز وجود دارند که ارتباط بین برون گرایی و اختلال کمبود توجه/ اختلال بیش فعالی (ADHD)؛ ارتباط بین تجربه پذیری و شیزوفرنی و اختلال دو قطبی؛ و ارتباط بین روان رنجوری و افسرگی و اضطراب را نشان می دهند.
به عبارت دیگر، بخش هایی از کدهای DNA که به تعیین شخصیت ما کمک می کنند همچنین می توانند بر احتمال ایجاد مشکلات ذهنی در ما تاثیرگذار باشند.
این بدین معنا نیست که ژن هایی که در زمان تولد در ما وجود دارند به طور کامل شخصیت ما را تعیین می کنند و مشکلات روانی را اجتناب ناپذیر می کنند، بلکه به نظر می رسد این ژن ها تاثیرگذار هستند و می توانند با یکدیگر ارتباط نزدیکی داشته باشند.

از طرف دیگر، این پژوهش هیچ گونه نقطه اشتراک ژنتیکی بین بیماری های ذهنی و سازش کاری (کمک کننده و دلسوز بودن) یا درست کاری (مسئولیت پذیر و منضبط بودن) نیافت.
پژوهش در این زمینه هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد و این تحقیق صرفاً یک ارتباط، و نه یک پیوند سببی، بین ویژگی های شخصیتی و اختلالات روانی خاص را نشان می دهد، اما این تیم تحقیقاتی می گوید که با بررسی های بیشتر ممکن است قادر باشیم در آینده راهی برای پیش بینی و درمان این اختلالات بیابیم.
چِن می گوید، ” تحقیق ما در مرحله اول پژوهش درباره شخصیت قرار دارد و تنوع های ژنتیکی مرتبط با ویژگی های شخصیتی بسیار بیشتری هنوز باید کشف شوند. ما ارتباطات ژنتیکی بین ویژگی های شخصیتی و اختلالات روانی را یافته ایم، اما تنوع های خاص تشکیل دهنده مبنای این ارتباطات هنوز ناشناخته هستند.”