آیا شما به حریم خصوصی خود اهمیت می‌دهید؟ آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که چرا برخی از مردم از قرار دادن اطلاعات خود در فضای ذخیره‌سازی ابری اجتناب می‌کنند؟ آن‌ها می‌گویند فضای ذخیره‌سازی ابری بسیار خطرناک است و همیشه نگران افراد سودجو مانند هکرها هستند.

احتمالا شما نیز دوستان و همکارانی را دارید که فقط فایل‌های خود را در دراپ‌باکس ذخیره می‌کنند. شاید هم شغل شما مستلزم استفاده از این سرویس باشد. چرا شما باید تمام اطلاعات مالی خود را در حالت آفلاین نگهداری کنید در حالی‌که مشاور مالی‌تان تمام اسناد شما را در گوگل درایو ذخیره می‌کند؟

شاید شما احساس می‌کنید که افراد منظم و یا عادی هیچ مشکلی با استفاده از فضای ذخیره‌سازی ابری ندارند. باید بگوییم این دلیل درست نیست و دلایل معتبر دیگری برای جلوگیری از ذخیره‌سازی اطلاعات به صورت آنلاین وجود دارد. در عین حال، راحتی داشتن یک پشتیبان از اطلاعات و این‌که از طریق بسیاری از دستگاه‌ها پشتیبانی می‌شود بسیار خشنود کننده است.

در این مطلب قصد داریم شش دلیل برای استفاده محتاطانه‌تر از فضای ذخیره‌سازی ابری را بررسی کنیم؛ با ما همراه باشید.

گام اول، فضای ذخیره‌سازی ابری چیست؟

ابر یک اصطلاح بسیار مبهم است. در معنای وسیع، به معنی یک سرویس وب است که بر روی سرور دیگری اجرا می‌شود. اما تقریبا این تعریف می‌تواند به هر وب‌سایت دیگری نیز اعمال شود. در عوض، ما به بسیاری از سرویس‌های وب مدرن که در طول دهه گذشته ظهور کرده‌اند مراجعه می‌کنیم. این‌ سایت‌ها بیشتر شبیه به برنامه‌هایی هستند که بر روی رایانه شما اجرا می‌شوند اما درعوض بر روی فضای مبتنی بر ابر و کامپیوترهایی که در جای دیگری قرار دارند به اجرا درمی‌آیند.

این فهرست شامل ارائه‌دهندگان فضای ذخیره‌سازی ابری عمومی مانند دراپ‌باکس و گزینه‌های خاص مانند Google Photos و iPhotos، شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و توییتر، برنامه‌های وب مانند گول درایو و آفیس ۳۶۵، سرویس‌های استریم مانند Netflix و Spotify می‌باشد و اساسا آن چیزی است که شما در حالت آفلاین در دستگاه خود از آن استفاده می‌کنید. این سرویس‌ها کماکان ادامه دارند و گسترش می‌یابند.

1. هر اقدام شما در وب قابل ردیابی است

بسیاری از ما فکر می‌کردیم همه چیز در فضای وب ناشناس است و هیچ‌چیز از بین نمی‌رود. هر دو این برداشت‌ها نادرست هستند چراکه ​​محتواهای زیادی وجود دارد که دیگر نمی‌توانیم به آن‌ها دسترسی پیدا کنیم زیرا ممکن است مقالات قدیمی از یک سایت حذف شده باشد و یا فعالیت آن متوقف شده است. همچنین ممکن است شما در برخی شبکه‌های اجتماعی حساب کاربری داشته باشید که مدت‌هاست از آن‌ها استفاده نمی‌کنید. به نظر شما آیا برخی از این اطلاعات هنوز هم در سرورها وجود دارند؟ بدون شک بله. اما بخش زیادی از اطلاعات در واقع همان داده‌هایی هستند که هیچ کس آن‌ها را نخواهد دید.

به همین ترتیب، هیچ کاری که ما در وب انجام می‌دهیم ناشناس نیست. ما برای اتصال به وب، یک آدرس IP تولید می‌کنیم و هر وب‌سایتی که بازدید می‌کنیم می‌تواند آدرس IP ما را ببیند، اما این همه داستان نیست، در واقع اطلاعاتی وجود دارد که هر مرورگر وب و بسیاری از سایت‌ها می‌توانند در مورد شما کسب کنند.

این‌ها اطلاعات زیادی هستند و ما هنوز درباره خدمات ابری صحبت نکرده‌ایم. ابتدا می‌خواهیم تعیین کنیم که صرفا برای اقدام به دریافت و مشاهده آنلاین اطلاعات نیاز به ارائه برخی اطلاعات است اما این داده‌ها لزوما نباید به هر کس داده شود و یا در جایی ذخیره شوند. اگرچه بسیاری از سایت‌ها و آگهی‌ها با استفاده از کوکی‌ها این اطلاعات را دنبال می‌کنند. جالب است بدانید، یک فرم دنباله‌ای وجود دارد که می‌تواند بیشتر مکان‌هایی که در سراسر وب بازدید کرده‌اید را نشان دهد. هنگامی‌که شما شروع به ایجاد حساب‌ در هر سایت یا شبکه اجتماعی می‌کنید (چیزی که تقریبا هر سرویس ابری نیاز به انجام آن دارد)، این دنباله بزرگتر می‌شود.

2. هیچ‌کاری که شما انجام می‌دهید خصوصی نیست

برای نشان دادن یک صفحه وب، یک سرور باید اطلاعات خاصی در مورد شما دریافت کند و ممکن است شما ایده مبهمی از جایی که با آن ارتباط برقرار کرده‌اید، داشته باشید، اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که لازم نیست این اطلاعات ذخیره شوند.

هنگامی‌که یک حساب کاربری ایجاد می‌کنید، همه چیز تغییر می‌کند. خلاصه ایجاد یک حساب کاربری این است که داده‌های خاصی را حفظ کند تا بعدا دوباره نمایش داده شوند. این ممکن است شامل همه پیام‌هایی که ارسال کرده‌اید، موسیقی‌هایی که گوش کرده‌اید، اطلاعات کارت اعتباری شما، سابقه خرید و یا بسیاری موارد دیگر باشد.

این شیوه متفاوت از نحوه کار کردن به صورت آفلاین است. در حالی‌که هر کسی می‌تواند یک نامه را رهگیری کند، اما هیچ‌کس نامه‌ای که از طریق پست الکترونیکی فرستاده‌اید را ذخیره نمی‌کند. به‌طور مشابه، در حالی‌که مردم تقریبا می‌توانند تعداد شنوندگان ایستگاه‌های رادیویی را اندازه‌گیری کنند، هیچ‌کس توجهی به ایستگاه‌هایی که شما به‌طور خاص گوش می‌دهید، ندارد. هنگامی‌که شما پول نقد پرداخت می‌کنید، هیچ‌کس از مکان‌هایی که شما برای خرید رفته‌اید و یا چیزهایی که خریده‌‌اید، ندارد اما در مقابل، کارت‌های اعتباری این اطلاعات را حفظ می‌کنند خواه از آن‌ها آنلاین استفاده کرده باشید یا آفلاین.

ممکن است برخی از این حساب‌ها هویت شما را نشان دهند، در حالی‌که دیگران آن را ندارند. با این حال، هنگامی‌که کسی اطلاعات خاصی در مورد شما دارد، تصور این موضوع سخت نیست که بر سر این اطلاعات با هم درگیر شوید!

دانستن یک آدرس ایمیل یا یک نام کاربری به اندازه کافی برای اتصال به یک حساب کاربری کفایت می‌کند. اگر شما به‌صورت خودکار به حساب‌های مشابه وارد شوید، کوکی‌ها یا تاریخچه مرورگر وب شما (که بعضی از آن‌ها هم‌اکنون می‌توانند به‌صورت آنلاین همگام‌سازی شوند)، به‌سرعت می‌توانند هویت شما را با هم ترکیب کنند. ممکن است شما تعجب کنید چقدر انجام این کار آسان است که بفهمید چه کسی هستید و چه کاری انجام می‌دهید!

3. همه ما یک نمایه داده داریم

اطلاعات و جزئیات مرتبط با ما به‌طور منظم خرید و فروش می‌شود. برای مثال، فیس‌بوک فقط از داده‌های جمع‌آوری شده از ما با استفاده از سرویس‌های خود و یا آن‌چه که از طریق کوکی‌ها برای ردیابی ما در سراسر وب بدست می‌آورد، استفاده نمی‌کند. این پلت‌فرم اجتماعی، اطلاعاتی درباره عادت‌های آفلاین ما را نیز جمع‌آوری می‌کند و به همین دلیل است که این شرکت همچنان در فضای کسب‌و‌کار موفق باقی مانده است، زیرا اطلاعات بیشتری در مورد کاربران خود می‌داند و می‌تواند آن‌ها را بهتر از هر کس دیگری هدف قرار دهد.

وقتی شرکت‌ها این اطلاعات را در مورد ما جمع‌آوری می‌کنند، دیگران مجبور به انجام این کار نیستند. فشارهای قانونی، سازمان‌های اطلاعاتی، هکرها و دیگران می‌توانند به وسیله ابزار قانونی یا غیرقانونی به این منابع دسترسی پیدا کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد ما بدست آورند و یا این‌که امیدوار باشند تا خودشان بتوانند این کار را انجام دهند.

این مشکل محدود به پلت‌فرم‌های عمومی مانند فیس‌بوک و توییتر نمی‌شود. آمازون، گوگل، دراپ‌باکس و هر فروشگاه دیگری اطلاعات مختلف اما بسیار خصوصی را در مورد هر یک از ما دارد. هر کسی با دسترسی به این حساب‌ها می‌تواند از چگونگی زندگی ما، جایی که می‌رویم، دوستان ما، آن‌چه که می‌خوریم، چیزهایی که می‌خریم و بسیاری موارد دیگر به راحتی مطلع شود.

شما ممکن است با دسترسی‌هایی که هر برنامه با نصب روی گوشی شما برای خود ایجاد می‌کند هیچ مشکلی نداشته باشید، اما آیا می‌خواهید اطلاعات خصوصی خود را با دیگران به اشتراک بگذارید؟ با اطلاعاتی که برخی از این شرکت‌ها در مورد ما می‌دانند، می‌توانند برخی از ما را به‌شدت دچار مشکل کنند.

4. تغییر شرایط استفاده از سرویس‌ها

ما از افرادی که به‌صورت چهره به چهره با آن‌ها تعامل داریم این انتظار را داریم تا در کلمات و سخنان خود مواظبت داشته باشند. همه ما می‌دانیم که این شرکت‌ها در یک شخص خلاصه نمی‌شوند، اما از طرف دیگر، همه ما از خدمات و سرویس‌های آن‌ها استفاده می‌کنیم. این رویه برای روابط شخصی ما اصلا خوب نیست و در بسیاری از امور قراردادی قابل قبول نیست. اگر شما یک سند رهن را امضا کنید، می‌دانید که دقیقا چه کاری را انجام می‌دهید. همین موضوع در زمانی‌که شما یک ماشین را اجاره می‌دهید و یا برای تعمیرات هزینه‌ای را پرداخت می‌کنید، صدق می‌کند.

شرایط استفاده از خدمات برای هر سرویس آنلاین ثابت نیستند و می‌توانند به صورت ناگهانی از سوی ارائه‌دهنده آن‌ها تغییر کنند. هر زمان که پلت‌فرم‌هایی مانند راپ‌باکس یا گوگل تغییرات قابل ملاحظه‌ای را در شرایط استفاده از خدمات خود اعلام می‌کنند، اتفاق خاصی نمی‌افتد زیرا این شرکت‌ها می‌دانند که اغلب کاربران به تغییرات جدید توجهی نمی‌کنند.

5. آینده اطلاعات ما نامعلوم است

آیا از تلفن هوشمند خود به‌عنوان دوربین عکاسی نیز استفاده می‌کنید؟ آیا به صورت خودکار با استفاده از گوگل فوتو، از تصاویر خود پشتیبان می‌گیرید؟

حتما این را می‌دانید که گوگل یک شرکت تبلیغاتی است و این سرویس رایگان را در ازای دریافت منافع و عادت‌های ما در اختیارمان قرار می‌دهد، به‌طوری که بتواند از این اطلاعات در تبلیغات خود استفاده کند. اما نوع اطلاعاتی که جمع‌آوری می‌کند بسیار فراتر از مجله‌ای است که آدرس خیابان ما را می‌داند و این اطلاعات را با مجلات مشابه به اشتراک می‌گذارد. گوگل هر جستجویی که وارد نوار آدرس می‌شود، هر وب‌سایتی که بازدید می‌کنیم را می‌شناسد، همچنین ایمیل‌هایی که فرستاده‌ایم همراه با محتوای همه آن‌ها را می‌داند.

به نظر شما گوگل با این داده‌ها چه کار می‌کند؟ چند سال پیش گوگل در درجه اول یک موتور جستجو بود که از داده‌های ما برای ارائه نتایج بهتر استفاده می‌کرد. سپس خدمات خود را به ارسال و دریافت ایمیل گسترش داد، و در حال حاضر از اطلاعات ما برای سازمان‌دهی صندوق ورودی ما استفاده می‌کند و سعی می‌کند پاسخ های ما را پیش‌بینی کند.

گوگل در یوتیوب و با استفاده از اطلاعات ما، فیلم‌هایی که فکر می‌کند بیشتر تمایل به تماشای آن‌ها داریم را نمایش می‌دهد. این فیلتر کردن می‌تواند ما را در معرض خطرهای جدی قرار دهد.

در حال حاضر و در اقدامی جدید، این شرکت می‌خواهد همه ما را در داخل خودروهای بدون راننده بنشاند. آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که گوگل با تمام اطلاعاتی که از هر سفر ما می‌داند، قصد انجام چه کاری را دارد؟ برخورد گوگل با اطلاعاتی که در گوگل درایو ذخیره می‌کنیم چیست؟ آیا می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید؟ متاسفانه این همه ماجرا نیست.

6. ما تنها اطلاعات شخصی‌مان را فاش نمی‌کنیم

آیا شما فرزند دارید؟ آیا شما با گوشی‌های هوشمند خود آن‌ها را دنبال کرده‌اید و هر حرکت آن‌ها را با یک ضربه ضبط کرده‌اید؟ همه ما این کار را انجام داده‌ایم و تصاویر و فیلم‌هایمان را برای آشنایان و دوستانمان ارسال کرده‌ایم؛ انجام این کار سخت نیست اما هنگامی‌که هر عکس به‌طور خودکار در سرورهای گوگل آپلود می‌شود، این شرکت اکنون اطلاعات فرزند شما را در اختیار دارد. آن‌ها اسکن تشخیص چهره را انجام داده‌اند و با الگوریتم‌ها رابطه شما با فرزندتان را محاسبه کرده‌اند.

در حال حاضر فرزند شما آنلاین است، پروفایل دارد و بدون هیچ رضایتی نظارت می‌شود و ما فقط می‌توانیم تصور کنیم که از این اطلاعات برای چه محصولات، خدمات و یا بدتر از آن، می‌تواند برای ده، بیست و یا سی سال آینده استفاده شود.

این موضوع فقط مربوط به کودکان نیست. حتی ممکن است یک حساب کاربری و یا یک وب‌سایت داشته باشید، اما اگر دوستانتان شما را در یک عکس تگ کنند، این شرکت اکنون اطلاعاتی درباره شما دارد. در حال حاضر چهره شما در آن پایگاه داده ذخیره شده است، آن‌هم نه از طریق خودتان بلکه از سوی دوستان یا آشنایانتان!

باید توجه داشته باشید که این سیستم‌ها طراحی شده‌اند تا در کنار خدماتی که به ما ارائه می‌دهند، کاملا زیرکانه تمام داده‌ها و اطلاعات ما را سرقت کنند.

در نهایت چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

در بعضی از جنبه‌ها، شما نمی‌توانید کار زیادی انجام دهید. شما هیچ کنترلی بر روی برخی از آن‌ها ندارید؛ به‌عنوان مثال شما نمی‌دانید که آیا دندانپزشک‌تان از پرونده شما به‌صورت آنلاین نسخه پشتیبان تهیه می‌کند یا خیر و یا این‌که آیا دوست‌تان عکسی از شما را در یک سرویسی که حتی از آن استفاده نمی‌کند، آپلود می‌کند یا نه. اما بر خلاف Equifax، که اطلاعات بیش از ۸۰۰ میلیون نفر و بیش از ۸۸ میلیون کسب‌و‌کار در سراسر جهان را جمع‌آوری کرده است و اخیرا اطلاعات اعتباری بخش وسیعی از جمعیت ایالات متحده را از دست داده است، شما می‌توانید انتخاب کنید که آیا از بسیاری از این سایت‌ها استفاده ‌کنید یا خیر. شما مجبور نیستید از دراپ‌باکس، توئیتر و یا حتی گوگل استفاده کنید.

در مواردی‌که مشکل نقص داده‌ها رخ می‌دهد، اگر قبلا یک نسخه پشتیبان از آن‌ها را تهیه نکرده باشید به احتمال زیاد با مشکلات جدی مواجه خواهید شد و این تنها زمانی است که یک شرکت می‌تواند آسیب‌پذیر شود. بنابراین عدم استفاده از بسیاری از این خدمات، راهی برای کاهش شانس بروز این اتفاق است.

ما به شما پیشنهاد نمی‌کنیم که هرگز نباید از یک سرویس خدمات ابری استفاده کنید. هنگامی‌که شما قصد انجام چنین کاری را دارید بهتر است سعی کنید حداقل از محصولات شرکتی استفاده کنید که می‌توان به آن اعتماد کرد، حتی اگر راهی ساده برای شناسایی آن‌ها وجود نداشته باشد. شما باید برخی از تحقیقات مورد نیاز را انجام دهید و حداقل، قبل از پذیرش شرایط استفاده از سرویس یک مرور کلی انجام دهید.

توجه داشته باشید، حتی اگر شما از هیچ‌یک از خدمات مبتنی بر فضای ذخیره‌سازی ابری استفاده نکنید و هرگز یک حساب کاربری را برای خود در هر جایی ایجاد نکنید، این بدان معنا نیست که شما در مجموع از ردیابی‌ها مصون هستید. در حال حاضر، مدل کسب‌و‌کار برخی از ارائه دهندگان خدمات اینترنت شامل نظارت بر همه اطلاعات مشتریان خود می‌شود، به‌طوری که می‌توانند این اطلاعات را به فروش برساند.

بر خلاف فیس‌بوک یا گوگل، شما باید با یک ISP کار کنید تا بتوانید آنلاین شوید. اگر ما شروع به درمان و مقابله با این موضوع نکنیم، شرکت‌ها کماکان اطلاعات ما را جمع‌آوری می‌کنند و بسیار بعید به نظر می‌رسد که آن‌ها انجام این کار را متوقف کنند چراکه هیجچ نظارتی بر روی فعالیت‌های آن‌ها وجود ندارد.

در نهایت، عدم استفاده از این خدمات واضح‌ترین سیگنالی است که می‌توانیم ارسال کنیم.

آیا اعتقاد دارید که مزایای فضای ذخیره‌سازی ابری بیش از هزینه‌های آن است؟ آیا شما با مسیر فعلی وب احساس رضایت می‌کنید؟ آیا با اقتصاد مبتنی بر تبلیغ و مبتنی بر ردیابی کامل، مشکلی ندارید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

نوشته شش دلیلی که به شما ثابت می‌کند نباید از خدمات ذخیره‌سازی ابری استفاده کنید اولین بار در پدیدار شد.

اسمارت‌فون‌ شما کارهای بسیاری می‌تواند انجام دهد، اما به شرط اینکه باتری گوشی به اندازه کافی شارژ داشته باشد. متاسفانه هر چه عمر اسمارت‌فون‌ها بیشتر می‌شود، مدت زمان مورد نیاز برای شارژ شدن باتری آن‌ها نیز افزایش می‌یابد.

بیایید ابتدا در مورد نحوه شارژ شدن باتری اسمارت‌فون‌ها و تفاوت‌های بین روش‌های مختلف شارژ شدن صحبت کنیم. همچنین به این مسئله می‌پردازیم که چرا گوشی‌های قدیمی‌تر، مدت زمان بیشتری برای شارژ شدن نیاز دارند.

یک باتری سلولی از دو الکترود (یک قطب مثبت و یک قطب منفی) و یک الکترولیت تشکیل شده است. در هنگام استفاده از باتری، یون‌ها در الکترود‌ها شکل می‌گیرند که همین امر، الکترون‌ها را به سمت قطب منفی باتری هدایت کرده و باعث دشارژ شدن باتری می‌گردد.

در باتری‌های غیرقابل شارژ، این فعل و انفعال شیمیایی تنها یک بار رخ می‌دهد، ولی در مورد باتری‌های لیتیومی، این تغییرات برگشت‌پذیر است.

بطور کلی، دو راه برای شارژ اسمارت‌فون‌ها وجود دارد: شارژ با سیم و بدون سیم. در ادامه به بررسی مزایا و معایب هر روش می‌پردازیم.

 

بررسی روش شارژ باسیم

اسمارت‌فون‌ها نیز همانند سایر مصرف کننده‌های الکترونیکی به همراه یک کابل جهت شارژ کردن باتری‌های‌شان عرضه می‌شوند. این کابل‌ها در طی سالیان اخیر، تغییرات چندانی نداشته‌اند.

حدودا به مدت یک دهه، دستگاه‌های تمامی کمپانی‌ها به‌جز Apple، به همراه یک کابل USB که از معماری USB 3.0 پشتیبانی می‌کرد، روانه بازار می‌شدند. در مقابل، از سال ۲۰۱۲، دستگاه‌های اپل از یک اتصال اختصاصی جهت شارژ کردن باتری استفاده می‌کنند.

در سال‌های اخیر، تکنولوژی سارژ سریع (Fast Charging)، سرعت شارژ با سیم را به طور قابل توجهی افزایش داده است. این تکنولوژی به یک اتصال جدید نیز نیاز دارد. USB Type-C اتصالی است که این امکان را فراهم آورده است. مشخصه‌های شارژ سریع بسته به دستگاه و کارخانه سازنده آن، با یکدیگر متفاوت خواهند بود.

اکثر سازندگان ادعا می‌کنند که درصد مشخصی از باتری در ۳۰ دقیقه شارژ خواهد شد. به عنوان مثال، شما می‌توانید یک گوشی iPhone را در مدت ۳۰ دقیقه و با استفاده از تکنولوژی شارژ سریع، ۵۰ درصد شارژ کنید.

مزایا

در حال حاضر، اصلی‌ترین دلیل برای استفاده از روش شارژ با استفاده از کابل، بازده موثر و کارایی آن است.

معایب

جای تعجب نیست که کابل‌ها، بزرگترین نقطه ضعف روش شارژ سیمی است. پوسیدگی و پاره شدن کابل و همچنین ظاهر ناخوشایند آن، از جمله معایب این روش به حساب می‌آید.

 

مزایا و معایب شارژ بی‌سیم

مزایا

با استفاده از روش شارژ بی‌سیم، دیگر نیازی نیست نگران پیدا کردن کابل مناسب باشید. فقط کافی است که گوشی خود را بر روی پایه مربوطه قرار دهید. کاهش هزینه یکی از نکات مثبت این روش به حساب می‌آید، چرا که کابل‌ها بالاخره پس از مدت زمان مشخصی، نیاز به تعویض خواهند داشت.

معایب

در حال حاضر، شارژ بی‌سیم نسبت به روش شارژ با استفاده از سیم، کارایی کمتری داشته و سرعت شارژ باتری در این حالت، کندتر است. با این حال، به دلیل اینکه امروزه اکثر تلفن‌های همراه در یک روز چندین مرتبه شارژ می‌شوند، این اختلاف چندان مهم نیست.

این نکته را نیز مد نظر داشته باشید که شارژر‌های بی‌سیم گرمای نسبتا زیادی ایجاد می‌کنند که باعث گرم شدن گوشی شما در حین شارژ خواهد شد. برای جلوگیری از آسیب رسیدن به اسمارت‌فون، از معتبر بودن شارژری که خریداری می‌کنید، مطمئن شوید. شارژرهای بی‌سیم به مراتب گران‌تر از شارژرهای کابلی هستند.

اکنون که با نحوه کار باتری‌ها تا حدودی آشنا شدیم، زمان آن رسیده است که به بررسی عوامل موثر در کاهش سرعت شارژ شدن باتری اسمارت‌فون‌ها، مخصوصا گوشی‌هایی که مدت زمان نسبتا زیادی است که از آنها استفاده می‌کنیم، بپردازیم. به احتمال بسیار زیاد، یکی از عوامل زیر باعث بروز این مشکل در اسمارت‌فون خواهد بود:

۱- استفاده از تجهیزات جانبی نامناسب

اگر سرعت شارژ باتری اسمارت‌فون شما نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است، ساده‌ترین دلیل آن می‌تواند استفاده از تجهیزاتی باشد که بوسیله آنها گوشی خود را شارژ می‌کنید. کابل یا آداپتور نامناسب و همچنین منبع تغذیه ضعیف از جمله این موارد هستند.

معمولا در خانه‌هایی که تعداد کاربران و همچنین دستگاه‌های تلفن همراه زیاد است، کابل‌های USB بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند. همین امر باعث می‌شود که این کابل‌ها کشیده شوند، خم شوند، در مکان‌هایی که دمای هوا بالاست قرار بگیرند و حتی زیر پای افراد، له شوند. بنابراین، پیش از هر اقدامی، کابل شارژ گوشی خود را تعویض کنید و بررسی کنید که آیا مشکل برطرف شده است یا خیر.

پس از بررسی و اطمینان از صحت عملکرد کابل، اگر مشکل همچنان باقی است، سراغ آداپتور بروید.

بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند که گوشی‌های خود را با استفاده از پورت USB موجود بر روی کامپیوترشان شارژ کنند. این روش، همیشه یک راه حل مناسب و ایده‌آل نیست. بسته به سن کامپیوتر شما و همچنین درگیر بودن یا نبودن سایر پورت‌های کامپیوتر در آن لحظه، سرعت شارژ شدن باتری متفاوت خواهد بود.

۲- وجود مشکل در درگاه شارژ اسمارت‌فون

یکی دیگر از عواملی که می‌تواند باعث کاهش سرعت شارژ شدن باتری گوشی شود، بروز مشکل در درگاه مربوط به اتصال شارژر به گوشی است. درگاه شارژ گوشی خود را به دقت بررسی کنید و مطمئن شوید که هیچ‌گونه زنگ زدگی یا گرفتگی در محل اتصال شارژر به گوشی وجود نداشته باشد. هرچند که نمی‌توان با اطمینان بیان کرد که این امر باعث کاهش سرعت شارژ شدن باتری می‌شود، ولی در صورت مشاهده مورد فوق، بهتر است هرچه سریع‌تر نسبت به برطرف کردن آن اقدام نمایید.

برای این منظور، با استفاده از یک چراغ قوه و یک ذره‌بین، درگاه شارژ گوشی را به دقت مورد بررسی قرار دهید. در صورت مشاهده هر گونه شی خارجی (مانند پُرز، گرد و غبار و غیره)، می‌توانید با استفاده از یک خلال دندان پلاستیکی یا یک مسواک نرم، داخل پورت را تمیز کنید. در هنگام تمیز کردن درگاه شارژ بسیار دقت کنید تا به اجزای آن آسیبی نرسد.

۳- برنامه‌های در حال اجرا در پس‌زمینه گوشی

وجود یک برنامه که منابع سخت‌افزاری گوشی را به مقدار زیادی مصرف می‌کند، یا بطور کلی اجرای برنامه‌های مختلف در پس زمینه گوشی، می‌تواند دلیل دیگری برای کاهش سرعت شارژ شدن اسمارت‌فون شما باشد.

اندروید و iOS، امروزه ابزارهایی برای شناسایی برنامه‌های در حال اجرا در پس زمینه سیستم عامل دارند. برای دستگاه‌های اندرویدی، از منوی تنظیمات (Settings) به قسمت Battery بروید. در دستگاه‌های اپل نیز در منو Settings، گزینه Battery را انتخاب کنید تا لیست برنامه‌هایی که بیشترین میزان استفاده از باتری را دارند، مشاهده کنید.

۴- قدیمی شدن باتری

اگر تمامی موارد فوق را بررسی و در صورت وجود آنها را برطرف کرده‌اید، ولی همچنان مشکل به قوت خود باقی است، بهتر است به فکر تعویض باتری گوشی خود باشید.

اسمارت‌فون خود را به یکی از مراکز معتبر و مجاز تعمیرات تلفن همراه ببرید تا در صورت نیاز باتری گوشی شما تعویض شود.

۵- استفاده از گوشی در هنگام شارژ شدن

آیا شما هم جز آن دسته از افراد هستید که در هنگام شارژ شدن گوشی از آن استفاده می‌کنند؟! در این صورت، خود شما باعث کاهش سرعت شارژ اسمارت‌فون خود‌تان هستید.

برنامه‌هایی مانند Facebook، باتری گوشی را به شدت مصرف می‌کنند. بنابراین بهتر است در هنگام شارژ شدن گوشی، کمی تحمل کرده و از پُست کردن تصاویر و مطالب در شبکه‌های اجتماعی اجتناب کنید! به‌جای این کار، کمی استراحت کنید یا کتاب بخوانید. عدم استفاده از گوشی در هنگام شارژ شدن را برای خود به عنوان یک قانون نانوشته در نظر بگیرید.

نوشته ۵ عامل موثر در کاهش سرعت شارژ شدن باتری اسمارت‌فون‌ها اولین بار در پدیدار شد.

گوگل درایو ۱۵ گیگابایت حافظه ذخیره‌سازی رایگان را به کاربران خود ارائه می‌دهد. در نگاه اول این حجم بسیار زیاد به نظر می‌ر‌سد اما به یاد داشته باشید که این فضا بین فایل‌های شما در گوگل درایو، جی‌میل و گوگل فوتو به اشتراک گذاشته شده است.

این یعنی هنگامی‌ که از یکی از حساب‌های درایو خود خارج می‌شوید، می‌توانید فایل‌های مورد نظرتان را به حساب دیگری انتقال دهید. اکثر ما دارای بیش از یک حساب گوگل درایو هستیم. از طرفی، گوگل هیچ راه آسانی را برای انتقال فایل‌ها از یک حساب گوگل درایو به حساب دیگر در اختیار کاربران قرار نداده است. بنابراین برای انتقال فایل‌ها باید به یک راه‌حل خاص متکی باشید و به آن اعتماد کنید.

نحوه کار:

اگر می‌خواهید فایل‌های مورد نظرتان را بدون دانلود و آپلود مجدد از یک اکانت به اکانت دیگر منتقل کنید، می‌توانید از روشی که در ادامه توضیح می‌دهیم کمک بگیرید.

برای شروع باید حساب اصلی گوگل درایو خود را باز کنید و فایل‌ها یا پوشه‌هایی را که می‌خواهید به حساب ثانویه گوگل درایو خود انتقال دهید، تعیین کنید. بر روی فایل یا پوشه‌ای که می‌خواهید انتقال داده شود راست کلیک کرده و گزینه اشتراک‌گذاری (Share) را انتخاب کنید و یا بر روی آیکون اشتراک‌گذاری که در تصویر زیر با شماره ۱ نشان داده شده است کلیک کنید.

حال باید آدرس حساب ثانویه گوگل درایو خود را وارد کنید و روی گزینه Advanced کلیک کنید. در قسمت تنظیمات اشتراک (Sharing settings)، مجوز دسترسی را به Is Owner تغییر دهید و سپس روی دکمه آبی‌رنگ ارسال (Send) کلیک کنید.

در این مرحله باید وارد حساب ثانویه گوگل درایو خود شوید و بر روی فیلتر Shared with me در نوار کناری سمت چپ کلیک کنید تا بتوانید به‌ سرعت پوشه‌های به اشتراک‌ گذاشته شده را پیدا کنید. توجه داشته باشید که گوگل درایو به شما اجازه نمی‌دهد تا یک نسخه کپی از پوشه‌هایتان ایجاد کنید اما شما می‌توانید یک کپی از فایل‌ها را درون آن ایجاد کنید و سپس آن‌ها را به یک پوشه یا زیر پوشه جدید منتقل کنید.

در این‌جا باید بر روی هر فایل راست کلیک کنید و یا این‌که همه آن‌ها را انتخاب کنید و بر روی گزینه Make a copy کلیک کنید. حال باید نام فایل‌هایتان را به‌ صورت مناسب تغییر دهید و آن‌ها را در یک پوشه جدید قرار دهید. پس از انجام این کار باید به حساب اولیه بروید و پوشه اصلی را از درایو خود حذف کنید. البته روش دیگری نیز وجود دارد که در آن می‌توانید از Google Takeout برای انتقال کامل آرشیو اطلاعات خود به حساب دیگر استفاده کنید.

نوشته چگونه فایل‌های خود را بین اکانت‌های گوگل درایو انتقال دهیم؟ اولین بار در پدیدار شد.