پایان ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر نزدیک است

مطلب پایان ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر نزدیک است برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

پایان ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر با به پایان رسیدن سوخت آن نزدیک به نظر می‌رسد. این شکارچی سیارات فراخورشیدی نقش بسزایی در درک ما از جهان ورای منظومه شمسی داشت. تلسکوپ فضایی کپلر، شکارچی سیارات فراخورشیدی ناسا اطلاعات بی‌سابقه‌ای از جهان ورای منظومه شمسی به زمین مخابره کرد و در درک ما از سیارات فراخورشیدی...

مطلب پایان ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر نزدیک است برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کشف نخستین قمر فراخورشیدی که چهار برابر سیاره زمین است

مطلب کشف نخستین قمر فراخورشیدی که چهار برابر سیاره زمین است برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

نخستین قمر فراخورشیدی را احتمالا جایی در خارج از منظومه شمسی کشف کرده‌ایم. نخستین قمر فراخورشیدی مطابق بررسی‌ها چهار برابر سیاره زمین بزرگی دارد. احتمالا با توجه به تعداد بالای اقمار موجود در منظومه شمسی شاید تصور کنید که در خارج از منظومه شمسی نیز اوضاع بر همین قرار است و تعداد زیادی قمر فراخورشیدی...

مطلب کشف نخستین قمر فراخورشیدی که چهار برابر سیاره زمین است برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

به زودی سوخت تلسکوپ فضایی کپلر ناسا به پایان می‌رسد

تلسکوپ فضایی کپلر در طی نه سال اخیر مسیری به طول بیش از ۹۴ میلیون مایل (بیش از ۱۵۱ میلیون کیلومتر) را طی کرده و توانست در این مدت ماموریت‌های خود را با موفقیت کامل به انجام برساند. حال به نظر می‌رسد سوخت این تلسکوپ فضایی در حال اتمام بوده و به پایان کار آن نزدیک شده‌ایم.

تلسکوپ فضایی کپلر توانسته بود در طی این چند سال با وجود چندین مشکل فنی و مکانیکی باز هم به ماموریت خود ادامه دهد اما سرانجام به دوران بازنشستگی ابدی خود نزدیک می‌شود، زیرا سوخت آن تقریبا به پایان رسیده و ناسا انتظار دارد تا چند ماه دیگر به طور کامل به اتمام برسد.

بزرگترین چالش در زمان ماموریت تلسکوپ فضایی کپلر مربوط به سال ۲۰۱۳ است؛ زمانی که ماموریت اولیه آن به پایان رسیده بود اما دومین سکان واکنشی آن شکست تا این تلسکوپ فضایی دیگر نتواند چشم بینای خود را ثابت نگاه دارد. با این همه ناسا توانست برای حل این مشکل با کمک فشار خورشیدی بر فضاپیما، موقعیت تلسکوپ را تصحیح و حفظ نماید. ناسا با باز‌تعریف ماموریت‌های کپلر، عملیات جدید این تلسکوپ را K2 نام نهاد.

با توجه به این‌که تسلکوپ کپلر در هر سه ماه یک واحد از سوخت را مصرف می‌کند، ناسا انتظار داشت که این تلسکوپ قادر به پیمایش تنها ۱۰ مرحله از مسیر باشد ولی ظاهرا ناسا بیش از حد محافظه کار بوده و توانایی مدیریت سوخت کپلر را دست‌کم گرفته است. تلسکوپ فضایی کپلر در ماه گذشته توانست وارد هفدهمین مرحله از سفر پر ماجرای خود شود و اکنون که سوخت آن رو‌به پایان است، ناسا تصمیم دارد تا جایی‌که ممکن است ماموریت آن را ادامه دهد.

تلسکوپ فضایی کپلر دارای سیستم نشان‌دهنده میزان سوخت نیست و ناسا با نظارت دائم بر روی آن علائم کاهش سوخت را کنترل می‌کند. این علائم شامل، کاهش فشار مخزن سوخت و تغییرات عملکرد سیستم رانش است. ناسا مصمم است تا قبل از به پایان رسیدن سوخت کپلر، تا جایی‌که امکان دارد اطلاعات جدید را از این تلسکوپ دریافت کند. با این حال مشکل اصلی همین‌جاست؛ چون که برای مخابره و انتقال اطلاعات به زمین نیاز به مصرف سوخت است.

برای حل این مشکل ناسا قصد دارد جمع‌آوری اطلاعات را متوقف کند و تنها بر روی انتقال اطلاعات موجود به زمین تمرکز کند تا بتواند مدیریت بهتری نیز بر روی سوخت اعمال نماید. به منظور جایگزینی کپلر نیز قرار است تلسکوپ فضایی مدرن و جدیدی به نام Transiting Exoplanet Survey Satellite که به اختصار تس (TESS) نامیده می‌شود در روز ۱۶ آوریل به فضا پرتاب شود.

نوشته به زودی سوخت تلسکوپ فضایی کپلر ناسا به پایان می‌رسد اولین بار در پدیدار شد.

کشف سیاره هشتم منظومه کپلر ۹۰ با استفاده از هوش مصنوعی

مطلب کشف سیاره هشتم منظومه کپلر ۹۰ با استفاده از هوش مصنوعی برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

به تازگی و با کشف سیاره هشتم منظومه کپلر ۹۰ به کمک هوش مصنوعی ، اخترشناسان برای نخستین بار با منظومه ای مواجه شدند که سیاراتش به اندازه منظومه شمسی ماست. منظومه شمسی، هم اکنون با وجود ۹ سیاره شناخته شده، از لحاظ تعداد سیاراتی که به دور ستاره‌ی میزان خود گردش می‌کنند، بیشترین سیاره […]

مطلب کشف سیاره هشتم منظومه کپلر ۹۰ با استفاده از هوش مصنوعی برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کشف هشتمین سیاره‌ی منظومه فراخورشیدی کپلر-۹۰ ؛ وقتی ناسا هم گوگل می‌کند!

مطلب کشف هشتمین سیاره‌ی منظومه فراخورشیدی کپلر-۹۰ ؛ وقتی ناسا هم گوگل می‌کند! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

سازمان فضایی آمریکا (ناسا) و کمپانی گوگل، روز گذشته خبر از کشفی بزرگ دادند. به لطف تکنولوژی هوش مصنوعی جدید گوگل، آنها منظومه‌ای سیاره‌ای که دارای ۸ سیاره است را کشف کرده‌اند. اهمیت این یافته به دلیل وجود سیاره‌ای داغ و سنگی به نام کپلر-۹۰i در این منظومه‌ است. ستاره‌ای شبه خورشید به نام کپلر-۹۰ […]

مطلب کشف هشتمین سیاره‌ی منظومه فراخورشیدی کپلر-۹۰ ؛ وقتی ناسا هم گوگل می‌کند! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

تلسکوپ فضایی کپلر ؛ با شکارچی سیارات فراخورشیدی آشنا شوید

تلسکوپ فضایی کپلر ؛ با شکارچی سیارات فراخورشیدی آشنا شوید
تلسکوپ فضایی کپلر متعلق به سازمان ناسا، رصد‌خانه‌ای درفضاست که در کشف سیارات فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) تخصص دارد؛ به ویژه آن سیاراتی که اندازه‌ای در حدود زمین دارند و در منطقه “زیست پذیر” ستاره خود واقع شده‌اند.

پس از آنکه این تلسکوپ در سال ۲۰۰۹ به فضا پرتاب شد، ستاره شناسان توانستند هزاران سیاره در خارج از منظومه شمسی یا اصطلاحا سیاره فراخورشیدی را فقط بوسیله آن رصد کنند. اکثر این سیارات کشف شده، اندازه‌ای در بازه اندازه زمین تا اندازه نپتون دارند.

نپتون چهار برابر زمین بزرگی دارد. بیشتر سیارات فراخورشیدی که تلسکوپ فضایی کپلر موفق به کشف آنها شده است در ناحیه کوچکی در صورت فلکی دجاجه (Cygnus) واقع شده اند. تلسکوپ کپلر در چهار سال اولیه فعالیت خود بر روی این صورت فلکی تمرکز کرده بود.

ماموریت کپلر

تا ماه ژوئن سال ۲۰۱۷، تلسکوپ کپلر موفق به کشف ۲۳۳۵ سیاره فراخورشیدی شد. اگر تعداد سیارات فراخورشیدی تایید نشده و جهان‌های زیست پذیر رصد شده را به این عدد اضافه کنیم، نتیجه می‌گیریم ۴۰۳۵ جرم آسمانی تاکنون توسط تلسکوپ کپلر مشاهده شده‌اند.

هنوز راه زیادی تا پایان برنامه ریزی شده ماموریت کپلر در پیش رو است. لازم به ذکر است در سال ۲۰۱۳ مشکلات فنی، مدیران ماموریت کپلر را مجبور کرد تا ماموریتی تحت عنوان کپلر۲ (K2) تعریف کنند؛ در همین راستا نگاه کپلر به مناطق رصدی دیگری در آسمان معطوف شد.

در اولین سال‌های کشف سیارات فراخورشیدی، دانشمندان توانستند غول‌های گازی عظیمی در اندازه‌های مشتری و بزرگتر از آن را پیدا کنند که بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک بودند. با فعالیت‌های کپلر و همچنین شکارچیان سیارات فراخورشیدی قدرتمند دیگر بر روی سطح زمین، سیاراتی در اندازه‌های زمین و یا اندکی بزرگتر از آن با سطحی سنگی، موسوم به “ابرزمین‌ها” روز به روز بیشتر کشف می‌شدند.

تلسکوپ فضایی کپلر همچنین این امکان را به ستاره شناسان داد تا بتوانند سیارات فراخورشیدی را گروه بندی کنند، امری که در پی بردن به منشاء آنها بسیار کارساز بود.

ماموریت اولیه تلسکوپ فضایی کپلر شکار سیارات فراخورشیدی

تلسکوپ فضایی کپلر که مجموعا مبلغ نه چندان زیاد ۶۰۰ میلیون دلار از بودجه خزانه آمریکا را مصرف کرد، با این هدف که بتواند مدت یکسال در فضا حضور داشته باشد، در سال ۲۰۰۹ پرتاب شد. این بخشی از یک برنامه ناسا برای استفاده از فضاپیما‌های کم هزینه در جستجو‌های درون منظومه شمسی بود.

کپلر و دان (Dawn) هر دو در سال ۲۰۰۱ در راستای همین ماموریت برگزیده شدند. ماموریت دان سرانجام منجر به کشف دو سیاره کوتوله وستا و سرس شد. تلسکوپ فضایی کپلر تمام تمرکز خود را به طور مشخص بر روی نقطه‌ای در صورت فلکی دجاجه یا کرگدن (Cygnus) معطوف کرد و موفق شد ۱۰۰ هزار ستاره با قابلیت میزبانی از سیارات را رصد کند.

کپلر توانست سیارات فراخورشیدی بسیاری را به کمک روش گذر (Transmit)، یعنی مشاهده جرمی، بدلیل عبور آن از مقابل ستاره میزبانش، کشف کند و به همین جهت به شکارچی سیارات فراخورشیدی شهره شده است.  این سیارات در ابتدا بوسیله سایر تلسکوپ‌ها و از طریق اندازه گرفتن “همگرایی گرانشی” سیاره بر ستاره میزبان خود کشف می‌شدند.

در فوریه ۲۰۱۴، دانشمندانی برای کشف سیارات فراخورشیدی با استفاده از روشی بنام “تایید چندتایی” پیشگام شدند. باید بدانیم که یک ستاره با چند سیاره اطرافش، از نظر گرانشی در سطح پایداری است. در این نظریه، مادامی که چنین ستاره‌ای در یک مجموعه از ستارگان نزدیک به هم وجود داشته باشد، این مجموعه در کل بدلیل گرانش عظیم ستاره‌هایش سطح پایداری کمی خواهد داشت.

با استفاده از این روش یک تیم‌ تحقیقاتی موفق شدند فقط در یک گزارش از وجود ۷۱۵ سیاره فراخورشیدی خبر دهد. این گزارش در میان تمام گزارش‌ها، بیشترین میزان اکتشافات را در بر داشت.

ماموریت کپلر فراتر از برنامه زمانی‌اش پیشرفت و تا پایان ماه مه ۲۰۱۳ به فعالیت خود ادامه داد. زمانی که تعداد نیمی از چهار چرخ واکنشی‌اش (ژیروسکوپ؛ وسیله برای حفظ جهت) را از دست داد. این تلسکوپ برای قرارگیری و ماندن در مسیر مستقیم حرکتش به حداقل سه ژیروسکوپ نیازمند است. با این حال در این زمان ناسا اعلام کرد که این تلسکوپ در سلامت کامل به سر می‌برد و برای تحقق ایده‌های جدید در ماموریتش، نیازمند بررسی‌های بیشتر بر روی سخت‌افزارها است.

ماموریت جدید کپلر

پس از گذشت چند ماه، ناسا با ماموریت جدیدی به نام کپلر۲ (K2) بازگشت. این ماموریت طوری طراحی شده بود که تلسکوپ منحصرا برای حفظ پایداری‌ در یک نقطه برای مدتی معلوم، به انرژی بادهای خورشیدی نیاز دارد. در چهار بازه زمانی مختلف از سال، این تلسکوپ برای جلوگیری از آسیب‌های احتمالی که خورشید در حال نزدیک شدن، به سنسور‌هایش می‌رساند، نیاز دارد تا موضوع خود را تغییر دهد.

در حالی که در ماموریت جدید، سرعت کشف سیارات کم‌تر شده بود، ولی کماکان اعلام یافته‌های جدید ادامه داشت. در ژانویه ۲۰۱۶، بیش از ۱۰۰ سیاره جدید در ماموریت کپلر۲ کشف شد. یان کراسفیلد، ستاره شناس دانشگاه آریزونا در انجمن سالیانه ستاره شناسان آمریکایی گفت:

این سنگ محکی جدی برای سنجش اعتبار ماموریت کپلر۲ بود. باید ببینیم این تلسکوپ فضایی توانایی کشف تعداد قابل توجهی از سیارات واجد شرایط را دارد یا خیر.

منظومه تراپیست۱ که در حدواسط دسامبر ۲۰۱۶ تا مارس ۲۰۱۷، تماما توسط کپلر شناسایی شد، دارای سیاراتی بسیار شبیه به زمین است. در فوریه ۲۰۱۷، تیم‌های دیگری از ستاره شناسان موفق به کشف تعداد بیشتری از سیارات هم‌اندازه با زمین شدند.

دانشمندان، اطلاعات خام به دست آمده از تلسکوپ فضایی کپلر را که از مشاهدات مربوط به منظومه تراپیست۱ به دست آورده بودند، برای تجزیه و تحلیل توسط تیم‌های تحقیقاتی علاقه‌مند منتشر کردند.

این تصویر گرافیکی چگونه بهره‌وری کپلر از انرژی خورشیدی در جهت حفظ تعادل خود و ادامه مسیر کنجکاوانه خود برای کشف سیارات و ستاره‌ها را نشان می‌دهد. (اعتبار: NASA Ames/W Stenzel)

اکتشافات تلسکوپ کپلر

بخش عمده دستاورد‌های کپلر مربوطه به انواع مختلف منظومه‌های سیاره‌ای در دسترس است. بعضی از منظومه‌های سیاره‌ای می‌تواند تا حد زیادی فشرده باشند؛ به طوری که مجموعا در محدوده مدار عطارد نیز جای بگیرند. برخی دیگر از سیارات مانند تاتوین (Tatooine) قابلیت گردش همزمان به دور دو ستاره را دارند.

به همین ترتیب کپلر برای آنهایی که با دریافت اطلاعات پیرامون حیات فرازمینی حیرت‌زده می‌شوند نیز خبر خوبی بدست‌ آورد. این تلسکوپ، سیارات فراخورشیدی سنگی و شبه زمین بسیاری را در اندازه‌های مختلف رصد کرده است. از سیارات کوچک گرفته تا حتی سیاراتی بزرگتر از غول گازی منظومه شمسی خودمان.

اکتشافات تلسکوپ کپلر

همانگونه که گفته شد در فوریه ۲۰۱۴، تلسکوپ کپلر در یک اطلاعیه کشف ۷۱۵ سیاره جدید را تایید کرد. در دو سال اولیه ماموریت کپلر۲ ، ستاره شناسان با استفاده از داده‌های کپلر و روش‌ رصدی “تایید چندتایی” این عدد را به بیش از دوبرابر ارتقا دادند و بیش از ۱۷۰۰ سیاره جدید کشف کردند.

اعلام گسترده دیگر کپلر در ماه مه ۲۰۱۶ منتشر و از ۱۲۸۴ سیاره جدید رونمایی شد. با این حساب مجموع سیارات فراخورشیدی کشف شده توسط این تلسکوپ به عدد ۲۲۳۵ و مجموع تمام فراخورشیدی‌های کشف شده تا آن زمان نیز به ۲۳۰۰ عدد رسید.

در ادامه و در ژوئن سال ۲۰۱۷، تعداد سیارات یافت شده توسط کپلر به ۲۳۳۵ عدد رسید و اگر اجرامی که به طور بالقوه سیاره به شمار می‌آیند و هنوز تایید نشده‌اند را نیز به این عدد اضافه کنیم، مجموعه ۴۰۳۴ سیاره توسط این تلسکوپ رصد شده است.

ستاره‌شناسان همچنین در همین زمان، به طور غیرمنتظره‌ای توانستند یک تقسیم بندی مشخص میان سیارات ابرزمین و سیارات مینی نپتون ارائه کنند. به آن دسته از سیارات سنگی فراخورشیدی که حداقل ۱.۷۵ برابر زمین اندازه دارند، ابرزمین و به آن دسته از سیارات گازی که در حدود ۲ تا ۳.۵ برابر زمین اندازه دارند، مینی نپتون اطلاق می‌شود.

ماموریت کپلر اولین تلسکوپی بود که توانست یک سیاره با اندازه‌ای در حدود زمین و در منطقه زیست‌پذیر یک ستاره را کشف کنید. این سیاره، کپلر ۶۹c نام دارد و در ۲۷۰۰ سال نوری آن طرف‌تر با اندازه‌ای معادل ۱.۵ برابر زمین، جا خوش کرده است.

این تلسکوپ همچنین قادر است سیاراتی با اندازه‌ای بسیار کوچک‌تر از زمین را نیز رصد کند. به عنوان مثال می‌توان از کپلر ۳۷b که یک سیاره فراخورشیدی احتمالا سنگی و فاقد هوا، با اندازه‌ای در حدود سیاره عطارد است، نام برد.

از دیگر سیارات عجیبی که توسط ماموریت کپلر مورد رصد قرار گرفته‌ است، می‌توان به کپلر ۶۲e و کپلر ۶۲f اشاره کرد؛ دو سیاره آبی که برخلاف زمین ما که بخش قابل توجه‌ای از آن را خشکی‌ها در بر گرفته، سراسر سطح آنها را اقیانوس تشکیل داده است. این دو سیاره که تقریبا هم اندازه زمین هستند، ۱۲۰۰ سال نوری با ما فاصله دارند و جزئی از صورت فلکی لیرا به شمار می‌آیند.

رصد‌های طولانی مدت کپلر از ستاره KIC 8462852 الگو‌های نامانوسی از درخشندگی و کم نوری را نشان می‌دهد. ستاره شناسان هنوز در تلاش هستند تا به ماهیت این تغییر درخشندگی پی ببرند. شاید بتوان چنین ماهیتی را به اجرام مختلف تعمیم داد؛ از دنباله‌ دار‌ها گرفته تا حلقه‌های ناهموار غبارهای کیهانی و هر آنچیزی که به عنوان یک جرم بیگانه بتوان از آن نام برد.

 

بیشتر بخوانید:  دنباله دار چیست

 

اوج نمود توانایی کپلر در تشخیص تغییرات نور، به رصدهایش پیرامون خوشه پروین بازمی‌گردد؛ یک خوشه ستاره‌ای که شاید ۴۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله داشته باشد، اما با چشم غیرمسلح نیز قابل رویت است. رصد‌های تلسکوپ فضایی کپلر توانسته تغییرپذیری ستاره‌های این خوشه را به خوبی دنبال کند. همچنین این تلسکوپ تاکنون هیچگونه سیاره فراخورشیدی در این قسمت از آسمان کشف نکرده است.

تلسکوپ کپلر کماکان به ماموریت خود ادامه می‌دهد، گزارش‌ها حاکی از‌ آن است که این تلسکوپ مقدار سوخت کافی برای ادامه ماموریت خود تا اواسط سال ۲۰۱۸ را در اختیار دارد.

بیشتر بخوانید:

.

منبع: Space

مطلب تلسکوپ فضایی کپلر ؛ با شکارچی سیارات فراخورشیدی آشنا شوید برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟

اخترشناسان به لطف تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف هزاران سیاره خارج از منظومه شمسی شده‌اند. بااین‌وجود، پیدا کردن اقماری که در اطراف این سیاره‌های فراخورشیدی می‌چرخند، به فوق‌العاده دشوار است. درحالی‌که اخترشناسان در چندین سال گذشته، به کشف برخی اقمار فراخورشیدی نزدیک شده‌اند، اما تاکنون موفق به تائید وجود هیچ‌کدام نشده‌اند. اکنون گروهی از اخترشناسان دانشگاه کلمبیا فکر می‌کنند که موفق به یافتن علائمی از قمر فراخورشیدی شده‌اند که حدود ۴۰۰۰ هزار سال نوری با ما فاصله‌ دارند.

اخترشناسان می‌گویند که پس از استفاده از اطلاعات قدیمی تلسکوپ فضایی کپلر، شواهدی از سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از مشتری و قمری به‌اندازه نپتون به دست آورده‌اند که به دور ستاره‌ای به نام کپلر -۱۶۲۵ می‌چرخند. همان‌طور که می‌دانید، کشف سیارات فراخورشیدی و در این مورد اقماری خارج از منظومه شمسی به روش ترانزیتی انجام می‌شود.

درواقع یکی از مشکلات اساسی در مطالعه سیارات و اقمار فراخورشیدی، نور بسیار زیاد، ستاره‌های میزبان آن‌ها است. به‌این‌ترتیب، تقریبا ثبت تصویری مستقیم از این اجرام غیرممکن است. در عوض، این اجرام تنها از طریق ترانزیت یا گذر، قابل رصد هستند. زمانی که جرم کوچک‌تری از مقابل جرم بزرگ‌تری گذر می‌کند، چند تلسکوپ امکان مشاهده این پدیده را از نقاط مختلف خواهند داشت و هنگامی‌که جرم از مقابل ستاره‌ای عبور می‌کند، نور ستاره را مسدود می‌کند.

این باعث شده که اخترشناسان تصور کنند که موفق به رصد چنین جرمی شده‌اند. آن‌ها قصد دارند، با بهره بردن از تلسکوپ بسیار قوی‌تر از هابل برای تائید این یافته‌های خود استفاده کنند. این اخترشناسان ۲۸ اکتبر در درخواست خود برای استفاده از تلسکوپ فضایی هابل نوشتند: “پس از بزرگ‌ترین بررسی‌های خود تا به امروز، اخیرا علائم قوی از یک کاندیدای قمر (فراخورشیدی) را در منحنی نوری ستاره کپلر-۱۶۲۵ شناسایی کرده‌ایم.”

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

اما اگر رصدهای گذشته چیزی را ثابت نکند، بازهم اخترشناسان شواهد قوی در اختیاردارند. در این مورد تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده آغاز به کار می‌کند، می‌تواند به اخترشناسان امکان مشاهده دقیق‌تر این بخش از کیهان را بدهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند.

جیمز وب، به‌اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک ‌میلیون کیلومتری را دارد.

ادوارد گینان استاد اختر‌شناسی و اخترفیزیک از دانشگاه ویلانووا در پنسیلوانیا به Gizmodo گفت: “شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم.”

در واقع، یک قمر به‌اندازه‌ی نپتون می‌تواند درک اخترشناسان از اقمار را هم به چالش بگیرد. اما چه دلیل خاصی برای کشف اقمار فراخورشیدی-به جز جالب‌توجه بودن چنین کشفیاتی- وجود دارد؟

گینان می‌گوید: “ازآنجایی‌که قمرها در منظومه شمسی ما فراوان هستند، در منظومه‌های دیگر هم باید فراوان باشند. مشاهدات اضافی با تلسکوپ فضایی هابل، ممکن است، وجود این قمر فراخورشیدی را تائید کند. کشف قمرهای فراخورشیدی بسیار مهم است، چراکه برخی از این قمرها می‌توانند زیستگاه‌هایی برای حیات فراهم کنند.”

در منظومه شمسی ما، دو قمر انسلادوس و اروپا (به ترتیب قمرهای غول‌های گازی زحل و مشتری) نشان داده‌اند که دارای اقیانوس‌های آب مایع هستند و می‌توانند دارای شرایطی برای جای دادن حیات در خود باشند. امیدواریم، این بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شویم. چه کسی می‌داند، شاید یک قمر فراخورشیدی دارای حیات فرازمینی باشد. اگر بازهم در این مورد تردیدهایی به وجود بیاید، تلسکوپ‌های فضایی بسیار قدرتمندتری همچون جیمز وب می‌توانند مشاهدات قدرتمندی را انجام دهند.

.

منبع: gizmodo

مطلب آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ابرهای خارج از منظومه شمسی از یاقوت تشکیل شده اند!

ابرهای خارج از منظومه شمسی از یاقوت تشکیل شده اند!

ابرهای خارج از منظومه شمسی از یاقوت تشکیل شده اند! دانشمندان برای نخستین بار موفق به شناسایی سیستم آب و هوایی یک سیاره گازی غول پیکر در خارج از منظومه شمسی شدند. گفته می شود، ابرها و بادهای خشن این سیاره فراخورشیدی از ماده معدنی کوراندوم، همان ترکیب یاقوت سرخ و کبود تشکیل شده اند؛ اما با رسیدن به اوج دمای روزانه (۲۵۰۰ درجه سانتیگراد) مواد معدنی این ابرها به طور کامل تبخیر می شوند.

دیوید آرمسترانگ یکی از محققان این تیم از دپارتمان اخترفیزیک دانشگاه وارویک، می گوید: “آنجا وضعیت جهنمی حکمفرما است.”

آرمسترانگ می گوید، ابرهای خارج از منظومه شمسی داری رنگ خاصی هستند؛ اما در مورد ترکیب هنوز مطمئن نیستیم. در این مورد چندین فرضیه در دست است که محتمل ترین آن، ماده معدنی کوراندوم است.

آرمسترانگ می گوید: “این به اتمسفر (سیاره) بستگی دارد، نمی دانیم رنگ این ابرها (دقیقا) چیست؛ اما قطعا چیز خیره کننده ای است.”

این سیاره HAT-P-7B نام دارد که ۶ سال قبل توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شده و بیش از ۱۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و ۵۰۰ برابر بزرگتر از سیاره ما است.

دانشمندان به این سیاره که در صورت فلکی ماکیان واقع شده “مشتری داغ” لقب داده اند، چرا که این سیاره در دسته غول های گازی طبقه بندی می شود و از لحاظ اندازه، جرم و ترکیب به سیاره مشتری شبیه است؛ اما این سیاره در مدار نزدیک ستاره مادر خود، در حال گردش است، چیزی که منجر شده این سیاره دارای دمای سطحی فوق العاده بالایی باشد.

ابرهای سیاره HD 189733b داری رنگ خاصی هستند اما دانشمندان هنوز در مورد ترکیب این ابرها مطمئن نیستند.
ابرهای سیاره HD 189733b داری رنگ خاصی هستند اما دانشمندان هنوز در مورد ترکیب این ابرها مطمئن نیستند.

اواخر سال گذشته، نقشه آب و هوایی از سیاره مشتری داغ مشابهی به نام HD 189733b ساخته شد که در فاصله ۶۳ سال نوری صورت فلکی روباهک واقع است. اما اکنون، دانشمندان با رصد سیستم آب و هوایی سیاره HAT-P-7B طی چهار سال، دقیق ترین داده ها را از شرایط سیاره های دور درست (فراخورشیدی) به دست آورده اند.

هانا ویکفورد، محققی از مرکز سفرهای فضایی گودارد که در این مطالعه شرکت داشته می گوید: “با این جدول زمانی چهار ساله، واقعا امکان بررسی دقیق این سیارات وجود دارد. درک کامل ما از این سیاره ها و ابرها در اتمسفر (فراخورشیدی خودشان) تازه در ابتدای راه خود است.”

این محققان هنوز در مورد ماده تشکیل دهنده این ابرهای فراخورشیدی اطمینان ندارند، آنها برای این مورد دو گزینه را در نظر دارند، کوراندوم، ساختار کریستالی از جنس اکسید آلومینیوم که منجر به ایجاد یاقوت سرخ و یاقوت کبود می شود و پروسکایت، ماده معدنی از جنس اکسید تیتانیوم کلسیم که برای ساخت سلول های خورشیدی مورد استفاده قرار می گیرد.

اما به نظر می رسد، کوراندوم گزینه محتمل تری باشد.

این تیم در نتیجه گیری مقاله خود نوشته اند: “در آنجا مواد کافی برای تشکیل یک ابر نوری ضخیم از جنس کوراندوم وجود دارد؛ اما برای پروسکایت چنین نیست، عمدتا به این دلیل که آلومینیوم (در آنجا) فراوان تر از تیتانیوم است. البته در این مورد چندین فرضیه وجود دارد. از این رو، فرضیه فوق احتمال حضور پروسکایت را در این ابرها رد نمی کند؛ اما نشان می دهد که احتمال حضور کوراندوم بیشتر است.”

دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده های تلسکوپ فضایی کپلر ناسا، توانستند تغییرات شدت نور در زمان گردش این سیاره به دور ستاره مادر خود را مشاهده کنند و شرایط و آب و هوایی این سیاره فراخورشیدی را مورد بررسی قرار دهند.

به این ترتیب، دانشمندان تغییرات قابل توجهی را از لحاظ روشنایی و گرما در این سیاره مشاهده کردند، روشن ترین نقطه در این سیاره در طول روز رخ می داد.

HD 189733b حول ستاره ای در صورت فلکی روباهک در فاصله 64 سال نوری از ما می گردد. با توجه به اینکه فاصله این سیاره از ستاره مادر خود 30 بار کمتر از فاصله زمین از خورشید است دمای آن به بیش از 2500 درجه سانتیگراد هم می رسد. این غول گازی در سال 2008 توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شده است.
HD 189733b حول ستاره ای در صورت فلکی روباهک در فاصله ۶۴ سال نوری از ما می گردد. با توجه به اینکه فاصله این سیاره از ستاره مادر خود ۳۰ بار کمتر از فاصله زمین از خورشید است دمای آن به بیش از ۲۵۰۰ درجه سانتیگراد هم می رسد. این غول گازی در سال ۲۰۰۸ توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شده است.

سیاره ی HD 189733b همانند ماه، قفل گرانشی (قفل جزر و مدی) شده است، به این معنی که همیشه رو به ستاره خود دارد. زمین و ماه هم در قفل گرانشی هستند، به همین دلیل است که ما فقط یک سمت ماه را از زمین می‌بینیم. سیاره ‌ای که قفل گرانشی شده، دارای اختلاف دمای سطحی است که در مواجه با ستاره (داغ) و سمتی که از ستاره دور است (سرد) خواهد بود، به‌ خصوص که اتمسفری برای توزیع مجدد گرما نداشته باشد.

 آرمسترانگ فکر می کند، این تغییر روشن ترین نقطه به دلیل پوشش ابری ضخیمی و بادهای خشنی با سرعت چند کیلومتر در ساعت که در اطراف این سیاره گرم سوزان واقع شده اند، است.

این سیاره با وجود داشتن سمت داغ و سرد، دارای ابرهایی متراکم در سمت سرد و اختلاف دما است که موجب ایجاد بادهای سریعی شده اند که این ابرها را به سمت گرم سیاره برده و در آنجا تبخیر می کند.

 آرمسترانگ می گوید: “نتایج ما نشان می دهد، بادهای قوی اطراف این سیاره ابرها را از سمت شب به سمت روز سیاره می برد. سرعت این بادها به طور چشمگیری تغییر می کند که منجر به تشکیل ابرهای بزرگ (و ضخیم و متراکمی) و از هم پاشیدن آنها (به وسیله تبخیر شدن) می شود.”

این تیم به تحقیقات خود در مورد الگوهای آب و هوایی سیاره ی HD 189733b ادامه خواهد داد، به این ترتیب، باید منتظر فرضیه های جدیدی در مورد این ابرهای یاقوتی باشیم.

نتایج این مطالعه در نشریه “Nature Astronomy” به چاپ رسیده است.

.

منبع: sciencealert

نوشته ابرهای خارج از منظومه شمسی از یاقوت تشکیل شده اند! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان موفق به کشف گردترین ستاره کیهان شدند

دانشمندان موفق به کشف گردترین ستاره کیهان شدند

تیمی از ستاره شناسان به سرپرستی پرفسور لاورنت گیزون از موسسه ماکس پلانک و دانشگاه گوتینگن آلمان ستاره ای کشف کرده اند که ۵۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد، این ستاره نه تنها از زمین گِردتر است بلکه احتمالا از هر شی کیهانی دیگری هم گردتر است. بی شک آن را می توان گردترین ستاره کیهان نامید.

با نگاه به عکس های سیارات و ستارگان، نخستین چیزی که به ذهن می رسد، کروی بودن این اجرام کیهانی است. این امر به دلیل نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش این اجرام است که باعث می شود، در قسمت استوای خود دارای برآمدگی و در قطب ها دارای نواحی مسطح باشند.

درست مانند سفالی کروی که در چرخ سفالگری می چرخد. در این مورد حتی بدون دست زدن به سفال، بخش های میانی سفال به بیرون رانده شده و قسمت های تهتانی و فوقانی هم فشرده می شوند، این تا زمانی ادامه پیدا می کند که سفال شبیه به یک قرص نان بول (نوعی نان فرانسوی شبیه به توپ فشرده شده) شود. چنین چیزی در مورد، اجرام کیهانی هم صادق است.

برای مثال، زمین هر روز یک بار به دور خود می چرخد و قطر خط استوای آن ۱۲،۷۵۶.۲۷ کیلومتر و قطر قطبی ۱۲،۷۱۳.۵۶ کیلومتر است. به این ترتیب، خط استوای زمین ۴۲.۷۷ کیلومتر بر آمده تر از نواحی قطبی است.

با این حال، خورشید بسیار گردتر است. ستاره مادر زمین، هر ۲۷ روز یکبار، به دور خود می چرخد؛ اما با وجودی که قطر خورشید ۱.۴ میلیون کیلومتر است، برآمدگی استوای آن تنها ۱۰ کیلومتر است. در واقع این اختلافی است که می توان آن را با پهنای یک تار موی انسان با سفالی که مثالش ذکر شد، مقایسه کرد.

به گفته تیم گیزون، این چنین شکلی تا حدودی با ستاره کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ قابل مقایسه است. این ستاره با قطر ۱.۵ میلیون کیلومتر کمی بزرگتر از خورشید است و هر ۹ روز یکبار به دور خود می چرخد، ولی برآمدگی استوای این ستاره تنها ۳ کیلومتر است.

بنابراین، ستاره کپلر نه تنها از خورشید، بلکه از هر شی طبیعی دیگری که مورد اندازه گیری قرار گرفته، گردتر است. در واقع، شاید تنها کره های سیلیکون مصنوعی که برای استاندارد سازی وزن مورد استفاده قرار می گیرند، گردتر از این شی باشند.

ستاره کپلر 11145123 گردترین شی طبیعی شناخته شده در کیهان است. نواسانات ستاره ای منجر به تفاوت شعاع خط استوا و قطب های این ستاره شده اند.
ستاره کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ گردترین شی طبیعی شناخته شده در کیهان است. نواسانات ستاره ای منجر به تفاوت شعاع خط استوا و قطب های این ستاره شده اند.

تیم گیزون با توجه به نواسانات کاملا سنیوسی امکان اندازه گیری میزان گردی این ستاره را داشتند. گردترین ستاره کیهان به صورت دوره ای منبسط و منقبض شده و روشنایی آن هم به این ترتیب در حال تغییر بوده است.

این تغییرات در بازه زمانی چهارساله ای به وسیله تلسکوپ فضایی کپلر اندازه گیری شده اند. این نوسانات بسته به عرض های جغرافیایی ستاره تغییر می کنند. همچنین دانشمندان قادر به مقایسه فرکانس های حالت های نوسانی شدند، به ترتیبی که توانستند، به صورت دقیقی قطر قطب ها و استوای ستاره کپلر را اندازه گیری کنند.

به گفته تیم گیزون، نکته شگفت آور در مورد کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ ، گردی بیش از حد انتظار این ستاره، حتی با وجود در نظر گرفتن میزان چرخش آن بوده است. فرضیه ای است که بیان می کند، میدان مغناطیسی در عرض های جغرافیایی پایین تر ستاره وجود دارد که به مانند کمربندی کیهانی عمل کرده و در برابر نیروهای گریز از مرکز ایستادگی می کنند.

پرفسور لاورنت گیزون مدیر دپارتمان خورشیدی و ستاره ای موسسه ماکس پلانک، ابراز داشت: “قصد داریم این روش را برای دیگر ستاره های مشاهده شده با کپلر و ماموریت های فضایی آینده؛ TESS و PLATO به کار گیریم. مشاهده اینکه چگونه چرخش سریع تر و میدان مغناطیسی قوی تر می تواند منجر به تغییر شکل یک ستاره می شود، جالب توجه است. اکنون زمینه نظری مهمی در اختر فیزیک قابل مشاهده شده است.”

.

منبع: newatlas

نوشته دانشمندان موفق به کشف گردترین ستاره کیهان شدند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ناسا موفق به کشف ۱۸ ستاره نادر کدو شکل شد

ناسا موفق به کشف 18 ستاره نادر کدو شکل شد

دانشمندان ناسا موفق به کشف ۱۸ ستاره نادر در کیهان شدند. این ۱۸ ستاره کدویی شکل احتمالا از برخورد دو ستاره خورشید مانند تشکیل شده اند.

با توجه به دانسته های کنونی ما از کیهان و اجرام درون آن، تمام اجرام فضایی (از جمله زمین، ماه، خورشید و دیگر سیارات منظومه شمسی) تقریباً در یک صفحه مداری مشخص گردش می کنند. اما تفاوت بزرگ در این مورد، سرعت چرخش این اجرام فضایی است.

و این تفاوت سرعت چرخش می تواند برای بسیاری از اجرام فضایی دیگر، پیامدهایی را در پی داشته باشد، حتی چنانچه مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر و ماموریت سویفت ناسا نشان داده اند، این اجرام تقریبا از یک نوع هستند. ستاره شناسان با بهره بردن از داده های اشعه ایکس تلسکوپ کپلر و همچنین داده های ماورا بنفش تلسکوپ های نوری سویفت، موفق به مشاهده، ۱۸ ستاره نادر شدند که دارای سرعت چرخش بالایی هستند و شکلی شبیه به کدو دارند. همچنین این ستارگان کدویی شکل بیش از ۱۰۰ برابر خورشید، اشعه ایکس تولید می کنند.

تصور می شود، این ستارگان در سیستم های دوتایی، از نزدیکی و ادغام دو جرم خورشید مانند ایجاد شده باشند. احتمالاً فرایندی که موجب شکل گیری این ستارگان شده، حدود ۱۰۰ میلیون سال به طول انجامیده باشد.

ناسا موفق به کشف 18 ستاره نادر کدو شکل شد

استیو هاول، دانشمندی از مرکز تحقیقات ایمز ناسا در مافت فیلد، کالیفرنیا، در بیانیه ای گفت: “متوسط چرخش (گردش وضعی) این ۱۸ ستاره نادر تنها چند روز است، در حالی که این مورد برای خورشید نزدیک به یک ماه است. چرخش سریع، همان نوع فعالیت هایی که در خورشید مشاهده می کنیم را تقویت می کند، مانند، لکه ها و شعله های خورشیدی که اساساً موجب اوردرایو (بدون کاهش سرعت موجب کاهش مصرف انرژی می شود) است. “

برجسته ترین نمونه ستاره کدو مانند، یک نوع غول نارنجی از K به نام KSW 71 است. این جرم فضایی بیش از ۱۰ برابر خورشید اندازه دارد و در مقایسه با چرخش وضعی ۲۵ روزه خورشید، تنها ۵.۵ روز برای تکمیل چرخش وضعی خود زمان نیاز دارد. همچنین تولید اشعه ایکس این ستاره بیش از ۴۰۰۰ برابر حداکثر اشعه ایکس تولیدی خورشیدی است.

قرار است، مقاله ای با جزئیات کامل در مورد این کشف، در شماره یک نوامبر (۱۱ آبان) نشریه ” Astrophysical Journal” منتشر شود.

.

منبع: ibtimes

 

نوشته ناسا موفق به کشف ۱۸ ستاره نادر کدو شکل شد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.