در Pokémon Go همانند سایر بازی های مشابه، می شود دو زمان متفاوت را تجربه کرد. در ابتدا که تمام دنیا دست نخورده و سالم است. و در انتها که همه چیز در دنیا به هم ریخته و زیر و رو می شود… و هم چنان که شما شروع به بازی کردن می کنید، به این فکر فرو می روید که پس از ماه ها و سال ها، فضای بازی به چه شکل تغییر خواهد کرد.

مراحل پایانی بازی اخیرا انتقادات زیادی را به خود دیده است. یکی از نخستین بازیکنانی که به مرحله ۳۰ از این بازی رسیده است، محیط و فضای آن را بی روح قلمداد می کند و آن را مطابق ذائقه خود نمی داند. گفته ی او صحیح است ولی متاسفانه کار خاصی نمی شود انجام داد و در واقع این یک ایراد برای این بازی است.

 

یک مورد دیگر در رابطه با این بازی وجود دارد و آن این است که بعد از اینکه سرعت بازی کاهش پیدا کرد من تجربه بهتری در این بازی دارم و لذت بیشتری از آن می برم. می پرسید چرا؟ من هم پاسخ می دهم به این علت که دیگر با انبوهی از اطلاعات برای یادگیری بازی مورد هجوم قرار نمی گیرم و با همان اطلاعات قبلی که داشتم به بازی ادامه می دهم. فقط فضای بازی کمی آرام تر شده و این یعنی آرامش بیشتر در حین بازی!

علاوه بر این چون من به بازی های رایگان موبایل، عادت کرده ام و تجربه زیادی در کشتن Rancors در بازی Star Wars و یا گسترش سرزمینم در clash of clans دارم باید بیان کنم که در تمامی این بازی های رایگان موبایلی، نامحدود و بی پایان بودن بازی یک ویژگی مثبت تلقی می شود نه یک ایراد! و از این جهت نمی توان به این بازی ایراد گرفت.