Spatial Audio شرکت اپل چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

/در , , /توسط

صدای سه بعدی یکی از ویژگی‌های دستگاه‌های جدید به حساب آمده و البته شرکت‌های مختلف تحت برندهای گوناگونی، آن را عرضه می‌کنند. از این برندها می‌توان به Dolby Atmos ،Sony 360 Reality Audio و البته Spatial Audio شرکت اپل اشاره کرد. در این مطلب قصد داریم که به‌صورت مفصل در مورد گزینه آخر، توضیحاتی را به شما ارائه دهیم.

صدای سه بعدی موضعی چیست؟

قابلیت صدای سه بعدی باعث می‌شود که کاربر به‌گونه‌ای احساس کند که انگار صدا از بالا، چپ، راست، جلو و پشت سر وی پخش می‌شود. این ویژگی در هدفون‌ها و همچنین اسپیکرها، قابل پیاده‌سازی است. رایج‌ترین نوع فناوری صدای سه بعدی، Dolby Atmos است که در واقع جدیدترین نسخه فرمت صوتی Dolby به شمار می‌رود. این فناوری از اسپیکرهای گوناگونی که در جهت‌های مختلف قرار گرفته‌اند، استفاده کرده و بنابراین برخلاف فناوری‌های شبیه‌ساز همانند Spatial Audio و یا صدای سه بعدی کنسول‌ پلی‌استیشن 5، این کار را به‌صورت فیزیکی (و نه شبیه‌سازی شده) انجام می‌دهد.

فناوری Spatial Audio در ایرپاد پرو و ایرپاد مکس به کار رفته و در واقع پخش صدا را به‌گونه‌ای شبیه‌سازی می‌کند که انگار از اسپیکر استفاده می‌کنید و در واقع صدا از جهت‌های گوناگون پخش می‌شود. جهت نیل به چنین هدفی، مثلا شرکت سونی از یک فناوری شیء-محور جهت سازماندهی صداها در کنسول نسل نهمی خود استفاده می‌کند. در عین حال فناوری صدای Sonic ویندوز، متکی بر موقعیت‌یابی داده‌های صدا است.

این مطلب را نیز بخوانید: هر آنچه که بایستی در رابطه با دستگاه‌های AirTag (ایرتگ) اپل بدانید

نحوه کار Spatial Audio شرکت اپل

Spatial Audio

Spatial Audio، صدای فراگیر 5.1 و 7.1 و همچنین سیگنال‌های Dolby Atmos را با یکدیگر ترکیب کرده و بر اساس داده‌های موقعیت‌یابی، فیلترهایی را بر روی صدا اعمال می‌کند. بدین ترتیب می‌توانید پخش صدا از جهت‌های گوناگون یک فضای سه بعدی را احساس کنید.

Spatial Audio جهت حصول نتیجه بهتر، حرکات دستگاه و سر کاربر را ردیابی می‌کند. به‌عنوان مثال، حسگرهای ژیروسکوپ و شتاب‌سنج موجود در داخل ایرپاد پرو و ایرپاد مکس، وظیفه ردیابی حرکات سر را برعهده می‌گیرند.

اطلاعات ردیابی با اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی دستگاه شما (که از طریق همان حسگرها به دست آمده است) ترکیب شده و بدین ترتیب صدای تولیدی می‌تواند بسته به موقعیت دستگاه شما، در یک فضای سه بعدی جای بگیرد. حال اگر سر خود را تکان داده و یا اینکه محل قرارگیری دستگاه را تغییر دهید، آنگاه صدا نیز خود را با این تغییرات وفق داده و جهت انعکاس آن نیز تغییر می‌کند.

شیوه استفاده از فناوری‌های صدای سه بعدی

اگر دستگاه شما و همچنین صدای پخش شده از این ویژگی پشتیبانی کنند، آنگاه همه‌چیز به‌صورت خودکار انجام خواهد شد.

  • منظور از صدای سازگار، هر نوع صدایی است که از Dolby Atmos و یا صدای فراگیر 5.1 و یا 7.1، پشتیبانی کند.
  • منظور از دستگاه سازگار نیز آیپدهای پس از 2014 و آیفون‌های پس از 2016 (Spatial Audio اپل)، کنسول پلی‌استیشن 5 (برای 3D Audio) و ویندوز 10، 11 و هر تلویزیون و یا دستگاهی است که از خروجی Dolby Atmos پشتیبانی می‌کند.

در رابطه با تکنولوژی Dolby Atmos باید بگوییم که هر دستگاهی که برچسب این فناوری را داشته باشد، آنگاه می‌تواند خروجی Dolby Atmos را به کاربر تحویل دهد. شاید یک اسپیکر واحد بتواند صدا را از جهت‌های گوناگون پخش کند، اما در هر صورت کیفیت قرار دادن چندین بلندگو در مکان‌های مختلف را ندارد.

نوشته Spatial Audio شرکت اپل چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

Spatial Audio شرکت اپل چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

/در , , /توسط

صدای سه بعدی یکی از ویژگی‌های دستگاه‌های جدید به حساب آمده و البته شرکت‌های مختلف تحت برندهای گوناگونی، آن را عرضه می‌کنند. از این برندها می‌توان به Dolby Atmos ،Sony 360 Reality Audio و البته Spatial Audio شرکت اپل اشاره کرد. در این مطلب قصد داریم که به‌صورت مفصل در مورد گزینه آخر، توضیحاتی را به شما ارائه دهیم.

صدای سه بعدی موضعی چیست؟

قابلیت صدای سه بعدی باعث می‌شود که کاربر به‌گونه‌ای احساس کند که انگار صدا از بالا، چپ، راست، جلو و پشت سر وی پخش می‌شود. این ویژگی در هدفون‌ها و همچنین اسپیکرها، قابل پیاده‌سازی است. رایج‌ترین نوع فناوری صدای سه بعدی، Dolby Atmos است که در واقع جدیدترین نسخه فرمت صوتی Dolby به شمار می‌رود. این فناوری از اسپیکرهای گوناگونی که در جهت‌های مختلف قرار گرفته‌اند، استفاده کرده و بنابراین برخلاف فناوری‌های شبیه‌ساز همانند Spatial Audio و یا صدای سه بعدی کنسول‌ پلی‌استیشن 5، این کار را به‌صورت فیزیکی (و نه شبیه‌سازی شده) انجام می‌دهد.

فناوری Spatial Audio در ایرپاد پرو و ایرپاد مکس به کار رفته و در واقع پخش صدا را به‌گونه‌ای شبیه‌سازی می‌کند که انگار از اسپیکر استفاده می‌کنید و در واقع صدا از جهت‌های گوناگون پخش می‌شود. جهت نیل به چنین هدفی، مثلا شرکت سونی از یک فناوری شیء-محور جهت سازماندهی صداها در کنسول نسل نهمی خود استفاده می‌کند. در عین حال فناوری صدای Sonic ویندوز، متکی بر موقعیت‌یابی داده‌های صدا است.

این مطلب را نیز بخوانید: هر آنچه که بایستی در رابطه با دستگاه‌های AirTag (ایرتگ) اپل بدانید

نحوه کار Spatial Audio شرکت اپل

Spatial Audio

Spatial Audio، صدای فراگیر 5.1 و 7.1 و همچنین سیگنال‌های Dolby Atmos را با یکدیگر ترکیب کرده و بر اساس داده‌های موقعیت‌یابی، فیلترهایی را بر روی صدا اعمال می‌کند. بدین ترتیب می‌توانید پخش صدا از جهت‌های گوناگون یک فضای سه بعدی را احساس کنید.

Spatial Audio جهت حصول نتیجه بهتر، حرکات دستگاه و سر کاربر را ردیابی می‌کند. به‌عنوان مثال، حسگرهای ژیروسکوپ و شتاب‌سنج موجود در داخل ایرپاد پرو و ایرپاد مکس، وظیفه ردیابی حرکات سر را برعهده می‌گیرند.

اطلاعات ردیابی با اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی دستگاه شما (که از طریق همان حسگرها به دست آمده است) ترکیب شده و بدین ترتیب صدای تولیدی می‌تواند بسته به موقعیت دستگاه شما، در یک فضای سه بعدی جای بگیرد. حال اگر سر خود را تکان داده و یا اینکه محل قرارگیری دستگاه را تغییر دهید، آنگاه صدا نیز خود را با این تغییرات وفق داده و جهت انعکاس آن نیز تغییر می‌کند.

شیوه استفاده از فناوری‌های صدای سه بعدی

اگر دستگاه شما و همچنین صدای پخش شده از این ویژگی پشتیبانی کنند، آنگاه همه‌چیز به‌صورت خودکار انجام خواهد شد.

  • منظور از صدای سازگار، هر نوع صدایی است که از Dolby Atmos و یا صدای فراگیر 5.1 و یا 7.1، پشتیبانی کند.
  • منظور از دستگاه سازگار نیز آیپدهای پس از 2014 و آیفون‌های پس از 2016 (Spatial Audio اپل)، کنسول پلی‌استیشن 5 (برای 3D Audio) و ویندوز 10، 11 و هر تلویزیون و یا دستگاهی است که از خروجی Dolby Atmos پشتیبانی می‌کند.

در رابطه با تکنولوژی Dolby Atmos باید بگوییم که هر دستگاهی که برچسب این فناوری را داشته باشد، آنگاه می‌تواند خروجی Dolby Atmos را به کاربر تحویل دهد. شاید یک اسپیکر واحد بتواند صدا را از جهت‌های گوناگون پخش کند، اما در هر صورت کیفیت قرار دادن چندین بلندگو در مکان‌های مختلف را ندارد.

نوشته Spatial Audio شرکت اپل چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

عمق رنگ چیست و چه تأثیری بر کیفیت رنگ‌ تلویزیون‌ها و مانیتورها دارد؟

/در , /توسط

در هنگام خرید یک تلویزیون جدید احتمالا اصطلاح عمق رنگ را شنیده‌اید. این مقیاس به تعداد رنگ‌های قابل نمایش و در نتیجه کیفیت تصویر، مرتبط است. در ادامه قصد داریم که توضیحات بیشتری را در رابطه با این اصطلاح، به شما ارائه دهیم.

عمق رنگ بیشتر به‌معنای تعداد رنگ‌های بیشتر است

نمایشگرهای مدرن از کانال‌های رنگی آبی، سبز و قرمز (یا پیکسل‌های فرعی) استفاده کرده تا تصویر موردنظر را به کاربر نمایش دهند. مثلا در یک نمایشگر 8 بیتی، هر رنگ (RGB) می‌تواند یک رشته 8 بیتی داشته باشد. بدین ترتیب در حالت کلی، 256 درجه‌بندی مختلف به ازای هر کانال، وجود خواهند داشت.

با استفاده از مقادیر بین 0 الی 255، کانال‌های رنگی با یکدیگر ترکیب شده و در نتیجه رنگ‌ها را پدید می‌آورند. به‌عنوان مثال، جهت تشکیل رنگ آبی خالص، رنگ قرمز باید 0، سبز باید 0 و آبی نیز باید مقدار 255 داشته باشد. یک پنل 8 بیتی می‌تواند حداکثر 16.7 میلیون رنگ را نمایش دهد (256 *256 * 256). این کار نیز از طریق ترکیب مقادیر مختلف در سطح زیر پیکسل، انجام خواهد شد.

عمق رنگ

این ویژگی به بیت به ازای کانال (BPC)، بیت به ازای اجزا و یا بیت به ازای رنگ نیز مشهور است. گاهی اوقات این مقادیر به‌عنوان بیت به ازای پیکسل (BPP) نیز شناخته می‌شوند که در این مورد، مقدار بیت‌ به ازای هر کانال، 3 برابر می‌شود (یک برابر به ازای هر کانال). به همین دلیل 8 بیت به ازای هر کانال و 24 بیت به ازای هر پیکسل، به یک مقدار واحد اشاره می‌کنند.

یک افزایش کوچک در عمق رنگ می‌تواند تفاوتی بزرگ را در تصویر و تعداد کلی رنگ‌های ممکن، به وجود آورد. به‌عنوان نمونه، یک ویدیوی 10 بیتی می‌تواند 1024 درجه‌بندی را به ازای کانال‌های قرمز، سبز و آبی، ارائه دهد. این مقدار، 4 برابر فضای رنگی 8 بیتی است. در نهایت هم این مقدار منجر به تولید 1.07 میلیارد رنگ می‌شود (1024 * 1024 * 1024).

این مطلب را نیز بخوانید: نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio چیست و چه تأثیری بر کیفیت نمایشگر دارد؟

کاربردهای عملی

هر چه عمق رنگ بیشتر باشد، آنگاه می‌توان رنگ‌های بیشتری را نمایش داد. در عمل نیز عمق رنگ بیشتر بدین معنا است که می‌توان از بین طیف‌های رنگی قرمز، سبز و آبی بیشتری به انتخاب پرداخت، بنابراین تصاویر نیز زیباتر به نظر خواهند رسید. البته این قضیه لزوما به نمایش رنگ‌های اشباع شده‌تر و یا تصاویر رنگی‌تر، منجر نخواهد شد، اما در هر صورت می‌تواند تنوع رنگ‌ها را بهبود بخشد.

مثلا تصویر مربوط به یک جنگل سرسبز، واقعی‌تر به نظر خواهد رسید، زیرا طیف‌های رنگی آبی و قهوه‌ای بیشتری در تصویر وجود خواهند داشت. به همین دلیل شاید این توهم به وجود آید که به جای یک تصویر دیجیتالی بازسازی شده، مشغول تماشای یک جنگل واقعی هستید.

اگر به طیف‌ها و درجه‌بندی‌های یک رنگ واحد نگاه کنید (مثلا در هنگام تماشا کردن آسمان آبی)، آنگاه عمق رنگ را بهتر درک خواهید کرد.

عمق رنگ

اگر عمق رنگ در سطح پایینی قرار داشته باشد، آنگاه مثلا در هنگام تماشای آسمان آبی، راحت‌تر می‌توانید عوض شدن طیف رنگی را تشخیص دهید و این نیز طبیعتا به دلیل کمبود تعداد طیف‌های موجود است. در فضای رنگی 10 بیتی، تغییرات ظریف رنگی، کمتر به چشم خواهند آمد و بنابراین مثلا انتقال از یک طیف روشن به یک طیف تاریک، کمتر قابل احساس خواهد بود.

این مطلب را نیز بخوانید: تلویزیون‌های شفاف چگونه کار می‌کنند؟

چه نوع تلویزیونی بخریم؟

اکثر تلویزیون‌ها قادر به نمایش طیف رنگی 8 بیتی هستند، اما اکثر نمایشگرهای رده بالا، به پنل‌های 10 بیتی مجهز هستند. سرانجام نیز پنل‌های 12 بیتی از راه خواهند رسید. اگر بخواهیم که پنل‌های 10 بیتی را با پنل‌های 12 بیتی و همچنین پنل‌های 8 بیتی را با پنل‌های 10 بیتی مقایسه کنیم، آنگاه تفاوت دومی محسوس‌تر از اولی خواهد بود.

نوشته عمق رنگ چیست و چه تأثیری بر کیفیت رنگ‌ تلویزیون‌ها و مانیتورها دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

عمق رنگ چیست و چه تأثیری بر کیفیت رنگ‌ تلویزیون‌ها و مانیتورها دارد؟

/در , /توسط

در هنگام خرید یک تلویزیون جدید احتمالا اصطلاح عمق رنگ را شنیده‌اید. این مقیاس به تعداد رنگ‌های قابل نمایش و در نتیجه کیفیت تصویر، مرتبط است. در ادامه قصد داریم که توضیحات بیشتری را در رابطه با این اصطلاح، به شما ارائه دهیم.

عمق رنگ بیشتر به‌معنای تعداد رنگ‌های بیشتر است

نمایشگرهای مدرن از کانال‌های رنگی آبی، سبز و قرمز (یا پیکسل‌های فرعی) استفاده کرده تا تصویر موردنظر را به کاربر نمایش دهند. مثلا در یک نمایشگر 8 بیتی، هر رنگ (RGB) می‌تواند یک رشته 8 بیتی داشته باشد. بدین ترتیب در حالت کلی، 256 درجه‌بندی مختلف به ازای هر کانال، وجود خواهند داشت.

با استفاده از مقادیر بین 0 الی 255، کانال‌های رنگی با یکدیگر ترکیب شده و در نتیجه رنگ‌ها را پدید می‌آورند. به‌عنوان مثال، جهت تشکیل رنگ آبی خالص، رنگ قرمز باید 0، سبز باید 0 و آبی نیز باید مقدار 255 داشته باشد. یک پنل 8 بیتی می‌تواند حداکثر 16.7 میلیون رنگ را نمایش دهد (256 *256 * 256). این کار نیز از طریق ترکیب مقادیر مختلف در سطح زیر پیکسل، انجام خواهد شد.

عمق رنگ

این ویژگی به بیت به ازای کانال (BPC)، بیت به ازای اجزا و یا بیت به ازای رنگ نیز مشهور است. گاهی اوقات این مقادیر به‌عنوان بیت به ازای پیکسل (BPP) نیز شناخته می‌شوند که در این مورد، مقدار بیت‌ به ازای هر کانال، 3 برابر می‌شود (یک برابر به ازای هر کانال). به همین دلیل 8 بیت به ازای هر کانال و 24 بیت به ازای هر پیکسل، به یک مقدار واحد اشاره می‌کنند.

یک افزایش کوچک در عمق رنگ می‌تواند تفاوتی بزرگ را در تصویر و تعداد کلی رنگ‌های ممکن، به وجود آورد. به‌عنوان نمونه، یک ویدیوی 10 بیتی می‌تواند 1024 درجه‌بندی را به ازای کانال‌های قرمز، سبز و آبی، ارائه دهد. این مقدار، 4 برابر فضای رنگی 8 بیتی است. در نهایت هم این مقدار منجر به تولید 1.07 میلیارد رنگ می‌شود (1024 * 1024 * 1024).

این مطلب را نیز بخوانید: نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio چیست و چه تأثیری بر کیفیت نمایشگر دارد؟

کاربردهای عملی

هر چه عمق رنگ بیشتر باشد، آنگاه می‌توان رنگ‌های بیشتری را نمایش داد. در عمل نیز عمق رنگ بیشتر بدین معنا است که می‌توان از بین طیف‌های رنگی قرمز، سبز و آبی بیشتری به انتخاب پرداخت، بنابراین تصاویر نیز زیباتر به نظر خواهند رسید. البته این قضیه لزوما به نمایش رنگ‌های اشباع شده‌تر و یا تصاویر رنگی‌تر، منجر نخواهد شد، اما در هر صورت می‌تواند تنوع رنگ‌ها را بهبود بخشد.

مثلا تصویر مربوط به یک جنگل سرسبز، واقعی‌تر به نظر خواهد رسید، زیرا طیف‌های رنگی آبی و قهوه‌ای بیشتری در تصویر وجود خواهند داشت. به همین دلیل شاید این توهم به وجود آید که به جای یک تصویر دیجیتالی بازسازی شده، مشغول تماشای یک جنگل واقعی هستید.

اگر به طیف‌ها و درجه‌بندی‌های یک رنگ واحد نگاه کنید (مثلا در هنگام تماشا کردن آسمان آبی)، آنگاه عمق رنگ را بهتر درک خواهید کرد.

عمق رنگ

اگر عمق رنگ در سطح پایینی قرار داشته باشد، آنگاه مثلا در هنگام تماشای آسمان آبی، راحت‌تر می‌توانید عوض شدن طیف رنگی را تشخیص دهید و این نیز طبیعتا به دلیل کمبود تعداد طیف‌های موجود است. در فضای رنگی 10 بیتی، تغییرات ظریف رنگی، کمتر به چشم خواهند آمد و بنابراین مثلا انتقال از یک طیف روشن به یک طیف تاریک، کمتر قابل احساس خواهد بود.

این مطلب را نیز بخوانید: تلویزیون‌های شفاف چگونه کار می‌کنند؟

چه نوع تلویزیونی بخریم؟

اکثر تلویزیون‌ها قادر به نمایش طیف رنگی 8 بیتی هستند، اما اکثر نمایشگرهای رده بالا، به پنل‌های 10 بیتی مجهز هستند. سرانجام نیز پنل‌های 12 بیتی از راه خواهند رسید. اگر بخواهیم که پنل‌های 10 بیتی را با پنل‌های 12 بیتی و همچنین پنل‌های 8 بیتی را با پنل‌های 10 بیتی مقایسه کنیم، آنگاه تفاوت دومی محسوس‌تر از اولی خواهد بود.

نوشته عمق رنگ چیست و چه تأثیری بر کیفیت رنگ‌ تلویزیون‌ها و مانیتورها دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

تلویزیون‌های شفاف چگونه کار می‌کنند؟

/در , , /توسط
نحوه کار تلویزیون های شفاف

تلویزیون‌های شفاف را می‌توان جدیدترین و هیجان‌انگیزترین نوع نمایشگرها دانست که به تازگی نیز به تولید انبوه رسیده‌اند. در این مطلب قصد داریم که شما را بیشتر با نحوه کار تلویزیون های شفاف آشنا کنیم.

تلویزیون شفاف چیست؟

تلویزیون‌های شفاف، نمایشگرهایی هستند که می‌توانید اشیا و منظره پشت آن‌ها را مشاهده کنید. شرکت شیائومی برای اولین بار در اوت 2020، این تلویزیون‌ها را به تولید انبوه رساند. البته شرکت‌های سامسونگ و ال‌جی نیز پیش‌تر نمونه‌های آزمایشی این نمایشگرها را معرفی کرده بودند، اما هنوز خبری از عرضه رسمی آن‌ها نیست.

نحوه کار تلویزیون های شفاف

تلویزیون‌های شفاف از ترکیب دو نمایشگر شفاف LCD و OLED به وجود آمده‌اند.

شیوه کار نمایشگرهای LCD شفاف

تمامی LCDها در حالت پیش‌فرض، شفاف هستند. اگر شما نور پس‌زمینه را از تلویزیون LCD خود جدا کرده و سپس نمایشگر را روشن کنید، آنگاه می‌بینید که می‌توانید پشت آن را مشاهده کنید. نمایشگرهای LCD همین‌طور شفاف رها نمی‌شوند، زیرا جهت نمایش تصویر، به نور پس‌زمینه نیاز داشته و این نور نیز جهت نمایش درست تصاویر، یک پس‌زمینه را ایجاد می‌کند و بدین ترتیب تلویزیون‌های LCD، از حالت شفاف خود خارج می‌شوند.

حال تولیدکنندگانی همانند شیائومی توانسته‌اند که نور نمایشگرهای LCD را از طریق LEDهای شفاف تأمین کرده و بنابراین نیاز به سایر منابع نوری و به طبع پس‌زمینه را از بین ببرند.

شیوه کار نمایشگرهای شفاف OLED

نمایشگرهای OLED از چندین لایه پلاستیک شفاف که در بین دو لایه شیشه قرار داده شده‌، تشکیل شده‌اند. این لایه‌ها نیز خود به دو دسته نشت کننده و رسانا، تقسیم می‌شوند. جریان‌های الکتریکی از لایه رسانا عبور کرده و نور را در لایه نشت کننده، تولید می‌کنند.

OLEDها برخلاف LCDها، در حالت پیش‌فرض شفاف نیستند، اما تولیدکنندگان این دو نوع از نمایشگر را در کنار یکدیگر قرار می‌دهند، زیرا نمایشگرهای OLED نیازی به منبع نوری اضافی نداشته و همین قضیه می‌تواند باعث باریک‌تر شدن تلویزیون‌ها نیز بشود.

شکاف باریکی که در بین پیکسل‌های نمایشگر و کاتدهای شفاف درون آن وجود دارد، باعث می‌شود تا نمایشگرهای OLED شفاف، دست‌یافتنی شوند. البته جهت تولید نمایشگرهای شفاف، فقط شفاف بودن خود نمایشگر کافی نیست، بلکه باید بتوان سیم‌ها، تراشه، پنل و … را نیز به‌گونه‌ای سازماندهی کرد که تجربه کاربر را مختل نکرده و همچنین زیبایی ظاهر نیز حفظ شود.

قیمت تلویزیون‌های شفاف

تلویزیون‌های شفاف شیائومی از اوت 2020 وارد بازارها شده و قیمتی در حدود 7200 دلار دارند. با این اوصاف می‌توان گفت که هزینه زندگی در آینده، بسیار بالا است.

نوشته تلویزیون‌های شفاف چگونه کار می‌کنند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

وب سرور چیست و چگونه کار می‌کند؟

/در , , /توسط

هنگامی‌که در فضای آنلاین از یک شبکه اجتماعی استفاده کرده و یا اینکه این مقاله را می‌خوانید، آنگاه می‌توان گفت که مشغول استفاده از یک یا چند وب سرور هستید. وب سرورها اجزاهای اساسی اینترنت امروزی بوده و در واقع کاربران را به وب‌سایت موردنظرشان متصل می‌کنند. در ادامه بیشتر به مقوله سرورهای وب خواهیم پرداخت.

وب سرورها چه کاری انجام می‌دهند؟

وب سرورها، درخواست کاربر را دریافت و سپس به آن پاسخ می‌دهند. سرورهای وب دارای سخت‌افزاری بوده که دیتای را حمل می‌کند و از لحاظ نرم‌افزاری نیز دارای سیستم‌عامل و نرم‌افزار وب سرور هستند.وب سرورها جهت پاسخگویی به نیاز کاربران از پروتکل‌های گوناگونی همانند HTTP یا HTTPS استفاده می‌کنند.

وب سرور

یک پروتکل شامل قرارداد ساده نامه‌رسانی (SMTP) و پروتکل انتقال فایل (FTP) است. وب سرورها نیز کامپیوتر هستند، اما فقط جهت نیل به یک هدف واحد طراحی شده‌اند و طبیعتا آن‌ها نیز به سخت‌افزار نیاز دارند. سخت‌افزار یک سرور وب می‌تواند به توانمندی یک ابر کامپیوتر مورد استفاده در گوگل و یا لپ‌تاپ شما باشد. سیستم‌عامل آن نیز می‌تواند ویندوز، لینوکس یا macOS باشد. از طریق لایه نرم‌افزاری می‌توانید با سرور ارتباط برقرار کنید.

یک سرور وب در ساده‌ترین حالت خود شامل یک سرور HTTP، یک پایگاه داده و حداقل یک زبان برنامه‌نویسی است. همه این‌ها با هم کار کرده تا یک سرور بتواند صفحات وب را درخواست کرده و در صورت نیاز با سایر سرورها به‌صورت آنلاین، ارتباط برقرار کند.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه سریع‌ترین تنظیمات DNS را برای اینترنت خود پیدا کنیم؟

شیوه کار یک سرور وبوب سرور

از طریق آدرس‌های URL و یا نام دامنه‌ها می‌توان با وب سرورها ارتباط برقرار کرد. لایه نرم‌افزاری، کارهای مربوط به پردازش و ترجمه را انجام می‌دهد. در این فرایند از زبان‌هایی همانند PHP ،Python ،Ruby و یا Java جهت درخواست یک صفحه وب، استفاده می‌شود. در ادامه سرور تمامی فایل‌های درخواست شده (فایل‌های رسانه‌ای غنی، تصاویر، فایل‌های جاوا اسکریپت و صفحات وب HTML) را به پایگاه اطلاعاتی خود آپلود کرده و سپس آن‌ها را به مرورگر شما می‌فرستد.

تنها کاری که شما باید انجام دهید، وارد کردن موقعیت درست سرور یا URL است. با استفاده از URL، مرورگر شما آدرس آی‌پی دامنه وارد شده را از طریق DNS پیدا می‌کند. پس از دریافت و تأیید درخواست توسط وب سرور، صفحه وب موردنظر به سمت کاربر ارسال خواهد شد. حال اگر مثلا اجازه دسترسی به یک صفحه را نداشته باشید، آنگاه در عوض دریافت آن، با یک پیغام خطا مواجه خواهید شد.

این مطلب را نیز بخوانید: منبع اینترنت کجاست و آیا می‌توانیم اینترنت اختصاصی برای خودمان داشته باشیم؟

مقایسه وب سرورهای داخلی و دور دست

سرورهای وب نیز نوعی سخت‌افزار بوده و باید در جایی به‌صورت فیزیکی حضور داشته باشند. حال اگر یک سرور در خارج از موقعیت مکانی کاربر قرار داشته باشد، آنگاه سرور از راه دور نامیده می‌شود. در رابطه با سرورهای داخلی نیز می‌توانید لپ‌تاپ، دسکتاپ و یا تبلت خود را به یک وب سرور تبدیل کرده تا دیگران از طریق آن‎‌ها بتوانند به وب‌سایت شما دسترسی پیدا کنند. همچنین می‌توانید یک سرور اختصاصی خریداری کرده و خودتان آن را نگهداری کنید.

در رابطه با تهیه نوع وب سرور نیز باید دقت کنید. مثلا فایل سرورها امکان دسترسی به وب‌سایت‌ها را فراهم نمی‌کنند، بلکه فقط جهت ذخیره فایل و اسناد دیجیتال کاربرد دارند. به همین منوال می‌توانید در کنار یک وب سرور از یک فایل سرور نیز استفاده کنید، اما نمی‌توانید از دومی جهت میزبانی یک وب‌سایت کامل، استفاده نمایید.

نوشته وب سرور چیست و چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

منظور از Peak Brightness یک نمایشگر چیست؟

/در , , , , , /توسط

فناوری HDR در حال تبدیل شدن به یک استاندارد رایج در تلویزیون‌های جدید است. در این رابطه احتمالا شما نیز اصطلاح نهایت روشنایی (Peak Brightness) را که جهت توصیف کارایی و کیفیت نمایشگرها به کار می‌رود، شنیده‌اید. در ادامه توضیحاتی را درباره این مفهوم به شما ارائه می‌دهیم.

سنجش نهایت روشنایی یک نمایشگر

نهایت روشنایی در واحد نیت و یا شمع در هر متر مربع (cd/m²) سنجیده شده و در واقع راه‌کاری جهت اندازه‌گیری مقدار درخشندگی (کل روشنایی ساطع شده از نمایشگر) است.

جهت سنجش نهایت روشنایی، دو مقیاس وجود دارند. یکی صحنه واقعی (Real Scene) و دیگری نیز پنجره‌ای (Window) است. اولی مربوط به نهایت روشنایی یک نمایشگر در حین تماشای یک ویدیو است (روشنایی کلی). معمولا جهت مقایسه عملکرد دو نمایشگر در این زمینه، از یک فایل ویدیویی واحد استفاده می‌شود.

در سنجش روشنایی پنجره‌ای نیز نهایت روشنایی تولید شده در بخشی از نمایشگر را در نظر می‌گیرند؛ مثلا در 2 درصد از کل سطح تلویزیون. این کار معمولا با نمایش دادن یک شکل سفید رنگ کوچک بر روی نمایشگر صورت می‌پذیرد.

تست‌های پنجره‌ای زمانی بیشتر مفید هستند که بخواهیم عملکرد یک نمایشگر را در زمینه هایلایت‌های HDR روشن، بسنجیم (مثلا یک چراغ‌قوه). گاهی اوقات نیز از تست‌های طولانی‌تری استفاده می‌شود، زیرا در بسیاری از نمایشگرها هر چه یک هایلایت روشن بیشتر بر روی صفحه باقی بماند، آنگاه نمایشگر نیز بیشتر به تیره‌تر شدن ادامه خواهد داد. اصطلاح نهایت روشنایی برای هر دو محتوای HDR و SDR کاربرد دارد، هر چند که بیشتر در زمینه مقایسه هایلایت‌های روشن‌تر در محتواهای HDR کاربرد دارد.

این مطلب را نیز بخوانید: پنل‌های مانیتور چه تفاوتی با یکدیگر داشته و کدام یک برای شما مناسب هستند؟

فناوری نمایشگر تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند

نهایت روشنایی

برخی از نمایشگرها نسبت به سایرین، روشنایی بیشتری تولید می‌کنند و این به دلیل فناوری ساخت آن‌ها است. البته این قضیه لزوما به کیفیت تصویر بهتر ختم نمی‌شود. مثلا LCDهایی که از LEDها جهت تأمین نور خود استفاده می‌کنند، نسبت به رقبای OLED خود، روشنایی بیشتری تولید کرده و بنابراین بیشتر برای محیط‌های پرنور مناسب هستند.

در نمایشگرهای OLED از یک محدود کننده خودکار نور پس‌زمینه (ABL) استفاده شده تا از آسیب رسیدن به تلویزیون و یا مانیتور، جلوگیری شود. این قضیه بیشتر خود را در صحنه‌های تمام سفید نشان می‌دهد. در نمایشگرهای OLED، هنوز هم بخش‌های کوچک‌تر هایلایت‌های پرنور می‌توانند سطوح روشنایی HDR خوبی را به نمایش بگذارند.

فضایی را که قرار است تلویزیون خود را در آنجا قرار دهید، در نظر داشته باشید، اما بیش‌ازحد به فاکتور نهایت روشنایی توجه نکنید. بسیاری از LCDهای دارای نور زیاد، از نسبت کنتراست، سطح سیاهی و همچنین شبح‌زنی (Ghosting) چندان مناسبی برخوردار نیستند.

از طرفی هم شاید نمایشگرهای OLED روشنایی زیادی نداشته و به همین دلیل چندان برای محیط‌های پرنور مناسب نباشند، اما از سطح سیاهی و همچنین نسبت کنتراست بی‌نهایت برخوردار هستند.

نقش کارگردان‌ها را فراموش نکنید

برخی از کارگردان‌ها تمایل دارند که بیش‌ازحد از مواردی همچون HDR استفاده کرده و به همین دلیل فیلم‌های آن‌ها هایلایت‌های چندان جذابی ندارند. مثلا اگر روشنایی یک فیلم، 300 نیت در نظر گرفته شده باشد و شما آن را بر روی یک تلویزیون 1000 نیتی پخش کنید، آنگاه روشنایی آن فیلم همچنان از 300 نیت تجاوز نخواهد کرد.

نوشته منظور از Peak Brightness یک نمایشگر چیست؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

با ویژگی‌های جدید موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5 آشنا شوید

/در , , /توسط

موتور بازی‌سازی Unreal Engine سال‌ها است که در صنعت بازی مورد استفاده قرار گرفته و بازی‌های معروفی همانند Borderlands 2 ،Mass Effect 2 ،Street Fighter V ،Bioshock و Fortnite با استفاده از آن ساخته شده‌اند. حال نسخه پنجم این موتور منتشر شده که دارای قابلیت‌های جذابی است. در ادامه به ویژگی های موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5 می‌پردازیم.

Unreal Engine 5 چیست؟

Unreal Engine 5 جدیدترین نسخه موتور بازی‌سازی Unreal Engine بوده که توسط شرکت Epic Games توسعه داده شده و بیشتر از آن جهت ساخت بازی‌های سه بعدی استفاده می‌شود. این نرم‌افزار فعلا در فاز دسترسی زودهنگام یا همان Early Access قرار داشته و دموهای گوناگونی نیز از آن منتشر شده‌اند.

Epic Games امیدوار است که بتواند نسخه اصلی این موتور را در سال 2022 در اختیار توسعه‌دهندگان قرار دهد. اکنون با استفاده از نسخه Early Access، توسعه‌دهندگان می‌توانند با قابلیت‌های این موتور آشنا شوند. همچنین دموهای ارائه شده نیز متن-باز بوده و بنابراین امکان باز کردن و بازبینی آن‌ها در این موتور، وجود دارد.

نحوه کار Unreal Engine 5

در زیر به ویژگی‌های متحول‌کننده جدیدترین نسخه موتور بازی‌سازی شرکت Epic Games اشاره می‌کنیم.

1. Nanite

ویژگی های Unreal Engine 5

خود Epic Games این قابلیت را “سیستم هندسی چند ضلعی‌های کوچک شبیه‌سازی شده” می‌نامد. بدین ترتیب بازی‌سازان می‌توانند Assetهای (اشیای داخل بازی) بسیار پرجزئیاتی را استفاده کرده و در عین حال نیز نگران مشکلات مربوط به عملکرد بازی نباشند.

پیش‌تر در صورت استفاده از Assetهای پرجزئیات، توسعه‌دهندگان جهت جلوگیری از بروز مشکلات عملکردی می‌بایست مقیاس این Assetها را پایین می‌آوردند. فرایند Baking Meshes با حذف چند ضلعی‌های غیرضروری، این کار را انجام می‌داد. حال فناوری Nanite این کار را برای بازی‌سازان انجام داده و بدین ترتیب توسعه‌دهندگان می‌توانند Assetهای با کیفیت سینمایی را در داخل بازی خود قرار داده و نگران شیوه اجرای بازی نیز نباشند.

این مطلب را نیز بخوانید: رهگیری پرتو (Ray Tracing) چیست و چه تأثیری بر آینده بازی‌های ویدیویی دارد؟

2. Lumen

ویژگی های Unreal Engine 5

Lumen را می‌توان “سیستم نورپردازی کلی تماما پویا” عنوان کرد. این ویژگی باعث می‌شود تا به‌عنوان مثال با توجه به زاویه تابش نور خورشید، تمامی نورپردازی‌های داخل بازی تغییر کنند. اکنون کافی است که منبع نور را در صحنه قرار داده و مابقی کارها را به Lumen بسپارید. همچنین نورپردازی داخل ادیتور نیز شباهت بالایی به نورپردازی محصول نهایی خواهد داشت.

3. جهان‌-بازهاویژگی های Unreal Engine 5

یکی دیگر از ویژگی های Unreal Engine 5 بیشتر به بازی‌های جهان-باز مربوط می‌شود. سیستم جدید World Partition، جهان بازی را به بخش‌های گوناگونی تقسیم کرده و فقط اطلاعات موردنیاز در یک زمان و بخش مشخص را بارگذاری می‌کند. این سیستم همچنین از Data Layers نیز استفاده می‌کند. با استفاده از دومی می‌توانید از یک منطقه واحد، چند نسخه گوناگون بسازید؛ مثلا یک لایه روز و یک لایه شب که هر دو مربوط به یک مکان واحد هستند. در نهایت نیز سیستم One File per Actor به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که به‌صورت همزمان بر روی یک بخش یکسان از نقشه کار کرده، آن‌هم بدون آنکه مزاحم کار یکدیگر شوند.

4. انیمیشن‌ها

پیش‌تر انیماتورها باید انیمیشن‌ها را خارج از Unreal Engine ساخته و سپس آن‌ها را به این موتور بازی‌سازی وارد می‌کردند، اما اکنون خود Unreal Engine 5 توانایی ساخت انیمیشن را دارد. اکنون نه‌تنها می‌توانید در داخل خود موتور به ساخت ژست‌ها، لباس‌ها و تجهیزات بپردازید، بلکه با استفاده از IK Body Solver نیز می‌توانید حرکات طبیعی ایجاد کنید. با استفاده از Motion Warping می‌توانید از یک انیمیشن استفاده کرده و چندین حرکت شبیه‌ به هم ایجاد کنید؛ مثلا از یک انیمیشن پرش جهت پرش به ارتفاع‌های گوناگون، استفاده کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: راهنمای جامع تنظیمات گرافیکی بازی‌های ویدیویی در رایانه‌های شخصی

5. MetaSounds

این سیستم به طراحان صدا این امکان را می‌دهد که از طریق مؤلفه‌های گوناگون بازی، پخش صداها را کنترل کنند. این ویژگی در رابطه با رندر کردن صدا، کنترل کاملی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد.

شیوه دسترسی به Unreal Engine 5

در بالا به ویژگی های موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5 پرداختیم. اگر قصد دسترسی به نسخه Early Access این نرم‌افزار را دارید، آنگاه می‌توانید آن را از طریق لانچر Epic Games دانلود کنید. همچنین اگر یک حساب GitHub متصل به یک حساب Epic Games داشته باشید، آنگاه با مراجعه به این آدرس نیز می‌توانید موتور Unreal Engine 5 را دانلود کنید.

دموی Valley of the Ancient از طریق لانچر Epic Games و در برگه Unreal Engine قابل دانلود است. اگر هم یک حساب GitHub متصل به Epic Games دارید، آنگاه می‌توانید در GitHub، کدهای منبع (سورس-کد) این دمو را نیز دانلود کنید.

نوشته با ویژگی‌های جدید موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5 آشنا شوید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio چیست و چه تأثیری بر کیفیت نمایشگر دارد؟

/در , , , , , /توسط

در هنگام خرید یک تلویزیون و یا مانیتور جدید به احتمال زیاد با واژه نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio برخورد کرده‌اید. در این مطلب قصد داریم که توضیحاتی را در رابطه با این اصطلاح، به شما ارائه دهیم.

چرا باید به نسبت تصویر اهمیت دهیم؟

با نمایش تصویری شطرنجی همانند تصویر زیر و محاسبه تفاوت بین روشن‌ترین نقاط (سفید) و تاریک‌ترین نقاط (سیاه)، کنتراست آن نمایشگر به دست می‌آید.

نسبت کنتراست

نسبت کنتراست با اعدادی مثل 1000:1 نشان داده شده و چنین عددی بدین معنا است که یک تصویر تمام صفحه سفید رنگ در چنین نمایشگری، 1000 برابر روشن‌تر از یک تصویر سیاه نشان داده شده و در نتیجه تصاویر نیز طبیعی‌تر به نظر خواهند رسید.

نسبت کنتراست تا حد زیادی به فناوری‌های پایه‌ای نمایشگر همانند OLED و یا LCD بودن آن نیز وابسته است. مثلا اولی دارای نسبت کنتراست “بی‌نهایت” بوده و دومی نیز در بهترین حالت دارای کنتراستی در حدود 7000:1 است. نسبت کنتراست یکی از فاکتورهای مهم کیفیت تصویر بوده و هر چه بالاتر باشد، بهتر است. با استفاده از وب‌سایتی همانند RTING می‌توانید نسبت کنتراست تلویزیون و مانیتورها را با یکدیگر مقایسه کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: پنل‌های مانیتور چه تفاوتی با یکدیگر داشته و کدام یک برای شما مناسب هستند؟

هر چه بیشتر، بهتر

نسبت کنتراست

Contrast Ratio اطلاعات زیادی را در رابطه با سطح سیاهی یک نمایشگر در اختیار ما قرار می‌دهد. البته این موضوع بیشتر به نوع نمایشگر مورد استفاده شما بستگی دارد. نمایشگرهای LCD که دارای نور پس‌زمینه LED هستند، باید یک نور روشن را بر روی لایه TFT نمایشگر تابانده تا بدین ترتیب تصویر را نمایش دهند. حال در زمان نمایش رنگ سیاه، نمایشگر تمام تلاش خود را می‌کند تا جلو تابش نور را بگیرد. در فناوری قدیمی‌تر LCD این قضیه باعث تولید نامناسب رنگ سیاه شده و در واقع این رنگ به‌صورت خاکستری کم رنگ نشان داده می‌شود. البته در برخی از مناطق نیز نور راحت‌تر عبور کرده و همین باعث برهم خوردن یکنواختی تصویر می‌شود.

حال بیایید و چنین مواردی را با فناوری‌هایی همانند OLED مقایسه کنیم که در آن‌ها جهت تولید رنگ سیاه، پیکسل‌ها خاموش شده و بنابراین نه‌تنها رنگ مشکی واقعی را نمایش می‌دهند، بلکه از لحاظ تئوری نیز می‌توانند دارای نسبت کنتراست بی‌نهایت باشند.

البته اکنون نور نمایشگرهای جدیدتر Mini-LED توسط الگوریتم‌هایی کنترل شده و همین می‌توان کیفیت رنگ مشکی چنین تلویزیون و یا مانیتورهایی را افزایش دهد. این کار نیز با تغییر دادن سطح روشنایی در قسمت‌های گوناگون نمایشگر انجام می‌شود. البته نمایشگرهای Mini-LED از مشکلاتی همانند شبح‌زنی (Ghosting) و نمایش ناهماهنگ پیکسل‌ها (Black Crush) نیز رنج می‌برند. در نهایت این را در نظر داشته باشید که نمایشگرهای دارای نسبت کنتراست بالا برای محیط‌های تاریک و نمایشگرهای دارای نسبت کنتراست پایین نیز برای محیط‌های روشن بهینه شده‌اند.

نوشته نسبت کنتراست یا همان Contrast Ratio چیست و چه تأثیری بر کیفیت نمایشگر دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

هاب خانه هوشمند چیست و آیا به آن نیاز داریم؟

/در , /توسط

خانه‌های هوشمند را می‌توان یکی از ترندهای این روزها به حساب آورد. یکی از اجزاهای اصلی این خانه‌ها نیز هاب یا همان گیت است. اگر می‌خواهید که اطلاعات بیشتری در رابطه با هاب خانه هوشمند به دست آورید، آنگاه این مطلب برای شما مفید خواهد بود.

انتخاب هاب و یا حتی تصمیم در رابطه با خرید یا عدم خرید آن، از پرسش‌های اساسی است، زیرا این قضیه تأثیر زیادی بر دستگاه‌هایی که می‌توانید به خانه خود اضافه کنید، خواهد داشت.

پروتکل‌ها

پروتکل‌ها نحوه اتصال دستگاه‌های داخل خانه و همچنین شیوه کنترل کردن آن‌ها را مشخص می‌کنند. در زیر به بحث در رابطه با 3 پروتکل می‌پردازیم. اولین پروتکل، وای‌فای بوده که در بسیاری از گجت‌های خانه‌های هوشمند از جمله لامپ‌ها، کلیدها، پریزها و … یافت شده و این دستگاه‌ها از این طریق به شبکه بی‌سیم خانه شما متصل می‌شود.

جهت استفاده و راه‌اندازی این دستگاه‌ها، نیازی به سخت‌افزار اضافی نداشته و فقط پسورد وای‌فای کفایت می‌کند. 2 مورد دیگر از پروتکل‌ها، Z-Wave و ZigBee بوده که به‌صورت بی‌سیم کار کرده اما از وای‌فای استفاده نمی‌کنند. چنین دستگاه‌هایی یک شبکه توری (Mesh Network) ایجاد کرده و از طریق آن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این قضیه بدین معنا است که شما دیگر به محدوده سیگنالی روتر خود محدود نمی‌شوید.

بدین ترتیب در عوض اتصال دستگاه‌ها به شبکه و ایجاد ارتباطات به‌صورت مستقل، دستگاه‌های Z-Wave و ZigBee همگی به هاب خانه هوشمند شما متصل می‌شوند. هاب تنها دستگاهی است که به وای‌فای متصل می‌شود. شما با هاب اتصال برقرار کرده و هاب نیز دستورات را به دستگاه‌های متصل به خود، ارسال می‌کند.

همه‌چیز در هاب رخ می‌دهد

هاب قلب ارتباطات دستگاه‌های خانه هوشمند شما به حساب آمده و بنابراین در صورت ایجاد اختلال در آن، عملکرد سایر دستگاه‌ها نیز با مشکل مواجه می‌شود. اگر ده‌ها دستگاه هوشمند در خانه خود داشته باشید، آنگاه همه آن‌ها به‌جای روتر، به هاب متصل شده و بنابراین شبکه وای‌فای شما را اشغال نمی‌کنند.

با استفاده از هاب، افزودن دستگاه‌های جدید نیز آسان‌تر خواهد بود. در پروتکل وای‌فای جهت راه‌اندازی یک دستگاه جدید به یک اپلیکیشن شخص ثالثی و همچنین یوزر و پسورد وای‌فای خود نیاز دارید. در سیستم‌های مبتنی بر هاب تنها کافی است که دستگاه جدید را به برق متصل کرده و سپس صبر کنید تا در اپلیکیشن هاب شما ظاهر شود.

در خانه‌های هوشمند مبتنی بر وای‌فای، اگر چندین دستگاه متعلق به چندین شرکت داشته باشید، آنگاه حداقل به اندازه تعداد شرکت‌ها باید اپلیکیشن‌های شخص ثالثی گوناگون را بر روی گوشی خود نصب کنید. البته راه‌کارهایی نیز وجود دارند که از طریق آن‌ها می‌توانید دستگاه‌های وای‌فای را از طریق اپلیکیشن‌هایی همانند Google Home و یا Apple Home، یکپارچه‌سازی کنید، اما جدا از سختی‌های این کار، تمامی برندها نیز از چنین قابلیتی پشتیبانی نمی‌کنند.

در سیستم‌های هاب محور کافی است که دستگاه‌ها را به یک هاب متصل کرده و در واقع همه آن‌ها با استفاده از یک اپلیکیشن واحد کنترل خواهند شد. همچنین بدین ترتیب بهتر می‌توانید که نسبت به خودکارسازی کارهای روزمره و پیچیده، اقدام کنید.

این مطلب را نیز بخوانید: چرا مقاومت دربرابر انقلاب خانه‌های هوشمند بیهوده است؟

هاب‌ها بدون نقص نیستند

البته هاب‌ها هم مشکلات خاص خود را دارند. مثلا اگر هاب شما به هر دلیلی از کار بیفتد، آنگاه کل دستگاه‌های هوشمند متصل به آن نیز از کار خواهند افتاد. البته اگر اتصال اینترنت شما نیز قطع شود، آنگاه این قضیه به‌معنای ایجاد اخلالی بزرگ در شبکه هوشمند خانگی شما خواهد بود. در اینجا تفاوت با هاب در این است که سیستم‌های هاب محور مستعد بروز مشکلات دیگری نیز هستند. مثلا در صورت خرابی شبکه SmartThings سامسونگ، حتی با داشتن اتصال وای‌فای نیز بازهم عملکردهای خانه هوشمند شما، مختل خواهند شد. در نهایت اینکه همانند بسیاری از چیزهای دیگر، افزودن پیچیدگی‌ها باعث بروز مشکلات بیشتری می‌شود.

آیا در خانه هوشمند خود به یک هاب نیاز داریم؟

جواب مشخصی برای این پرسش وجود ندارد. اگر صرفا در سیستم هوشمند خانگی خود چند عدد لامپ و کلید دارید و در نهایت هم می‌خواهید که یک اسپیکر هوشمند را به آن‌ها اضافه کنید، آنگاه نیازی به هاب نخواهید داشت. اگر هم می‌خواهید که مثلا تمامی کلیدهای لامپ‌های خانه خود را جایگزین کرده، در هر اتاق حسگر حرکتی قرار دهید و یا اینکه به دنبال پروژه‌های پیچیده‌تر هستید، آنگاه می‌توان گفت که به یک هاب نیاز خواهید داشت.

نوشته هاب خانه هوشمند چیست و آیا به آن نیاز داریم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.