علاوه بر انتشار سالانه به‌روزرسانی‌های بزرگ برای اندروید، در طول سال نیز آپدیت‌های گوناگونی برای این سیستم‌عامل محبوب عرضه می‌شوند. یکی از این به‌روزرسانی‌ها، مربوط به Google Play Security است، البته این آپدیت‌ها از بهینه‌سازهای امنیتی که به‌صورت ماهانه منتشر می‌شوند نیز متفاوت هستند. در ادامه قصد داریم که توضیحاتی را در رابطه با Google Play System Update در اندروید، به شما ارائه دهیم.

منظور از Google Play System Update در اندروید چیست؟

 

Google Play System Update برای اولین بار در اندروید 10 (که به Project Mainline معروف بود)، معرفی شد. این به‌روزرسانی برای تمامی دستگاه‌های مجهز به اندروید 10 و بالاتر، ضروری است. مسئولیت انتشار پچ‌های امنیتی، برعهده شرکت‌های سازنده دستگاه‌ها است. این در حالی بوده که انتشار موارد مربوط به Google Play System Update، برعهده خود گوگل است.

با عرضه اندروید 10، گوگل 12 بخش اصلی این سیستم‌عامل را گرفت و آن‌ها را به ماژول‌های جداگانه تبدیل کرد. بدین ترتیب اکنون گوگل می‌تواند به‌صورت مستقل به هرکدام از این ماژول‌ها بپردازد، بدون اینکه نیازی به عرضه یک به‌روزرسان کامل میان‌افزار (Firmware) بوده و یا اینکه لازم باشد که تولیدکنندگان دستگاه‌ها را در جریان قرار دهد.

Google Play System Update بیشتر به مسائل امنیتی می‌پردازد، اما همچنان با بهینه‌سازهای امنیتی ماهانه، تفاوت دارد. هر دوی این به‌روزرسانی‌ها، مسئولیت‌های گوناگونی را برعهده دارند. تمامی دستگاه‌هایی که به اندروید 10 و یا بالاتر مجهز هستند، می‌توانند به‌روزرسانی مربوط به Google Play Security را فارغ از دارا بودن جدیدترین پچ‌های امنیتی، دریافت کنند.

یکی از مواردی که Google Play System Update می‌توانست در آن مؤثر واقع شود، مربوط به باگ امنیتی Stagefright در سال 2015 است. Stagefright یک حمله سایبری بود که یک بخش مربوط به پخش‌کننده فایل‌های چندرسانه‌ای را مورد هدف قرار داده بود. فریم‌ورک رسانه‌ یکی از 12 اجزایی بوده که از طریق Google Play System Update قابل به‌روزرسانی است. در آن زمان، بسیاری از دستگاه‌ها پچ‌های لازم جهت محافظت در برابر حملاتی همانند Stagefright را دریافت نکردند، زیرا یک آپدیت میان‌افزاری لازم بود.

مهم‌ترین نکته در رابطه با Google Play System Update این است که نیازی به آپدیت میان‌افزار و یا دخالت سازنده دستگاه ندارد. البته این قضیه بدین معنا نیست که گوگل می‌تواند به‌صورت کامل تولیدکنندگان دستگاه‌ها را کنار گذاشته و بنابراین جدیدترین ویژگی‌ها را سریعا به گوشی اندروید شما اضافه کند. در عوض این موضوع بدین معنا است که لازم نیست نگران برخی از مشکلات امنیتی بحرانی باشید.

این مطلب را نیز بخوانید: منظور از آپدیت‌های امنیتی اندروید چیست و چرا تا به این حد مهم هستند؟

ببینید که کدام به‌روزرسانی را نصب کرده‌اید

اگر می‌خواهید بدانید که کدام نسخه از Google Play System Update را نصب کرده و یا اینکه آیا به‌روزرسانی جدیدی در این رابطه منتشر شده است یا خیر، باید از بالای صفحه به سمت پایین سوایپ کنید (یک الی 2 بار، بسته به مدل گوشی شما). در ادامه باید آیکون چرخ‌دنده را لمس کرده تا بتوانید به منوی تنظیمات بروید.

“Security” را انتخاب کنید.

در بالای صفحه می‌توانید بخش “Security Status” را مشاهده کنید. اگر Google Play System گوشی شما به‌روز باشد، آنگاه آیکون موردنظر نیز، سبز رنگ خواهد بود. همچنین می‌توانید تاریخ مربوط به جدیدترین به‌روزرسانی را مشاهده کنید. اگر آیکون، قرمز رنگ باشد، آنگاه شاید نیاز باشد که جهت نصب به‌روزرسانی، گوشی خود را ریستارت کنید.

جهت چک کردن وجود آپدیت باید “Google Play System Update” را لمس کنید.

“Check for Update” را انتخاب کنید.

در نظر داشته باشید که Security Update و Google Play System Update لزوما یک دیتای مشترک ندارند.

نوشته Google Play System Update در اندروید چیست و تا چه حد اهمیت دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

DisplayPort 2.0 را می‌توان اولین تغییر و به‌روزرسانی بزرگ برای این درگاه دانست. این درگاه جدید، نوید انتقال سریع‌تر داده‌ها، افزایش وضوح تصویر و همچنین پشتیبانی از پیکربندی‌های پیشرفته نمایشگر را می‌دهد.

DisplayPort 2.0 چیست و چه مزایا و ویژگی‌هایی دارد و چه چیزی باعث برتری آن نسبت به DisplayPort 1.4a می‌شود؟ در ادامه قصد داریم که به پاسخ این پرسش‌ها بپردازیم.

DisplayPort 2.0 چیست؟

با استفاده از درگاه DisplayPort 2.0 می‌توانید تا 300 درصد افزایش در پهنای باند داشته (نسبت به نسل قبل DisplayPort) و بدین ترتیب می‌توانید ویدیو و صدا را از طریق یک کابل واحد انتقال داده و همچنین از پشتیبانی از فشرده‌سازی استریم نمایشگر (DSC)، محدوده دینامیکی بالا (HDR) و اصلاح خطای رو به جلو (FEC) نیز بهره‌مند شوید.

DisplayPort 2.0 دارای 80 گیگابیت بر ثانیه پهنای باند بوده و این در حالی است که این مقدار برای نسل قبلی (یعنی DisplayPort 1.4a)، 25.92 گیگابیت بر ثانیه بود. بدین ترتیب نسخه جدید به شما امکان می‌دهد که ویدیوهای با رزولوشن بالا و نرخ نوسازی‌های غیرممکن در نسل قبل را مشاهده کنید.

علاوه بر این، اکنون درگاه DisplayPort 2.0 می‌تواند تا دو مانیتور 4K را در نرخ نوسازی 144 هرتز و یا یک مانیتور 4K در نرخ نوسازی 144 هرتزی و 2 مانیتور 1440p و یک مانیتور 8K تا نرخ نوسازی 85 هرتزی را مدیریت کند.

آیا به DisplayPort 2.0 نیاز داریم؟

اگر یک گیمر هستید، آنگاه DisplayPort 2.0 می‌تواند بدین معنا باشد که می‌توانید با استفاده از یک کابل، 2 مانیتور 4K با نرخ نوسازی 144 هرتزی را بدون هیچ‌گونه فشرده‌سازی تصویر، مورد استفاده قرار دهید. همچنین می‌توانید یک مانیتور4K با نرخ نوسازی 144 هرتزی و دو مانیتور 1440p را به‌صورت همزمان، مورد استفاده قرار دهید. بنابراین اگر فکر می‌کنید که موارد بالا، همان پیکربندی موردنظر شما هستند، پس به نسل جدید DisplayPort نیز نیاز دارید.

DisplayPort 2.0 چه زمانی وارد بازار می‌شود؟

در ابتدا قرار بود که DisplayPort 2 در پایان سال 2020 میلادی، وارد بازارها شود، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا و اختلال‌های ناشی از آن، عرضه این درگاه جدید نیز به تعویق افتاد. اکنون قرار است که این درگاه جدید در تاریخی نامشخص در سال 2021، روانه بازارها شود.

تاریخ عرضه هنوز مشخص نیست، زیرا سازمان VESA نیز باید فرایند مربوط به PlugTest را پیش ببرد که این کار در 2020 به اتمام نرسید. VESA یک سازمان بوده که وظیفه آن، استاندارد کردن فناوری DisplayPort است.

این مطلب را نیز بخوانید: آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟!

کارت گرافیک‌های سازگار با DisplayPort 2

همیشه مشکلاتی در رابطه با استانداردهای کابلی جدید وجود داشته و DisplayPort 2 نیز از این قضیه مستثنا نیست. جدا از مانیتور، باید کارت گرافیک شما نیز از این درگاه پشتیبانی کند. شرکتی همانند انویدیا، هنوز هیچ کارت گرافیکی که سازگار با این فناوری باشد را به بازارها عرضه نکرده است. البته این مشکل چندانی به حساب نمی‌آید، زیرا خود درگاه DisplayPort 2، هنوز عرضه نشده است.

قابلیت‌های مربوط به ذخیره انرژی

در کنار پهنای باند وسیع، DisplayPort 2 همچنین یک ویژگی مربوط به ذخیره انرژی به نام Panel Replay را نیز دارد. Panel Replay باعث می‌شود که نمایشگر شما با کارایی بیشتری کار کرده و همچنین مصرف انرژی آن نیز محدود شود. با فعال کردن این ویژگی، نمایشگر شما فقط عناصری را نوسازی می‌کند که بر روی نمایشگر تغییر می‌کنند. بدین ترتیب دیگر انرژی دریافتی مانیتور، صرف عناصری که بر روی نمایشگر به نمایش درنمی‌آیند، نمی‌شود.

DisplayPort 2.0 ،USB Type-C و Thunderbolt

یکی از نقاط قوت درگاه DisplayPort این است که می‌تواند در قالب سایر انواع کابل‌ها نیز گنجانده شود. سال‌هاست که درگاه‌های USB Type-C و Thunderbolt 3 از فناوری DisplayPort 1.4 استفاده کرده تا بتوانند ویدیو و صداهای باکیفیت را به همراه جریان انرژی، از طریق یک کابل واحد انتقال دهند.

حال DisplayPort 2 از رابط کاربری فیزیکی Thunderbolt یا همان PHY استفاده کرده تا همان مزیت‌های مربوط به پهنای باند را ارائه دهد. بدین ترتیب، رزولوشن‌ها و نرخ‌های نوسازی بالاتر نیز مورد پشتیبانی قرار می‌گیرند.

آیا DisplayPort 2 با نسل‌های قبلی این درگاه نیز سازگار است؟

بله، DisplayPort 2 از همان کانکتور کلاسیک DisplayPort استفاده می‌کند، دقیقا همانند نسخه‌های قدیمی‌تر. بدین ترتیب این درگاه جدید با تمامی استانداردهای قدیمی‌تر DisplayPort نیز سازگار خواهد بود.

این مطلب را نیز بخوانید: با انواع کابل‌های کامپیوتر و ویژگی‌های هرکدام آشنا شوید

DisplayPort 2 در مقابل HDMI 2.1

DisplayPort 2 تقریبا 2 برابر HDMI 2.1، پهنای باند دارد. HDMI 2.1 در اصل، دستگاه‌های رده مصرف‌کننده و سخت‌افزارهای قابل حمل A/V (مانیتورهای مخصوص دوربین‌های DSLR) را هدف قرار گرفته است. این در حالی است که درگاه DisplayPort بیشتر مختص کامپیوترهای شخصی و سخت‌افزارهای A/V ثابت است.

کابل موردنیاز برای DisplayPort 2

کابل موردنیاز شما، در حالت کلی به نیازهای خودتان بستگی دارد. مشابه Thunderbolt 3، درگاه DisplayPort 2 نیز به کابل‌های اکتیو (کابل‌های مسی مجهز به مدارهای الکترونیکی) که در هر دو سر خود دارای فرستنده و گیرنده هستند، نیاز دارد. همین موضوع باعث گران‌تر شدن این کابل‌ها و به طبع، بالاتر رفتن هزینه‌های این درگاه می‌شود. خوشبختانه اگر به پهنای باند بیش از 40 گیگابیت بر ثانیه نیاز نداشته باشید، آنگاه همچنان می‌توانید از کابل‌های پسیو (کابل‌هایی که کیفیت محتوای منتقل شده را کاهش می‌دهد) نیز استفاده کنید.

کدام یک برای بازی کردن بهتر است، DisplayPort 2.0 یا HDMI؟

در حالت کلی جهت اجرای بازی‌ها، DisplayPort نسبت به HDMI برتری دارد، مخصوصا DisplayPort 2. البته از آنجایی که این درگاه هنوز روانه بازارها نشده، پس همچنان بهترین انتخاب شما، استفاده از DisplayPort 1.4 به همراه یک نمایشگر سازگار با G-Sync است.

اگر کارت گرافیک شما از سری GeForce RTX 30 شرکت انویدیا است، آنگاه شاید HDMI 2.1 گزینه بهتری برای شما باشد. البته در صورت استفاده از این درگاه، آنگاه باید از یک تلویزیون استفاده کنید، زیرا در حال حاضر تنها نمایشگرهایی که با G-Sync سازگار بوده و همچنین از HDMI 2.1 نیز پشتیبانی می‌کنند، تلویزیون‌ها هستند. قطعا با توجه به بهبودهای DisplayPort 2 نسبت به نسل قبل، ارزشش را دارد که منتظر این درگاه جدید باشیم.

نوشته درگاه DisplayPort 2.0 چیست، چه ویژگی‌هایی دارد و آیا واقعا بدان نیاز داریم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

DisplayPort 2.0 را می‌توان اولین تغییر و به‌روزرسانی بزرگ برای این درگاه دانست. این درگاه جدید، نوید انتقال سریع‌تر داده‌ها، افزایش وضوح تصویر و همچنین پشتیبانی از پیکربندی‌های پیشرفته نمایشگر را می‌دهد.

DisplayPort 2.0 چیست و چه مزایا و ویژگی‌هایی دارد و چه چیزی باعث برتری آن نسبت به DisplayPort 1.4a می‌شود؟ در ادامه قصد داریم که به پاسخ این پرسش‌ها بپردازیم.

DisplayPort 2.0 چیست؟

با استفاده از درگاه DisplayPort 2.0 می‌توانید تا 300 درصد افزایش در پهنای باند داشته (نسبت به نسل قبل DisplayPort) و بدین ترتیب می‌توانید ویدیو و صدا را از طریق یک کابل واحد انتقال داده و همچنین از پشتیبانی از فشرده‌سازی استریم نمایشگر (DSC)، محدوده دینامیکی بالا (HDR) و اصلاح خطای رو به جلو (FEC) نیز بهره‌مند شوید.

DisplayPort 2.0 دارای 80 گیگابیت بر ثانیه پهنای باند بوده و این در حالی است که این مقدار برای نسل قبلی (یعنی DisplayPort 1.4a)، 25.92 گیگابیت بر ثانیه بود. بدین ترتیب نسخه جدید به شما امکان می‌دهد که ویدیوهای با رزولوشن بالا و نرخ نوسازی‌های غیرممکن در نسل قبل را مشاهده کنید.

علاوه بر این، اکنون درگاه DisplayPort 2.0 می‌تواند تا دو مانیتور 4K را در نرخ نوسازی 144 هرتز و یا یک مانیتور 4K در نرخ نوسازی 144 هرتزی و 2 مانیتور 1440p و یک مانیتور 8K تا نرخ نوسازی 85 هرتزی را مدیریت کند.

آیا به DisplayPort 2.0 نیاز داریم؟

اگر یک گیمر هستید، آنگاه DisplayPort 2.0 می‌تواند بدین معنا باشد که می‌توانید با استفاده از یک کابل، 2 مانیتور 4K با نرخ نوسازی 144 هرتزی را بدون هیچ‌گونه فشرده‌سازی تصویر، مورد استفاده قرار دهید. همچنین می‌توانید یک مانیتور4K با نرخ نوسازی 144 هرتزی و دو مانیتور 1440p را به‌صورت همزمان، مورد استفاده قرار دهید. بنابراین اگر فکر می‌کنید که موارد بالا، همان پیکربندی موردنظر شما هستند، پس به نسل جدید DisplayPort نیز نیاز دارید.

DisplayPort 2.0 چه زمانی وارد بازار می‌شود؟

در ابتدا قرار بود که DisplayPort 2 در پایان سال 2020 میلادی، وارد بازارها شود، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا و اختلال‌های ناشی از آن، عرضه این درگاه جدید نیز به تعویق افتاد. اکنون قرار است که این درگاه جدید در تاریخی نامشخص در سال 2021، روانه بازارها شود.

تاریخ عرضه هنوز مشخص نیست، زیرا سازمان VESA نیز باید فرایند مربوط به PlugTest را پیش ببرد که این کار در 2020 به اتمام نرسید. VESA یک سازمان بوده که وظیفه آن، استاندارد کردن فناوری DisplayPort است.

این مطلب را نیز بخوانید: آشنایی با تمام قابلیت‌های HDMI 2.1: آیا واقعا به آن نیاز داریم؟!

کارت گرافیک‌های سازگار با DisplayPort 2

همیشه مشکلاتی در رابطه با استانداردهای کابلی جدید وجود داشته و DisplayPort 2 نیز از این قضیه مستثنا نیست. جدا از مانیتور، باید کارت گرافیک شما نیز از این درگاه پشتیبانی کند. شرکتی همانند انویدیا، هنوز هیچ کارت گرافیکی که سازگار با این فناوری باشد را به بازارها عرضه نکرده است. البته این مشکل چندانی به حساب نمی‌آید، زیرا خود درگاه DisplayPort 2، هنوز عرضه نشده است.

قابلیت‌های مربوط به ذخیره انرژی

در کنار پهنای باند وسیع، DisplayPort 2 همچنین یک ویژگی مربوط به ذخیره انرژی به نام Panel Replay را نیز دارد. Panel Replay باعث می‌شود که نمایشگر شما با کارایی بیشتری کار کرده و همچنین مصرف انرژی آن نیز محدود شود. با فعال کردن این ویژگی، نمایشگر شما فقط عناصری را نوسازی می‌کند که بر روی نمایشگر تغییر می‌کنند. بدین ترتیب دیگر انرژی دریافتی مانیتور، صرف عناصری که بر روی نمایشگر به نمایش درنمی‌آیند، نمی‌شود.

DisplayPort 2.0 ،USB Type-C و Thunderbolt

یکی از نقاط قوت درگاه DisplayPort این است که می‌تواند در قالب سایر انواع کابل‌ها نیز گنجانده شود. سال‌هاست که درگاه‌های USB Type-C و Thunderbolt 3 از فناوری DisplayPort 1.4 استفاده کرده تا بتوانند ویدیو و صداهای باکیفیت را به همراه جریان انرژی، از طریق یک کابل واحد انتقال دهند.

حال DisplayPort 2 از رابط کاربری فیزیکی Thunderbolt یا همان PHY استفاده کرده تا همان مزیت‌های مربوط به پهنای باند را ارائه دهد. بدین ترتیب، رزولوشن‌ها و نرخ‌های نوسازی بالاتر نیز مورد پشتیبانی قرار می‌گیرند.

آیا DisplayPort 2 با نسل‌های قبلی این درگاه نیز سازگار است؟

بله، DisplayPort 2 از همان کانکتور کلاسیک DisplayPort استفاده می‌کند، دقیقا همانند نسخه‌های قدیمی‌تر. بدین ترتیب این درگاه جدید با تمامی استانداردهای قدیمی‌تر DisplayPort نیز سازگار خواهد بود.

این مطلب را نیز بخوانید: با انواع کابل‌های کامپیوتر و ویژگی‌های هرکدام آشنا شوید

DisplayPort 2 در مقابل HDMI 2.1

DisplayPort 2 تقریبا 2 برابر HDMI 2.1، پهنای باند دارد. HDMI 2.1 در اصل، دستگاه‌های رده مصرف‌کننده و سخت‌افزارهای قابل حمل A/V (مانیتورهای مخصوص دوربین‌های DSLR) را هدف قرار گرفته است. این در حالی است که درگاه DisplayPort بیشتر مختص کامپیوترهای شخصی و سخت‌افزارهای A/V ثابت است.

کابل موردنیاز برای DisplayPort 2

کابل موردنیاز شما، در حالت کلی به نیازهای خودتان بستگی دارد. مشابه Thunderbolt 3، درگاه DisplayPort 2 نیز به کابل‌های اکتیو (کابل‌های مسی مجهز به مدارهای الکترونیکی) که در هر دو سر خود دارای فرستنده و گیرنده هستند، نیاز دارد. همین موضوع باعث گران‌تر شدن این کابل‌ها و به طبع، بالاتر رفتن هزینه‌های این درگاه می‌شود. خوشبختانه اگر به پهنای باند بیش از 40 گیگابیت بر ثانیه نیاز نداشته باشید، آنگاه همچنان می‌توانید از کابل‌های پسیو (کابل‌هایی که کیفیت محتوای منتقل شده را کاهش می‌دهد) نیز استفاده کنید.

کدام یک برای بازی کردن بهتر است، DisplayPort 2.0 یا HDMI؟

در حالت کلی جهت اجرای بازی‌ها، DisplayPort نسبت به HDMI برتری دارد، مخصوصا DisplayPort 2. البته از آنجایی که این درگاه هنوز روانه بازارها نشده، پس همچنان بهترین انتخاب شما، استفاده از DisplayPort 1.4 به همراه یک نمایشگر سازگار با G-Sync است.

اگر کارت گرافیک شما از سری GeForce RTX 30 شرکت انویدیا است، آنگاه شاید HDMI 2.1 گزینه بهتری برای شما باشد. البته در صورت استفاده از این درگاه، آنگاه باید از یک تلویزیون استفاده کنید، زیرا در حال حاضر تنها نمایشگرهایی که با G-Sync سازگار بوده و همچنین از HDMI 2.1 نیز پشتیبانی می‌کنند، تلویزیون‌ها هستند. قطعا با توجه به بهبودهای DisplayPort 2 نسبت به نسل قبل، ارزشش را دارد که منتظر این درگاه جدید باشیم.

نوشته درگاه DisplayPort 2.0 چیست، چه ویژگی‌هایی دارد و آیا واقعا بدان نیاز داریم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

اکثر مردم در تمام طول روز، از گوشی هوشمند خود استفاده می‌کنند. البته حتی اگر چندان هم از گوشی خود استفاده نکنید، آنگاه بازهم گوشی‌های بسیاری کمی وجود دارند که بتوانند با یک بار شارژ، از صبح تا نیمه‌شب دوام بیاورند. شاید از خود بپرسید که دلیل عمر کم باتری گوشی ها چیست؟ در ادامه قصد داریم که بیشتر به این موضوع بپردازیم.

وقتی که قیمت گوشی‌های پرچم‌دار را می‌بینید، حتما با خود فکر می‌کنید که شرکت سازنده آن‌ها، با ترفندی خاص توانسته که عمر باتری این دستگاه‌ها را نیز افزایش دهد. البته در هر صورت، اکثر گوشی‌ها از همان باتری نسخه‌های پیشین خود استفاده می‌کنند. در زیر به دلایل اینکه چرا گوشی شما با یک بار شارژ نمی‌تواند تمام روز را دوام بیاورد، پرداخته‌ایم.

توان پردازشی بیشتر = مصرف باتری بیشتر

شاید با شیوه کار باتری‌ها آشنا باشید، اما همچنان از خود بپرسید که چرا وضعیت باتری گوشی‌ها، بهبود پیدا نمی‌کند. واضح‌ترین دلیل در این رابطه این است که گوشی‌های جدید، مصرف انرژی بیشتری دارند. به‌عنوان مثال، سری نوت شرکت سامسونگ را در نظر بگیرید. عمر باتری یکی از موارد استثنایی در رابطه با این دستگاه‌ها به شمار می‌‎رود. به هر حال، از زمان عرضه اولین گوشی سری نوت، قضیه زیاد تغییر نکرده است.

در سال 2011، شرکت سامسونگ اولین گوشی از سری نوت را با یک باتری 2500 میلی‌آمپر ساعتی، روانه بازارها کرد. باتری این دستگاه‌ها بسته به میزان استفاده شما، تقریبا می‌توانست که یک روز دوام آورد. حال بیایید تا نگاهی به گلکسی نوت 9 بیندازیم. این گوشی به یک باتری 4000 میلی‌آمپر ساعتی مجهز شده است. شاید از لحاظ تئوری این گوشی بتواند 60 درصد انرژی بیشتری را در خود ذخیره کند، اما این موضوع در عمل، تفاوت چندانی را به وجود نخواهد آورد.

گلکسی نوت 9 به یک نمایشگر AMOLED بزرگ‌تر، روشن‌تر و با رزولوشن بالاتر مجهز شده است. علاوه بر این، این گجت دارای پردازنده‌ای سریع‌تر، پردازنده گرافیکی قدرتمندتر و همچنین رم بیشتری است. تنها خود نمایشگر بزرگ این گوشی می‌تواند نقش زیادی در کاهش عمر باتری این دستگاه داشته باشد.

به‌علاوه، گوشی‌های جدید نسبت به گوشی‌های قدیمی، اپلیکیشن‌های بیشتری را در پس‌زمینه اجرا می‌کنند. این قضیه بدین معنا است که کاربران می‌توانند اعلان‌های خود را سر وقت دریافت کرده و همچنین تصاویر تهیه شده با استفاده از دوربین گوشی خود را نیز سریعا با حافظه ابری مورد استفاده، همگام‌سازی کنند. طبیعتا این فرایندهای همیشگی حاضر در پس‌زمینه گوشی، انرژی زیادی نیز مصرف می‌کنند.

اکنون باید انواع فناوری‌های اتصال‌ گوناگون را نیز که گوشی شما از آن‌ها استفاده می‌کند، در نظر بگیرید. 3G ،LTE، وای‌فای، بلوتوث و NFC، همگی می‌توانند سریعا عمر باتری را کاهش دهند.

در این بین، تولیدکنندگان گوشی‌ها نیز سعی می‌کنند که با افزودن ویژگی‌های مرتبط با ذخیره انرژی، عمر باتری را افزایش دهند. می‌توان رزولوشن نمایشگر برخی از گوشی‌ها را تغییر داد. بدین ترتیب با کاهش وضوح تصویر، مصرف باتری نیز کاهش خواهد یافت. در نهایت اینکه شکی نیست که هر چه دستگاه قدرتمندتر باشد، آنگاه مصرف انرژی بالاتری نیز خواهد داشت.

این مطلب را نیز بخوانید: شارژ سریع باتری گوشی‌های هوشمند چیست و چگونه کار می‌کند؟

باریک‌تر شدن گوشی‌ها

دلیل دیگر عمر کم باتری گوشی ها، به باریک‌تر شدن و کاهش ضخامت این دستگاه‌ها در طول زمان بازمی‌گردد. اولین آیفونی که در سال 2007 منتشر شد، دارای 0.46 اینچ ضخامت بود. این در حالی است که آیفون XS توانسته که حدود 40 درصد باریک‌تر شده و ضخامت خود را به 0.30 اینچ برساند.

شاید گوشی‌های باریک‌تر، زیباتر به نظر رسیده، راحت‌تر در دست قرار گیرند و همچنین بهتر در جیب شما جا شوند، اما طبیعتا همین موضوع باعث می‌شود که فضای کمتری برای سخت‌افزارهای داخلی باقی بماند. به همین دلیل نیز تولیدکنندگان، باتری‌های کوچک‌تری را در گوشی‌های جدید خود قرار می‌دهند.

حتی اگر فناوری ساخت باتری‎‌ها نیز جمع‌و‌جورتر شود، آنگاه بازهم باریک‌تر کردن باتری می‌تواند تأثیر زیادی بر عمر باتری گوشی بگذارد. اکثر گوشی‌های جدید دارای باتری 2800 الی 4000 میلی‌آمپر ساعتی هستند. مثلا در سال 2018، گوشی هواوی میت 20 پرو روانه بازارها شد که این دستگاه دارای باتری 4200 میلی‌آمپر ساعتی بود. البته لازم به ذکر است که بگوییم این گوشی، یک دستگاه 6.5 اینچی بود.

گوشی‌هایی نیز وجود داشته که به باتری‌های 5000 میلی‌آمپر ساعتی و بیشتر مجهز هستند، اما طبیعتا ضخامت بیشتری نیز دارند. به هر حال در زمانی که باریک بودن گوشی یکی از معیارهای زیبایی‌شناختی این دستگاه‌ها به حساب می‌آید، طبیعتا تولیدکنندگان نیز سعی دارند که گوشی‌های باریک‌تری بسازند.

پک‌های باتری و سرعت شارژ

یکی دیگر از دلیل های عمر کم باتری گوشی ها به این موضوع بازمی‌گردد که تولیدکنندگان جهت بهبود این وضع، انگیزه چندانی ندارند. در اکثر گوشی‌های امروزی به جای افزایش ظرفیت باتری، به سرعت شارژ و عملکرد شارژ بی‌سیم توجه می‌شود. امروزه سرعت شارژ در قیاس با چند سال گذشته، پیشرفت زیادی را تجربه کرده است. امروزه پرچمدارانی وجود دارند که در کمتر از یک ساعت می‌توان آن‌ها را کاملا شارژ کرد. علاوه بر این، شارژ بی‌سیم نیز سرعت بیشتری پیدا کرده و همچنین نسبت به گذشته، فراگیرتر شده است.

بنابراین به جای قرار دادن باتری‌های بزرگ‌تر در گوشی‌ها، شرکت‌ها بیشتر تمایل دارند که جهت بهبود تجربه شارژ کردن کاربران، دستگاه‌های اضافی را به آن‌ها ارائه دهند. مثلا آداپتور شارژ سریع گوشی‌های اپل را باید به‌صورت جداگانه تهیه کرد. همچنین این شرکت، قاب‌های مجهز به باتری را نیز به‌صورت جداگانه به کاربران ارائه کرده و بدین ترتیب می‌توانید عمر باتری گوشی خود را افزایش دهید. از طرفی دیگر، شرکتی همانند سامسونگ، اقدام به عرضه شارژرهای بی‌سیم سازگار با گوشی‌های خود می‌کند.

این مطلب را نیز بخوانید: شیوه صحیح شارژ باتری گوشی‌های هوشمند

کاهش عمر باتری در طول زمان

اگر به مدت بیش از 2 سال از یک گوشی استفاده کنید، آنگاه به احتمال زیاد تاکنون با مفهوم خراب شدن تدریجی باتری‌های لیتیوم-یونی آشنا شده‌اید. درست است که این باتری‌ها قابل شارژ هستند، اما پس از چند بار شارژ کردن این باتری‌ها، طبیعی است که دیگر نتوانند تمامی ظرفیت خود را به کار بگیرند. در نهایت اینکه باتری گوشی‌های هوشمند بسته به شیوه استفاده شما از گوشی، می‌توانند به مدت یک الی 3 سال، عملکرد قابل قبولی داشته باشند.

در دستگاه‌های اندرویدی اولیه، خرابی باتری مشکل چندانی را به وجود نمی‌آورد، زیرا کاربران می‌توانستند که پنل پشت گوشی را برداشته و سپس به‌راحتی باتری را جایگزین کنند. اما اکنون انجام چنین فرایندی، نیازمند مراجعه به متخصصین مربوطه است.

کندی پیشرفت فناوری ساخت باتری‌ها

دلیل دیگر عمر کم باتری گوشی شما می‌تواند مربوط به فناوری ساخت باتری‌ها باشد. پیشرفت تکنولوژی تولید باتری‌ها، سرعت چندانی ندارد. فناوری ساخت باتری‌های لیتیوم-یونی که برای چندین دهه مورد استفاده قرار گرفته، همچنان در حال بهبود است، اما با آن سرعتی که کاربران می‌خواهند، پیش نمی‌رود. به همین دلیل است که نسل فعلی این باتری‌ها همچنان پس از گذشت مدتی، کارایی لازم را نداشته و همانند پیشینیان خود، شدیدا به اندازه و حجم، حساس هستند.

با توجه به فراگیر شدن گوشی‌های هوشمند، ماشین‌های الکتریکی و همچنین دستگاه‌های پوشیدنی، نیاز است که فناوری ساخت باتری‌ها، هر چه سریع‌تر بهبود پیدا کند. محققان در حال تلاش جهت رفع این مشکلات و همچنین پیدا کردن جایگزینی مناسب برای باتری‌های فعلی هستند. از طرفی دیگر نیز شرکت‌های تولیدکننده، میلیون‌ها دلار را صرف غلبه بر محدودیت‌های موجود در این بین کرده‌اند.

این مطلب را نیز بخوانید: چگونه از سلامت باتری گوشی اندرویدی خود اطمینان حاصل کنیم؟

سخن پایانی

در بالا سعی کردیم که دلیل عمر کم باتری گوشی های هوشمند را برای شما توضیح دهیم. زیاد عجیب نیست که اگر بگوییم در آینده‌ای نزدیک، پیشرفتی بنیادی در زمینه ساخت باتری‌ها به وقوع خواهد پیوست. در حال حاضر اگر بخواهید که یک گوشی جدید خریداری کنید، آنگاه بهتر است که عمر باتری آن را در نظر داشته باشید. این کار را می‌توانید با بررسی کردن ظرفیت باتری و یا مشاهده تست‌های باتری گوشی موردنظر، انجام دهید. در نهایت می‌توانیم دلایل عمر کم باتری گوشی‌های هوشمند را به‌صورت زیر خلاصه کنیم:

• دستگاه‌های مدرن، انرژی باتری را سریع‌تر مصرف می‌کنند.
• گوشی‌ها باریک‌تر شده و بنابراین فضای کمتری برای باتری دارند.
• تولیدکنندگان انگیزه چندانی جهت قرار دادن باتری‌های بزرگ‌تر در گوشی‌های خود ندارند.
• باتری‌های لیتیوم-یونی در طول زمان، فرسایش پیدا می‌کنند.
• فناوری تولید باتری‌ها، سرعت پیشرفت چندانی ندارد.

نوشته چرا عمر باتری گوشی‌های هوشمند چندان طولانی نیست؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

این روزها، خرید گوشی برای کودکان و یا حتی استفاده آن‌ها از گوشی‌، به یکی از چالش‌های بزرگ والدین تبدیل شده است. به هر حال با خرید گوشی برای کودک خود، می‌توانید در هنگامی‌که از او دور هستید، ارتباط بهتری با او داشته و البته خطراتی را نیز بپذیرید؛ همانند عدم امنیت در فضای آنلاین. در این مقاله قصد داریم که بیشتر به مبحث استفاده کودک از گوشی پرداخته و همچنین مزایا و معایب این موضوع را نیز برای شما بازگو کنیم.

در این مطلب منظور ما از واژه “کودک”، افرادی هستند که زیر 10 سال سن دارند و همچنین منظور از نوجوان نیز آن‌هایی هستند که 11 الی 12 سال سن دارند. هر چند که تمرکز این مقاله بیشتر بر روی کودکان است، اما در هر صورت می‌توان محتوای آن را بر نوجوانان نیز تعمیم داد.

همه ما می‌دانیم که هر خانواده‌ای در رابطه با استفاده کودکان از تکنولوژی، قوانین خاص خود را دارد. بنابراین موارد و بحث‌های موجود در این مطلب نیز صرفا جنبه پیشنهادی داشته و در واقع می‌توان گفت که جهت تسهیل کردن تصمیم‌گیری در رابطه با استفاده کودک از گوشی، می‌توان از این مطلب استفاده کرد.

گوشی‌های عادی در مقابل گوشی‌های هوشمند

در اینجا گوشی‌ها را به دو دسته هوشمند و غیرهوشمند تقسیم می‌کنیم. گزینه انتخابی شما به محتوایی که می‌خواهید کودکتان به آن دسترسی داشته، توان مالی و همچنین قوانین خانوادگی مرتبط با تکنولوژی، بازمی‌گردد. در زیر، ویژگی‌های عمومی مرتبط با هرکدام از این دستگاه‌ها را مشاهده خواهید کرد:

ویژگی‌های گوشی‌های غیرهوشمند

هنگامی‌که در رابطه با گوشی‌های غیرهوشمند بحث می‌کنیم، منظور ما دستگاه‌هایی هستند که در اوایل دهه 2000 میلادی وجود داشتند؛ مواردی همچون گوشی‌های تاشو Razr، گوشی‌های کشویی Sidekick و البته گوشی‌های آجر-مانند شرکت نوکیا. تمرکز این گوشی‌های بیشتر پیرامون برقراری تماس و ارسال پیامک بود.

امروزه گوشی‌های ساده همچنان تمرکز خود را بر روی همان کارکردهای اولیه خود گذاشته‌اند، اما طبیعتا ویژگی‌های جدیدی نیز همانند دوربین، بازی‌ها، موسیقی و حتی دستیار یکپارچه را ارائه می‌دهند. برخی از این دستگاه‌ها حتی دارای GPS بوده و بدین ترتیب می‌توانید موقعیت مکانی کودک خود را ردیابی کنید.

کارکردهای ساده این گوشی‌ها، آن‌ها را مناسب کودکان کم‌ سن‌وسال‌تر کرده‌اند. به هر حال، قابلیت‌های چندان پیچیده‌ای در این دستگاه‌ها وجود ندارند. اکثر این گوشی‌ها حتی توانایی اتصال به اینترنت را نیز ندارند. بنابراین اصلا لازم نیست که نگران دسترسی کودکتان به محتوای نامناسب باشید.

این مطلب را نیز بخوانید: امواج آنتن‌های رادیو و تلویزیون آنالوگ خطرناک‌تر هستند یا امواج آنتن‌های موبایل؟!

ویژگی‌های گوشی‌های هوشمند

به احتمال بسیار زیاد، شما با این گوشی‌ها آشنایی کافی داشته و حتی پیش‌تر نیز چندین مدل از این نوع دستگاه‌ها را داشته‌اید. اگر این‌طور نیست، آنگاه می‌توان گفت که گوشی‌های هوشمند می‌توانند به برقراری تماس، ارسال پیامک و همچنین دسترسی به اینترنت بپردازند. علاوه بر این، اکثریت مردم امروزی از این گجت‌ها استفاده می‌کنند.

انواع ویژگی‌های جالب و سخت‌افزار بهتر در این گوشی‌ها گنجانده شده و همچنین با استفاده از آن‌ها می‌توانید تقریبا به هر چه که می‌خواهید، دسترسی پیدا کنید. از طریق فروشگاه اپلیکیشن موجود بر روی این گجت‌ها، می‌توانید به انواع و اقسام نرم‌افزارها و بازی‌ها، دسترسی پیدا کنید. همچنین با استفاده از مرورگر اینترنت نصب شده بر روی این گوشی‌ها می‌توانید به هر آنچه که بر روی مرورگر کامپیوتر خود بدان دسترسی پیدا می‌کنید نیز دسترسی پیدا کنید. این گوشی‌ها به دلیل داشتن قابلیت‌های اضافی و پیچیده، بیشتر برای کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان مناسب هستند.

مزایا و معایب گوشی‌های غیرهوشمند

حال که گوشی‌های ساده یا همان غیرهوشمند را تعریف کرده و به‌صورت مختصر در رابطه با ویژگی‌های آن‌ها صحبت کردیم، وقت آن فرا رسیده که به مزایا و معایب این دستگاه‌ها نیز اشاره کنیم. در زیر به مزایا و معایب استفاده کودک از یک گوشی‌ ساده می‌پردازیم.

مزایا

یکی از مزایای قابل توجه گوشی‌های ساده این است که قیمت بالایی ندارند. به هر حال این گوشی‌ها، سخت‌افزار چندان قدرتمندی نداشته و همچنین قابلیت‌های عجیب‌و‌غریب چندانی نیز ندارند. بنابراین این گوشی‌ها بیشتر بر برقراری تماس و ارسال پیامک تمرکز دارند. این گوشی‌ها جهت برقراری تماس‌های مبتنی بر سیم‌کارت، مناسب هستند. علاوه بر این، استفاده از این گوشی‌ها برای کودکان کم سن و سال‌تر، آسان‌تر بوده و می‌تواند به کسب استقلال این رده سنی، کمک کند.

اکثریت این دستگاه‌ها از فروشگاه اپلیکیشن و دسترسی به اینترنت، برخوردار نیستند. بدین ترتیب کودک شما نمی‌تواند نسبت به پرداخت درون برنامه‌ای اقدام کرده، به محتوای نامناسب در فضای آنلاین دسترسی پیدا کنند و همچنین دیگر در معرض فشار همسالان خود در شبکه‌های اجتماعی نیز قرار نخواهد گرفت. از آنجایی که خود گوشی احتمال وقوع چنین مواردی را از بین می‌برد، پس می‌توانید خیالتان از این بابت راحت باشد. بدین ترتیب هر زمان که لازم باشد، می‌توانید با کودک خود تماس گرفته و بالعکس.

معایب

همان‌طور که در بالا بدان اشاره کردیم، این گوشی‌ها دارای عملکردهای بسیار ساده هستند. اگر برای کودک بزرگ‌تر و یا نوجوان خود یک گوشی ساده تهیه کنید، آنگاه این قضیه می‌تواند معایب خود را نیز داشته باشد. شاید همسالان کودکان شما، آن‌ها را به دلیل نداشتن یک گوشی مدرن، مسخره کرده و یا اینکه شیوه تعامل فرزند شما با دوستانش، تحت تأثیر این موضوع قرار گیرد. به هر حال در این گوشی‌ها خبری از iMessages، واتساپ و سایر شبکه‌های اجتماعی محبوب نیست. همچنین این موضوع می‌تواند کودک شما را از برخی از تجربه‌هایی که همسالان وی بر روی گوشی‌های هوشمند خود دارند، محروم کند.

علاوه بر این، پدیده‌ای نیز وجود دارد که “حصر iMessage” یا همان “iMessage lock-in” نامیده می‌شود. در این پدیده، کودکانی که دارای گوشی‌های آیفون هستند، امکان دارد که از سایر کودکانی که از این گوشی‌ها برخوردار نیستند، دوری کنند. نام این پدیده از آنجا نشأت گرفته که در اپلیکیشن iMessage شرکت اپل، چت کاربران اپلی به‌صورت یک نقطه آبی رنگ ظاهر می‌شوند که همین موضوع از لحاظ ظاهری، جذاب به نظر می‌رسد. این در حالی است که چت کاربران غیراپلی، به رنگ سبز به نمایش درآمده و همین باعث جذابیت ظاهری کمتری می‌شود. اکثر اوقات، کاربران اپلی نسبت به کاربران سایر گوشی‌ها، توجه کمتری نشان می‌دهند. این نکته‌ای است که در هنگام تهیه گوشی برای کودک خود، باید بدان توجه داشته باشید.

این مطلب را نیز بخوانید: چرا بهتر است برای پرتوگیری کمتر از امواج رادیویی به دکل‌های موبایل نزدیک‌تر باشیم؟!

مزایا و معایب گوشی‌های هوشمند

همه ما می‌دانیم که گوشی هوشمند چیست و همچنین در قیاس با گوشی‌های ساده، چه قابلیت‌های اضافی دارد. حال بیایید تا در ادامه در رابطه با مزایا و معایب استفاده کودک شما از یک گوشی هوشمند، بیشتر بحث کنیم.

مزایا

گوشی‌های هوشمند، دستگاه‌های جالبی بوده که از طریق آن‌ها می‌توانید به ویژگی‌ها و اپلیکیشن‌های جالبی، دسترسی پیدا کنید. با استفاده از این دستگاه‌ها، آسان‌تر می‌توانید بفهمید که کودک شما کجا بوده و مشغول انجام چه کاری است. همچنین بدین ترتیب از طریق راه‌کارهای گوناگونی نیز می‌توانید با فرزند خود ارتباط برقرار کرده و در این رابطه فقط به پیام‌رسانی و یا تماس‌های تلفنی، محدود نیستید. همچنین این دستگاه‌ها می‌توانند به‌صورت دقیق به شما نشان دهند که کودک شما در کجا قرار دارد. اگر فرزندان شما گم شده و یا اینکه صرفا گوشی خود را در جایی جا بگذارند، آنگاه تشخیص موقعیت مکانی دستگاه، آسان‌تر خواهد شد.

با استفاده از یک گوشی هوشمند، فرزند شما آسان‌تر می‌تواند با دوستان و همکلاسی‌های خود، تعامل داشته باشد. حال چه بحث در رابطه با تکالیف مدرسه باشد و چه در رابطه با سایر مسائل، با استفاده از اسمارتفون‌ها آسان‌تر می‌توان به هدف موردنظر دست پیدا کرد. از طریق فروشگاه اپلیکیشن‌های موجود بر روی هر گوشی هوشمند نیز می‌توان انواع و اقسام نرم‌افزارها و بازی‌ها را دانلود و نصب کرد. در اپ استورها می‌توان اپلیکیشن‌های سرگرمی همانند یوتیوب و یا نرم‌افزارهای مرتبط با تکالیف مدرسه را پیدا کرد.

با استفاده از گوشی‌های هوشمند، بهتر می‌توان حس مسئولیت‌پذیری را تقویت کرد. از آنجایی که گوشی متعلق به فرزند شما است، پس باید همیشه مراقب آن بوده و همچنین هر روز نیز باید باتری آن را شارژ کند. علاوه بر این، کودک شما با استفاده از اپلیکیشن‌هایی همانند ساعت هشدار، تقویم و یا تهیه لیست کارهای ضروری، بهتر می‌تواند حس مستقل بودن را تجربه کند. داشتن یک گوشی هوشمند باعث می‌شود که کودک شما از دوستان و اطرافیان خود، دور نگه داشته نشود. به هر حال این روزها این گجت می‌تواند نمادی از فشار همسالان باشد.

در نهایت اینکه کودک شما با استفاده کردن از گوشی هوشمند در سنین ابتدایی، در آینده بهتر می‌تواند از تکنولوژی استفاده کند. به هر حال، گوشی‌های هوشمند در همه‌جا وجود داشته و فرزند شما نیز باید بتواند که با آن‌ها کار کند. به هر حال، ضرورت یادگیری در این رابطه، کمتر از ضرورت یادگیری تایپ کردن و یا شیوه استفاده از اینترنت نیست. با یادگیری شیوه تعامل با رابط کاربری گوشی‌ و همچنین اپلیکیشن‌ها، کودکان می‌توانند خود را جهت موفقیت در زندگی تکنولوژی-محور امروزی، آماده کنند.

معایب

یکی از بزرگ‌ترین معایب خرید گوشی‌های هوشمند، به قیمت بالای آن‌ها بازمی‌گردد. علاوه بر این باید هزینه خرید قاب، سیم‌کارت، هزینه اینترنت، تعمیرات دستگاه و … را نیز به قیمت خرید گوشی خود، اضافه کنید. به هر حال یک گوشی هوشمند می‌تواند نوعی سرمایه‌گذاری و همچنین منبعی جهت ایجاد هزینه‌های گوناگون باشد.

یکی دیگر از مسائل مهم، به امنیت و حریم خصوصی بازمی‌گردد. این قضیه نیز بدین دلیل است که این دستگاه‌ها به اینترنت متصل می‌شوند. مواردی همچون محتوای نامناسب، اذیت‌‎و‌آزار اینترنتی، ردیابی شدن توسط غول‌های اینترنتی، نمایش تبلیغات هدفمند به کودک شما و همچنین نگرانی‌های گوناگون پیرامون حریم خصوصی، همگی در فضای اینترنت یافت می‌شوند. اگر در رابطه با این موارد با کودک خود صحبت نکرده، محدودیت‌هایی را اعمال نکنید و یا اینکه از اپلیکیشن‌های مخصوص کنترل والدین بهره نبرید، آنگاه فرزند شما نیز در معرض این خطرات، قرار خواهد گرفت.

گوشی‌های هوشمند می‌توانند امکان چت با دوستان، بازی کردن، عکاسی، مشاهده ویدیو و استفاده از سایر اپلیکیشن‌ها را برای کاربران خود فراهم کنند. این موارد کافی هستند تا تمرکز کودکان از مدرسه، سایر انواع سرگرمی‌ها و حتی گذراندن وقت با اعضای خانواده، دور شده و به کار با گوشی اختصاص پیدا کند. اگر سخت‌گیری‌‎های لازمه اعمال نشوند، آنگاه استفاده زیاد از اسمارتفون می‌تواند به اعتیاد تبدیل شود.

این مطلب را نیز بخوانید: آیا امواج رادیویی موبایل روی پرندگان تاثیرگذار هستند؟

اپلیکیشن‌های کنترل والدین، Screen Time و Digital Wellbeing

شاید گوشی‌های ساده دارای عملکردی محدود بوده و همچنین دسترسی بسیار محدودی نیز به اپلیکیشن‌ها و اینترنت داشته باشند، اما همان‌طور که می‌دانید، گوشی‌های هوشمند در حالت پیش‌فرض این‌گونه نیستند. همین موضوع می‌تواند باعث نگرانی والدین شود. به همین ترتیب، ممکن است که والدین در رابطه با ساعت استفاده فرزند خود از گوشی و یا عدم آگاهی وی از نحوه استفاده ایمن، نگرانی‌های داشته باشند. البته به لطف اپلیکیشن‌های کنترل والدین و سرویس‌هایی همانند Screen Time و Digital Wellbeing، به‌راحتی می‌توانید نحوه استفاده فرزند خود از گوشی را ردیابی کرده و همچنین به کودکان خود نیز در رابطه با استفاده درست از این دستگاه‌ها، آموزش دهید.

از طریق اپلیکیشن‌های کنترل والدین که هم برای اندروید و هم برای iOS در دسترس قرار دارند، می‌توانید فیلترهای اینترنتی را اعمال کرده، اپلیکیشن‌های خاصی را بلاک کنید و همچنین گزارش‌های روزانه و یا هفتگی دریافت نمایید. برخی از اپلیکیشن‌ها می‌توانند موقعیت مکانی گوشی را ردیابی کرده و یا اینکه به محض ترک کردن ناحیه مشخص شده همانند خانه و یا مدرسه، اعلانی را به شما ارسال کنند. بدین ترتیب در هنگامی‌که از کودک خود دور هستید، بهتر می‌توانید که حواستان به او باشد. همچنین در صورت گم شدن گوشی نیز، آسان‌تر می‌توانید آن را پیدا کنید.

قابلیت Screen Time متعلق به دستگاه‌های iOS بوده و می‌تواند به شما بگوید که فرزند شما چه مدتی را صرف فضای آنلاین و اپلیکیشن‌های موبایلی کرده است. همچنین با استفاده از این اپلیکیشن می‌توانید تعداد ساعات استفاده از گوشی و یا اپلیکیشن خاصی را محدود کنید. بدین ترتیب می‌توانید استفاده کودک از گوشی را کاهش داده و در نتیجه پتانسیل اعتیاد به این دستگاه‌ها را نیز از بین ببرید. همچنین می‌توانید تعیین کنید که کدام اپلیکیشن‌ها، محدودیت نداشته باشند. اپلیکیشن‌های برقراری تماس و یا ارسال پیامک، می‌توانند از این دسته از موارد باشند.

به‌طور مشابه، قابلیت Digital Wellbeing اندروید نیز کنترل‌های والدینی گوناگون، قابلیت‌های جدا کردن از پریز برق، ویژگی‌های تعادلی و همچنین قابلیت‌های بهره‌وری را ارائه می‌دهد. بدین ترتیب والدین و فرزندان آن‌ها می‌توانند شیوه استفاده مسئولانه و ایمن از گوشی‌ را بهتر فرا بگیرند.

هزینه، خدمات و انتخاب دستگاه مناسب

به احتمال زیاد، ایده خوبی نیست که برای کودک 9 ساله خود، یک گوشی پرچمدار تهیه کنید. این موضوع نیز بدین دلیل است که چنین دستگاه‌هایی، بسیار گران‌قیمت هستند. در عوض می‌توانید با تهیه یک گوشی میان-رده، یک گوشی مناسب را با قیمتی مناسب، خریداری نمایید.

البته می‌توانید یک گوشی ساده نیز خریداری کنید. همان‌طور که امکانات این گوشی‌ها در قیاس با گوشی‌های هوشمند، بسیار ابتدایی بوده، قیمت آن‌ها نیز بسیار پایین‌تر است.

همچنین باید هزینه‌های سیم‌کارتی را نیز در نظر داشته باشید. هزینه‌های مربوط به خرید بسته‌های اینترنت و همچنین شارژ کردن اعتبار سیم‌کارت، از این دسته از موارد هستند.

در رابطه با خرید گوشی مناسب برای فرزند خود نیز به شما پیشنهاد می‌کنیم که اگر کودک شما سن پایینی دارد، آنگاه یک گوشی غیرهوشمند را برای وی خریداری کنید. این دستگاه‌ها قابلیت‌های کمتری داشته و البته ریسک کمتری نیز دارند. اگر کودک شما بخواهد که به اجرای بازی‌ها موبایلی پرداخته، به اپ استورها دسترسی پیدا کند و یا اینکه وارد فضای آنلاین شود، آنگاه می‌تواند از گوشی، تبلت و یا کامپیوتر یکی از اعضای خانواده (که از او بزرگ‌تر هستند) استفاده کند. طبیعتا این کار نیز با اجازه آن شخص و همچنین نظارت وی خواهد بود.

به همین ترتیب، می‌توانید برای کودکان بزرگ‌تر خود نیز گوشی هوشمند تهیه کنید. این گجت‌ها قیمت بیشتری داشته و البته امکانات بیشتری را نیز ارائه می‌دهند. در هر صورت، استفاده کودک شما از گوشی هوشمند می‌تواند حس اطمینان و مسئولیت‌پذیری را بهتر در وی پرورش دهد.

نوشته آیا کودکان واقعا به گوشی موبایل نیاز دارند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.