اکنون کاربران ایکس‌باکس وان می‌توانند دیسک‌ها را با استفاده از کنترلر از دستگاه خارج کنند

خارج کردن دیسک

اگر شما نیز از آن دسته کاربرانی هستید که بیشتر بر روی فرمت‌های فیزیکی (دیسک‌ها) بازی‌های ایکس‌باکس تکیه دارید، حتما می‌دانید که جهت خارج کردن دیسک بازی‌های خود، باید دکمه فیزیکی موجود بر روی کنسول خود را فشار دهید. با این اوصاف، چه می‌شد که اگر محبور نبودید این دکمه را فشار دهید؟ از این گذشته، پخش‌کننده‌های CD/DVD مدت‌هاست که از طریق ریموت کنترل می‌‎توانند دیسک‌‎های درون خود را خارج کنند، پس چرا کنسول ایکس‌باکس نتواند این کار را انجام دهد؟

خبر خوب این است که پس از گذشت هفت سال از عمر این کنسول، مایکروسافت سرانجام تصمیم گرفته تا به کاربران ایکس‌باکس وان اجازه دهد تا با استفاده از کنترلر کنسول خود، دیسک داخل این دستگاه‌ها را خارج سازند، هرچند که این ویژگی آن‌چنان بدیهی و واضح است که باید از همان ابتدا در این کنسول موجود می‌بود. تنها کاری که کاربران این کنسول‌ها باید انجام دهند این است که به منوی اصلی رفته، دیسک قرار داده‌شده در دستگاه را هایلات کرده، و سپس کلید «X» را بر روی کنترلر خود فشار دهند. 

البته پیش از اینکه زیادی هیجان‌زده شوید، باید این را نیز در نظر داشته باشید که این قابلیت در حال حاضر فقط در اختیار کاربرانی قرار دارد که عضو برنامه Xbox Insiders هستند، پس می‌توان گفت که این ویژگی در مرحله بتا قرار دارد. این قضیه به این معنا است که مایکروسافت هنوز مشغول بررسی این قابلیت پیش از عرضه عمومی آن است. بنابراین کمی باید صبر داشته باشید تا این ویژگی در اختیار شما نیز قرار گیرد.

هما‌ن‌گونه که گفتیم، دقیقا نمی‌دانیم که چرا مایکروسافت قرار دادن این ویژگی در ایکس‌ باکس را این‌چنین به تأخیر انداخت؟ این را نیز باید در نظر گرفت که قابلیت مورد اشاره هم‌اکنون در ایکس‌باکس 360 وجود داشته و همچنین انتظار داریم که در ایکس‌باکس سری ایکس نیز وجود داشته باشد. به‌هرحال، دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است!

نوشته اکنون کاربران ایکس‌باکس وان می‌توانند دیسک‌ها را با استفاده از کنترلر از دستگاه خارج کنند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

سانتریفیوژ کاغذی ۲ گرمی در کمتر از ۲ دقیقه خون را از پلاسما جدا می کند

سانتریفیوژ کاغذی ، ظرف کمتر از ۲ دقیقه، بطور دستی، خون را از پلاسما جدا می کند. وزن آن ۲ گرم و قیمتش ۲۰ سنت است.

گویا آی تی – محققان دانشگاه استنفورد با استفاده از صفحات مقوایی، نخ ماهیگیری، نی‌های نوشیدنی و مقداری چسب، سانتریفیوژ خونی ساختند که تآثیری مشابه تجهیزات آزمایشگاهی دارد. این دستگاه قادر است در کمتر از ۲ دقیقه نمونه‌های خونی را به گلبول و پلاسما تجزیه کند و هزینه‌ی آن هم با توجه به مواد لازم برای ساختش که دیدید چه مواردی هستند، بسیار کم خواهد بود.

فناوری ساده، تاثیر بسیار زیاد
به گفته‌ی مانو پراکاش، زیست شناس فیزیکی دانشگاه استنفورد کالیفرنیا و برنده‌ی “بورسیه‌ی نبوغ‌” مک آرتور در سال ۲۰۱۶ : این “سانتریفیوژ فقرا” در کشورهای جهان سوم به خصوص مناطقی از آفریقا که استفاده از سانتریفیوژها به دلیل کمبود برق با محدودیت شدیدی مواجه است، کارایی بسیار زیادی خواهد داشت”.
پراکاش، محقق ارشد این تحقیق که نتایج آن در نشریه مهندسی پزشکی Nature چاپ شده، می‌گوید: “بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان هیچ زیرساخت، جاده و برقی ندارند. می‌دانستم، اگر بخواهیم مشکل اساسی مثل تشخیص مالاریا را حل کنیم، باید سانتریفیوژی را طراحی کنیم که با نیروی انسان کار کند و کمتر از یک فنجان چای هزینه داشته باشد.”
سانتریفیوژ پراکاش که خودش آن را “پیپرفیوژ (Paperfuse)” می نامد، تقریبا مثل یک سرگرمی یا اسباب بازی است. اگر به آن اسباب بازی بگویید، از خیلی جهات اشتباه نکرده‌اید. از همه‌ی اینها که بگذریم، طراحی آن برپایه‌ی فرفره است؛ همان اسباب بازی که از یک صفحه‌ و نخ تشکیل شده و نخ از سوراخ وسط آن میگذرد. با کشیدن نخ، صفحه شروع به چرخیدن به یک جهت و سپس در جهت مخالف می‌کند تا نخ باز شود. انواع این اسباب بازی را تقریبا همه جای جهان می توان پیدا کرد و قدمت قدیمی‌ترین نمونه آن به ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد.
پراکاش و همکارانش، طرح‌های مختلفی را ساخته‌اند که با دست کار می‌کنند و هزینه‌ی ناچیزی دارند. در نهایت، فرفره‌ای را ساختند که می‌توانست ۱۰۰۰۰ دور در دقیقه بچرخد و با سانتریفیوژهای تجاری قابل مقایسه است.

این تیم از دانشمندان همچنان به دنبال راه هایی برای بهبود عملکرد سانتریفیوژ خود هستند. اول، بررسی ریاضیاتی در مورد فیزیک فرفره به عمل آمد. اطلاعات مربوط به ساعت‌ها چرخش صفحات مقوایی ثبت شد، و این تلاشها در نهایت نتیجه مطلوب را به دست داد. فیلم ویدئویی زیر نشان می دهد که نه تنها نخ‌ها به دور هم می چرخند و باز و بسته می‌شوند، بلکه حلقه‌هایی را تشکیل می‌دهند که بطور شگفت‌انگیزی شبیه ساختار مارپیچ DNA است.

دانشمندان پس از حل معادلات حرکت دورانی، سراغ ابعاد مطلوب برای یک فرفره ایده آل رفتند. ظاهرا اگر صفحه ای به اندازه یک دیسک یا با ضخامت یک رشته بسازیم، در نهایت به لحاظ نظری، فرفره ای به دست می آید که یک میلیون بار در دقیقه می چرخد یا ۱۰۰ برابر مؤثرتر از نمونه اولیه ای خواهد بود که پراکاش ساخت. نکته اینجاست که هیچ کس نمی‌تواند صفحه‌ای را با این سرعت بچرخاند – برای رسیدن به این حد نظری به یک دستگاه نیاز دارید. طبق آزمایشات زنده‌ انجام شده در آزمایشگاه، این طرح جدید ۱۲۵۰۰۰ دور در دقیقه می‌چرخد. همین باعث می‌‌شود سانتریفیوژ کاغذی، سریع‌ترین وسیله‌ی چرخشی باشد که با نیروی دست انسان کار می کند. پراکاش، هم به خاطر ساخت آن گواهینامه نبوغ جهانی گینس را دریافت کرد.
نمونه‌ی اولیه‌ی این پیپرفیوژ (سانتریفیوژ کاغذی)، از دو صفحه‌ی مقوایی که هر کدام ۱۰ سانتی‌متر قطر دارند ساخته می‌شود. روی یکی از صفحات، ۲ نی ۴ سانتی‌متری چسبانده شده و انتهای آنها باچسب بسته شده است. خون، داخل نی ها سانتریفیوژ می‌شود (با نیروی گریز از مرکز می چرخد). این قطعات اضافه، سرعت چرخش را کاهش دادند و باعث شدند سانتریفیوژ کاغذی ما تنها ۲۰۰۰۰ بار در دقیقه بچرخد، اما همین سرعت هم برای جداسازی پلاسما از خون ظرف ۱٫۵ دقیقه و جداسازی انگل مالاریا در ۱۵ دقیقه کافیست.

به زودی آزمایشگاه پراکاش با همکاری PIVOT ،یک سازمان غیرانتفاعی در بوستون، ماساچوست، آزمایش های مقدماتی را در ماداگاسکار شروع می‌کنند. در این آزمایشها کارایی سانتریفیوژ ها برای جداسازی خون و تمایل کارکنان بخش بهداشت و سلامت برای چرخش دیوانه وار سانتریفیوژهای کاغذی ارزیابی می شود. عقل سلیم می‌گوید که آنها مجبورند این کار را انجام دهند. جداسازی نمونه‌های خونی برای تشخیص ایدز (HIV) ،مالاریا و سل ضروری تر از موارد دیگر است.

به گفته ی مت بوندز (Matt Bonds)، مؤسس PIVOT و اقتصاددان دانشگاه هاروارد در کمبریج، ماساچوست : “هنوز نمی‌دانیم که سانتریفیوژ کاغذی کار می‌کند یا نه. متقاعد کردن مردم به کنار گذاشتن سانتریفیوژهای مدرن مستلزم استفاده از شواهد بسیاریست، اما در دسترس داشتن سانتریفیوژ کاغذی به عنوان جایگزین، دریچه ای رو به دنیایی از امکانات جدید را به روی ما باز می‌کند.”

البته پس از جداسازی خون، باید آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. خوشبختانه،‌ محققان از قبل این کار را انجام داده اند. در سال ۲۰۱۴ روشی را ذکر کردیم به این ترتیب که آزمایشگاه پراکاش در دانشگاه استنفورد، یک میکروسکوپ کاربردی را بدون لنز، باتری و LED ساخت که می‌تواند با هزینه کمتر از ۱ دلار و در مدت ۱۰ دقیقه شبیه یک اریگامی ساخته شود.

سانتریفیوژ کاغذی ۲ گرمی در کمتر از ۲ دقیقه خون را از پلاسما جدا می کند

سانتریفیوژ کاغذی ، ظرف کمتر از ۲ دقیقه، بطور دستی، خون را از پلاسما جدا می کند. وزن آن ۲ گرم و قیمتش ۲۰ سنت است.

گویا آی تی – محققان دانشگاه استنفورد با استفاده از صفحات مقوایی، نخ ماهیگیری، نی‌های نوشیدنی و مقداری چسب، سانتریفیوژ خونی ساختند که تآثیری مشابه تجهیزات آزمایشگاهی دارد. این دستگاه قادر است در کمتر از ۲ دقیقه نمونه‌های خونی را به گلبول و پلاسما تجزیه کند و هزینه‌ی آن هم با توجه به مواد لازم برای ساختش که دیدید چه مواردی هستند، بسیار کم خواهد بود.

فناوری ساده، تاثیر بسیار زیاد
به گفته‌ی مانو پراکاش، زیست شناس فیزیکی دانشگاه استنفورد کالیفرنیا و برنده‌ی “بورسیه‌ی نبوغ‌” مک آرتور در سال ۲۰۱۶ : این “سانتریفیوژ فقرا” در کشورهای جهان سوم به خصوص مناطقی از آفریقا که استفاده از سانتریفیوژها به دلیل کمبود برق با محدودیت شدیدی مواجه است، کارایی بسیار زیادی خواهد داشت”.
پراکاش، محقق ارشد این تحقیق که نتایج آن در نشریه مهندسی پزشکی Nature چاپ شده، می‌گوید: “بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان هیچ زیرساخت، جاده و برقی ندارند. می‌دانستم، اگر بخواهیم مشکل اساسی مثل تشخیص مالاریا را حل کنیم، باید سانتریفیوژی را طراحی کنیم که با نیروی انسان کار کند و کمتر از یک فنجان چای هزینه داشته باشد.”
سانتریفیوژ پراکاش که خودش آن را “پیپرفیوژ (Paperfuse)” می نامد، تقریبا مثل یک سرگرمی یا اسباب بازی است. اگر به آن اسباب بازی بگویید، از خیلی جهات اشتباه نکرده‌اید. از همه‌ی اینها که بگذریم، طراحی آن برپایه‌ی فرفره است؛ همان اسباب بازی که از یک صفحه‌ و نخ تشکیل شده و نخ از سوراخ وسط آن میگذرد. با کشیدن نخ، صفحه شروع به چرخیدن به یک جهت و سپس در جهت مخالف می‌کند تا نخ باز شود. انواع این اسباب بازی را تقریبا همه جای جهان می توان پیدا کرد و قدمت قدیمی‌ترین نمونه آن به ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد.
پراکاش و همکارانش، طرح‌های مختلفی را ساخته‌اند که با دست کار می‌کنند و هزینه‌ی ناچیزی دارند. در نهایت، فرفره‌ای را ساختند که می‌توانست ۱۰۰۰۰ دور در دقیقه بچرخد و با سانتریفیوژهای تجاری قابل مقایسه است.

این تیم از دانشمندان همچنان به دنبال راه هایی برای بهبود عملکرد سانتریفیوژ خود هستند. اول، بررسی ریاضیاتی در مورد فیزیک فرفره به عمل آمد. اطلاعات مربوط به ساعت‌ها چرخش صفحات مقوایی ثبت شد، و این تلاشها در نهایت نتیجه مطلوب را به دست داد. فیلم ویدئویی زیر نشان می دهد که نه تنها نخ‌ها به دور هم می چرخند و باز و بسته می‌شوند، بلکه حلقه‌هایی را تشکیل می‌دهند که بطور شگفت‌انگیزی شبیه ساختار مارپیچ DNA است.

دانشمندان پس از حل معادلات حرکت دورانی، سراغ ابعاد مطلوب برای یک فرفره ایده آل رفتند. ظاهرا اگر صفحه ای به اندازه یک دیسک یا با ضخامت یک رشته بسازیم، در نهایت به لحاظ نظری، فرفره ای به دست می آید که یک میلیون بار در دقیقه می چرخد یا ۱۰۰ برابر مؤثرتر از نمونه اولیه ای خواهد بود که پراکاش ساخت. نکته اینجاست که هیچ کس نمی‌تواند صفحه‌ای را با این سرعت بچرخاند – برای رسیدن به این حد نظری به یک دستگاه نیاز دارید. طبق آزمایشات زنده‌ انجام شده در آزمایشگاه، این طرح جدید ۱۲۵۰۰۰ دور در دقیقه می‌چرخد. همین باعث می‌‌شود سانتریفیوژ کاغذی، سریع‌ترین وسیله‌ی چرخشی باشد که با نیروی دست انسان کار می کند. پراکاش، هم به خاطر ساخت آن گواهینامه نبوغ جهانی گینس را دریافت کرد.
نمونه‌ی اولیه‌ی این پیپرفیوژ (سانتریفیوژ کاغذی)، از دو صفحه‌ی مقوایی که هر کدام ۱۰ سانتی‌متر قطر دارند ساخته می‌شود. روی یکی از صفحات، ۲ نی ۴ سانتی‌متری چسبانده شده و انتهای آنها باچسب بسته شده است. خون، داخل نی ها سانتریفیوژ می‌شود (با نیروی گریز از مرکز می چرخد). این قطعات اضافه، سرعت چرخش را کاهش دادند و باعث شدند سانتریفیوژ کاغذی ما تنها ۲۰۰۰۰ بار در دقیقه بچرخد، اما همین سرعت هم برای جداسازی پلاسما از خون ظرف ۱٫۵ دقیقه و جداسازی انگل مالاریا در ۱۵ دقیقه کافیست.

به زودی آزمایشگاه پراکاش با همکاری PIVOT ،یک سازمان غیرانتفاعی در بوستون، ماساچوست، آزمایش های مقدماتی را در ماداگاسکار شروع می‌کنند. در این آزمایشها کارایی سانتریفیوژ ها برای جداسازی خون و تمایل کارکنان بخش بهداشت و سلامت برای چرخش دیوانه وار سانتریفیوژهای کاغذی ارزیابی می شود. عقل سلیم می‌گوید که آنها مجبورند این کار را انجام دهند. جداسازی نمونه‌های خونی برای تشخیص ایدز (HIV) ،مالاریا و سل ضروری تر از موارد دیگر است.

به گفته ی مت بوندز (Matt Bonds)، مؤسس PIVOT و اقتصاددان دانشگاه هاروارد در کمبریج، ماساچوست : “هنوز نمی‌دانیم که سانتریفیوژ کاغذی کار می‌کند یا نه. متقاعد کردن مردم به کنار گذاشتن سانتریفیوژهای مدرن مستلزم استفاده از شواهد بسیاریست، اما در دسترس داشتن سانتریفیوژ کاغذی به عنوان جایگزین، دریچه ای رو به دنیایی از امکانات جدید را به روی ما باز می‌کند.”

البته پس از جداسازی خون، باید آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. خوشبختانه،‌ محققان از قبل این کار را انجام داده اند. در سال ۲۰۱۴ روشی را ذکر کردیم به این ترتیب که آزمایشگاه پراکاش در دانشگاه استنفورد، یک میکروسکوپ کاربردی را بدون لنز، باتری و LED ساخت که می‌تواند با هزینه کمتر از ۱ دلار و در مدت ۱۰ دقیقه شبیه یک اریگامی ساخته شود.

آشنایی با انواع دیسک‌های ذخیره دیتا و تاریخچه آنها

آشنایی با انواع دیسک‌های ذخیره دیتا و تاریخچه آنها

ابزارهای ذخیره سازی اطلاعات از اجزای اساسی سیستم‌های کامپیوتری به حساب می‌آیند و در نبود آنها کامپیوتری وجود نخواهد داشت؛ علاوه بر این، همان طور که می‌دانید شکستن مرز مابین دانش‌های بشری از ویژگی‌های عصر نوین است و شاید بتوانیم آشکارترین نمود آن را نفوذ آی‌تی در تمامی‌ زمینه‌های علمی و نهایتا در زندگی روزمره انسان بدانیم؛ دقیقا به همین دلیل، مانند سالیان گذشته کامپیوتر فقط به دستگاه‌های سفید رنگ موجود در اتاق‌‌های مخصوص محدود نمی‌شود و همراه همیشگی بسیاری از مردم حتی افراد عادی و غیر وابسته به تکنولوژی است و در این میان، ذخیره اطلاعات نقشی اساسی را ایفا می‌کند.

در نظر نداریم به نقش کامپیوتر در زندگی انسان بپردازیم اما این مقدمه لازم بود تا یادآوری شود که دقیقا همانند بسیاری از سخت‌افزارها، ابزارهای ذخیره‌سازی اختصاص به کامپیوتر ندارند. وقتی از طریق پخش اتومبیل به آهنگ‌های فلش مموری گوش می‌کنیم یا یک فیلم ذخیره شده روی یک دیسک بلوری را مشاهده می‌کنیم دقیقا در حال استفاده از ابزارهایی هستیم که زمانی فقط به دنیای آی‌تی اختصاص داشتند. امروز می‌خواهیم انواع دیسک‌های نوری را بررسی کنیم؛ دیسک‌هایی که علاوه بر امکان ثبت دیتا از هر نوعی، بیشتر به منظور ذخیره مولتی‌مدیا به کار می‌روند. در ادامه مطلب با ما همراه باشید:

CD

دیسک فشرده (Compact Disc) معروف‌ترین ابزار ذخیره اطلاعات است که زمانی نه چندان دور بسیار محبوب بود. در این که مخترع این وسیله چه کسی بوده جای بحث است اما CD در سال ۱۹۸۱ به صورت مشترک توسط سونی و فیلیپس رونمایی شد. در ابتدا هدف اصلی تولید CD ضبط موسیقی بود اما به تدریج برای ذخیره دیتا هم مورد استفاده قرار گرفت. CD یک صفحه حلقه‌ای از جنس پلی‌کربنات است که یک طرف آن با یک فلز آینه‌ای پوشیده می‌شود.  این دیسک از تکنولوژی اپتیک استفاده می‌کند و ذخیره اطلاعات بر روی آن به روش سوزاندن انجام می‌شود، به این ترتیب که اطلاعات مورد نظر بوسیله یک پرتو لیزر بر روی لایه پلی‌کربنات سوزانده شده و روی آن ذخیره می‌شود. مکانیسم خواندن یک CD شباهت بسیاری به صفحات گرامافون قدیمی دارد اما در اینجا نور لیزر نقش سوزن گرامافون را برعهده دارد؛ یک شعاع نور لیزر با طول موج ۷۸۰ نانومتر به سطح دیسک برخورد می‌کند و پس از عبور از سطوح سوزانده شده و بازتابش توسط لایه آینه‌ای وارد لنز (چشمی) درایو می‌شود تا تفسیر اطلاعات بوسیله دکودرهای آن انجام گیرد.

در CD‌هایی که به صورت انبوه تولید می‌شوند و حاوی اطلاعات بخصوصی مانند صوت، تصویر یا نرم‌افزار هستند اطلاعات مورد نظر هنگام تولید بر روی دیسک هک می‌شوند تا نیازی به سوزاندن (رایت) دوباره دیتا نباشد. ثبت اطلاعات بر روی CD فقط یک بار امکان پذیر است، یعنی امکان استفاده دوباره از یک دیسک وجود ندارد، البته می‌توان با استفاده از قابلیت Multisession، چند مرتبه اطلاعات را در ‌sessionهای مختلف رایت کرد اما تا جایی که ظرفیت دیسک اجازه می‌دهد. اطلاعات نوشته شده هم به هیچ‌وجه قابل پاک کردن نیستند. مطالبی که گفتیم درباره  CD‌های رایج (CD-R) بود اما انواع دیگری به نام (CD-RW) وجود دارند که امکان چندین بار نوشتن بر روی آنها وجود دارد؛ یعنی از نوع پلاستیک خاصی ساخته شده‌اند که به جای سوختن تغییر حالت می‌دهند. این CD‌ها را می‌توان پاک کرد و دوباره مورد استفاده قرار داد، البته با اختراع فلش مموری و گسترش استفاده از انواع حافظه‌های فلش این نوع از دیسک کاربرد خود را از دست داده و دیگر تولید نمی‌شود. CD در دو اندازه تولید شده است؛ اندازه استاندارد با قطر ۱۲ سانتی‌متر و انواع mini CD با قطر ۶ تا ۸ سانتی‌متر؛ ظرفیت یک CD رایج ۱۲ سانتی‌متری ۷۰۰ مگابایت است، دیسک‌هایی از این نوع با ظرفیت‌های ۶۵۰ و ۸۰۰ مگابایت هم تولید شده‌ اما هیچ‌وقت چندان رواج نیافته‌اند. mini CD هم ۱۸۰ مگابایت ظرفیت دارد.

این نوع دیسک همچنین از لحاظ محتوا و فرمت به انواع مختلفی مانند: VCD (دیسک ویدیویی)، SVCD (دیسک ویدیویی با کیفیت برتر)Audio CD ، Enhanced Audio CD Photo CD و… تقسیم‌بندی می‌شود. سرعت نوشتن و خواندن CD با حرف X نشان داده می‌شود و هر X برابر است با ۱۵۰ کیلوبایت بر ثانیه! باوجود رواج انواع دیسک‌ها با ظرفیت بیشتر و انواع مختلف ابزارهای ذخیره‌سازی، CD همچنان تولید می‌شود و در بازار موجود است. در کشور ما هر پک ۵۰ عددی CD به صورت میانگین بین ۲۰ تا ۲۷ هزارتومان فروخته می‌شود و mini CD تقریبا نایاب است.

DVD

به علت ظرفیت کم CD، ذخیره فرمت‌های جدید و با کیفیت ویدیو روی این نوع دیسک امکان‌پذیر نبود؛ بنابراین نیاز به ساخت یک نوع دیسک با ظرفیت بالاتر احساس می‌شد. نخستین بار در سال ۱۹۹۳ سونی و فیلیپس (MMCD (multimedia compact disc را معرفی کردند و در رقابت با آن دیسک (SD (super density به صورت مشترک توسط کمپانی‌های توشیبا، هیتاچی، میتسوبیشی، ماتسوشیتا و… ارایه شد، اما هیچ کدام از این دیسک‌ها نتوانستند جایگاهی در بازار پیدا کنند تا این که در سال ۱۹۹۴ فیلیپس و سونی از نسل جدید دیسک‌های دیجیتال با ظرفیت بالا (DVD (digital video disc رونمایی کردند. در مقابل، توشیبا و کمپانی فیلم‌سازی برادران وارنر اعلام کردند که دیسکی با ظرفیت بالا اما ساختار متفاوت را در دست ساخت دارند. در نهایت بعد از ماجراهایی که تفصیل آن فراتر از این مطلب است فرمت DVD بود که در این رقابت برنده شد و تولید‌کنندگان بزرگ کامپیوتر آن را به عنوان یک استاندارد واحد پذیرفتند. پایان سال ۱۹۹۵ پایان عمر SD بود، سالی که کمپانی‌های بزرگی مانند اپل، IBM، مایکروسافت و اینتل DVD را انتخاب کردند!

ساختار دیسک‌های نوع CD و DVD کاملا مشابه بوده اما تفاوت اصلی آنها در کوتاه‌تر بودن طول موج پرتو لیزر مورد استفاده برای خواندن DVD است؛ ۶۵۰ نانومتر در برابر ۷۸۰ نانومتر!

DVD از نظر ساختمان و فرمت به انواع مختلفی مانند DVD+R ،DVD-R ،DVD-RW و …. تقسیم بندی‌ می‌شود. همچنین این نوع دیسک در چند تیپ و ظرفیت مختلف موجود است که می‌توانید تفاوت‌های آنها را در جدول زیر مشاهده نمایید:

در بازار ایران هر پک ۵۰ عددی DVD‌های رایج ۴.۷ گیگابایتی با قیمت حدودی ۲۵ تا ۳۰ هزار تومان و انواع دولایه (DVD9) با قیمت ۸۰ تا ۱۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسند.

HD DVD و Blu Ray

در سال ۲۰۰۲ نسل جدید دیسک‌های با ظرفیت بسیار بالا معرفی شدند؛ در ادامه تکامل دیسک‌های DVD، کمپانی ژاپنی توشیبا Density DVD (HD DVD) High را معرفی کرد و در مقابل سونی هم از دیسک‌های Blu Ray رونمایی نمود. هر دو نوع این دیسک‌ها مبتنی بر استفاده از پرتو لیزری با طول موج ۴۰۵ نانومتر هستند در حالی که ظرفیت ذخیره‌سازی آنها متفاوت است: HD DVD از ظرفیت‌های ۱۵ و ۳۰ گیگابایت و Blu Ray از ظرفیت‌های ۲۵، ۵۰ و ۱۲۸ گیگابایت پشتیبانی می‌کنند.

هر دو نوع دیسک معرفی شده به اندازه کافی خوب بودند که بتوانند به عنوان فرمت رایج پذیرفته شوند و درواقع هرکدام مزایایی بر دیگری داشتند؛ ظرفیت Blu Ray بالاتر بود و HD DVD سازگاری بهتری با سیستم‌های موجود داشت، اما دنیای تجارت رقابت‌ها و نبردهای خاص خود را دارد و پس از ماجراهایی که فرصت بازگویی آنها در اینجا نیست؛ توشیبا و شریکانش مغلوب شدند. در ۱۹ فوریه ۲۰۰۸ توشیبا رسما شکست را پذیرفت و با این کار به این قسمت از نبرد فرمت‌ها پایان داد! در بازار ایران انواع ۲۵ و ۵۰ گیگابایتی Blu Ray به ترتیب با قیمت حدودی ۶۵ و ۸۵ هزار تومان برای یک پک ۱۰ عددی به فروش می‌رسند.

در تصویر زیر مقایسه انواع دیسک‌های نوری را مشاهده می‌کنید:

نوشته آشنایی با انواع دیسک‌های ذخیره دیتا و تاریخچه آنها اولین بار در پدیدار شد.