واکنش عجیب حیوان خانگی فضانورد ناسا پس از بازگشت صاحبش از فضا!

سفر فضایی

فضانورد ناسا؛ کریستینا کوخ (Christina Koch) به‌تازگی از سفر فضایی 328 روزه خود بازگشته و با این اقدام توانسته رکورد طولانی‌ترین سفر فضایی انفرادی توسط یک زن را جابه‌جا کند. این فضانورد درحالی‌که در ایستگاه فضایی بین‌المللی به سر می‌برد، توانست که شش مورد پیاده‌روی را به پایان برساند. یکی از این پیاده‌روی‌های فضایی، تماما زنانه بود و با همکاری فضانورد جسیکا میر (Jessica Meir) انجام شد.

هنگامی‌که کوخ به زمین بازگشت، توله سگ محبوب وی یعنی LBD (سگ کوچک قهوه‌ای) نتوانست که هیجان خود را کنترل کند. این فضانورد در حساب توییتر خود ویدیویی را منتشر کرده که در آن وی هنگام وارد شدن به خانه با استقبال گرم سگ خانگی خود مواجه می‌شود.

 

کوخ در زیرنویس این ویدیو اظهار کرد: “نمی‌دانم کدام یک از ما هیجان‌زده‌تر بودیم. خوشحالم که پس از یک سال دوری، همچنان من را به خاطر دارد.”

کاربران توییتر نیز واکنش‌های مثبتی را به این ویدیو نشان دادند. کوخ طی مصاحبه‌ای تلفنی با خبرگزاری Business Insider و خبرنگارانی از مرکز فضایی جانسون گفت: “ما او را LBD نام نهاده‌ایم. او به جامعه بشری تعلق داشته و نمی‌تواند از این بامزه‌تر باشد. بله، توله سگ من خیلی هیجان‌زده بود و من نیز چنین حالتی داشتم. نمی‌دانم کدام یک از ما بیشتر هیجان داشتیم. می‌دانید، این نمادی از بازگشت به‌سوی مردم و مکانی است که آن‌ها را دوست دارید، تا بدین شیوه بتوانید حیوان مورد علاقه خود را دیدار کنید.”

این مقاله در ابتدا در خبرگزاری Business Insider منتشر شده بود.

نوشته واکنش عجیب حیوان خانگی فضانورد ناسا پس از بازگشت صاحبش از فضا! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

توسط ایده جدید ناسا می‌توانید خیلی راحت به سفر فضایی بروید!

هر وقت صحبت از فضا می‌شود، یک مشکل بزرگ در رابطه با سفر ما انسان‌ها به هر نقطه آن وجود دارد و آن چیزی نیست جز خود فضا. مساله اینجاست که فضا خیلی بزرگ است و حتی در صورت سفر کردن با حداکثر سرعتی که کیهان اجازه آن را به ما می‌دهد، سال‌ها طول خواهد کشید که به نزدیک‌ترین ستاره همسایه خود برسیم.

اما انسان‌ها همیشه راه‌حل‌هایی را برای مشکلات بزرگ یافته‌اند. و این همان چیزی است که David Burns، یکی از مهندسین ناسا، آن را انجام داده است. او ایده موتوری را مطرح کرده است که به گفته خودش می‌تواند به‌طور تئوریک تا ۹۹ درصد سرعت نور شتاب بگیرد (بدون استفاده از هیچ نیروی محرکه خارجی).

Burns، موتور خود را Helical Engine نامیده است و بر روی کاغذ، به کمک تغییر جرم یک شی متحرک در سرعت‌های نسبیتی-سرعت‌هایی که در خلا نزدیک به سرعت نور هستند- کار می‌کند. البته اختراع او هنوز توسط هیچ متخصصی بررسی نشده است.

ایده Burns، شایعات زیادی را درباره رسیدن سرعت این موتور به سرعت موتور بدون سوخت EM Drive، بر سر زبان‌ها انداخته است. بطوریکه حتی بسیاری از گزارش‌ها ادعا می‌کنند که موتور Helical Engine ممکن است قوانین فیزیک را زیر پا بگذارد.

اما به این نکته اشاره کنیم که ایده Burns، با وجود اینکه بسیار مجذوب کننده است، اما قطعا قرار نیست که به‌این زودی‌ها قوانین فیزیک را نقض کند.

Burns، به‌عنوان یک آزمایش فکری در توضیح ایده خود، جعبه‌ای را در نظر گرفته که در داخل آن یک وزنه در امتداد خط افق به وسیله دو فنر به دو انتهای جعبه متصل شده است. با جست‌وخیر کردن فنرها، وزنه به سمت جلو و عقب حرکت خواهد کرد. در خلا و فضا، اثر این کار می‌تواند تکان خوردن کل جعبه باشد، در حالیکه به نظر خواهد رسید وزنه داخل آن ساکن مانده است.

جعبه در همان نقطه به تکان خوردن خود ادامه خواهد داد، اما اگر جرم وزنه، تنها در یک جهت افزایش یابد، این کار، نیروی رانشی بزرگتری را تولید خواهد کرد.

البته طبق اصل بقای مومنتوم که می‌گوید مومنتوم یک سیستم در غیاب هر نیروی خارجی ثابت می‌ماند، این کار امکان‌پذیر نیست.

اما خوشبختانه ما نظریه نسبیت خاص را در اختیار داریم که می‌گوید اجرام متحرک با نزدیک شدن سرعت‌شان به سرعت نور، جرم به دست می‌آورند. بنابراین، اگر شما وزنه داخل جعبه را با یون‌ها (ions) جایگزین کنید و جعبه را با یک لوپ (loop)، شما به‌لحاظ تئوریک، یون‌هایی خواهید داشت که در یک انتهای لوپ، سریع‌تر از انتهای دیگر آن حرکت می‌کنند. با این‌حال، موتور Burns یک لوپ بسته نیست، بلکه مانند یک فنر کشیده شده، مارپیچی است.

Burns در توضیح ایده خود گفته است که موتور، یون‌های داخل یک لوپ را تا سرعت‌های نسبیتی متوسطی شتاب می‌دهد؛ سپس سرعت آنها را برای ایجاد تغییرات جرئی در جرم‌شان تغییر می‌دهد. موتور سپس یون‌ها را به سمت جلو و عقب حرکت می‌دهد تا نیروی رانشی لازم را تولید کند.

موتور Helical، هیچ بخش متحرکی به‌جز یون‌هایی که در یک خط خلا حرکت می‌کنند و در داخل میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی به دام افتاده‌اند، ندارد. درست است که ایده Burns بسیار هوشمندانه است، اما باید توجه داشت که این موتور صرفا در حد نظریه بوده و مسلما در عمل با مشکلاتی مواجه خواهد شد.

به گفته وب‌سایت New Scientist، جعبه موتور Helical Engine باید خیلی بزرگ باشد؛ حدود ۲۰۰ متر طول و ۱۲ متر قطر سطح مقطع دایره‌ای آن. ضمنا، نیاز به ۱۶۵ مگاوات انرژی برای تولید ۱ نیوتن نیروی رانشی خواهد بود. این انرژی معادل نیروی لازم برای شتاب یک کیلوگرم جرم در هر مربع ثانیه است. لذا ورودی زیادی برای یک خروجی کوچک موردنیاز است، که واقعا کار غیربهینه‌ای به نظر می‌رسد.

موتور Helical Engine

اما اگر این کار را در خلا یا فضا انجام دهیم چطور؟ جواب، این است که: بله ممکن است که کار کند. Burns به New Scientist گفته است که موتور او اگر زمان و انرژی کافی را داشته باشد می‌تواند تا ۹۹ درصد سرعت نور شتاب بگیرد.

البته یک چیز دیگر هم در این رابطه وجود دارد و آن خود ما هستیم. ما می‌خواهیم به فضای بین ستاره‌ای سفر کنیم، اما ممکن است با خودمان بگوییم که مگر چنین چیزی شدنی است. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که اگر ما حتی تلاش نکنیم که به این موضوع فکر نکنیم، تردیدهای به‌وجودآمده ممکن است به امور مسلم و قطعی تبدیل شوند و ما را از رسیدن به رویاهایمان باز دارند.

Burns در ادامه صحبت‌هایش به موضوع بهینه بودن موتورش اشاره کرده و گفته که کار او هنوز توسط متخصصین بررسی نشده است و شاید خطاهایی در محاسبات او وجود داشته باشد. بنابراین ما در حال‌حاضر با یک موتور مسافرت فضایی که در عمل کار بکند، سروکار نداریم.

فعلا چیزی که در اختیار داریم نظریه‌ای است که می‌تواند برای توسعه چنین موتوری استفاده شود و البته رویایی که برای مسافرت به فضای بین ستاره‌ای داریم.

شما می‌توانید ایده Burns را در اینجا مشاهده کنید.

نوشته توسط ایده جدید ناسا می‌توانید خیلی راحت به سفر فضایی بروید! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

عجیب ترین رکوردهای فضایی ؛ از مسن‌ترین فضانورد تا بیشترین زمان حضور در فضا

مطلب عجیب ترین رکوردهای فضایی ؛ از مسن‌ترین فضانورد تا بیشترین زمان حضور در فضا برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

بشریت در طول این سال‌ها به عنوان اولین موجود زمینی که ردپای خود را بر اعماق فضا به جای گذاشته است، رکورد‌های بسیاری را به ثبت رسانده است. در ادامه نگاهی خواهیم داشته به عجیب ترین و جالب‌ترین رکوردهای فضایی بشر. وقتی در ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ یوری گاگارین توسط فضاپیما وستوک ۱ به مدت ۱۰۸ دقیقه […]

مطلب عجیب ترین رکوردهای فضایی ؛ از مسن‌ترین فضانورد تا بیشترین زمان حضور در فضا برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

از عملکرد جالب ماهواره های چمدانی چه می دانید؟

اوایل ماه جاری سازمان ناسا پروژه‌ی جدیدی را با به کارگیری مجموعه‌ای از ماهواره‌هایی کوچک شروع کرد که پیشگویی طوفان‌ها را متحول کرده و بینش‌های جدیدی درباره نحوه‌ی شکل‌گیری طوفان‌ها و فعالیت‌ آنها به ما می‌دهند.

گویا آی تی – پروژه‌ی مذکور که ”سیستم ماهواره‌ای راهبری جهانی گردباد یا CYGNSS“ نام گرفته مشتمل بر ۸ ماهواره است که هر کدام از به اندازه‌ی یک چمدان ساده بوده و به منظور ارزیابی و نقشه‌برداری از بادهای اقیانوس بر فراز مناطق حاره پرواز می‌کنند. باران‌های سنگین و طوفان‌های شدید به خاطر قرارگیری در ارتفاعی بسیار بالاتر از سطح زمین و جو، قادر به صدمه زدن به ماهواره‌ها نبوده و در زمان شکل‌گیری تندبادها، سیستم همچنان امکان نفوذ به هسته‌ی طوفان و جمع‌آوری داده‌ها را خواهد داشت؛ قابلیتی که تا به حال هیچ کدام از سیستم‌های فضایی قبلی قادر به انجام آن نبوده‌اند.
در این رابطه کریستین بونیکسن، مدیر اجرایی پروژه CYGNSS می‌گوید: ”CYGNSS ابزاری است که پوشش ۲۴ ساعته در طول هفته از منطقه گردباد در نواحی گرمسیری را فراهم می‌کند. این سیستم دانش ما درباره نحوه شکل‌گیری طوفان‌ها را بهبود خواهد بخشید و به این ترتیب می‌توانیم آمادگی بهتری پیدا کرده و از مردمی که در مسیر تندبادهای سنگین هستند، بهتر محافظت کنیم.“

باران، سدی در برابر دید پژوهشگران
در طی چند دهه‌ی گذشته، شاهد بهبود مستمر در پیشگویی طوفان‌ها و همچنین مکان‌هایی که به آنجا اصابت خواهند کرد بوده‌ایم و نرخ خطای مرکز ملی تندباد در مقایسه با ۲۰ سال گذشته، نصف شده است. اما در مورد بهبود پیش‌بینی شدت و قدرت طوفان‌ها نمی‌توان چنین ادعایی کرد. کریس راف، بازرس اصلی ماموریت CYGNSS و یکی از دانشمندان دانشگاه میشیگان اضافه می‌کند: ”اگر تاریخچه‌ی پیشگویی شدت طوفان‌ها را بررسی کنید خواهید دید که در ۲۰ سال گذشته، بهبود خاصی در این زمینه کسب کرده‌ایم.“ یکی از دلایل اصلی این امر، ناتوانی ماهواره‌های امروزی در سنجش و ارزیابی اتفاقاتی است که در هسته‌ی داخلی طوفان‌ها و گردبادها می‌افتد. راف: ”مدت‌های مدیدی است که این ناتوانی، نقطه‌ی ضعف اصلی در پیش‌بینی‌های عددی است که توسط مرکز ملی تندباد انجام می‌شوند. مسئولان مرکز آرزو داشتند اطلاعاتی در رابطه با هسته‌ی داخلی طوفان‌ها داشته باشند اما این امکان فراهم نبود.”

فضاپیمای فعلی که برای مشاهده وضعیت بادها استفاده می‌شود در مواقع بارانی شدن هوا کور شده و به همین خاطر امکان دسترسی به هسته‌های طوفان‌ها وجود ندارد. این امر به تجهیزات استفاده شده در آنها مربوط می‌شود. این تجهیزات یک طول موج ۸ میلی‌متری، تقریبا به اندازه‌ی یک قطره باران، در هوا منتشر می‌کنند. زمانی که سیگنال‌ها با باران برخورد می‌کنند، در هوا پراکنده شده و جذب می‌شوند. (مسیرهای طوفان بستگی به عوامل محیطی خارج از خود طوفان دارد، به همین خاطر پوشش باران مانعی در برابر پیش‌بینی محل اصابت طوفان‌ها نیست.)

علاوه بر این در سیستم‌های امروزی جمع‌آوری داده‌ها به منظور ایجاد یک نقشه از سرعت بادهای جهانی و میزان رطوبت آنها حدودا ۳ روز طول می‌کشد. این مقدار تاخیر زمانی که قصد ردیابی تشدید سریع طوفان‌ها و گردبادهای گرمسیری که تنها در طی چند ساعت شکل می‌گیرند. مشکل بسیار بزرگی محسوب می‌شود. تا به امروز دانشمندان روی فضاپیمایی موسوم به ”شکارچی طوفان” تکیه داشتند که برای ارزیابی سرعت باد امکان پرواز در طوفان‌ها را داشت.

راهکار جدید CYGNSS
CYGNSS با به کارگیری سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS همه این موارد را به چالش کشیده و امکان نفوذ به شدیدترین باران‌ها را دارد. GPS با یک طول موج ۱۹ سانتی‌متری کار می‌کند که این ویژگی سبب می‌شود، باران هیچ تاثیر منفی روی عملکرد آن نخواهد داشت. زمانی که سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS با اقیانوس برخورد می‌کنند، مجددا به فضا منعکس شده و تجهیزات رصد CYGNSS دریافت می‌شوند. برای درک بهتر شیوه‌ی عملکرد به تابیدن مهتاب روی یک دریاچه آرام فکر کنید: زمانی که دریاچه آرام است، تصویر مهتاب کاملا صاف و مشخص است. بعد از وزش باد، آب حرکت کرده و تصویر مهتاب خراب می‌شود. CYGNSS از عملکرد مشابهی بهره برده و برای تشخیص ویژگی‌های باد از میزان وضوح سیگنال‌های GPS استفاده می‌کند. این سیستم برای اندازه‌گیری سرعت باد. قدرت سیگنال‌های GPS در زمان پخش آنها از سطح اقیانوس را ارزیابی می‌کند.
ماهواره چمدانی برای پیش بینی طوفان
هشت فضاپیمایی CYGNSS که عهده‌دار وظیفه‌ی رصد وضعیت آب‌وهوا هستند در یک صفحه‌ی مداری مجزا به دور زمین می‌چرخند. هر ماهواره دارای دستگاه مخصوصی به نام ”ابزار نقشه‌کشی دوپلر تاخیری“ یا DDMI است که درحقیقت گیرنده‌ی GPS‌ای است که امکان ردگیری ۴ سیگنال مختلف GPS را به طور همزمان دارد. دو آنتن این دستگاه به سیگنال GPS منعکس شده از سطح اقیانوس را دریافت کرده و میزان پراکندگی آنها را ارزیابی می‌کنند، و حاصل این کار مشخص شدن وضعیت دقیق سرعت و فعالیت باد است. ضمنا، یکی از آنتن‌ها با دریافت مستقیم یک سیگنال GPS موقعیت جغرافیایی دقیق (طوفان‌ها، تندبادها) را مشخص می‌کند. مخلص کلام این که هر کدام از این ماهواره‌های تقریبا ۳۰ کیلویی کار چهار فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ را انجام می‌دهد. سیستم CYGNN شبیه یک گردان هوایی متشکل از ۳۲ فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ است که به طور مستمر در نواحی گرمسیری گشت‌زنی کرده و به طور همزمان وضعیت آب‌وهوایی و احتمال شکل‌گیری طوفان و گرباد و همچنین شدت آنها را رصد می‌کنند.

این سیستم حتی در زمان وجود رطوبت بسیار شدید، هر هفت ساعت یک بار گزارش کاملا جدیدی از نقشه توزیع باد در مناطق گرمسیری در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. در زمان وزش گردبادها و تندبادهای گرمسیری، حتی در مکان‌هایی که باد سرعت وزش بسیار شدیدی داشته و بدترین وضعیت جوی در آنها تجربه می‌شود، CYGNSS قادر به پاسخگویی به سوالاتی مثل اندازه‌ی طوفان، شدت آن و همچنین مشخص کردن محدوده‌ی جغرافیایی که شدیدترین بادهای طوفان به آن خواهند رسید، خواهد بود. علاوه بر این، از آن جایی که گستره‌ی پوشش از زمین در این سیستم ماهواره‌ای بسیار وسیع است، CYGNSS قادر به جمع‌آوری حجم بسیار زیادی از اطلاعات مربوط به محیط‌هایی که طوفان در آنها اتفاق می‌افتد، خواهد بود. سه پایگاه مختلف بر روی زمین برای دریافت این اطلاعات وجود داشته و پژوهشگران در مدت زمان بی‌نطیر و بسیار عالی تنها یک ساعت، قادر به دریافت این داده‌ها از ماهواره‌ها خواهند بود.
پرتاب سیستم به فضا چگونه انجام شد؟

سیستم CYGNSS در صبح پانزدهم دسامبر سال جاری از منطقه Cape Canaveral و با کمک یک موشک پیگاسوس، یک سیستم پرتاب هوایی، به فضا پرتاب شد. راکت مورد نظر در انتهای یک هواپیمای L-1011 به نام Stargazer نصب شده که نحوه بلند شدن آن شبیه سایر هواپیماهای معمولی است که تا اینجا و آنجا می‌بینید. در ارتفاع ۱۲ هزار کیلومتری اقیانوس اطلس، هواپیمای مذکور موشک پیگاسوس را رها کرد؛ ۵ ثانیه بعد موتور پیگاسوس روشن شد و سفر فضایی خود را شروع کرد. بعد از این دماغه مخروطی شکل نوک موشک باز شده و دستگاه آرایش ماهواره‌ها جدا شد؛ بعد از این ۸ ماهواره کوچک با وقفه‌هایی ۳۰ ثانیه‌ای یک به یک از آن جدا شدند. ده دقیقه بعد از جدا شدن، صفحات خورشیدی آنها باز شد. مدتی بعد همه ماهواره‌ها در مدار خود مستقر شده و شروع به کار کردند.

ساعت ۴:۱۲ عصر همان روز تیم CYGNSS موفق به برقراری ارتباط با تمام ماهواره‌ها شد. راف با رضایت اضافه می‌کند: ”مستقر سازی موفقیت‌آمیز ماهواره‌ها در طی چند ساعت و شروع به کار آنها، جواب خوبی برای تلاش‌های بی‌وقفه‌ی تیم CYGNSS بود. با وجود این که حسابی خسته‌ام اما نمی‌توانم خوشحالی‌ام را پنهان کنم و بی‌صبرانه منتظرم تا چند روز آینده امکان مهندسی داده‌های ارسالی از طرف ماهواره‌ها را انجام دهیم.“

این پروژه پرچمدار تلاش‌های ناساست که جزئی از برنامه‌ی جدید این سازمان برای پروژه‌های کم‌هزینه‌‌ای که از فناوری‌های بسیار پیشرفته در آنها استفاده شده و محدوده‌ی فعالیت‌ آنها زیر مدار زمین یا در مدارهای فوقانی آن است. دو ماموریت قبلی در همین طبقه، شامل هواپیماهایی برای انجام تحقیقات و ارتباطات جوی بود. انستیتیو تحقیقات جنوب غربی در ”بولدر“، کلورادو عملیات‌های ماموریت CYGNSS سات و فعالیت‌‌های علمی پروژه هم توسط دانشگاه میشیگان انجام می‌شوند. این پروژه ۱۶۰ میلیون دلاری به مدت دو سال فعالیت خواهد کرد. این مدت زمان برای پر کردن فضاهای خالی مجموعه‌داده‌های مرتبط با طوفان‌ها، اطلاع از نحوه تشدید هسته طوفان‌ها و نهایتا بهینه‌سازی مدل‌های پیش‌بینی که به این اطلاعات وابسته‌اند، کافی به نظر می‌رسد.

از عملکرد جالب ماهواره های چمدانی چه می دانید؟

اوایل ماه جاری سازمان ناسا پروژه‌ی جدیدی را با به کارگیری مجموعه‌ای از ماهواره‌هایی کوچک شروع کرد که پیشگویی طوفان‌ها را متحول کرده و بینش‌های جدیدی درباره نحوه‌ی شکل‌گیری طوفان‌ها و فعالیت‌ آنها به ما می‌دهند.

گویا آی تی – پروژه‌ی مذکور که ”سیستم ماهواره‌ای راهبری جهانی گردباد یا CYGNSS“ نام گرفته مشتمل بر ۸ ماهواره است که هر کدام از به اندازه‌ی یک چمدان ساده بوده و به منظور ارزیابی و نقشه‌برداری از بادهای اقیانوس بر فراز مناطق حاره پرواز می‌کنند. باران‌های سنگین و طوفان‌های شدید به خاطر قرارگیری در ارتفاعی بسیار بالاتر از سطح زمین و جو، قادر به صدمه زدن به ماهواره‌ها نبوده و در زمان شکل‌گیری تندبادها، سیستم همچنان امکان نفوذ به هسته‌ی طوفان و جمع‌آوری داده‌ها را خواهد داشت؛ قابلیتی که تا به حال هیچ کدام از سیستم‌های فضایی قبلی قادر به انجام آن نبوده‌اند.
در این رابطه کریستین بونیکسن، مدیر اجرایی پروژه CYGNSS می‌گوید: ”CYGNSS ابزاری است که پوشش ۲۴ ساعته در طول هفته از منطقه گردباد در نواحی گرمسیری را فراهم می‌کند. این سیستم دانش ما درباره نحوه شکل‌گیری طوفان‌ها را بهبود خواهد بخشید و به این ترتیب می‌توانیم آمادگی بهتری پیدا کرده و از مردمی که در مسیر تندبادهای سنگین هستند، بهتر محافظت کنیم.“

باران، سدی در برابر دید پژوهشگران
در طی چند دهه‌ی گذشته، شاهد بهبود مستمر در پیشگویی طوفان‌ها و همچنین مکان‌هایی که به آنجا اصابت خواهند کرد بوده‌ایم و نرخ خطای مرکز ملی تندباد در مقایسه با ۲۰ سال گذشته، نصف شده است. اما در مورد بهبود پیش‌بینی شدت و قدرت طوفان‌ها نمی‌توان چنین ادعایی کرد. کریس راف، بازرس اصلی ماموریت CYGNSS و یکی از دانشمندان دانشگاه میشیگان اضافه می‌کند: ”اگر تاریخچه‌ی پیشگویی شدت طوفان‌ها را بررسی کنید خواهید دید که در ۲۰ سال گذشته، بهبود خاصی در این زمینه کسب کرده‌ایم.“ یکی از دلایل اصلی این امر، ناتوانی ماهواره‌های امروزی در سنجش و ارزیابی اتفاقاتی است که در هسته‌ی داخلی طوفان‌ها و گردبادها می‌افتد. راف: ”مدت‌های مدیدی است که این ناتوانی، نقطه‌ی ضعف اصلی در پیش‌بینی‌های عددی است که توسط مرکز ملی تندباد انجام می‌شوند. مسئولان مرکز آرزو داشتند اطلاعاتی در رابطه با هسته‌ی داخلی طوفان‌ها داشته باشند اما این امکان فراهم نبود.”

فضاپیمای فعلی که برای مشاهده وضعیت بادها استفاده می‌شود در مواقع بارانی شدن هوا کور شده و به همین خاطر امکان دسترسی به هسته‌های طوفان‌ها وجود ندارد. این امر به تجهیزات استفاده شده در آنها مربوط می‌شود. این تجهیزات یک طول موج ۸ میلی‌متری، تقریبا به اندازه‌ی یک قطره باران، در هوا منتشر می‌کنند. زمانی که سیگنال‌ها با باران برخورد می‌کنند، در هوا پراکنده شده و جذب می‌شوند. (مسیرهای طوفان بستگی به عوامل محیطی خارج از خود طوفان دارد، به همین خاطر پوشش باران مانعی در برابر پیش‌بینی محل اصابت طوفان‌ها نیست.)

علاوه بر این در سیستم‌های امروزی جمع‌آوری داده‌ها به منظور ایجاد یک نقشه از سرعت بادهای جهانی و میزان رطوبت آنها حدودا ۳ روز طول می‌کشد. این مقدار تاخیر زمانی که قصد ردیابی تشدید سریع طوفان‌ها و گردبادهای گرمسیری که تنها در طی چند ساعت شکل می‌گیرند. مشکل بسیار بزرگی محسوب می‌شود. تا به امروز دانشمندان روی فضاپیمایی موسوم به ”شکارچی طوفان” تکیه داشتند که برای ارزیابی سرعت باد امکان پرواز در طوفان‌ها را داشت.

راهکار جدید CYGNSS
CYGNSS با به کارگیری سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS همه این موارد را به چالش کشیده و امکان نفوذ به شدیدترین باران‌ها را دارد. GPS با یک طول موج ۱۹ سانتی‌متری کار می‌کند که این ویژگی سبب می‌شود، باران هیچ تاثیر منفی روی عملکرد آن نخواهد داشت. زمانی که سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS با اقیانوس برخورد می‌کنند، مجددا به فضا منعکس شده و تجهیزات رصد CYGNSS دریافت می‌شوند. برای درک بهتر شیوه‌ی عملکرد به تابیدن مهتاب روی یک دریاچه آرام فکر کنید: زمانی که دریاچه آرام است، تصویر مهتاب کاملا صاف و مشخص است. بعد از وزش باد، آب حرکت کرده و تصویر مهتاب خراب می‌شود. CYGNSS از عملکرد مشابهی بهره برده و برای تشخیص ویژگی‌های باد از میزان وضوح سیگنال‌های GPS استفاده می‌کند. این سیستم برای اندازه‌گیری سرعت باد. قدرت سیگنال‌های GPS در زمان پخش آنها از سطح اقیانوس را ارزیابی می‌کند.
ماهواره چمدانی برای پیش بینی طوفان
هشت فضاپیمایی CYGNSS که عهده‌دار وظیفه‌ی رصد وضعیت آب‌وهوا هستند در یک صفحه‌ی مداری مجزا به دور زمین می‌چرخند. هر ماهواره دارای دستگاه مخصوصی به نام ”ابزار نقشه‌کشی دوپلر تاخیری“ یا DDMI است که درحقیقت گیرنده‌ی GPS‌ای است که امکان ردگیری ۴ سیگنال مختلف GPS را به طور همزمان دارد. دو آنتن این دستگاه به سیگنال GPS منعکس شده از سطح اقیانوس را دریافت کرده و میزان پراکندگی آنها را ارزیابی می‌کنند، و حاصل این کار مشخص شدن وضعیت دقیق سرعت و فعالیت باد است. ضمنا، یکی از آنتن‌ها با دریافت مستقیم یک سیگنال GPS موقعیت جغرافیایی دقیق (طوفان‌ها، تندبادها) را مشخص می‌کند. مخلص کلام این که هر کدام از این ماهواره‌های تقریبا ۳۰ کیلویی کار چهار فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ را انجام می‌دهد. سیستم CYGNN شبیه یک گردان هوایی متشکل از ۳۲ فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ است که به طور مستمر در نواحی گرمسیری گشت‌زنی کرده و به طور همزمان وضعیت آب‌وهوایی و احتمال شکل‌گیری طوفان و گرباد و همچنین شدت آنها را رصد می‌کنند.

این سیستم حتی در زمان وجود رطوبت بسیار شدید، هر هفت ساعت یک بار گزارش کاملا جدیدی از نقشه توزیع باد در مناطق گرمسیری در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. در زمان وزش گردبادها و تندبادهای گرمسیری، حتی در مکان‌هایی که باد سرعت وزش بسیار شدیدی داشته و بدترین وضعیت جوی در آنها تجربه می‌شود، CYGNSS قادر به پاسخگویی به سوالاتی مثل اندازه‌ی طوفان، شدت آن و همچنین مشخص کردن محدوده‌ی جغرافیایی که شدیدترین بادهای طوفان به آن خواهند رسید، خواهد بود. علاوه بر این، از آن جایی که گستره‌ی پوشش از زمین در این سیستم ماهواره‌ای بسیار وسیع است، CYGNSS قادر به جمع‌آوری حجم بسیار زیادی از اطلاعات مربوط به محیط‌هایی که طوفان در آنها اتفاق می‌افتد، خواهد بود. سه پایگاه مختلف بر روی زمین برای دریافت این اطلاعات وجود داشته و پژوهشگران در مدت زمان بی‌نطیر و بسیار عالی تنها یک ساعت، قادر به دریافت این داده‌ها از ماهواره‌ها خواهند بود.
پرتاب سیستم به فضا چگونه انجام شد؟

سیستم CYGNSS در صبح پانزدهم دسامبر سال جاری از منطقه Cape Canaveral و با کمک یک موشک پیگاسوس، یک سیستم پرتاب هوایی، به فضا پرتاب شد. راکت مورد نظر در انتهای یک هواپیمای L-1011 به نام Stargazer نصب شده که نحوه بلند شدن آن شبیه سایر هواپیماهای معمولی است که تا اینجا و آنجا می‌بینید. در ارتفاع ۱۲ هزار کیلومتری اقیانوس اطلس، هواپیمای مذکور موشک پیگاسوس را رها کرد؛ ۵ ثانیه بعد موتور پیگاسوس روشن شد و سفر فضایی خود را شروع کرد. بعد از این دماغه مخروطی شکل نوک موشک باز شده و دستگاه آرایش ماهواره‌ها جدا شد؛ بعد از این ۸ ماهواره کوچک با وقفه‌هایی ۳۰ ثانیه‌ای یک به یک از آن جدا شدند. ده دقیقه بعد از جدا شدن، صفحات خورشیدی آنها باز شد. مدتی بعد همه ماهواره‌ها در مدار خود مستقر شده و شروع به کار کردند.

ساعت ۴:۱۲ عصر همان روز تیم CYGNSS موفق به برقراری ارتباط با تمام ماهواره‌ها شد. راف با رضایت اضافه می‌کند: ”مستقر سازی موفقیت‌آمیز ماهواره‌ها در طی چند ساعت و شروع به کار آنها، جواب خوبی برای تلاش‌های بی‌وقفه‌ی تیم CYGNSS بود. با وجود این که حسابی خسته‌ام اما نمی‌توانم خوشحالی‌ام را پنهان کنم و بی‌صبرانه منتظرم تا چند روز آینده امکان مهندسی داده‌های ارسالی از طرف ماهواره‌ها را انجام دهیم.“

این پروژه پرچمدار تلاش‌های ناساست که جزئی از برنامه‌ی جدید این سازمان برای پروژه‌های کم‌هزینه‌‌ای که از فناوری‌های بسیار پیشرفته در آنها استفاده شده و محدوده‌ی فعالیت‌ آنها زیر مدار زمین یا در مدارهای فوقانی آن است. دو ماموریت قبلی در همین طبقه، شامل هواپیماهایی برای انجام تحقیقات و ارتباطات جوی بود. انستیتیو تحقیقات جنوب غربی در ”بولدر“، کلورادو عملیات‌های ماموریت CYGNSS سات و فعالیت‌‌های علمی پروژه هم توسط دانشگاه میشیگان انجام می‌شوند. این پروژه ۱۶۰ میلیون دلاری به مدت دو سال فعالیت خواهد کرد. این مدت زمان برای پر کردن فضاهای خالی مجموعه‌داده‌های مرتبط با طوفان‌ها، اطلاع از نحوه تشدید هسته طوفان‌ها و نهایتا بهینه‌سازی مدل‌های پیش‌بینی که به این اطلاعات وابسته‌اند، کافی به نظر می‌رسد.

معرفی موتور پرسرعتی که می‌تواند سفرهای هوایی را دگرگون کند

 

معرفی موتور پرسرعتی که می‌تواند سفرهای هوایی را دگرگون کندبعد از توقف تولید کنکورد بودکه سفرهای هوایی پرسرعت، برای افراد غیر قابل دستیابی شد. در زمانه‌ای که شرکت‌هایی مانند SpaceX و Blue Origin در تلاش هستند تا موشک‌هایی با قابلیت فرود دوباره تولید کنند، هنوز هم سفرهای هوایی پرسرعت و سفرهای فضایی، گران‌قیمت و پر دردسر هستند. به تازگی موتور پرسرعتی توسط تیمی از مهندسان در هانتویل آلاباما معرفی شده است که می‌تواند رویای سفر به فضا را به واقعیت نزدیک‌تر کند. با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

این موتور که به سرپرستی مهندس هوافضا John Bossard در BSRD LLC طراحی و ساخته شده است، طبق گفته سازنده، توروبوراکت [Turborocket] نام دارد. این موتور که ترکیبی از نازل سوخت مایع، محفظه احتراق و توربوپمپ را در محفظه‌ای تا حد امکان کوچک و سبک دارد، به هواپیما اجازه می‌دهد تا با سرعت جت به پرواز درآید و پس از بلند شدن از سطح زمین، با سرعتی بسیار بیشتر از جت حرکت کند و حتی از اتمسفر خارج شود. بوسارد معتقد است که سبکی و سادگی طراحی این موتور، برگ برنده آن است.معرفی موتور پرسرعتی که می‌تواند سفرهای هوایی را دگرگون کند

 طراحی این موتور به گونه‌ای است که سوخت و اکسیدکننده آن از طریق نازل وارد محفظه احتراق می‌شوند و پس از آن که محفظه روشن شد و سوخت مصرف شد، گازها از طریق اگزوز زاویه‌داری خارج می‌شوند. این زاویه به گونه‌ای است که علاوه بر حرکت دادن رو به جلوی موتور، باعث چرخش محفظه احتراق هم می‌شود و همین چرخش سانتریفیوژی، باعث می‌شود که سوخت در مرتبه بعدی با سرعت و فشار بیشتری به داخل محفظه کشیده شود.

این موتور کوچک که می‌توان به راحتی آن را با یک دست نگه داشت، توانایی ترکیب با موتور خود هواپیما را نیز دارد و نیازی به تغییر سوخت هواپیما یا جت نخواهد بود. البته موتور به یک محفظه جداگانه ماده اکسیدکننده نیاز دارد. موتور معرفی شده که هنوز در مراحل اولیه تست قرار دارد، دو حالت جت و توربو دارد که برای شروع پرواز و بلندشدن از سطح زمین و ادامه حرکت با سرعت بیشتر استفاده می‌شوند.

بوسارد 1 میلیون دلار از سرمایه شخصی خودش را صرف طراحی و آزمایشات اولیه این موتور کرده است و طبق گفته خودش برای آزمایشات نهایی نیاز به 2.5 میلیون دلار سرمایه کمکی دارد. شرکت‌های بزرگی نحوه کار این موتور بر روی جت‌های آزمایشی را مشاهده کرده‌اند اما هنوز شرکتی به طور نهایی برای تامین سرمایه‌های پروژه اقدام نکرده است.

شرکت‌هایی مانند SpaceX و Blue Origin با فرود آوردن موفقیت‌آمیز موشک‌ها بر روی زمین، گام بزرگی برای عمومی‌تر کردن سفرهای فضایی برداشتند و حالا می‌توان امیدوار بود که با تجاری شدن این موتور، هزینه‌های شروع سفر فضایی یعنی پرواز اولیه موشک‌ها و جت‌های فضایی، بسیار کاهش یابد.

نوشته معرفی موتور پرسرعتی که می‌تواند سفرهای هوایی را دگرگون کند اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.

ابزار جدید ناسا می تواند سیاره ای زمین مانند بیابد که پیش از این هرگز دیده نشده

ابزار جدید ناسا می تواند سیاره ای زمین مانند بیابد که پیش از این هرگز دیده نشده

جستجو برای یافتن دنیای جدید فرا زمینی، ممکن است بسیار ساده شده باشد. ناسا توسعه یک سیستم جدید را آغاز کرده است که می تواند جستجوی بشریت برای یافتن سیاره ی جدید مثل زمین را متحول گرداند.

این سیستم حول محور توسعه یک ابزار جدید به نام Visible Nulling Coronagraph، و یا VNC، می چرخد که ترکیبی از یک تداخل سنج (یک دستگاه که، به سادگی می تواند، نور را اندازه گیری کند) با یک تاج (یک تلسکوپ بلند که قادر است با بهره گیری از یک فیلتر قوی نور، به دنبال جهت ستاره بگردد) می باشد.
ترکیب این دو دستگاه برای اولین بار اتفاق افتاده است، که امکان تجزیه و تحلیل را در طیفی گسترده تر، برای کشف یک عنصر حیاتی در بررسی ترکیب و آرایش جوی یک سیاره و پتانسیل آن برای میزبانی زندگی بشر، فراهم می کند.
برایان هیکس یکی از کارکنان ناسا، می گوید: “[VNC] برای پیدا کردن سیارات کم نورتر، حساس تر، خواهد بود “، “همچنین به عنوان یک طیف سنج محسوب می شود که می تواند آنچه ناسا برای مطالعه اتمسفر سیارات فرازمینی، برای شناسایی وجود آب، اکسیژن، دی اکسید کربن، متان و ازن به آن نیاز دارد، که همانطور که از علم شیمی می دانیم، این پارامتر ها سکونت انسان برای زندگی را ممکن خواهند ساخت، را طیف سنجی کند. ”
هنوز هم کارهایی وجود دارد که انجام آن قبل از اینکه VNC بتواند در یک ماموریت ناشناخته بزرگ استفاده بشود، ضروری است. البته توسعه VNC نقطه عطف مهمی در سفر فضایی ناسا به منظور کاوش بیشتر جهان هستی محسوب می شود.
شما می توانید اطلاعات بیشتری در مورد VNC، توسعه و عملکرد آن، و آنچه ناسا قصد دارد با آن انجام دهد را در وب سایت رسمی ناسا دنبال کنید.

.

.

منبع: techradar


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته ابزار جدید ناسا می تواند سیاره ای زمین مانند بیابد که پیش از این هرگز دیده نشده اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.