شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد

شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد
به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

تغییرات عجیب بخش خارجی منظومه شمسی همچنان ادامه دارد

اشیای فضایی جدید؟ سیارات پنهان؟ بخش دیده نشده ی منظومه شمسی

چندین شی دیده جدید در حومه ی منظومه شمسی یافت شده اند که دال بر این مسئله دارند که چیز های عجیبی در نزدیکی مان در حال کشف شدن است. در حالی که برخی از دانشمندان بر این عقیده هستند که شئ های فضایی جدید که کشف شده اند مدرکی بر وجود سیاره فرضی نهم (البته این سیاره هنوز کشف نشده است ولی نام SuperEarth بر آن نهاده شده و گمان می رود در حومه منظومه شمسی وجود دارد) هستند اما همه این باور را قبول ندارند.

اعضای جدید منظومه ما شامل یک سیاره یخ زده که طولانی ترین گردش به دور خورشید را داراست و چندین شئ دیگر که در فاصله بسیار دور از خورشید در کنار یکدیگر جمع شده اند.

جدید ترین عضو این شئ های یافت شده L91 نام دارد، یک سیاره ی کاملا یخ زده که در مداری از خورشید به فاصله ۱۴۳۰ واحد اخترشناسی (AU) و یا به عبارتی ۱,۴۳۰ برابر فاصله زمین تا خورشید، گردش می کند که این خود یکی از طولانی ترین دوره های گردش به دور خورشید تا به امروز است. L91 هرگز بیش از ۵۰ AU به خورشید نزدیکتر نمی شود که این رقم از پلوتو هم دور تر است.

مسیر طولانی L91 نیز در حال تغییر است.

solar system

متخصص فیزیک نجومی میشل بنیستر در نشست  بخش مجمع اخترشناسی آمریکا در خصوص دانش های سیاره ای که در شهر پسدینا کالیفرنیا برگذار شد به دانشمندان اذعان داشت ” محور گردش این سیاره به طور خارق العاده ای در حال تغییر است” خانم بنیستر، که یک متخصص فیزیک نجومی فارق التحصیل دانشگاه کویین بلفاست است متوجه تغییرات  جزیی در مدار این شئ شد که این احتمالا ناشی از نیرو ی جاذبه ی ستاره های در حال حرکت و یا تعامل آن با سیاره فرضی نهم بوده است. طی شبیه سازی های انجام شده توسط دانشمندان احتمال بر این می رود که حرکات این شئ منشا خارج منظومه شمسی دارند، حال چه از ستاره های دوردست و یا باد های کهکشانی حاصل شده اند.

کنستانتین باتیگین، اختر شناسی در انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا می گوید ” به نظر من این قضیه غیر محتمل نیست ولی به آن نیازی هم نداریم” او ماه ژانویه سال گذشته وجود سیاره نهم را اعلام کرد و بر این باور است که حرکت مداری عجیب L91 و دیگر شئ های فضایی تازه کشف شده را می توان توسط سیاره ی فرضی نهم توجیه کرد.

بنیستر و تیم اش طی Outer Solar System Origins Survey (بررسی ریشه های خارج از منظومه شمسی) که یک برنامه ۴ ساله با هدف پیدا کردن اشیائ فضای دوردست توسط تلسکوپ کانادایی-فرانسوی و هاوایی است موفق به کشف L91 شدند. جرم و سایز این سیاره هنوز در هاله ای از ابهام به سر می برد.

اتفاقی در حال روی دادن است

L91 تنها شئ آسمانی نیست. تیم دیگری از اخترشناسان تعدادی شئ  یخی دیگر در که ورای نپتون در حرکت هستند را نیز گزارش کردند. تشابه نوع مدار این شئ های فضایی منجر به ایجاد نظریه سیاره نهم شده است.

اسکات شپرد از انستیتو کارنگی علوم واشنگتن می گوید: “اتفاقات زیادی در دوردست های منظومه شمسی در حال روی دادن است” شپرد عضوی از تیمی است که در حال انجام بزرگترین و عمیق ترین بررسی اجزای فرا نپتونی که مدار شان آن ها به دور تر از نپتون می کشد هستند.

Strange changes in the outer solar system

یکی از شئ هایی که این تیم موفق به یافتن آن شدند، ۲۰۱۴ FE72 است که یکی از اولین شئ های فضاییست که از درون ابر ،Oort ، پوشش یخی که حول منظومه ما را پوشانده است، بیرون آمده است. این سیارک دارای مداری ۳,۰۰۰ AU است و هم چنین ممکن است تحت تاثیر نیرو ی جاذبه ستاره هایی که در مجاور آن حرکت می کنند قرار بگیرد.

اما همه دانشمندان بر سر اینکه افزایش تعداد مدار های عجیب دال بر وجود سیاره نهم دارد اتفاق نظر ندارند.

کاترین ولک می گوید : “ما بخش هایی از فضا را بیشتر و با دقت بیشتر بررسی کرده ایم” ولک، یک دانشمند سیاره شناس در دانشگاه آریزونا است.

او به تشابهات مدار ها و نحوه قرارگیری اشیائ فضایی اشاره کرده است و گفته است که این امر ممکن است به دلیل مکان قرارگیری مشابه شان در فضا باشد.

در یک کنفرانس مشابه، باتیگین اعلام کرد که ممکن است سیاره نهم مسئول حرکت عقب رو و یا پس رفتن مدار برخی از سنتوار های منظومه باشد. هنگام گردش به دور سیارات دوردست، سنتوار ها ممکن است در مسیر مدار همزاد های بزرگتر خویش قرار بگیرند. از این رو ممکن است قرار گیری برخی سیارک ها در مدار سیاره ۹ منجر به تغییر مدار آن ها شده باشد، همانطور که الیزابت بیلی، فارغ التحصیل دانشگاه کالتک و یکی از همکاران باتیگین بر آن اذعان داشت.

اما همچنان ولک باور دارد که تحقیقات کنونی مدرکی بر وجود سیاره نهم نیستند حتی با اینکه نتایج موجود بسیار منطقی به نظر می رسند.

او گفته است که ” این اشیاء همگی باهم متفاوت و در نوع خود عجیب اند، هیچ مدرکی به اندازه کافی مرا قانع نمی کند که با واقع یک سیاره دیگر در فضا وجود دارد، اما حقیقت این است که اتفاقات چندی در حال روی دادن است که این احتمال می دهند که در منظومه ما خبر هایی است!”

منبع: astronomy

آسگاردیا ؛ نخستین کشور فضایی، ثبت نام آغاز شد!

آسگاردیا ؛ نخستین کشور فضایی

اگر از رویدادها و مناقشات به ظاهر حل نشدنی جهان افسرده و دل زده شده اید، ممکن است بخواهید سری به فضا بزنید و به نخستین ملت فضایی بپیوندید. این کشور آسگاردیا نام خواهد داشت و ایده این کشور توسط تعدادی از دانشمندان و کارشناسان حقوقی پیشنهاد داده شده است.

چنانچه در وب سایت این پروژه توضیح داده شده، نام آسگاردیا از یکی از اساطیر نوردیک (اسطوره‌های مردم اسکاندیناوی) گرفته شده، آسگاردیا در این اساطیر شهری در آسمان است.

ایگور آشوربیلی که ایده ساخت آسگاردیا از سوی او داده شده، در مورد انگیز خود توضیح می دهد:”صلح در فضا، و جلوگیری از انتقال مناقشات زمین به فضا. ایده آسگاردیا، ساخت آینه بشریت در فضا در مدار پایین زمین خواهد بود، جایی که عاری از هر چیز زمینی همچون تقسیم بندی بر اساس مذهب و مرزها است.”

آشوربیلی در ادامه گفت:”در آسگاردیا همه ما  فقط زمینی ها هستیم!”

علاوه بر دوری از مناقشات زمین، هدف اصلی دیگر این ملت، محافظت از زمین در برابر تهدیدات فضایی مانند، دنباله دارها، سیارک ها، بقایای اجرام فضایی، اشعه های کیهانی و آلودگی های ناشی از  میکروارگانیسم های فرازمینی خواهد بود.

برای اینکه آسگاردیا، همچون کشوری واقعی به رسمیت شناخته شود آشوربیلی می خواهد، این کشور در سازمان ملل متحد پذیرفته شود. به این ترتیب شاید لازم باشد، میلیون ها نفر از طریق وب سایت آسگاردیا برای شهروندی این کشور فضایی اقدام کنند.

شهروندان اولیه آسگاردیا به احتمال زیاد کسانی خواهند بود که در صنعت فضایی فعالیت دارند، البته همه ما شهروندان جهان (همه ما زمینی ها) می توانیم به جمع شهروندان آسگاردیا پیوندیم. هدف اولیه بنیانگذارن این پروژه، ثبت نام ۱۰۰ هزار نفر بود؛ اما این تعداد در کمتر از یک هفته به بیش از ۴۰۰ هزار نفر رسیده و همچنان به تعداد افرادی که به آسگاردیا می پیوندد، افزوده می شود. گام بعدی آسگاردیا، فرستادن نخستین ماهواره در سال ۲۰۱۷ خواهد بود.

ایگور آشوربیلی به نشریه گاردین گفت: “از لحاظ فیزیکی شهروندان این ملت در زمین خواهند بود، و در کشورهای مختلفی زندگی خواهند کرد. به این ترتیب این افراد، همزمان شهروندان کشورهای خود و همچنین کشور آسگاردیا به حساب می آیند. “

این کشور جدید دموکراتیک خواهد بود؛ اما از قوانین زمینی و قوانین موجود حاکم در فضا تبعیت نخواهد کرد، بلکه به گفته بنیانگذار این کشور، نیاز به پیش بینی قوانین “فضایی جدید و سیاسی نجومی” خواهد بود.

آشوربیلی در این مورد توضیح می دهد:”سازمان های دولتی موجود، منافع کشورهای خود را در نظر گرفته اند. همچنین در کشورهای زیادی از جهان، آژانس های فضایی وجود ندارد. هدف نهایی، ساخت پلتفرم قانونی برای تضمین حفاظت از سیاره زمین و دسترسی به تکنولوژی های فضایی است که دسترسی به آن برای خیلی از افراد امکان پذیر نیست.”

اینکه این تلاش موفق خواهد بود یا خیر، قابل بحث است؛ اما به نظر می رسد، از نقطه نظر قانونی، مانع چندان سختی پیش روی این کشور تازه تاسیس وجود نخواهد داشت.

رام یاکلو، کارشناس حقوقی آسگاردیا، و مدیر موسسه قوانین هوا و فضای دانشگاه مک گیل در مونترال، در این مورد می گوید؛ طرح آنها برای آسگاردیا وجود حداقل شهروندان، دولت و یک فضاپیمای سرنشین دار است که حکم خاک کشور را خواهد داشت. اینها سه معیار (از چهار معیار لازم) برای تبدیل شدن به یک کشور جهت به رسمیت شناخته شدن در سازمان ملل متحد است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آسگاردیا، و همچنین ثبت نام به عنوان یکی از نخستین شهروندان این کشور و همچنین شرکت در نظر سنجی برای ساخت پرچم و سرود ملی این کشور فضایی جدید، به وب سایت آسگاردیا مراجعه کنید.

.

منبع: bigthink

نوشته آسگاردیا ؛ نخستین کشور فضایی، ثبت نام آغاز شد! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

فرضیات جدید دانشمندان درباره تشکیل عناصر گرانبهای زمین چه می گوید؟

به تازگی یک گروه بین‌ المللی از دانشمندان به سرپرستی موسسه‌ ی تکنولوژی توکیو، با انجام یک شبیه سازی رایانه ای از دوره ۳۰۰ ساله ابتدایی زمین توانسته اند اطلاعات جالب و هیجان انگیزی را درباره کره خاکیمان بدست آورند. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید تا به طور دقیق تر به بررسی کشفیات جدید این دانشمندان بپردازیم.

single-planetary-smash-precious-minerals

سالهاست که محققان و زمین شناسان می پندارند کره زمین به خصوص در سالهای نخست پیدایش خود روزهای پر افت و خیزی را سپری نموده است. آنها معتقد بودند شهاب باران ها و برخورد های بی شماری سبب تشکیل عناصر فعلی کره زمین بوده است. در تحقیقات جدیدی که توسط یک گروه از دانشمندان بین اللملی به سر پرستی موسسه تکنولوژی توکیو صورت گرفته است و با انجام یک شبیه سازی رایانه ای به وسعت ۳۰۰ سال نخست پیدایش کره زمین محققان به این نتیجه رسیده اند که عناصر با ارزش کره زمین چون پلاتینیوم، طلا و دیگر عناصر گرانبها به وسیله برخورد یک جرم آسمانی بزرگ به زمین به وجود آمده اند نه شهاب باران های کوچک.

single-planetary-smash-precious-minerals

نتایج این تحقیق که اولین بار است توانسته بازه ای به این بزرگی از تاریخ زمین را مورد بررسی قرار دهد، نشان می دهد  یک برخورد بزرگ باعث به وجود آمدن فلزهای گرانبهای مذکور در زمین شده است. این برخورد احتمالی پیشنهاد شده، احتمالا همان برخوردی است که سبب ایجاد کره‌ی ماه نیز شده است. نتایج به دست آمده‌ ی اخیر با ایده‌ ی فعلی دانشمندان مبنی بر اینکه برخورد چند شهاب‌ سنگ کوچک در یک بازه‌ ی زمانی طولانی باعث ایجاد فلزات گرانبها شده، در تناقض است.

دانشمندان همیشه این موضوع را مورد بررسی قرار می دهند که چنین عناصری چرا به جای قرار گیری در نزدیک هسته زمین با این حجم وسیع در نزدیکی پوسته قرار گرفته اند و با وجود تحقیق ها و بررسی های فروان پیرامون این مسئله، موضوع فوق همواره به شکلی راز آلود برای این دانشمندان باقی مانده است.

توضیح قابل قبول و استانداردی که می توان  برای این پرسش ارایه نمود، فرضیه لیت ونییر(late veener) است. طبق این فرضیه، اجرام آسمانی در حین بمباران کره‌ی زمین، عناصر سایدروفیل (Siderophile Element، عناصر فوق با این نام نیز خوانده می شوند) را وارد زمین کرده ‌اند و در همان هنگام باعث ایجاد دهانه‌ های آتش‌فشانی در ماه نیز شده‌اند. اما طبق محاسبات جدیدی که صورت گرفته، امکان رخ دادن چنین اتفاقی وجود نداشته است.

single-planetary-smash-precious-minerals

دانشمندان با این شبیه سازی عظیم توانستند به بررسی تمام داده‌های مربوط به پراکندگی فلزات در زمین، ماه و مریخ، به علاوه‌ی اطلاعات مربوط به دهانه‌ های آتش‌ فشانی ماه به طور یکپارچه بپردازند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که  یک برخورد بزرگ تک ‌مرحله ‌ای، این مواد را به زمین آورده ‌است.

با توجه به این یافته ها می توان گفت این برخورد در زمانی صورت گرفته که هنوز پوسته زمین شکل نگرفته بوده، که این موضوع می تواند به حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش بازگردد. همچنین بر اساس این نتیجه گیری دانشمندان دریافتند به سبب کمتر بودن اجرام آسمانی و سیارک ها (اجسام جامد کوچک با عرض کمتر از ۱ کیلومتر) در این بازه زمانی در اطراف زمین می توان گفت تعداد برخوردهای سیاره مان با اجرام دیگر بسیار کمتر از حجم محاسبه شده پیشین می باشد.

single-planetary-smash-precious-minerals

هرچند تمامی این تحقیقات هنوز در حد فرضیه هستند و نمی توان به طور کامل به انها استناد نمود اما با توجه به دانسته های قطعی ما از کره زمین می توان گفت این موضوع تا حد زیادی به واقعیت نزدیک می باشد.

همچنین این فرضیه که زمین و ماه به طور همزمان مورد شهاب باران ها و برخورد های سیارک های مختلف مورد هجوم قرار گرفته اند نیز به نظر غیر واقعی می رسد زیرا در صورت انجام چنین اتفاقی کره ماه نیز می بایست غنی از عناصر گرانبها باشد. در حالی که کاوشگری های ما از ماه نشان می دهد هیچ عنصر با ارزشی در این سیاره موجود نیست.

single-planetary-smash-precious-minerals

اگر یافته های فعلی دانشمندان صحت داشته باشد می توان گفت سیاره زمین در روزهای نخست پیدایش خود نیز روزهایی آرام را سپری نموده است و محل امنی بوده است البته این مسئله بدان معنی نیست که حتما در آن دوره حیات در زمین وجود داشته است.

نظرات و دیدگاه های خود را درباره این مطلب با دیگر کاربران گویا آی تی در میان بگذارید و با اشتراک گذاری آن در شبکه های اجتماعی خود دیگران را نیز ازاین مطلب آگاه نمایید.