سومین مدیر عامل تاریخ مایکروسافت بودن به‌خودی‌خود اضطراب‌آور است، چه رسد به اینکه شرکت را عقب‌تر از رقبا و در سراشیبی تحویل بگیری. می‌گویند هندی‌ها به‌واسطه‌ی تعلیمات بودا خوی جنگ ندارند، ولی این هندی، با جسارت تمام به رویارویی رقیبان رفته و قصد عقب‌نشینی هم ندارد.
«ساتیا نارایانا نادلا» (Satya Narayana Nadella) وقتی برای مدیر عاملی مایکروسافت انتخاب شد اصلا با دنیای فضای کاری آن غریبه نبود. او بیش از ۲۲ سال بود که در این شرکت کار می‌کرد. شاید همین سابقه‌ی طولانی هم باعث شد بهترین گزینه برای تصدی صندلی بیل گیتس و استیو بالمر باشد.
نادلا به سال ۱۹۶۷ میلادی در حیدرآباد هند متولد شد و تحصیلات متوسط و دانشگاهی را در زادگاهش و در رشته‌ی مهندسی برق انجام داد. اما برای ادامه تحصیل به ایالات متحده رفت و فوق لیسانسش را در رشته‌ی علوم رایانه از دانشگاه ویسکانسین (Wisconsin) دریافت کرد. البته بعدا از مدرسه‌ی تجارت دانشگاه شیکاگو، مدرک MBA هم گرفت تا از لحاظ تحصیلات دانشگاهی همه‌ی ملزومات را کسب کرده باشد.
آن‌طور که خودش گفته ظاهرا از ابتدا به رایانه و علوم مربوط به آن علاقه داشته، ولی چون دانشگاه محل تحصیلش در هندوستان این رشته را ارایه نمی‌داده، به‌ناچار نزدیک‌ترین رشته (مهندسی برق) را انتخاب کرده.
به جرات تحصیلات نقش مهمی در روند پیشرفت نادلا بازی کرده. خودش می‌گوید: «وقتی برای رشته‌ی MBA ثبت نام کردم شاغل بودم آن هم در ایالتی دیگر و به ناچار برای حضور در کلاس، هر هفته با هواپیما می‌رفتم و برمی‌گشتم.» گذشته از امکانات حمل‌و‌نقل سهلی که کشور میزبان برایش فراهم کرده بوده، تعهد او به کسب علم در شرایط دشوار واقعا ستودنی است.
نادلا می‌گوید: «من همیشه در حال یادگیری‌ام. خیلی وقت‌ها کاملا بی‌ربط در یک کلاس آنلاین ثبت نام می‌کنم تا چیزهای جدید یاد بگیرم. گاهی به خودم می‌گویم آخر برای چه؟ ولی خوب این ذات من است. یادگرفتن را دوست دارم.»
اولین بار به استخدام شرکت سان میکروسیستم درآمد. بعدا در سال ۱۹۹۲ آن‌جا را به مقصد مایکروسافت ترک کرد. فوق لیسانس MBAاش را هم در همین حین گرفت. در آن زمان مایکروسافت مشغول کار روی ویندوز NT بود و به کسی نیاز داشت که از UNIX و سیستم‌های عامل ۳۲ بیتی سر درآورد.
طی این سال‌ها در سِمت‌های مختلف فعالیت کرد. قبل از اینکه بر کرسی مدیریت عامل بنشیند مسوولیت بخش خدمات ابری (Cloud) مایکروسافت را بر عهده داشت. همین پیشرفت پله‌پله، آهسته و پیوسته از او یک مدیر توانمند و باتجربه ساخته تا برخلاف سَلَفش، استیو بالمر، کمتر حرکات پر سر و صدا و فکر نشده انجام دهد.
در زندگی شخصی او هم رویه‌ی مشابهی حاکم است. همان سالی که به مایکروسافت رفت با دختر یکی از دوستان پدرش ازدواج کرد که حاصل آن دو دختر و یک پسر شد. علاقه‌ی زیاد ساتیا به شعر را باید در روحیه‌ی لطیف شرقی‌اش جست‌وجو کرد. او که شعر را به کد‌های رایانه تشبیه می‌کند در جایی گفته: «با شعر می‌توانید موضوعی که توضیحش به جملات و صفحات زیاد نیاز دارد را در چند بیت آورده و هم‌زمان تمام احساسات را هم منتقل کنید. حقیقتا که شعر بهترین کد است.»
از آن‌جا که ورزش کریکت را از بچگی دوست داشت هنوز هم موقع فراغت، تماشای مسابقات آن را از دست نمی‌دهد. بالاخره او یک هندی است و بی‌جهت کریکت ورزش ملی آنها نشده.
جالب است بدانید نادلا علاوه بر اشتغال در مایکروسافت از سهام‌داران بزرگ آن هم هست. تخمین زده می‌شود تا پایان ۲۰۱۵ سرمایه‌ای در حدود ۶۷ میلیون دلار جمع کرده باشد. هرچند این مبلغ در برابر درآمد بزرگان دره‌ی سیلیکون به چشم نمی‌آید، ولی باید در نظر داشت که همه‌ی این سرمایه را تنها از راه کارمندی به‌دست آورده و هیچ وقت کسب‌و‌کار خاصی را راه نینداخته.
بی‌شک حضور ساتیا نادلا در مایکروسافت لااقل تاکنون مثمر ثمر بوده و توانسته کشتی گرفتار طوفان این شرکت را به‌درستی هدایت کند. البته از کسی که می‌گوید: «صنعت ما به سنت احترام نمی‌گذارد، تنها در برابر نوآوری سر فرود می‌آورد» انتظارات خیلی بیشتر از این‌ها است. باید دید در ادامه‌ی راه چه‌طور می‌تواند در مقابل رقبایی مانند گوگل و اپل، شرکت تحت امرش را به موفقیت برساند.
شما تاکنون نادلا را در کارش موفق ارزیابی می‌کنید یا به نظرتان هر چه بوده ثمره‌ی تلاش‌های مدیران سابق است و فعلا نمی‌توان برای او امتیاز خاصی قایل شد؟
