این روزها که تب استفاده از اینترنت همراه به شدت بالا گرفته است، تمرکز اپراتورهای موبایل بیش از هرچیزی بر روی این بخش از بازار قرار دارد تا بتوانند سهمی از این عطش روزافزون را برای خودشان کسب کنند.
یکی از دستاوردهای مهم دولت دهم را بایستی باز گذاشتن دست اپراتورها در ایجاد فضایی رقابتی دانست که سبب شد تا پس از یک دوره انحصار غیر منطقی برای رایتل؛ دو اپراتور همراه اول و ایرانسل شبکه‌های پر سرعت خود بر بستر 3G و 4G را راه اندازی کرده و با تلاشی مثال زدنی، کاربران را از این خدمات بهره‌مند سازند.
حال به‌نظر می‌رسد که با توجه به اشباع شدن بازار از وجود سیمکارت و عدم توجیه اقتصادی برای ورود یک بازیگر جدید، حال اپراتورهای مجازی قد علم کرده‌اند و با استفاده و به نوعی اجاره امکانات سایر اپراتورها، می‌خواهند که جای پایی هرچند کوچک در این بازار بزرگ و پرسود برای خودشان باز کنند.
یکی از این اپراتورهای مجازی، شاتل موبایل نام دارد که به واسطه حضور گسترده و طولانی مدت شرکت شاتل در بخش عرضه اینترنت ADSL در کشور، شهرت خوبی در بین کاربران برای خودش دست و پا کرده است. چندی پیش این شرکت به‌صورت رسمی از سیمکارتهای خودش رونمایی کرد و وعده راه‌اندازی اینترنت بی‌سیم TD-LTE در آینده نزدیک را هم داد. در این سمینار، مدیران این شرکت بیش از هرچیزی به دادن شعار پرداختند و با گفتن واژه‌هایی چون آسان‌تر و لذت بخش‌تر کردن زندگی مشتریان، وارد مبحثی شدند که پیش از این اپراتور بزرگ‌تری چون رایتل نیز به آن ورود کرده و با آن همه امکانات و حتی انحصار، در حال حاضر سهم مارکت بسیار کمی (پایین‌تر از 3 درصد) از این بازار را برای خودش به‌دست آورده و البته هیچ چشم انداز روشنی نیز در سیاست‌های آینده آن دیده نمی‌شود.
شاتل به صراحت اعلام کرده که فعالیتش در شبکه‌های 3G به بالاست و سیم‌کارت‌هایش در شبکه 2G کار نمی‌کند و همین امر یک محدودیت نیز برای کاربران این اپراتور مجازی در همین ابتدا به‌وجود می‌آورد که در صورت استفاده از گوشی قدیمی‌تر یا قرار گرفتن در مناطقی که سیگنال شبکه‌های نسل جدیدتر ضعیف‌تر است یا هنوز وجود ندارد، قاعدتا خدمات این شرکت برای آنها فعال نخواهد بود.
ضمن اینکه مبحثی چون سرعت اینترنت، بسته به مکان، تعداد کاربران موجود در شبکه و… نوسانات زیادی دارد و نمی‌توان در حال حاضر مقایسه دقیقی در این ارتباط انجام داد، اما در شرایطی که اکثر اپراتورها در بسیاری از مناطق به سرعت‌های دانلود بالاتر از 10مگابیت در ثانیه به‌راحتی دست یافته‌اند، برای یک کاربر شاید تفاوت چندانی نکند که این سرعت حتی به 100 مگابیت برسد، چرا که حجم اینترنت مصرفی، اولویت بیشتری نسبت به سرعت‌های خیلی بالا پیدا می‌کند.
حال بایستی این سوال را پرسید که چرا یک کاربر این نیاز را در خودش می‌بیند که به سمت شاتل موبایل بیاید؟ آیا صرف بیان چند شعار و یا حتی ارایه برخی بسته‌های مثلا متفاوت، می‌تواند وی را قانع کند که یک سیمکارت جدید گرفته و خودش را با مسایل اپراتوری جدید و کوچک درگیر کند که حداقل بر روی کاغذ، هیچ حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد!
پیش شماره 0998 را چه کسی دوست دارد؟
نقطه اصلی در تمایز بین اپراتورها، همین پیش‌شماره‌های موبایل است، جایی که همراه اول 091 و حتی 0990 را دارد، ایرانسل از 093 و 090 استفاده می‌کند و رایتل به سراغ 092 رفته است. جالب است که هنوز برخی از کاربران بر فرض وقتی که با پیش شماره 0902 یا 0901 روبه‌رو می‌شوند، تردید دارند که این پیش شماره برای کدام اپراتور است و حال استفاده از 0998 آن هم در شرایطی که طبق آمار، تعداد شماره‌های فروخته شده حتی از جمعیت کشور نیز پیشی گرفته، چه نقطه روشنی را برای این اپراتور در پی دارد؟
جالب است که شاتل موبایل تلاش کرده تا با اعلام فروش پیش شماره 0998 با کد 1 که قاعدتا محبوب‌ترین عدد برای پیش شماره‌های موبایل است، افراد را به خرید سریع‌تر تشویق کند، اما غافل از اینکه اپراتوری چون ایرانسل، پس از ارایه آی‌سیم با کد بسیار خوب 0902، توفیق چندانی در فروش آنها به‌دست نیاورد و حال چرا بایستی یک کاربر صرف داشتن کد 1 پس از سه رقم 998، جذب پیش شماره شاتل موبایل شود؟
این پیش شماره زمانی شکل بدتری به‌خودش می‌گیرد که کد ایران نیز در جلویش قرار بگیرد که به نوعی شما را دچار سرگیجه می‌کند! چرا که استفاده از 0098 در جلوی 998 سبب می‌شود تا این کد به‌جای جذابیت، نقش یک پازل را برای کاربر خودش پیدا کرده و چه بسا باعث اشتباه در شماره‌گیری این همه عدد تکراری و مشابه بشود.
در هر صورت، زمانی که پیش‌شماره‌های 0902 و 0901 هم با استقبال چندانی از سوی کاربران روبه‌رو نمی‌شوند، موفقیت یک اپراتور به واسطه 0998 نه تنها امری غیرمحتمل به‌نظر می‌رسد، بلکه یک مانع برای علاقه کاربران جهت تمایل به این اپراتور مجازی تلقی خواهد شد.
مکالمه‌ای که رقابتی نیست!
اگر فردی بخواهد خودش را قانع به استفاده از سیمکارت شاتل موبایل کند، به طور قطع بایستی به‌واسطه ابزارهایی چون بهای پایین‌تر مکالمه و پیامک به‌سمت آن بیاید، اما زهی خیال باطل چرا که شاتل موبایل تمهیدات جذابی را در این بخش نسنجیده و حتی در مواجه با اپراتورهای بزرگ بازار، یک قدم عقب‌تر قرار می‌گیرد.
البته مدیرعامل این شرکت که پیش از این سابقه حضور در ایرانسل به عنوان مدیر روابط عمومی را دارد، اذعان می‌کند که شاتل موبایل ارزان‌ترین تعرفه پیش پرداخت (اعتباری) را بین اپراتورها دارد، جایی که برای این نوع از سیمکارت، ارتباط درون شبکه‌ای 555 ریال و برای برون شبکه‌ای 888 ریال محاسبه می‌شود؛ پیامک فارسی 111 ریال و پیامک انگلیسی نیز 222 ریال است.
اما در این بخش بایستی به دو نکته مهم توجه کرد، اول آنکه نرخ مکالمه درون شبکه‌ای شاتل با توجه به کاربران بسیار محدود، شاید حتی به 3 تا 5 درصد هم نرسد و بیشترین میزان تماس با همان نرخ 888 ریال خواهد بود، جایی که رایتل 852 ریال از مشترک اعتباری خودش گرفته و بدین سبب برخلاف نظر مدیرعامل شاتل، بهای پایین‌تری دارد. جالب است بدانید که همراه اول در یک مدل از سیمکارت اعتباری خودش با نام دانشجو، عدد 549 ریال را برای مکالمه داخلی می‌گیرد که این رقم باز از مکالمه داخلی شاتل کم‌تر است و بنابراین اگر فردی صرفا به‌دنبال بهای کم‌تر در مکالمه باشد، شاتل موبایل پیشنهاد ویژه‌ای برای او ندارد.
در بخشی چون پیامک هم رایتل 99 ریال برای SMS فارسی دریافت می‌کند و همراه اول برای سیم کارت دانشجوی خودش، تنها 87 ریال گرفته و در پیامک انگلیسی 216 ریال از کاربر مطالبه می‌کند که هر دو از شاتل باز ارزان‌تر است. در این بخش سیم کارت اعتباری ایرانسل هم عدد 20.9 ریال برای پیامک انگلیسی طلب می‌کند تا ثابت شود شاتل موبایل چندان هم مقرون به‌صرفه عمل نمی‌کند.
البته اگر وارد بخش دوم یعنی سیمکارت دایمی یا به قول شاتل، پس پرداخت شویم (البته این دو مدل کمی با همدیگر تفاوت دارند)، این اپراتور جوان و مجازی قافیه را به طور کامل در بخش مکالمه به رقبای خودش واگذار می‌کند و هیچ توجیهی برای خریداری توسط کاربر خودش باقی نمی‌گذارد؛ چرا که اگر در تعرفه‌های قبلی، اختلاف به چند ریال محدود می‌شد این بار تفاوت‌ها بسیار بیشتر نمایان می‌شود.
شاتل در طرح پس پرداخت برای مکالمه درون شبکه‌ای خودش 499 ریال و برای صحبت برون شبکه 570 ریال از کاربر طلب می‌کند، در صورتی‌که این ارقام برای سیمکارتهای آی‌سیم ایرانسل، 333 ریال برای هر دو مدل درون و برون شبکه بوده و رایتل این رقم را 299 ریال در نظر گرفته است تا شاتل در این بخش یک اپراتور از پیش بازنده باشد.
بسته‌های اینترنتی که جذاب نیست!
شاید خود مدیران شاتل موبایل هم نیک بدانند که امکان خریداری سیم‌کارتی با پیش شماره 0998 با تعرفه‌های مکالمه نه چندان جالب و فعالیت در یک شبکه موبایل جدید با پوشش کم‌تر نسبت به سایرین، آپشن جذابی برای کاربر نیست و برای همین بایستی بیشتر از هرچیزی بر روی اینترنت و ارایه بسته‌های جذاب مانور بدهند، جایی که شاید یک کاربر پرمصرف به‌خاطر صرفه‌جویی در هزینه‌ها و استفاده از اینترنت پرسرعت این اپراتور، روی خوشی به آن نشان دهد.
ابتدا اگر نگاهی به تنوع و تعداد بسته‌ها بیاندازیم، متوجه می‌شویم که شاتل موبایل با ارایه 18 بسته در مقابل 46 طرح رایتل، 42 بسته همراه اول و 96 طرح ایرانسل کم‌ترین تنوع با اختلاف زیاد را نسبت به آنها دارد.
در گام بعدی به مهمترین عامل و شاید هم امید شاتل می‌رسیم که همان قیمت است تا بلکه کاربر تمام موارد قبلی را نادیده گرفته و به علت بهای پایین‌تر اینترنت در شاتل، اقدام به خریداری سیمکارت آنها کند. چون ما کاربر هدف را افراد پرمصرف می‌دانیم، پس به سراغ بسته‌های پرحجم‌تر می‌رویم که بتوان راحت‌تر مقایسه را انجام داد. در گام نخست به سراغ بسته 4.5 گیگابایتی یک ماهه شاتل می‌آییم، جایی که این شرکت 19000 تومان را از کاربر طلب می‌کند. رایتل برای حجم 4.5 گیگابایت، مبلغ 17000 تومان از کاربر خودش می‌گیرد. ایرانسل چنین بسته‌ای ندارد و برای 5 گیگابایت مبلغ 20000 هزار تومان گرفته (مشترکین اعتباری) و همراه اول برای 5 گیگابایت رقم 15000 تومان در ماه را تعیین کرده است. با یک حساب سرانگشتی و نگاه به جدول زیر، متوجه می‌شویم که شاتل موبایل گران‌ترین اینترنت را به شما می‌دهد!
برای بسته دوم، به سراغ طرح 17 گیگابایتی 3 ماهه این شرکت می‌آییم که این بار 57000 تومان قیمت دارد. رایتل تنها یک بسته 3 ماهه 15 گیگابایتی دارد که برای آن 48500 تومان می‌گیرد، ایرانسل برای 18 گیگابایت عدد 47000 تومان را پیش روی شما قرار می‌دهد و همراه اول بسته 16 گیگابایتی خودش را 44000 تومان می‌فروشد. در این بخش نیز شاتل با اقتدار در انتها قرار می‌گیرد!
آخرین بسته را هم به پرحجم‌ترین طرح شاتل اختصاص می‌دهیم که برای 110 گیگابایت اینترنت در 6 ماه، مبلغ 220000 تومان را از کاربر دریافت می‌کند (بسته سالیانه ندارد!). در مقایسه، رایتل بیشترین حجمی که در طرح 6 ماهه ارایه می‌کند، یک بسته 35 گیگابایت با بهای 110000 هزار تومان است که رقم بالایی محسوب می‌شود! اما ایرانسل 120 گیگابایت را به صورت یک‌ساله با بهای 195000 تومان می‌فروشد و همراه اول برای 120 گیگابایت، مبلغ 199000 تومان آن هم برای یک سال از کاربر می‌گیرد.
با یک محاسبه خیلی ساده متوجه می‌شویم که در بخش مهمی چون اینترنت، شاتل از هر سه اپراتور اصلی کشور بهای بیشتری دارد (به‌جز رایتل در طرح آخر) و مشخص نیست قیمت گذاری آن، در شرایطی که این شرکت نیاز مبرمی به برندسازی و جذب کاربر به‌واسطه طرح‌های مناسب‌تر دارد، چه توجیهی می‌تواند داشته باشد. آیا شما حاضر هستید، پول بیشتری برای اینترنت بدهید و وارد شبکه اپراتوری شوید که پیش از این هیچ تجربه‌ای از کارکرد آن نداشته‌اید؟
آیا شما از شاتل موبایل استفاده می‌کنید؟
شاتل موبایل در پاسخ به این سوال در سایت خودش می‌گوید: «افرادی که شاتل موبایل را انتخاب می‌کنند، متمایز و متفاوت هستند. این افراد اپراتوری را به عنوان سرویس‌دهنده خدمات ارتباطی خود انتخاب کرده‌اند که برای آنها تجربه‌ای فراتر از یک اپراتور مخابراتی را به ارمغان می‌آورد. شما با شاتل موبایل متفاوت هستید.»
من هم با گفته‌های شاتل موافقم، چرا که اگر شخصی حاضر شود برای یک سیمکارت با پیش شماره عجیب 0998 پول بدهد، تعرفه مکالمه‌ای داشته باشد که از سایر اپراتورها ارزان‌تر نیست، پوشش شبکه کم‌تری را تجربه کند و بسته‌های اینترنتی خودش را هم گران‌تر بخرد، بدون شک فردی متفاوت از سایرین است!
نوشته شاتل موبایل؛ آیا این اپراتور هیچ شانسی برای موفقیت دارد؟ اولین بار در پدیدار شد.
