هر آنچه که باید درباره شبکه خانگی بدانیم: بخش پایانی
آیا می‌دانید وایفای و اینترنت دو موضوع متفاوت از هم هستند؟ وایفای تنها یک روش بی‌سیم برای دستگاه‌هایی است که در یک شبکه محلی قصد اتصال به یکدیگر را دارند که این کار به وسیله روتر و به اشتراک‌گذاری سیگنال اینترنتی انجام می‌گیرد.
اما سوال اینجاست که شبکه محلی چیست؟ روتر چه کاری را برای ما انجام می‌دهد؟
در بخش‌های اول، دوم و سوم این مقاله به ترتیب درباره شبکه سیمی، بی‌سیم، استانداردها و نام‌گذاری‌های مختلف وایفای صحبت کردیم. در ادامه با دیگر اصطلاحات رایج شبکه وایفای آشنا می‌شویم و نگاه کوتاهی بر شبکه خطوط برقی می‌اندازیم.
۳. مفاهیم دیگری از شبکه بی‌سیم
در شبکه‌های سیمی، اتصال زمانی برقرار می‌شود که شما دو سر کابل شبکه را به پایانه‌ها متصل کنید. اما در شبکه بی‌سیم، این مورد کمی پیچیده‌تر است.
از آنجایی که سیگنال وایفای توسط اکسس پوینت در فضا منتشر می‌شود، دستگاه‌های مجهز به وایفای می‌توانند به آن متصل گردند و در این حین ممکن است با خطرات جدی امنیتی نیز مواجه بشوید. برای اینکه تنها کلاینت‌های دارای مجوز بتوانند از آن استفاده کنند، شبکه وایفای نیاز به رمزگذاری شدن (encrypt) دارد. در حال حاضر روش‌های متعددی برای حفاظت از شبکه وایفای موجود است که به آن “روش‌های تایید هویت” (authentication methods) گفته می‌شود که شامل: WEP، WPA، WPA2 هستند که WPA2 از امنیت بیشتری نسبت به روش منسوخ شده WEP برخوردار است. WPA2 (همانند WPA) دو روش را برای رمزگذاری سیگنال در اختیار می‌گذارد، که TKIP و AES نام دارند. مورد اول امکان سازگاری و اتصال به کلاینت‌های قدیمی را در اختیار می‌گذارد و دومی اجازه می‌دهد تا ارتباط سریعتر و امن‌تری داشته‌باشید اما تنها با سرویس‌گیرنده‌های امروزی کار می‌کند.
ممکن است موضوع رمزگذاری نمودن شبکه وایفای پیچیده به نظر بیاید، به همین دلیل اتحادیه وایفای روش آسان‌تری را برای این کار ارایه نموده‌است که Wi-Fi Protected Setup نامگذاری شد.
Wi-Fi Protected Setup (WPS): در سال ۲۰۰۷ معرفی شد. WPS استانداردی است که باعث تسهیل در ایجاد امنیت برای شبکه وایفای می‌شود. مشهورترین پیاده‌سازی که برای WPS وجود دارد استفاده از روش فشردن دکمه روتر (اکسس پوینت) است. پس از انجام این کار در عرض ۲ دقیقه باید دکمه WPS را روی کلاینت وایفای هم فشار دهید تا ارتباط برقرار شود. به این ترتیب شما نیازی به همراه داشتن رمز یا نوع شبکه وایفای نخواهید داشت. توجه داشته باشید که این روش تنها روی دستگاه‌هایی عمل می‌کند که از WPS پشتیبانی می‌نمایند.
Wi-Fi Direct: این استانداردی است که موجب می‌شود تا کلاینت‌ها بتوانند بدون استفاده از اکسس پوینت فیزیکی به یکدیگر متصل شوند. در واقع، این روش به یک کلاینت وایفای، مانند گوشی هوشمند، این امکان را می‌دهد تا خود را به یک اکسس پوینت غیر فیزیکی تبدیل کند و با انتشار سیگنال وایفای اجازه اتصال به کلاینت‌های دیگر را فراهم نماید. این استاندارد به ویژه برای زمانی مفید است که می‌خواهید یک ارتباط اینترنتی را به اشتراک بگذارید. به عنوان مثال، قادر هستید تا لپ‌تاپ خود را از طریق پورت LAN به اینترنت متصل کرده و سپس با تبدیل آن به اکسس پوینت اجازه برقراری اتصال به کلاینت‌های وایفای را فراهم کنید. بنابراین کلاینت‌های وایفای می‌توانند از این طریق به اینترنت متصل شوند. در واقع از روش Wi-Fi Direct بیشتر در گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها استفاده می‌شود تا بتوانند با این روش اینترنت مخابراتی خود را با سایر دستگاه‌ها به عنوان یک هات‌اسپات به اشتراک بگذارند.
Multi-User Multiple Input Multiple Output (MU-MIMO): فناوری است که اولین بار توسط کوالکام معرفی شد. این روش برای کنترل و رسیدگی موثرتر به پهنای پاند وایفای طراحی شد، از این رو این امکان را فراهم می‌کرد تا کلاینت‌های متصل‌شده به یکدیگر بتوانند به طور همزمان نرخ‌داده‌ای بهتری را منتقل نمایند.
این روش به طور خاص برای روترهای ۸۰۲.۱۱AC (یا اکسس پوینت‌های وایفای) در دسترس است و بدین معنی است که صرف نظر از قدرت کلاینت‌های وایفای، به طور همزمان می‌توانند آن‌ها را تحت نظر داشته باشند. از آنجایی که یک روتر قدرت وایفای بیشتری را نسبت به یک کلاینت عادی دارد، روتر به ندرت از تمام قدرت خود استفاده می‌کند.
به وسیله MU-MIMO، چندین انتقال همزمان از دستگاه‌های مختلف وایفای انجام می‌گیرد و براساس نیاز هر کلاینت، آن‌ها را قادر به ارتباط با یکدیگر می‌کند. به عبارت دیگر، با داشتن MU-MIMO شبکه وایفای به نحوی ایجاد می‌شود که روترهای بی‌سیم مختلف بتوانند از دسته‌های گوناگون وایفای با یکدیگر در ارتباط باشند. هر کدام از این روترها به یک دسته از دستگاه‌های موجود در شبکه اختصاص می‌یابد، به طوری که چندین دستگاه قادر هستند تا به طور همزمان بدون کاهش سرعت همدیگر با هم در ارتباط باشند. می‌توان این موضوع را به این حالت تشبیه کرد که چندین فروشنده قهوه در فروشگاه وجود دارد و هرکدام از آن‌ها در فنجان‌هایی با اندازه‌های مختلف به مشتریان قهوه می‌دهند و آن‌ها هم می‌توانند به طور دقیق برحسب نیازشان هرکدام از فنجان‌های قهوه را انتخاب کنند.
۴. شبکه سیمی برق
زمانی که صحبت از شبکه‌سازی می‌شود، معمولا مایل نیستیم تا کابل‌های شبکه را به مکان‌های متعدد انتقال دهیم و استفاده از وایفای را برای این موارد ایده‌آل می‌دانیم. متاسفانه در بعضی از نقاط مانند گوشه‌های زیرزمین به دلیل فاصله بسیار طولانی یا وجود دیوارهای بتنی ضخیم، سیگنال وایفای در دسترس نخواهدبود. در این موارد، بهترین راه‌حل استفاده از آداپتورهای خط برق است.
آداپتورهای خط برق، سیم‌کشی برق خانه شما را به کابل‌هایی برای شبکه کامپیوتری تبدیل می‌نماید. شما حداقل به دو آداپتور برق نیاز دارید تا این ارتباط را ایجاد کنید. اولین آداپتور باید به روتر متصل شود و دومی نیز به دستگاه مجهز به اترنت که در جای دیگری از ساختمان قرار گرفته‌است.
در حال حاضر ارتباط از طریق خط برق در شرایط مطلوب می‌تواند تا نصف سرعت اتصال سیمی گیگابیت را فراهم کند.
نوشته هر آنچه که باید درباره شبکه خانگی بدانیم: بخش پایانی اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.
AC3200: در آوریل سال ۲۰۱۴، شرکت برودکام تراشه وایفای ۵G XStream را معرفی نمود که اجازه می‌داد تا در باند ۵ گیگاهرتزی روی استاندارد ۸۰۲.۱۱ac با جریان سه‌گانه عمل کند، بنابراین با نوع جدیدی از روتر سه بانده مواجه بودیم. این به این معنی است که بر خلاف روتر دو بانده AC1900 که دو باند ۲.۴ و ۵ گیگاهرتزی دارد، این مدل از دو باند ۵ گیگاهرتزی و یک ۲.۴ گیگاهرتزی استفاده می‌نماید. به عبارت دیگر، یک روتر سه بانده اساسا روتر AC1900 است که مجهز به اکسس پوینت اضافی ۸۰۳.۱۱ac است.
تفاوت اصلی میان این دو شامل سیم‌کشی داخل کابل و بخش انتهایی آن‌هاست. CAT5e و CAT6 می‌توانند به جای یکدیگر مورد استفاده قرار بگیرند. برای بسیاری از کاربردهای خانگی، CAT5e چیزی فراتر از حد انتظار را ارایه می‌دهد. در واقع، ممکن است که شما تفاوت میان سرویس ارایه شده توسط این کابل و CAT6 را احساس نکنید. کابل‌های شبکه جدای از شکل گرد یا تختی که دارند، کارکرد یکسانی را فراهم می‌کنند.