اینترنت اشیا (IoT) عملیاتی باید ایمن باشد!

با مرتبط کردن یک درک جامع از فضای آدرس IP فعال شرکت در برابر تهدیدهای شناخته ‌شده، داده‌های جدید در دسترس قرار می‌گیرد، از جمله نقاط نهایی IoT و OT که به شبکه متصل هستند، اکنون شما اطلاعاتی دارید که می‌توانید روی آن عملی کنید.

یک مانع بزرگ برای ایمن سازی موثر اینترنت اشیا، وسایل فناوری بسته ‌بندی و فناوری عملیاتی ساده نبودن آن می‌باشد.

نظرسنجی سال جاری نشان داد که ۳۴ درصد از پاسخ دهندگان گزارش دادند که کم‌تر از ۵۰ درصد از خطرات و رعایت امنیت شبکه در زمان واقعی مشاهده می‌کنند. از دیدگاه فایروال، پاسخ دهندگان با پیچیدگی زیادی سروکار دارند، نزدیک به ۳۳ درصد گزارش‌ داده‌اند که بین ۱۰ تا ۹۹ فایروال در محیط قرار دارد، در حالی که ۳۰٫۴ درصد دیگر گزارش داده‌اند که ۱۰۰ فایروال یا بیشتر دارند. علاوه بر این، نزدیک به ۷۸ درصد با استفاده از دو یا چند فروشنده برای نقاط اجرایی در شبکه خود استفاده می‌کنند، در حالی که تقریبا ۶۰ درصد فایروال مستقر در ابر است.

با توجه به چالش‌ها و فایروال‌های ایجاد شده برای متخصصان امنیتی می‌توانید، تصور کنید که چگونه رشد نمایی نقاط نهایی اینترنت اشیا (IoT) پیچیدگی را تجدید می‌کند. این تا حدودی به این دلیل است که آنها رفتار متفاوتی دارند و به نوبه خود، آنها باید متفاوت باشند و مدیریت متفاوتی داشته باشند.

 

نقاط انتهایی فناوری عملیاتی و اینترنت اشیا (IoT) رشد شبکه شرکت‌ها را هدایت می‌کنند.

قابلیت دید اینترنت اشیا تبدیل به یک حوزه حیاتی در بازار امنیتی شده‌ است و بسیاری از فروشندگان سنتی از جمله پالو آلتو، ایست بازرسی، Forescout و سیسکو بر این اساس با کسب تخصص اینترنت اشیا و فناوری عملیاتی (OT) واکنش نشان می‌دهند.

از آنجا که حجم کار مرکز داده‌ها به رایانش ابری و مدل‌های ارائه خدمات زیرساختی منتقل می‌شود، درصد بسیار بیشتری از شبکه شرکت متشکل از اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT) نهایی خواهد بود. قبلا سیستم‌های جداگانه مانند دوربین‌های امنیتی و سنسورها، turnstiles و حتی سیستم‌های کنترل ساختمان به این معنا که اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT) با شرکت‌های سرمایه ‌گذاری سنتی بیشتری از جمله کامپیوترهای رومیزی، لپ‌تاپ‌ها و سرورها به یک زیرساخت واحد مبتنی بر IP، همگرا شده‌اند.

با هر چیزی که در یک شبکه وجود دارد که محیط مشخصی ندارد، تهدیدها می‌توانند به راحتی بین نواحی هوشمندتر و در حال توسعه در حوزه فناوری اطلاعات مهاجرت کنند، که قابلیت دید را از همیشه بیشتر می‌کند.

 

شما باید قابلیت دید را برای مدیریت اینترنت اشیا (IoT) را داشته باشید.

به دست آوردن سطح مورد نیاز از دید تقاضا شده توسط یک محیط پر شده از اینترنت اشیا (IoT) و نقاط نهایی که به اتوماسیون نیاز دارند، یک گزارش FireMon نیز به عنوان یک درد مکرر برای پاسخ دهندگان شناسایی شده است.

نقاط نهایی اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT) هم از دیدگاه کشف اولیه و هم از دیدگاه وضعیت در حال پیشرفت نیاز به اتوماسیون دارند. با توجه به ماهیت دستگاه‌ها، نقاط انتهایی مانند دوربین‌های امنیتی و دستگیره می‌توانند به طور همزمان یا به صورت قطعه‌ای در حجم زیاد اضافه کرد. دستگاه‌ها نیز باید به طور منظم چک شوند تا اطمینان حاصل شود که به طور عادی کار می‌کنند.

قابلیت دید به معنی داشتن یک نمای ثابت از تمامی این نقاط نهایی از جمله ویژگی‌های اساسی مانند اتصال و عملکرد دستگاه است. این همچنین به معنی درک زیرساخت می‌باشد که به آن متصل است و این که چگونه یک وسیله ساده در وضعیتی قرار دارد که اگر به درستی از یک دیدگاه امنیتی مقرر نشده باشد، بر عملیات پیچیده IT تاثیر می‌گذارد. نحوه اتصال این دستگاه‌ها به شبکه می‌تواند مسیرهای غیر منتظره و ناخواسته را به قلب سازمان باز کند. این تنها چیزی است که یک نشتی است که به شدت بر وضعیت امنیتی و سازگاری تاثیر می‌گذارد.

مدیران IT برای رسیدن به قابلیت دید کافی باید مطلع شوند که نقاط نهایی اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT) در زمان واقعی مورد استفاده قرار می‌گیرند تا بتوانند به طور خودکار دستگاه‌های امنیتی و بخش بندی دستگاه‌ها را به کار گیرند. این امر برای محدود کردن اثرات منفی هر فعالیت غیرعادی ضروری است، که باید به راحتی قابل ‌تشخیص تیم‌های امنیتی برای واکنش فعالانه باشد.

ایجاد قابلیت دید و نقاط نهایی به عنوان بخشی از چشم ‌انداز وسیع‌تر IT به شما این امکان را می‌دهد که با پیچیدگی منحصر به فردی که به شبکه می‌آورند، مقابله کنید.

 

تنوع و تنوع پیچیدگی را ترکیب می‌کند.

تنوع نقاط پایانی اینترنت اشیا و فناوری عملیاتی نباید دست کم گرفته شوند. به همین ترتیب، محیط‌های چند ابری به پیچیدگی و ابهام نسبت به مسئولیت امنیتی مشترک اضافه می‌کنند، در حالی که رفتارهای جدیدی در دستگاه وجود دارد که متخصصان امنیتی باید آماده انجام آنها باشند. درست همانطور که سرورها، کامپیوترهای رومیزی، لپ‌تاپ‌ها و گوشی‌های هوشمند همگی می‌توانند رفتار بدی را شروع کنند و تهدیدی برای شبکه شرکت محسوب شوند، بنابراین بسیاری از وسایل اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT) می‌توانند به زیرساخت IP مایع اضافه شوند. اشکالات و نقص‌های سخت ‌افزار سنتی بیشتر برای تیم‌های امنیتی یکسان است، اما تنوع نقاط نهایی اینترنت اشیا (IoT) و فناوری عملیاتی (OT)، به خصوص هنگامی که به یک روش غیر منتظره عمل می‌کنند، پیچیده‌تر می‌شوند.

پیامدهای این نقاط پایانی دارای انشعاب مهمی هستند. در حوزه بهداشت و درمان، وسایل ممکن است نجات ‌دهنده باشند و در بسیاری از سناریوهای دیگر مانند تولید انرژی و تحویل، مدیریت آب و ضایعات، و کنترل ترافیک، امنیت آنها برای حفظ امنیت مردم و حفظ کیفیت زندگی برای کل جوامع اهمیت دارد.

از آنجا که بیشتر این نقاط انتهایی تعبیه شده‌اند، وسایل محصور، اغلب توان ایمن کردن آنها با استفاده از نماینده‌ها مانند دیگر نقاط نهایی فناوری اطلاعات تا حدی محدود است. این به این معنی است که دید، اکتشاف و مدیریت باید بیشتر بر شبکه متمرکز باشند. به همین ترتیب تیم‌های امنیتی IT برای مدیریت و نظارت بر محیط‌های ابری ترکیبی، طراحی شده‌اند و نقاط پایانی دارای تنوع بیشتری در محیط برای ایجاد زیر ساخت پویاتر می‌باشند.

 

نوشته اینترنت اشیا (IoT) عملیاتی باید ایمن باشد! اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

استانداردها، چارچوبها و برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا (IoT)

 

استانداردهای اینترنت اشیا (IoT)

چندین استاندارد جدید در اینترنت اشیا (IoT) وجود دارد که شامل موارد زیر است:

• IPv6 بر روی شبکه‌های ناحیه شخصی بی‌سیم کم مصرف (۶LoWPAN) یک استاندارد باز تعریف ‌شده، توسط نیروی کار مهندسی اینترنت ((IETF است. استاندارد ۶LoWPAN هرگونه رادیوی کم مصرف را قادر می‌سازد تا به اینترنت متصل شود، از جمله ۸۰۴٫۱۵٫۴، بلوتوث با مصرف انرژی پایین و Z-Wave و همچنین با آن برای اتوماسیون خانه ارتباط برقرار کنند.
• ZigBee یک شبکه بی‌سیم با نرخ پایین است که عمدتا در محیط‌های صنعتی استفاده می‌شود. ZigBee بر اساس استاندارد ۸۰۲٫۱۵٫۴ موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) است. اتحاد ZigBee Dotdot، زبان جهانی را ایجاد کرد که اشیا هوشمند را قادر می‌سازد تا به طور ایمن بر روی هر شبکه کار کنند و یکدیگر را درک کنند.
• LiteOS یک سیستم عامل (OS) شبیه به Unix برای شبکه‌های حسگر بی‌سیم است. LiteOS از تلفن‌های هوشمند، پوشیدنی‌ها، برنامه‌های تولید هوشمند، خانه‌های هوشمند و اینترنت وسایل نقلیه (IoV) پشتیبانی می‌کند. این سیستم عامل (OS) همچنین به عنوان یک پلتفرم توسعه دستگاه هوشمند عمل می‌کند.
• OneM2M یک لایه خدمات ماشین به ماشین است که می‌تواند در نرم‌افزار و سخت‌افزار برای اتصال دستگاه‌ها تعبیه شود. واحد استانداردسازی جهانی OneM2M، برای توسعه استانداردهای قابل استفاده مجدد ایجاد شد تا برنامه‌های اینترنت اشیا در عمودهای مختلف بتوانند ارتباط برقرار کنند.
• سرویس توزیع داده (DDS)توسط گروه مدیریت اشیا  (OMG)توسعه یافت و یک استاندارد اینترنت اشیا برای زمان واقعی، مقیاس پذیر و کارایی بالای عملکرد است.
• پروتکل صف بندی پیام پیشرفته (AMQP)یک استاندارد منتشر شده برای پیام‌ رسانی غیر همزمان با استفاده از سیم است. AMQP پیام‌های رمزگذاری شده و قابل همکاری بین سازمان‌ها و برنامه‌ها را فعال می‌کند. این پروتکل در پیام رسانی سرویس گیرنده سرور و مدیریت دستگاه‌های اینترنت اشیا استفاده می‌شود.
• پروتکل کاربردی (CoAP) یک پروتکل طراحی ‌شده توسط IETF است که مشخص می‌کند چگونه ابزارهای تحت فشار پایین می‌توانند در اینترنت اشیا کار کنند.
• شبکه گسترده (LoRaWAN) یک پروتکل برای WANs است که برای پشتیبانی از شبکه‌های عظیم مانند شهرهای هوشمند با میلیون‌ها دستگاه‌ با قدرت پایین طراحی شده‌ است.

 

قوانین و چارچوب اینترنت اشیا (IoT)

• خدمات وب‌سایت آمازون (AWS)یک پلتفرم محاسبه ابری برای اینترنت است که توسط آمازون منتشر شده است. این چارچوب به گونه‌ای طراحی شده است که دستگاه‌های هوشمند بتوانند به راحتی با ابر AWS و سایر دستگاه‌های متصل به هم متصل شده و به طور ایمن ارتباط برقرار کنند.
• Arm Mbed IoT یک پلتفرم برای توسعه برنامه‌هایی برای اینترنت اشیا برپایه میکروکنترلرهای Arm است. هدف برنامه Arm Mbed IoT این است که یک محیط مقیاس پذیر، متصل و امن برای دستگاه‌های بسته ‌بندی را با یکپارچه‌ سازی ابزارها و خدمات Mbed فراهم کند.
• Microsoft Azure IoT Suite یک پلتفرم است که شامل مجموعه‌ای از خدمات است که کاربران را قادر به تعامل با آنها و دریافت داده‌ها از وسایل دارای اینترنت اشیا، مانند آنالیز چند بعدی، تبدیل و تجمیع و تجسم این عملیات‌ها به شیوه‌ای که برای کسب ‌و کار مناسب است، می‌کند.
• Brillo / Weave گوگل یک پلتفرم برای اجرای سریع برنامه‌های اینترنت اشیا (IoT) است. این پلتفرم از دو ستون اصلی تشکیل شده است: Brillo، یک سیستم‌ عامل اندروید برای توسعه دستگاه‌هایی با قدرت پایین تعبیه ‌شده و Weave، یک پروتکل ارتباطی اینترنت اشیا (IoT) است که به عنوان زبان ارتباطی بین دستگاه و ابر عمل می‌کند.
• Calvin یکی از پلتفرم‌های اینترنت اشیا است که توسط اریکسون برای ساخت و مدیریت برنامه‌های توزیع ‌شده که وسایل را قادر می‌سازد تا با یکدیگر صحبت کنند، منتشر کرده است. Calvin شامل یک چارچوب توسعه برای توسعه دهندگان نرم ‌افزار و نیز یک محیط زمان اجرا برای رسیدگی به کاربرد اجرا می‌باشد.

 

برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا  (IoT) مصرف ‌کننده و کسب و کار

برنامه‌های کاربردی بیشماری از اینترنت اشیا، از جمله اینترنت اشیا مصرف کننده و اینترنت اشیا سازمانی گرفته تا اینترنت اشیا تولیدی و صنعتی (IIoT) در دنیای واقعی وجود دارد. برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا متعددی از جمله خودرو، مخابرات و انرژی را در بر می‌گیرد.

به عنوان مثال در بخش مصرف کنندگان، خانه‌های هوشمند که مجهز به دستگاه‌های تنظیم حرارت هوشمند، وسایل هوشمند و گرمایش متصل، روشنایی و دستگاه‌های الکترونیکی هستند را می‌توان از راه دور از طریق کامپیوترها و گوشی‌های هوشمند کنترل کرد.

دستگاه‌های پوشیدنی که دارای سنسورها و نرم‌افزار هستند می‌توانند داده‌های کاربر را جمع‌آوری و تحلیل کنند، پیام‌هایی را به فناوری‌های دیگر در مورد کاربران ارسال کنند و در نهایت زندگی کاربران آسان‌تر و راحت‌تر می‌شود. دستگاه‌های پوشیدنی برای امنیت‌های عمومی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، برای مثال بهبود فعالیت‌های پاسخ دهندگان به طوری است که اولین پاسخ دهندگان در شرایط اضطراری از طریق فراهم کردن مسیرهای بهینه برای یک مکان یا ردیابی نشانه‌های حیاتی آتش ‌نشان‌ها در مکان‌های تهدید کننده زندگی تلاش و عمل می‌کنند.

در مراقبت‌های بهداشتی، اینترنت مزایای زیادی از جمله قابلیت نظارت بر بیماران با استفاده از تجزیه و تحلیل داده‌های تولید شده ارائه می‌دهد. بیمارستان‌ها اغلب از سیستم‌های اینترنت اشیا (IoT) برای تکمیل وظایف مانند مدیریت موجودی برای داروها و ابزار پزشکی استفاده می‌کنند.

برای مثال، ساختمان‌های هوشمند، هزینه‌های انرژی را با استفاده از حسگرهایی که تعداد سرنشینان یک اتاق را تشخیص می‌دهند، کاهش می‌دهد. دما می‌تواند به طور خودکار تنظیم شود، برای مثال روشن کردن تهویه مطبوع در صورتی که حسگرها تشخیص دهند اتاق کنفرانس پر است یا اگر همه در دفتر به خانه بازگشته باشند، باعث می‌شود گرما را کاهش دهد.

در کشاورزی، سیستم‌های کشاورزی هوشمند اینترنت اشیا (IoT) می‌توانند به نظارت بر برخی موارد مانند نور، دما، رطوبت و رطوبت خاک در حوزه‌های کشت با استفاده از سنسورهای متصل کمک کنند. اینترنت اشیا (IoT) نیز ابزاری در اتوماسیون سیستم‌های آبیاری است.

در یک شهر هوشمند، گیرنده‌های GPS و استقرار، مانند چراغ‌های هوشمند و کنتورهای هوشمند، می‌توانند به کاهش ترافیک، صرفه‌جویی در مصرف انرژی، نظارت و رفع نگرانی‌های زیست‌محیطی و بهبود وضعیت بهداشتی کمک کنند.

نوشته استانداردها، چارچوبها و برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیا (IoT) اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

واکسن آسترازنکا در آکسفورد چگونه کار می‌کند؟

واکسن شرکت آسترازنکا یکی از واکسن‌های است که اخیرا در اتحادیه جهانی تأمین واکسن قرار گرفته و به کشورهایی که در صفحات قرار گرفته‌اند، از جمله ایران تحویل داده است.

دانشگاه آکسفورد با شرکت انگلیسی، سوئدی همکاری کرد تا واکسنی را به نام آسترازنکا (AstraZeneca) که یک واکسن برای کرونا ویروس معروف به ChAdOx1 nCoV-19 یا AZD1222 است را آزمایش کند و آن را توسعه دهد. یک آزمایش بالینی بزرگ و کامل نشان داد که این واکسن یک محافظت قوی با میزان کلی ۷۶ درصد را نشان می‌دهد.

ده‌ها کشور اجازه استفاده از این واکسن را داده‌اند، اما هنوز از سوی اداره غذا و دارو اجازه استفاده از این واکسن نیامده است.

 

قسمتی از ویروس کرونا

ویروس SARS-CoV-2 با پروتیین‌ها پر شده‌ است که برای ورود به سلول‌های انسان استفاده می‌شود. این پروتین‌ها که به اصطلاح سنبله نامیده می‌شوند، هدف ساخت واکسن‌های کرونا برای درمان‌ها و پیشگیری آن هستند.

واکسن آسترازنکا (AstraZeneca) از دانشگاه آکسفورد بر اساس دستورالعمل‌های ژنتیکی ویروس برای ساخت پروتئین سنبله است. اما بر خلاف واکسن‌های Pfizer-BioNTech و Moderna، که دستورالعمل‌های خود را در RNA تک رشته‌ای ذخیره می‌کند اما واکسن آکسفورد از DNA دو رشته‌ای استفاده می‌کند.

 

DNA درون یک آدنوویروس

محققان ژن پروتئین سنبله کرونا ویروس را به ویروس دیگری به نام آدنوویروس اضافه کردند. آدنوویروس‌ها ویروس‌های معمولی هستند که به طور معمول باعث سرماخوردگی یا آنفولانزا می‌شوند. تیم آکسفورد، برای آسترازنکا (AstraZeneca) از یک نسخه اصلاح‌ شده از یک آدنوویروس شامپانزه به نام ChAdOx1 استفاده کرد. این نسخه می‌تواند وارد سلول‌ها شود، اما نمی‌تواند درون آنها تکثیر شود.

AZD1222 حاصل چندین دهه تحقیق در مورد واکسن‌های مبتنی بر آدنوویروس است. در ماه جولای، اولین مورد برای استفاده عمومی واکسن ابولا ساخته شده توسط جانسون بود که تصویب شد. آزمایشات بالینی پیشرفته برای بیماری‌های دیگر از جمله H.I.V. و زیکا در حال انجام است.

واکسن آسترازنکا (AstraZeneca) از آکسفورد برای کووید ۱۹ مقاوم‌تر از واکسن‌های mRNA  فایرز و Moderna است. DNA به اندازه RNA آسیب ‌پذیر نیست و پوشش سخت پروتیین آدنوویروس به حفاظت از مواد ژنتیکی درون آن کمک می‌کند. در نتیجه، واکسن آکسفورد نیازی به منجمد بودن ندارد. اما بهتر است که این واکسن حداقل به مدت شش ماه و در دمای ۳۸ تا ۴۶ درجه فارنهایت (۲ تا ۸ درجه سانتی گراد) منجمد ‌شود.

 

وارد شدن به سلول

بعد از اینکه واکسن به بازوی فرد تزریق می‌شود، آدنوویروس‌ها به سلول‌ها برخورد می‌کند و بر روی سطح آن‌ها می‌چسبند. سلول ویروس را در یک حباب پوشش می‌دهد و آن را به درون خود می‌کشد. به محض ورود، آدنوویروس از حباب فرار می‌کند و به سمت هسته حرکت می‌کند، جایی که DNA سلول در آن ذخیره می‌شود.

آدنوویروس DNA خود را به داخل هسته هل می‌دهد. آدنوویروس به گونه‌ای مهندسی شده است که نمی‌تواند کپی خودش را بسازد، اما ژن پروتئین سنبله کرونا ویروس می‌تواند توسط سلول خوانده شود و در یک مولکول به نام RNA پیام رسان یا mRNA کپی شود.

 

ساخت پروتئین‌های سنبله

mRNA هسته را ترک می‌کند و مولکول‌های سلول توالی آن را می‌خوانند و شروع به جمع کردن پروتیین‌ها می‌کنند.

برخی از پروتئین‌های سنبله تولید شده توسط سلول، سنبله‌هایی را شکل می‌دهند که به سطح خود می‌رسند و نوک خود را نشان می‌دهند. همچنین سلول‌های واکسینه شده برخی از پروتئین‌ها را که روی سطح آن‌ها قرار دارند را می‌شکنند و نشان می‌دهند. این سنبله‌های بیرون زده و تکه‌های پروتئین سنبله را می‌توان توسط سیستم ایمنی تشخیص داد.

همچنین آدنوویروس‌ها سیستم ایمنی را با روشن کردن سیستم‌های هشدار سلول تحریک می‌کند. این سلول سیگنال‌های هشدار دهنده‌ای را برای فعال سازی سلول‌های ایمنی در اطراف خود می‌فرستد. با بالا بردن این هشدار، واکسن آسترازنکا (AstraZeneca) باعث می‌شود که سیستم ایمنی به شدت به پروتئین‌های سنبله واکنش نشان دهد.

 

تشخیص مشکل

وقتی یک سلول واکسینه شده می‌میرد باقی مانده، حاوی پروتئین‌ها و قطعات پروتئینی هستند که پس از آن می‌توانند توسط یک نوع سلول ایمنی که سلول ارائه کننده آنتی‌ ژن نامیده می‌شود، گرفته شوند.

این سلول تکه‌های بزرگ پروتئین را روی سطح آن قرار می‌دهد. وقتی سلول‌های دیگر به نام سلول‌های کمک کننده‌ی T، این قطعات را تشخیص می‌دهند، سلول‌های کمک کننده‌ی T می‌توانند آژیر خطر را بالا ببرند و به دیگر سلول‌های ایمنی بدن کمک کنند تا با این عفونت مبارزه کنند.

 

ساخت آنتی بادی

دیگر سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های B، ممکن است روی سطح سلول‌های واکسینه شده، یا قطعات پروتیینی آزاد باشند و با برآمدگی‌های ویروس کرونا برخورد کنند. تعداد کمی از سلول‌های B ممکن است قادر به قفل کردن روی پروتئین‌های سوزنی باشند. اگر سلول‌های B توسط سلول‌های کمک کننده‌ی T فعال شوند، تکثیر می‌شوند و آنتی‌بادی تولید می‌کنند که پروتیین را هدف قرار می‌دهند.

 

توقف ویروس

آنتی ‌بادی‌ها می‌توانند به سنبله‌های روی ویروس کرونا متصل شود، ویروس را برای تخریب علامت ‌گذاری کرده و با مسدود کردن چسبیدن خوشه‌ها از اتصال به یکدیگر مانع عفونت شود.

 

کشته شدن سلول‌های آلوده

سلول‌های تشکیل‌ دهنده آنتی ‌ژن همچنین می‌توانند نوع دیگری از سلول‌های ایمنی را فعال کنند که سلول کشنده T را فعال کنند تا هر گونه سلول آلوده به ویروس کرونا را که قطعات پروتئینی را بر روی سطوح خود نمایش می‌دهند، از بین ببرند.

 

به یاد آوردن ویروس

واکسن آسترازنکا را در دو دوز با فاصله چهار هفته تزریق می‌کنند تا سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با ویروس کرونا آماده کند. در طی آزمایش بالینی این واکسن، محققان ناخودآگاه به برخی از داوطلبان تنها نیمی از آنها را تزریق کردند.

در کمال تعجب، زدن دوز اول واکسن که در آن فقط نیمی از قدرت واکسن بود، ۹۰ درصد در پیشگیری از کووید ۱۹ در کارآزمایی بالینی موثر بود و اما در مقابل، ترکیبی از دو تزریق کامل دو دوز این واکسن تنها ۶۲ درصد اثربخشی داشت. محققان پیش‌بینی می‌کنند که اولین دوز، عمل بهتری را برای تقلید از تجربه عفونت انجام داد و واکنش ایمنی قوی‌تر را هنگامی که دوز دوم تجویز شد، بالا برد.

از آنجا که این واکسن جدید است، محققان نمی‌دانند تا چه مدت حفاظت از آن ممکن است دوام بیاورد. این احتمال وجود دارد که در ماه‌های بعد از واکسیناسیون، تعداد آنتی ‌بادی و سلول‌های کشنده T کاهش یابد. اما سیستم ایمنی شامل سلول‌های مخصوص به نام سلول‌های حافظه B و سلول‌های حافظه T است که ممکن است اطلاعات مربوط به ویروس کرونا را برای سال‌ها یا حتی چند دهه حفظ کنند.

نوشته واکسن آسترازنکا در آکسفورد چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

استارشیپ ایلان ماسک چیست؟

ایلان ماسک در حال توسعه وسیله نقلیه‌ای می‌باشد که توانایی تغییر دادن سفرهای فضایی را دارد. همانطور که مشخص است، استارشیپ (Starship) یک وسیله‌ی حمل و نقل فضایی است که می‌تواند ۱۰۰ نفر را به سیاره مریخ منتقل کند.

موسس شرکت فضایی خصوصی ایلان ماسک برای ساختن زندگی در چند سیاره تلاش می‌کند. این موضوع با تهدیدهای موجود مانند حمله سیارک به اندازه‌ای بزرگ می‌باشد که می‌تواند بشریت را از بین ببرد.

اگر موشک‌ها در سیارات مستقر شوند، برخی از افراد را با موشک‌های دیگر به مریخ می‌فرستند و اما اگر این عمل با شکست مواجه شود، تمدن بشریت از بین می‌رود.

در سال ۲۰۱۶، یک کارآفرین نظر خود را در یک کنفرانس بین‌المللی در مکزیک بیان کرد: تاریخ در امتداد دو جهت حرکت می‌کند. او گفت: یک راه این است که برای همیشه بر روی زمین بمانیم و سپس یک رویداد انقراض نهایی اتفاق بیافتد، گزینه دیگر تبدیل شدن به یک تمدن فضایی و گونه‌ی چند سیاره‌ای است، که امیدوارم موافق باشید که این راه، راه درستی می‌باشد.

ایلان ماسک اغلب در مورد رویای خود برای ساختن شهرهایی در مریخ صحبت کرده است، او بر این باور است که این شهرک‌ها به تعداد زیادی از مردم نیاز خواهد داشت تا پایدار شوند.

تحقق این رویا به یک وسیله‌ی نقلیه نیاز دارد که وظیفه خود را به خوبی انجام دهد. استارشیپ (Starship) یک ترکیب موشک و فضاپیما است که می‌تواند بیش از ۱۰۰ نفر را به سیاره مریخ برساند.

این سیستم به گونه‌ای طراحی شده ‌است که به طور کامل قابل‌ استفاده مجدد باشد، به این معنی که عناصر سخت‌افزاری اصلی در دریا دور انداخته نمی‌شوند و یا مجاز به سوختن نیستند، همانطور که در برخی سیستم‌های پرتاب دیگر اتفاق می‌افتد، اما در عوض از فضا بازیابی می‌شوند. سپس آن‌ها می‌توانند دوباره نوسازی شوند و دوباره پرواز کنند و هزینه‌های شرکت را کاهش دهند.

 

استارشیپ (Starship): یک مرور کلی

در پرتاب، سفینه فضایی با نام استارشیپ در بالای موشکی به نام Super Heavy قرار خواهد گرفت.

این سیستم ترکیبی، ۱۲۰ متر (۳۹۴ فوت) ارتفاع دارد.

اجازه بدهید اول سفینه فضایی را بررسی کنیم. این سفینه فضایی با استفاده از شکل مخروطی و باله‌های فرود خود، وسیله فولادی ضد زنگی شبیه به کشتی‌های موشک از عصر طلایی داستان‌های تخیلی است.

در قسمت عقب ۵۰ متر (۱۶۰ فوت) طول شش موتور Raptor است که بسیار کارآمد می‌باشد و همچنین این قسمت در طول یک دهه توسط SpaceX توسعه یافته است. سوخت در مراحل مختلف رخ می‌دهد و طراحی موتور مقدار مصرف سوخت را کاهش می‌دهد.

در وسط این وسیله مخازن سوخت قرار دارند. این گاز متان مایع (CH4) و اکسیژن مایع (O2) را به رپتورز می‌دهد.

متان سوخت است و اکسیژن به عنوان یک اکسید کننده عمل می‌کند و این یک ماده شیمیایی است که باعث سوختن سوخت می‌شود، این ترکیب متالوکس نامیده می‌شود.

انتخاب سوخت برای موتورهای موشک غیر معمول است، اما متان می‌تواند مقدار زیادی نیروی رانشی تولید کند، همچنین با توجه به طرح‌های ایلان ماسک در مریخ، این یک انتخاب محتاطانه است. بنیان گذار SpaceX می‌گوید که CH4 را می‌توان از آب زیر سطحی مریخ و از دی اکسید کربن  (CO2)را از اتمسفر، با استفاده از یک فرایند شیمیایی به نام واکنش Sabatier سنتز کرد.

سوختگیری مجدد استارشیپ برای سفر بازگشت به زمین با استفاده از منابع مریخ سطحی از خودکفایی را به ارمغان خواهد آورد و سفرها را هم امکان پذیر و هم ‌به ‌صرفه خواهد کرد.

در جلوی فضاپیما که گاهی اوقات به آن مرحله‌ی بالایی نیز می‌گویند، یک محفظه بار بزرگ وجود دارد که قادر است محموله‌های بزرگ یا افراد را به مقاصدی در اعماق فضا رساند.

اکنون به سمت موشک می‌رویم. Super Heavy با طول ۷۰ متر (۲۳۰ فوت) با ۳۴۰۰ تن (۶٫۸ میلیون پوند) متالوکس برودتی (سرد) پر می‌شود.

این موشک از حدود ۳۲ موتور Raptor تغذیه می‌کند (این مشخصات چندین بار تغییر کرده است.) و باید به بیش از ۷۰ مگاننوتون (۱۶ میلیون پوند) حداکثر رانش برسد. این فضاپیما باید بتواند حداقل ۱۰۰ تن محموله و حداکثر تا ۱۵۰ تن محموله را به مدار پایین زمین منتقل کند.

این باعث خواهد شد که Super Heavy که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ برای ماموریت‌های آپولو به کار می‌رفت بسیار قدرتمندتر باشد.

راه‌اندازی و پر کردن مجدد

وقتی که موشک از سکوی پرتاب بالا می‌رود، حرکت سیستم ترکیبی به تدریج به سمت مدار مورد نظر شروع خواهد شد.

وقتی که مرحله بالاتر در فضا جدا می‌شود، Super Heavy در حال سقوط به سمت زمین است.

همانطور که در حال پایین آمدن است، Super Heavy سازه‌های فولادی به نام باله‌های توری را از دو طرف تقویت‌ کننده نصب خواهد کرد که شبیه وافل‌های سیب‌زمینی است. این کار به هدایت مرحله‌ی موشک به سمت سکوی پرتاب آن کمک خواهد کرد تا بتواند دوباره پرواز کند.

پیش از این، SpaceX می‌خواست موتورهای Super Heavy’s  سنگین را روشن کند تا آن را به یک فرود دقیق روی شش پای فولاد هدایت کند. SpaceX با مراحل اولیه موشک‌های Falcon 9 خود چیزی مشابه آن انجام داد و آنها را به طور ایمن بر روی سکوی فرود و کشتی‌های بدون سرنشین بعد از پرتاب فرود می‌آورد.

اما این طرز فکر از آن زمان تغییر کرده‌ است: SpaceX اکنون قصد دارد با استفاده از یک بازو در برج پرتاب، تقویت ‌کننده سقوط را به دست آورد.

این ساختاری است که مهندسین و خدمه را با دسترسی به فضاپیما و موشک به هنگام نشستن روی پد قبل از پرتاب، فراهم می‌کند.

در همین حال، مرحله بالاتر استارشیپ را می‌توان بعد از جدایی وارد یک مدار کرد و به آن اجازه داد تا دوباره با سوخت پر شود.

ایلان ماسک در طی سخنرانی افتتاحیه کنفرانس در سال ۲۰۱۷ توضیح داد: اگر فقط با هواپیمای استارشیپ (Starship) به مدار بروید و دوباره پر کردن سوخت را انجام ندهید، بسیار خوب است، شما با ۱۵۰ تن به دور زمین مسطح خواهید رسید و هیچ سوختی برای رفتن به جایی دیگر ندارید.

اگر مخزن‌ها را بفرستید و دوباره در مدار خود پر کنید، می‌توانید همه مخازن را تا بالا پر کنید و ۱۵۰ تن بار را به مریخ ببرید.

برای سوخت گیری مجدد، سفینه فضایی و یا یک کشتی فضایی دیگر به همراه استارشیپ که دور زمین چرخ می‌زدند، فقط به عنوان یک منبع سوخت عمل می‌کنند.

این دو قسمت در عقب کشتی قرار خواهند داشت. ایلان ماسک در سال ۲۰۱۷ گفت: آنها از همان رابط جفت گیری که برای اتصال به تقویت‌ کننده در آسانسور استفاده می‌شود، استفاده می‌کنند.

اینگونه کار برای انتقال سوخت خیلی ساده می‌شود: شما از راننده‌های کنترل برای شتاب در مسیری که می‌خواهید خالی شود، استفاده می‌کنید.

 

نوشته استارشیپ ایلان ماسک چیست؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

وقتی صحبت از خوابگاه می شود، همه چیز حول شور و شعف های گروهی هم سن و سال در ذهن ما تداعی می شود. به طور کلی، خوابگاه به دلایل مستقیم یا غیر مستقیم موجب می شود که سبک زندگی شما کاملا عوض شود. این تغییر روی خواب شما نیز حتی اثر خواهد گذاشت. از جمله این علت ها می توان، تغییر اطرافیان و کسانی که قرار است با شما زندگی کنند، عادات غذایی، نبودن خانواده و انگیزه بیشتر برای شب بیداری، دلتنگی ها و غیره همه و همه موجب می شود که شما نتوانید نظم خوبی را در ابتدا تجربه کنید.

در این مقاله برای تمام دانشجویان توصیه هایی داریم که کمک می کند بتوانید خواب خوب و کافی در خوابگاه برای خود فراهم آورید.

یک روال خاص داشته باشید و آن را گسترش دهید

اولین گام برای بهبود خواب در خوابگاه این است که روتین خاصی داشته باشید. برای بسیاری از دانشجو ها زندگی دانشجویی و خوابگاه به معنی از بین رفتن روال هاست.

دانشجو ها زمان کلاس خود را مشخص می کنند و این آزادی را دارند که هر وقت که دوست دارند، برای ترم خود، برنامه ریزی کلاسی داشته باشند. وقتی روتین خاص نداشته باشید، ساعت بیدار شدن  وخواب تان نیز از روتین خاصی پیروی نمی کند. ممکن است شب را کاملا بیدار باشید و صبح تان را از ساعت ۱۴ عصر شروع کنید!

پس ایجاد یک روتین خاص به شما کمک می کند که در هر شرایطی، چه روز بعد کلاس داشته باشید چه نه، ساعت خوابیدن و بیدار شدن تان مشخص باشد. بدین صورت ساعت بدنی شما نیز تنظیم می شود و خواب عمیق و کافی برایتان فراهم خواهد شد.

شاید لازم باشد در این باره، با  هم اتاقی های خود نیز هم پیمان شوید چرا که موضوع خواب، موضوع مهمی است که نباید از آن چشم پوشید.

 

تایم های خاص در خوابگاه تنظیم کنید

تصور کنید که می خواهید روی روتین تنظیم شده تان، عمل کنید و بخوابید. در همین حال یکی از هم اتاقی های تان، می خواهد کاری انجام دهد که سر و صدای ان شما را آزار می دهد. یا این که دیگری می خواهد تازه شروع به مطالعه کند بنابراین باید لامپ روشن باشد.

بهترین کار، این است که انتظارات واحد مشخص کنید. بدین صورت زمان واحد برای خاموشی یا همان خوابیدن در خوابگاه داشته باشید.

مثلا اگر شب نشینی های دوستانه با دیگر دانشجویان در خوابگاه دارید بهترین کار این است که، این دیدار ها را برای تایم های قبل از خواب تنظیم کنید.

یک سری اصول، برنامه ها و شرایط را در نظر بگیرید، در مورد آن ها هم پیمان شوید و بر سر پیمان خود باقی بمانید. خواب کافی و منظم انقدر اهمیت دارد که برخی روال ها را بنویسید و امضا کنید و به دیوار بچسبانید.

همیاری به یکدیگر برای رسیدن به هدف مشترک، می تواند برخی معضلات خواب را از بین ببرید. مثلا وقتی که شما قصد خوابیدن دارید اما دوستتان مثل جغد بیدار است، و می خواهد وبگردی کند و آهنگ گوش کند، موبایل اش را طوری تنظیم کند که نور آن چشم شما را اذیت نکند و برای گوش دادن به موسیقی نیز، از هندزفری استفاده کند.

البته که شما نیز در شرایط خاص باید این پیمان ها را مد نظر قرار دهید.

 

از ابزار کمکی خواب استفاده کنید

وقتی که دو مرحله یاد شده را دنبال کردید، قطعا هم اتاقی ها نیز این معضل بی خوابی و بدخوابی را درک می کنند و تلاش می کنند که همه چیز خوب پیش برود.

در این حالت او ممکنه است نهایت همکاری خود را انجام دهد اما برخی صدا ها یا نورها واقعا قابل کنترل نیستند. شاید نویزی از صدای هندزفری شما را آزار دهد یا تلالو نور موبایل روی سقف و اشیای براق، آزار دهنده باشد. در این حالت از ابزار کمکی خواب مانند گوشی، چشم بند و غیره می توانید استفاده کنید تا بتوانید خودتان به آرامش بیشتر خود در خواب کمک کنید.

 

رعایت بهداشت خواب به تنظیم خواب در خوابگاه کمک می کند

یکی دیگر از روش هایی که کمک می کند تا خواب آرام داشته باشید این است که بهداشت خواب را تا حد ممکن رعایت کنید. از جمله عناصر بهداشتی خواب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. ۳۰ دقیقه قبل از خواب گوشی و لپ تاپ را خاموش کنید
2. دوش بگیرید
3. تا ۷ ساعت قبل از خواب نوشیدنی های کافئین دار ننوشید
4. حتی الامکان از خواب عمیق نیم روزی دوری کنید
5. مکان خواب تان دارای دمای مناسب باشد
6. از چراغ خواب هایی با نور ملایم استفاده کنید
7. قبل از خواب ژورنال نویسی کنید
8. با مطالعه چشم خود را کمی ورزش دهید تا راحت تر بخوابد
9. و غیره

بدین ترتیب می توانید مقدمه خوابی آرام و بدون پارازیت را برای خود فراهم کنید.

 

برای تنظیم خواب در خوابگاه اولویت بندی کنید

وقتی که در خوابگاه هستید، قطعا کارهای هیجان انگیز زیادی وجود دارد که انجام دهید. این جریان در میان پسران بیشتر دیده می شود. اما برنامه شما همیشه به گونه ای باشد که هر برنامه هیجان انگیز قبل از تایم خواب تان باشد. اولویت همیشگی تان همیشه با خوابیدن باشد و آن را در زمان درست انجام دهید. بهترین زمان برای خوابیدن بین ساعت ۲۱ تا ۲۲ تا سپیده صبح است. با چنین خوابی ضمن تنظیم انزیم ها و هورمون ها بدن رفرش کامل می شود، و برای روزی پر مشغله امادگی کامل پیدا می کند.

شما در خوابگاه برنامه خوابتان را چطور تنظیم می کنید؟ دیدگاه های شما می تواند به زندگی سالم تر هم نوعان تان کمک کند.

منبع

نوشته چطور در خوابگاه برنامه خواب کافی و مفید داشته باشم اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.