ابزار آمازون محاوره پزشک و بیمار را ثبت و ویرایش می کند

شرکت آمازون ابزاری جدید ابداع کرده که محاورات پزشک و بیمار را به طور خودکار ثبت و ویرایش می کند. در مرحله بعد یک نرم افزار یادگیری عمیق آن را به پرونده بیمار اضافه می کند.
 
 به نقل از انگجت، شرکت آمازون معتقد است ابزار جدید Web Services به پزشکان کمک می کند مدت زمان بیشتری را صرف بیماران خود کنند.
 
این ابزار جدید که Amazone Transcribe Medical نام دارد به پزشکان اجازه می دهد گفتگوی خود با بیمارانشان را ثبت و با کمک نرم افزار یادگیری عمیق آن را به پرونده پزشکی او اضافه کنند.
 
به گفته «مت وود» نائب رئیس بخش هوش مصنوعی در قسمتWeb Services آمازون، ابزار مذکور می تواند زبان پزشکی را درک کند. همچنین با کمک آن دیگر نیازی نیست پزشکان نگران ویرایش متن باشند. نرم افزار به کارگرفته شده در ابزار به طور خودکار ویرگول و نقطه به متن اضافه می کند.
 
 همچنین وود ادعا می کند این ابزار بسیار دقیق است. البته آمازون باید تحقیقی را درباره عملکرد آن منتشر کند. 
 
علاوه بر این موارد، پزشکان می توانند این ابزار را در کنار Comprehend Medical استفاده کنند.  Comprehend Medical یکی دیگر از نرم افزارهای آمازون است که سال گذشته معرفی شد.
 
این ابزار می تواند متون پزشکی را بخواند و اطلاعاتی مانند دوزداروها و علائم بیماری را از هر متن استخراج کند.

ابداع الگوریتمی برای شناسایی نیات افراد دروغگو

 
محققان دانشگاه دارموث آمریکا از ابداع روشی برای شناسایی نیات افراد دروغگو خبر داده اند که به تشخیص راحت تر اخبار دروغین در فضای مجازی کمک می کند.
 
 به نقل از تک اکسپلور، در مطالعات مشابهی که در این زمینه انجام شده، تمرکز بر روی متمایزسازی اخبار جعلی از واقعی بوده و چندان توجهی به فرد یا افراد منتشرکننده اخبار دروغ معطوف نشده است، اما این بار رویکرد و نگرش به این موضوع تغییر یافته و تلاش شده با بررسی نیت ها و انگیزه های افراد دروغگو و منتشر کننده اخبار جعلی این پدیده راحت تر شناسایی شده و با آن به هر نحو ممکن برخورد شود.
 
پژوهشگران بر این باورند که نیت هر فرد و نه محتوای گفتار او تعیین کننده میزان فریبنده بودن یا نبودن آن است و عملکرد و گفتار فردی که نیت وی دروغگویی عمدی است با فردی که به طور سهوی و از روی بی اطلاعی دروغ می گوید کاملا متفاوت است. یافتن روشی برای درک این تفاوت ها می تواند به برخورد ریشه ای به پدیده انتشار اخبار دروغین در فضای مجازی کمک کند.
 
الگوریتم ابداع شده توسط محققان آمریکایی قادر به تعیین و شناسایی نیات افراد در حین سخن گفتن است و قصد آنها برای فریبکاری یا عدم فریبکاری را مشخص می کند. از این طریق حتی می توان دریافت که فرد به طور عمدی دروغ می گوید یا این کار را به شکل سهوی انجام می دهد.
 
این الگوریتم با دریافت محتوای یک سخنرانی نتیجه نهایی را ارائه می دهد و برای تغذیه و راه اندازی آن از صدها متن سخنرانی و اظهارنظر از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ استفاده شده است. انتظار می رود در آینده نزدیک از این روش جدید برای شناسایی اخبار دروغین از واقعی نیز در شبکه های اجتماعی استفاده شود.

گوگل توسعه تورنتوی هوشمند را متوقف کرد

e-Toronto.jpg

 

شرکت مادر گوگل که با نام آلفابت شناخته می‌شود برنامه‌ ریزی‌هایی را برای ساخت منطقه‌ای در نزدیکی شهر تورنتو در دست دارد که از آن به عنوان نخستین شهر هوشمند کانادا یاد می‌کند. با این وجود خبرهای جدید منتشرشده حاکی از آن است که توسعه این پروژه به دنبال عدم همکاری مقامات محلی به تعویق افتاده است و آینده آن به درستی مشخص نیست.

به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا) آژانس دولتی نظارت بر توسعه شهرسازی Waterfront Toronto روز گذشته با انتشار بیانیه‌ای توضیح داد که توافق کرده است برنامه‌های آلفابت را پس از امتیازات فناوری ارایه شده از سوی این کمپانی بزرگ ارزیابی کند. شرکت آلفابت در این طرح یک زمین بزرگ را برای توسعه و کنترل زندگی شهری مبتنی بر پردازش داده‌ها در نظر گفته بود.

شرکت آلفابت پروژه ساخت شهر هوشمند متناسب با عصر دیجیتال را از اکتبر سال 2017 میلادی در کانادا آغاز کرد. سال گذشته دادرس کل منطقه انتاریو در کانادا توضیح داد فرآیند توسعه این شهر هوشمند توسط آلفابت با مشکل مواجه شده است. در این میان تعداد زیادی از مقامات دولتی کانادا از جمله مدیر سازمان Waterfront Toronto از سمت خود استعفا دادند و به درستی مشخص نشد گوگل این پروژه را چگونه پیش می‌برد که مقامات بلند پایه مجبور به ترک موقعیت خود شده‌اند.

ژوئن امسال شرکت آلفابت تلاش کرد با یک طرح 1524 صفجه‌ای جزییات مربوط به توسعه شهر هوشمند در نزدیکی تورنتو را به صورت عملی ارایه دهد و مجوزهای جدید را دریافت کند. در این طرح اعلام شد ساختمان‌های چوبی حامی محیط زیست و همچنین خیابان‌های مخصوص پیاده‌روی، دوچرخه سواری و رانندگی با اتومبیل برای این شهر طراحی شده است. منتقدان اعتراض کردند که آلفابت با این اقدام تسلط خود را بر کشور کانادا بیشتر می کند.

هنوز به درستی مشخص نشده است توافق آلفابت و دولت کانادا در این حوزه به چه شکل دنبال می‌شود.

 

آغاز بزرگترین عرضه خدمات ۵G جهان توسط چینی‌ها

China-5G-launch.jpg

 

سه اپراتور اصلی چین ارایه نسل پنجم خدمات مخابراتی و ارتباطی موسوم به 5G را در 50 شهر مختلف این کشور به طور رسمی آغاز کردند و رسانه‌های محلی این اتفاق را بزرگترین عرضه خدمات 5G در جهان تنها شش ماه پس از صدور مجوزهای مربوطه توسط دولت چین خواندند.

به گزارش گروه اخبار خارجی آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا) این سه اپراتور موبایلی در مجموع بیش از 56 هزار ایستگاه پایه خدمات 5G را در نقاط مختلف چین راه‌اندازی کردند و اظهار داشتند که تعداد آنها را تا پایان سال جاری میلادی به بیش از 130 هزار عدد می‌رسانند.

شرکت مخابراتی «چاینا موبایل» که بزرگترین اپراتور موبایلی چین محسوب می‌شود اعلام کرد تا پایان دسامبر 2019 بیش از 50 هزار ایستگاه مخابراتی 5G را به تنهایی راه‌اندازی می‌کند و این در حالی است که شرکت‌های «چاینا یونیکام» و «چاینا تلکام» نیز اعلام کردند هر کدام 40 هزار ایستگاه پایه 5G را تا پایان سال جاری میلادی نصب و راه‌اندازی می‌کنند.

شرکت مخابراتی «چاینا یونیکام» همچنین مدعی شد ایستگاه‌های پایه 5G که راه‌اندازی کرده است 14 شهر و 28 هزار ایستگاه مخابراتی را تحت پوشش قرار می‌دهد.

این سه اپراتور موبایلی توضیح دادند که با این اقدام جدید بسته‌های مختلف با دسترسی به سرعت‌های متفاوت را در اختیار مشترکان خود می‌گذارند. کاربرانی که هنوز دستگاه‌های موبایلی 5G در اختیار ندارند هم می‌توانند با اشتراک در طرح‌های 5G از مزایای اینترنت سیار با سرعت بالاتر بهره‌مند شوند.

به عنوان مثال، شرکت «چاینا موبایل» اعلام کرد پنج طرح مختلف با دو سرعت متفاوت را برای مشترکان خود پیش‌بینی کرده است. بر این اساس مشترکان اپراتور مذکور می‌توانند با حداکثر سرعت 500 مگابیت و یک گیگابیت بر ثانیه به اینترنت سیار متصل شوند. هزینه ماهانه برای استفاده از این طرح‌ها نیز 128 یوآن (18.10 دلار) برای حجم 30 گیگابایت با سرعت کمتر و 598 یوآن برای حجم 300 گیگابایت با سرعت بالاتر در نظر گرفته شده است.

 

مکانیزم نگهدارنده و رهایش چاقوی حرارتی ثبت اختراع شد

 
مکانیزم نگهدارنده و رهایش چاقوی حرارتی به منظور نگهداری و رهایش تجهیزات نصب شده در ماهواره های مختلف، ثبت اختراع شد.
 
 به نقل از پژوهشگاه فضایی ایران، مکانیزم نگهدارنده و رهایش چاقوی حرارتی پژوهشگران پژوهشکده رانشگرهای فضایی، به عنوان طرح اختراعی در مرکز مالکیت فکری و اداره ثبت اختراعات ثبت شد و اعتبارسنجی این اختراع توسط سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران به تایید رسید.
 
حسن رضایی حقیقت، ر ئیس پژوهشکده رانشگرهای فضایی پژوهشگاه فضایی ایران در مورد اهمیت این مکانیزم‌ گفت: هر ماهواره شامل مکانیزم‌هایی است که عملکردهای مورد نیاز ماموریت ماهواره را انجام می‌دهند. مکانیزم چاقوی حرارتی به طور گسترده در ماهواره‌های مختلف به منظور نگهداری و رهایش تجهیزات نصب شده از قبیل آرایه‌های خورشیدی، آنتن و... به کار می‌رود.
 
رئیس پژوهشکده رانشگرهای فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، اظهار داشت: مکانیزم نگهدارنده و رهایش غیر انفجاری چاقوی حرارتی در مقایسه با مکانیزم‌های انفجاری به مشکل ناشی از شوک غلبه کرده و با وجود جرم کم، از استحکام بالایی در برابر بارهای مکانیکی برخوردار بوده و قابلیت اجرای چندین‌بار آزمون عملکردی قبل از پرتاب را دارد.
 
وی افزود: این مکانیزم، از محدوده دمای عملکردی وسیعی برخوردار است و به دلیل داشتن سیستم رهایش افزونه، قابلیت اطمینان بالایی دارد. افزون بر این‌، مکانیزم چاقوی حرارتی به ارتعاشات به وجود آمده حین پرتاب حساس نبوده و خطر باز شدن ناخواسته آن وجود ندارد.
 
رضایی حقیقت در خصوص موارد بهبود یافته در مقایسه با نمونه‌های خارجی، به مواردی همچون افزایش ۱۵ درصدی محدوده دمایی عملکردی مکانیزم، کاهش ۴۰ درصدی زمان رهایش و کاهش ۵ درصدی جرم و ابعاد مکانیزم اشاره کرد.

هوش مصنوعی علیه تغییرات آب‌وهوایی

حدود ۱۰ روز پیش یعنی بیستم سپتامبر، جمعیت تقریبا ۴ میلیون نفری از چند کشور در راهپیمایی جهانی علیه تغییرات آب و هوایی شرکت کردند. آنها به خیابان‌ها‌ آمدند تا اعتراض خودشان را به نبود اقدامی عملی و درست از سوی رهبران جهان نشان بدهند. بعد از آن تا یک هفته راهپیمایی‌های دیگری در کشورها و مناطق مختلف دنیا به راه افتاد تا در نهایت هفته آخر ماه سپتامبر به عنوان «هفته جهانی برای آینده» نام بگیرد.
 
 
تکنولوژی و تغییرات آب و هوایی رابطه مستقیمی با یکدیگر ندارند. با افزایش نفوذ و گسترش تکنولوژی در تمام خانه‌ها، دفاتر کاری و جامعه ما، حجم اطلاعاتی که تولید می‌کنیم، افزایش قابل‌توجهی پیدا کرده است. این روند باعث شده است که دیتاسنترهای سراسر دنیا حالا حجم کربنی برابر حجم کربن تولید شده توسط صنعت حمل‌و‌نقل هوایی را تولید کنند. هر چند ممکن است بعضی‌ها مصر باشند که تنها راه کربن‌زدایی، حذف کامپیوترها باشد، اما این هم مثل هر موضوع و شرایط دیگری نمی‌تواند حالتی سیاه و سفید داشته باشد. با وجود اینکه تکنولوژی از بعضی جهات بی‌شک بحران آب و هوایی را شدیدتر کرده است، اما حالا تکنولوژی‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی در تمام دنیا برای این به‌کارگرفته می‌شوند تا به کاهش بعضی اثرات ناشی از افزایش دمای هوای جهان، کمک کنند.
 
در ماه ژوئن سال جاری میلادی نتایج تحقیقی با عنوان «مقابله با تغییرات آب و هوایی با تکنولوژی یادگیری ماشینی» منتشر شد. نتایج این تحقیق که توسط ۲۲ نفر از مقامات مسوول و کارشناس در زمینه تغییرات آب و هوایی و هوش مصنوعی، بررسی و منتشر شده است، نشان می‌دهد که تکنولوژی‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، نقش مهمی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی دارند. در این بررسی، راهکارها و پیشنهادهای متنوعی برای این کار ارائه شده است. در نهایت اما این تحقیق ثابت کرده است که هوش مصنوعی در سیزده زمینه مختلف، بهترین و بیشترین شانس را برای کاهش بدترین تاثیرات آب و هوایی بر جهان خواهد داشت که بعضی از مهم‌ترین آنها شامل حمل‌و‌نقل، سیستم‌های الکتریکی، مزارع، جنگل‌ها و سیستم‌های آموزشی هستند. در این بررسی همچنین مشخص شده است که تمرکز روی هر کدام از این بخش‌ها به چقدر زمان برای اثرپذیری نیاز دارد و چطور باید تکنولوژی‌های جدید را در هر کدام از این بخش‌ها به خوبی به‌کار گرفت. حتی راهکارهای فردی هم در این بررسی‌ها در نظر گرفته شده‌اند. هر چند بسیاری از راهکارهای ارائه شده در این تحقیق همین حالا هم به‌کار گرفته می‌شوند، اما همچنان هیچ کدام‌شان نتوانسته‌اند تاثیر عملی و مشهودی  در این زمینه داشته باشند.
 
نتایج این تحقیق تعدادی از پیشنهادهای عملی و بهتر را برای استفاده از تکنولوژی‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به شیوه‌ای غیرسنتی و نامرسوم ارائه کرده است. یکی از این پیشنهادها، استفاده از تکنولوژی یادگیری ماشینی برای توسعه موادی است که ذخیره و بهره‌برداری از آنها به صرف انرژی کمتری نیاز دارد. این فرآیند به کمک تکنولوژی‌هایی انجام می‌شود که به دانشمندان امکان یافتن، طراحی و ارزیابی ساختارهای شیمیایی جدید را می‌دهد تا ببینند که آیا چنین راهکارهایی می‌توانند مفید باشند یا خیر. هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به کمک تصویرسازی‌های مجازی و اطلاعات بازیابی‌شده از شبکه‌های اجتماعی، نقشه‌هایی را می‌توانند ترسیم کنند. این نقشه‌ها در واقع مسیر دقیق از بین بردن اثرات مضر تغییرات آب و هوایی را تصویر می‌کنند و به کمک و با مقایسه آنها می‌توان سریع‌ترین اقدامات را پیش و پس از وقوع بحران‌های آب و هوایی انجام داد.
 
الگوسازی پیش‌بینی
پیش‌بینی شرایط و وقایع آب و هوایی شدید یکی دیگر از مباحثی است که نویسندگان گزارش نتایج این تحقیق به آن اشاره کرده و اعلام کرده‌اند که معتقدند تکنولوژی یادگیری ماشینی می‌تواند به خوبی نشان دهد که در زمینه کاهش اثرات مضر تغییرات آب و هوایی، چه اقداماتی در گذشته انجام شده است. سال گذشته میلادی دانشگاه کمبریج یک دوره آموزشی کاربرد هوش مصنوعی برای مطالعه خطرات زیست‌محیطی را برگزار کرد که در آن درباره راهکارهای تجهیز و توسعه راهکارهای تکنولوژیک برای مقابله با چالش‌های جهانی محیط‌زیستی، مباحثی مطرح شدند. «رابرت راوز» دانشجوی دکترای دانشگاه کمبریج، تحقیقاتی در زمینه روش‌های یادگیری ماشینی برای کمک به پیش‌بینی آینده خطرات ناشی از سیل در مناطق شهری انجام داده است و برای این کار با یکی از بهترین شرکت‌های مهندسی محیط‌زیست دنیا یعنی Mott McDonald در انجام پروژه‌های ساختاری و الگوریتم‌های جدید قابل‌اجرا برای تحلیل داده‌های مرتبط، همکاری کرده است. او در این زمینه می‌گوید: «پیش‌بینی‌هایی که برای تغییرات آب و هوایی انجام دادیم، به‌طور عمده بر GCM یا الگوی جریان‌های عمومی هوا متکی است؛ اما GCM برای اغلب مردم به معنای الگوی آب و هوای جهانی شناخته می‌شود.»
 
او در تشریح روند اقدامات‌شان در این مورد می‌گوید: «این پیش‌بینی‌ها، متغیرهای آب و هوایی را به شکلی نه چندان دقیق و نسبتا آشفته ارائه می‌کنند. وقتی تلاش می‌کنی تا بفهمی در ابعاد محلی قرار است واقعا چه اتفاقی بیفتد، همیشه سوال‌های مشخصی به ذهن می‌رسند و مردم در آن لحظه به‌شدت نگران تغییرات آب و هوایی می‌شوند. در حقیقت این نگرانی به خاطر آن است که آنها درست نمی‌دانند بهترین روش آمادگی در برابر اتفاقی که آنها نمی‌دانند چطور رخ می‌دهد و تاثیرات تغییرات آب هوایی چیست. ما اما سعی داریم نتیجه و خروجی این مدل‌های آب و هوایی را به‌دست آورده و روی آنها کار کنیم تا به کمک تکنولوژی‌هایی مانند هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، به مدل‌هایی برای جلوگیری از افزایش اثرات ناشی از تغییرات آب و هوایی دست پیدا کنیم. فکر می‌کنم این بهترین روش برای آن باشد.» او معتقد است که این اقدامات هنوز در نیمه راه خودشان قرار دارند و برای بهره‌برداری بهتر از آنها در سراسر دنیا باید تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود تا در نهایت بتوان به کمک تکنولوژی‌های جدید با تاثیرات بلندمدت تغییرات آب و هوایی مبارزه کرد.
 
چشم‌انداز آینده
رابرت راوز می‌گوید که چیزی در حدود پنج پتابایت یا پنج هزار ترابایت اطلاعات آب و هوایی در دسترس است که می‌تواند در مدل‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به‌کار گرفته شود. او ادامه می‌دهد: «این بخش قابل توسعه‌ای از تحقیقات ماست و افراد زیادی در حال حاضر روی اطلاعات آب و هوایی کار می‌کنند تا به کمک خروجی این مدل‌های آب و هوایی بتوانند خطرات ناشی از اثرات تغییرات آب و هوایی در آینده را پیش‌بینی کنند.» شاید به همین دلیل هم هست که افرادی مانند راوز کمتر از ما نگران تغییرات آب و هوایی و اثرات ناشی از آن بر بشریت هستند؛ چون آنها این روزها به شکلی جدی سعی دارند و امیدوارند با کمک تکنولوژی‌های جدید با این تهدید بزرگ مقابله کنند.

روبات‌ها جایگزین فضانوردان می‌شوند

 
 اولگ اسکریپوچکا فضانورد سازمان فضایی روسیه که امروز طی مأموریتی به فضا خواهد رفت، ساعتی پیش در گفتگو با رسانه‌ها اعلام کرد که به باور وی روزی روبات‌ها به‌عنوان عضوی کامل از خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی تبدیل خواهند شد.
اولگ اسکریپوچکا (Oleg Skripochka)، فضانورد سازمان فضایی روسیه در کنفرانس خبری که پیش از آغاز مأموریت فضایی وی به ایستگاه بین‌المللی فضایی برگزارشده بود؛ اعلام کرد: «ما آمادگی خوشامدگویی به هر عضو جدیدی در ایستگاه بین‌المللی فضایی را داریم. هر عضوی که دارای قابلیت‌های فنی و مهارت‌های لازم برای حضور در فضا باشد. اگر روبات‌ها می‌توانند این کار را به‌عنوان خدمه ایستگاه بین‌المللی فضایی انجام دهند، چرا نباید این اتفاق بیفتد؟»
 
انسان‌ها و روبات‌ها باید در مأموریت‌های فضایی با یکدیگر همکاری کنند. از روبات‌ها باید درجایی استفاده شود که فعالیت‌های انسانی امکان‌پذیر نبوده و خطرات بزرگی را به همراه دارد، درحالی‌که در صورت نیاز به استفاده از راه‌حل‌های خلاقانه یا اقدامات خارق‌العاده، انسان‌ها باید وارد عمل شده و از ویژگی‌های انسان برای حل مشکلات بهره برد.
 
درعین‌حال وی اظهار داشت كه مخالف مقایسه کردن شرایط مأموریت‌های فضایی انسانی و فضاپیماهای بدون سرنشین است. اولگ اسکریپوچکا در ادامه توضیحات خود افزود: «انسان‌ها و روبات‌ها باید با یکدیگر همکاری کنند. از روبات‌ها باید درجایی استفاده شود که فعالیت‌های انسانی امکان‌پذیر نبوده و خطرات بزرگی را به همراه دارد، درحالی‌که در صورت نیاز به استفاده از راه‌حل‌های خلاقانه یا اقدامات خارق‌العاده، انسان‌ها باید وارد عمل شده و از ویژگی‌های انسان برای حل مشکلات بهره برد.»
 
گفتنی است نخستین روبات فضانورد انسان‌نما با عنوان Skybot F-850 FEDOR چندی پیش به ایستگاه بین‌المللی فضایی اعزام‌شده و پس از گذراندن مراحل مختلف مأموریت چندروزه خود، اخیراً به زمین بازگشت. امروز قرار است طی مأموریتی ویژه اولگ اسکریپوچکا از سازمان فضایی روسیه، جسیکا میر (Jessica Meir) از سازمان فضایی ناسا و هزاع المنصوری نخستین فضانورد امارات متحده عربی با استفاده از راکت فضاپیمای Soyuz MS-15 از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به ایستگاه بین‌المللی فضایی فرستاده‌شده و در ساعت 22:45 امشب به‌وقت محلی مسکو، به محل مأموریت خود خواهند رسید.
 
 

پژوهشگران با تکنولوژی چاپ سه بعدی زیستی، قلبی از جنس سلول های انسانی ساختند

محققان مؤسسه BIOLIFE4D در شیکاگوی آمریکا، موفق‌شدند با بکارگیری تکنولوژی چاپ سه‌بعدی زیستی و با استفاده از سلول‌های بنیادی به‌دست آمده از گلبول‌های سفید خون، قلبی در ابعاد یک کف دست تولیدکنند.
 
زومیت نوشت: هفده سال پیش، دکتر توماس بولند (Thomas Boland)، پروفسور مهندسی‌زیستی دانشگاه کلمنسون، با اعمال تغییراتی در عملکرد یک پرینتر جوهرافشان و استفاده از ژلی حاوی سلول‌های زنده به‌عنوان جوهر، اولین اختراع را در حوزه چاپگرهای زیستی، به‌نام خود ثبت‌کرد. سه سال بعد و در سال ۲۰۰۷، دکتر شین‌یا یاماناکا موفق شد با بازبرنامه‌ریزی سلول‌های بالغ انسانی، آن‌ها را به دوران جنینی بازگرداند و به‌این‌ترتیب ثابت‌کرد روند بلوغ سلول‌ها یک‌طرفه نیست. کشف این روش برای دستیابی به سلول‌های بنیادی، که قابلیت تبدیل‌شدن به هرنوع سلولی در بدن را دارند و به موازات آن پیشرفت‌های قابل‌توجه در حوزه‌ی تکنولوژی‌های پرینت سه‌بعدی، رویای ساخت چاپگرهای سه‌بعدی زیستی را طی سال‌های آتی به واقعیت بدل‌کرد.
 
 
 
دکتر توماس بولند و اولین چاپگر زیستی تاریخ
 
چاپگرهای زیستی در بیانی ساده، پرینترهای سه‌بعدی پیشرفته‌ای هستند که فیلامنت مورد استفاده در آن‌ها، ماده‌ای حاوی سلول‌های زنده است. این ماده که بایواینک یا جوهر زیستی نامیده‌می‌شود باید عملکردی مشابه ماتریکس خارج سلولی (ECM) داشته‌باشد تا بتواند محیط مناسب جهت تغذیه، رشد و تکثیر سلول‌ها را ایجادکند. ماتریکس خارج سلولی، شبکه‌ای متشکل از پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها، آب و مواد معدنی است که علاوه‌بر شکل‌دهی ارتباطات میان سلولی، که برای رشد و تقسیم سلول‌ها حیاتی هستند، ساختار و نحوه‌ی عملکرد هر بافت‌ را نیز تعیین‌می‌کند. یکی از اجزاء اصلی ماتریکس خارج سلولی، پروتئینی به‌نام کلاژن است که حدود یک‌سوم از ترکیب پروتئینی بدن را تشکیل‌داده و یکی از عناصر اصلی در ساختار استخوان‌ها، پوست، عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها به‌شمارمی‌رود و در رگ‌های خونی، قرنیه و دندان‌ها نیز یافت می‌شود. نام این پروتئین که مانند چسبی قدرتمند اجزاء بدن را در کنار یکدیگر نگه‌داشته، برگرفته از واژه یونانی «kólla» به‌معنای «چسب» است. در تکنولوژی‌های پرینت سه‌بعدی زیستی نیز، معمولا ترکیبات کلاژن به‌صورت داربستی ژله‌ای برای حفظ ساختار بافت‌های پرینت‌شده به‌کار می‌روند.
 
کشف سلول‌ های بنیادی و به موازات آن پیشرفت‌ تکنولوژی‌ های پرینت سه‌ بعدی، رویای ساخت چاپگرهای سه‌ بعدی زیستی را به واقعیت بدل‌کرد.
 
پیچیدگی ساختار و نحوه‌ی عملکرد ماتریکس خارج سلولی، یکی از موانع اساسی در مسیر تحقق رویای پرینت سه‌بعدی ارگان‌های بدن، با بکارگیری سلول‌های بنیادی انسانی است. رویایی که تحقق آن، به‌معنای فراهم‌آمدن امکان ساخت اعضای پیوندی با استفاده از سلول‌های بدن شخص دریافت‌کننده است، که ریسک پس‌زدن عضو پیوندی را به صفر می‌رساند. هرچند طی سال‌های اخیر، برخی ارگان‌های دارای پیچیدگی کمتر با بکارگیری این تکنولوژی تولیدشده‌اند و پیوند مثانه‌ی ساخته‌شده با چاپگر زیستی به بدن بیمار نیز موفقیت‌آمیز بوده‌است، اما در مورد ارگان‌های پیچیده‌تر مانند قلب، کلیه و شش‌ها، تحقیقات همچنان ادامه دارد. به‌علاوه تبدیل ارگان طبیعی تولیدشده با ‌این روش به اندامی واقعی، که از طریق عروق خونی تغذیه‌می‌کند و مبنای عملکردش پیام‌های دریافتی از سیستم اعصاب بدن انسان است، فرآیندی پیچیده بوده و پیشرفت تحقیقات در این حوزه را با کندی مواجه‌ کرده‌است. 
 
اخیرا محققان مؤسسه BIOLIFE4D در شیکاگوی آمریکا، به سرپرستی دکتر راوی بیرلا (Ravi Birla)، موفق‌شدند با بکارگیری تکنولوژی چاپ سه‌بعدی زیستی و با استفاده از سلول‌های بنیادی پرتوان القائی، قلب کوچکی در ابعاد یک کف دست تولیدکنند. در زیست‌شناسی سلولی، سلول پرتوان به سلول بنیادی‌ای اطلاق‌می‌شود که پتانسیل تبدیل‌شدن به یکی از سه لایه‌ی جنینی درون‌پوست (پوشش درونی شکم، دستگاه گوارش، ریه‌ها)، میان‌پوست (ماهیچه‌ها، استخوان، خون)، یا برون‌پوست (بافت‌های اپیدرمی و سیستم عصبی) را دارد. یکی از انواع این سلول‌های پرتوان، سلول‌های بنیادی پرتوان القایی (iPS یا iPSCs) هستند که به‌صورت مصنوعی از یک سلول غیرپرتوان (معمولا سلول‌ بالغ موجود زنده) به‌دست می‌آیند و ویژگی‌ها و خصیصه‌هایی مشابه سلول‌های بنیادی جنینی (ESCs) دارند. همچنانکه پیش‌تر اشاره‌شد، دکتر شین‌یا یاماناکا، برای اولین‌بار در سال ۲۰۰۷ موفق به ارائه‌ی روشی برای القای سلول‌های بالغ انسانی به وضعیت پرتوانی شد.
 
در تحقیقاتی که اخیرا به سرپرستی دکتر راوی بیرلا انجام‌ گرفته‌است، ابتدا گلبول‌های سفید دریافت‌شده از فرد داوطلب، به سلول‌های بنیادی پرتوان القائی تبدیل‌می‌شوند و این سلول‌ها پس از تقسیم، سلول‌های بافت ماهیچه‌ای قلب را ایجادمی‌کنند. سلول‌های ایجادشده بهمراه مواد مغذی و ترکیبات موردنیاز برای رشد سلولی، جوهر زیستی اختصاصی شرکت BIOLIFE4D را تشکیل‌می‌دهند. این جوهر بهمراه ماده‌ای شفاف که عملکردی مشابه ماتریکس خارج سلولی دارد، از نازل چاپگر زیستی خارج‌شده و حجمی به شکل قلب فرد داوطلب را، به‌صورت لایه‌به‌لایه شکل‌می‌دهد. ابعاد و شکل حجم سه‌بعدی ارائه‌شده به چاپگر زیستی، با استفاده از تصاویر MRI قلب فرد داوطلب تعیین‌می‌شوند. حجم تولیدشده سپس در یک بیورآکتور با قابلیت شبیه‌سازی شرایط زیستی داخل بدن انسان قرارمی‌گیرد تا سلول‌های بافت ماهیچه‌ای، امکان خودساماندهی و ترکیب با یکدیگر برای ایجاد بافتی یکپارچه را بیابند. پس از شکل‌گیری کامل قلب، ماده‌ی شفافِ شبیه‌سازِ ماتریکس خارج سلولی، به‌صورت محلول قابل جداسازی خواهدبود. حجم تولیدشده مانند قلب واقعی دارای چهار محفظه بوده و طبق ادعای شرکت BIOLIFE4D، عملکردهای قلبی در ابعاد واقعی را نیز، تا حدی خواهدداشت. هرچند هنوز مشخص نیست که آیا این قلب امکان تپیدن در بدن فرد دریافت‌کننده‌ی پیوند را نیز دارد یا خیر.

ساخت بازوی رباتیک با دقت دست انسان توسط یک محقق ایرانی

بازوهای رباتیک اغلب نمی‌تواند به ظرافت یک دست عمل کند اما ساخته جدید در دانشگاه بوفالوی آمریکا به سرپرستی یک دانشمند ایرانی با استفاده از یک جذب کننده شوک حرکتی توانسته به ظرافت عملکرد این بازوهای رباتیکی اضافه کند.
 
 
 
 پروفسور احسان اصفهانی در دانشگاه بوفالوی آمریکا دست رباتیکی اختراع کرده‌است که دارای دو انگشت با پایه‌های مغناطیسی است که دارای خاصیت دافع است و از همین خاصیت برای کاهش شوک عملکرد استفاده می‌شود. بازوهای رباتیک خلق شده به دلیل شوک القایی در عملکرد برای بلند کردن و حمل اشیای حساس و شکننده مانند تخم مرغ، ظروف شکستنی و غیره قابل اعتماد نبودند.
 
در واقع اشیا توسط دستهای رباتیک لمس نمی‌شوند و یک شکاف باریک برای عبور جریان هوا وجود دارد که ضرب حرکت را می‌گیرد؛ بازوی رباتیک هم به یک حسگر برای شناسایی موانع بر سر مسیر خود مجهز است. به گفته مخترع این بازو دریچه تازه‌ای برای تعامل انسان و ربات باز شده‌است.

ساخت ربات شناگر با نوعی هیدروژل

 
پژوهشگران آمریکایی با استفاده از یک نوسان‌ساز هیدروژلی، نوعی ربات نرم ابداع کرده‌اند که می‌تواند در آب شنا کند.
 
 به نقل از تک‌اکسپلور، پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس"(UCLA) و "موسسه نانو سیستم کالیفرنیا"(CNSI)، اخیرا یک ربات نرم شناگر را با استفاده از یک نوسان‌ساز هیدروژلی خود پایدار ابداع کرده‌اند. این ربات می‌تواند عملکرد خود را با نور ثابت و بدون نیاز به باتری انجام دهد.
 
"یوسن ژائو"(Yusen Zhao)، دانشجوی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و از پژوهشگران این پروژه گفت: هنگامی که نور را روی میله‌ای از جنس هیدروژل نرم منعکس کردم، دریافتم که میله در اطراف نور نوسان دارد. من تصمیم گرفتم برای پاسخ به سوالات خود در این زمینه، پژوهش‌های سیستماتیک را ادامه دهم.
 
ژائو و همکارانش با استفاده از یک ژل نرم که نسبت به نور واکنش نشان می‌داد، یک نوسان‌ساز نرم ابداع کردند که به شکل یک میله یا یک نوار قالب‌ریزی می‌شود. هنگامی که نور به نقطه‌ای از میله می‌تابد، به صورت خودکار جذب و به گرما تبدیل می‌شود. نقطه گرم شده موجب می‌شود که بخشی از آب درون ربات خارج شود و حجم ربات کاهش یابد؛ در نتیجه دم آن به سوی منبع نور خم می‌شود.
 
ژائو افزود: دم ربات پس از خم شدن، جلوی نور را می‌گیرد؛ در نتیجه نقطه‌ای که زیر سایه آن قرار گرفته، به سرعت خنک می‌شود و دم ربات دوباره فرود می‌آید. این فرآیند، به سرعت تکرار می‌شود و تا هنگامی که نور وجود دارد، حرکت هم وجود خواهد داشت.
 
از آنجایی که میله از نظر ترکیب، کاملا همگن و از لحاظ هندسی، متقارن ساخته شده، می‌تواند از جهت‌های دلخواه به نور واکنش نشان دهد. نوسان‌ساز، درجه‌ تقریبا نامحدودی از آزادی را دارد که یک مزیت مهم در حوزه رباتیک به شمار می‌رود.
 
 
پژوهشگران، ربات شناگر خود را روی سطح آب آزمایش کردند و دریافتند هنگامی که نور به دم ربات می‌تابد، نوسان آن به سمت بالا و پایین شکل می‌گیرد؛ در نتیجه نیروی ربات برای شنا کردن تامین می‌شود. این ویژگی منحصر به فرد حرکت کردن در پی جریان نور که از موجوداتی مانند پلانکتون الهام گرفته شده است، می‌تواند امکان مسیریابی با کنترل از راه دور را فراهم کند.
 
"زیمین هه"(Ximin He)، از پژوهشگران این پروژه گفت: زیبایی این ربات نرم، در سادگی طراحی آن است. کل این ربات، از یک هیدروژل همگن ساخته شده که امکان ساخت یک ربات ساده و کم‌هزینه را فراهم می‌کند.
 
پژوهشگران برای ساخت نوسان‌ساز هیدروژلی خود پایدار و درست کردن آن به شکل دلخواه، یک محلول پیش‌ساز را درون یک قالب از پیش طراحی شده، ژل ضد اشعه ماوراء بنفش تزریق کردند و سپس، آن را از قالب جدا کردند. از آنجا که روش ساخت ربات، بسیار کلی و کاربردی است، نوسان ساز را می‌توان از مواد بسیاری ساخت.
 
 
نیروی این ربات شناگر در حرکت و مسیریابی، از نور ثابت تامین می‌شود؛ در نتیجه به باتری و یا هوش مصنوعی نیازی ندارد. این ربات، یکی از نخستین ربات‌های کاملا نرمی است که سبک‌وزن و کم‌هزینه هستند و استفاده از آنها نیز به سادگی صورت می‌گیرد.
 
ژائو اضافه کرد: ما در حال حاضر قصد داریم تا از مواد دیگری برای ساخت ربات استفاده کنیم و آن را در شرایط گوناگون دما و طول موج نور مورد بررسی قرار دهیم.
 
این پژوهش، در مجله "Science Robotics" به چاپ رسید.