ناسا سالهاست در حال برنامهریزی مأموریت مریخ است و همیشه این برنامه را بهروزرسانی میکند. اما متأسفانه به نظر میرسد، شرایط برای سفر به مریخ چندان مساعد نیست. ویلیام گرستنمیر رئیس بخش سفرهای فضایی انسان ناسا، اعلام کرد که این آژانس فضایی نمیتواند با بودجه فعلی به مریخ دست پیدا کند.
گرستنمیر در طول جلسه چهارشنبه انستیتو آمریکایی هوانوردی و فضانوردی گفت: “نمیتوانم یک تاریخ دقیق در مورد زمان سفر انسان به مریخ اعلام کنم. دلیل این هم بودجه است که تقریبا ۲ درصد افزایش یافته و بنابراین سیستمهای سطحی برای سفر به مریخ را در اختیار نداریم. و این ورود و فرود (در مریخ) یک چالش بزرگ برای ما است.”
ناسا پیش از این اعلام کرده بود که در دهه ۲۰۳۳، فضانوردان را به مریخ بفرستد و هماکنون مشغول طراحی و ساخت کپسول فضایی به نام اوریون و موشک بزرگی به نام سیستم پرتاب فضایی (SLS) است. اما با این تفاسیر، از آنجایی که ساخت موشکهای SLS و کپسول فضایی اوریون هزینه زیادی دارند. ناسا حتی قادر به طراحی وسیله نقلیهای برای فرود در مریخ نخواهد بود. برنامه بعدی ناسا بسته به تأمین بودجه خواهد بود. گرستنمیر در خلال صحبتهای خود اشاره کرد که ناسا ممکن است، علاقهمند به یک مأموریت اکتشافی در ماه باشد، پروژهای که احتمالا از برنامه فعلی ساخت دروازه اعماق فضا (Deep Space Gateway) هم گستردهتر خواهد بود.
دروازه اعماق فضا که ناسا قصد پرتاب آن به فضا را در دهه ۲۰۲۰ دارد، مأموریتهای مختلفی برای ماه و زمین را انجام خواهد داد و گفته میشود، شاید گامی مؤثری بهسوی سفر به مریخ باشد. این پایگاه حتی میتواند به عنوان توقفگاهی برای نمونههای مختلف جمعآوری شده از سیاره سرخ و دیگر اجرام آسمانی به زمین مورد استفاده قرار گیرد. دروازه اعماق فضا خیلی کوچکتر از ایستگاه فضایی بینالمللی ۱۰۰ میلیارد دلاری خواهد بود. این پایگاه مانور پذیر دارای اتاقکی برای خدمه و یک ماژول نیرومحرکه خواهد بود. همچنین دروازه اعماق فضا برخلاف ایستگاه بینالمللی فضایی، به صورت دورهای اشغال میشود.
گرستنمیر میگوید، دروازه عمیق فضا، فراتر از اینکه فقط یک سکوی پرتاب برای اکتشافات فضایی بیشتر است، میتواند از برنامه گستردهتری در ماه هم پشتیبانی کند. خوشبختانه تنها ناسا نیست که میخواهد به سیاره سرخ برسد؛ رسیدن به مریخ درواقع یک تلاش تیمی است. فعالیت سازمانهایی مانند ناسا بسیار به شرایط سیاسی و محدودیتهای بودجه وابسته است، بنابراین آنها نیاز دارند، حداکثر کارایی را با بودجهای که در اختیار دارند، داشته باشند. اما یکی از روشهایی که میتواند این کارایی را به حداکثر برساند، همکاری با شرکتهای خصوصی است.
ایلان ماسک مدیرعامل و بنیانگذار شرکت اسپیس ایکس هم چندی پیش اعلام کرد که ممکن است، در کنگره بینالمللی فضانوردی (IAC) در استرالیا که ماه سپتامبر سال جاری برگزاری میشود، شاهد بهروزرسانی برنامه سفر به مریخ این شرکت خصوصی فضایی باشیم.
اسپیس ایکس در حال حاضر، قصد انجام یک مأموریت بدون سرنشین را برای سال ۲۰۱۸ و یک مأموریت سرنشین دار به مریخ را برای سال ۲۰۲۵ را دارد. همچنین شرکتهای بوئینگ و بلو اوریجین هم در حال برنامهریزی برای فرستادن انسان به مریخ هستند. در واقع شاید، شرکتهای خصوصی و سازمانهای دولتی دیگری بهجز ناسا و دولت آمریکا هم در برنامه سفر به مریخ مشارکت کنند.
نخستین مسافران مریخ با فضاپیمای عظیمی به سیاره سرخ میروند، در آنجا فرود میآیند، پایههای تمدن آینده انسان را میسازند؛ تحقیقات علمی را انجام میدهند و به زمین بازمیگردند. اما در بین عوامل استرسزای مأموریت آینده مریخ، چیزی است که معادله را بسیار پیچیدهتر از قبل میکند: تشعشات کیهانی.
زمین میدان مغناطیسی قوی و جو متراکمی دارد که از انسان در برابر تشعشعات مضر کیهانی محافظت میکند. اما در فضای عمیق، فضانوردان مستقیما در معرض تشعشعات کیهانی که از ستارگان دورست کهکشان میآیند، قرار میگیرند. این تشعشات به بافتهای بدن انسان آسیب میرساند، مشکلات سلامتی زیادی به وجود میآورد و عمر را کاهش میدهد.
به نظر میرسد ناسا همه کاری برای کاهش این خطرات برای فضانوردان مریخ انجام خواهد داد. اما فرانسیس کوچینوتا کارشناس تشعشعات و فیزیک فضایی و محقق سابق ناسا پیشبینی میکند، تشعشعات کیهانی بیش از چیزی هستند که مهندسان ناسا در حال آمادهسازی خود برای مقابله با آن هستند و میتوانند، سلامت فضانوردان را با خطر جدی مواجه کنند و منجر به شکست برنامههای انسان در این سیاره شوند. مطالعه کوچینوتا ماه آوریل در نشریه “نیچر” منتشر شده بود.
کوچینوتا که هماکنون به عنوان محقق در دانشگاه نوادا، لاسوگاس فعالیت میکند، در آزمایشهای خود با شبیهسازی شرایطی که فضانوردان در فضای عمیق با آن مواجه میشوند، روی مدلهای حیوانی (موش) دریافت که سلولهای بدن که در اثر در برخورد با ذرات باردار بسیار پرانرژی یا همان پرتوهای کیهانی آسیبدیده و جهش پیدا کردهاند، میتوانند سلولهایی که مستقیما تحت تأثیر اشعههای فضایی قرار نگرفتهاند را در خطر قرار دهند.
فرانسیس کوچینوتا میگوید: “در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، میتواند هسته سلولها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که میتواند منجر به ابتلا به سرطان شود.”
کوچینوتا در ادامه گفت: ”بهخوبی میدانیم که سلولهای آسیب دیده، سیگنالهایی را به سلولهای سالم اطراف میفرستند و احتمالا ریز محیط سلولی را تغییر میدهند. به نظر میرسد که این سیگنالها سلولهای سالم را تغییر داده که موجب تشکیل تومور و یا سرطان میشوند.”
محققان از یک مدل تأثیر غیر هدفمند رشد سرطانی استفاده کردهاند تا چیزی که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ متوجه آن شده بودند را دوباره تائید کنند. در واقع روشی که سلولها بدون اینکه مستقیما در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفته باشند، تحت تأثیر قرار میگیرند. به خوبی میدانیم که تشعشات کیهانی به لطف افزایش میزان یونیزاسیون میتواند مشکلات سلامتی متعددی به وجود بیاورد، از جمله سرطان و بیماریهای مرتبط به گردش خون. این خطر یکی از مسائل اصلی خارج شدن از مدار زمین است.
کوچینوتا به Inverse گفت: “ما قبلا میدانستیم که تابش تشعشات کیهانی بسیار آسیبپذیر است، چراکه باعث ایجاد انواع پیچیدهتری از آسیبهای دی ان ای و بسیاری جهشهای ژنی میشود، اما با استفاده از این مطالعه مکانیستی دریافتیم که چنین تشعشعاتی تا چه میزان میتواند روی کل بدن انسان تأثیر بگذارد.”
کوچینوتا نتیجه گرفت که خطر سرطان برای فضانوردان در یک مأموریت ۹۰۰ روزه مریخ (شامل سفر ۲۰۰ روزه بهسوی مریخ، سپری کردن ۵۰۰ روز در سیاره سرخ و ۲۰۰ روز هم برای بازگشت به زمین) بهطور چشمگیری بالا خواهد بود.
کوچینوتا میگوید: “برآوردهای ما نشان میدهد که شانس اینکه یک فضانورد در اثر سرطان نسبت به تشعشات بمیرد، یکبههشت است.”
دانشمندان هنوز دقیقا در مورد خطرات بعد از آن اطمینان ندارند، اما در این زمینه تحقیقاتی در جریان است. این یکی از دلایلی است که اسکات کِلی فضانورد ناسا، تقریبا یک سال را در فضا گذراند تا تأثیر بیشتر اثرات اقامت بلندمدت در فضا را مشخص کنند.
تحقیقات دوقلوهای ناسا هماکنون در حال یکپارچهسازی نتایج است. محققان این برنامه ناسا را گروه منحصربهفردی از متخصصان مختلف در زمینههای ژنتیکی و فیزیولوژیکی تشکیل میدهند. درحالیکه اسکات کِلی یک سال را در ایستگاه فضایی بینالمللی سپری کرد، برادر دوقلوی او، فضانورد بازنشسته ناسا مارک، در زمین به سر میبرد. محققان ناسا میگویند، مقایسه نمونههای بیولوژیکی این دوقلوها، اطلاعات مهمی را در مورد چگونگی تأثیر فضا بر بدن انسان در اختیار محققان ناسا قرار خواهد داد. این مطالعات ژنتیکی پیشگامانه، به ناسا کمک خواهد کرد، ایمنی فضانوردان طی سفر آینده به مریخ را فراهم کند. ناسا اعلام کرده، نتایج تحقیقات دوقلوهای ناسا، اواخر سال جاری و یا اوایل سال ۲۰۱۸ منتشر شود.
اطلاعات بیشتر در این زمینه هم به وسیله کاوشگر کریاسیتی به دست آمد که از نوامبر سال ۲۰۱۱ تا اوت سال ۲۰۱۲، سفر هشت ماه ای را به سوی سیاره سرخ انجام داد. دانشمندان دریافتند که تجهیزات این کاوشگر تا هزار برابر بیشتر از زمین در معرض تشعشعات قرار گرفتهاند. این اطلاعات از سوی سازمانهایی همچون کمیسیون بینالمللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو منتشر شده است.
شیلا تیبو، محقق علوم مواد از مرکز تحقیقات لانگلی ناسا به Inverse گفت: ” کمیسیون بینالمللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو، اطلاعات علمی و پزشکی درباره آسیب تشعشات کیهانی به انسانها را ارائه میکنند و تلاش میکنند، با محدودیتهای تشعشعات کیهانی مقابله کنند، محدودیتهایی همچون اینکه انسان بدون خطر تا چه حد میتواند در معرض تشعشعات قرار بگیرد.”
نتایج مطالعه کوچینوتا ممکن است، تأثیری در برنامهریزیهای انجام شده برای مأموریتهای آینده به مریخ و دیگر سیارات نداشته باشد. اما، جامعه علمی به این مطالعه پاسخهای متفاوتی داده است. رابرت زوبرن، مهندس هوافضایی و بنیانگذار انجمن مریخ (Mars Society)، در یک بیانیهای تند، کوچینوتا را “دلال تشعشات” خواند و گفت، مطالعه او هیچچیز جدیدی ندارد.
رئیس انجمن مریخ، ماه گذشته با انتشار بیانیهای با عنوان “حمله دوباره دلالان تشعشعات” در وبسایت انجمن مریخ نوشت: “تشعشات کیهانی نمیتواند اکتشافات انسان در مریخ را متوقف کند و نباید تبدیل به بهانهای برای به تأخیر انداختن مأموریت (مریخ) شود. قابلفهم است که محققان تشعشات فضایی بخواهند، ازلحاظ مالی تأمین شوند، اما نباید اطلاعات نادرست را منتشر کنند.”
انجمن مریخ سازمان غیرانتفاعی فضایی است که بهمنظور ارتقای اکتشافات و برنامههای استعمار مریخ در سال ۱۹۹۸ توسط دکتر رابرت زوبین و دیگر دانشمندان تأسیس شده است. هدف اصلی این سازمان، آموزش مردم، رسانهها و دولت در مورد مزیتهای کاوش مریخ، اهمیت برنامهریزی برای مأموریت انسان به مریخ در دهههای آینده و لزوم حضور دائمی انسان در سیاره سرخ است.
اما ناسا به دفاع از کوچینوتا پرداخت، تیبو گفت:”کوچینوتا محصول ناسا است، او سرعت (برنامههای فضایی) را کم نمیکند، تحقیقات او باید جدی گرفته شوند.”
با این حال، تیبو میگوید، به نظر نمیرسد در برآوردهای کوچینوتا، نوآوریهای ناسا برای محافظت در برابر تشعشات کیهانی در نظر گرفته شده باشند. ناسا از روشهای محافظتی مختلفی هم در فضاپیما و هم در سیاره سرخ بهره خواهد برد، اتمسفر رقیق مریخ میتواند، حدود ۴۰ درصد از تشعشات خورشیدی را مسدود کند و اقامتگاههای مریخی همچون زیستگاه گنبدی هم میتواند از انسان در برابر چنین تشعشاتی محافظت کند. باشیم.
طرح سکونتگاه یخی که طرح پیشنهادی محققان مرکز تحقیقات لانگلی ناسا است، سازهای شفاف متشکل از پوسته یخی تودرتو باهدف استفاده از آب مایع مریخ در دماهای پایین است. این سازه دارای یک پوسته بیرونی، گنبد داخلی و باغ هیدروپونیک (کشاورزی بدون خاک) در محوطه جلوی سازه است که غذا و اکسیژن را برای ساکنانش فراهم میکند. همچنین استفاده از یخ این مزیت را دارد که امکان عبور نور طبیعی به سازه را فراهم میکند و درعینحال از ساکنانش در برابر تابش تشعشات خورشیدی و کهکشانی محافظت میکند. این در حالی است که دانشمندان مدتها است به دنبال جایگزین مصنوعی برای نور خورشید هستند؛ اما این نورها برای حفظ چرخه روزمره خورشید برای حفظ تعادل روانی و توانایی جسمانی خدمه کافی نیستند.
همچنین ایدههای دیگر همچون حفاری و ساخت زیستگاه زیرزمینی هم مطرح شده است. سفر به ۹۰۰ روزه به مریخ هم میتواند کاهش یابد. تیبو میگوید: “اگر همه این برنامهها را در نظر بگیریم، میتوانیم، خطرات سفر به مریخ را کاهش دهیم. محاسبات اولیه ما تا به امروز نشان میدهد که میتوانیم به آنجا برسیم، هنوز امیدی داریم.”
ناسا تشعشعات کیهانی را اولویت اول مطالعات خود قرار داده است، اما همه تلاشها شاید به این منتهی شود که انسان هیچگاه و یا حداقل تا دهه ۲۰۳۰ به آنجا نرسد. ناسا اعلام کرد: “برنامه ما این است که انسانهای سالم را به مریخ بفرستیم و به زمین بازگردانیم. تا زمانی که از ایمنی مطمئن نشویم، آنها را به مریخ نمیفرستیم.”
همانطور که خود کوچینوتا در مطالعهاش تأکید میکند، متغیرهای زیادی برای برآوردهای قطعی وجود دارند، بنابراین نیاز به تحقیقات بیشتری است، او گفت: “ساعت تیکتاک (اشاره به گذشت سریع زمان) میکند، ما باید پاسخهای خود را پیدا کنیم و تا قبل از اینکه دیر شود، خطرات را کاهش دهیم.”
احتمالا همه دوستداران فضا و نجوم با ایلان ماسک و طرح مشهورش برای استعمار مریخ آشنا باشند. ماسک مدت هاست، ایده استعمار مریخ را در سر میپروراند. ایلان ماسک کارآفرین و تکنولوژیست مشهور سیلیکون ولی، کسی که به تبدیل کردن شور و شوقش به شرکتهای رویایی مشهور است؛ در چند دهه اخیر به عنوان یکی از نوآوران برتر ایالاتمتحده آمریکا مطرح شده است. این سوپر میلیاردر مشهور بنیانگذار شرکتهای پی پال، تسلا موتورز سازنده خودروهای الکتریکی و اسپیس ایکس شرکت فضایی سازنده موشک و فضاپیما است.
ایلان ماسک اعلام کرده، میخواهد طی چند سال آینده یک میلیون نفر را با هزینهای کمتر از ۲۰۰ هزار دلار در مریخ ساکن کند. سپتامبر سال گذشته بود که او اهدافش را در شصت و هفتمین کنفرانس بینالمللی فضانوردی گوادالاخارا، مکزیک تشریح کرد. اکنون ماسک جزئیات طرح بزرگ استعمار مریخ را به صورت آنلاین منتشر کرده است.
ایلان ماسک می گوید، شرکت اسپیس ایکس را در سال ۲۰۰۲، مشخصا برای کمک به تبدیل انسان به “گونهای چند سیارهای” تأسیس کرده است. هدف این شرکت فضایی خصوصی، ساخت کلانشهری در مریخ با استفاده از ناوگانی از فضاپیماها و موشکها به نام سیستم حمل و نقل بین سیاره ای (ITS) است.
از آنچه از برنامه هر چه میخواهی از من بپرس” (Ask Me Anything, AMA)” ایلان ماسک در شبکه اجتماعی ردیت در سپتامبر گذشته میدانیم، در خلال این طرح یک میلیون نفر در زمانی در قرن حاضر در چهار مرحله مهم به مریخ فرستاده میشوند؛ مراحلی که به ترتیب عبارتند از: دیده بانی از زمین کره مریخ، ساخت و ایجاد کارخانه تولید سوخت، ارسال چند پیشگام و در نهایت ارسال گروهی انسان. ایلان ماسک جزئیات این طرح را با عنوان “تبدیل انسان به گونه ای چند سیاره ای” در وب سایت New Space منتشر کرده است.
به گفته اسکات هوبارد، سردبیر ارشد وب سایت New Space: “به عقیده من، انتشار این مقاله نه تنها فرصتی برای جامعه فضایی فراهم کرده تا از چشم انداز اسپیس ایکس با وجود تمام متن ها و نمودارهایش آگاه شوند، بلکه یک مرجع آرشیوی ارزشمند برای تحقیقات و برنامهریزیهای آینده محسوب میشود.”
در این مقاله ۱۵ صفحهای، ماسک دلیل اینکه چرا مریخ انتخاب اول اوست را توضیح میدهد. او استدلال میکند که مریخ با توجه به نزدیکی به زمین و همچنین شباهتش به سیاره ما، بهترین گزینه است. او همچنین پیشنهادهایی برای کاهش هزینه فعلی با نرخ ۵ میلیون درصد که برای هر فرد، ۱۰ میلیارد دلار محاسبه شده به رقم مقرون به صرفه ۲۰۰ هزار دلار داده است. ماسک تخمین میزند، با استفاده از روش های متداول، هزینه سفر هر فرد به مریخ ۱۰ میلیارد دلار خواهد بود، او میخواهد این رقم را تا ۲۰۰ هزار دلار کاهش دهد. ماسک می گوید، میخواهد در نهایت، هزینه هر سفر مریخ را به ۱۰۰ هزار دلار کاهش دهد. میزان قابل توجهی از این هزینهها به خاطر استفاده از قطعات قابلاستفاده مجدد، کاهش خواهد یافت.
اسپیس ایکس می خواهد، کپسول فضایی بدون سرنشین رِد دراگون را سال ۲۰۱۸ و پس از آن در سال های آینده انسان را به مریخ خواهد بفرستد. برای این سفر، اسپیس ایکس پیش از این با موفقیت موتور موشک رپتور را مورد آزمایش قرار داده است. رپتور، موتوری با سوخت متان است که میتواند، قویتر از موتور هر موشک دیگری باشد. رپتور قادر به دستیابی به نیروی پرتابی در حدود ۶۸۰ هزار پوند، بیش از سه برابر موشک فالکون ۹ است.
موتورهای رپتور برای سیستم سیستم حملونقل بین سیاره ای، فضاپیمایی که قادر به حمل ۱۰۰ تن (انسان یا محموله) است، مناسب خواهد بود. این فضاپیما برای بلند شدن به نیروی تراست (رانش) ۲۸.۷۳۰.۰۰۰ پوندی نیاز دارد، به این ترتیب، ۴۴۰ موتور رپتور برای این فضاپیما موردنیاز خواهد بود. هنگامیکه این فضاپیما سوختگیری مجدد را در مدار(زمین) انجام دهد، دو آرایه خورشیدی را مورد استفاده قرار خواهد داد که قادر به تولید ۲۰۰ کیلووات نیرو خواهند بود.
همچنین همانطور که به خوبی میدانیم؛ طرح ماسک برای سفر به مریخ به شدت به استفاده از موشکهای قابل استفاده مجدد متکی است، چیزی که در نهایت علاوه بر کاهش هزینههای سفر میتواند، زمانبندی برای سفر انسان به مریخ را هم به جلو بیندازد. اما حتی با وجود استفاده از موشکهای قابل استفاده مجدد، هزینه فرستادن انسان برای زندگی در مریخ بسیار بیشتر از ۲۰۰ هزار دلار خواهد بود. الا اتکینز، استادی از دانشکده مهندسی هوافضا دانشگاه میشیگان در این مورد تردید دارد، به خصوص اینکه ماموریت آینده مریخ شامل، اسکان انسان در مریخ هم است.
گوین شاتول، رئیس و مدیر ارشد عملیات شرکت خصوصی فضایی اسپیس ایکس می گوید:”فقط برای آنالیز اساسی موشکها و گرانش و همچنین ارزیابی هزینهها برای استقرار انسان در مریخ، ۲۰۰ هزار دلار خیلی بلندپروازانه است. اما در این مورد مصلحتی در میان است، در واقع اگر اسپیس ایکس اعلام کند، هزینه سفر به مریخ؛ یک میلیون دلار خواهد بود، چه تعدادی از طرح شرکت استقبال میکنند؟”
قیمتگذاری ۲۰۰ هزار دلاری مردم را امیدوار نگه می دارد. به گفته اتکینز، برخی علاقهمندان مریخ ممکن است، احساس کنند، میتوانند با ۲۰ تا ۳۰ سال پس انداز، هزینه بلیط مریخ را تهیه کنند. او توضیح میدهد:” فکر میکنم، اسپیس ایکس کاری که برای حمایت مردم آمریکا نیاز دارد را انجام میدهد. در واقع آنها میخواهند کنگره را برای تامین بودجه شرکت هایی مانند اسپیس ایکس تحت فشار قرار دهند. بنابراین اگر آنها (اسپیس ایکس) اعلام کنند، فقط میلیاردرها میتوانند به مریخ بروند، نمایندگان کنگره که باید به رای دهندگان غیر میلیارد پاسخگو باشند و قطعا نمیتوانند بودجه بالایی را به اسپیس ایکس اختصاص دهند.”
اتکینز از هزینه دیگری علاوه بر هزینه مالی سفر به مریخ صحبت میکند: هزینه زندگی. او میگوید: “خطر سفر به فضا بسیار بالا است، تصور نمیکنم، مردم واقعا متوجه خطرهای این سفر باشند.”
ایلان ماسک، سپتامبر گذشته در گوادالاخارا به هوادارانش هشدار داده بود، برای مُردن در راه رویای خود آماده باشند، خصوصا در اولین ماموریت. او به مخاطبانش در کنفرانس گفته بود:”خطر مرگ بالا خواهد بود. اساسا باید بپرسیم، آیا آماده مُردن هستید؟ اگر با این مشکلی ندارید، یک کاندیدای سفر (به مریخ) محسوب میشوید. احتمال مرگ در اولین ماموریت بسیار بالا خواهد بود.”
ایلان ماسک در مقاله خود در مورد نحوه کارکرد سیستم حمل و نقل بین سیاره ای، زمانبندی احتمالی و همچنین برنامه آینده (پس از استقرار در مریخ) توضیحاتی داده است.
با وجودی که ماسک در مورد زمانبندی سفر به مریخ محتاط است، او شرح داده است که اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، احتمالا اولین پرواز به سوی سیاره سرخ در سال ۲۰۳۳ انجام خواهد شد. پس از این، بعد از ۵ تا ۱۰ دهه آینده، مجموعهای از مأموریتهایی که از تجهیزات قابل استفاده مجدد بهره میبرند، یک میلیون نفر را به مریخ خواهند رساند. البته اگر همه این برنامهها تا حدی دور از دسترس بودند، ماسک احتمالا در مقاله خود به این مسائل هم میپرداخت.
ماسک در مقاله خود نوشته: “اسپیس ایکس در سال ۲۰۰۲، تنها شرکتی با ایدهها و تئوریها بود. فکر می کردم، شاید ۱۰ درصد شانس انجام هر کاری را داشته باشیم-حتی فرستادن یک موشک به مدار- تا اینکه فضایی فراتر از آن و مریخ را به عنوان هدف لحاظ کنیم.”
اما بین استفاده از یک موشک قابل استفاده مجدد در مدار پایین زمین و ساختن تمدنی جدید در سیاره ای ناسازگار با شرایطی دشوار، دنیایی تفاوت وجود دارد. این حتی با وجود پیشرفتهای زیاد (شرکت) است. البته جزئیاتی که ایلان ماسک شرح داده، تا حد زیادی خلاهای این مسائل را پر میکند، اما هنوز هم مسائلی هستند که نیاز به پاسخ دارند.
جان لاگسدون، متخصص سیاست هوافضایی سال گذشته به بیزنس اینسایدر، گفته بود: “ماسک مقادیر تحقیقات و فعالیتهای مناسب مورد نیاز را به حداقل میرساند. در طرحهای فضاپیماها، نمیبینیم که صدها نفر در یک زمان آماده سفر به مریخ باشند.”
چیز دیگر اینکه، تمامی این جزئیات براساس دانستههای کنونی ماست. تحقیقاتی که به تازگی انجام شده نشان می دهد، تاثیر تشعشعات کیهانی ممکن است، دو برابر چیزی باشد که پیش از این تصور میکردیم. بر اساس مطالعهای که دو هفته قبل منتشر شد، خطر ابتلا به سرطان فضانوردان دو برابر بیش از چیزی است که پیش از این تصور میکردیم. بر اساس مدلسازیهای جدید دانشمندان، پرتوهای کیهانی میتواند اثر تخریبی روی سلولهای سالم داشته باشد.
دانشمندان میگویند که سلولهای بدن که در اثر در برخورد با ذرات باردار بسیار پر انرژی یا همان پرتوهای کیهانی آسیب دیده و جهش پیدا کردهاند، میتوانند سلولهایی که مستقیما تحت تأثیر اشعههای فضایی قرار نگرفتهاند را در خطر قرار دهند. اکنون دانشمندان میگویند، مسافران مریخ با مسئله دیگری هم مواجه هستند. محققان میگوید، در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، میتواند هسته سلولها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که میتواند منجر به ابتلا به سرطان شود .بهخوبی میدانیم که سلولهای آسیب دیده، سیگنالهایی را به سلولهای سالم اطراف میفرستند و احتمالا ریز محیط سلولی را تغییر میدهند. به نظر میرسد که این سیگنالها سلولهای سالم را تغییر داده که موجب تشکیل تومور و یا سرطان میشوند.
دانشمندان هنوز دقیقا در مورد خطرات بعد از آن اطمینان ندارند، اما در این زمینه تحقیقاتی در جریان است. این یکی از دلایلی است که اسکات کِلی فضانورد ناسا، تقریبا یک سال را در فضا گذراند تا تأثیر بیشتر اثرات اقامت بلندمدت در فضا را مشخص کنند. تحقیقات دوقلوهای ناسا رطانهماکنون در حال یکپارچهسازی نتایج است.اطلاعات بیشتر در این زمینه هم به وسیله کاوشگر کریاسیتی به دست آمد که از نوامبر سال ۲۰۱۱ تا اوت سال ۲۰۱۲، سفر هشت ماه ای را به سوی سیاره سرخ انجام داد. دانشمندان دریافتند که تجهیزات این کاوشگر تا هزار برابر بیشتر از زمین در معرض تشعشعات قرارگرفتهاند.
محققان پیش از این دریافته بودند که قرار گرفتن در معرض پرتوهای کیهانی میتواند منجر به ضایعات مغزی در فضانوردان شود. محققان میگویند، محیط فضا خطرات منحصر به فردی برای فضانوردان دارد. قرار گرفتن در معرض این ذرات، میتواند منجر به طیف وسیعی از عوارض بالقوه دستگاه عصبی مرکزی همچون، نقص حافظه، اضطراب، افسردگی و اختلال در تصمیمگیری شود که میتواند در طول سفر رخ دهد و تا مدتها پس از سفر فضایی تداوم داشته باشد. بسیاری از این عواقب نامطلوب شناختی، ممکن است در طول زندگی به پیشرفت خود ادامه دهد.
البته درحالیکه مشکلاتی از قبیل زوال عقل به ماهها زمان برای بروز احتیاج دارند، زمان موردنیاز برای مأموریت مریخ میتواند، برای پیشرفت این اختلالات کافی باشد. بااینوجود، خدمه ایستگاه فضایی بینالمللی که به مدت طولانی مشغول به فعالیت در فضا بودهاند، با چنین مشکلی مواجه نشدهاند. البته این افراد با همان سطح بمباران پرتوهای کیهانی برخورد نکردهاند، چراکه در مدار زمین هنوز هم تحت پوشش لایه محافظ زمین مگنتوسفر هستند. چند ماه قبل هم، نتایج مطالعهای نشان داده بود، سفرهای فراتر از سپر مغناطیسی زمین میتواند، موجب به خطر افتادن سلامت قلب و عروق فضانوردان شود.
هماکنون میدانیم که محافظت از پرتوهای کیهانی برای سالم رسیدن به مریخ و زندگی در سطح آن، اهمیت بسیار زیادی دارد. اما واضح است که حفاظتهای بیشتری مورد نیاز است و همچنین چگونگی مهندسی روشهای مقابله با این خطرات، نقش مهمی در مأموریتهای آینده فضایی ایفا میکند.
به جز این، همچنین امکان وقوع یک فاجعه ناگهانی مانند آپولو ۱۳ و یا تراژدیهایی همچون شاتل فضایی کلمبیا و چلنجر هم مطرح است. همچنین مطالعه دیگری که اخیرا انجام شده نشان میدهد، حجم ماده خاکستری مغز فضانوردان (چیزی که مسئول ادراک حسی، احساسات و دیگر وظایف مهم است) در نتیجه پروازهای فضایی کوتاه و بلند مدت دچار نوسان میشود. دانشمندان هنوز مشغول بررسی تأثیر این نوسانات بر سلامتی فضانوردان هستند. اما در همین حال به خوبی به اثبات رسیده، سپری کردن زمانی طولانی خارج از زمین، موجب از دست دادن چگالی استخوان، ماهیچه، تغییرات بینایی میشود و همچنین در این بین تأثیر مخرب تشعشعات کیهانی وجود دارد.
هنوز مشخص نیست، اسپیس ایکس چه برنامهای برای آماده کردن گردشگران فضایی برای سفر (احتمالا بدون بازگشت) به مریخ و مقابله با پیامدهای منفی بسیار زیاد سفر فضایی دارد؛ اما ایلان ماسک فرضیه تأثیرات منفی فضا بر بدن انسان را مضحک میداند. او به گیزمودو گفته بود: “سپری کردن زمانی زیاد در فضای عمیق و یا مدار زمین، به مراتب از بودن در مریخ بدتر است.”
اتکینز می گوید: “فضانوردان در هر حال باید این کار را انجام دهند، چراکه آنها کاوشگران هستند و کار خود را ارزشمند میدانند. اما اگر واقعا میخواهیم مردم را به صورت تصادفی از خیابان انتخاب کنیم و به فضا (سفری که انتظار دارند از آن زنده بازگردند) اعزام کنیم؛ نیاز است در این مورد واقع گرا باشیم و احتمال زنده بازگشتن از چنین سفری بسیار کم است.”
البته اینکه همسایه نزدیک ما چه شگفتیهای دیگری را در خود پنهان کرده هم مسئله دیگری است. البته ایلان ماسک برداشتهای کلی خود را در پاراگراف اول مقالهاش به وضوح بیان کرده است. او نوشته: “با صحبت در مورد طرح مریخِ اسپیس ایکس، میخواهم (سفر و زندگی) در مریخ را ممکن سازم، همچون چیزی که میتوانیم در طول زندگی خود به آن دست یابیم.”
لاگسدون هم با این نظر ماسک موافق است، او میگوید: “او چشماندازی را بنا نهاده، یک چشم انداز لزوما نباید بی نقص و منسجم باشد.”
چه این مقاله یک رؤیایی توخالی باشد و یا شروع یک اتفاق بزرگ، باید با هوبارد موافق باشیم که این (مقاله) سندی تاریخی است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-06-17 18:30:242017-06-17 18:30:24ایلان ماسک جزئیات طرح بزرگ استعمار مریخ را منتشر کرد
دانشمند ارشد سابق ناسا میگوید، آمریکاییها در احاطه اخبار جعلی هستند که مردم را در مورد تغییرات آب و هوایی بهاشتباه میاندازد. الن استوفان دانشمند ارشد سابق ناسا که دسامبر سال گذشته، از سمت خود در آژانس فضایی استعفا داد، در گفتگو با گاردین گفت، مجموعهای از دروغها و حقایق باوجودی که در این مورد ابهام علمی وجود ندارد، آمریکاییها را در نوعی بیاعتنایی در مورد عواقب بالقوه ادامه انتشار گازهای گلخانهای قرار داده است.
دسامبر سال گذشته هم کمیته علوم، فضا و تکنولوژی مجلس نمایندگان آمریکا به دلیل ریتوییت خبر گمراهکننده برایبارت نیوز (وبسایت محافظهکار) در مورد تغییرات آب و هوایی مورد انتقاد قرار گرفت. در مقاله منتشر شده در این وبسایت با عنوان: “شیرجه دمای جهانی. سکوت یخی آبوهوای هراسناک”، اشاره شده، دمای سیاره نسبت به سوابق ثبت شده کاهش یافته است. چیزی که به ظاهر، روند اخیر افزایش سریع دمای زمین را نادیده گرفته است. به هر حال، دانشمندان از این مقاله (و منبع آن، دیلی میل) انتقاد کردند و آن را نادرست و گمراه کننده دانستند.
مقاله اصلی دیلی میل که به گزارشی از ناسا اشاره داشته، ادعا میکرد، ال نینو دلیل افزایش دما بوده است. در بخش زیر تیتر این مقاله نوشته شده: “این نشان میدهد، افزایش دما شاید با انتشار گازهای گلخانهای پایین نیاید.”
جیمز دلیگپول، نویسنده وبسایت برایبارت نیوز، در مقاله مورد بحث اشاره کرده، پدیدههای آب و هوایی ال نینو و لانینا موجب افزایش سالهای گرمی شدهاند که سیاره در حال تجربه آن است. ال نینو، رویداد آب و هوایی است که در زمانی که دمای اقیانوس بیش از حد معمول افزایش یابد، رخ میدهد و نتیجه آن گرمتر شدن دمای جهانی است. پس از این رویداد، پدیده لانینا رخ میدهد که موجب سردتر شدن زمین میشود.
دلیگپول با اشاره به پدیده لانینا که موجب کاهش یک درجهای دمای زمین در ماههای اخیر شده، عنوان کرده، این کاهش دما را شاهدی بر گمراهی دانشمندان آب و هوایی دانسته است. دلیگپول همچنین ادعا کرده، ناسا گفته است که وقفهای در گرمایش جهانی رخداده که یکی از استدلالهای موردعلاقه منکران گرم شدن کره زمین است.
الن استوفان با اشاره به شرکتهای نفت و ذغال سنگ به عنوان مقصران این جریان، گفت: “ما اکنون در احاطه اطلاعات جعلی قرار داریم که از سوی افرادی که از این قضیه سود میبرند، رواج پیدا میکند. اخبار جعلی بسیار مضر است، چراکه وقتی مفهومی در ذهن مردم شکل گرفت، از ذهن خارج کردن آن بسیار دشوار است.”
این اتفاقات بهرغم خروج آمریکا از توافقنامه پاریس است که به گفته کارشناسان میتواند، تا سال ۲۰۲۵ هرساله ۱.۴ گیگا تن دیاکسید کربن اضافی وارد جو کره زمین کند. تصمیم بحثبرانگیز دونالد ترامپ رئیسجمهور ایالاتمتحده برای خروج این کشور از توافقنامه آب و هوایی پاریس، بحثهای زیادی را در مجامع علمی جهان و آمریکا برانگیخت.
دونالد ترامپ در سخنرانی ۱ ژوئن (۱۱ خرداد) خود در باغ رز کاخ سفید، اعلام کرد:”ایالاتمتحده از توافقنامه آب و هوایی پاریس کنار میشد، اما مجددا وارد توافقنامه پاریس یا یک توافقنامه دیگر را شروع میکند که شرایط عادلانهتری برای ایالاتمتحده، اقتصاد، کارگران، مردم و مالیاتدهندگان این کشور داشته باشد.”
به گفته استوفان، در طول شش ماه گذشته، جامعه علمی آمریکا با این تهدید از خواب بیدار شد و در پاسخ به این موضوع تلاشهای زیادی برای برقراری ارتباط با مردم و همچنین رسانهها انجام داد.
او قبل از حضور در فستیوال علمی چلتنهام در این هفته، گفت: “بخش سختتر این است که تبلیغات جعلی هنوز فعال است. همیشه متعجب بودهام که آیا این افراد صادقانه به نظرات غیرمنطقی خود باور دارند. وقتی این افراد میگویند، این (تغییرات آب و هوایی ) میتواند به خاطر “فعالیتهای آتشفشانی” یا “آبوهوا همیشه تغییر میکند” تا مردم را سردرگم و بهاشتباه بیندازند، واقعاً عصبانی میشوم.”
استوفان اضافه میکند، وقتی اخبار جعلی اغلب در رسانههای راستگرای بهعنوان یک مشکل قلمداد میشوند، او شواهدی از فرسایش توانایی افراد و طیف وسیعی از سیاستمداران را برای وارسی اطلاعات میبینند. او گفت: “همه ما مسئول این هستیم که بینشی که در اینترنت میخوانیم، درنتیجه (ممکن است) درست باشد.”
استوفان دسامبر گذشته، قبل از نتایج انتخابات آمریکا از سمت خود در ناسا استعفا داد. او گفت: “اما این (استعفا) هیچ ربطی به آن (انتخابات) نداشت، ولی خوشحالم دیگر آنجا نیستم.”
اما با این حال او به تعهداتش در برنامه مریخ ناسا همچنان پایبند است و به برنامه کاهش بودجه اخیر برنامه مشاهده زمین که به مشاهده آب و هوا و محیطزیست کمک میکند، واکنش نشان داد. بودجه این برنامه با ۱۶۷ میلیون دلار نسبتا کم است، در حالی که بودجه کل علوم زمین اکنون ۱.۷۵۴میلیارد دلار است.
استوفان در طول دوره فعالیت خود نقش برجستهای در علوم سیارهای برای درک محیطزیست زمین ایفا میکرد و میگوید، این فعالیتها نقش دیاکسید کربن اتمسفری را در کمک به تغییرات آب و هوایی بهخوبی به اثبات رساند. او تشابهی را بین انتشار کربن زمین و اثر گلخانهای سیاره زهره میبیند، سیارهای که زمانی دارای یک اقیانوس بود؛ اما اکنون دارای جهنم سمی با دمای سطحی نزدیک به ۵۰۰ درجه سانتیگراد است.
اتمها و مولکولهای جو زهره، به روشهای مختلفی نور خورشید را جذب میکنند و اثر به خصوصی “اثر گلخانهای” از خود بهجای میگذارند. سیاره زهره به دلیل همین اثر گلخانهای، گرمترین سیاره منظومه شمسی محسوب میشود. نور خورشید پس از نفوذ در جو این سیاره و جذب شدن توسط سطح آن، بهصورت گرما از سطح آن منعکس میشود. اما انبوه کربن دیاکسید جو زهره، این گرما را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضای بیرونی جلوگیری میکند. این جذب اضافی گرما که “اثر گلخانهای” نام دارد، میانگین گرمای زهره را بیش از هر سیاره دیگری حتی نسبت به عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) بالابرده است. وضعیتی که موجب شده آب اقیانوس در این سیاره تبخیر شود.
البته زمین مقصد چنین سناریوی افراطی نیست، حتی اگر همه دیاکسید کربن زمین بسوزد، بازهم اقیانوسهای زمین نمیجوشند. اما سیاره زهره به خوبی نشان داده، تغییرات چشمگیر میتواند، حتی زمانی که تعادلی خوبی در جو سیاره برقرار است، اتفاق بیفتد.
او میگوید:”ما هیچوقت به نزدیکی (تغییرات) سیاره زهره نمیرسیم، اما عواقب ناشی از فرستادن دیاکسید کربن بیشتر به جو، میتواند وخیم باشد. مدلسازیهایی هستند که نشان میدهند، اگر تمام سوختهای فسیلی خود را بسوزانیم، زمین برای انسانها غیرقابلسکونت میشود.”
تلاش برای پیدا کردن «مناطق قابل سکونت» فراتر از زمین، یکی از انگیزههای اصلی دوران فعالیت استوفان بوده است. او میگوید، به همین ترتیب، پاسخ به سؤال وجود اشکالی از حیات فرازمینی به ناگاه قابل دسترس به نظر میرسید. الن استوفان در ژوئن ۲۰۱۵ به صورت سر بسته گفته بود که نشانههایی از حیات فرازمینی وجود دارد. او در جریان کنفرانس خبری ناسا گفته بود: “فکر میکنم در حال آگاه شدن از نشانههای قوی از حیات فرازمینی طی یک دهه آینده باشیم. فکر میکنم مدارک قطعی طی ۲۰ تا ۳۰ سال آینده در دست داشته باشیم.”
استوفان در ادامه گفته بود: “ما در آستانه دانستن چیزهایی هستیم که هزاران سال باعث شگفتی مردم بوده است. در طول زندگیمان میخواستیم از وجود زندگیهای دیگری در منظومه شمسی آگاه شویم و مفهومشان را درک کنیم.”
مأموریتهایی برای جمعآوری نمونههایی از آبفشانهای اقمار اروپا و انسلادوس، میتواند نخستین علائم این فعالیت باشد. قمر سیاره زحل، انسلادوس در سالهای اخیر به یکی از محبوبترین اهداف علمی اخترشناسان تبدیل شده است. اکنون به نظر میرسد، دانشمندان از هر زمان دیگری به کشف حیات در سطح قمر انسلادوس نزدیکتر شدهاند. دانشمندان گمان میکنند قمر انسلادوس ممکن است باوجود آبفشانها، فعالیتهای هیدروترمالی و اقیانوسی که در زیر سطح یخی خود پنهان کرده، دارای شرایط مناسبی برای حیات فرازمینی باشد.
انسلادوس با قطر ۵۰۴ کیلومتر، میزبان یک اقیانوس حاوی آب مایع در زیر سطح یخی خود است. دانشمندان تصور میکنند این اقیانوس ارتباطی با پوسته سنگی این قمر دارد که دارای فعل و انفعالات شیمیایی بسیاری است. به این جهت، اختر زیست شناسان از انسلادوس به عنوان یکی از بهترین گزینههای موجود در منظومه شمسی نام میبرند که میتواند میزبان حیات باشد.
اخترشناسان به لطف فضاپیمای کاسینی که از سال ۲۰۰۴ در مدار زحل و انسلادوس در گردش است، این دادهها را به دست آوردهاند. آنها با آنالیز نمونههایی که کاسینی دو سال قبل از آبفشانهای انسلادوس به دست آورده، قادر به آشکار کردن شواهد جدیدی از وجود مولکولهای هیدروژن در این قمر شدند.
هیدروژن نشان دهنده وجود فعالیتهای هیدروترمالی در زیر پوسته یخی اقیانوس انسلادوس است و از آنجایی که برخی از اساسیترین اشکال حیات در اقیانوسهای زمین، در شرایطی مشابه به وجود آمدهاند، ممکن است چنین اشکالی از حیات در انسلادوس هم وجود داشته باشند.
در مورد دیگر قمر امیدوار بخش دیگر، قمر مشتری، اروپا هم باید بگوییم، دانشمندان اکتبر گذشته اعلام کرده بودند که موفق به کشف فوران بخارآب (آبفشان) در سطح قمر مشتری، اروپا شدهاند. این کشف به این معناست که فضاپیمای مأموریت اروپا ممکن است، بدون نیاز به حفاری، قادر به نمونهبرداری از اقیانوس اروپا باشد. از اقیانوس اروپا، همواره بهعنوان یکی از امیدوارکنندهترین مکانها برای کشف احتمالی حیات فرازمینی در منظومه شمسی یاد میشود.
اقیانوس عظیم اروپا – که میزان آب آن دو برابر همه اقیانوسهای زمین است – با لایه یخی بسیار سرد و سخت و با ضخامتی نامشخص محافظت میشود. آژانس فضایی ناسا، سال ۲۰۱۵ اعلام کرده بود، قصد دارد، تا دهه ۲۰۲۰، یک فضاپیمای رباتیک مجهز به مجموعه از ابزارهای علمی را به مدار اروپا اعزام کند. مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی و همچنین پنجمین سیاره نزدیک به خورشید است که بیش از ۵۰ قمر آن را احاطه کردهاند.
این جستجو در مورد چگونگی حیات فرازمینی باید به نحوی خیالپردازانه و با ذهنی آزاد باشد، ممکن است بهعنوان مثال، حیات به شکل مولکولهای پیچیده اما بدون DNA باشد. استوفان پیشبینی میکند، عدم اطمینان از حیات فرضی فرازمینی، میتواند به این معنی باشد که خبر کشف اولیهای میتواند، مبهم باشد و تبدیل به منبعی برای اختلافات علمی شود. او گفت: “این کشف بزرگی خواهد بود که (اشکالی) از زندگی را بیابیم که ساده و همچون یک قطره مایع باشند که در چیزی غوطهورند، در این مورد هیچکس مخالفتی نمیکند.”
سناریوی واقعیتر این است که برای تائید وجود، حیات فرازمینی به دههها زمان نیاز است. این استدلال دلیلی است که چرا الن استوفان مدافع قوی یک مأموریت سرنشین دار به مریخ است. او استدلال میکند که یک کاوشگر رباتیک برای تائید وجود حیات (درگذشته و یا حال سیاره) که ممکن است در زیر سطح سیاره در کمین نشسته باشد؛ قابلاطمینان نیست.
کاوشگرهای انسانی میتوانند حفاریهایی را انجام دهند که نمونههای خاکی را از اعماقی بیرون بکشد که چندین اینچ پایینتر از مریخنورد کریاسیتی ناسا و حتی از عمق دو متری که مأموریت آینده کاوشگر اگزومارس آژانس فضایی اروپا در نظر دارد انجام دهد بیشتر باشد و حتی میتوانند آنالیزهای علمی پیچیدهتری را انجام دهند.
آژانس فضایی اروپا میگوید، مریخنورد اگزومارس ۲۰۲۰، قادر به حفر تا عمق ۲ متری زیر سطح سیاره خواهد بود که به آن امکان جستجوی فعالیتهای احتمالی میکروارگانیسمها را خواهد داد. مریخنورد اگزومارس قرار است، در ماه اوت ۲۰۲۰ بهوسیله یک موشک پروتون روسیه پرتاب شود، سپس پس از هشت ماه به مریخ برسد و مأموریتش برای جستجوی حیات در سیاره سرخ را آغاز کند.
او پیشبینی میکند، انسان میتواند طی ۲۰ سال به مدار سیاره سرخ و ۳۰ سال به سطح آن برسد. او گفت: “من هنوز هم احساس میکنم، برای پاسخ به این سؤال (حیات در مریخ) و توافق نیاز به نمونهبرداریها و آنالیزهای بسیاری است و این برای من به معنی (حضور) انسان است.”
با این حال، او با نظریاتی که توسط افرادی همچون استیون هاوکینگ و ایلان ماسک رواج یافتهاند، مخالف است. بر اساس این نظریات، انسان باید برای جلوگیری از نابودی (انقراض) خود را آماده استعمار سیارات دیگر کند.
ایلان ماسک سپتامبر سال گذشته طرحش را با عنوان “تبدیل انسان به گونهای چند سیارهای” در کنفرانس بینالمللی فضانوردی در مکزیک ارائه کرد. بنیانگذار شرکت اسپیس ایکس در خلال سخنرانیاش در این کنفرانس گفت، دو راه پیش روی انسان است، ماندن در زمین و تسلیم انقراض شدن، و یا استعمار سیارات دیگر. وی استدلال کرد، مریخ با توجه به نزدیکی به زمین و همچنین شباهتش به سیاره ما، بهترین گزینه است. ماسک مدتهاست، ایده استعمار مریخ را در سر میپروراند.
ماسک همچنین جدول زمانی از مأموریتهای مریخ اسپیس ایکس را در کنفرانس ارائه کرد، که شامل شروع آزمایش مداری در سال ۲۰۱۸ و پرواز واقعی به مریخ در پایان سال ۲۰۲۲ بود. این شرکت قصد دارد، کپسول فضایی بدون سرنشین رد دراگون را در سال ۲۰۱۸ به مریخ بفرستد و به مرور کپسولهای فضایی دیگری به مأموریت مریخ اضافه کند.
در مورد استیون هاوکینگ هم باید بگوییم، نوامبر ۲۰۱۶ در صحبتهایی بحثبرانگیز اعلام کرد، شاید تا هزار سال آینده زمین برای انسانها غیرقابلسکونت شود. درواقع به گفته کیهانشناس و فیزیکدان شهیر، استیون هاوکینگ حداقل تا آن زمان باید برخی از ما انسانها از این سیاره خارجشده باشیم؛ چراکه در این غیر این صورت، ممکن است، برای همیشه با گونه انسان خداحافظی کنیم!
این فیزیکدان نظری بریتانیایی در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، اشاره کرد، زمین هم همچون همه سیارات، آسیبپذیر است. موجودات زنده کنونی، بهویژه موجودات بزرگتر، مانند انسانها، میتوانند با توجه به آینده فاجعه باری که انتظار آن در سیاره میرود، منقرض شوند.
به گفته پرفسور هاوکینگ، تنها راه برای محافظت از گونه انسان این است که در بیش از یک مکان زندگی کند. درواقع باید گروه دیگری از انسانها بهصورت مستقل در سیارهای دیگر و یا ترجیحا در منظومه شمسی دیگری زندگی کنند. چراکه ممکن است، خورشید کنترلش را از دست دهد، خاموش شود و یا بهطور ناگهانی تشعشات خودش را به چیزی فراتر از محدوده بقای بیولوژیکی ما انسانها افزایش دهد.
برنامه ایلان ماسک برای استعمار مریخ با یک میلیون نفر و نجات بشر، میتواند همراستای پیشبینیهای پرفسور استیون هاوکینگ باشد.
الن استوفان گفت: “من یک انتقال بزرگ انسان به مریخ نمیبینم.”او همچنین در ادامه اشاره کرد که به تازگی معلمی به او گفته است که دانش آموزان به او گفتهاند، مسئله آب و هوا مهم نیست، چراکه همه میرویم و در مریخ زندگی میکنیم. استوفان گفت: “اولین کار این است که این سیاره را به صورت قابل سکونت حفظ کنیم. متنفرم که تمرکز خود را از روی این مسئله برداریم.”
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-06-10 13:49:192017-06-10 13:49:19الن استوفان: آمریکاییها در احاطه اخبار جعلی آب و هوایی قرار دارند