هواوی دو مدل از مانیتورهای سری میت ویوو را در بازار جهانی عرضه می‌کند

هواوی دو مدل از مانیتورهای سری میت ویوو را در بازار جهانی عرضه می‌کند

در رویداد امروز هواوی، سران این شرکت چینی وعده داده‌اند دو مدل از جدیدترین مانیتورهای سری میت ویو در بازارهای مختلف جهان عرضه خواهد شد.

هواوی دو مدل از مانیتورهای سری میت ویوو را در بازار جهانی عرضه می‌کند

هواوی دو مدل از مانیتورهای سری میت ویوو را در بازار جهانی عرضه می‌کند

در رویداد امروز هواوی، سران این شرکت چینی وعده داده‌اند دو مدل از جدیدترین مانیتورهای سری میت ویو در بازارهای مختلف جهان عرضه خواهد شد.

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرد

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرد

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرده است که یکی از آن‌ها صفحه‌نمایش منحنی دارد و دو مدل دیگر از صفحه‌نمایش فلت برخوردار هستند.

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرد

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرد

ایسر از سه مدل مانیتور گیمینگ سری پردیتور رونمایی کرده است که یکی از آن‌ها صفحه‌نمایش منحنی دارد و دو مدل دیگر از صفحه‌نمایش فلت برخوردار هستند.

مانیتور هواوی MateView GT؛ محصولی رده‌بالا برای گیمرها و کاربران سخت‌پسند

هواوی به تازگی با رونمایی رسمی از مانیتور 34 اینچی MateView GT محصولی چشمگیر و رده‌بالا را به کاربران عرضه کرده است. اما برگ برنده مانیتور هواوی MateView GT در بازار پررقابت کنونی چیست و چه امکانات متفاوتی برای ارائه به گیمرها دارد؟

طراحی بی‌بدیل

طراحی مانیتور HUAWEI MateView GT از برند موفق Mate الهام گرفته شده است. این مانیتور بر خلاف سایر محصولات موجود در بازار، از یک زبان طراحی ساده اما شیک بهره می‌برد که به خوبی نمایانگر قابلیت‌های پیشرفته‌ی آن است.

مانیتور هواوی MateView GT همانند سایر محصولات برند Mate، از طراحی متقارن بهره می‌برد. همچنین یک حلقه نمادین در پشت دستگاه وجود دارد که ظاهر بسیار جذابی به این مانیتور می‌بخشد. طراحی پشت دستگاه نیز ساده بوده و خبری از طرح‌های شلوغ و پیچیده برندهای دیگر در آن یافت نمی‌شود؛ همین امر باعث زیبایی دوچندان مانیتور میت‌ویو GT شده است.

هواوی برای این مانیتور یک پایه خاص و کاربردی با امکان تنظیم ارتفاع، چرخش و حتی نصب روی دیوار را در نظر گرفته است. با این حال، درون پایه این مانیتور یک راز بزرگ نهفته است که در بخش بعدی با آن بیشتر آشنا می‌شویم.

ساندبار حرفه‌ای و میکروفون داخلی

مانیتور MateView GT در بخش پایه خود دارای یک ساندبار حرفه‌ای با یک جفت بلندگوی 5 واتی Full Range است که توسط الگوریتم‌های انحصاری هوآوی تنظیم (Tune) شده‌اند. این اسپیکرها صدایی واقع‌گرایانه را با جزئیات کامل پخش می‌کنند تا کاربر بدون داشتن بلندگوی مجزا هم بتواند تجربه صوتی دلنشینی داشته باشد. شدت بلندی صدا در این بلندگوها به بیش از 80 دسی‌بل می‌رسد که در بین اسپیکرهای داخلی، عددی خیره‌کننده است.

این ساندبار منحصربه‌فرد دارای یک نوار نوری لمسی است که کاربر به سادگی می‌تواند با لمس کردن و جابه‌جایی آن، شدت بلندی صدا را به دلخواه تنظیم کند. همچنین این نوار RGB قادر به نمایش رنگ‌ها و جلوه‌های نمایشی متعددی است که هیجان گیمینگ یا گوش کردن به موسیقی را دوچندان می‌کند.

همچنین مانیتور MateView GT از میکروفن دوگانه بهره می‌برد که قادر به دریافت صدای کاربر تا فاصله 4 متری هستند. این میکروفون‌های حرفه‌ای از فناوری‌های اختصاصی هوآوی برای کاهش نویز صوتی و حذف انعکاس صدا بهره می‌برند و گیمرها می‌توانند بدون هدست‌های دست‌و‌پاگیر به بازی بپردازند.

گیمینگ با قابلیت‌های پیشرفته؛ نرخ نوسازی و وضوح بسیار بالا

نرخ نوسازی بالاتر به معنی نرم‌تر بودن نمایش تصاویر است که در حالت معمول موجب خستگی چشم‌ها و محوشدگی تصویر در صحنه‌های سریع می‌شود. اما این مانیتور هواوی با داشتن نرخ نوسازی 165 هرتز (آن هم با وضوح تصویر WQHD) انتخابی بی‌نظیر برای گیمینگ و کاربردهای حرفه‌ای است.

گیمرها به خوبی می‌دانند که کارت گرافیک ممکن است همیشه نتواند نرخ فریم‌دهی ثابتی ارائه کند و همین موضوع موجب شکستگی تصاویر و تجربه بصری ناخوشایند می‌شود. این مانیتور دارای فناوری AMD FreeSync Premium است تا مشکلات ناشی از نوسان نرخ فریم‌دهی را از میان بردارد و همواره نرخ نوسازی تصویر با نرخ فریم‌دهی بازی‌ها هماهنگ می‌شود تا گیمرها بتوانند از یک تجربه گیمینگ روان‌تر و دل‌چسب‌تر برخوردار شوند.

همچنین این مانیتور دارای قابلیت انحصاری Dark Field Control برای گیمرهاست که با استفاده از آن می‌توان با تغییر کنتراست صحنه، دشمنان پنهان‌شده در نواحی تیره و تاریکِ بازی را تشخیص داد و به پیروزی رسید.

نمایشگر وسیع با میدان دید گسترده و خمیدگی بهینه

HUAWEI MateView GT یک مانیتور خمیده 34 اینچی با حاشیه‌های باریک و نسبت ابعاد 21:9 است. ویژگی‌های یاد شده باعث می‌شود برخلاف مانیتورهای گیمینگ رایج که نهایتاً 27 اینچی هستند، تصاویر بر روی مانیتور هواوی دچار اعوجاج نشود. خمیدگی 1500R در مانیتور میت‌ویو GT همخوانی بالایی با میدان دید طبیعی چشم انسان دارد و به همین دلیل تصاویر در این نمایشگر، کاملاً طبیعی به نظر می‌رسند.

تصویر سینمایی با کیفیت رنگ بالا

مانیتور MateView GT هوآوی قادر به نمایش 90 درصد رنگ‌های فضای رنگی سینمایی DCI-P3 است. فضای رنگی مذکور که به طور گسترده در صنعت سینما استفاده می‌شود، رنگ‌های بسیار بیشتری نسبت به فضای رنگی مرسوم sRGB دارد؛ از همین رو، مانیتورهای سازگار با DCI-P3 رنگ‌های با طراوت‌تر و طبیعی‌تری دارند.

این مانیتور از محتواهای HDR 10 نیز پشتیبانی می‌کند و با داشتن بیشینه شدت روشنایی 350 نیت و کنتراست 1:4000 جزئیات تصویر را به طور کامل و شفاف نمایش می‌دهد. همچنین نمایشگر میت‌ویو GT با داشتن رزولوشن 3440×1440 پیکسل (WQHD) و پنل 10 بیتی قادر به ارائه تصاویر واضح‌تر و روشن‌تری نسبت به پنل‌های مرسوم 8 بیتی است.

در پایان باید گفت نمایشگر MateView GT به عنوان اولین مانیتور هوآوی، کاربرانی را هدف می‌گیرد که خواهان کیفیت تصویر بسیار بالا و یک تجربه بصری هیجان‌انگیز هستند. این مانیتور با نوآوری‌ها و قابلیت‌های منحصر‌به‌فردی همچون ساندبار داخلی، طراحی شکیل، غنای رنگ بالا و میکروفن دوگانه هوشمند، انتخابی ایده‌آل برای گیمرها، طراحان و کاربران حرفه‌ای است.

در آینده نزدیک باید منتظر ورود این مانیتور حرفه‌ای به بازار ایران نیز باشیم.

نوشته مانیتور هواوی MateView GT؛ محصولی رده‌بالا برای گیمرها و کاربران سخت‌پسند اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سامسونگ دو مانیتور هوشمند با ابعاد ۲۴ و ۴۳ اینچ معرفی کرد

سامسونگ دو مانیتور هوشمند با ابعاد ۲۴ و ۴۳ اینچ معرفی کرد

سامسونگ دو محصول جدید به سری مانیتورهای هوشمند خود اضافه کرده است که از ابعاد ۲۴ اینچ با رزولوشن FHD و ۴۳ اینچ با رزولوشن 4K برخوردار هستند.

سامسونگ دو مانیتور هوشمند با ابعاد ۲۴ و ۴۳ اینچ معرفی کرد

سامسونگ دو مانیتور هوشمند با ابعاد ۲۴ و ۴۳ اینچ معرفی کرد

سامسونگ دو محصول جدید به سری مانیتورهای هوشمند خود اضافه کرده است که از ابعاد ۲۴ اینچ با رزولوشن FHD و ۴۳ اینچ با رزولوشن 4K برخوردار هستند.

هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید

احتمالا واژه CRT را شنیده و می‌دانید که ربطی به تلویزیون‌ها، مانیتور، بازی‌های ویدیویی و یا کامپیوترها دارد. در این مطلب قصد داریم که دقیق‌تر به واژه CRT پرداخته و توضیحاتی را در رابطه با آن به شما ارائه دهیم.

CRT چیست؟

در مباحث مربوط به الکترونیک، CRT به‌معنای Cathode Ray Tube یا همان لامپ پرتوی کاتدی است. CRT یک اصطلاح فنی بوده و به لامپ تصویر موجود در دستگاه‌های تلویزیون و یا مانیتورهای قدیمی اشاره دارد. در اینجا منظور نمایشگرهایی هستند که پیش از نمایشگرهای صفحه-تخت وجود داشتند. CRTها دستگاه‌های الکترونیکی نمایش‌دهنده تصویر بوده که می‌توانند اطلاعات را به‌صورت پویا و بدون نیاز به جابجایی قطعات، نمایش دهند. وقتی که کسی نامی از CRT می‌برد، منظور وی به جای خود لامپ پرتوی کاتدی، می‌تواند تلویزیون و یا مانیتوری باشد که از CRT استفاده می‌کند.

خب چرا پرتو کاتدی؟ پیش از کشف الکترون، دانشمندان جریان الکترون‌ها را اشعه‌های کاتدی می‌نامیدند. این قضیه نیز بدین دلیل بود که این اشعه‌های مرموز، اولین بار در حال ساطع شدن توسط یک الکترون منفی یا همان کاتد دیده شدند. این فرایند باعث سایه‌اندازی در داخل یک لامپ خلاء می‌شد. در سال 1897، یک مهندس آلمانی به نام کارل فردیناند براون (Karl Ferdinand Braun)، جهت ساخت اولین لامپ پرتوی کاتدی، یک نمایشگر فسفری و همچنین یک کنترل انحراف مغناطیسی را به ترکیب اضافه کرد. وی از این لامپ کاتدی جهت نمایش شکل موجی یک جریان غیرمستقیم همانند اسیلسکوپ یا همان نوسان‌نما استفاده می‌کرد.

CRT

در طول زمان، سایر دانشمندان نیز پی بردند که می‌توان از CRTها جهت نمایش تصاویر متحرک، آن‌هم بدون نیاز به قطعات مکانیکی تکان‌خورنده، استفاده کرد. همین یافته، گامی مهم جهت تجاری‌سازی تلویزیون‌ها بود. در ادامه نیز کامپیوترها از مانیتورهای CRT به‌عنوان دستگاه خروجی استفاده کردند. این موضوع باعث افزایش سطح تعامل با کامپیوترها شد و همچنین نیاز به کاغذهای پیوسته پرینت شده جهت تهیه خروجی را از بین می‌برد.

این مطلب را نیز بخوانید: پنل‌های مانیتور چه تفاوتی با یکدیگر داشته و کدام یک برای شما مناسب هستند؟

CRTها چگونه کار می‌کنند؟

CRTها، لامپ‌های بسته خلاء بوده که دارای 3 بخش مهم هستند: یک منبع الکترون (معمولا تفنگ الکترونی نامیده می‌شود)، یک سیستم انحراف الکترومغناطیسی (که پرتو الکترون‌ها را هدایت می‌کند) و همچنین یک نمایشگر فسفری که در هنگام برخورد پرتو الکترون‌ها با آن، شروع به تابیدن می‌کند.

در رابطه با نمایشگرهای CRT رنگی، 3 تفنگ الکترونی وجود دارند: یکی قرمز، یک سبز و دیگری هم آبی. این تفنگ‌ها به سمت فسفرهای رنگی، نشانه‌روی می‌کنند. در هنگام برخورد پرتو مربوطه با فسفرها، آنگاه رنگ موردنظر نیز بر روی نمایشگر، نشان داده خواهد شد. شدت پرتو نیز قابل تعدیل است. این قضیه خود را در روشنایی بخش‌های خاصی از تصویر، نشان می‌دهد.

CRT

تلویزیون‌ها و اکثر مانیتورهای CRT، تصویر را به‌‎صورت خط-به-خط بر روی مانیتور به نمایش درمی‌آورند. این فرایند از بالا به پایین شروع شده، دارای یک الگوی شطرنجی (رستر) است و همچنین در هر ثانیه 30 یا 60 بار، تکرار می‌شود. این نمایشگرها را رستر یا همان شطرنجی می‌نامند. سایر CRTها نیز همانند آن‌هایی که در نوسان‌نماها و همچنین برخی از کنسول‌های اولیه بازی‌های آرکید استفاده می‌شدند، از طریق رهگیری خطوط موجود بر روی نمایشگرهای فسفری (با استفاده از تنها یک تفنگ الکترون)، تصویر را طرح‌ریزی می‌کردند (همانند ابزار Etch-A-Sketch). این‌ها را نمایشگرهای برداری (وکتور) می‌نامند.

واضح است که ما در اینجا قصد ساده‌تر کردن چیزها را داریم وگرنه CRTها نیازمند اجزاهای اضافی بیشتری همانند منبع تغذیه و مدار منطقی جهت دریافت و ایجاد سیگنال‌های تصویری (که بر روی نمایشگر نشان داده می‌شوند) هستند. این قطعات بسته به اندازه نمایشگر، نوع و شرکت سازنده، متفاوت هستند.

چرا دیگر از این فناوری استفاده نمی‌شود؟

طبیعتا هنوز هم در مواردی خاص، از نمایشگرهای CRT استفاده می‌شود. از این موارد می‌توان به تجهیزات الکترونیکی قدیمی همانند آن‌هایی که در کابین خلبان هواپیماهای قدیمی یافت می‌شوند و همچنین موارد مربوط به بازی‌های کلاسیک (رترو)، اشاره کرد.

CRTها در بین دهه‌های 1950 و اواسط 2000 میلادی، اول در تلویزیون‌ها و سپس در مانیتور کامپیوترها، بیشترین محبوبیت را داشتند. در ایالات متحده، تولید تلویزیون‌های CRT به‌طرز گسترده‌ای در اواسط دهه 2000 میلادی، متوقف شد. البته همچنان تولیداتی به‌صورت پراکنده در دهه 2010 میلادی، وجود داشتند. امروزه مؤسسات خاصی نسبت به تولید و یا نوسازی نمایشگرهای CRT اقدام می‌کنند که البته بخش بزرگی از بازار آن‌ها، مربوط به رده‌های غیر مصرف‌کننده است.

CRT

امروزه اکثر مردم دیگر از نمایشگرهای CRT استفاده نمی‌کنند، زیرا هم تبلیغ بیشتری برای نمایشگرهای صفحه-نخت می‌شود (با رهبری LCDها) و هم اینکه دومی برتری‌های گوناگونی نسبت به اولی دارد. در حالت کلی، تولید نمایشگرهای صفحه-تخت ارزان‌تر بوده، این نمایشگرها سبک‌تر و باریک‌تر هستند، مصرف انرژی کمتری دارند و همچنین در قیاس با CRTها، گرمای کمتری نیز تولید می‌کنند. نمایشگرهای مدرن این امکان را فراهم کرده‌اند که تصاویر پخش شده بر روی آن‌ها در قیاس با CRTها، دارای تیزی (Sharpness)، روشنی (Clarity) و همچنین رزولوشن بسیار بالاتری باشند. همچنین نمایشگرهای صفحه-تخت را می‌توان در اندازه‌های بسیاری بزرگ‌تری نسبت به CRTها تولید کرد.

این مطلب را نیز بخوانید: زمان پاسخگویی مانیتور چیست و چه اهمیتی دارد؟

آیا نمایشگرهای CRT هنوز هم مزیت‌هایی دارند؟

در دهه 2000 و 2010 میلادی، نمایشگرهای CRT همچنان برتری‌هایی نسبت به نمایشگرهای صفحه-تخت داشتند. از این موارد می‌توان به غنای رنگ بیشتر، زمان پاسخگویی بهتر و همچنین پشتیبانی بهتر از همگام‌سازی چندگانه رزولوشن، اشاره کرد. البته پیشرفت‌های حاصل شده در این چند سال، توانسته که این شکاف‌ها را تا حد زیادی کمتر کند.

هنوز هم افرادی هستند که در رابطه با کامپیوترهای قدیمی و یا بازی‌های قدیمی، نمایشگرهای CRT را ترجیح می‌دهند. این قضیه نیز می‌تواند به این موضوع بازگردد که این مانیتورها در آن زمان‌ها، به قصد چنین استفاده‌هایی تولید و ابداع شده بودند. 3 دلیل اصلی وجود دارند که با استناد به آن‌ها می‎‌توان گفت که صفحه‌نمایش‌های CRT جهت اجرای بازی‌های رترو، از نمایشگرهای صفحه‌تخت بهتر هستند.

CRT

دلیل اول این است که CRTها می‌توانند رزولوشن مربوط به بازی‌های قدیمی را بهتر مدیریت کنند. اگر بخواهید که یک بازی با رزولوشن پایین را بر روی یک تلویزیون HD امروزی پخش کنید، آنگاه بازی موردنظر چندان خوشایند و زیبا به نظر نمی‌رسد و بیشتر حالت تاری به خود می‌گیرد. حال اگر همین بازی را بر روی یک نمایشگر قدیمی CRT بخش کنید، آنگاه همه‌چیز خیلی بهتر نشان داده خواهد شد.

دلیل دوم این است که برخی از لوازم جانبی مربوط به بازی‌ها همانند تفنگ‌های نوری، فقط با نمایشگرهای CRT سازگار هستند. مثلا نمی‌توانید بازی Duck Hunt نینتندو را بر روی یک تلویزیون HD اجرا کرده و همچنین بخواهید که از تفنگ نوری نیز استفاده کنید. این قضیه نیز بدین دلیل است که چنین ابزارهایی بهترین هماهنگی را با زمان‌بندی سیگنال‌های ویدیویی تلویزیون‌های CRT دارند.

دلیل سوم نیز این است که مصنوعات تصویری ایجاد شده در بازی‌های قدیمی، هنگامی می‌توانند خود را بهتر نشان دهند که این بازی‌ها بر روی نمایشگرهای CRT اجرا شوند. در حقیقت، برخی از بازی‌ها از مزیت‌های سیگنال NTSC و یا خود CRT استفاده کرده تا بدین ترتیب رنگ‌ها را ترکیب کرده و یا اینکه توهم عمق، سایه‌زنی و شفافیت بیشتر را در ذهن مخاطب به وجود آورند (در قیاس با نمایشگرهای مدرن).

بسیاری از جنبه‌های مثبت مصنوعات گرافیکی بازی‌های قدیمی، در هنگام اجرای این عناوین از طریق شبیه‌سازهای تمام پیکسلی و یا نمایشگرهای مدرن، از بین می‌روند. بدین ترتیب ترکیب رنگ‌ها از دست رفته و همچنین امکان دارد که نسبت صفحه نیز مختل شود، زیرا قرار نیست که همه پیکسل‌ها، مربعی‌شکل باشند.

اکنون که فناوری CRT در خطر فراموشی کامل است، این احتمال وجود دارد که برای همیشه دسترسی به این تکنولوژی را از دست بدهیم. البته هنگامی‌که بحث بر سر منسوخ شدن یک فناوری باشد، این موضوع لزوما قرار نیست که دائمی و همیشگی باشد. به‌عنوان مثال می‌توان به موفقیت شرکت vinyl در Impossible Project جهت بازگردانی دوربین عکس فوری Polaroid، به چرخه تولید اشاره کرد.

شاید روزی فرا برسد که مجددا تولید نمایشگرهای CRT جهت استفاده در بوتیک‌ها افزایش یابد، اما تا آن روز، این وظیفه متخصصان فعال در این زمینه است که نمونه‌های این فناوری را نگه داشته تا نسل‌های آینده نیز بتوانند بهتر با چنین نمایشگرهایی و همچنین شیوه کار آن‌ها، آشنا شوند.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید

احتمالا واژه CRT را شنیده و می‌دانید که ربطی به تلویزیون‌ها، مانیتور، بازی‌های ویدیویی و یا کامپیوترها دارد. در این مطلب قصد داریم که دقیق‌تر به واژه CRT پرداخته و توضیحاتی را در رابطه با آن به شما ارائه دهیم.

CRT چیست؟

در مباحث مربوط به الکترونیک، CRT به‌معنای Cathode Ray Tube یا همان لامپ پرتوی کاتدی است. CRT یک اصطلاح فنی بوده و به لامپ تصویر موجود در دستگاه‌های تلویزیون و یا مانیتورهای قدیمی اشاره دارد. در اینجا منظور نمایشگرهایی هستند که پیش از نمایشگرهای صفحه-تخت وجود داشتند. CRTها دستگاه‌های الکترونیکی نمایش‌دهنده تصویر بوده که می‌توانند اطلاعات را به‌صورت پویا و بدون نیاز به جابجایی قطعات، نمایش دهند. وقتی که کسی نامی از CRT می‌برد، منظور وی به جای خود لامپ پرتوی کاتدی، می‌تواند تلویزیون و یا مانیتوری باشد که از CRT استفاده می‌کند.

خب چرا پرتو کاتدی؟ پیش از کشف الکترون، دانشمندان جریان الکترون‌ها را اشعه‌های کاتدی می‌نامیدند. این قضیه نیز بدین دلیل بود که این اشعه‌های مرموز، اولین بار در حال ساطع شدن توسط یک الکترون منفی یا همان کاتد دیده شدند. این فرایند باعث سایه‌اندازی در داخل یک لامپ خلاء می‌شد. در سال 1897، یک مهندس آلمانی به نام کارل فردیناند براون (Karl Ferdinand Braun)، جهت ساخت اولین لامپ پرتوی کاتدی، یک نمایشگر فسفری و همچنین یک کنترل انحراف مغناطیسی را به ترکیب اضافه کرد. وی از این لامپ کاتدی جهت نمایش شکل موجی یک جریان غیرمستقیم همانند اسیلسکوپ یا همان نوسان‌نما استفاده می‌کرد.

CRT

در طول زمان، سایر دانشمندان نیز پی بردند که می‌توان از CRTها جهت نمایش تصاویر متحرک، آن‌هم بدون نیاز به قطعات مکانیکی تکان‌خورنده، استفاده کرد. همین یافته، گامی مهم جهت تجاری‌سازی تلویزیون‌ها بود. در ادامه نیز کامپیوترها از مانیتورهای CRT به‌عنوان دستگاه خروجی استفاده کردند. این موضوع باعث افزایش سطح تعامل با کامپیوترها شد و همچنین نیاز به کاغذهای پیوسته پرینت شده جهت تهیه خروجی را از بین می‌برد.

این مطلب را نیز بخوانید: پنل‌های مانیتور چه تفاوتی با یکدیگر داشته و کدام یک برای شما مناسب هستند؟

CRTها چگونه کار می‌کنند؟

CRTها، لامپ‌های بسته خلاء بوده که دارای 3 بخش مهم هستند: یک منبع الکترون (معمولا تفنگ الکترونی نامیده می‌شود)، یک سیستم انحراف الکترومغناطیسی (که پرتو الکترون‌ها را هدایت می‌کند) و همچنین یک نمایشگر فسفری که در هنگام برخورد پرتو الکترون‌ها با آن، شروع به تابیدن می‌کند.

در رابطه با نمایشگرهای CRT رنگی، 3 تفنگ الکترونی وجود دارند: یکی قرمز، یک سبز و دیگری هم آبی. این تفنگ‌ها به سمت فسفرهای رنگی، نشانه‌روی می‌کنند. در هنگام برخورد پرتو مربوطه با فسفرها، آنگاه رنگ موردنظر نیز بر روی نمایشگر، نشان داده خواهد شد. شدت پرتو نیز قابل تعدیل است. این قضیه خود را در روشنایی بخش‌های خاصی از تصویر، نشان می‌دهد.

CRT

تلویزیون‌ها و اکثر مانیتورهای CRT، تصویر را به‌‎صورت خط-به-خط بر روی مانیتور به نمایش درمی‌آورند. این فرایند از بالا به پایین شروع شده، دارای یک الگوی شطرنجی (رستر) است و همچنین در هر ثانیه 30 یا 60 بار، تکرار می‌شود. این نمایشگرها را رستر یا همان شطرنجی می‌نامند. سایر CRTها نیز همانند آن‌هایی که در نوسان‌نماها و همچنین برخی از کنسول‌های اولیه بازی‌های آرکید استفاده می‌شدند، از طریق رهگیری خطوط موجود بر روی نمایشگرهای فسفری (با استفاده از تنها یک تفنگ الکترون)، تصویر را طرح‌ریزی می‌کردند (همانند ابزار Etch-A-Sketch). این‌ها را نمایشگرهای برداری (وکتور) می‌نامند.

واضح است که ما در اینجا قصد ساده‌تر کردن چیزها را داریم وگرنه CRTها نیازمند اجزاهای اضافی بیشتری همانند منبع تغذیه و مدار منطقی جهت دریافت و ایجاد سیگنال‌های تصویری (که بر روی نمایشگر نشان داده می‌شوند) هستند. این قطعات بسته به اندازه نمایشگر، نوع و شرکت سازنده، متفاوت هستند.

چرا دیگر از این فناوری استفاده نمی‌شود؟

طبیعتا هنوز هم در مواردی خاص، از نمایشگرهای CRT استفاده می‌شود. از این موارد می‌توان به تجهیزات الکترونیکی قدیمی همانند آن‌هایی که در کابین خلبان هواپیماهای قدیمی یافت می‌شوند و همچنین موارد مربوط به بازی‌های کلاسیک (رترو)، اشاره کرد.

CRTها در بین دهه‌های 1950 و اواسط 2000 میلادی، اول در تلویزیون‌ها و سپس در مانیتور کامپیوترها، بیشترین محبوبیت را داشتند. در ایالات متحده، تولید تلویزیون‌های CRT به‌طرز گسترده‌ای در اواسط دهه 2000 میلادی، متوقف شد. البته همچنان تولیداتی به‌صورت پراکنده در دهه 2010 میلادی، وجود داشتند. امروزه مؤسسات خاصی نسبت به تولید و یا نوسازی نمایشگرهای CRT اقدام می‌کنند که البته بخش بزرگی از بازار آن‌ها، مربوط به رده‌های غیر مصرف‌کننده است.

CRT

امروزه اکثر مردم دیگر از نمایشگرهای CRT استفاده نمی‌کنند، زیرا هم تبلیغ بیشتری برای نمایشگرهای صفحه-نخت می‌شود (با رهبری LCDها) و هم اینکه دومی برتری‌های گوناگونی نسبت به اولی دارد. در حالت کلی، تولید نمایشگرهای صفحه-تخت ارزان‌تر بوده، این نمایشگرها سبک‌تر و باریک‌تر هستند، مصرف انرژی کمتری دارند و همچنین در قیاس با CRTها، گرمای کمتری نیز تولید می‌کنند. نمایشگرهای مدرن این امکان را فراهم کرده‌اند که تصاویر پخش شده بر روی آن‌ها در قیاس با CRTها، دارای تیزی (Sharpness)، روشنی (Clarity) و همچنین رزولوشن بسیار بالاتری باشند. همچنین نمایشگرهای صفحه-تخت را می‌توان در اندازه‌های بسیاری بزرگ‌تری نسبت به CRTها تولید کرد.

این مطلب را نیز بخوانید: زمان پاسخگویی مانیتور چیست و چه اهمیتی دارد؟

آیا نمایشگرهای CRT هنوز هم مزیت‌هایی دارند؟

در دهه 2000 و 2010 میلادی، نمایشگرهای CRT همچنان برتری‌هایی نسبت به نمایشگرهای صفحه-تخت داشتند. از این موارد می‌توان به غنای رنگ بیشتر، زمان پاسخگویی بهتر و همچنین پشتیبانی بهتر از همگام‌سازی چندگانه رزولوشن، اشاره کرد. البته پیشرفت‌های حاصل شده در این چند سال، توانسته که این شکاف‌ها را تا حد زیادی کمتر کند.

هنوز هم افرادی هستند که در رابطه با کامپیوترهای قدیمی و یا بازی‌های قدیمی، نمایشگرهای CRT را ترجیح می‌دهند. این قضیه نیز می‌تواند به این موضوع بازگردد که این مانیتورها در آن زمان‌ها، به قصد چنین استفاده‌هایی تولید و ابداع شده بودند. 3 دلیل اصلی وجود دارند که با استناد به آن‌ها می‎‌توان گفت که صفحه‌نمایش‌های CRT جهت اجرای بازی‌های رترو، از نمایشگرهای صفحه‌تخت بهتر هستند.

CRT

دلیل اول این است که CRTها می‌توانند رزولوشن مربوط به بازی‌های قدیمی را بهتر مدیریت کنند. اگر بخواهید که یک بازی با رزولوشن پایین را بر روی یک تلویزیون HD امروزی پخش کنید، آنگاه بازی موردنظر چندان خوشایند و زیبا به نظر نمی‌رسد و بیشتر حالت تاری به خود می‌گیرد. حال اگر همین بازی را بر روی یک نمایشگر قدیمی CRT بخش کنید، آنگاه همه‌چیز خیلی بهتر نشان داده خواهد شد.

دلیل دوم این است که برخی از لوازم جانبی مربوط به بازی‌ها همانند تفنگ‌های نوری، فقط با نمایشگرهای CRT سازگار هستند. مثلا نمی‌توانید بازی Duck Hunt نینتندو را بر روی یک تلویزیون HD اجرا کرده و همچنین بخواهید که از تفنگ نوری نیز استفاده کنید. این قضیه نیز بدین دلیل است که چنین ابزارهایی بهترین هماهنگی را با زمان‌بندی سیگنال‌های ویدیویی تلویزیون‌های CRT دارند.

دلیل سوم نیز این است که مصنوعات تصویری ایجاد شده در بازی‌های قدیمی، هنگامی می‌توانند خود را بهتر نشان دهند که این بازی‌ها بر روی نمایشگرهای CRT اجرا شوند. در حقیقت، برخی از بازی‌ها از مزیت‌های سیگنال NTSC و یا خود CRT استفاده کرده تا بدین ترتیب رنگ‌ها را ترکیب کرده و یا اینکه توهم عمق، سایه‌زنی و شفافیت بیشتر را در ذهن مخاطب به وجود آورند (در قیاس با نمایشگرهای مدرن).

بسیاری از جنبه‌های مثبت مصنوعات گرافیکی بازی‌های قدیمی، در هنگام اجرای این عناوین از طریق شبیه‌سازهای تمام پیکسلی و یا نمایشگرهای مدرن، از بین می‌روند. بدین ترتیب ترکیب رنگ‌ها از دست رفته و همچنین امکان دارد که نسبت صفحه نیز مختل شود، زیرا قرار نیست که همه پیکسل‌ها، مربعی‌شکل باشند.

اکنون که فناوری CRT در خطر فراموشی کامل است، این احتمال وجود دارد که برای همیشه دسترسی به این تکنولوژی را از دست بدهیم. البته هنگامی‌که بحث بر سر منسوخ شدن یک فناوری باشد، این موضوع لزوما قرار نیست که دائمی و همیشگی باشد. به‌عنوان مثال می‌توان به موفقیت شرکت vinyl در Impossible Project جهت بازگردانی دوربین عکس فوری Polaroid، به چرخه تولید اشاره کرد.

شاید روزی فرا برسد که مجددا تولید نمایشگرهای CRT جهت استفاده در بوتیک‌ها افزایش یابد، اما تا آن روز، این وظیفه متخصصان فعال در این زمینه است که نمونه‌های این فناوری را نگه داشته تا نسل‌های آینده نیز بتوانند بهتر با چنین نمایشگرهایی و همچنین شیوه کار آن‌ها، آشنا شوند.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید

احتمالا واژه CRT را شنیده و می‌دانید که ربطی به تلویزیون‌ها، مانیتور، بازی‌های ویدیویی و یا کامپیوترها دارد. در این مطلب قصد داریم که دقیق‌تر به واژه CRT پرداخته و توضیحاتی را در رابطه با آن به شما ارائه دهیم.

CRT چیست؟

در مباحث مربوط به الکترونیک، CRT به‌معنای Cathode Ray Tube یا همان لامپ پرتوی کاتدی است. CRT یک اصطلاح فنی بوده و به لامپ تصویر موجود در دستگاه‌های تلویزیون و یا مانیتورهای قدیمی اشاره دارد. در اینجا منظور نمایشگرهایی هستند که پیش از نمایشگرهای صفحه-تخت وجود داشتند. CRTها دستگاه‌های الکترونیکی نمایش‌دهنده تصویر بوده که می‌توانند اطلاعات را به‌صورت پویا و بدون نیاز به جابجایی قطعات، نمایش دهند. وقتی که کسی نامی از CRT می‌برد، منظور وی به جای خود لامپ پرتوی کاتدی، می‌تواند تلویزیون و یا مانیتوری باشد که از CRT استفاده می‌کند.

خب چرا پرتو کاتدی؟ پیش از کشف الکترون، دانشمندان جریان الکترون‌ها را اشعه‌های کاتدی می‌نامیدند. این قضیه نیز بدین دلیل بود که این اشعه‌های مرموز، اولین بار در حال ساطع شدن توسط یک الکترون منفی یا همان کاتد دیده شدند. این فرایند باعث سایه‌اندازی در داخل یک لامپ خلاء می‌شد. در سال 1897، یک مهندس آلمانی به نام کارل فردیناند براون (Karl Ferdinand Braun)، جهت ساخت اولین لامپ پرتوی کاتدی، یک نمایشگر فسفری و همچنین یک کنترل انحراف مغناطیسی را به ترکیب اضافه کرد. وی از این لامپ کاتدی جهت نمایش شکل موجی یک جریان غیرمستقیم همانند اسیلسکوپ یا همان نوسان‌نما استفاده می‌کرد.

CRT

در طول زمان، سایر دانشمندان نیز پی بردند که می‌توان از CRTها جهت نمایش تصاویر متحرک، آن‌هم بدون نیاز به قطعات مکانیکی تکان‌خورنده، استفاده کرد. همین یافته، گامی مهم جهت تجاری‌سازی تلویزیون‌ها بود. در ادامه نیز کامپیوترها از مانیتورهای CRT به‌عنوان دستگاه خروجی استفاده کردند. این موضوع باعث افزایش سطح تعامل با کامپیوترها شد و همچنین نیاز به کاغذهای پیوسته پرینت شده جهت تهیه خروجی را از بین می‌برد.

این مطلب را نیز بخوانید: پنل‌های مانیتور چه تفاوتی با یکدیگر داشته و کدام یک برای شما مناسب هستند؟

CRTها چگونه کار می‌کنند؟

CRTها، لامپ‌های بسته خلاء بوده که دارای 3 بخش مهم هستند: یک منبع الکترون (معمولا تفنگ الکترونی نامیده می‌شود)، یک سیستم انحراف الکترومغناطیسی (که پرتو الکترون‌ها را هدایت می‌کند) و همچنین یک نمایشگر فسفری که در هنگام برخورد پرتو الکترون‌ها با آن، شروع به تابیدن می‌کند.

در رابطه با نمایشگرهای CRT رنگی، 3 تفنگ الکترونی وجود دارند: یکی قرمز، یک سبز و دیگری هم آبی. این تفنگ‌ها به سمت فسفرهای رنگی، نشانه‌روی می‌کنند. در هنگام برخورد پرتو مربوطه با فسفرها، آنگاه رنگ موردنظر نیز بر روی نمایشگر، نشان داده خواهد شد. شدت پرتو نیز قابل تعدیل است. این قضیه خود را در روشنایی بخش‌های خاصی از تصویر، نشان می‌دهد.

CRT

تلویزیون‌ها و اکثر مانیتورهای CRT، تصویر را به‌‎صورت خط-به-خط بر روی مانیتور به نمایش درمی‌آورند. این فرایند از بالا به پایین شروع شده، دارای یک الگوی شطرنجی (رستر) است و همچنین در هر ثانیه 30 یا 60 بار، تکرار می‌شود. این نمایشگرها را رستر یا همان شطرنجی می‌نامند. سایر CRTها نیز همانند آن‌هایی که در نوسان‌نماها و همچنین برخی از کنسول‌های اولیه بازی‌های آرکید استفاده می‌شدند، از طریق رهگیری خطوط موجود بر روی نمایشگرهای فسفری (با استفاده از تنها یک تفنگ الکترون)، تصویر را طرح‌ریزی می‌کردند (همانند ابزار Etch-A-Sketch). این‌ها را نمایشگرهای برداری (وکتور) می‌نامند.

واضح است که ما در اینجا قصد ساده‌تر کردن چیزها را داریم وگرنه CRTها نیازمند اجزاهای اضافی بیشتری همانند منبع تغذیه و مدار منطقی جهت دریافت و ایجاد سیگنال‌های تصویری (که بر روی نمایشگر نشان داده می‌شوند) هستند. این قطعات بسته به اندازه نمایشگر، نوع و شرکت سازنده، متفاوت هستند.

چرا دیگر از این فناوری استفاده نمی‌شود؟

طبیعتا هنوز هم در مواردی خاص، از نمایشگرهای CRT استفاده می‌شود. از این موارد می‌توان به تجهیزات الکترونیکی قدیمی همانند آن‌هایی که در کابین خلبان هواپیماهای قدیمی یافت می‌شوند و همچنین موارد مربوط به بازی‌های کلاسیک (رترو)، اشاره کرد.

CRTها در بین دهه‌های 1950 و اواسط 2000 میلادی، اول در تلویزیون‌ها و سپس در مانیتور کامپیوترها، بیشترین محبوبیت را داشتند. در ایالات متحده، تولید تلویزیون‌های CRT به‌طرز گسترده‌ای در اواسط دهه 2000 میلادی، متوقف شد. البته همچنان تولیداتی به‌صورت پراکنده در دهه 2010 میلادی، وجود داشتند. امروزه مؤسسات خاصی نسبت به تولید و یا نوسازی نمایشگرهای CRT اقدام می‌کنند که البته بخش بزرگی از بازار آن‌ها، مربوط به رده‌های غیر مصرف‌کننده است.

CRT

امروزه اکثر مردم دیگر از نمایشگرهای CRT استفاده نمی‌کنند، زیرا هم تبلیغ بیشتری برای نمایشگرهای صفحه-نخت می‌شود (با رهبری LCDها) و هم اینکه دومی برتری‌های گوناگونی نسبت به اولی دارد. در حالت کلی، تولید نمایشگرهای صفحه-تخت ارزان‌تر بوده، این نمایشگرها سبک‌تر و باریک‌تر هستند، مصرف انرژی کمتری دارند و همچنین در قیاس با CRTها، گرمای کمتری نیز تولید می‌کنند. نمایشگرهای مدرن این امکان را فراهم کرده‌اند که تصاویر پخش شده بر روی آن‌ها در قیاس با CRTها، دارای تیزی (Sharpness)، روشنی (Clarity) و همچنین رزولوشن بسیار بالاتری باشند. همچنین نمایشگرهای صفحه-تخت را می‌توان در اندازه‌های بسیاری بزرگ‌تری نسبت به CRTها تولید کرد.

این مطلب را نیز بخوانید: زمان پاسخگویی مانیتور چیست و چه اهمیتی دارد؟

آیا نمایشگرهای CRT هنوز هم مزیت‌هایی دارند؟

در دهه 2000 و 2010 میلادی، نمایشگرهای CRT همچنان برتری‌هایی نسبت به نمایشگرهای صفحه-تخت داشتند. از این موارد می‌توان به غنای رنگ بیشتر، زمان پاسخگویی بهتر و همچنین پشتیبانی بهتر از همگام‌سازی چندگانه رزولوشن، اشاره کرد. البته پیشرفت‌های حاصل شده در این چند سال، توانسته که این شکاف‌ها را تا حد زیادی کمتر کند.

هنوز هم افرادی هستند که در رابطه با کامپیوترهای قدیمی و یا بازی‌های قدیمی، نمایشگرهای CRT را ترجیح می‌دهند. این قضیه نیز می‌تواند به این موضوع بازگردد که این مانیتورها در آن زمان‌ها، به قصد چنین استفاده‌هایی تولید و ابداع شده بودند. 3 دلیل اصلی وجود دارند که با استناد به آن‌ها می‎‌توان گفت که صفحه‌نمایش‌های CRT جهت اجرای بازی‌های رترو، از نمایشگرهای صفحه‌تخت بهتر هستند.

CRT

دلیل اول این است که CRTها می‌توانند رزولوشن مربوط به بازی‌های قدیمی را بهتر مدیریت کنند. اگر بخواهید که یک بازی با رزولوشن پایین را بر روی یک تلویزیون HD امروزی پخش کنید، آنگاه بازی موردنظر چندان خوشایند و زیبا به نظر نمی‌رسد و بیشتر حالت تاری به خود می‌گیرد. حال اگر همین بازی را بر روی یک نمایشگر قدیمی CRT بخش کنید، آنگاه همه‌چیز خیلی بهتر نشان داده خواهد شد.

دلیل دوم این است که برخی از لوازم جانبی مربوط به بازی‌ها همانند تفنگ‌های نوری، فقط با نمایشگرهای CRT سازگار هستند. مثلا نمی‌توانید بازی Duck Hunt نینتندو را بر روی یک تلویزیون HD اجرا کرده و همچنین بخواهید که از تفنگ نوری نیز استفاده کنید. این قضیه نیز بدین دلیل است که چنین ابزارهایی بهترین هماهنگی را با زمان‌بندی سیگنال‌های ویدیویی تلویزیون‌های CRT دارند.

دلیل سوم نیز این است که مصنوعات تصویری ایجاد شده در بازی‌های قدیمی، هنگامی می‌توانند خود را بهتر نشان دهند که این بازی‌ها بر روی نمایشگرهای CRT اجرا شوند. در حقیقت، برخی از بازی‌ها از مزیت‌های سیگنال NTSC و یا خود CRT استفاده کرده تا بدین ترتیب رنگ‌ها را ترکیب کرده و یا اینکه توهم عمق، سایه‌زنی و شفافیت بیشتر را در ذهن مخاطب به وجود آورند (در قیاس با نمایشگرهای مدرن).

بسیاری از جنبه‌های مثبت مصنوعات گرافیکی بازی‌های قدیمی، در هنگام اجرای این عناوین از طریق شبیه‌سازهای تمام پیکسلی و یا نمایشگرهای مدرن، از بین می‌روند. بدین ترتیب ترکیب رنگ‌ها از دست رفته و همچنین امکان دارد که نسبت صفحه نیز مختل شود، زیرا قرار نیست که همه پیکسل‌ها، مربعی‌شکل باشند.

اکنون که فناوری CRT در خطر فراموشی کامل است، این احتمال وجود دارد که برای همیشه دسترسی به این تکنولوژی را از دست بدهیم. البته هنگامی‌که بحث بر سر منسوخ شدن یک فناوری باشد، این موضوع لزوما قرار نیست که دائمی و همیشگی باشد. به‌عنوان مثال می‌توان به موفقیت شرکت vinyl در Impossible Project جهت بازگردانی دوربین عکس فوری Polaroid، به چرخه تولید اشاره کرد.

شاید روزی فرا برسد که مجددا تولید نمایشگرهای CRT جهت استفاده در بوتیک‌ها افزایش یابد، اما تا آن روز، این وظیفه متخصصان فعال در این زمینه است که نمونه‌های این فناوری را نگه داشته تا نسل‌های آینده نیز بتوانند بهتر با چنین نمایشگرهایی و همچنین شیوه کار آن‌ها، آشنا شوند.

نوشته هر آنچه که بایستی در رابطه با نمایشگرهای CRT و دلیل منسوخ شدن آن‌ها بدانید اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.