کشف اتم های داغ هیدروژن در لایه های فوقانی اتمسفر، دانشمندان را سردرگم کرده است

کشف اتم های داغ هیدروژن در لایه های فوقانی اتمسفر، دانشمندان را سردرگم کرده است

محققان موفق به کشف نوعی اتم داغ هیدروژن در لایه های فوقانی اتمسفر زمین شدند. چیزی که با توجه به درک فعلی ما از فیزیک، غیر قابل توضیح است.

این کشف می تواند کاملا درک ما از کارکرد اتمسفر زمین را دگرگون کند، از جمله، چگونگی چرخه هیدروژن در اطراف اتمسفر و همچنین چگونگی محافظت اتمسفر سیاره و تکنولوژی های زمینی در برابر رویدادهایی مانند توفان های خورشیدی.

به گفته لارا والدروپ، محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه ایلینوی، شیکاگو: “بنا بر فرضیات ما، اتم های هیدرون باید در ارتفاعات بالا، ارتفاعات چندین هزار کیلومتری وجود داشته باشند؛ اما این کشف ما نشان می دهد، این اتم ها در ارتفاعات کم تا ۲۵۰ کیلومتر هم وجود دارند که چیز تعجب بر انگیزی است.”

وی در ادامه گفت: “نتایج یافته های ما نشان می دهد، مدل های جوی موجود، برخی از مسائل فیزیکی مهم را نادیده گرفته اند که می تواند تاثیر بسیاری در مطالعات مختلف از فرار اتمسفر تا ساختار حرارتی لایه های فوقانی اتمسفر داشته باشد. “

اتم های داغ، اتم هایی با مقادیر بالای انرژی تبدیل شونده هستند که با سرعت بالا حرکت می کنند. این اتم ها زمانی که مولکولی به سطحی می چسبد، تشکیل شده و اتم هایی با مقادیر بالایی از انرژی آزاد می کنند.

از آنجایی که اتم های هیدروژن بسیار سبک هستند، به راحتی می توانند بر کشش گرانشی زمین غلبه کرده و به فضای بین سیاره ای بروند. در واقع، مریخ به همین صورت آب خود را از دست است. به همین علت، محققان انتظار حضور این اتم های داغ هیدروژن را در سطوح فوقانی اتمسفر نداشتند.

آنها انتظار نداشتند، این اتم ها در لایه ترموسفر زمین وجود داشته باشند، لایه ای که از ارتفاع ۸۵ کیلومتری شروع می شود و تا ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری سطح زمین ادامه دارد. ترموسفر لایه ای است که بسیاری از ماهواره های مداری را در خود جای داده است. محققان با استفاده از ماهواره TIMED ناسا (مخفف ترموسفر، یونوسفر، مزوسفر، انرژی و دینامیک) موفق به این کشف شدند.

این کشف اهمیت زیادی دارد. چرا که این اتم های هیدروژن نقش مهمی را در لایه های فوقانی اتمسفر زمین ایفا می کنند و به عنوان محافظ سیاره ما از توفان های خورشیدی عمل می کنند.

این اتم ها همچنین اجرامی همچون ماهواره ها را در برابر محیط های ناسازگار فضا محافظت می کنند.

این تیم تحقیقاتی با توجه به اینکه اتم های هیدروژن اشعه ماوراء بنفش خورشید را پراکنده می کردند، موفق به کشف مقادیری اتم هیدروژن در لایه های فوقانی اتمسفر شدند. محققان سپس با استفاده از ماهواره TIMED، قادر به محاسبه فراوانی و همچنین نحوه توزیع فضایی هیدروژن شدند.

اما زمانی که تیم برای اولین بار این داده ها را مورد مطالعه قرار دادند، نمی توانستند، ارتباط معقولی با این مورد برقرار کنند، چرا که اتم های داغ هیدورن را هرگز پیش از این در لایه ترموسفر مشاهده نکرده بودند.

به گفته یناکی شین، یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی: “فرضیات کلاسیک در مورد فیزیک اتمسفر فوقانی، اجازه حضور اتم های هیدروژن در ارتفاعات بالای اتمسفر را نمی داد. زمانی که ما رویکردمان را تغییر دادیم و از این فرضیه غیر فیزیکی صرف نظر کردیم، قادر به تفسیر این دست از داده ها شدیم.”

موقعیت لایه های پنج گانه اتمسفر و ماهواره TIMED ناسا
موقعیت لایه های پنج گانه اتمسفر و ماهواره TIMED ناسا

محققان با استفاده از مدل های جدید خود، نشان دادند، هر چقدر فعالیت های خورشیدی در این ناحیه کمتر باشد، اتم های داغ هیدروژن هم در ترموسفر بیشتر می شوند، چیزی که در آینده به درک چگونگی کارکرد اتمسفر کمک خواهد کرد.

شین در این مورد توضیح می دهد: “تحلیل ما از داده های ماهواره TIMED به یافته های ضد شهودی منجر شد که نشان می داد، اتم های هیدروژن موجود در ترموسفر با کاهش فعالیت های خورشیدی، به صورت قابل توجهی افزایش می یابد. چیزی که در تقابل با دمای محیط اتمسفر بود که با کاهش فعالیت های خورشیدی، دمای آن کاهش می یابد.”

این تیم همچنین دریافتند، حضور اتم های هیدروژن در ترموسفر به طور قابل توجهی نحوه توزیع اتم های هیدروژن در بقیه اتمسفر را هم تحت تاثیر قرار می دهد. اما سوال اساسی مهم در این مورد، این است که این اتم های داغ هیدروژن از کجا نشأت گرفته اند؟ چیزی که تاکنون به صورت یک راز باقی مانده است!

والدروپ در این مورد می گوید: “ما می دانیم که این اتم های داغ هیدروژن باید منشأیی داشته باشند، در ترموسفر محلی و یا لایه های دورتر اتمسفر؛ اما اکنون پاسخ قانع کننده ای در اختیار نداریم.”

شین هم در این مورد توضیح داده: “ما قطعا به حل این معما ادامه خواهیم داد، چرا که دانسته های ما در مورد توزیع چگالی هیدروژن برای بررسی سیستم های اتمسفری و همچنین آب و هوای فضا اهمیت حیاتی دارند؛ زیرا بسیاری از تکنولوژی های مبتنی بر فضای جامعه مدرن را تحت تاثیر قرار می دهند.”

مطالعه این محققان در نشریه “Nature Communications” به چاپ رسیده است.

.

منبع: sciencealert

نوشته کشف اتم های داغ هیدروژن در لایه های فوقانی اتمسفر، دانشمندان را سردرگم کرده است اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ابرهای آبی در قطب جنوب زودتر از موعد مقرر دیده شدند؛ آیا رازی درمیان است؟

دانشمندان در پی توضیحی برای ظاهر شدن زود هنگام ابرهای آبی در قطب جنوب

هر سال، توده ابرهای اسرار آمیز آبی روشنی بر فراز قطب جنوب ظاهر می شوند. در واقع انعکاس نور خورشید در لایه های متراکم کریستال یخ موجب شکل گرفتن، مهی درخشان و زیبا می شود که از فضا قابل مشاهده است.

اما بر اساس عکس های جدید ناسا، به نظر می رسد این ابرهای مرموز امسال زودتر از انتظار دانشمندان ظاهر شده باشند. حال دانشمندان به دنبال ارائه توضیحی برای چگونگی ظاهر شدن این ابرها یا به تعبیری پدیده “شب درخشان” قطب جنوب دو هفته پیش از موعد هستند.

علت پدیده ای که موجب شب تاب یا شب درخشان در قطب جنوب می شود، هنوز به طور کامل شناخته نشده است؛ اما به نظر می رسد، این پدیده به نوعی مرتبط به تغییرات فصلی در ارتفاعات پایین و احتمالا فوران فاجعه بار کراکاتوآ در سال ۱۸۸۳ باشد.

کراکاتوآ آتشفشانی است که در کشور اندونزی قرار دارد. این آتشفشان که به نظر می رسد غیرفعال است، ناگهان در سال ۱۸۸۳ دوباره فعال شد. گفته می شود توده ۲۷ کیلومتری خاکستر پرتاب‌ شده از این آتشفشان آن قدر زیاد بوده که باعث شده دمای متوسط جهانی در یکسال پس از این حادثه، ۱.۲۵ درجه سلسیوس کاهش یابد. همچنین شرایط دمایی تا ۴ سال بعد از این حادثه نیز به همین منوال باقی مانده بود.

عکس گیف پدیده شب درخشان( ابرهای آبی) از داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر
عکس گیف پدیده شب درخشان (ابرهای آبی) از داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر

در حالی که ناسا پدیده ابرهای شب تاب را با استفاده از ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر (AIM) در دو نیمکره شمالی و جنوبی رصد کرده؛ اما تاکنون این نور آبی را تنها در ماه های نوامبر و دسامبر بر فراز قطب جنوب مشاهده کرده بود. در واقع داده های ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر که همواره در حال حرکات این ابرها بوده، نشان می دهد، این ابرها معمولا از اواخر ماه نوامبر و یا اوایل دسامبر شروع به ظاهر شدن می‌کرده اند.

اما ابرهای آبی امسال در ۱۷ نوامبر (۲۷ آبان) ظاهر شدند که به زود هنگام ترین ابرهای شب تاب ثبت شده تاکنون تبدیل شده اند.

به گزارش ناسا: “ماهواره آئرونومی یخ مزوسفر امسال فصل ابر شب تاب را در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۶ مشاهده کرده که زود هنگام ترین شروع این پدیده با توجه به داده های ثبت شده ماهواره از نیمکره جنوبی بوده است. دانشمندان بر این باورند که این پدیده به تغییرات فصلی پیش از موعد در ارتفاعات پایین تر مرتبط است. تغییر فصلی زمستان به تابستان در قطب جنوب موجب به وجود آمدن واکنش های پیچیده ای در جو می شود. یکی از این واکنش ها ظاهر شدن زود هنگام شب تاب هاست.”

ابرهای شب تاب بالاترین ابرهای زمین هستند که در فاصله ۸۰ کیلومتری سطح سیاره و در لایه ای به نام مزوسفر که بین استراتوسفر و ترموسفر قرار دارد، واقع شده اند.

در ۲6 اوت سال ۱۸۸۳، صدای مهیبی به گوش رسید، صدای هولناکی که به نظر می رسد، بلندترین صدایی باشد که در تاریخ بشر شنیده شده باشد. در واقع این صدا تا فاصله 4800 کیلومتری و در جزیره رودریگز واقع در اقیانوس هند هم به گوش رسیده باشد. انفجار آتشفشان کراکاتوآ، سونامی با امواجی به ارتفاع ۳۰ متر ایجاد کرد که باعث نابودی بسیاری از نواحی ساحلی و مرگ بیش از 120 هزار نفر شد.
در ۲۶ اوت سال ۱۸۸۳، صدای مهیبی به گوش رسید، صدای هولناکی که به نظر می رسد، بلندترین صدایی باشد که در تاریخ بشر شنیده شده باشد. در واقع این صدا تا فاصله ۴۸۰۰ کیلومتری و در جزیره رودریگز واقع در اقیانوس هند هم به گوش رسید. انفجار آتشفشان کراکاتوآ، سونامی با امواجی به ارتفاع ۳۰ متر ایجاد کرد که باعث نابودی بسیاری از نواحی ساحلی و مرگ بیش از ۱۲۰ هزار نفر شد.

تصور می شود، این ابرها از گرد و غبارهای منجمد شده شهاب سنگ های از هم پاشیده تشکیل شده باشند. در واقع این ابرها از کریستال های یخ تشکیل شده اند و هنگامی که نور خورشید از این بلورهای پراکنده عبور می کند، نور آبی درخشانی را بر فراز زمین ایجاد می کند. چیزی که احتمالا پدیده جذابی برای فضانوردان محسوب می شود.

فضانورد ناسا، دون پتیت که با تلویزیون ناسا صحبت می کرد در این باره گفت: “مشاهده این ابرها از ایستگاه بین المللی فضایی، قاعدتا برای ما لذت بخش است.”

یکی از عجیب ترین چیزها در مورد این ابرهای آبی این است که این ابرها، پدیده ای نسبتا جدید محسوب می شوند؛ چرا که هنوز دانشمندان نمی دانند چرا این ابرها به طور ناگهانی از سال ۱۸۸۵ شروع به ظاهر شدن کرده اند.

شاید ابرهای آبی با یکی از بزرگترین فوران های آتشفشانی تاریخ مرتبط باشد.

به گفته گری توماس استادی از دانشگاه کلرادو: “ابرهای شب تاب پدیده نسبتا جدیدی هستند.”

این ابرها برای نخستین بار در سال ۱۸۸۵ مشاهده شدند، یعنی دو سال پس از فوران فوق العاده قدرتمند کراکاتوآ در اندونزی، فورانی که توده های عظیم دود و خاکستر را به ارتفاع ۸۰ کیلومتری جو فرستاده بود.

این خاکسترها در همان زمان ناپدید شدند؛ اما ابرها همچنان باقی مانده اند.

 توماس می گوید: “این مورد گیج کننده است. ابرهای شب تاب نه تنها به ظاهر شدن ادامه داده اند، بلکه پراکنده هم شده اند.”

فشارسنج هایی که در فاصله 160 کیلومتری محل انفجار آتشفشان کراکاتوآ بوده اند، شدت صدای این انفجار را ۱۷۲ دسی‌ بلی ثبت کرده اند که در نوع خود مهیب ترین صدایی است که تاکنون شنیده شده است. در واقع گفته می شود، شدت انفجار کراکاتوآ معادل ۲۰۰ مگاتن تی ان تی بوده است، در واقع ۳ برابر قدرتمندتر از انفجار بمب تزار. بمب تزار بمب هیدروژنی است که قوی ‌ترین بمب اتمی آزمایش شده تاکنون محسوب می شود. این بمب، در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۱ در مجمع ‌الجزایر نوایا زملیا (در نزدیکی قطب شمال) آزمایش شد.
فشارسنج هایی که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری محل انفجار آتشفشان کراکاتوآ بوده اند، شدت صدای این انفجار را ۱۷۲ دسی‌ بلی ثبت کرده اند که در نوع خود مهیب ترین صدایی است که تاکنون شنیده شده است. در واقع گفته می شود، شدت انفجار کراکاتوآ معادل ۲۰۰ مگاتن تی ان تی بوده است، در واقع ۳ برابر قدرتمندتر از انفجار بمب تزار. بمب تزار بمب هیدروژنی است که قوی ‌ترین بمب اتمی آزمایش شده تاکنون محسوب می شود. این بمب، در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۱ در مجمع ‌الجزایر نوایا زملیا (در نزدیکی قطب شمال) آزمایش شد.

در این مورد هنوز دانشمندان مطمئن نیستند چرا شب های درخشان امسال، پیش از موعد در قطب جنوب مشاهده شده اند و همین طور اینکه آیا این پدیده پیامدهایی مشخصا برای جو زمین در پی خواهد داشت یا خیر؟

در گذشته ناسا اعلام کرده بود، ابرهای شب تاب شاید به دلیل فعالیت معادن زغال سنگ و انباشت گاز متان در اتمسفر ایجاد شده باشد. فرضیه ای که هنوز هم پذیرفته نشده است؛ اما اکنون چیزی که می دانیم، این است که ابرهای آبی در حال پراکنده شدن هستند.

ناسا در سال ۲۰۱۳ گزارش داده بود: “در سال های اخیر ابرهای شب تاب تشدید و پراکنده شده اند. هنگامی که ابرهای شب تاب برای نخستین بار در قرن ۱۹ ظاهر شدند، برای مشاهده آن مجبور بودید به نواحی قطبی سفر کنید؛ اما در قرن حاضر، این ابرها در نواحی نزدیک به استوا هم قابل مشاهده بوده اند.”

.

منبع: sciencealert

نوشته ابرهای آبی در قطب جنوب زودتر از موعد مقرر دیده شدند؛ آیا رازی درمیان است؟ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.