در آخرین اخباری که از آسمان به دستمان رسیده متوجه شدیم که کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ وضعیتی جدید به خود گرفته است که این موضوع مورد بحث محققان قرار گرفته است. کسانی که با کپلر آشنا هستند می دانند که این ستاره دور با ستاره منظومه ما بسیار متفاوت است.

کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳، ستاره ایست که در فاصله ۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است و لقب دایره ای ترین شئ طبیعی در جهان که تا کنون کشف شده است را یدک می کشد.

ستاره ها و سیاره ها عموما به دلیل دوران ناشی از فشار سانتریفیوژی، در میانه صاف تر هستند به همین دلیل کشف این ستاره جالب است.

کپلر ۱۱۱۴۵۱۲۳ کره ای کاملا کروی نیست اما نسبت به دیگر ستاره ها و سیارات بیشتر ساختار کروی دارد.  این ستاره در مدار خطی استوا تنها ۴ مایل نسبت به دو قطب اش بزرگتر است در حالی که این رقم برای زمین ۱۳ مایل و برای خورشید ۶ مایل می باشد.

منجمان با استفاده از ابزار های واقع در رصد خانه فضای کپلر و با استفاده از تکنیکی نوین در تعیین سایز با دقتی مثال زدنی این کشفیات را به عمل آورده اند.

لاورنت گیزون از انستیتو  تحقیقات منظومه شمسی ماکس پلانک آلمان و نویسنده اصلی این تحقیقات گفته است که آن ها برنامه دارند تا از این روش جدید برای رصد دیگر ستارگان نیز استفاده کنند.

گیزون در مصاحبه ای با USA Today اعلام کرد که “یک رشته تئوریک در فیزیک نجومی هم اینک قابل رصد شده است”

این تحقیق و مطالعه در Science Advances در روز چهارشنبه به انتشار رسیده است.

منبع: astronomy.com

تحقیقات دال بر این است که جهان هایی که شامل برخی اجسام بزرگ و اجسام کوچک بسیار هستند نسبت به جهان های متحد الشکل کشش جاذبه ای را سریع تر برطرف می کنند.

منظومه شمسی ما یک شی بسیار غول پیکر  دارد که خورشید است و تعداد زیادی سیاره و سیارک های دیگر نیز در کنار آن نگهداشته است. تحقیقات جدید که در دانشگاه دوک در دورهام، ایالت کارولینا شمالی انجام گرفته است توضیح جدیدی برای تفاوت در ابعاد اجسام آسمانی ارائه کرده است. این علت در سراسر کهکشان پیدا می شود و سلسله مراتب (hierarchy) نام دارد.

آدریان بجان از دانشگاه دوک گفته است که”از سال های ۱۷۰۰ تا به کنون دانشمندان از این موضوع که جاذبه باعث بزرگتر شدن اجسام موجود در فضا می شود با خبر بوده اند اما پدیده رشد سیارات و دیگر اجسام برای روند سلسله مراتبی آن ها توجیح کافی ندارد. البته بنده بسیار تعجب می کنم که این موضوع تا کنون مورد توجه قرار نگرفته است.”

تخصص آقای بجان در رشته ترمودینامیک است و هم چنین او نویسنده کتاب Constructal Law است که در این کتاب ادعا شده است که سیستم های طبیعی برای تولید شارش تکامل پیدا می کنند.  او تا کنون قانون تکامل را به جهت توجیه شکل دانه های برف، آبگیر رودخانه ها، شش ها و حتی هواپیما ها به کار برده است، هنگام گفتگو با یکی از دانشجویان کارشناسی او به فکر اینکه قانون Constructal چگونه خود را در کیهان نمایان می کند افتاد.

او گفته ” این اولین قدم من در علوم سیاره ایست”.

بجان و دانشجویش، راسل واگ استاف کارشان را با محاسبه کشش ناشی از جذب مغناطیسی بین اجسامی با اندازه مشابه که به صورت منظم در فضا پراکنده شده اند آغاز کردند. آن ها به این موضوع پی بردند که  اگر اجسام به صورت اجسام بزرگ و تعدادی جسم کوچک با هم در آمیزند، با سرعت بیشتری کشش جاذبه ای شان را از دست خواهند داد.

بجان همچنین گفت که “کشفی که ما کردیم این بوده است که پدیده  سلسله مرتبی از همان ابتدا به خودی خود تشکیل می شود”  او همچنین اضافه کرد که به هم خوردن تعلیق متحد الشکل اجسام آسمانی به اجسامی بزرگ و تعداد بیشتری اجسام کوچکتر به این دلیل روی می دهد که این راه سریع ترین راه کاهش و آرام ساختن تنش جاذبه ای است “.

بجان اذعان داشت که، تمایل طبیعی سیستم های فضایی برای تکامل به سمت و سوی تنشی کمتر از عوامل ناشی قانون Constructal  می باشد و می توان آن را در دیگر پدیده های طبیعی نظیر شکسته شدن خاک تحت تاثیر وزش باد خشک  مشاهده نمود.

بجان همچنین گفته است که امیدوار است که ورود و اعمال قانون Constructal در مقیاس کیهانی بتواند دیگر محققان را در بررسی نحوه عملکرد و تاثیر گذاری این قانون در رشته های تحقیقاتی خودشان ترغیب کند.

او گفت ” من هرگز تصور نمی کردم که  در زمینه فیزیک محض و در خصوص اجسام آسمانی حرفی برای گفتن داشته باشم اما اقبال اینگونه بود که فهمیدم من کلیدی برای باز کردن دری جدید دارم. هر چیزی  تکامل دارد و قانون Constructal می تواند در پیش بینی آن کمک کند. برنامه این است که به جستجو ادامه دهیم.”

منبع: astronomy

خورشید ما از خود پلاسما ساتع می کند که برخی اوقات کسانی که به تماشای کسوف نشسته اند از دیدن آن لذت می برند.

کره ی داغ خورشید  قابلیت های خاص جالبی در خود دارد. یکی از بحث بر انگیز ترین مشخصه های خورشید پدیده ایست که زبانه خورشیدی نام دارد. آن هایی که طرفدار مسائل اخترشناسی اند، بیننده های کسوف و کسانی که خورشید را تماشا می کنند همواره از زبانه خورشیدی می گویند. زبانه خورشیدی واقعا چیست؟

خورشید را یک توپ گازی بسیار مغناطیسی فرض کنید. در طی خطوط میدان مغناطیسی خورشید، حلقه های پلاسمایی تشکیل می شوند که تا بیرون از سطح درخشان خورشید و به درون فوتوسفر آن کشیده می شوند. این حلقه ها پلاسما همان زبانه های خورشیدی هستند و گاها قطیبزرگتر از قطر کره زمین دارند.

این زبانه ها از اتمسفر نازک و به شدت داغ خورشید که کورونا نام دارد به بیرون زبانه می کشند. آن ها در دمای پایین تری نسبت به کورونا ساتع می شوند. ممکن است این زبانه ها برای روز ها و گاهی ماه ها به همین صورت باقی بمانند و گاها عامل انتشار گازی قدرتمندی  که “آروغ زدن” خورشیدی نام دارند نیز هستند. این پدیده در واقع تخلیه جرمی کورونا است که می تواند  آسمان زمین را نورانی کند و حتی در عملکرد ابزار تکنولوژی ما هم اختلال ایجاد کند.

برای کسانی که خورشید را نظاره می کنند، پدیده زبانه خورشیدی لذت بخش است. البته باید مد نظر داشت که برای دیدن خورشید به هر نحوی باید این کار را با احتیاط و به درستی انجام داد. یکی از فیلتر های خورشیدی که امکان دیدن زبانه های خورشیدی را می دهد فیلتر هیدروژن آلفا (H-alpha) نام دارد که طول موج نوری را که زبانه ها تولید می کنند را انتقال می دهد.

اگر تلسکوپی در دست دارید که به فیلتر H-alpha مجهز شده است می توانید این زبانه های گازی قرمز را که از تن خورشید به بیرون کشیده می شوند را به آسانی رصد کنید و حتی شاهد تغییر آن ها در طول ساعات و دقایق پس از تشکیل شان باشید. تماشا ی این وقایع راهیست برای قدردانی از ستاره ی منظومه ی مان که منشا تمام انرژی های موجود که باعث امکان حیات در زمین هستند است.

منبع : astronomy