ایستگاه فضایی بین المللی از نگاه آمار و ارقام

ایستگاه فضایی بین المللی از نگاه آمار و ارقام

ایستگاه فضایی بین ‌المللی بزرگ‌ترین فضاپیمایی است که تاکنون ساخته‌شده و مونتاژ آن در طی دو دهه انجام شده است. اولین بخش آن ماژول کنترل زاریای (Zarya) روسیه که برق و نیروی محرکه اولیه ایستگاه را فراهم می‌کند، بیستم نوامبر سال ۱۹۹۸ راه‌اندازی شد. از سال ۲۰۰۰ خدمه‌های بین‌المللی به‌طور مداوم در آنجا مشغول به کار بوده‌اند.

طبق گزارش ناسا موارد زیر، اعداد و ارقام مرتبط با ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) تا اوت ۲۰۱۷ است:

۱۰۰: صد میلیارد دلار هزینه برآورد شده ایستگاه فضایی بین ‌المللی است. این رقم به این ایستگاه فضایی لقب گران‌ترین شی واحد در جهان را داده است.

۲۰: بیست میلیون دلار مقدار پولی است که دنیس تیتو، یک کارآفرین مولتی میلیونر آمریکا پرداخت تا اولین نفری باشد که تاکنون به‌عنوان یک توریست فضایی با هزینه خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی سفر کرده است. او قبل از بازگشت به زمین به مدت هشت روز در ایستگاه ماند.

۹۲۵۰۰۰: نهصد و بیست و پنج هزار پوند (۴۱۹۶۰۰ کیلوگرم) میزان وزن ایستگاه فضایی بین المللی است که معادل بیش از ۳۲۰ اتومبیل است.

۵۳۴: تعداد روزهایی که فضانورد پگی ویتسون کار و زندگی خود را در فضا در طی دوره ماموریت‌های مختلف سپری کرده است. او در ماموریت‌های ۵، ۱۶، ۵۰، ۵۱ و ۵۲ حضور داشته و همچنین در دو ماموریت شاتل فضایی فرمانده بوده است.

۳۵۷: ۳۵۷ فوت (۱۰۹ متر) طول کلی این ایستگاه است که به‌اندازه طول یک زمین فوتبال آمریکا بوده و شامل قطعات بال ستون فقرات و بال‌های خورشیدی است.

۳۴۰: تعداد روزهایی است که فضانورد اسکات کلی در ایستگاه اقامت داشته است. او دارای رکورد انجام طولانی‌ترین ماموریت را دارد.

۲۴۰: متوسط ​​فاصله مدار ایستگاه فضایی بین‌المللی از سطح زمین به مایل (۴۰۰ کیلومتر) است. در یک روز روشن، ایستگاه فضایی بین‌ المللی به‌راحتی با چشم غیرمسلح از زمین قابل‌مشاهده است. مشاهده‌گران در کره زمین می‌توانند ایستگاه را که از بالای سر آن‌ها می‌گذرد با ردیابی آن با استفاده از ابزارهای ناسا ببینند.

۲۲۲: تعداد افرادی است که به ایستگاه فضایی سفر کرده‌اند.

۲۰۱: تعداد پیاده‌روی فضایی است که تاکنون برای مونتاژ، حفظ و یا تعمیر ایستگاه فضایی انجام شده است.

۱۳۵: تعداد دفعاتی است که شما مجبور هستید سرتاسر امریکای شمالی طی کنید تا معادل مسافت طی شده توسط ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) در طول یک روز شود (تقریبا فاصله رفت و برگشت به ماه است).

۹۰: میزان دقایقی است که طول می‌کشد ایستگاه فضایی به دور زمین بچرخد چون با سرعت ۴.۸ مایل (۷.۷ کیلومتر) در ثانیه حرکت می‌کند.

۷۵ تا ۹۰: مقدار کیلووات برقی است که توسط یک آکر (Acre، مساحتی معادل ۴۰۴۶ متر مربع) از صفحه‌های خورشیدی تامین می‌شود.

۵۲: تعداد رایانه‌های خارج از ایستگاه فضایی بین المللی برای کنترل سیستم‌های آن است.

۵۲: تعداد ماموریت‌هایی است که برای ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شد.

۱۸: تعداد کشورهایی است که خدمه فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی داشته‌اند.

۸: میزان مایل (معادل ۱۲.۹ کیلومتر) طول کلی سیم که به سیستم برق الکتریکی منتقل می‌شود.

۶: تعداد ماه‌هایی است که یک فضانورد در ایستگاه فضایی بین المللی در طی یک ماموریت کار و زندگی می‌کند.

۵: تعداد فضاپیماهای بدون سرنشینی است که برای حمل‌ونقل وسایل به ایستگاه فضایی استفاده شد. فضاپیمای رباتیک شامل فضاپیمای پیشرفته روسیه، فضاپیمای ترابری خودکار سازمان فضایی اروپا و سازمان ترابری اچ ۲ ژاپن است. ناسا همچنین با شرکت اسپیس ایکس قرارداد بسته است تا پروازهای باری را با استفاده از فضاپیمای بدون سرنشین دراگون خود  انجام دهد و با شرکت Orbital Science در ویرجینیا نیز قرار داد بست تا با استفاده از فضاپیمای باری Cygnus کار تامین محموله را انجام دهد.

۵: تعداد سازمان‌های فضایی است که به ساخت ایستگاه کمک کرده‌اند. ناسا، روسکاسموس روسیه، آژانس فضایی ژاپن، آژانس فضایی کانادا و آژانس فضایی اروپا همه به ساخت ایستگاه کمک کردند.

۴: چهار تن مواد غذایی برای تامین سه خدمه برای حدود شش ماه (۳۶۳۰ کیلوگرم) نیاز است. چند نمونه از غذاهای موردعلاقه خدمه ایستگاه فضایی بین المللی شامل کوکتل میگو، چیپس، کباب گوشت، خوراک سبزی، ماکارونی و پنیر، شکلات و آب‌نبات است. لیموناد محبوب‌ترین نوشیدنی آن‌ها است.

۳: تعداد اولین خدمه‌های ایستگاه در سال ۲۰۰۰ و تعداد فضانوردان و یا فضانوردانی است که با فضاپیمای روسی سایوز به ایستگاه سفر کردند.

۲: کمترین تعداد خدمه روی ISS از آغاز ماموریت‌های طولانی‌مدت است.

۲: تعداد دفعاتی است که یک مشعل المپیک در ایستگاه فضایی حمل شده است.

۱: تعداد دفعاتی است که یک مشعل المپیک در یک راهپیمایی فضایی خارج از ایستگاه فضایی حمل شده است. در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۱۳، فضانوردان روسی اولگ کوتوف و سرگئی ریازانسکی مشعل بازی‌های زمستانی ۲۰۱۴ را در سوچی روسیه، در یک راهپیمایی فضایی حمل کردند.

منبع: space

مطلب ایستگاه فضایی بین المللی از نگاه آمار و ارقام برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

پروکسیما بی اتمسفر خود را با سرعت بالایی از دست می‌دهد

پروکسیما بی اتمسفر خود را با سرعت بالایی از دست می‌دهد

پروکسیما بی، سیاره‌ای فراخورشیدی و زمین‌سان است که در اطراف ستاره‌ی پروکسیما قنطورس گردش می‌کند.

کشف استراتوسفر در یک مشتری داغ چگونه می‌تواند به کشف حیات فرازمینی کمک کند؟

اخترشناسان برای نخستین بار موفق شدند، وجود استراتوسفر را در سیاره‌ای فراخورشیدی شناسایی کنند. این سیاره در فاصله ۸۸۰ سال نوری زمین واقع شده است. استراتوسفر، از لایه‌های فوقانی جو است که در آن درجه حرارت بالاست. این کشف ممکن است به اخترشناسان کمک کند تکنیک‌های جدیدی را توسعه دهند که درنهایت منجر به کشف حیات در دیگر سیارات خارج از منظومه شمسی شود.

کشف این سیاره در نشریه نیچر گزارش شده است، این سیاره WASP-121b نام دارد. این سیاره متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که به معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند. این سیارات بسیار بزرگ هستند، به این دلیل به‌راحتی می‌توانند مطالعه شوند و در نتیجه اجازه می‌دهند که اخترشناسان دانسته‌های خود از سیارات خارج از منظومه شمسی افزایش دهند و فرضیه‌های خود را به اثبات برسانند. این کشف جدید تردید اخترشناسان در مورد وجود استراتوسفر در سیاره‌های خارج از منظومه شمسی را به اثبات رساند.

سیاره WASP-121b ، سیاره‌ای عظیم، تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. از آنجایی که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از ۴۵۰۰ درجه فارنهایت (۲۴۸۲ درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا در واقع می‌تواند آهن را بجوشاند.

اخترشناسان با بهره بردن از تلسکوپ فضایی هابل، قادر به شناسایی مولکول‌های آب در جو سیاره WASP-121b شدند که نشان می‌دهد، این سیاره فراخورشیدی دارای استراتوسفر است. اخترشناسان می‌گویند، دقیقا چیزی که باعث مرموز بودن استراتوسفر می‌شود، این است که گازهایی مانند اکسید وانادیوم و اکسید تیتانیوم به نظر همچون لایه ازون زمین عمل می‌کنند.

سیاره WASP-121b متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی است که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند

سیاره WASP-121b متعلق به دسته‌ای از سیارات فراخورشیدی است که به مشتری‌های داغ موسوم‌اند. مشتری‌های داغ سیارات بسیار داغ و بزرگی در خارج از منظومه شمسی هستند که معمولا به سبب فاصله کم به ستاره میزبان خود دارای دمای سطح بسیار بالایی هستند

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است.  استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین ۹۹.۹ تا ۹۵ درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود. این بدان معنی است که با پایین آمدن از لایه‌های جو، در تروپوسفر درجه حرارت کاهش می‌یابد و در استراتوسفر دما بالا می‌رود. اکثر دیگر سیارات منظومه شمسی ما، همچون مریخ، مشتری، زحل و حتی قمرهایی مانند تیتان سیاره زحل، دارای استراتوسفر هستند. به عنوان مثال در مشتری و تیتان، متان نقش اصلی را ایفا می‌کند. بنابراین اخترشناسان مدت‌هاست که فکر می‌کنند، سیارات خارج از منظومه شمسی هم ممکن است که دارای استراتوسفر باشند

دانشمندان بر این باورند که در جو مشتری‌های داغ، استراتوسفر به‌وسیله عناصری همچون اکسید وانادیوم و اکسید تیتانیوم پدید می‌آید که تشعشعات ستاره میزبان را جذب می‌کنند و فقط در حالت گازی در دمای بالا حضور دارند. اما پیش‌ازاین کشف جدید، اخترشناسان موفق به پیدا کردن شواهد قطعی از وجود استراتوسفر در سیارات فراخورشیدی نشده بودند.

مایکل لین، استادیار دانشکده زمین و اکتشافات فضایی دانشگاه ایالتی آریزونا که در این مطالعه جدید حضور نداشته به The Verge گفت: “واقعیت این است که ما هیچ استراتوسفری را درجایی (سیارات فراخورشیدی) که انتظار داشتیم، ندیده بودیم، به همین دلیل در این مورد تردید زیادی وجود داشت. بنابراین در نهایت کشف یک استراتوسفر (در سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی) بسیار هیجان‌انگیز است.”

اخترشناسان برای کشف سیاره WASP-121b، چگونگی تغییر روشنایی سیاره فوق را در طول‌موج‌های نوری مختلف بررسی کردند. آن‌ها متوجه شدند که مولکول‌های آب در لایه‌های فوقانی جو سیاره WASP-121b می‌درخشند و به‌جای جذب نور، آن را منعکس می‌کنند. این بدان معناست که در این سیاره لایه آب داغی به‌صورت گاز وجود دارد. درواقع اگر در این سیاره استراتوسفر وجود نداشت، به‌جای این لایه داغ، لایه‌ای سرد در این قسمت از جو سیاره وجود می‌داشت. تغییر دما در استراتوسفر سیاره WASP-121b بسیار شدید است. تغییرات دما در این لایه از جو سیاره، حدود ۱۸۰۰ درجه فارنهایت (۹۸۲ درجه سانتی‌گراد) است. برای مقایسه، تغییرات دما در سیاره‌های قسمت بیرونی منظومه شمسی، معمولا کمتر از ۲۱۲ درجه فارنهایت (۱۰۰ درجه سانتی‌گراد) است.

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است. استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین 99.9 تا 95 درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود

در زمین، جو به دو بخش تقسیم می‌شود: تروپوسفر، لایه نزدیک به سطح و استراتوسفر که لایه فوقانی جو است. استراتوسفر حاوی ازون است که تشعشعات ماوراءبنفش مضر خورشید را جذب می‌کند و استراتوسفر را گرم می‌کند. این لایه با جذب بین ۹۹.۹ تا ۹۵ درصد تشعشعات فرابنفش موجب ادامه زندگی در سیاره ما می‌شود

توماس ایوانز از دانشگاه اکستر در انگلستان محقق ارشد این مطالعه به The Verge گفت: “این یکی از بهترین شواهدی است که تاکنون از یک استراتوسفر در سیاره‌ای فراخورشیدی در اختیار داریم.”

اما با این وجود، هنوز دانشمندان چیزی‌های زیادی در مورد سیاره WASP-121b  و جو آن نمی‌دانند. ایوانز می‌گوید، دقیقا نمی‌دانیم چه چیزی باعث پدید آمدن استراتوسفر در این سیاره شده است. اخترشناسان قادر به شناسایی اکسید وانادیوم و مقادیری اکسید تیتانیوم شده‌اند، اما این شواهد قطعی نیستند.

توماس بیتی، اخترشناسی از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که در این مطالعه حضور نداشته، می‌گوید که این کشف سؤالات زیادی را در مورد سایر مشتری‌های داغ مطرح کرده که دارای استراتوسفر نیستند. چرا سیاره WASP-121b استراتوسفر دارد و دیگر سیارات ندارند؟ چه اتفاقی در جو سیاره WASP-121b رخ داده است؟

زمینه تحقیقاتی سیارات فراخورشیدی هنوز در ابتدای راه خود است و بخشی از این تحقیقات برای پیدا کردن حیات در خارج منظومه شمسی است. سیاراتی مانند WASP-121b ، خیلی داغ‌تر از چیزی هستند که بتوانند حیات را در خود جای دهند. مشخصا این موضوع به وجود استراتوسفر در این سیارات ارتباط چندانی ندارد. اما مطالعه این سیارات اهمیت زیادی دارد، این سیارات به اخترشناسان امکان تست نظریه‌هایشان و همچنین درک بهتر این نوع سیارات را می‌دهد.

کوین هِنگ، مدیر مرکز فضایی دانشگاه برن در سوئیس، می‌گوید: “مطالعه این سیارات، اولین قدم‌ها برای بالا بردن مهارت‌ها، توسعه ابزارها و آماده شدن برای مطالعه سیارات شبیه زمین هستند. و این اولین گام در جاده‌ای طولانی است.”

لین می‌گوید، این دقیقا به مانند بازی سوپر ماریو است. شما در این بازی، می‌توانید از یک سوت جادویی برای رفتن به مراحل بالاتر و مرحله نهایی بازی استفاده کنید، اما بدون کسب مهارت‌ها و جمع‌آوری ابزارهای لازم، هیچ شانسی برای پیروزی بر غول مرحله آخر سوپر ماریو ندارید. مطالعه سیاراتی مانند WASP-121b مانند گذشتن از همه مراحل است که به اخترشناسان امکان افزایش دانسته‌هایشان را می‌دهد، بنابراین وقتی با سیاره‌ای شبیه به زمین مواجه شوند که قادر به‌جای دادن حیات در سطح خود است، آن‌ها برای مطالعات بیشتر آماده خواهند بود.

سیاره WASP-121b تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. ازآنجایی‌که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از 4500 درجه فارنهایت (2482 درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا درواقع می‌تواند آهن را بجوشاند

سیاره WASP-121b تقریبا دو برابر بزرگ‌تر از غول گازی مشتری است. ازآنجایی‌که این سیاره در مدار تنگ‌تری نسبت به عطارد (به دور خورشید)، به دور ستاره میزبان خود می‌چرخد، دمای جو آن بیش از ۴۵۰۰ درجه فارنهایت (۲۴۸۲ درجه سانتی‌گراد) است، این دمای بالا درواقع می‌تواند آهن را بجوشاند

لین می‌گوید: “قطعا ما نمی‌خواهیم که در طول سفر خود، مشتری‌های داغ را نادیده بگیریم، چرا که می‌خواهیم ابزارهای خود را بسازیم. بنابراین وقتی‌که به دنبال سنجش مواد زیستی در سیاره‌ای شبیه به زمین باشیم، نیاز به درک بهتری از فیزیک پایه‌ای (این سیارات) داریم.”

ایوانز می‌گوید، باید برای مدت بیشتری سیاره WASP-121b را رصد کنیم. او در نهایت امیدوار است که این سیاره با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب مطالعه شود. تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده آغاز به کار می‌کند، می‌تواند به اخترشناسان امکان مشاهده دقیق‌تر را بدهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند.

جیمز وب، به‌اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک ‌میلیون کیلومتری را دارد. و با وجود سنجش‌های دقیق‌تری که با استفاده از قوی‌ترین تلسکوپ فضایی جهان حاصل می‌شود، اخترشناسان امیدوارند که درنهایت قادر به کشف دلیل پدید آمدن استراتوسفر در سیاره WASP-121b شوند.

لین می‌گوید: “جیمز وب به‌کلی همه‌چیز را تغییر می‌دهد و اطلاعاتی که از هر سیاره (با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب) به دست می‌آوریم، بسیار بیشتر از اکنون خواهند بود.”

.

منبع: theverge

مطلب کشف استراتوسفر در یک مشتری داغ چگونه می‌تواند به کشف حیات فرازمینی کمک کند؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

توسعه‌ی پرینتری ۳ بعدی که توانایی فعالیت در فضا را دارد

توسعه‌ی پرینتری 3 بعدی که توانایی فعالیت در فضا را دارد

یک استارتاپ فناوری چاپ ۳ بُعدی موفق به ساخت پرینتری شده است که به ناسا برای تولید ابزارهای فضانوردان در ایستگاه بین‌المللی فضایی کمک خواهد کرد.

یک سیارک، کارایی سامانه دفاعی ناسا را محک می‌زند

یک سیارک، کارایی سامانه دفاعی ناسا را محک می‌زند

به زودی یک سیارک تقریباً کوچک، از نزدیکی زمین عبور می‌کند و ناسا می‌خواهد سامانه‌ی دفاعی خود را روی این سیارک آزمایش کند.

شکست ژاپن در اولین پرتاب موشک خصوصی

آژانس اکتشاف فضایی ژاپن جاه‌طلبی‌های فضایی خود را پنهان نمی‌کند، آن‌ها قصد دارند، قبل از چینی‌ها انسان را به ماه بفرستند. اما پروازهای فضایی خصوصی نیز در این کشور در حال پیشرفت هستند. روز یکشنبه، موشک مومو (Momo)، نخستین موشک فضای تجاری ژاپن از جزیره هوکایدو به فضا پرتاب شد. این موشک توسط شرکت Interstellar Technologies ساخته‌شده است.

شرکت‌ Interstellar Technologies در سال ۱۹۹۷ به‌عنوان یک گروه سرگرمی آغاز به کار کرد و در سال ۲۰۰۳ تبدیل به یک شرکت شد. Interstellar پس از گذشت بیش از یک دهه ساخت و طراحی موتور و بوستر (تقویت‌کننده) هفته گذشته، اعلام کرد که آماده است، برای نخستین بار یک موشک خصوصی را از خاک ژاپن پرتاب کند.

اما به نظر می‌رسد، این موشک نتوانسته خواسته این شرکت فضایی خصوصی ژاپنی را برآورد کند و به ارتفاع موردنظر (۱۰۰ کیلومتری سطح زمین) برسد. فقط یک دقیقه به پرتاب این موشک باقی‌مانده بود که ارتباط آن با مرکز کنترل قطع شد. برآوردها نشان می‌دهد که این موشک تنها به ارتفاع ۲۰ کیلومتری رسیده است.

در صورت موفقیت این پرتاب، مومو تبدیل به نخستین موشک خصوصی ژاپن می‌شد. هزینه پرتاب موشک مومو ۵۰ میلیون ین (۴۴۰ هزار دلار) بود. موشک مومو ۸.۵ متر بلندی، ۲۵۰ کیلوگرم وزن و  ۰.۵ متر قطر دارد. این موشک می‌تواند، ۱۰ کیلوگرم را به ارتفاع ۱۳۰ کیلومتری و یا ۲۰ کیلوگرم را به ارتفاع ۱۲۰ کیلومتر برساند. موشک مومو از یک موتور با سوخت اتانول و اکسیژن مایع به‌عنوان یک اکسیدکننده استفاده می‌کند. این موتور دارای نیروی تراست ۱۲kN است. برای مقایسه باید بگوییم که هر یک از ۹ موتور مریلین دی-۱ موجود در موشک‌های فالکون۹ شرکت اسپیس ایکس، دارای نیروی تراست ۸۴۵ kN هستند.

این شکست جزئی قطعا ناامیدکننده است، اما در این مرحله، هرگونه اطلاعاتی می‌تواند مفید باشد. تاکافومی هوری، کارآفرین ژاپنی که از سرمایه‌گذاران پروژه مومو است، در صفحه فیسبوک خود گفت: “ما توانستیم اطلاعات ارزشمندی به دست بیاوریم که می‌تواند منجر به موفقیت در آینده شود. هدف پروژه مومو، ساخت موشکی است که تا سال ۲۰۲۰ قادر به قرار دادن یک ماهواره کوچک در مدار پایین زمین باشد.”

.

منبع: engadget

مطلب شکست ژاپن در اولین پرتاب موشک خصوصی برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟

اخترشناسان به لطف تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف هزاران سیاره خارج از منظومه شمسی شده‌اند. بااین‌وجود، پیدا کردن اقماری که در اطراف این سیاره‌های فراخورشیدی می‌چرخند، به فوق‌العاده دشوار است. درحالی‌که اخترشناسان در چندین سال گذشته، به کشف برخی اقمار فراخورشیدی نزدیک شده‌اند، اما تاکنون موفق به تائید وجود هیچ‌کدام نشده‌اند. اکنون گروهی از اخترشناسان دانشگاه کلمبیا فکر می‌کنند که موفق به یافتن علائمی از قمر فراخورشیدی شده‌اند که حدود ۴۰۰۰ هزار سال نوری با ما فاصله‌ دارند.

اخترشناسان می‌گویند که پس از استفاده از اطلاعات قدیمی تلسکوپ فضایی کپلر، شواهدی از سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از مشتری و قمری به‌اندازه نپتون به دست آورده‌اند که به دور ستاره‌ای به نام کپلر -۱۶۲۵ می‌چرخند. همان‌طور که می‌دانید، کشف سیارات فراخورشیدی و در این مورد اقماری خارج از منظومه شمسی به روش ترانزیتی انجام می‌شود.

درواقع یکی از مشکلات اساسی در مطالعه سیارات و اقمار فراخورشیدی، نور بسیار زیاد، ستاره‌های میزبان آن‌ها است. به‌این‌ترتیب، تقریبا ثبت تصویری مستقیم از این اجرام غیرممکن است. در عوض، این اجرام تنها از طریق ترانزیت یا گذر، قابل رصد هستند. زمانی که جرم کوچک‌تری از مقابل جرم بزرگ‌تری گذر می‌کند، چند تلسکوپ امکان مشاهده این پدیده را از نقاط مختلف خواهند داشت و هنگامی‌که جرم از مقابل ستاره‌ای عبور می‌کند، نور ستاره را مسدود می‌کند.

این باعث شده که اخترشناسان تصور کنند که موفق به رصد چنین جرمی شده‌اند. آن‌ها قصد دارند، با بهره بردن از تلسکوپ بسیار قوی‌تر از هابل برای تائید این یافته‌های خود استفاده کنند. این اخترشناسان ۲۸ اکتبر در درخواست خود برای استفاده از تلسکوپ فضایی هابل نوشتند: “پس از بزرگ‌ترین بررسی‌های خود تا به امروز، اخیرا علائم قوی از یک کاندیدای قمر (فراخورشیدی) را در منحنی نوری ستاره کپلر-۱۶۲۵ شناسایی کرده‌ایم.”

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

اما اگر رصدهای گذشته چیزی را ثابت نکند، بازهم اخترشناسان شواهد قوی در اختیاردارند. در این مورد تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده آغاز به کار می‌کند، می‌تواند به اخترشناسان امکان مشاهده دقیق‌تر این بخش از کیهان را بدهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند.

جیمز وب، به‌اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک ‌میلیون کیلومتری را دارد.

ادوارد گینان استاد اختر‌شناسی و اخترفیزیک از دانشگاه ویلانووا در پنسیلوانیا به Gizmodo گفت: “شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم.”

در واقع، یک قمر به‌اندازه‌ی نپتون می‌تواند درک اخترشناسان از اقمار را هم به چالش بگیرد. اما چه دلیل خاصی برای کشف اقمار فراخورشیدی-به جز جالب‌توجه بودن چنین کشفیاتی- وجود دارد؟

گینان می‌گوید: “ازآنجایی‌که قمرها در منظومه شمسی ما فراوان هستند، در منظومه‌های دیگر هم باید فراوان باشند. مشاهدات اضافی با تلسکوپ فضایی هابل، ممکن است، وجود این قمر فراخورشیدی را تائید کند. کشف قمرهای فراخورشیدی بسیار مهم است، چراکه برخی از این قمرها می‌توانند زیستگاه‌هایی برای حیات فراهم کنند.”

در منظومه شمسی ما، دو قمر انسلادوس و اروپا (به ترتیب قمرهای غول‌های گازی زحل و مشتری) نشان داده‌اند که دارای اقیانوس‌های آب مایع هستند و می‌توانند دارای شرایطی برای جای دادن حیات در خود باشند. امیدواریم، این بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شویم. چه کسی می‌داند، شاید یک قمر فراخورشیدی دارای حیات فرازمینی باشد. اگر بازهم در این مورد تردیدهایی به وجود بیاید، تلسکوپ‌های فضایی بسیار قدرتمندتری همچون جیمز وب می‌توانند مشاهدات قدرتمندی را انجام دهند.

.

منبع: gizmodo

مطلب آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ساخت اولین سکوی ثابت پرتاب ماهواره در ایران

ساخت اولین سکوی ثابت پرتاب ماهواره در ایران

سکوی پرتاب ماهواره پایگاه امام خمینی (ره) که قابلیت حمل محموله‌ی یک تنی را دارد با پرتاب آزمایشی ماهواره‌ بر سیمرغ افتتاح گردید.

تا قبل از افتتاح پایگاه فضایی امام خمینی (ره)، ایران هیچ سکوی ثابتی برای پرتاپ ماهواره نداشت اما پس از افتتاح این سکو، پایگاه فضایی امام خمینی به یک سکوی ثابت برای پرتاب ماهواره‌های ایرانی تبدیل شد.

قبل از پرتاب ماهواره ها لازم است تا یکسری عملیات تاکتیکی مختلف مانند سازگاری، همسان سازی، یکپارچه سازی و غیره بین ماهوارهایی که پرتاب می‌شوند و ماهواره بر صورت گیرد که تا قبل از افتتاح این پایگاه، مکان مشخصی برای این کار وجود نداشت.

به همین دلیل مسئولان احداث چنین مکان مهمی را در دستور کار خود قرار دادند. از این پس کلیه عملیات لازم قبل از پرتاب در این مکان انجام می شود.

قبل از احداث پایگاه فضایی امام، پایگاه چابهارکه دارای ابعاد ۵ در ۵ هکتار بود در دستور کار مسئولان قرار داشت.

پایگاه فضایی چابهار، یک سکوی پرتاب غیرنظامی است و بیشتر برای پرتاب ماهواره‌های مخابراتی در نظر گرفته شده و هدف از ساخت این پایگاه در این محدوده، نزدیک بودن به اقیانوس هند و کم جمعیت بودن آن بیان شده بود. پرتاب ماهواره های مخابراتی نیازمند شرایط ویژه‌ای است و بنابراین بهتر است که نزدیک به منطقه‌ی استوایی قرار گیرد تا هزینه‌های پرتاب و مانور ماهواره حداقل گردد.

پایگاه فضایی چابهار، یک سکوی پرتاب غیرنظامی است و بیشتر برای پرتاب ماهواره‌های مخابراتی در نظر گرفته شده و هدف از ساخت این پایگاه در این محدوده، نزدیک بودن به اقیانوس هند و کم جمعیت بودن آن بیان شده بود. پرتاب ماهواره های مخابراتی نیازمند شرایط ویژه‌ای است و بنابراین بهتر است که نزدیک به منطقه‌ی استوایی قرار گیرد تا هزینه‌های پرتاب و مانور ماهواره حداقل گردد.

پرتاب ماهواره مصباح

پس از پیروزی انقلاب، ایران به فکر ساخت ماهواره بود و ماهواره مصباح نیز اولین پروژه ایران برای ساخت ماهواره بومی بود. این پروژه توقفی ۱۸ ساله داشت و در سال ۱۳۷۵ به وسیله‌ی سازمان پژوهش‌های علمی صنعتی آغاز گردید.

از اهداف ساخت ماهواره مصباح می‌توان به شناسایی منابع آبی، خاکی، هواشناسی، کنترل شبکه‌های آب، برق، گاز، نفت، کمک‌رسانی در حوادث و … اشاره نمود. بنابراین ماهواره مصباح از انواع ماهواره‌های مدار پایین است.

برای انجام یکسری تست‌های مهم فنی این ماهواره به ایتالیا ارسال شد و به دلایل سیاسی در آنجا بلوکه شد اما قرار است بعد از رفع مشکلات، ماهواره مصباح به ایران بازگردد.

اکنون مدت ۳۰ سال از زمان ساخت این ماهواره می‌گذرد و بنابراین فناوری‌هایی که در ساخت آن استفاده شده دیگر به روز نیست و امکان دارد پرتاب آن هزینه‌های زیادی را دربرداشته باشد.

تکرار یک تجربه

اولین ماهواره‌ای که ساخت کشور ایران بوده و تمامی تجهیزات آن در ایران طراحی و تولید شده، ماهواره امید است که ساخت آن از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز گردید. ایران با پرتاب این ماهواره به باشگاه کشورهای پرتاب کننده ماهواره ملحق گردید.

ماهواره امید با ماهواره بر سفیر در مدار قرار گرفت و مدت ۸۲ روز فعالیت داشت. ماهواره امید در بهمن ۱۳۸۷ پرتاب گردید و به دلیل جو غلیظ آمریکای جنوبی و همچنین اقیانوس آرام، در اردیبهشت ۱۳۸۸ به کار خود پایان داد.

سکوی ثابت پرتاب ماهواره برای ایران

در سال ۱۳۹۱ کاوشگر پیشگام به کمک یک پرتابگر سوخت جامد توانست سرنشین خود را که یک میمون بود تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتر از سطح زمین حمل کند و به سلامت فرود آورد. بنابراین ایران توانست یک موجود زنده را به فضا پرتاب کند و بازگشت سالم آن را تضمبن نماید.

بعد از آن هم دومین میمون فضانورد با کاوشگر پژوهش به فضا پرتاب شد و سالم به زمین بازگشت. این سفر ۱۵ دقیقه به طول انجامید.

بعد از ماهواره های امید، رصد و نوید، ماهواره فجر چهارمین ماهواره ایرانی بود که در مدار زمین قرار داده شد. ماهواره فجر وزنی حدود ۵۲ کیلوگرم داشت و دارای شکل هندسی شش ضلعی با ارتفاع ۴۹ سانتی متر و عرض ۳۵ سانتی متر بود.

این ماهواره دارای یک دوربین پیشرفته بود و تصاویری با کیفیت بالا را به زمین ارسال می‌کرد. عکسبرداری، نقشه‌برداری و هواشناسی از جمله ماموریت‌های مهمی بود که این ماهواره برعهده داشت. از ماهواره‌بر سفیر برای ارسال ماهواره فجر به مدار زمین استفاده شده است.

علاوه بر موفقیت‌هایی که بحث شد، در طول سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱، محققان توانسته‌اند هفت کاوشگر را با موفقیت به فضا پرتاب کنند. هدف از ارسال آنها انجام پژوهش بوده است و علاوه بر ارسال نتایج در فضا، زمان بازگشت نیز نتایج آزمایش‌های علمی و تحقیقاتی از آنها استخراج می‌شود.

ماهواره دیگری که در نوبت پرتاب قرار دارد ماهواره پارس یک است. این پروژه به صورت مشترک بین سازمان فضایی و شرکت‌های همکار سازمان فضایی در دست انجام است.

.

منبع: isna

مطلب ساخت اولین سکوی ثابت پرتاب ماهواره در ایران برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شباهت عجیب نورون‌های مغز به شبکه‌های کهکشانی

شباهت عجیب نورون‌های مغز به شبکه‌های کهکشانی

مغز، مرکز فرماندهی بدن تمام موجودات است و پیچیدگی‌های خاص خود را دارد و تا به امروز نیز کاملا شناخته نشده است.

ماهواره‌بر سیمرغ با موفقیت دومین پرتاب خود را انجام داد

ماهواره‌بر سیمرغ با موفقیت دومین پرتاب خود را انجام داد

امروز، دومین پرتاب ماهواره‌بر سیمرغ، بزرگ‌ترین ماهواره‌بر کشورمان، از پایگاه فضایی امام خمینی با موفقیت انجام و این پایگاه هم به‌طور رسمی افتتاح شد.