تمرین در جنوبگان و یا در ایستگاه فضایی بین‌المللی، برای سکونت و سفر به مریخ کافی نیست. در سال ۲۰۱۶، دو فضانورد که نزدیک به یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرده بودند، به مأموریت خود پایان دادند. اسکات کِلی از ایالات‌متحده آمریکا و میخائیل کورنینکو از روسیه از بخشی از مأموریت بودند که هدف آن بررسی تغییرات بدن انسان (جسمی و ذهنی) بعد از قرار گرفتن طولانی‌مدت در جو بدون گرانش بود.
ناسا از این مأموریت به‌عنوان بخشی از برنامه”سفر به مریخ” خود یادکرده، این آژانس فضایی امیدوار است، تا دهه ۲۰۳۰، انسان‌ها را به سیاره سرخ اعزام کند. اما بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام‌شده، بسیاری از جنبه‌های یک مستعمره مریخی هستند که امکان شبیه‌سازی آن‌ها در زمین وجود ندارد.
کنراد زوسیچ، دانشمند علومی شناختی از دانشگاه مدیریت و تکنولوژی اطلاعات ژاشوف در لهستان و محقق ارشد این مطالعه، می‌گوید: “ما نمی‌توانیم شرایط فیزیکی و محیطی مشابهی را برای شبیه‌سازی محیط مریخ، ازجمله شرایط میکرو گرانشی و تابش تشعشات بازسازی کنیم. درنتیجه، نمی‌توانیم اثرات فیزیکی و بیولوژیکی زندگی و سفر به مریخ را پیش‌بینی کنیم.”
زوسیچ می‌گوید، آگاهی از یک سفر یک‌طرفه (بدون بازگشت) و همه خطرات احتمالی آن، نمی‌تواند، در ایستگاه فضایی بین‌المللی و یا حتی در جنوبگان بازسازی شود. محققان مدت‌هاست از جنوبگان که یکی از دورافتاده‌ترین مکان‌های جهان محسوب می‌شود، برای مطالعات آنالوگ و شبیه‌سازی اکتشاف فضایی استفاده می‌کنند. اما زوسیچ بر این باور است که افراد در جنوبگان، به نسبت فضانوردان به زندگی مصنوعی متکی نیستند.
زوسیچ پیشنهاد می‌دهد، افراد که قادر به سازگاری با محیط‌های سخت و دشوار هستند، باید  بهترین انتخاب برای سفر به مریخ محسوب شوند. زوسیچ استدلال می‌کند، مکان‌هایی مانند، جنوبگان و ایستگاه فضایی، برای تمرین کاملاً بی‌فایده نیستند؛ اما، ممکن است، برای سفر به مریخ،  لازم باشد، دگرگونی‌های بنیادی ذهنی و جسمی در انسان‌ها رخ دهد.

او مواردی همچون استفاده احتمالی از شوک‌های الکترونیکی برای افزایش حس‌های انسان‌ها و یا تجویز دارو که ممکن است سبب کاهش واکنش‌های احساسی در لحظات بحرانی شود، را پیشنهاد می‌دهد. البته اینکه، چگونه می‌توانیم، چنین دگرگونی‌های را در انسان اعمال کنیم، هنوز از حیطه علم خارج است و هنوز (چه در عمل و چه ازلحاظ تئوری) بیشتر مربوط به حیطه داستان‌های علمی تخیلی است.
زوسیچ اهمچنین نگرانی های دیگر هم در مورد مستعمره آینده در مریخ دارد. درحالی‌که بسیاری از مطالعات تمرکز عمده خود را بر روی چالش‌های تکنولوژیکی و یا مالی گذاشته اند، به جنبه اجتماعی سفر انسان به مریخ، کمتر پرداخته‌شده است.
وی می‌گوید: “یک انسان یک حیوان اجتماعی است و در یک گروه زندگی می‌کند. مشکلات گروه، چالش‌ها و مشکلات زیادی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ما اکنون باید به‌درستی مسائلی را در نظر بگیریم تا بتوانیم از مشکلات معمول انسان‌ها ازجمله، درگیری، جنگ، خیانت و غیره جلوگیری کنیم.”
زوسیچ همچنین نگران تولیدمثل در مریخ است. او نه‌تنها پیشنهاد می‌دهد، یک سیستم پیشتی بانی فنی و پزشکی در آنجا وجود داشته باشد، بلکه می‌گوید، مستعمره مریخ باید به‌قدری بزرگ باشد که از خطر هم‌خونی جلوگیری کند. به‌این‌ترتیب، ازنظر زوسیچ، جمعیت مستعمره مریخ حداقل باید شامل ۵۰۰ فرد بزرگ‌سال باشد.

وی همچنین می‌گوید، به‌جز این، پزشکان باید به دنبال راه‌هایی برای کاهش میزان مرگ به دلیل بیماری‌ها، خرابی‌های احتمالی زیرساخت‌های تکنولوژیکی و تابش تشعشات مریخ باشند. زوسیچ پیش‌ازاین مطالعات مشابه دیگری را در مورد سفر به  مریخ انجام داده بود، ازجمله مطالعه‌ای که به بررسی تأثیرات روانی محیط مریخ بر روی انسان پرداخته بود.

.

منبع: seeker

نوشته دگرگونی‌های ذهنی و جسمی لازمه سفر به مریخ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

نزدیک به هشت سال قبل، اولین کاوشگر قمری هند چاندرایان ۱ ارتباط خود را ازدست‌داده بود. تا مدت‌ها تصور می‌شد، این کاوشگر به‌کلی ازدست‌رفته است؛ اما ناسا اعلام کرد، موفق به کشف کاوشگر چاندرایان شده است.
دانشمندان تقریبا تا مدت‌ها هیچ سرنخی از کاوشگر چاندرایان در دست نداشتند؛ اما ناسا درنهایت موفق به پیدا کردن این کاوشگر کوچک شد. آژانس فضایی می‌گوید، این کاوشگر در فاصله ۲۰۰ کیلومتری سطح ماه هنوز در حال گردش به دور آن است. ناسا برای یافتن چاندرایان، از یک رادار قدرتمند بهره برده است؛ آن‌ها از آنتن شبکه اعماق فضا ۲۳۰ فوتی مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون در کالیفرنیا برای تابش امواج ماکروویو به ماه بهره بردند.
امواج ماکروویو قادر به تشخیص هر شیء که در مسیرشان قرارگرفته‌اند، است. حال، دانشمندان با استفاده از این امواج قادر به دریافت سیگنال‌هایی از کاوشگر چاندرایان ۱ شدند.
ناسا در بیانیه‌ای رسمی گفت:”بهره بردن از آنتن بزرگ در گلدستون، آرسیبو و گرین بنک نشان داد، این رادارها حتی قادر به شناسایی و ردیابی کاوشگرهای کوچک در مدار ماه هستند. رادارهای زمینی احتمالا می‌توانند نقش مهمی در مأموریت‌های انسانی و روباتیک آینده به ماه ایفا کنند. این رادارها می‌توانند به‌عنوان یک ابزار جهت ارزیابی خطر برخورد و همچنین به‌عنوان مکانیسم‌های ایمنی ناوبری و ارتباطات فضاپیماها مورداستفاده قرار گیرند.”

کاوشگر چاندرایان-۱ اولین کاوشگر هند است که در تاریخ ۲۲ اکتبر ۲۰۰۸ از ایستگاه فضایی ساتیش داوان به فضا پرتاب شد. کاوشگر چاندرایان۸ نوامبر با موفقیت در مدار ماه قرار گرفت. در ۱۴ نوامبر سال ۲۰۰۸، کاوشگر برخوردی ماه از مدارگرد چاندرایان جدا شد و به روش کنترل‌شده‌ای در قطب جنوب ماه فرود آمد تا هند به چهارمین کشوری تبدیل شود که به ماه می‌رسد. این کاوشگر در نزدیکی دهانه شکلتون به سطح ماه رسید تا اکتشافات خود را برای کشف آب- یخ در ماه را آغاز کند.
پس از تقریبا یک سال، کاوشگر چاندرایان-۱ با مشکلات فنی ازجمله خرابی سنسورها و محافظ حرارتی خود مواجه شد. در ۲۸ اوت ۲۰۰۹، ارسال سیگنال‌های رادیویی این کاوشگر متوقف شد. چاندرایان به مدت ۳۱۲ روز در مدار ماه به فعالیت پرداخت و باوجود ناتمام ماندن مأموریت کاوشگر چاندرایان، سازمان تحقیقات فضایی هند اعلام کرد، چاندرایان به ۹۵ درصد از اهداف موردنظر دست‌یافته است.

.

منبع: wfla

نوشته ناسا کاوشگر چاندرایان هند را پیدا کرد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان شواهدی به دست آورده‌اند که نشان می‌دهد، آتشفشان های یخی سرس، حدود ۴ میلیون سال قبل دائما فعال بوده اند. دانشمندان تصور می‌کنند، نقاط درخشان روی دهانه اوکاتور سیاره کوتوله، نمک‌های معدنی هستند که درنتیجه فوران آتشفشان های یخی در حدود ۳۰ میلیون سال قبل، در این ناحیه ته‌نشین شده‌اند. به‌این‌ترتیب، یافته‌های جدید می‌تواند نشان دهند که سرس دارای تاریخچه آتشفشانی با فعالیت‌هایی طولانی‌مدت بوده است.

آتشفشان های یخی، آتشفشان هایی هستند که آب یخ، آمونیاک و یا مایعات متان به‌جای مواد مذاب از آن فوران می‌کند. ستاره شناسان تاکنون موفق به کشف نمونه‌های زیادی از آتشفشان های یخی در قمرهای منظومه شمسی  شده‌اند؛ از قمر میراندای سیاره اورانوس گرفته تا قمر گانیمد سیاره مشتری.

اما آتشفشان های یخی سرس (سیاره کوتوله‌ای که بزرگ‌ترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری است) منحصربه‌فرد هستند. آهونا مونز، بزرگ‌ترین کوه سیاره کوتوله، کوه یخی هرمی شکل و عظیمی است که حدود ۳۹۶۲ متر ارتفاع دارد و حال با توجه به داده‌های فضاپیمای داون، ناسا، این گنبد آتشفشانی با تمام همتایان خود در منظومه شمسی تفاوت دارد.

محققان انستیتوی ماکس پلانک آلمان در مونیخ، بامطالعه دهانه اوکاتور به درک جدیدی از آتشفشان های یخی سرس رسیده‌اند.

دهانه اوکاتور حدود ۹۱ کیلومتر قطر دارد و به ارتفاع کوه آهونا مونز عمیق است؛ دانشمندان همیشه نسبت به شباهت‌های این دو ناحیه در سرس گمانه زنه هایی می‌کردند. درواقع هردوی این نواحی نسبت به ترکیب کلی سرس، نسبتا جوان محسوب می‌شوند. حال محققان انستیتوی ماکس پلانک، به این نتیجه رسیده‌اند که نقاط درخشان مرموز اوکاتور از آهونا مونز منشأ گرفته‌اند.

آندریاس ناتویس محققی از انستیتوی ماکس پلانک، می‌گوید: “تأثیر برخورد بزرگی که موجب به وجود آمدن دهانه اوکاتور شده، احتمالا باید آغازگر همه فعالیت‌های آتشفشان های یخی هم بوده باشد.”

پس فوران آتشفشان یخی، فشار پایین در نزدیکی سطح به آب و گازهای محلولی همچون دی‌اکسید کربن و متان، امکان گریز از این ناحیه را داده است. این فرایند زمین‌شناسی، درنهایت موجب به وجود آمدن دهانه اوکاتور شده که دارای درخشان‌ترین مواد موجود در سرس است.

داده‌های طیف‌سنجی مادون‌قرمز فضاپیمای داون ناسا نشان می‌دهد، موادی که دانشمندان از آن به‌عنوان سریل فاکولا (Cerealia Facula) نام بردند، دارای مقادیر معتنابهی نمک هستند.

ناتویس می‌گوید: “قدمت و ظاهر نقاط درخشانی که در دهانه قرار دارند، نشان می‌دهد، سریل فاکولا براثر فرایندهای فورانی تشکیل‌شده‌اند، فرایندی که موجب پرتاب شدن این مواد به نقاط دیگری هم شده است.”

این محققان می‌گویند، این روند فوران، رخدادی بزرگ نبوده است، بلکه مجموعه‌ای از فوران‌های کوچک در دوره‌ای طولانی بوده است. گنبدهای مشابهی در قمر گانیمد یافته شده که دانشمندان می‌گویند، ممکن است، شباهت‌های زیادی با فعالیت‌های آتشفشان های یخی سرس داشته باشند. البته با توجه به داده‌های فضاپیمای داون، هنوز مشخص نیست، آیا سرس هنوز هم در پوسته زیرزمینی خود دارای فعالیت‌های آتشفشانی باشد.

درواقع دانشمندان در ابتدا تصور نمی‌کردند، سرس دارای فعالیت‌های زمین‌شناسی باشد؛ اما همچون اقیانوس قمر انسلادوس سیاره زحل، آتشفشان های یخی سرس هم نمونه دیگری از شگفتی‌های اکتشافات فضایی است، چیزی که دانشمندان هرگز انتظار آن را نداشته‌اند.

.

منبع: popularmechanics

نوشته آتشفشان های یخی سرس از میلیون‌ها سال قبل به شدت فعال بوده اند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

بارها به ما گفته‌اند که چیزی نمی‌تواند سریع‌تر از نور حرکت کند و ما نیز این موضوع را پذیرفته‌ایم؛ اما علت این موضوع چیست؟

یکی از فرضیات دانشمندان برای عدم وجودت حیات و سردی مریخ، از بین رفتن میدان مغناطیسی مریخ در حدود ۴.۲ میلیارد سال قبل است. درواقع بدون میدان مغناطیسی مریخ، بخش زیادی از جو مریخ به‌تدریج در اثر بادهای خورشیدی از بین رفته است.
حال تیمی از محققان ناسا می‌گویند، هنوز شانسی برای حفاظت از بخش‌های سالم جو مریخ وجود دارد. این محققان پیشنهاد نصب یک سپر مغناطیسی در نقطه لاگرانژی L1 مریخ را داده‌اند تا با ایجاد میدان مغناطیسی مصنوعی، امکان منحرف کردن بادهای خورشیدی و دیگر تشعشات کیهانی وجود داشته باشد.
شبیه‌سازی محققان حتی نشان می‌دهد، به‌این‌ترتیب، حتی جو مریخ می‌تواند به‌قدری ضخیم شود که امکان ذوب دی‌اکسید کربن موجود در قطب شمال سیاره را فراهم کند و اثرات گلخانه‌ای آن می‌تواند؛ موجب ذوب یخ‌ها و به جریان افتادن دوباره اقیانوس‌های مریخ شود. با توجه به این سناریو جالب‌توجه، لازم به گفتن نیست که شرایط آینده مریخ، می‌تواند برای کاوشگران آینده سیاره سرخ بسیار مساعدتر باشد.
اجرای این طرح آن‌طور که به نظر می‌رسد، غیرعملی نیست. درواقع محققان پیش‌ازاین ساخت و توسعه سازه‌های بادی را آغاز کرده‌اند که مگنتوسفر لازم برای این کار را ایجاد می‌کند. بزرگ‌ترین چالش برای اجرای این طرح پیشنهادی، تنها زمان است.
درحالی‌که نصب این سپر اثری نسبتا سریع بر روی تشعشعات کیهانی سیاره دارد، اما هنوز به‌درستی مشخص نیست، ضخیم کردنجو و افزایش دمای سطحی مریخ، به چه میزان زمان نیاز دارد. درواقع، سپر مغناطیسی نیازمند نوعی زمینی سازی (فرایندهایی همچون ایجاد اتمسفر، گرم نگه‌داشتن اتمسفر و جلوگیری از دست رفتن اتمسفر و نشت آن به فضای بیرونی) است که حتی یک تغییر نسبتا سریع در آن، به دهه‌ها زمان نیاز دارد. اما ناسا و اسپیس ایکس می‌خواهند، در سال‌های پیش رو گام بر روی سیاره مریخ بگذارند.
با تمام این تفاسیر، طرح پیشنهادی موردنظر حتی در حد یک طرح مفهومی هم ارزشمند است. چراکه نشان می‌دهد، حفظ و بهبود میزان باقی‌مانده جو مریخ، تا چه میزان واقع‌بینانه است.

.

منبع: engadget

نوشته طرح پیشنهادی ناسا برای محافظت از جو مریخ با سپر مغناطیسی اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.