سیاره کوتوله سرس ممکن است دارای آتشفشان های یخی زیادی بوده باشد

سیاره کوتوله سرس ممکن است دارای آتشفشان های یخی زیادی بوده باشد
احتمالا میلیون ها سال پیش، سطح سیاره کوتوله سرس به جز کوه آهونا مونز، دارای آتشفشان های یخی دیگری هم بوده است. آهونا مونز، کوه یخی هرمی شکل و عظیم در سرس است که حدود ۳۹۶۲ متر ارتفاع دارد. چگونگی ایجاد این کوه عظیم در سیاره کوتوله همیشه مورد بحث دانشمندان بوده است. همچنین مشاهده تنها یک آتشفشان یخی در این سیاره کوتوله، همیشه برای دانشمندان معمایی بوده است.

 مایکل سوری از دانشگاه آریزونا در این مورد می گوید: “تصور کنید تنها یک آتشفشان در تمام زمین وجود داشته باشد. چنین چیزی تا حد زیادی گیج کننده است.”

به همین دلیل سوری و تیمش از آزمایشگاه مطالعات سیاره‌ای و قمری دانشگاه آریزونا، تصور می کنند که سرس دارای آتشفشان های یخی دیگری هم بوده است. یکی از توضیحات احتمالی دانشمندان برای این مورد، این است که این ساختارها ممکن است در طول زمان مسطح شده باشد.

دانشمندان تصور می کنند، این آتشفشان ها به دلیل “سکون ویسکوزیته” به مرور ناپدید شده اند، اصطلاحی که برای توصیف حالتی بیان می شود که در آن هر گونه ماده جامدی با گذشت زمان به حالت مایع در می آید. از آنجایی که یخچال های طبیعی زمین هم به همین نحو تبدیل به مایع شده اند، چنین فرضیه ای می تواند در مورد آتشفشان های یخی مرموز سرس هم صادق باشد. به خصوص اینکه سیاره کوتوله سرس بین مریخ و مشتری واقع شده، جایی که نسبت به دیگر اجرام کیهانی همچون قمرهای یخی تیتان و اروپا به خورشید نزدیک تر است.

این محققان با مدل سازی هایی به این نتیجه رسیده اند که ممکن است کوه های یخی سرس حداقل دارای ۴۰ درصد آب بوده اند. به طور کلی، تخمین زده می شود که بین ۱۷ تا ۳۰ درصد وزن سیاره کوتوله سرس را آب تشکیل داده باشد. چیزی که برای این سیاره کوتوله، مقادیر زیادی از آب محسوب می شود؛ چرا که وزن شبه سیاره سرس در حدود یک میلیون تریلیون تن است.

بنابراین در سرس، حدود ۰.۲ تا ۰.۳ تن آب وجود دارد، مقادیری که در مقایسه با آب کره زمین، چندان هم کم نیست. سیاره ما دارای حدود ۱۸ تریلیون تن آب در اقیانوس ها است، البته قطر زمین هم ۱۰ برابر بزرگتر از سرس است.

دانشمندان گمان می کنند، آب مایع در دوران اولیه شکل گیری منظومه شمسی در سرس جریان داشته است؛ اما با سردتر شدن سیاره کوتوله، یخ سطحی موجود در نواحی استوایی سرس، تصعید (تبدیل از حالت جامد به حالت گاز) شده و یا به بخش فوقانی سیارک رفته و اتمسفر ظریفی را شکل داده است. با این حال در نواحی مرتفع، یک متر از آب می توانسته در طول حیات ۴.۵ میلیارد ساله سرس در سطح سیاره باقی بماند.

دانشمندان می گویند، ذوب یخ های سرس، احتمالا صدها میلیون سال زمان برده است. احتمالا کوه آهونا مونز هم با قدمت تقریبی ۲۰۰ میلیون ساله نسبتا جوان باشد که بنا بر فرضیات در نهایت همچون همتایان خود ناپدید خواهد شد.

دانشمندان در حال برنامه ریزی برای شناسایی بقایای آتشفشان های ناپدید شده سرس هستند. به گفته کلسی سینگر از موسسه تحقیقات جنوب غربی در سن آنتونیو: “از آنجایی که ویژگی های همه آتشفشان های یخی در اجرام کیهانی دیگر متفاوت هستند، تصور می کنم، این تحقیقات جدید می تواند، دانسته های موجود ما را در این مورد به نحو چشمگیری افزایش دهد.”

اگر دانشمندان موفق به اثبات وجود آتشفشان های باستانی در سیاره کوتوله سرس شوند، تحقیقات مشابهی می تواند در اقمار یخی (همچون دو قمر اروپا و تیتان) و همچنین سیارات دیگر نیز انجام شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته سیاره کوتوله سرس ممکن است دارای آتشفشان های یخی زیادی بوده باشد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

مأموریت مشترک ناسا و ایریدیوم با موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس

مأموریت مشترک ناسا و ایریدیوم با موشک فالکون 9 اسپیس ایکس

ناسا و کمپانی ایریدیوم در یک مأموریت پرتاب مشترک توسط موشک متعلق به اسپیس ایکس، شرکت خواهند کرد.

فعالیت های آتشفشانی مریخ عمری دو میلیارد ساله دارد!


فعالیت های آتشفشانی مریخ عمری دو میلیارد ساله دارد!
دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل یک شهاب سنگ، موفق به کشف شواهدی از فعالیت های آتشفشانی مریخ شدند. گفته می شود، فعالیت های آتشفشانی سیاره سرخ قدمتی حداقل دو میلیارد سال دارد.

حال با توجه به یافته های جدید، می توان به این نتیجه رسید که، قدیمی ترین فعالیت های آتشفشانی منظومه شمسی ممکن است که در سیاره سرخ به وقوع پیوسته باشند. به عقیده دانشمندان، آتشفشان ها و دشت های گدازه ای که از جریان گدازه ها در مسافت هایی طولانی شکل گرفته اند، شباهت زیادی به جزایر هاوایی دارند.

بزرگترین آتشفشان مریخ ، المپوس نام داشته که حدود ۲۷.۳ کیلومتر ارتفاع دارد و تقریبا سه برابر بلندترین آتشفشان زمین، موناکی در جزایر هاوایی است. این آتشفشان، بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی نیز به حساب می آید.

به گفته تام لیپن، استاد دانشگاه هوستون ایالات متحده، این یافته ها سرنخ های جدیدی از نحوه تکامل سیاره و همچنین بینش جدیدی از تاریخچه فعالیت های آتشفشانی مریخ در اختیار دانشمندان قرار داده است. در واقع، بسیاری از چیزهایی که دانشمندان در مورد ترکیب بندی سنگ های آتشفشانی مریخ در اختیار دارند، از شهاب سنگ های یافت شده در زمین هستند. تجزیه و تحلیل این شهاب سنگ ها، اطلاعاتی مختلفی، از جمله، قدمت شهاب سنگ ها، منبع ماگما، مدت زمان سپری شده در فضا و همچنین مدت سپری شده در سطح زمین را در اختیار دانشمندان قرار داده است.

در واقع، بنا بر تخمین دانشمندان، این سنگ های آتشفشانی حدود یک میلیون سال قبل از سطح مریخ پرتاب شده و قطعاتی از آن، از مدار زمین عبور کرده و به سطح سیاره ما رسیده اند.

Northwest Africa 7635

شهاب سنگی که دانشمندان برای این مطالعه جدید مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، Northwest Africa 7635  نام دارد که در سال ۲۰۱۲ در شمال غربی آفریقا کشف شده و به نوعی از سنگ های آتشفشانی که Shergottite نام دارد، تعلق می گیرد. تاکنون یازده مورد از این شهاب سنگ های مریخی، با ترکیب شیمیایی و همچنین دوره پرتاب مشابه یافت شده است.

لیپن در این مورد توضیح می دهد: “ما متوجه شده ایم که این سنگ ها دارای منبع آتشفشانی مشابهی هستند. با توجه به اینکه زمان پرتاب (خروج از مریخ) این سنگ ها مشابه است، می توانیم به این نتیجه برسیم که این سنگ ها از یک محل در مریخ وارد فضا شده اند.”

به این ترتیب، این شهاب سنگ ها اطلاعاتی در مورد محلی مشابه در مریخ فراهم کرده اند. شهاب سنگ هایی که پیش از این مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته بودند، قدمتی بین ۳۲۷ تا ۶۰۰ میلیون ساله داشتند. در مقابل، شهاب سنگی که در این مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، حدود ۲.۴ میلیارد سال قدمت دارد و گمان می رود که از، یکی از قدیمی ترین مراکز آتشفشانی منظومه شمسی خارج شده باشد.

یافته های این محققان در نشریه “Science Advances” به چاپ رسیده است.

.

منبع: indianexpress

 

نوشته فعالیت های آتشفشانی مریخ عمری دو میلیارد ساله دارد! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی

کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی
یافتن سیارات فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) کار بسیار دشواری بوده و به همین نسبت هم یافتن آب در سیارات فراخورشیدی بسیار دشوارتر است. حال، تیمی از دانشمندان ادعا می کنند، با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) واقع در شیلی، موفق به کشف آب در سیاره فراخورشیدی شده اند. این دانشمندان می گویند، موفق به مشاهده شواهدی از آب در اتمسفر سیاره ۵۱ پگاسوس بی شده اند، این سیاره بیش ۵۰ سال نوری با زمین فاصله دارد.

به گزارش نیو ساینس، تمام اکتشافات پیشین برای کشف آب، متکی به سیاراتی بود که در مسیری بین سیاره مادر خود (در این مورد ستاره ۵۱ پگاسوس) و زمین بوده اند؛ اما چنین اکتشافاتی در سیارات فراخورشیدی به ندرت انجام شده، چراکه مطالعه اتمسفر این سیارات تقریبا غیرممکن بوده است.

بنابراین، این تیم تحقیقاتی رویکردی متفاوتی را برگزیده، این دانشمندان، هر دوی سیاره فراخورشیدی و ستاره مادر را با وجود تعاملاتی که بین این دو وجود دارد، رصد کرده اند. در این مورد، تلسکوپ بسیار بزرگ به مدت چهار ساعت این دو جرم کیهانی را مشاهده کرده تا انعکاس نورهای بین این دو را رصد کند.

این دانشمندان پس از تفکیک داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ، قادر به کشف شواهدی جدید شدند. این دانشمندان به این نتیجه رسیدند که اتمسفر سیاره ۵۱ پگاسوس بی دارای حدود ۱ واحد آب در مقدار ۱۰۰۰۰ و همچنین مقادیر ناچیزی دی اکسید کربن و متان است.

البته، کشف آب با توجه به دوری سیاره ۵۱ پگاسوس بی و همچنین عدم دسترسی به آن (تا زمانی نزدیک)، قابل اثبات نخواهد بود.

این سیاره نصف سیاره مشتری جرم دارد و هر دور گردش آن در مدار ستاره‌ مادر فقط چهار روز طول می‌کشد. به این ترتیب و با توجه به فاصله کم سیاره ۵۱ پگاسوس بی به ستاره مادر خود (در واقع فاصله این سیاره به ستاره مادر خود از فاصله خورشید ما به عطارد هم کمتر است) ممکن است، مطالعه دقیق داده های این دانشمندان و تایید علمی آن به سال ها زمان نیاز داشته باشد!

.

منبع: engadget

نوشته کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی

کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی
یافتن سیارات فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) کار بسیار دشواری بوده و به همین نسبت هم یافتن آب در سیارات فراخورشیدی بسیار دشوارتر است. حال، تیمی از دانشمندان ادعا می کنند، با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) واقع در شیلی، موفق به کشف آب در سیاره فراخورشیدی شده اند. این دانشمندان می گویند، موفق به مشاهده شواهدی از آب در اتمسفر سیاره ۵۱ پگاسوس بی شده اند، این سیاره بیش ۵۰ سال نوری با زمین فاصله دارد.

به گزارش نیو ساینس، تمام اکتشافات پیشین برای کشف آب، متکی به سیاراتی بود که در مسیری بین سیاره مادر خود (در این مورد ستاره ۵۱ پگاسوس) و زمین بوده اند؛ اما چنین اکتشافاتی در سیارات فراخورشیدی به ندرت انجام شده، چراکه مطالعه اتمسفر این سیارات تقریبا غیرممکن بوده است.

بنابراین، این تیم تحقیقاتی رویکردی متفاوتی را برگزیده، این دانشمندان، هر دوی سیاره فراخورشیدی و ستاره مادر را با وجود تعاملاتی که بین این دو وجود دارد، رصد کرده اند. در این مورد، تلسکوپ بسیار بزرگ به مدت چهار ساعت این دو جرم کیهانی را مشاهده کرده تا انعکاس نورهای بین این دو را رصد کند.

این دانشمندان پس از تفکیک داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ، قادر به کشف شواهدی جدید شدند. این دانشمندان به این نتیجه رسیدند که اتمسفر سیاره ۵۱ پگاسوس بی دارای حدود ۱ واحد آب در مقدار ۱۰۰۰۰ و همچنین مقادیر ناچیزی دی اکسید کربن و متان است.

البته، کشف آب با توجه به دوری سیاره ۵۱ پگاسوس بی و همچنین عدم دسترسی به آن (تا زمانی نزدیک)، قابل اثبات نخواهد بود.

این سیاره نصف سیاره مشتری جرم دارد و هر دور گردش آن در مدار ستاره‌ مادر فقط چهار روز طول می‌کشد. به این ترتیب و با توجه به فاصله کم سیاره ۵۱ پگاسوس بی به ستاره مادر خود (در واقع فاصله این سیاره به ستاره مادر خود از فاصله خورشید ما به عطارد هم کمتر است) ممکن است، مطالعه دقیق داده های این دانشمندان و تایید علمی آن به سال ها زمان نیاز داشته باشد!

.

منبع: engadget

نوشته کشف روش جدیدی برای یافتن آب در سیارات فراخورشیدی اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل

عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل

همانطور که کاسینی به پایان ماموریت تاریخی خود نزدیک و نزدیک تر می شود، ناسا، آخرین داده های کاسینی از سیاره زحل را دریافت می کند. حال، آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا، ناسا، عکس های با وضوح بالایی از بیرونی ترین حلقه های سیاره زحل منتشر کرده، این عکس ها بخشی از آخرین ماموریت فضاپیمای کاسینی هستند.

کاسینی که از نوامبر، شروع به انجام مانورهای گذر نزدیک خود کرده، هر هفته عکس هایی را که تنها نقطه ای کوچک، چیزی حدود ۵۰۰ متر (شاید به اندازه بلندترین آسمانخراش های دنیا) را پوشش می دهند، به زمین مخابره می کند.

کاسینی همچنین عکس هایی از ساختارهایی به ثبت رسانده که در اثر تجمع موقت ذرات بر اثر گرانش در حلقه ایجاد شده اند. فضاپیمای کاسینی عکس های فوق را با استفاده از دوربین زاویه عریض نور مرئی خود در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶ به ثبت رسانده است. کاسینی پیش از این در سال ۲۰۰۴ هم عکس هایی از این ساختارها به ثبت رسانده بود. اما عکس های جدید، وضوح و کیفیت بسیار بالاتری دارند.

احتمالا با توجه به اینکه کاسینی طی ماه های آینده به مانور گذر نزدیک خود ادامه خواهد داد، باید انتظار عکس های جدیدی از حلقه های زحل را داشته باشیم.

ماموریت کاسینی پروژه ای مشترک بین ناسا، اسا (آژانس فضایی اروپا) و آژانس فضایی ایتالیا است. آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، بخشی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادنا، بخش علمی ماموریت را مدیریت می کند. مدارگرد کاسینی و دو دوربین پردازنده آن در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا طراحی، توسعه و مونتاژ شده اند. همچنین مرکز عملیات تصویربرداری این ماموریت در موسسه علوم فضایی بولدر، کلرادو قرار دارد.

فضاپیمای کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت. حال، کاسینی در سال پایانی ماموریت خود قرار دارد، این کاوشگر قرار است سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه رفتن درون جو سیاره به ماموریت خود پایان دهد.

.

منبع: engadget

نوشته عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل

عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل

همانطور که کاسینی به پایان ماموریت تاریخی خود نزدیک و نزدیک تر می شود، ناسا، آخرین داده های کاسینی از سیاره زحل را دریافت می کند. حال، آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا، ناسا، عکس های با وضوح بالایی از بیرونی ترین حلقه های سیاره زحل منتشر کرده، این عکس ها بخشی از آخرین ماموریت فضاپیمای کاسینی هستند.

کاسینی که از نوامبر، شروع به انجام مانورهای گذر نزدیک خود کرده، هر هفته عکس هایی را که تنها نقطه ای کوچک، چیزی حدود ۵۰۰ متر (شاید به اندازه بلندترین آسمانخراش های دنیا) را پوشش می دهند، به زمین مخابره می کند.

کاسینی همچنین عکس هایی از ساختارهایی به ثبت رسانده که در اثر تجمع موقت ذرات بر اثر گرانش در حلقه ایجاد شده اند. فضاپیمای کاسینی عکس های فوق را با استفاده از دوربین زاویه عریض نور مرئی خود در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶ به ثبت رسانده است. کاسینی پیش از این در سال ۲۰۰۴ هم عکس هایی از این ساختارها به ثبت رسانده بود. اما عکس های جدید، وضوح و کیفیت بسیار بالاتری دارند.

احتمالا با توجه به اینکه کاسینی طی ماه های آینده به مانور گذر نزدیک خود ادامه خواهد داد، باید انتظار عکس های جدیدی از حلقه های زحل را داشته باشیم.

ماموریت کاسینی پروژه ای مشترک بین ناسا، اسا (آژانس فضایی اروپا) و آژانس فضایی ایتالیا است. آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، بخشی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادنا، بخش علمی ماموریت را مدیریت می کند. مدارگرد کاسینی و دو دوربین پردازنده آن در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا طراحی، توسعه و مونتاژ شده اند. همچنین مرکز عملیات تصویربرداری این ماموریت در موسسه علوم فضایی بولدر، کلرادو قرار دارد.

فضاپیمای کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت. حال، کاسینی در سال پایانی ماموریت خود قرار دارد، این کاوشگر قرار است سپتامبر ۲۰۱۷ با شیرجه رفتن درون جو سیاره به ماموریت خود پایان دهد.

.

منبع: engadget

نوشته عکس جدید کاسینی از گذر نزدیک به حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

فضا-زمان چیست؟

فضا-زمان چیست؟

فضا-زمان مفهومی است که بیشتر ما با آن آشنایی نداریم؛ اما درک این مفهوم برای درک جهانی که در آن هستیم، لازم است.

نخستین ماموریت اسپیس ایکس در مجتمع پرتاب ۳۹ ناسا به تعویق افتاد

نخستین ماموریت اسپیس ایکس در مجتمع پرتاب ۳۹ ناسا به تعویق افتاد

شرکت فضایی اسپیس ایکس اعلام کرد، نخستین پرتاب موشک خود را از مجتمع پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی، ناسا تا اواسط ماه فوریه به تعویق انداخته است.

شرکت اسپیس ایکس پیش از این اعلام کرده بود، ماموریت CRS-10 به ایستگاه فضایی بین المللی از مجتمع پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی به فضا پرتاب خواهد شد. همچنین، پس از ماموریت CRS-10، ماموریت تجاری LC-39A متعلق به شرکت اکواستار، انجام خواهد شد.

قرار بود، اسپیس ایکس نخستین ماموریت فضایی خود را در تاریخ ۳۰ ژانویه (۱۱ بهمن)، از مجتمع پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی به فضا پرتاب کند. این مجتمع تاریخی ناسا، پیش از این عامل بسیاری از پیشرفت های فضایی ایالات متحده بوده است. پیش از این در این مجتمع پرتاب، ماموریت های تاریخی همچون موشک ساترن ۵ و آپولو به فضا پرتاب شده اند. به گفته شرکت، این تاخیر مجدد، برای انجام آزمایش های بیشتر بر روی سیستم های زمینی پیش از ماموریت CRS-10 خواهد بود.

.

منبع: baynews9

نوشته نخستین ماموریت اسپیس ایکس در مجتمع پرتاب ۳۹ ناسا به تعویق افتاد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

اگر در فضا بمیرید، چه بر سر بدنتان خواهد آمد؟

اگر در فضا بمیرید، چه بر سر بدنتان خواهد آمد؟

در آینده‌ای نزدیک به مریخ سفر خواهد کرد و این سفر خطرات بسیاری به ‌همراه خواهد داشت. اگر این خطرات جان یکی از اعضای مأموریت را بگیرد، چه بر سر جسد او خواهد آمد؟ اگر این موضوع کنجکاوی شما را برانگیخته است، با زومیت همراه شوید تا بیشتر بدانید.