فردا، ۲۸ آبان، پایان جهان ؛ تئوری آخرالزمانی Nibiru دراین مورد چه می‌گوید؟

آیا باور می‌کنید که همین فردا، ۲۸ آبان، روز پایان دنیا خواهد بود؟ باور کنید یا خیر، افرادی به نظریه توطئه‌آمیز نیبیرو (Nibiru) معتقد هستند و پایان جهان را با برخورد به سیاره‌ای به همین نام، کمتر از ۲۴ ساعت دیگر پیش‌بینی می‌کنند.

در این میان ناسا وجود چنین سیاره‌ای را تماما انکار می‌کند. اگر معتقدان به این تئوری درست بگویند -که احتمال قوی چنین نیست- این سیاره در ابتدا به زمین برخورد کرده و زمین لرزه‌های عظیم را منجرخواهد شد و یا در نظریه‌ای دیگر چنان به زمین نزدیک خواهد شد که سیاره ما را از مدارش خارج خواهد کرد.

منشا چنین ادعایی، دیوید مید (David Meade)، نویسنده کتاب “سیاره ایکس در سال ۲۰۱۷ به ما می‌رسد” (Planet X – The 2017 Arrival) است. وی نسبت به وقوع آخر‌الزمان در پایان سال ۲۰۱۷ هشدار می‌کند. در این کتاب آمده که سیاره‌ای تحت عنوان نیبیرو (Nibiru) در مسیر برخورد با زمین است و پایان عصر انسان‌ها فرا رسیده است.

 

بیشتر بخوانید:  سیاره نهم وجود دارد و سیاره‌ی فرضی نیبیرو واقعی نیست

 

با این وجود که دانشمندان رویداد ذکر شده در این کتاب را از اساس کذب می‌دانند ولی نویسنده این کتاب، طبق گفته خودش، دلایل این اعتقاد خود را از دل کتاب‌های پیامبران عهد عتیق بیرون آورده است. او همچنین وقوع خورشید گرفتگی کلی در تابستان سال جاری را یکی از دلایل وقوع آخر‌الزمان می‌دانست.

آیا فردا پایان جهان است!

مسلما خیر، اما حال، فرض را بر این بگذاریم که آنها درست می‌گویند. سوال مهم اینجاست که چگونه می‌توان برای پایان جهان یا حداقل یک زمین لرزه بزرگ و سایر بلایای طبیعی از خود مراقبت کرد؟ آیا چنین امکانی وجود دارد؟

سخنگوی سازمان فدرال مدیریت بحران آمریکا (FEMA) می‌گوید:

سازمان ما با همکاری ناسا در حال توسعه راهنما‌هایی است تا ما را در برابر تاثیرات بالقوه اجرام طبیعی فضایی بر روی زمین به سطح خوبی از آمادگی برساند. هرگاه هشداری از جانب ناسا مبنی بر محتمل الوقوع بودن یک تهدید برای ایالات متحده به سازمان مدیریت بحران برسد، این سازمان اطلاعات ضروری را به مقامات فدرال، ایالتی، محل و موسسات اورژانس و مقابله با بلایای طبیعی ارسال خواهد کرد.

وبسایت Ready.gov یک کمپین آمادگی ملی در برابر فاجعه است مجموعه‌ای کامل از چک‌لیست‌ها و مواد مفید رابرای کسانی که می‌خواهند در برابر این دست وقایع آخر‌الزمانی و یا سایر بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله آمادگی داشته باشند، مهیا کرده است. در میان فجایعی که در این سایت پوشش داده شده است؛ مواردی مانند بیوتروریسم، سیل، طوفان و تغییرات جوی-فضایی (شامل برخورد‌های سیارکی نمی‌شود) به چشم می‌خورد.

طبق گفته سخنگوی سازمان مدیریت بحران، برخورد‌های سیارکی، تخریب ساختمان‌ها، جاده‌ها و شبکه‌های برق‌رسانی را در پی دارد که در سایر طبقه بندی‌ها گنجانده شده است. در عوض، تغییرات جوی-فضایی احتمالا به اثرات طوفان‌های ژئومغناطیسی بر روی زمین و تبعات آن اشاره دارند. این طوفان‌ها می‌توانند ارتباطات را از بین ببرند و باعث خاموش شدن سیستم‌ها بشوند. به عنوان یک مثال واقعی؛ در سال ۱۹۸۹ شش میلیون نفر در کانادا به علت طوفان ژتومغناطیسی، به مدت تقریبا نیمی‌ از روز از هرگونه جریان برق بی‌بهره بودند.

اگرچه فاجعه نیبیرو و اتمام دنیا بسیار دور از ذهن است، با این حال ناسا و سازمان مدیریت بحران آمریکا (FEMA) اقدامات اضطراری لازم برای مقابله با برخورد یک سیارک به زمین را در دست بررسی دارند. آنطور که در وبسایت ناسا عنوان شده است؛ این دو سازمان همانند نمایندگان سایر نهاد‌های دولتی و سازمان‌های علمی در اکتبر سال ۲۰۱۶، در جهت برنامه ریزی اضطراری برای مقابله با برخورد‌های سیارکی مانور‌های ویژه‌ای را برگزار کردند.

در طول این مانورها، این تیم، انواع آسیب‌های اجتناب ناپذیری که ممکن است سقوط یک شیء سماوی بر جای بگذارد را بررسی کرد. طبق گفته سخنگوی سازمان مدیریت بحران، اگرچه وقوع این آسیب‌ها احتمال بسیار پایینی دارند، اما پیامد‌های فاجعه آمیزی بسیاری را با خود به همراه دارد و این موضوع، درجه اهمیت آنها را بالا می‌برد.

لویتیکوس لوئیس، رئیس بخش بین‌الملل FEMA، در بیانیه مانور اکتبر ۲۰۱۶ اعلام کرد:

درجه بالای عدم قطعیت اولیه همراه با زمان هشدار نسبتا طولانی، این مانور را در زمره چالش‌ برانگیزترین و منحصر به فرد ترین سناریو‌ها برای مدیران اورژانس، قرار می‌دهد. البته باید توجه داشت چنین رویداد‌هایی نسبت به آماده شدن برای بلایای طبیعی مانند یک طوفان، که در بازه زمانی خیلی کوتاه اتفاق می‌افتد، بسیار متفاوت است.

در این تصویر کارلوس اوترو دیده می‌شود که در حال پر کردن خودروی خود با بطری‌های آب است. او از جمله ساکنین فلوریدا بود که در اوایل سپتامبر امسال با طوفان ایرما دست و پنجه نرم می‌کردند. (اعتبار: GettyImages)

اگر بصورت فردی مقایسه کنیم، آماده شدن برای مقابله با یک طوفان، به مراتب نسبت به آمادگی در برابر سقوط سیارک‌ها آسان تر به نظر می‌رسد. به ویژه برای کسانی که نمی‌خواهند کیت‌های اضطراری شخصی برای مقابله با بلایای طبیعی (که شاید چندی دیگر در محل زندگی‌شان رخ دهد) تهیه کنند. البته این افراد می‌توانند کیت‌هایی که برای چنین منظوری طراحی شده‌اند را خریداری کنند.

البته اگر شما می‌خواهید برای پایان دنیا آماده شوید. پیشنهاد ما این است که فعلا خود را در برابر زلزله‌ها، طوفان‌ها و یا سایر بلایای طبیعی آماده کنید. چرا که این‌ها نسبت به برخورد یک سیاره نامرئی به زمین و خطرات آن، بسیار محتمل‌تر هستند.

 

بیشتر بخوانید:

 

منبع: NewsWeek

مطلب فردا، ۲۸ آبان، پایان جهان ؛ تئوری آخرالزمانی Nibiru دراین مورد چه می‌گوید؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

جهان های موازی چیست؛ نظریات و شواهدی پیرامون جهان‌های چندگانه

جهان موازی (Parallel Universes) و یا واقعیت جایگزین نظریه‌ای است که به واقعیت‌هایی ورای واقعیت کنونی می‌پردازد. جهان هایی که می‌توانند وقایع طبیعی و قوانین فیزیک متفاوتی با جهان ما داشته باشند. جهان های موازی درواقع تئوری وجود واقعیت های جداگانه در کنار واقعیت کنونی را تعریف می‌کند.

آیا جهان ما منحصر به فرد است؟ از تخیلات آمیخته با علم گرفته تا حقایق اثبات شده علمی، پیشنهاد‌های زیادی وجود دارد که از حضور یک جهان در کنار جهان ما سخن می‌گوید؛ جایی که هر تصمیمی که شما اکنون در زندگی‌تان می‌گیرید، به نوعی دیگر و در یک واقعیت جایگزین نیز در حال رخ دادن است.

تصور کنید شغلی به شما پیشنهاد شده است که به دلیل آن تصمیم گرفتید از ایران به آلمان نقل مکان کنید؛ در جهان جایگزین می‌توان فهمید که اگر به جای آلمان به نقطه دیگری از اروپا بروید، خروجی تصمیم شما چه خواهد بود.

چنین ایده‌هایی به وفور در کتاب‌ها و فیلم‌های کمیک دیده می‌شوند. به عنوان مثال در فیلم “پیشتازان فضا” (Star Trek 2009) تصور بر این است که شخصیت‌های کاپیتان کرک و افسر اول سفینه یا همان آقای اسپاک در یک دنیای کاملا مجزا وجود دارند.

مفهموم شناخته شده دنیاهای موازی اساسا صورتی‌ است از نظریات نجومی جهان های چندگانه یا مولتی‌ورس. واقع‌بینانه‌ این است که شواهد بسیاری کمی برای اثبات وجود نظریات جهان‌های چندگانه وجود دارد. اما درک چیستی جهان ما با نگاه از بیرون، نکته‌ای بسیار کلیدی خواهد بود.

اثبات جهان‌های چندگانه

اگر قرار باشد به زبان ساده بگوییم، تمام آن چیزی که تحت عنوان جهان پیرامونمان می‌شناسیم، در یک ذره با چگالی بی‌نهایت قرار داشته و سپس بر اساس نظریه مه‌بانگ (بیگ بنگ) که یک راه‌انداز ناشناخته اولیه است، منجر به گسترش و انبساط آن در یک فضای سه بعدی شده است.

در ادامه، انرژی عظیم این انفجار اولیه رو به سردی گذاشت و نور شروع به درخشیدن کرد. سرانجام قطعات کوچک شروع به شکل دادن مواد بزرگتر کردند، موادی نظیر کهکشان‌ها، ستارگان و سیاراتی که می‌شناسیم.

حال، سوال بزرگی که به ذهن می‌رسد این است؛ آیا این تنها جهان موجود است؟ محدودیت‌هایی که تکنولوژی در  مشاهده اطرافمان ایجاد کرده است، به قدری زیاد است که حتی توانایی رصد بخش اعظمی از آنچه درون همین جهان به سر می‌برد را نداریم، چه برسد به مشاهده آن چیزی که شاید در خارج از جهان ما  وجود داشته باشد!

۵ نظریه در اثبات وجود جهان های متعدد

۱. ما از شکل دقیق منحنی فضا-زمان آگاهی چندانی نداریم. یک نظریه قابل توجه این  است که فضا زمان مسطح بوده و تا بی‌نهایت ادامه دارد. چنین تعبیری از فضا – زمان، امکان وجود جهان‌های دیگر را ممکن می‌داند. با چنین نگرشی امکان وجود جهان های تکرار شونده نیز وجود دارد، به این دلیل که ذرات، تنها به روش‌های محدود امکان گرد‌همایی دارند.

۲. اساس نظریه دیگر، جهان های متعدد “انبساط دائمی” است که توسط الکساندر ویلنکین، کیهان‌شناس دانشگاه تافتس ارائه شد. وقتی به طور کلی به فضا-زمان نگاه کنیم، انبساط برخی مناطق که در نتیجه بیگ بنگ رخ داده است، در نهایت جایی متوقف شده است.
این در حالی است که در سایر مناطق، انبساط کماکان ادامه دارد. بنابراین اگر ما جهان خود را بعنوان یک حباب تصور کنیم، اینطور به نظر می‌رسد که جهان ما حبابی در میان شبکه‌ای از حباب‌ هاست. نکته جالب اینجاست که بدلیل عدم ارتباط میان این حباب‌ها، قوانین فیزیکی می تواند در سایر جهان‌ها کاملا با آن چیزی که در جهان ما وجود دارد متفاوت باشد.

جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم ممکن است در یک حباب قرار داشته باشد، حبابی در شبکه‌ای از حباب‌ها

جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم ممکن است در یک حباب قرار داشته باشد، حبابی در شبکه‌ای از حباب‌ها

۳. اگر بنا باشد مکانیک کوانتوم و نحوه رفتار زیرواحد‌های اتمی ذرات را چارچوب مطالعه خود در حول مولتی‌ورس قرار دهیم، سرانجام به نظریه “جهان های خواهر” خواهیم رسید. با پیروی از قوانین احتمال، باید گفت تعداد احتمالاتی که برای هر تصمیم و فعل در نظر می‌گیریم، تنوع جهانی را شکل می‌دهد.
به عبارت بهتر، برای هر حالت ممکن از کارهای ما، جهانی برای نمایش آن وجود دارد. بنابراین اگر شما تصمیم گرفته‌اید آلمان را به عنوان مقصد کاریتان انتخاب کنید، احتمالا در دنیای دیگر سوار بر هواپیما و در انتظار مقصد دیگری هستید و یا حتی در جهان دیگری تصمیم گرفته‌اید در شهر خود بمانید و قصه همینطور ادامه دارد. یعنی برای هر تصمیم شما دو جهان خلق می‌شود، در یکی شما آن کار را انجام داده‌اید و در جهانی دیگر تصمیم دیگری گرفته‌اید. حال این موضوع را به کلی زندگی خود و البته تمام موجودات کره زمین بسط دهید!

۴.راه ممکن دیگر، قائل بودن به تنوع جهان‌ها بر اساس ساختار ریاضیات است. به بیان ساده‌تر، جهانی که شما در  آن ساکن هستید، ساختاری ریاضیاتی را شامل می‌شود که در دنیاهای دیگر ممکن است که تغییر کند. مکس تگمارک، ایده‌پرداز این نظریه، در مقاله خود در سال ۲۰۱۲ نوشته است:
یک ساختار ریاضیاتی، چیزی است که می‌توانید آن را به طور کاملا مستقل از انسان شرح دهید. من به شدت معتقدم جهانی دیگر در خارج و کاملا مستقل از من، می تواند وجود داشته باشد. و ادامه و بقای این جهان، مستقل از وجود و یا عدم وجود انسان در آن است.

جهان موازی

پارالل یونیورس یا همان دنیاهای موازی نظریه عجیبی است که همچنان مورد بحث جوامع علمی جهان است

۵. آخرین نظریه، جهان های موازی است. باید به همان ایده مسطح بودن منحنی فضا-زمان بازگردیم؛ در اینجا پیکربندی‌های ممکن برای ذرات در دنیاهای چندگانه به تعداد ۱۰^۱۰^۱۲۲ گزینه متمایز محدود می‌شود. بنابراین با در نظر گرفتن بی‌نهایت قطعه در جهان، ترکیب ذرات در آنها بایستی به تعداد بی‌نهایت در آنها تکرار شود. به بیان ساده‌تر بی‌نهایت جهان موازی وجود دارد که از قطعات کیهانی کاملا یکسان تشکیل شده که حتی وجود شما نیز در آنها تکرار شده است.
همچنین قطعاتی کیهانی وجود دارد که تنها در موقعیت یک ذره متفاوت هستند. قطعاتی که از موقعیت ذره‌ای متفاوت تشکیل شده‌اند و همین طور به ترتیب الی آخر قطعاتی تشکیل می‌شوند که تفاوت‌های چشمگیری نسبت به ما دارند.

استدلال‌ برای عدم وجود جهان های موازی

با همه این تفاسیر، همه نظریه پردازان با تئوری جهان های موازی موافق نیستند. اتان سیگال، اخترفیزیکدان، در سال ۲۰۱۵ در مقاله‌ای عنوان کرد که منحنی فضا-زمان می‌تواند تا بی‌نهایت ادامه داشته باشد، اما معتقد است محدودیت‌هایی نیز همراه با این ایده وجود دارد.

مشکل کلیدی این است که ۱۴ میلیارد سال از عمر جهان ما می‌گذرد و این موضوع به وضوح نشان می‌دهد که حد و مرز‌هایی برای عمر دنیای ما وجود دارد. این محدودیت‌ها، تعداد حالات ممکن برای بازآرایی ذرات را نیز دربر می‌گیرند و متاسفانه این احتمال کمتر از آن است که بدل شما در دنیایی دیگر سوار هواپیما شود و از سرنوشت خود مطلع باشد.

سیگال معتقد است که انبساط ابتدایی جهان امری مستقل از زمان نبوده و با گذشت زمان رو به کاهش می‌گذارد. چرا که نیازمند انرژی است و این انرژی با گذشت زمان به جای جای فضا منتقل و به نوعی تلف می‌شود. بنابراین ذراتی که در نتیجه بیگ بنگ بوجود آمده‌اند برای همیشه گسترش پیدا نمی‌کنند.

با توضیحات آقای سیگال، چنین برداشت می‌شود که دنیاهای چندگانه، نرخ انبساط و زمان‌های متفاوتی دارند (که می‌تواند بیشتر یا کمتر باشند) و این موضوع احتمال وجود جهان‌هایی مانند خودمان را کاهش می‌دهد.

سیگال می‌افزاید:

واقعیت این است که حتی با چشم پوشی از مسائلی نظیر تعداد نامحدود مقادیر ممکن برای ثابت‌های بنیادین، ذرات و برهم‌کنش‌های میان آنها و نیز کنار گذاشتن تفاسیر این مسائل، مانند چیستی قوانین فیزیکی حاکم بر سایر جهان ها و درجه اهمیت مطالعه آنها در جهت فهم بیشتر قوانین حاکم بر جهان ما، خروجی‌های احتمالی بسیار زیاد است. مگر آنکه انبساط حاکم بر جهان را روی محوری از زمان منتهی به بی‌نهایت متصور شویم که در این صورت وجود جهان موازی با چنین جهانی ممکن نخواهد بود.

با این همه حتی اگر مفهومی به نام مولتی ورس وجود نداشته باشد، این یک محدودیت برای ما به شمار نمی‌رود نباید حسرت آن را بخوریم. به جای آن باید با این فلسفه نگریست که ما چقدر مهم و منحصر به فرد هستیم. نباید به دنیای رویایی دیگری چشم امید داشت تا نتیجه انتخاب‌هایمان را در آن بنگریم؛ بلکه باید با دقت و حساسیت بسیار انتخاب کرد تا از بروز پشیمانی جلوگیری کنیم. همه‌ این مباحث نباید این واقعیت را کنار بگذارد که “ما” تنها کسی هستیم که انتخاب می‌کنیم و انتخاب‌ها را به فعلیت می‌رسانیم.

از اصطلاحاتی همچون جهان‌های جایگزین، جهان‌های کوانتومی، گاه‌شمارهای جایگزین، دنیاهای موازی، واقعیت‌های جایگزین، ابعاد موازی، صفحات بُعدی و ابعاد نفوذی نیز برای این تئوری استفاده می‌شود.

 

بیشتر بخوانید:

 

منبع: Space

مطلب جهان های موازی چیست؛ نظریات و شواهدی پیرامون جهان‌های چندگانه برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

همه چیز در مورد تنها قمر زمین ؛ ماه از چه چیزی ساخته شده است؟ (قسمت چهارم)

ماه، تنها قمر سیاره خاکی ماست. این جرم سماوی با بازتاباندن نور خورشید، از تاریکی شب‌های زمین می‌کاهد؛ به طوری که نور مهتاب آن، جلوه‌ای رویایی به آسمان شب می‌دهد. در این سری از مطالب سعی داریم بیشتر با نزدیک‌ترین همسایه خودمان در منظومه شمسی آشنا شویم. با تکراتو همراه شوید.

ساختار ماه و مواد تشکیل دهنده

از میان تمام اجرام منظومه شمسی، ساده‌ترین جرم برای رصد با چشم غیر مسلح، ماه است. انسان همواره در طول تاریخ در با دیدن لکه‌های تیره و روشن روی سطح آن در شگفتی فرو رفته. اما به راستی دلیل چنین ویژگی عجیبی چیست؟ به طور کلی، ساختار تشکیل دهنده قمر زمین ما چیست؟

مدارگرد ژاپنی کاگویا در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷ این تصویر را از حفرات موجود در قطب شمال ماه به ثبت رساند. (اعتبار: سازمان فضایی ژاپن، JAXA)

سطح ماه

در برخی افسانه‌های کودکانه گفته شده است که ساختار ماه از پنیر تشکیل شده، اما مانند تمام اجرام منظومه شمسی، سنگ، ماده اولیه باورپذیرتری برای تشکیل این جرم آسمانی است. سطح ماه از آتش فشان‌های مرده، مناطق برخورد شهاب سنگ ها و جریان‌های مواد مذاب سرد شده، پوشیده شده است که تماما با چشم غیر مسلح نیز قابل رصد هستند.

در ابتدا دانشمندان تصور می‌کردند مناطقی تیره رنگ و بسیط سطح ماه، اقیانوس‌های این کره سنگی هستند. به همین دلیل آنها را با کلمه لاتین Mare (به معنای دریا- البته امروزه آن را دریاوار معنا می‌کنیم و در حالت جمع Maria نوشته می‌شود) نامگذاری کردند.

با این وجود این مناطق همچنان دریا هستند، اما نه تشکیل شده از آب، بلکه متشکل از گدازه‌های آتشفشانی سرد و سخت شده. در اوایل شکل‌گیری این کره، لایه درونی به اندازه کافی برای ساختن آتشفشان مذاب موجود بود، هرچند که به سرعت سرد و سخت شد. همچنین سیارک‌ها اگر به میزان کافی بزرگ می‌بودند و به سطح آن برخورد می‌کردند، منجر به خروج مواد مذاب شوند.

سطح این قمر شواهد بسیاری از سیارک‌ها را گزارش می‌کند. در اوایل تشکیل منظومه شمسی، تمامی سیارات و اقمار آنها یک دوره بمباران سنگین را تجربه کردند، تا آنجا که آخرین سنگ‌های بزرگ این بمباران در جاذبه آنها گرفتار شد و به سطحشان برخورد کرد.

در زمین، تکتونیک (زمین ساخت) و فرسایش صفحات زمین، بسیاری از شواهد مربوط به این دوره را پوشانده است. همچنین اتمسفر، بسیاری از اجرامی را که درصدد برخورد به زمین هستند را می‌سوزاند. اما در ماه زمین، هیچ یک از این علائم پاک  سازی شواهد وجود ندارد. از همین رو این قمر بستری مناسب برای مطالعه تاریخچه منظومه شمسی است.

لایه‌های مختلف ماه (اعتبار: ویکی‌مدیا)

لازم به ذکر است، این بمباران سنگین که در موردش صحبت می‌‌کنیم به ۳.۸ میلیارد سال قبل باز می‌گردد؛ به این معنا که نمی توان مسئولیت تمام حفرات موجود در سطح ماه را بر گردن این بمباران‌ها انداخت. برخورد سیارک‌های بزرگ و کوچک به سطح این کره سنگی کماکان ادامه داشت، اما با سرعت کمتر. این برخورد ها منجر به همپوشانی میان حفرات ایجاد شده با حفرات موجود در بالای جریان مذابی سرد شد.

پوسته ماه از رگولیت‌های بتن مانند تشکیل شده است (به قشری از ذرات ناپیوسته که از تخریب لایه زیرین خود بوسیله هوازدگی یا آب و باد بوجود می‌آید، رگولیت گفته می‌شود). در نتیجه برخورد سیارک‌ها و شهاب‌ سنگ‌ها با سطح ماه، قطعات بسیار ریزی حاصل می‌شد که با نمونه برداری‌های ماموریت‌های مختلف، به وجود آن پی برده شد.

پوسته کره ماه در مناطق مختلفش بین ۶۰ تا ۱۰۰ کیلومتر ضخامت دارد. رگولیت موجود بر روی سطح این قمر نیز در مناطق دریایی (maria) ضخامت کمی در حدود ۳ مترو در مناطق مرتفع‌تر گاهی تا ۲۰ متر هم ضخامت دارد.

در زیر سطح این کره چه خبر است؟

همانند زمین، ماه نیز از سه لایه پوسته، گوشته و هسته تشکیل شده است. در اعماق لایه درونی آن، احتمال زیاد یک هسته آهنی جامد وجود دارد که توسط هسته بیرونی نرم‌تر احاطه شده که آهن مایع و گذاخته را شامل می‌شود. هسته بیرونی ماه در حدود ۵۰۰ کیلومتر ضخامت دارد. در نقطه ماقبل هسته درونی آن تنها ۲۰ درصد از سطح این قمر را تشکیل می‌دهد که در مقایسه با سهم ۵۰ درصدی سنگ‌های گداخته هسته بیرونی کمتر است.

بخش اعظم لایه درونی ماه را سنگ کره (لیتوسفر) تشکیل داده که ضخامتی ۱۰۰۰ کیلومتری دارد. ذوب شدن این منطقه در اوایل حیات آن، ماگمای لازم برای شکل گیری دریاواره‌های مواد مذاب در سطح ماه را مهیا کرد. سرانجام با گذر زمان، این ماگما سرد و سخت شدند و عصر آتشفشان‌ها در تاریخ قمر زمین ما به پایان رسید.

ماه دومین جرم چگال منظومه شمسی است که از نظر چگالی به پای یو (Io)، قمر مشتری، نمی‌رسد. لایه لایه شدن بخش درونی این کره به احتمال زیاد بدلیل کریستالی شدن یک اقیانوس ماگمایی، اندکی پس از تشکیل آن بوده است.

 

بیشتر بخوانید :

منبع: Space

مطلب همه چیز در مورد تنها قمر زمین ؛ ماه از چه چیزی ساخته شده است؟ (قسمت چهارم) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

بارش شهابی اسدی ۲۶ آبان ؛ این رقص آسمانی را از دست ندهید!

بارش شهابی اسدی 26 آبان ؛ این رقص آسمانی را از دست ندهید!

بارش شهابی در آسمان شب، زمانی رخ می‌دهد که سیاره خاکی ما در مسیر حرکت خود به دور خورشید، از میان توده‌ای از شهاب‌واره‌ها (که عمدتا دنباله‌دارها و سیارک‌ها هستند) عبور کند. فردا ۲۶ آبان نیز شاهد چنین پدیده زیبایی در آسمان شب خواهیم بود.این شهاب‌واره‌ها (Meteoroid) در اتمسفر زمین می‌سوزند و شهاب‌ها (Meteor) را پدید می‌آورند. سوختن شهاب‌ها در جو زمین عمدتا در ناحیه مشخصی متمرکز می‌شود که به آن کانون بارش گفته می‌شود. کانون بارش شهابی امتداد مسیر این اجرام آسمانی گمگشده را مشخص می‌کند؛ البته این به این معنا نیست که همه شهاب‌ها در یک جهت حرکت می‌کنند. از مهمترین بارش ها می‌توان به بارش شهابی برساوشی در ماه‌ آگوست، اسدی در نوامبر و جوزائی در دسامبر هر سال اشاره کرد.

بارش شهابی برساوشی بدلیل تقاطع مدار حرکت زمین با مدار حرکت دنباله‌دار سوئیفت تاتل روی می‌دهد. تصویر مربوط به ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲ است. (اعتبار: nbcNews)

بارش شهابی برساوشی بدلیل تقاطع مدار حرکت زمین با مدار حرکت دنباله‌دار سوئیفت تاتل روی می‌دهد. تصویر مربوط به ۱۳ دسامبر ۲۰۱۲ است. (اعتبار: nbcNews)

بارش شهابی اسدی ۹۶

بارش شهابی اسدی (Leonid Meteor Shower) از مشهورترین بارش‌های شهابی است. کانون این بارش در صورت فلکی شیر یا اسد (Leo) قرار دارد و اغلب شهاب‌هایی بسیار سریع دارد که به رنگ سفید دیده می‌شوند.

این بارش همه‌ ساله بین روز‌های ۲۶ تا ۲۸ آبان، به نقطه اوج خود می‌رسد؛ یعنی چیزی در حدود ۱۰ تا ۲۰ شهاب در هر ساعت می توان مشاهده کرد. منشاء این پدیده آسمانی تمپل تاتل P55، دنباله‌داری با دوره تناوب ۳۳.۳ سال است. نخستین بار منجمان مصری بودند که بارش اسدی را رصد کردند و در ادامه منجمان مسلمان و چینی مهر تاییدی بر وجود این باران شهاب سنگی زدند.

صورت فلکی اسد برای مصریان باستان تقدس داشت، چراکه قرار گرفتن خورشید در این صورت فلکی مصادف با بالا آمدن سالانه نیل و حاصل‌خیزی زمین‌ها بوده است. صورت فلکی اسد را در فصل بهار می‌توان در نیمکره شمالی و در فصل پاییز در نیمکره جنوبی مشاهده کرد.

 

بیشتر بخوانید : دنباله‌دار چیست؟

 

شامگاه جمعه ۲۶ آبان‌ماه و بامداد شب ۲۷ آبان‌ماه، بهترین بازه زمانی برای مشاهده این رقص آسمانی است. بارش شهابی اسدی در طول تاریخ، بیشترین مسئولیت را در قبال طوفان‌های شهابی داشته، به‌طوریکه گاهی آهنگ سقوط این شهاب ها به ۵۰ هزار عدد در ساعت نیز رسیده است. این طوفان‌ها به ندرت اتفاق می‌افتند. در بهترین حالت برای باران شهابی فردا شب همانند چند سال گذشته، امکان مشاهده حدود ۱۰ تا ۲۰ شهاب در ساعت انتظار می‌رود.

دقیقا چه زمانی؟

در سال گذشته شرایط رصد بارش اسدی چندان مناسب نبود؛ چراکه درخشش نور ماه در فاز “برآمدگی سوی کمرنگی” (حالتی بین تربیع سوم و بدر کامل) درخشش شهاب ها را تحت تاثیر گذاشته بود. اما امسال وضعیت برای رصد این بارش بسیار عالی است؛ به‌دلیل آنکه فاز ماه اندکی از “ماه نو” عبور کرده و درخشش آن، نور شهاب‌ها را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد. به‌علاوه این موضوع سبب می‌شود تا صورت فلکی اسد نیز در بهترین موقعیت خود برای رصد قرار بگیرد.

عکاس آسمان ایتالیایی، لورنزو لوواتو، در ۱۷ نوامبر ۱۹۹۸ این منظره استثنایی را از بارش شهابی اسدی به ثبت رساند. (اعتبار: لورنزو لوواتو)

عکاس آسمان ایتالیایی، لورنزو لوواتو، در ۱۷ نوامبر ۱۹۹۸ این منظره استثنایی را از بارش شهابی اسدی به ثبت رساند. (اعتبار: لورنزو لوواتو)

به گزارش تکراتو و به نقل از سیناپرس، مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران، می‌گوید:

این بارش بهترین بارش شهابی اسدی سال‌های اخیر محسوب می‌شود که در شرایط ماه نو (نبود نور ماه در آسمان) قابل مشاهده است و در ساعت ۲۰ و ۳۰ دقیقه در تاریخ مذکور به وقت ایران به اوج خود می‌رسد که با توجه به سالیان زیادی که از عبور دنباله‌دار تِمپِل تاتِل p۵۵ می‌گذرد، تعداد شهاب زیادی در این بارش قابل مشاهده نیست و در زمان اوج، تنها ۲۰ شهاب در ساعت مشاهده می‌شود.

دقیقا کجا؟

بارش شهابی اسدی همانطور که از نامش پیداست، به‌دلیل بارش با محوریت صورت فلکی اسد (شیر) به این نام خوانده می‌شود. برای یافتن این صورت فلکی، شب هنگام رو به شمال شرقی ایستاده، اندکی بالاتر از خط افق به دنبال شمای کلی این صورت فلکی بگردید. اما بیل کوک، متخصص شهاب‌سنگ در ناسا معتقد است شما برای مشاهده این نمایش زیبا بهتر است به سایر نقاط آسمان نیز نگاه بیاندازید، چرا که اگر فقط بر صورت فلکی اسد متمرکز شوید؛ ممکن است شهاب‌هایی با دم بلند را از دست بدهید.

صورت فلکی اسد و بارش اسدی ۲۶ آبان (اعتبار: AstronomyNow)

صورت فلکی اسد و بارش اسدی ۲۶ آبان (اعتبار: AstronomyNow)

برای یافتن یک صورت فلکی ابتدا باید طرح کلی آن را به یاد بسپارید. به این ترتیب زمانی که در میان انبوه ستارگان به دنبال آن می‌گردید، تشخیص آن کار ساده‌تری است. به عبارت دیگر، به جای آنکه ستارگان یک صورت فلکی را به صورت تک تک دنبال کنید، به یافتن طرح کلی آن مشغول شوید. در این زمینه می‌توانید از خطوطی که در نقشه‌ها به کار رفته است بهره بگیرید.

مشاهده این بارش برای ساکنین نیمکره شمالی کاری بسیار ساده است، با این حال به نظر می‌رسد رصدگران ساکن نیمکره جنوبی نیز نباید با در مشاهده این پدیده مشکلی داشته باشند. آقای کوک می‌گوید:

رصد این بارش در نیمکره جنوبی به سادگی مدارهای بالایی نیست، اما کار چندان دشواری هم نیست.

دقیقا چه چیزی؟

بارش شهابی اسدی اواخر پاییز، به‌دلیل ایجاد تقاطع میان مدار حرکتی زمین به دور خورشید و مدار حرکت دنباله‌دار تمپل تاتل روی می‌دهد. این دنباله دار هر ۳۳.۳ سال یکبار به دور خورشید می‌گردد (دوره تناوب) و دمی از سنگ‌های بزرگ از خود برجای می‌گذارد.

تصادم میان زمین و دم غباری دنباله‌دار تمپل تاتل، سبب می‌شود قطعات جدا شده از دم با سرعت بیش از ۲۵ هزار کیلومتر به سمت سیاره سقوط کند. مقامت هوا در جو زمین (در ارتفاع حدود ۸۰ کیلومتری) منجر به گرم شدن و در نهایت مشتعل شدن این قطعات شده و ما سرانجام گوی‌هایی آتشین (آذرگوی) را در اتمسفر زمین می‌بینیم و به آنها شهاب (Meteor) می‌گوییم.

قطعات جدا شده از دنباله‌دار عموما اندازه‌ای در حدود یک دانه ریگ و یا نخود فرنگی را دارند. بنابراین آنها قبل از آنکه به سطح زمین برسند به طور کامل در اتمسفر زمین می‌سوزند. به آن دسته از شهاب‌سنگ‌هایی که از سفر از جو زمین به سلامت عبور کنند و به سطح زمین برسند، شهاب سنگ می‌گویند. در بارش شهاب‌سنگی صورت فلکی اسد، احتمال تولید شهاب‌سنگ بسیار پایین است.

ابزار مناسب رصد!

شهاب‌ها با چشم غیرمسلح قابل مشاهده هستند، بنابراین به ابزار خاصی برای رصدشان نیاز نیست. بیل کوک، متخصص شهاب ناسا، می‌گوید:

به بیرون بروید، یک آسمان تاریک پیدا کنید، روی یک سطح دراز بکشید، چشمانتان را مستقیم به آسمان دوخته و از تماشای این پدیده لذت ببرید و ساعاتی را در بیرون سپری کنید.

 

بیشتر بخوانید:

 

منبع: Space

مطلب بارش شهابی اسدی ۲۶ آبان ؛ این رقص آسمانی را از دست ندهید! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شناسایی ماده اسرارآمیز سازنده بخش عمده جهان هستی هنوز ممکن نشده است

شناسایی ماده اسرارآمیز سازنده بخش عمده جهان هستی هنوز ممکن نشده است

با وجود تلاش‌های زیادی که برای کشف ماده‌ی تاریک اسرارآمیز صورت گرفته است هنوز در مواد و ذرات تشکیل‌دهنده‌ی این ماده‌ی اسرارآمیز ابهام وجود دارد،  از طرفی مشاهدات نشان می‌دهند که این ماده از اتم ساخته نشده است.

شناسایی ماده اسرارآمیز سازنده بخش عمده جهان هستی هنوز ممکن نشده است

شناسایی ماده اسرارآمیز سازنده بخش عمده جهان هستی هنوز ممکن نشده است

با وجود تلاش‌های زیادی که برای کشف ماده‌ی تاریک اسرارآمیز صورت گرفته است هنوز در مواد و ذرات تشکیل‌دهنده‌ی این ماده‌ی اسرارآمیز ابهام وجود دارد،  از طرفی مشاهدات نشان می‌دهند که این ماده از اتم ساخته نشده است.

یافته جدید زیست‌شناسان: دوام زندگی روی مریخ بیش از حد تصور است

یافته جدید زیست‌شناسان: دوام زندگی روی مریخ بیش از حد تصور است

تا کنون بررسی‌های زیادی در مورد وجود یا عدم وجود حیات روی مریخ صورت گرفته است. نتیجه‌ی بررسی‌های جدید نشان می‌دهند دوام و طول عمر زندگی جانداران تک سلولی روی مریخ فراتر از حد تصور است.

همه‌چیز در مورد تنها قمر زمین ؛ اتمسفر ماه (قسمت سوم)

همه‌چیز در مورد تنها قمر زمین ؛ اتمسفر ماه (قسمت سوم)

ماه، تنها قمر سیاره خاکی زمین ماست. این جرم سماوی با بازتاباندن نور خورشید، از تاریکی شب‌های زمین می‌کاهد؛ به طوری که نور مهتاب آن، جلوه‌ای رویایی به آسمان شب می‌دهد. در این سری از مطالب سعی داریم بیشتر با نزدیک‌ترین همسایه خودمان در منظومه شمسی آشنا شویم. با تکراتو همراه شوید.

قسمت سوم: اتمسفر ماه

اگر بر روی سطح ماه بایستید، هوایی برای تنفس نخواهید داشت. آنجا هیچ نسیمی برای به اهتزار درآوردن پرچم‌هایی که برافراشتید، نخواهد وزید. البته باید اشاره کرد که یک لایه خیلی خیلی نازک از گاز در سطح ماه وجود دارد که می‌توانیم به آن اتمسفر بگوییم؛ اما به لحاظ فنی، این لایه یک اگزوسفر است.

گازهای اگزوسفر چنان از هم فاصله دارند که به ندرت به یکدیگر برخورد می‌کنند. این گازها در واقع توپ‌هایی میکروسکوپی هستند که با حرکت در مسیرهای منحنی شکل در سراسر ماه پخش شده‌اند. در هر سانتی‌متر مکعب از اتمسفر ماه تنها ۱۰۰ ملکول گاز وجود دارد.

اگر بخواهیم مقایسه کنیم باید بگوییم در هر سانتی‌متر مکعب از اتمسفر زمین در سطح دریا ۱۰۰ میلیارد میلیارد ملکول هوا جای می‌گیرد. مجموع جرم گاز‌های موجود در اتمسفر ماه به ۲۵ هزار کیلوگرم می‌رسد؛ هم وزن یک محموله متداول باری که کامیون‌ها حمل می‌کنند. در شب‌های این قمر میانگین دمای اتمسفر ماه به شدت کاهش می‌یابد، کاهش دمایی که در هنگام روز توسط باد‌های خورشیدی جبران می‌شود.

هلال باریک و درخشانی از خورشید که “افق تابش ماه (LHG)” نامیده می‌شود چندین بار در طول ماموریت‌های آپولو مورد مشاده قرار گرفته است. این تصویر که توسط فضاپیما “کلمنتین” به ثبت رسید، نمایی زیبا ماه با پس زمینه‌ای از هلال خورشیدی را به نمایش می‌گذارد. ناحیه سفید رنگی که در لبه ماه به چشم می‌خورد همان افق تابش ماه است و نقطه درخشانی که در بالای تصویر پیداست، سیاره ناهید یا زهره. (اعتبار: NASA)

آنتونی کولاپرت، از مرکز تحقیقات آیمز ناسا در کالفیرنیا، در یک بیانیه گفته است: “این لایه گازی شبیه به هیچ اتمسفری که ما تاکنون می‌شناختیم نیست.”

عناصر مختلفی تاکنون در اتمسفر ماه شناخته شده‌اند. به عنوان مثال، شناساگر‌هایی فضانوردان ماموریت آپولو در اختیار داشتن عناصری همچون آرگون (Ar)، هلیوم (He)، اکسیژن (O) و نیتروژن (N) و ترکیباتی مانند متان (CH4)، کربن مونواکسید (CO) و کربن دی اکسید (CO2) را شناسایی کردند.

همچنین طیف سنجی‌های انجام شده بر روی زمین از وجود عناصر سدیم (Na) و پتاسیم (K) خبر داده‌اند. این در حالی است که مدارگرد اکتشافی (LRO) از وجود ایزوتوپ‌های رادیواکتیو عناصر رادون و پلونیوم حکایت کرده‌اند. اخیرا دانشمندان پی برده‌اند که لایه‌ای از ملکول‌های آب به ضخامت کمتر از یک میکرومتر می‌تواند روی سطح ماه وجود داشته باشد.

آلن استرن، پژوهشگر اصلی ابزار LAMP در مدارگرد اکتشافی ماه (LRO) و از موسسه تحقیقاتی کلورادو در بیانه‌ای گفته بود:

سوالی که پیش می‌آید این است که منشاء هلیوم موجود در درون ماه از طریق پوسیدگی‌های رادیواکتیو سنگ‌ها به وجود آمده یا منشایی خارجی دارد؟ مثلا شاید بادهای خورشیدی!

یکی از منایع گاز‌های موجود در اتمسفر ماه بواسطه انتشار از لایه‌های درونی و رسیدن به خاک سطحی تامین می‌شود؛ که به این فرآیند اسپاترینگ (اسپری کردن) گفته می‌شود. این گاز‌های منتشر شده سرانجام ممکن است به فضای خارج از اتمسفر ماه منتقل شوند و یا به سطح ماه بچسبند.

پدیده اسپاترینگ می‌تواند نحوه تشکیل آب در حفرات ماه را توضیح دهد:
در ابتدا، برخورد دنباله دار‌ها با سطح ماه ممکن است باعث برجای ماندن ملکول‌های آب شده باشد. سپس تجمع این ملکول‌های آب در حفرات تاریک نواحی قطبی و در ادامه تشکیل سطوحی از یخ جامد را شاهد خواهیم بود. دانشمندان و مهندسان را از این رو معادن موجود در این نواحی از ماه را محل مناسبی برای کندوکاو قلمداد می‌کنند.

اتمسفر اندک و غبار‌های موجود در ماه می‌تواند پیامد‌هایی جدی برای فضانوردانی که قصد عزیمت به این کره خاکی را دارند، در پی داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان به آسیبی که غبار‌های ماه به مخازن آپولو وارد آورد اشاره کرد. پی بردن به موادی که در اتمسفر ماه معلق هستند، نقش مهمی در طراحی لباس‌ها و تجهیزات فضایی در نسل آینده ماموریت‌ها و اکتشافات فضایی ایفا خواهند کرد.

درخشندگی ماه

اشعه ماورای بنفش موجود در نور خورشید با خارج کردن الکترون از ترکیب گاز‌های موجود در اتمسفر ماه و تشکیل یون از آنها، باعث پرتاب شدن این ذرات به سمت بالا، تا ارتفاع حدود یک مایل و حتی بیشتر خواهد شد. اما در شب هنگام قمر زمین قضیه برعکس است. اتم‌های گازها با دریافت الکترون از باد‌های خورشیدی و خنثی شدن، مجددا به سوی سطح ماه باز می‌گردند.

این فواره معلق از غبارها در طول شب و روز باعث ایجاد درخششی مشابه طلوع خورشید در زمین شده که تحت عنوان “افق تابش ماه” از آن یاد می‌شود. پدیده افق تابش ماه بارها در طول ماموریت‌های آپولو مشاهده شده بود.

دنیس ریچارد، از آزمایشگاه مطالعاتی آیمز ناسا، می‌گوید:

این پدیده‌ای است که ما به هیچ وجه در زمین نمی‌بینیم. مشاهده این پدیده ارتباط مستقیم دارد با اکتشافات فضایی؛ چرا که اگر شما درک درستی از رفتار و نحوه باردار شدن این ذرات داشته باشید، بهتر می‌توانید برای ماموریت‌ها و اکتشافات آینده به سوی ماه خود را آماده کنید. تصور کنید اگر در این میان ذره‌ای به شدت باردار شود، چه خسارت‌هایی که نمی تواند به تجهیزات شما وارد کند. و این به دلیل خاصیت خورندگی این ذرات است.

فضانوردان آپولو از این ذرات تحت عنوان ریگ‌هایی چسبناک و خورنده نام می‌بردند که می‌توانستند خرابی‌هایی جبران ناپذیر بر تجهیزات و کامپیوترها بر جای بگذارند.

در حین راهپیمایی فضایی لباس فضایی آنها کاملا بوسیله این ذرات پوشیده می‌شد. هنگام بازگشت به زمین صدماتی که این ذرات به بافت لباس وارد کرده بودند، بیشتر آشکار شد. مطمئنا ناسا قبل از آنکه فضانوردان خود را به ماه بازگرداند، باید دانسته‌های خود را پیرامون این ذرات گسترش دهد.

 

بیشتر بخوانید :

 

منبع: Space

مطلب همه‌چیز در مورد تنها قمر زمین ؛ اتمسفر ماه (قسمت سوم) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

زندگی طولانی مدت در فضا تاثیر باورنکردنی روی ساختار مغز می‌گذارد

زندگی طولانی مدت در فضا تاثیر باورنکردنی روی ساختار مغز می‌گذارد

محققان براساس آزمایش‌های انجام شده، نشان‌ دادند که زندگی و اقامت طولانی مدت در فضا اثرات منفی روی ساختار مغز دارد که باعث فشار به مغز می‌شود.

در ملاقات مشتری و ناهید در روز ۲۲ آبان ماه چه گذشت؟

در ملاقات صبح ۲۲ آبان مشتری و ناهید چه گذشت؟
پدیده گذر یا Transmit به عبور جرمی کوچکتر از مقابل قرص جرم بزرگتر در آسمان گفته می‌شود. گذر زهره و عطارد از معروف ترین گذرها هستند و مانند سایر پدیده‌های کمیاب رصدی مشتاقان نجوم را مجذوب خود می‌کنند.

اگر سحرخیز هستید و اهل رصد آسمان شب، امروز دوشنبه ۲۲ آبان ۹۶، سی دقیقه پیش از طلوع خورشید می‌توانستید سیارات مشتری و زهره (ناهید) را با فاصله نزدیک به هم و کمی بالاتر از خط افق مشاهده کنید. مطابق پیش‌بینی‌ها  ملاقات این دو جرم آسمانی در افق شرق و جنوب شرق به وقوع پیوست.

صبح امروز (دوشنبه ۲۲ آبان)، کمی قبل از طلوع خورشید، دو سیاره زهره و مشتری با اختلافی ۱۷ دقیقه‌ای (هر دقیقه یک شصتم درجه است؛ به عبارت دیگر ۱۷ دقیقه یعنی ۰.۲۸ درجه) از کنار یکدیگر عبور کردند. این دو سیاره در روز‌های قبل و پس از عبور از کنار یکدیگر در آسمان، بسیار به یکدیگر نزدیک می‌شوند.

عبور سیارات ناهید و مشتری از کنار یکدیگر (اعتبار: AP)

در روز‌های گذشته دو ویدئو با محوریت توضیح پیرامون این گذر و نحوه مشاهده آن منتشر شد. اولی مربوط به آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (NASA JPL) و دیگری مربوط به موسسه مطالعات علمی فضایی (STScI) وبسایت تلسکوپ فضایی هابل. (هر دو این ویدئو‌ها و اطلاعات بیشتر را می‌توانید در این لینک مشاهده کنید)

لحظه دقیق این گذر، یعنی زمانی که دو سیاره در کمترین فاصله‌شان نسبت به یکدیگر در قرص خورشید قرار دارند، در ساعت ۶ و ۸ دقیقه به وقت تهران بود. پس از گذشت  نیم‌ساعت این گذر در سواحل شرقی ایالات متحده رویت شد. در آسمان شب، ناهید و مشتری در صورت فلکی دوشیزه (Virgo)، با به عبارتی در دو نقطه‌ی جنوب شرقی و غرب کره ماه، قرار گرفته‌اند.

بر اساس وبسایت Time.ir زمان طلوع خورشید امروز (۲۲ آبان) ۶ و ۳۸ دقیقه به وقت تهران بود. اگر سطح افق نسبتا مسطح باشد، رصدگران می‌‌توانستند منظره خوبی از این دو سیاره قبل از شروع روز و رسیدن نور مستقیم خورشید مشاهده کنند. برای رصدگران عرض‌های جغرافیایی نیمه شمالی، هر دو سیاره در ارتفاع ۱۱ درجه‌ای بالاتر از خط افق (حدود ارتفاع یک مشت بالاتر از سطح افق) درست زمانی که خورشید در زیر خط فق است، دیده می‌شدند.

در ویدئویی که آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) منتشر کرد، گوینده نکته مهمی‌ را ذکر می‌کرد. او می‌گفت:

رصدگران باید مراقب باشند، چرا که خورشید درست در زیر محل گذر دو سیاره طلوع خواهد کرد. همانطور که می‌دانید نگاه کردن مستقیم به نور خورشید خصوصا بوسیله تلسکوپ و دوربین دوچشمی‌، می‌تواند بسیار خطرناک باشد

در ویدویی که موسسه مطالعات علمی تلسکوپ هابل‌ (STScI) منتشر کرد، سایر گذر‌هایی که در ماه نوامبر (آبان و‌ آذر) قابل مشاهده هستند، معرفی می‌شوند. گذر زحل، صورت‌های فلکی بره (Aries) و ماهی (Pisces) از آسمان نواحی غربی، قبل از غروب خورشید و همچنین گذر مریخ قبل از طلوع خورشید از جمله گذر‌های مهم این ماه به شمار می‌آیند.

اما این گذر در شبکه‌های اجتماعی نیز بازتاب گسترده‌ای داشت. مردمی که صبح خیلی زود برای رصد این پدیده برخاسته بودند تصاویر زیبایی را به اشتراک گذاشتند. بریت سم چستر، رصدگر لندنی، در صفحه توئیتر خود نوشته بود: “آسمانی صاف صاف قبل از طلوع خورشید و نمایی بی‌نظیر از دو سیاره زهره و مشتری کمی بالاتر از خط افق”

یکی دیگر از شهروندان لندنی می‌نویسد: “هر کجا هستید سر‌هایتان را از پنجره‌ها بیرون بیاورید، گذر مشتری و ناهید رو به کامل شدن هست. واو ! این بهترین نمایی است که آسمان لندن به خودش دیده است.”

 

کاربر دیگری به نام سانجای میانگار، تصویر زیبایی با تلفن همراه خود ثبت و اشاره کرده است که دو سیاره در عین حال که در کمترین فاصله خود در گذر دیده می‌شوند، میلیون‌ها کیلومتر با یکدیگر فاصله دارند.

یکی دیگر از کاربران که سو رابینسون نام دارد، با انتشار تصویر زیر توضیح داده‌ است: “بهترین از این نمی‌شد یک روز را شروع کرد.  مشتری، ناهید و هلال ماه !”

در این میان کاربری دیگری که از کیفیت دوربین‌اش به شدت گله می‌کرد، با انتشار تصویری نوشت:‌ “کفیت دوربین بسیار بد است اما با این حال این هم رصد من از گذر مشتری و ناهید. راستی نقاط سیاهی که می‌بینید، موجودات فرازمینی نیستند، لکه‌های روی شیشه پنجره ماست”

ناسا گفته است که این دو سیاره در حین گذر، بی شباهت به دو ستاره بسیار درخشان در آسمان نیستند. برندن اوون، از رصدخانه سلطنتی گرینویچ، می‌گوید:

گذرها به هیچ عنوان پدیده‌هایی غیرمعمول نیستند. اما گذر امروز صبح نسبتا جای شگفتی داشت، چرا که دو جرم بسیار به یکدیگر نزدیک شده بودند. چنین پدیده‌هایی مکانیک سماوی را در عمل نشان می‌دهند. به عنوان یک نتیجه علمی از مشاهده امروز صبح باید گفت سیاره زمین مانند سایر سیارات در مدار خود در صفحه‌ای مسطح به دور خورشید در حال گردش هستند.

آقای اوون ادامه می‌دهد:

مهمترین دلیل که باعث شد این دو سیاره با وضوحی این‌چنینی و با چشم غیرمسلح دیده شوند، ابر‌های موجود در اتمسفر آنهاست که مانند آینه‌ عمل کرده و نور خورشید با به خوبی منعکس می‌کنند. مطابق پیش‌بینی‌ها این دو سیاره به وضوح قبل از طلوع خورشید و در سمت شرق و جنوب شرقی از یکدیگر قابل تشخیص بودند.

آد آشفورد، یکی از پیشتازان در رصد پدیده‌های نادر و عضوی از تحریریه سایت Astronomy Now است. او می‌گوید:

اگر مطابق برنامه عمل می‌کردید و در هنگام گرگ و میش به سمت شرق و جنوب شرقی می‌ایستادید، می‌توانستید این دو سیاره را ۶ درجه بالاتر از سطح افق مشاهده کنید. ما شرایط مناسبی را برا رصد نداشتیم، اما رصدگران تلسکوپی احتمالا توانستند اقمار گالیله، یو و اروپا را نیز اندکی بالاتر از محل گذر مشاهده کنند.

 

بیشتر بخوانید:

.

منبع: Space

مطلب در ملاقات مشتری و ناهید در روز ۲۲ آبان ماه چه گذشت؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.