حل معمای تاریخی ستاره‌شناسان؛ چرا سیارات گرم با اندازه نپتون کمیاب هستند؟

188314_web1-720x720 حل معمای تاریخی ستاره‌شناسان؛ چرا سیارات گرم با اندازه نپتون کمیاب هستند؟

سال‌های زیادی است که معمای عجیبی ذهن ستاره‌شناسان را به خود مشغول کرده است: سیارات داغ مشابه نپتون کجا هستند؟ به دلایلی ناشناخته، سیارات مشابه با اندازه نپتون که در فاصله نزدیک با ستاره خود قرار گرفته‌اند، بسیار کم‌یاب هستند و در بسیاری از مواقع دانشمندانی که به دنبال کاوش سیارات فراخورشیدی هستند، تنها موفق به کشف سیارات بزرگ داغ به اندازه مشتری یا سیارات بسیار بزرگ‌تر از زمین با دمای بالای می‌شوند و تقریبا هرگز سیاره داغی به اندازه نپتون یافت نشده است!

animation-of-the-planet-neptune_qjhuaasu__F0000 حل معمای تاریخی ستاره‌شناسان؛ چرا سیارات گرم با اندازه نپتون کمیاب هستند؟

اما تحقیقات جدید دانشمندان دانشگاه ژنو سوئیس احتمالا پرده از این راز برداشته است. این ستاره‌شناسان چند سال پیش با کمک تلسکوپ فضایی هابل موفق به یافتن ستاره داغی به اندازه نپتون شدند که اتمسفر خود را تقریبا به طور کامل از دست داده بود. این سیاره که به اسم GJ 436b نام‌گذاری شد، هیدروژن اتمسفر خود را به نحوی که پیشنهاد شده به علت تخلیه انرژی ستاره‌های نزدیک و تاثیر بر روند تکاملی سیاره بوده است، از دست داده بود و اکنون همان تیم تحقیقاتی موفق به یافتن یک سیاره داغ دیگر با اندازه نپتون شده‌اند که آن را GJ 3470b نام نهاده‌اند. نکته بسیار مهم و جالب در مورد این سیاره جدید این است که با سرعتی 100 برابر سریع‌تر از سیاره قبلی (GJ 436b) در حال از دست دادن هیدروژن اتمسفر خود است!

به علاوه نکته جالب دیگری که نظریه قبلی را بیشتر مورد تایید قرار می‌دهد نسبت فاصله سیاره تازه کشف شده GJ 3470b با ستاره خود است. در واقع این سیاره در فاصله 3.7 میلیون کیلومتری ستاره خود واقع شده که تقریبا یک‌دهم فاصله خورشید با عطارد است. به علاوه این ستاره جوان و بسیار پر‌انرژی‌تر است به همین دلیل سرعت از دست دادن هیدروژن سیاره GJ 3470b نیز بسیار بیشتر است. به حدی سرعت از بین رفتن اتمسفر این سیاره سریع است که به راحتی بر روی تکامل آن تاثیر گذاشته و سیاره در حال حاضر تقریبا یک‌سوم از جرم خود را از دست داده است.

این یافته نشان می‌دهد که نپتون‌های داغ در نزدیکی ستاره‌ها شکل می‌گیرند اما به دلیل تاثیر وحشتناک ستاره بر روی آنها، به سرعت جرم آنها کاسته شده و به سیاره‌های بسیار کوچکی تبدیل می‌شوند و حتی به طور کامل تجزیه می‌شوند تا زمانی که از آن جز هسته سنگی‌اش باقی نماند! دکتر وینست بوریر از محققان دپارتمان ستاره‌شناسی دانشکده علوم دانشگاه ژنو در این رابطه می‌گوید: ما تا این زمان از تاثیر تبخیر اتمسفری بر روند تکاملی سیاره و تبدیل آن به یک صحرای سنگی مطمئن نبودیم. دیوید ارن‌رایخ، استادیار ستاره‌شناسی دانشکده علوم ژنو، نیز با تایید این صحبت‌ گفت: احتمالا این یافته‌ها علت فراوان بودن سیاره‌های داغ بسیار بزرگ‌تر از زمین را توضیح دهد!

th-1 حل معمای تاریخی ستاره‌شناسان؛ چرا سیارات گرم با اندازه نپتون کمیاب هستند؟

هرچند این کشفیات کمک بزرگی به دانشمندان کرده‌ است ولی آنها هنوز هم نیازمند مشاهدات بیشتری در مورد سیارات فراخورشیدی هستند. مشکلی که در این رابطه بر سر راه محققان قرار دارد این است که آنها هنوز قادر به مشاهده فرایند از دست دادن هیدروژن در سیاراتی که با زمین بیش از 150 سال نوری فاصله دارند، نیستند. با این حال آنها در فکر بررسی شواهد مربوط به فرار عناصر سنگین‌تری مانند کربن، از اتمسفر سیاره‌ای هستند!

نوشته حل معمای تاریخی ستاره‌شناسان؛ چرا سیارات گرم با اندازه نپتون کمیاب هستند؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

به گفته دانشمندان ژاپنی، ممکن است، در نهایت معمای حلقه های زحل – از معروف ترین ویژگی های منظومه شمسی – حل شود. از آنجایی که حلقه های زحل برای نخستین بار در قرن هفدهم کشف شدند، مطالعه ویژگی های این سیاره به مرور از تلسکوپ های مستقر در زمین به کاوشگرهای فضایی همچون ویجر و کاسینی منتقل شد. با این وجود، هنوز هم منشاء این حلقه ها نامشخص باقی مانده اند.

حال، دانشمندان برای درک این موضوع از کامپیوتر برای شبیه سازی منظومه شمسی در میلیون ها سال پیش بهره بردند. حدود چهار میلیارد سال پیش، زمانی که منظومه شمسی در حال شکل گیری بود، شی فضایی با جثه ای حدود یک پنجم زمین در نزدیکی سیاره های غول پیکر (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) سرگردان بود. ستاره شناسان از این دوره زمانی به عنوان “بمباران بزرگ” یاد می کنند.

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری، این تئوری را مطرح کردند که این اجرام به وسیله نیروهای جزر و مدی سیارات و قطعات آنها از بین رفته اند و سپس در مدار اطراف سیارات اسیر شده اند. پس از این، تکرار برخورد بین قطعات منجر به شکست آنها شده و مدار این اجرام به تدریج دایره ای تر شده و حلقه های فعلی شکل گرفته است.

به گفته دانشمندان، حلقه های سیارات غول پیکری مانند زحل، نتیجه طبیعی تشکیل سیارات در منظومه شمسی هستند. به این معنی که سیاره های این چنینی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده اند نیز به احتمال زیاد حاوی حلقه هایی هستند که به موجب فرآیند مشابهی تشکیل شده اند.

دانشمندان می گویند به تازگی حلقه هایی اطراف یک سیاره فراخورشیدی (سیاره ای خارج از منظومه شمسی) گزارش شده است. کشف بیشتر حلقه ها، اقمار و اشیاء دیگر سیارات فراخورشیدی، درک ما از منشاء کیهان را افزایش خواهد داد.

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کوبه و موسسه تکنولوژی توکیو، ژاپن انجام شد و در نشریه ایکاروس منتشر شده است.

.

منبع: usatoday

نوشته دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

به گفته دانشمندان ژاپنی، ممکن است، در نهایت معمای حلقه های زحل – از معروف ترین ویژگی های منظومه شمسی – حل شود. از آنجایی که حلقه های زحل برای نخستین بار در قرن هفدهم کشف شدند، مطالعه ویژگی های این سیاره به مرور از تلسکوپ های مستقر در زمین به کاوشگرهای فضایی همچون ویجر و کاسینی منتقل شد. با این وجود، هنوز هم منشاء این حلقه ها نامشخص باقی مانده اند.

حال، دانشمندان برای درک این موضوع از کامپیوتر برای شبیه سازی منظومه شمسی در میلیون ها سال پیش بهره بردند. حدود چهار میلیارد سال پیش، زمانی که منظومه شمسی در حال شکل گیری بود، شی فضایی با جثه ای حدود یک پنجم زمین در نزدیکی سیاره های غول پیکر (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) سرگردان بود. ستاره شناسان از این دوره زمانی به عنوان “بمباران بزرگ” یاد می کنند.

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری، این تئوری را مطرح کردند که این اجرام به وسیله نیروهای جزر و مدی سیارات و قطعات آنها از بین رفته اند و سپس در مدار اطراف سیارات اسیر شده اند. پس از این، تکرار برخورد بین قطعات منجر به شکست آنها شده و مدار این اجرام به تدریج دایره ای تر شده و حلقه های فعلی شکل گرفته است.

به گفته دانشمندان، حلقه های سیارات غول پیکری مانند زحل، نتیجه طبیعی تشکیل سیارات در منظومه شمسی هستند. به این معنی که سیاره های این چنینی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده اند نیز به احتمال زیاد حاوی حلقه هایی هستند که به موجب فرآیند مشابهی تشکیل شده اند.

دانشمندان می گویند به تازگی حلقه هایی اطراف یک سیاره فراخورشیدی (سیاره ای خارج از منظومه شمسی) گزارش شده است. کشف بیشتر حلقه ها، اقمار و اشیاء دیگر سیارات فراخورشیدی، درک ما از منشاء کیهان را افزایش خواهد داد.

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کوبه و موسسه تکنولوژی توکیو، ژاپن انجام شد و در نشریه ایکاروس منتشر شده است.

.

منبع: usatoday

نوشته دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

منظومه شمسی در همسایگی یک دنیای یخی عظیم

دانشمندان و اخترشناسان به تازگی شئ یخ زده جدیدی را در نزدیکی منظومه شمسی رصد نموده اند که به نظر می رسد بتوان به کمک آن اطلاعاتی درباره نهمین سیاره منظومه مان بدست آورد. در ادامه با گویا آی تی همراه باشید.

دانشمندان به تازگی خبر کشف یک جهان یخ زده را در حاشیه منظومه شمسی منتشر نموده اند. این شئ که در فاصله ای بسیار دور از ما قرار گرفته است در واقع نهمین سیاره منظومه شمسی خواهد بود که L91 نام گذاری شده است. این سیاره جدید در دسته اجسام آسمانی دور دستی قرار می گیرد که آنها را TNO یا «اجسام فرانپتونی» می نامیم. به این معنا که جایی فراتر از نپتون واقع شده اند.

این سیاره که فاصله بسیار زیادی از خورشید دارد مدت زمانی زیادی را صرف گردش به  دوره آن می کند. تاکنون نپتون به عنوان دورترین سیاره منظومه شمسی با فاصله ای معادل ۴٫۵ میلیارد کیلومتر از خورشید شناخته می شد و وجود آن به طور قطعی به عنوان یک سیاره تایید شده است. فاصله نپتون تا خورشید به میزان ۳۰ واحد نجومی است که به معنی آن است که این سیاره در حدود ۳۰ برابر فاصله زمین تا خورشید از مرکز منظومه شمسی فاصله دارد. اینک با کشف این سیاره جدید  لقب  دورترین سیاره منظومه شمسی به L91‌ اختصاص خواهد یافت.

solar-system

همانطور که حدس می زنید قوس L91‌ از این میزان نیز گسترده تر است و فاصله آن تا خورشید به میزان ۵۰ واحد نجومی اندازه گیری شده است. از آنجا که مدار حرکتی این جرم آسمانی به صورت بیضوی است بیشترین فاصله آن در طول حرکت به دور خورشید در حدود۱۴۳۰ واحد نجومی ارزیابی شده است. فاصله L91‌ در حرکت بر روی مدار بیضوی خود پس از رسیدن به میزان بیشینه مجددا کاهش می یابد.

به وسیله اطلاعات بدست آمده از این سیاره یک چرخش آن به دور خورشید برابر با ۲۰ هزار سال می باشد. این مدت زمان طولانی L91‌ را در رتبه دومین TNO‌ با فاصله زیاد از خوزشید قرار می دهد.

رتبه دورترین TNO‌ در منظومه شمسی متعلق به سیارک تازه کشف شده FE72 است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ رویت شد و فاصله آن از خورشید برابر ۴۲۷۴ واحد نجومی محاسبه شده است.

پیش از کشف L91 رتبه دوم متعلق به سیاره کوچک سدنا با ۹۳۹ واحد نجومی بود که اینک این سیاره به رتبه سوم تنزل مقام می یابد.

در این میان یک نکته اعجاب انگیز و قابل تامل درباره سیاره یخ زده L91 وجود دارد و آن، این است که  به نظر می رسد مسیر مداری این سیاره در حال تغییر بوده و این دنیای کوچک در حال جا به جا شدن بین یک پیکره آسمانی با نام ابر اورت و گروه دیگری با نام کمربند کویپر است.

تا کنون در هیچ TNO ای چنین انتقالی مشاهده نشده است و محققان بر این باورند که شاید یکی از اصلی ترین دلایل این انتقال تاثیرات کششی نپتون در طول تاریخ باشد که چنین تاثیری را بر روی سیاره مورد بحث گذاشته است. البته این نظریه نتوانسته همه اخترشناسان را قانع نماید و آنها هنوز در حال تحقیق بر روی این شئ جدید هستند.

کنستانتین باتگین (Konstantin Batygin) دانشمند سیاره‌شناس از موسسه‌ی فناوری کالیفرنیا (کلتک)، که در این یافته نقشی نداشته، در گفتگو با ساینس گفت:

 چنین سناریویی نامحتمل نیست، اما من باور دارم که ما نیاز به چنین روندی نداریم.

از آنجایی که باگتین عضو یک تیم پژوهشی بزرگ درباره منظومه شمسی است که عقیده دارند جهان پیرامون ما در منظومه شمسی بسیار گسترده تر از چیزی است که ما قادر به رویت کردن آن هستیم. این گروه بر این باورند که تغییرات پیش روی L91 میتواند از منشا همان اجرام کوچک و بزرگ دیگری باشد که در خارج از دید ما در منظومه شمسی قرار گرفته اند.

icy-world-in-solar-system

بانیستر یکی دیگر از دانشمندانی است که با تیم خود در حال تحقیق در این زمینه می باشد هرچند نتایج تحقیق جدید آنان تاکنون منتشر نشده است اما آنها در حال تحلیل بر روی این موضوع هستند که آیا سیاره ای با جرم تقریبی تعیین شده برای L91 به میزان حدود ۱۰ برابر کره زمین قادر است چنین حرکت ها و جا به جایی های عجیبی را انجام دهد یا خیر؟ که به نظر می رسد پاسخ تیم برای این سوال تا حدودی منفی بوده است.

اما با یافت شدن تعدا بیشتری از این اجرام آسمانی در حاشیه ی منظومه شمسی، کم کم می توان تجزیه و تحلیل قوی تر بر آنچه در دنیای پیرامونمان رخ می دهد انجام دهیم همانطور که  یکی از اعضای گروه، مگ شوامب (Meg Schwamb) از رصدخانه‌ی گمینی در هایلو هاوایی در گفتگو با الکساندرا ویتز (Alexandra Witze) در نیچر در این باره گفت:

هر بار که ما یکی دیگر از این اجرام آسمانی را شناسایی می ‌کنیم، در واقع تکه‌ ی دیگری به پازل ما افزوده می‌ شود.

در پایان لازم است اشاره نماییم که تمامی یافته های عنوان شده در این مطلب بر اساس اطلاعات اخیر انجمن نجوم آمریکا برای علوم سیاره ای در  پاسادنا، کالیفرنیا است که هفته گذشته تشکیل گردیده است.

منبع SCIENCEALERT

کشف سیاره ی کوتوله جدید توسط تلسکوپ هاوایی

دانشمندان با استفاده از تصاویر تلسکوپ هاوایی توانستند، یک سیاره ی کوتوله جدید را در اطراف نپتون مکان یابی کنند.

دانشمندان با استفاده از تصاویر تلسکوپ هاوایی توانستند، یک سیاره ی کوتوله جدید را در اطراف نپتون مکان یابی کنند.

حلقه ای از یک جهان کوچک و یخی، دقیقا کمی فراتر از نپتون قرار گرفته که می تواند اطلاعاتی را درباره ی پیدایش منظومه ی شمسی در اختیار دانشمندان قرار دهد؛ آنها با استفاده از تلسکوپ کانادایی/ فرانسوی هاوایی که در موناکی جزایر هاوایی واقع شده، توانستند یک سیاره ی کوتوله جدید را در ناحیه ای نزدیک به محل قرار گیری پلوتو و اریس، کشف کنند.

این سیاره ی کوتوله جدید با نام RR245 نامیده می شود و در این مورد خاص، اندازه ی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بسیاری از جهان هایی که در دور دست ترین نقاط خارج از منظومه ی شمسی قرار دارند، بسیار کوچک و شاید بی اهمیت هستند. اما اساسا، اگر موضوع راجع به سیاره های کوتوله ای باشد که در ورای نپتون قرار دارند، بزرگ تر بودن و درخشان تر بودن آنها، با اهمیت تر می شود.

میشل بنیستر، فوق دکترا در تیم بررسی ناحیه ی خارج از منظومه ی شمسی (گروهی که موفق به کشف سیاره ی کوتوله جدید شده است)، در این باره توضیح داد: “جهان یخی که فراتر از نپتون قرار گرفته نشان می دهد که چگونه سیارات بزرگ شکل گرفته و در نهایت از خورشید دور شده اند. آنها به ما اجازه می دهند که قطعات پازل شکل گیری منظومه ی شمسی را به هم وصل کنیم. اما متاسفانه، بسیاری از جهان های یخی، کوچک و بی اثرند. کشف گونه ای که به اندازه ی کافی بزرگ و درخشان باشد، به شکلی که ارزش ادامه ی مطالعات را داشته باشد، بسیار هیجان انگیز خواهد بود.”

مدار چرخش سیاره ی کوتوله جدید به شکل قابل توجهی بزرگ است. فاصله ی این سیاره با خورشید، تقریبا دو برابر فاصله ی نپتون با خورشید است؛ این فاصله، ۱۲۰ برابر دورتر از مدار چرخش سیاره ی زمین است. سیاره ی کوتوله RR245 نسبت به سایر اجرامی که در ورای نپتون قرار دارند، واضح تر است اما هنوز از اندازه ی دقیق آن اطلاعاتی در دست نیست. به گفته ی دانشمندان، سیاره ی کوتوله جدید احتمالا بزرگ و بی اثر و یا کوچک و درخشان خواهد بود.

مسیر دقیق آن به دور خورشید، هنوز در آسمان دیده می شود؛ تقریبا ۷۰۰ سال زمان لازم است تا سیاره ی RR245 چرخش خود را کامل کند و ما تنها یک سال را صرف نظارت آن کرده ایم. دانشمندان در سال های آینده نگاه دقیق تری به این سیاره ی کوتوله جدید خواهند داشت و حرکات آن را نقشه برداری خواهند کرد؛ احتمالا تا آن زمان می توانند نام مناسبی برای آن انتخاب کنند.

مسیر دقیق آن به دور خورشید، هنوز در آسمان دیده می شود؛ تقریبا 700 سال زمان لازم است تا سیاره ی RR245 چرخش خود را کامل کند و ما تنها یک سال را صرف نظارت آن کرده ایم.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: engadget


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته کشف سیاره ی کوتوله جدید توسط تلسکوپ هاوایی اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.