موزه های عجیب و غریب زیادی در دنیا وجود دارند مانند موزه بستنی، موزه مو و غیره. اما همگی از یک فرمول آزمایش شده استفاده می کنند: نشان دادن اجسام بی جان بر روی دیوارهای سفید، روی پایه ستون یا جعبه های شیشه ای.

گویا آی تی – اما گروه هنرمندان ژاپنی (teamLab) یک رویکرد کاملاً متفاوت را دنبال می کنند. این گروه متشکل از افرادی است که خود را “ultra-technologist” می نامند و شامل طراحان، متخصصان کامپیوتر، مهندسان و برنامه نویسان می شود. این گروه قصد دارد که با همکاری Mori Building (توسعه دهنده شهری) در توکیو، موزه ای با آثار دیجیتال در فضایی به مساحت ۱۰ هزار متر مربع باز کند.

انتظار می رود که بازگشایی موزه تا تابستان طول بکشد و جزئیات دقیق در مورد چیدمان هنوز اعلام نشده است. اما هنر دیجیتال و تعاملی گروه هنرمندان بر روی دیوارها و زمین به نمایش در می آید. طبق گفته های Takashi Kudo مدیر ارتباطات teamLab این یک تجربه کاملاً سه بعدی خواهد بود.

او در یک مصاحبه تلفنی گفت: “هر روز یک تجربه جدید خواهد بود. مانیتورها و پروژکتورهای مختلفی وجود دارند و مردم هم می توانند جزئی از اثر باشند. این کار حد و مرزی ندارد.”

وی ادامه می دهد: “زمانی که چیزی را خلق می کنید، قبلاً برای آن حد و مرزی در نظر می گیرید. اگر آن را بر روی بوم نقاشی بکشید، حد و مرز دارد؛ اگر یک مجسمه بسازید نمی توانید آن را تغییر دهید. اما در هنر دیجیتال، همیشه می توانید تغییر ایجاد کنید. چرا که دنیای دیجیتال وجود خارجی ندارد. ما می خواهیم مردم را به درون آثار خود بکشیم.”

تجربه دیجیتال سه بعدی در دنیای هنر، نسبتاً جدید است اما teamLab بیش از ۱۵ سال در این زمینه کار کرده است.

موزه مذکور از ایده ها و تکنولوژی های آثار پیشین گروه استفاده می کند که شامل هنر چیدمان تعاملی موجود در گالری های لندن، سیدنی و استانبول خواهد بود.

یکی از اثرهای جدید teamLab “راه برو، راه برو، راه برو، جستجو کن، جدا شو، دوباره ملحق شو” است که در اوایل ماه در گالری ملی سنگاپور به نمایش در آمد. درون این اثر، بازدیدکنندگان می توانند میان شکوفه های گیلاس و درختان بامبو قدم بزنند، از کنار عابران دیجیتالی عبور کنند که مسیر خود را تغییر می دهند و نسبت به حرکات واقعی واکنش نشان می دهند.

این گروه چند رشته ای همچنین در خارج از فضای استاندارد موزه ها کار می کنند و آثار خود را در فضای بیرون نمایش می دهند. در “جنگلی که خدا در آن زندگی می کند” teamLab با استفاده از چراغ ها، پروژکتورها، سنسورها و صدا به عنوان ابزار (همچنین سنگ ها، درختان و گیاهان به عنوان بوم) یک باغ دوران Edo (فضای بین سال های ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸ در تاریخ ژاپن) را نمایش می دهد. نمایشگاه شامل یک آبشار بزرگ شبیه سازی شده و هزاران بوته گیاه آزالیا می شود که به بازدیدکنندگان خوشامد می گویند.

این هنر چیدمان ماموریت گروه به منظور اکتشاف رابطه بین انسان و طبیعت را منعکس می کند. از نقاشی های منظره گرفته تا ikebana (هنر ژاپنی چیدمان گل)، هنر ژاپنی برای الهام گرفتن به طبیعت نگاه می کند. فضای جدید و ثابت گروه در بخش Odaiba توکیو واقع شده است که با آثار جدید، به اکتشاف مفهوم های ذکر شده می پردازد.

Kudo با توصیف این که رابطه بین انسان و دنیا کمی تار است می گوید: “ما سعی داریم که رابطه بین انسان و دنیا را پیدا کنیم. در ژاپن، طبیعت و انسان (با هم) به عنوان یک بخش از طبیعت به شمار می روند.”

 

مرزهای هنر دیجیتال

در حالی که teamLab به آینده می نگرد، ارتباط گروه با طبیعت به عنوان یک سنت باقی می ماند.

این رویکرد منحصر به فرد، teamLab را به عنوان یک پیشگام دنیای هنر معرفی می کند که همچنان ریسک های بالقوه و مزایای دیجیتالی شدن را حس می کند. به این صورت، هنر می تواند به راحتی نمایش داده شود و فروخته شود – مانند نرم افزار واقعیت مجازی – و می تواند به راحتی و بدون هزینه تکثیر شود.

طبق گفته های Peter Boris معاون اجرایی گالری Pace که میزبان نمایشگاه های teamLab در سال های اخیر بوده است، هنر چیدمان تعاملی در موزه نمایش داده می شود، اما سوالات درباره قیمت و نحوه فروش آثار هنری همچنان باقی می مانند.

او در یک مصاحبه ایمیلی گفت: “با این که آثار درون مانیتور teamLab را در گالری می فروشیم، فضاهای دارای مقیاس وسیع فقط برای افراد معدود، شرکت ها یا موزه ها قابل خرید است. بنابراین در مورد هنر چیدمان در مقیاس بزرگ، ما تجربه را به جای اشیا می فروشیم.”

وی ادامه می دهد: “هزینه ساخت فضاهای وسیع سه بعدی و تکنولوژی لازم برای به کار انداختن آن واقعاً قابل توجه است(معمولاً میلیون ها دلار). مدل کسب و کار مانند صنعت سرگرمی، فیلم، تئاتر و موسیقی است؛ یعنی ما کار را با فروش بلیت انجام می دهیم.”

به هر حال برای Takashi Kudo تولید دیجیتال تفاوتی با دیگر روندهای هنری ندارد.

او می گوید: “فکر می کنیم که این یک کار هنری دست ساز است. ما خالق هستیم و به چیزی که نحوه تفکر و ارزش های ما را تغییر دهد باور داریم؛ چیزی که بتواند رویای آینده را به ما نشان دهد.”

وی در آخر گفت: “نمی دانیم که خروجی این کار هنر است یا خیر. شاید در ۱۰۰ سال آینده در این مورد قضاوت شود، اما سعی داریم چیزی خلق کنیم که به آن باور داریم.”